รักนะยัยคุณหนูจอมซน! (แนวโลลิค่อน)

                            


          เช้าที่แสนสดใสอากาศสดชื่น มีเสียงนกร้องอยู่ริมหน้าต่าง แสงแดดที่ส่องเข้ามาในห้องนอนของ"เยลลี่"
"ว๊าาา เช้าแล้วหรอเนี่ยย แต่เอ๊ะ! วันนี้วันหยุดนี่นา นอนต่ออีกนิดคงไม่เป็นรัยหรอกมั้ง" เยลลี่พูดอย่างงัวเงีย พร้อมหลับตาอีกรอบ
ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูห้องนอนของเยลลี่ "คุณหนูคะ ตื่นได้แล้วนะคะ สายมากแล้ววันนี้เป็นวันที่คุณผู้หญิงกับคุณผู้ชายต้องไปประชุมต่างจังหวัด คุณหนูต้องไปส่งท่านที่สนามบินนะคะ" เสียงคูณป้าเมลปลุกเยลลี่ให้ตื่นอีกครั้ง "โว๊ะ! จริงด้วย วันนี้ต้องไปส่งคูณพ่อคุณแม่ที่สนามบินสินะ ลืมได้ไงเรา คะเยลลี่ตื่นแล้วค่ะป้าเมล" เยลลี่พูดกับตัวเองเบาๆพร้อมกับตะโกนบอกป้าเมล "คูณหนูรีบไปอาบน้ำแต่งตัวสวยๆแล้วลงมารับประทานอาหารเช้าข้างล่างนะคะ ป้าจะลงไปเตรียมอาหารรอคุณหนูข้างล่างนะคะ" ป้าเมลบอกเยลลี่แล้วลงไปเตรียมอาหารตามที่บอก เยลลี่ลงจากเตียงนอน แล้งตรงไปยังห้องอาบน้ำพร้อมกับอาบนำ้แต่งตัว แล้วจึงลงไปข้างล่างเพื่อรับประทานอาหาร
"ว้าวว วันนี้ลูกแม่แต่งตัวสวยจัง" คุณแม่ชมลูกสาวพร้อมกับยิ้มให้อย่างเอ็นดู เยลลี่ยิ้มอย่างเขิลๆแต่ก็ไม่พูดอะไร พร้อมกับตักข้ามต้มใส่ปากอย่างเอร็ดอร่อย "พ่อว่าเราควรจะออกจากบ้านได้แล้วนะ มันสายมากแล้ว" คุณพ่อพูดพร้อมกับมองนาฬิกาที่ข้อมือตัวเอง "แม่ก็ว่าอย่างนั้นแหละ สายแล้วจริงๆด้วย เยลลี่ลูกจะไปส่งพ่อกับแม่ที่สนามบินใช่มั้ยจ๊ะ" แม่พูดพร้อมกับถามลูกสาว "ใช่ค่ะ เยลลี่จะไปส่งคุณพ่อกับคุณแม่ที่สนามบินค่ะ" เยลลี่ตอบคุณแม่พร้อมยิ้มให้อย่างไร้เดียงสา  "งั้นเราไปขึ้นรถกันดีกว่าจ๊ะ" พ่อพูดพร้อมกับเดินมาจูงมือลูกสาวไปยังรถที่เตรียมไว้เพื่อที่จะไปยังสนามบิน  "คุณพ่อกับคุณแม่จะกลับมาวันไหนค่ะ" เยลลี่ถามคุนพ่อ "อีก2อาทิตย์ พ่อและมาจะกลับมาจ๊ะ แต่ไม่ต้องห่วงระหว่างที่พ่อและแม่ไม่อยู่พ่อได้หาพี่เลี้ยงมาดูแลูกแทนพ่อแม่แล้วนะ แล้วอย่าซนกับพี่เลี้ยงหล่ะ" พ่อพูดแล้วหอมแก้มลูกสาว
"งั้นพ่อกับแม่ไปละนะ ดูแลตัวเองด้วยหล่ะเยลลี่ พ่อกับแม่รักลูกที่สุดจ๊ะ" แม่พูดพร้อมโบกมือลาเยลลี่ ลูกสาวสุดที่รักของพวกเขา เยลลี่โบกมือลา บนหน้าของเยลลี่มีน้ำตาหยดเล็กๆไหลงอาบแก้ม "คุณพ่อกับคุณแม่ไม่อยู่เยลลี่ต้องคิดถึงท่านทุกวันแน่ๆเลยแล้วใครจะพาเยลลี่ไปเที่ยว ใครจะเล่นไล่จับกับเยลลี่หล่ะ แต่เอ๊ะ!! คุณพ่อบอกว่าจะมีพี่เลี้ยงมาดูแลมาเล่นกับเยลลี่นี่นาา เย้ๆ เยลลี่ไม่เหงาแล้วว" เยลลี่พูดพร้อมกับกระโดดเล่นอย่างร่าเริงและดีใจทั้งที่ไม่รู้ว่าพี่เลี้ยงคนนั้นจะยึดครองร่างกาย หัวใจของเยลลี่อยู่ในกำมือของเขาเพียงผู้เดียวว

ความคิดเห็น