The first love รักเดียวที่โดนใจ

                                      'จุดเริ่มต้น'

 

กรี้งงงงงงงงงงงง!!~

ก็อกๆๆ

"องค์หญิงเพคะ ได้เวลาตื่นแล้วนะเพคะ"

ก็อกๆๆ

"องค์หญิงเพคะ!!"

ฉันค่อยๆโผล่หัวอันแสนบอบบางออกมาจากผ้าห่มก่อนปิดนาฬิกาปลุกแล้วเดินไปเปิดประตู

อ๋อ ที่แท้ก็สาวใช้ประจำตัวฉันนี่เองนึกว่าใครที่ไหน

"ฝนตกเป็นเห็บหมารึไงเรียกอยู่ได้..มีไร-_-"

ฉันถามสาวใช้คนนั้น

"องค์หญิงเพคะ อีกครึ่งชั่วโมงจะถึงเวลาเรียนแล้วนะเพคะ"

"เมื่อวานฉันบอกเธอไปแล้วไม่ใช่หรอว่าฉันจะเข้าไปเที่ยวในเมืองกับท่านแม่ ให้เธอโทรไปบอกมิสลูลู่ว่าจะฉันจะไม่ไปเรียน"
"หม่อมฉันกำลังจะโทรเพคะ แต่องค์ราชินีบอกไม่ต้องโทร...เพราะว่าวันนี้องค์ราชินีติดธุระออกไปกับองค์หญิงไม่ได้เพคะ"

"ธุระอะไร..ทำไมไม่พาฉันไปด้วย แล้วไปที่ไหนใครไปบ้าง"

"องค์ราชินีองค์ราชาแล้วก็องค์ชายถูกเชิญไปร่วมงานวันเกิดครบรอบ17ปีขององค์หญิงมอซี่เพคะ"

ทันทีที่ได้ยินคำตอบฉันก็รู้สึกโกรธขึ้นมาถึงกระหมอมอันแสนบอบบางขึ้นมาทันที

เพราะฉันกับยัยมอซี่เป็นศัตรูกัน แต่ท่านแม่ยอมผิดสัญญาแล้วไปงานวันเกิดยัยปลาหมอสีคนทีฉันเกลียดที่สุดในสิบสามโลก!!แถมยังทิ้งฉันให้อยู่ที่วังคนเดียวอีก!!มันเกินไปแล้วนะ!!

"องห์หญิงเพคะ..เอ่อ..ที่องค์ราชาราชินีไม่ได้พาองค์หญิงไปเพราะว่าพวกท่านรู้ว่าองค์หญิงไม่ค่อยชอบองค์หญิงมอซี่เลยไม่พาองค์หญิงไปด้วย..."

"หยุดพูด!!"

"...."

"ช่วยโทรไปบอกมิสลูลู่ด้วยว่าฉันไม่ไปโรงเรียน"

"แต่..."

"ไม่ต้องแต่แล้วยังไงฉันก็ไม่ไป!!..แล้วไม่ต้องมาเรียกฉันแล้วนะ"

ปั้ง!!
พูดจบฉันก็ปิดประตูแล้วล็อกมันก่อนจะเดินไปที่เตียง

กริ้งๆ

เสียงกระดิ่งดังที่ปลายเตียง มาแล้วหรอยัยเพื่อนนิสัยแย่=_=

"เป็นอะไรไปลิเลีย ทำหน้าบูดเป็นตูดลิงเลย"

ฉันหันไปมองที่ปลายเตียง ลูกหมาขนสีชมพูตัวหนึ่งนั่งอยู่ มันสะบัดขนนิดหน่อยก่อนจะมีควันอะไรบางอย่างมาปรกคลุมห้องของฉัน ...และที่สำคัญกลิ่นมัน~โค!ตะ!ระ!เหม็นสาบหมาเลย!!

