School King ผจญภัยในดินแดนโรงเรียนพระราชา

บทนำ

               “ข่าวใหญ่ ข่าวทางราชวัง ข่าวใหญ่.....แฮ่กๆ ” เสียงชายวัยประมาณ 40ปี ตะโกนขึ้น ถือใบข่าวพร้อมวิ่งมาใจกลางหมู่บ้าน เฟมัส
               ทุกๆคนจ้องมองมาที่เขาด้วยความตื่นเต้นเพราะว่าการที่ข่าวทางราชวังจะประกาศได้นั้นจำต้องเป็นข่าวสำคัญเท่านั้น เวลาที่ข่าวทางราชวังมาถึงเมืองไกลๆอย่างเมืองไวเวิร์นก็ตั้ง 4 วันหลังจากประกาศแน่ะ ทันใดนั้นเด็กสาวหน้าตาน่ารัก ‘ เจนนิเฟอร์ ’ ก็ตะโกนขึ้นใจกลางหมู่บ้าน เฟมัส ในขณะที่เธอกำลังวิ่งมาด้วยท่าทางตื่นเต้น โดยไม่สนใจว่าตนนั้นใส่กระโปรงอยู่
               “ ถ้าให้ฉันเดาคงเป็นข่าวทางราชวังเรื่อง โรงเรียนพระราชาสินะ พ่อ ” ลูกสาวถามผู้เป็นพ่อพร้อมกับมองหน้าพ่อของตนกำลังเหยียดยิ้มขึ้น “ หรือว่า.......!!!!” เจนนิเฟอร์ทำตาโต
               “ ใช่!!!โรงเรียนพระราชาประกาศให้กุลสตรีวัย 15 – 18ปี เข้าร่วมรับการทดสอบเข้าโรงเรียนพระราชา ”
               “ จริงเหรอคะ ” ชาวบ้านผู้หญิงถามขึ้น
               “ จริงหรอ หัวหน้าหมู่บ้าน ” ชาวบ้านคงอื่นถาม
               ชาวบ้านทุกคนมองรอยยิ้มที่บ่งบอกว่า ‘ใช่ ’ ของหัวหน้าหมู่บ้านตระกูลเฟมัสแล้วพากันร้องเฮกันใหญ่
               “ ถึงเวลาของฉันแล้วสินะ ” เสียงหวานใสของเจนนี่ ( ชื่อย่อของเจนนิเฟอร์ ) ดังขึ้นในขณะที่ตนเก็กหล่อ ( เจนนิเฟอร์ชอบเก็กหล่อเฉยๆ )
               โป้กกกกก!!!
               “ ไอ้ลูกบ้าเป็นผู้หญิงธรรมดาเป็นไม่ได้ เฮ้อออ ” จูน เฟมัส เดอะ มาสเตอร์วิลเลจ แห่งไวเวิร์น บ่นพึมพำเสียงดังเพื่อประชดลูกสาวของตน
               เด็กสาวพุดขึ้นอย่างภูมิใจว่า “ ก็ฉันมันเป็นผู้หญิงไม่ธรรมดาหนิพ่อ ”
               โป้กกกกก!!!
               ไอ้ลูกบ้า
               จูน คิดในใจก่อนจะเดินลับหายไปในบ้านหลังใหญ่ของผู้เป็นหัวหน้าหมู่บ้านที่ใฝ่ฝันอยากให้ลูกสาวเป็นเหมือนกับ ภรรยาของตน ที่ทั้งสุภาพ เรียบร้อย แต่นิสัยของลูกสาวกับตรงข้ามอย่างสิ้นเชิง เขายังสงสัยอยู่ว่านิสัยของลูกสาวเหมือนใครกัน
หลังจากที่จูนเดินลับเข้าบ้านไปเจนนิเฟอร์ เฟมัส เดอะ เซกแซดเซอร์ มาสเตอร์วิลเลจ แห่งไวเวิร์น ตะโกนขึ้นเสียงดัง
               “ พ่อบ้า !!!!!!!”
 

