กว่าจะมาเป็นเรื่องเล่า

เคยทำผิดที่สุดในชีวิตขนาดไหน ...อยากกลับไปแก้ไขมันมั๊ย...

ตอนนี้คุณคิดได้หรือยังว่าการคิดดีทำดี จะทำให้ชีวิตเจอแต่เรื่องดีๆ

ขอให้ทุกคนอ่านเรื่องราวนี้แล้วสำนึกได้ว่าทำตัวดีเสียตั้งแต่วันนี้เถอะ จะได้ไม่ต้องมาเสียใจไปตลอดชีวิตแบบเรา

...เรื่องราวเริ่มขึ้นเมื่อ 9 ปีที่แล้ว ตอนนั้นเราอายุแค่ 14 เรียนอยู่ม.2 ที่โรงเรียนชื่อเสียงโด่งดังในจังหวัดๆหนึ่งแถบภาคใต้

เย็นวันนั้นเรากลับมาจากโรงเรียน บ้านเราเป็นชุมชนแถบๆ ตจว. ที่ทุกบ้านจะรู้จักกัน เป็นเครือญาติกันหมด ทุกเย็นพอกลับมาจาก ร.ร.

เราจะเดินไปหาพี่สาวข้างบ้านที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ วันนี้ก็เหมือนกัน เราเอากระเป๋าเข้าไปเก็บในบ้านยังไม่ทันได้ทำงานบ้านก็ก้าวขาออกซะแล้ว

"กานถูบ้านก่อนนะ" เสียงน้าสาวเราบอก เราได้ยินก็ถอนหายใจ แล้วนึกในใจ โอ้ยยย อะไรว่ะ คนจะออกไปข้างนอก ใช้อะไรนักหนา ถูมันทุกวันเลยบ้านเนี่ยทีหลังก็ถูเองสิ เหอะ!!

แต่ก็ได้แต่บ่นในใจ เราเดินไปหยิบไม้ถูพื้นเอาน้ำราดๆๆๆ บิดอย่างลวกๆ แล้วถูบ้านอย่างชุ่ยที่สุด เพื่อจะรีบไปเม้าท์กับพี่ฟ้าที่คงรออยู่แล้ว พอถูเสร็จเราก็ทำท่าจะเดินออกจากบ้าน

"ไปไหนอีกล่ะ การบ้านไม่มีรึไง" เอาอีกและ เสียงเดิม "ไม่มีอ่ะ ทำเสร็จแล้วที่โรงเรียน" แต่เปล่าหรอกยังไม่ได้แตะอะไรเลย กลัวอะไรอ่ะ พรุ่งนี้ค่อยไปเลยเพื่อนเอาก็ได้ แล้วเราก็ไม่ฟังเสียงเดินแน่วออกจากบ้านไป

บ้านพี่ฟ้าก็อยู่ใกล้กันนิดเดียวเดินไม่กี่ก้าวก็ถึง เราเดินเข้าไปในห้อง นางนอนคุยโทรศัพท์อยู่ เสียงระริกระรี้ "เฮ่ย คุยกะใครอ่ะ" นางยิ้มทำหน้าตามีเลศนัยแล้วไม่ตอบเรา พลางคุยต่อไป เท่าที่ฟังก็พอรู้ได้ว่านางคุยกับผช. คนหนึ่ง เราก็นอนดูทีวีข้างๆ นาง จนเกือบหลับและ นางมาสะกิด

" ฮะ อะไรนะ เพื่อนหินโสดอยากหาแฟนเหรอ อ๋อๆ มีๆ น้องสาวฟ้าโสด ชื่อกาน น่ารักด้วยอยู่ม.2" เอ้าอีพี่บ้านี่ ไม่ถามเราก่อนป่ะะะ ว่ายังไง

พูดจบนางก็ส่งโทรศัพท์ให้เรา "อ่ะ มีคนอยากคุยด้วย" อ่อจ่ะะะ ถามเราป่ะ หรือยังไง ด้วยความเเป็นคนที่ไม่คิดอะไรก็รับโทรศัพท์มาคุย

