Summer Love ส่งรักให้สุดสวย

บทนำ

   ‘Alice’

‘เธอ…เธอยังคิดถึงฉันไหม
เมื่อสองเรานั้นยังต้องห่างไกล
เมื่อเวลาพาเราให้ไกลกัน
รู้บ้างไหม คนไกลยังคงหวั่นไหว
เมื่อเขาบอกดูภาพเธดทีไร
น้ำตามันยังไหลออกมา…’

เสียงโทรศัพท์ทำเอาฉันที่ตกอยู่ในภวังค์สะดุ้งเลยทีเดียว ใครโทรมาตอนนี้นะ ไม่รู้เวลาเอาซะเลย คนกำลังทุกข์กำลังเศร้า แม่นะแม่ทำไมไม่อนุญาตให้ฉันไปซัมเมอร์ที่อเมริกานะ กะอีแค่เหตุผลว่าฉันป่วยบ่อย แค่นี้ก็ไม่ให้ไป ขณะที่ฉันบ่นกับตัวเองก็บอกสายที่โทรเข้ามา เพื่อนสุดที่รักนี่เอง เช๊อะ!ปล่อยให้รอไปนั่นแหละทิ้งฉันดีนัก แต่ก็คิดถงึยัยนั่นเหมือนกันไม่รู้จะเป็นไงบ้าง

สุดท้ายฉันก็รับสาย  ก็มันอดคิดถึงไม่ได้นี่นา

 [โห!!! ยัยไหมกว่าจะรับ ฉันเกือบจะวางละเนี้ยยยยย]

เสียงยัยเพื่อนตัวดีดังลอดออกมาจากโทรศัพท์ด้วยเสียง180เดซิเบล (ถ้าจะดังขนาดนี้)

‘โอ้ยๆ เบาก็ได้หูฉันจะแตกอยู่แล้ว มีอะไรหรอ?’

[ได้ข่าวว่าเธอจะไปเรียนซัมเมอร์ที่เชียงใหม่หรอ ]            แหมๆ ข่าวไวไปนะ ใช่ฉันกำลังไปเรียนซัมเมอร์ที่เชียงใหม่เพราะแม่เห็นว่าฉันเอาแต่เหงาอยู่บ้าน ไม่ยอมไปไหนเลยไปปรึกษากับพ่อที่เป็น ผอ.โรงเรียนอินเตอร์ที่เชียงใหม่ พ่อก็เลยให้ฉันมาเรียนซัมเมอร์ที่เชียงใหม่ จะได้มาอยู่ใกล้ๆพ่อ ส่วนแม่ก็เปิดร้านขายคัพเค้กที่ใหญ่ที่สุดใน กทม. ชวนแม่ไปเชียงใหม่ด้วยกันจะได้ไปหาพ่อ แม่ก็อ้างว่าไม่อยากหยุดร้านชวงนี้ขายดี แต่ยังไม่ต้องสงสารหรือเห็นใจนะว่าบ้านฉันมีปัญหาเพราะทุกๆเดือนพ่อจะมาหาฉันที่ กทม.

‘ใช่ แล้วเป็นไงที่นั่นอเมริกาสนุกไหม ปล่อยให้ฉันอยู่คนเดียว T T ’   ฉันกล้งทำเสียงเศร้าให้ยัยนั่นสงสารแล้วกลับมาหาฉันไวๆ  เพราะยัยเนี้ยแพ้ลูกอ้อนฉันตลอด เป็นไงหล่ะฉัน 555

[โอ๋ๆ อย่างอนสิเดี๋ยวฉันก็ใจอ่อนไปหาเธออีกไม่เอาๆ ทนเอาหหน่อยสิ อีกแค่อาทิตย์เดียวฉันก็กลับแล้ว แล้วฉันสัญญาว่าจะไปเรียนกับเธอกับเธอที่เชียงใหม่]      ฉันพูดผิดซะที่ไหน

‘จริงหรอ *0* ฉันจะรอนะ แต่ฉันต้องไปพรุ่งนี้แล้วนะ T T ’ คำพูดของอลิซทำเอาฉันดีใจมาก แต่สุดท้ายฉันก็นึกได้ว่าฉันต้องไปพรุ่งนี้

[แกก็อยู่คนเดียวไปอาทิตย์นึงก่อนสิ แปปเดียวเอง]
‘อาทิตย์นึงตั้งนานนะ’ ฉันพูดขึ้นสำหรับอลิซไม่นานหรอก แต่ฉันอ่ะนานมาก
[เอาน่าๆ เอ่อ! แล้วเขามีงานรับน้องใหม่วันไหนอ่ะ]
‘ก็อาทิตย์แรกเขาจะพาชมสถานที่ก่อน ประมาณอาทิตย์ที่ 2 เขารับน้องอ่ะ’  ฉันอธิบายให้อลิซฟังเพราะยัยนั่นไม่รู้อะไรเกี่ยวกับกิจกรรมต่างๆเพราะฉันรู้คนเดียวหน่ะสิ อิอิ อย่าลืมสิว่าฉันเปนใคร ฉันเป็นลูกเจ้าของโรงเรียนนะ ฉันก็เลยถามพ่อล่วงหน้าไปก่อนเพราะพ่อฉันเป็นคนจัดกิจกรรม
[ไม่จำเป็นสำหรับแกเลยนะ แกสำรวจมาหมดแล้วหนิ ]พ พูดอีกก็ถูกอีกฉันไปโรงเรียนของพ่อบ่อยแล้วหล่ะ บ่อยจนรู้ว่าตรงไหนเป็นตรงไหน ฉันรู้จัก นักเรียนในโรงเรียนบางส่วนเพราะพ่อฉันพาฉันไปแนะนำ ด้วยความเฟรนลี่ของฉันทุกคนจึงอยากรู้จัก  แต่ยังไงฉันก็ไม่อยากไปอยู่ดี

‘ก็ใช่ ฉันขอพ่อแล้วหล่ะ ว่าฉันไม่ขอเดินชมโรงเรียน ’  

[ไหม ฉันวางละนะ คลาสจะเริ่มแล้ว] ฉันรอยัยนั่นวางสายแล้วก็นั่งลงบนเตียง หันไปมองกระเป๋าลากที่มีเสื้อผ้าที่ยังจัดยังไม่เสร็จ เห็นแล้วฉันท้ออ่ะ ได้ยินไหมว่าท้ออออออออออออ พูดจากนั้นฉันจึงไปจัดกระเป๋าต่อ พรุ่งนี้แล้วสินะ…