เฟมัส โฮม

               แอ๊ดดด

               เสียงเปิดประตูของเจนนิเฟอร์ที่กำลังจะเข้าบ้านพร้อมกับเปิดไฟบ้านที่ยงไม่ได้เปิด
               ทุกคนไม่อยู่บ้านสินะ มิน่าล่ะไฟไม่เปิด บรรยากาศเงียบ
               เจนนิเฟอร์เดินขึ้นบันไดของบ้านที่แสนจะลาดชันสิ้นดี พลางคิดว่าความใฝ่ฝันของเธอกำลังจะเป็นจริง ใฝ่ฝันมาตั้งแต่ตอนเด็กๆแล้ว มันนานมาก จนเธออายุได้ 15 ปี เธอจะได้เข้าโรงเรียนพระราชาที่แต่ก่อนเธอเข้าไม่ได้ แต่ตอนนี้เธอเข้าได้แล้ว แต่ก่อนทางราชวังคิดว่ากุลสตรีเป็นพระราชาไม่ได้ แต่คิดว่าสุภาพบุรุษสามารถเป็นได้ เธอคิดว่ามันงี่เง่าสิ้นดี เธอคิดว่าไม่ว่าจะเพศไหนก็สามารถเป็นได้ถ้ามีใจรักในสิ่งที่อยากทำมันก็สามารถเป็นไปได้
               แอ๊ดดด
               “ แม่ อาเธอร์ ( น้องชายของเจนนิเฟอร์ ) กลับมาแล้วหรอ ” เธอกล่าวทัก
               “ จ้า ”
               “ พี่ต้องรอผมจนกว่าผมจะอายุ 15” เสียงอาเธอร์ที่พูดกับพี่สาวแต่กลับมองหนังสือเรียนอยู่
               “ อยู่แล้วล่ะน่า ” คนเป็นพี่สาวเดินตรงไปกอดคอน้องชาย
               “ ทำอะไรเนี่ย +//[]//+’” น้องชายโวยวายด้วยอาการเคอะเขิน “ ผมเป็นผู้ชายนะ ”
               “ ผู้ชายแล้วไงล่ะ ” เจนนิเฟอร์พูดอย่างไม่รู้อะไร
               “ พี่น่ะไม่รู้อะไรจริงๆด้วย ผู้ชายน่ะเขาไม่สนหรอกว่าเป็นครอบครัว ญาติ หรืออะไรก็ช่าง เอาหมดแหละถ้าชอบ ” อาเธอร์พูดอย่างไม่สบอารมณ์
               O ///// o !!!
               คำว่า เอา เล่นเอาเจนนิเฟอร์ผู้ไม่เคยหวั่นกลัวสิ่งใดๆ ถึงกับช็อค และรู้สึกเขิน กลัวนิดๆ ก่อนจะกล่าวขึ้นมาเพื่อกลบเกลื่อนความอาย
               “ บ้าที่สุด!!!” พร้อมกับวิ่งขึ้นห้องอย่างฉับพลัน
 
               ไอ้น้องบ้ามาคิดแบบนี้กับพี่สาวได้ยังไง
               เจนนิเฟอร์คิดแล้วคิดอีกกับข้อความที่กำลังคิดในหัวซ้ำไปซ้ำมา เธอกำลังนั่งจัดของที่จะเดินทางในวันพรุ่งนี้ เพราะว่าเวลาเดินทางไปเมืองหลวง คิงส์ ใช้เวลาเกือบ 10วัน ถ้าไม่รีบเดินทางก็ ไปสอบคัดเลือกไม่ทันเป็นแน่
               เท่าที่เจนนิเฟอร์รู้โรงเรียนพระราชาจะใช้ด่านอยู่ 3 ด่าน ด้วยกัน คือ
               ด่านหัวใจราชา= อธิบายตัวตนการเป็นพระราชา
               ด่านราชาผู้มีไหวพริบ = แก้ปัญหาพิชิตเขาวงกต
               ด่านราชาผู้แข็งแกร่ง = ปะทะกำลังกับผู้ที่ผ่านเข้ามา
               ถ้าผ่านทั้งหมดนี่ไปได้ก็จะได้เข้าไปเรียนโดยสมบูรณ์
 
วันต่อมา
               ได้เวลาอันควรแล้ว ที่จะต้องจากลาหมู่บ้านแสนรักของเจนนิเฟอร์ หมู่บ้านที่เธออยู่มาตลอด บัดนี้จะต้องไปเสียแล้ว
เธอมองหมู่บ้านด้วยความอาลัย มองครอบครัวด้วยความอาทร ที่มี ทั้งพ่อ ( บ้า ) น้องชาย ( บ้า ) แม่ กำลังส่งลูกสาวขึ้นรถม้า
               “ ถ้าเป็นพระราชาไม่ได้อย่ากลับมาให้เห็นหน้า ” จูนตะโกนด้วยท่าทางจริงจัง
               “ ข้าเป็นราชาอยู่แล้นน ” เจนนิเฟอร์ตบมุก
               “ แม่จะรอลูกนะ ” แม่ ( แฟลร์ ) พูดขึ้นด้วยท่าทีจริงจัง และจริงใจ เป็นที่สุด
               “ ค่า ”
               “ เป็นราชาไม่ได้ เดี๋ยวจับฆ่า ” อาเธอร์พูดจริงจัง
               “ พูดงี้เลยหรอเนี่ย ไอ้น้องบร้า ” เจนนิเฟอร์พูดงอนนิดๆ ก่อนจะยิ้มด้วยความดีใจกับคำอวยพรแสนสุขของครอบครัว ( เฉพาะแม่ ) แล้วก้าวเท้าขึ้นรถม้าที่พ่อเช่าให้
               ถึงเวลาเดินทางของสาวน้อยแล้ว