"ฮัลโหล ..... ฮัลโหล ...... เฮ่ยอย่าแย่งกูสิกูจะคุยกะน้องสาวฟ้า(เสียงจากฝั่งโน้น) วุ่นวายมากกก แลดูเกรียนๆ เหมือนเด็กเถื่อนๆ รุมกันจีบสาว ผ่านไป 1 นาที เพิ่งจะได้คุยเป็นเรื่องเป็นราว "ฮัลโหลครับ น้องสาวฟ้าเหรอ ชื่ออะไร" "อ่อ ชื่อกานค่ะ" "อ๋อ เราชื่อเค นะ" ...... เราคุยกับ ผช.ที่ชื่อเคนี่อยู่ประมาณ 5 นาที จากนั้นเขาก็ขอเบอร์โทรเราไป เราก็นะ ตามประสาเด็กวัยรุ่น ก็ให้ไปโดยไม่คิดว่าจะจริงจัง เพราะหน้าตาก็ยังไม่เห็น รู้แต่ว่าเสียงหล่อดี แต่มองดูสภาพแล้วน่าจะ เป็นเด็กเถื่อนๆ แบบคนละโลกกับเด็กในเมืองอย่างเรา ฮ่าๆ ตอนนั้นก็คิดแบบนี้ แต่ใครจะรู้

เราคุยกับเค ทั้งๆ ที่ไม่เห็นหน้ากันมา 6 เดือน คุยทุกวัน ตั้งแต่ ทุ่มครึ่ง ถึง สามทุ่มกว่าๆ ที่ต้องวางเพราะเงินหมด ซึ่งตลอดเวลาเราเป็นคนเติมเงินโทรไปหา ก็จำไม่ได้เหมือนกันว่าทำไมเราต้องเป็นฝ่ายเติมเงินโทรไป แต่ความรู้สึกตอนนั้นคือคุยกันถูกคอมาก เข้าใจกัน รู้สึกดี และที่บ้านเค้าฐานะก็ไม่ได้รวยมากเราจึงเป็นฝ่ายโทรไปหาตลอดระยะเวลา 6 เดือน จนวันหนึ่ง ....

"เออกาน เราคุยกันมา 6 เดือนแล้วอ่ะ ยังไม่เคยเห็นหน้ากันเลย พรุ่งนี้เพื่อนเคจะไป.....(ชื่อจังหวัดเรา) แล้วจะแวะที่ห้าง กานมาหาเคหน่อยดิ"

"อ๋อเหรอ มากี่โมงอ่ะ กานออกจากบ้านมืดๆ ไม่ได้นะ"

"คือ....หินมันจะไปหาฟ้า จะไปค้างกันที่บ้านโอ๋เพื่อนฟ้า กานรู้จักโอ๋ใช่ป่ะ"

"อืมๆ รู้พี่โอ๋ เพื่อนพี่ฟ้า   ....แต่เค กานไปค้างไม่ได้หรอก ที่บ้านไม่ให้ไปแน่อ่ะ เค้าไม่เคยปล่อยกานไปไหนเลย"

"กานก็บอกว่ามาวันเกิดฟ้าไง พรุ่งนี้วันเกิดฟ้า ฟ้าจัดงานที่บ้าน แล้วก็ไปค้างบ้านโอ๋ ฟ้ายังไปได้เลย ทำไมกานมาไม่ได้"

ตอนนั้นเราเริ่มหนักใจในคำขอร้องของ ผช. คนนี้ ถามว่ารักมั๊ย โมเม้นท์นั้นคิดว่ารักนะ หลงด้วย ไม่เข้าใจเหมือนกันทั้งๆ ที่ไม่เคยเห็นหน้ากันนะ

"อืมมม กานไปเจอเฉยๆ ได้มั๊ยที่ห้างตอนเย็นๆ แล้ววันหลังค่อยเจอกันใหม่" เราก็ปัดไปแบบนี้

"แต่เคไปเพื่ออยากเจอกาน อยากอยู่ด้วย อยากเห็นหน้า กานมาแปปเดียว แล้วต่อจากนั้นเคจะอยู่กับใคร หินมันก็อยู่กับฟ้าอ่ะ"

ตอนนั้นเรากดดันเข้าไปอีก.... หลังจากนั้น เราก็พยายามพูดให้เคเข้าใจจนทะเลาะกันเพราะเรายืนยันว่าเราไปค้างไม่ได้ จนเคขอเลิก

เราเสียใจมาก ทำไมไม่เข้าใจเราเลย ....

มาถึงตอนนี้จะบอกว่าสำหรับเด็กๆ น้องๆ ที่อายุน้อยๆ เจอเหตุการณ์แบบนี้อย่าหลงไปกับคำผู้ชายเชียวนะคะ เพราะมันอาจทำให้ชีวิตเปลี่ยนไปได้เลย

แล้ว .... คุณคิดว่า เราจะไปมั๊ยคะ??

วันต่อมา....