"นี่ช่วยเปรียบเปลยหน้าฉันให้สูงกว่านั้นหน่อยได้มั้ยยะ!ยัยลูน่า!แล้วช่วยกรุณาคืนร่างก่อนเข้าห้องฉันได้มั้ย ควันเต็มห้องฉันไปหมดแล้ว!! เธอรู้บ้างมั้ยว่าฉันต้องใช้เวลาและสเปรย์ดับกลิ่นเยอะแค่ใหนกว่ากลิ่นในห้องฉันจะหายเหม็นส่าบ=_=^^"ฉันเดินไปเปิดหน้าต่าง  เพื่อระบายอากาศ ลูน่าเป็นสัตว์ที่ฉันทำพันธ์สัญญาด้วย(*การทำพันธ์สัญญาคือการทำสัญญาระหว่างเจ้านายกับลูกน้องหรือเจ้านายกับสัตว์เลี้ยงโดยใช้ยันต์พันธ์สัญญาและเลือดของผู้ที่ถูกทำสัญญาเป็นหลักฐานยืนยันว่า ผู้ที่ถูกทำสัญญาจะไม่สามารถขัดคำสั่งของเจ้านายได้ ต้องติดตามและปกป้องเจ้านายจนกว่าสัญญาจะถูกยกเลิกหรือฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งม่องเท่ง)

 อ่อ!!แล้วโลกที่ฉันอยู่ตอนนี้ทุกคนสามารถใช้พลังได้ค่ะ

โดยพลังนั้นจะถูกแบ่งเป็นธาตุต่างๆเช่นธาตุไฟ ธาตุน้ำ และธาตุอื่นๆอีกมากมายเท่าที่โลกจะมี(เยอะจนนับไม่ถูก-o-;;) และฉันเองก็สามารถใช้พลังได้เหมือนกันโดยสายธาตุของฉันคือธาตุ น้ำค่ะ แต่ส่วนใหญ่แล้วประชาชนธรรมดาทั่วไปจะไม่ใช้พลังกันเพราะถ้าหากเราควบคุมมันไม่ดีหรือประมาทก็อาจจะทำให้เกิดปัญหาร้ายแรงได้และเพราะพวกขุนนางหัวเถิกทั้งหลายขอให้ท่านพ่อ(พระราชา)ออกกฎห้ามสามัญชนใช้พลังเด็ดขาดยกเว้นแต่พวกทหารที่ถูกฝึกมาอย่างดีจึงอนุญาตให้ใช้ได้เลยไม่มีใครใช้พลังกัน แต่ฉันว่ายังไงก็มีคนแอบใช้อยู่ดีแหละ(มีพลังวิเศษ ใครบ้างจะโง่ไม่ใช้มัน?)ไม่รู้จะตั้งกฎให้พวกนักกฎหมายปวดหัวทำไม แค่กฎอื่นๆก็มีเป็นหลายพันข้อแล้ว=_=

โอ๊ะ!นอกเรื่องมาไกลแล้วกลับไปที่เรื่องของฉันกับลูน่าต่อ ลูน่ากับฉัน เราอยู่ด้วยกันมาเกือบจะสิบปีแล้วแต่ยัยนี่ไม่เคยจะทำตามคำสั่งฉันเลยแม้แต่ครั้งเดียวยกเว้นแต่จะมีของเเลกเปลี่ยน(สรุปฉันเป็นเจ้านายยัยนี่หรือยัยนี่เป็นเจ้านายฉันกันแน่ฟะ=_=^^) ปกติแล้วถ้าเป็นคนอื่นนะ เขาคงจะทำโทษยัยนี่ไปแล้ว(ถ้าหากว่าสัตว์พันธ์สัญญาไม่ทำตามคำสั่งผู้ที่ทำพันธ์สัญญาสามารถทำโทษได้ด้วยการพูดคำว่า'punish'สัตว์พันธ์สัญญาจะรู้สึกร้อนเหมือนโดนไฟเผา)แต่เผอิญฉันเป็นคนโลกสวยไม่กล้าทำร้ายใครค่ะเลยโดนมันใช้แทนT^T