"น้านก หนูขอไปงานวันเกิดพี่ฟ้านะ เค้าจัดที่บ้านพ่อเค้าอ่ะไม่ใช่บ้านนี้" (พี่ฟ้ามี 2 บ้านคือบ้านที่อยู่ติดกับเราซึ่งเป็นบ้านยายเค้ากับบ้านพ่อเค้าซึ่งอยู่อีกที่หนึ่ง) น้าเราเงียบไปพักหนึ่ง คือต้องบอกก่อนว่า สมัยนั้นเราหน้าตาโอเค มีผช. แวะมาที่บ้านเยอะ พวกผช.ที่มาจีบ หนีเที่ยวบ้างประปรายพฤติกรรมไม่ค่อยดี การขอออกไปเที่ยวจึงไม่ง่าย

"กลับเมื่อไร ใครไปบ้าง ถ้าไปงานฟ้าก็เอามายไปด้วยสิ" (มายคือลูกน้านก ลูกพี่ลูกน้องเรานั่นเอง)

เรานึกในใจ.... โอ้ยยยย จะให้เอามายไปทำไมล่ะหะะะะ!! ไปขัดการหนีเที่ยวหน่ะสิ อีเด็กนี่ชอบมาฟ้องน้านกด้วยว่าเราทำอะไรๆ ทำนองมารายงาน

"ก็มีพวกเพื่อนๆ พี่ฟ้า น้าดาว(แม่พี่ฟ้า) แล้วก็ญาติๆ พี่ฟ้าอ่ะ เอิ่มมม... น้านก พี่ฟ้าเค้าบอกว่างานมันอาจเลิกดึก พวกเค้านอนค้างกันหนูขอนอนค้างบ้านพี่ฟ้าได้มั๊ย"   หึหึ เดากันถูกหรือผิดคะ ว่าเราจะไปหาเคหรือเปล่า สรุปว่าไปค่ะ กำลังหาวิธีอยู่

"จะค้างทำไม งานมันจะเลิกดึกแค่ไหนเชียว แล้วมายก็ไป น้องจะอยู่ยังไง พรุ่งนี้ที่ร้านก็ขายของแต่เช้า ไม่ใช่เรื่องเลยจะค้างอ่ะ"

..... จบค่ะ การขอล้มเหลว ..... ทำไงดีๆๆๆๆ อยากไปหาเค อยากไปเจอเค อยากนอนคุยกัน อยากอยู่ด้วยกัน

พอถึงตอนเย็น เคโทรมาหาเราบอกว่ามาถึงห้างแล้วมาหาหน่อย เราก็ออกไปยืมรถมอเตอร์ไซต์พี่ข้างบ้าน ขี่ไปหาเค ทั้งๆ ที่ขี่ไม่แข็ง

พอไปถึงก็โทรหาเค ถามว่าอยู่ไหน เคก็บอกว่าอยู่ชั้นสอง ตรงแผนกไฟฟ้า - -* ไปทำไรไฟฟ้าเรานึกในใจ

เราก็เดินขึ้นไปหา ตอนนั้นใจเต้นตึกตัก ตื่นเต้นมาก คุยกันมาตั้งนาน หน้าตาจะเป็นยังไงนะ เสียงก็หล่อดี โอ้ยยย ทำไงดีตื่นเต้นมือเย็นหมดแล้ว

พอไปถึงที่หมายเราก็เห็นกลุ่มผช. ท่าทางเกรียนๆ เถื่อนๆ ดำๆ กลุ่มใหญ่กลุ่มหนึ่งมาแต่ไกล เราเลยโทรไปหาเค

"เค คนไหนอ่ะ ออกมาหน่อย กานไม่กล้าเข้าไปนะ คนเยอะ"

"เข้ามาเลยๆ กานน่ารักเกิน เคไม่อยากเจอแล้ว เคไม่หล่อ" - -* เอิ่มมม กูมาถึงนี่แล้วป่ะ

"ไม่เป็นไรๆ จะบ้าเหรอ จะให้เดินเข้าไปเนี่ยนะ ผช.เยอะแยะ"

"เออ เพื่อนเคทั้งนั้น"

"เค ใส่เสื้อสีไรอ่ะ"

"ขาวๆ"

แล้วเราก็เดินเข้าไปใกล้ๆ กลุ่มเด็กเถื่อนนั่น มองหาคนเสื้อขาว เอ๊ะ แว้บๆ มันก้มหลบทำไมว่ะ เอ๊ะๆ แว้บแรก ดำมากกกก รู้แค่นี้ แล้วก็สูงมาก ผอมมาก

ตรงตามสไตล์เด็กป่าเขา เถื่อนๆ เลยเดินดิ่งเข้าไปเลย มันจะอะไรกันนักหนา กูรีบมานะ และแล้ววว วินาทีนั้นก็มาถึง วินาทีที่เราได้เห็นหน้าผช.ที่เราคุยมา 6 เดือนเต็มและเราคิดว่าเรารักผช.คนนี้

orz  TT__TT โอ้ยยยยยยยยยย ทำไมแม่งขี้เหร่ขนาดนี้ว่ะ หน้านี่สิวเยอะไปนะ ดำๆ มองสกปรกๆ เถื่อนๆ โอ้ยยยย เลิกแน่ๆ ชั้นไม่คุยต่อแล้ว เสียเวลา!