"เป็นไรของเธอมองหน้าฉันแล้วทำหน้าเหมือนโดนบังคับให้กินขี้-*-"

"เปล่า อย่าเพิ่งกวนได้มั้ยอารมณ์เสียอยู่!!แล้วลงจากเตียงของฉันด้วยขนเธอร่วงเต็มเตียงฉันไปหมดแล้ว"ฉันหันไปบ่นยัยลูน่าที่ตอนนี้เปลี่ยนร่างกลายเป็นคนแล้วนอนบนเตียงของฉันอย่างสบายใจ  ยัยหมาขี้เรื้อน=_=^^(ลูน่า:ฉันเป็นสุนัขจิ้งจอกต่างหากยะ=_=^^)

"เออๆเป็นไรยะ มีไรก็เล่าให้เจ้านายฟังได้นะ^__^"

"ฉันจำได้ว่าฉันเป็นคนทำสัญญากับหล่อนนะยะ=_="

"ใครสน^__^"

"=_=^^"

"เออๆเล่ามาๆ"

"แม่ทำผิดสัญญาอีกแล้ว!!"

"แล้วไง รอไปดิอีกสองสามวันแม่เธอก็มา"

"ไม่!!ฉันไม่อยากรอแล้ว หนีออกไปดีกว่า!!><"

"แล้วเธอจะฝ่าดงทหารเป็นร้อยคนออกไปยังไง ฉันว่าเธอรอแม่เธอกลับมาแล้วค่อยไปไม่ดีกว่าหรอ=_=?"

"ฉันเบื่อที่จะรอแล้ว!! ฉันออกไปเองก็ได้...มั้ง=_="

"เออ..งั้นเดี๋ยวฉันพาไปก็ได้^__^"

"ห๊ะ!!=[]="

"เดี๋ยวฉันพาไปเอง"

"เธอกินยาแล้วลืมเขย่ารึเปล่า...เธอต้องการอะไรจากฉัน=_=;;"

"ถามได้ดีนิ=_=^^"

"เออๆขอบคุณค่ะท่านลูน่า^^;;"

"งั้นตามฉันมา เอ่อ แต่ว่าทางมันลำบากหน่อยนะ^___^"

 

หลังจากที่ฉันหนีออกมาจากวังด้วยการมุดท่อระบายน้ำที่เต็มไปด้วยขยะสิ่งสกปรกและสิ่งมีชีวิติที่มีนามว่าปีเตอร์(แมงสาบ)หลายร้อยตัวได้สำเร็จ  ฉันก็ได้พบว่านี่เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกว่าตัวเองไม่เหมือนคนT^T

เพราะสภาพฉันตอนออกมาจากท่อระบายน้ำคือทั้งตัวเปียกปอนไปด้วยน้ำขยะและมีปีเตอร์บางตัวเกาะอยู่ตามตัวฉันด้วยTT_TTและแถมยังส่งกลิ่นเหม็นจนยัยลูน่าทนไม่ไหวเลยพาฉันไปอาบน้ำที่โรงอาบน้ำสาธารณะและหาเสื้อผ้าชุดใหม่มาให้ฉันเปลี่ยน ชุดที่ยัยลูน่าเอามาให้ฉันเปลี่ยนเป็นชุดเอี๊ยมยีนส์กับเสื้อยืดสีขาวและรองเท้าผ้าใบของสามัญชนธรรมดาทั่วไปไม่ใช่ชุดที่บานเป็นสุ่มไก่เหมือนตอนที่ฉันอยู่ในวัง^___^ และหลังจากนั้นเราก็ตัดสินใจมานั่งดื่มกาแฟที่ร้านกาแฟใกล้กับโรงอาบน้ำสาธารณะเพราะว่าฉันหิวและหมดแรงไปกับการปัดปีเตอร์หลายสิบตัวออกจากตัวฉัน=_=;;;^^

ร้านนี้ตกแต่งร้านสตายย้อนยุคดูแล้วเก๋กู้ดน่านั่งดีแหะ=₩=

"เป็นไงประสบการหนีออกจากวังครั้งแรก^__^"

"ก็โอถ้าไม่ติดว่ามุดท่อเหมือนแมลงสาบออกมาอ่ะนะ=__="

"ก็มันมีอยู่ทางเดียวนี่นา^__^;;"

"ปกติเธอเข้าออกทางนั้นหรอ?=_="

"เปล่า^^ปกติฉันปีนกำแพงเอา"

"อ้าว!!แล้วทำไมเธอถึงไม่พาฉันปีนกำแพงล่ะ!=_=^^"

"ขี้เกียจปีน^_____^"

หารู้ไม่ว่าความขี้เกียจแกทำฉันลำบาก=_=^^(ไม่กล้าพูดออกไป)

ฉันหันไปดูดช็อกโกแลตปั่นต่อเพราะเถียงไปก็เท่านั้น

"ฉันมีเรื่องจะบอกเธอด้วยล่ะ~"

ยัยนี่หันมาพูดเสียงหวาน  ทำเสียงหวานแบบนี้จะมาไม้ไหนอีกว่ะ=_=;;

"คือ..ถ้าฉันบอกเธอ เธอต้องพาฉันไปทะเลที่ประเทศไทยนะ เอาหาดไหนก็ได้นะUp to you*0*"

"บอกมาดิ-_-;;"

"คือว่าเมื่อ3ปีก่อนฉันได้ยินมาว่าหลังจากที่องค์ราชากับองค์ราชินีแห่งเมืองยูเอะสิ้นพระชนม์และองค์ราชากับองราชินีองค์ใหม่ขึ้นครองราชย์อดีตคู่หมั้นเธอก็หายตัวไปบางคนก็บอกว่าเขาตายแล้ว แต่ฉันว่าเขายังมีชีวิตอยู่นะ"

"อืม..แล้วไง?เธอจะพูดขึ้นมาทำไม ถึงมีชีวิตอยู่แล้ว เธอรู้หรอว่าเขาอยู่ที่ไหน"

"ก็..รู้!! เพราะเมื่อวานฉันเจออดีตว่าที่คู่หมั้นของเธอ"

พรวดดดด~ ฉันพ่นช็อกโกแลตปั่นที่กำลังดูดอยู่ออกมาเพราะความตกใจ

"อะไรนะ!"

"ฉันเจอเขาที่เมืองนี้...ฉันเจอเขาที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตเลยแอบตามไป...อี๋~เหม็นว่ะ~_~^^^"ลูน่าพูดพลางใช้กระดาษทิชชูเช็ดช็อกโกแลตปั่นออกจากแขน

"ที่ไหนนะ!!"

"ที่ซุปเปอร์มาร์เก็ต...แล้วฉันก็แอบตามไปด้วย...บ้านของเขาอยู่ที่ถนนxxxข้างร้านกาแฟซูโม่ตรงข้ามกับผับโอริโอ่^__^...เฮ้ย!!จะไปไหนน่ะ!น้องเช็คบิล!รอฉันด้วยสิ!!"ฉันเดินออกมาจากร้านทันทีที่ได้ยินว่าเขาอยู่ที่ไหนโดยไม่สนใจเสียงของลูน่าที่พยามเรียกฉันพลางภาวนาอยู่ในใจ..ขอให้ฉันได้เจอเขา...รักแรกของฉัน




************
สวัสดีค่ะทุกคน!!ฝากนิยายด้วยนะคะนี่เป็นเรื่องแรกที่เราเขียน ถ้ามีคำผิดหรือเขียนไม่ดีต้องขอโทษด้วยนะคะ^__^/