แล้วเคก็เดินมาหาเราด้วยท่าทางเขินๆ "เคเป็นไงบ้าง ผิดหวังรึเปล่า" 

(ในใจ) โอ้ยยยยย ผิดมากเลยแหละ สลัดผัก นี่หน้าป่ะ โว๊ะ ขี้เหร่ได้อีกนะ วืบบบบบ...กลับมาสู่ชีวิตจริง

"เฮ่ย ไม่เห็นขี้เหร่เลย เอาไรมาพูด แล้วนี่มากะใครบ้าง" เหอะๆ กูหนอกู โกหกแบบหน้าด้านๆ

"นี่แบงค์ นี่หิน นี่เอ็ม เพื่อนเค" เพื่อนนางแต่ละคนนี่ยิ่งกว่าอี๊กกก โอ้ย วันซวยของชั้นสินะ

"เอ้อ เคเดินเที่ยวข้างล่างยัง ไปเดินกันมั๊ย" แล้วเราก็พาเคทัวร์ห้าง คือตอนนั้นเราคิดว่า เราคงจะกลับไปบอกเลิกแน่ๆ เพราะเค้าไม่หล่อเลย

แต่ก็ต้องรักษาน้ำใจไว้ก่อน คนคุยกันมาตั้ง ครึ่งปี กะว่าจะบอกเลิกแบบไม่ให้เกลียดกัน คือนี่คนดีป่ะ หรือยังไง

ระหว่างเดินเที่ยวห้างนั้น

"กานน่ารักมากเลยอ่ะ เคแทบไม่กล้าเดินข้างๆ"

...เหอะ มันก็แน่อยู่แล้วแหละ (ในใจ) วืบบบบบ กลับมาชีวิตจริง

"เฮ่ยยย ไม่ขนาดนั้นหรอก กานอ้วนจะตาย"

"ไหนๆ ไม่เห็นอ้วนเลย ตัวนิดเดียวเอง"

การสนทนาดำเนินต่อไปจนพี่ชายเราที่เรายืมรถเค้ามาโทรตามว่าจะใช้รถ เราเลยต้องบอกลาเค

"เออเค กานไปก่อนนะ ขอโทษนะที่ไปค้างบ้านพี่โอ๋คืนนี้ด้วยไม่ได้ ที่บ้านกานดุจริงๆ"

"อ๋อเหรอ เออกาน เคยืมโทรศัพท์หน่อยดิ จะโทรถามเพื่อนว่ามันอยู่ที่ไหนกัน"

จังหวะนั้นเอง เคก็เอาโทรศัพท์เราไปโทร พอโทรเสร็จ

"กาน เคจะยึดโทรศัพท์กานไว้ กานมาเอาคืนนี้ที่บ้านโอ๋นะ เคไปล่ะ"

แล้วเคก็วิ่งหนีหายไปเลย ปล่อยเรายืนอึ้งอยู่ อร้ายยยยยยย!! แก ไอ่ ไอ่ ไอ่บ้า ทำแบบนี้ได้ไง โทรศัพท์นั่นแม่ชั้นซื้อให้นะ

เราไม่รู้จะทำยังไงพี่ชายก็รีบใช้รถ เลยจำใจต้องขี่รถไปคืนเค้าก่อน พอสองทุ่ม พี่ฟ้าก็มารับเรากับมายไปงานวันเกิดเค้า

ซึ่งเรากะว่าจะไปเอาโทรศัพท์ที่เคเอาไปคืนมา

พอไปถึงทุกคนอยู่กันหมดแล้ว รวมถึงพวกเคด้วย ที่จริงงานนี้ไม่มีผู้ใหญ่มาด้วยอย่างที่เราอ้างกับน้าเราหรอกมีแต่พวกเด็กๆ

เราไปนั่งข้างๆ เค พวกคนอื่นๆ ก็นั่งกินอาหาร ร้องคาราโอเกะกันไป บลาๆๆ เคเอามือมาจับมือเรา ตอนนั้นเรารู้สึก บรึ๋ยย

อย่าจับได้ป่ะะะ แต่ก็ทำไรไม่ได้ เลยหาเรื่องบอกว่า เคกานขอโทรศัพท์ได้ป่ะ กานค้างไม่ได้จริงๆ น้องสาวกานก็มาด้วยน้าให้มาคุม

"อืม ก็ได้กานไม่ค้างไม่เป็นไร"

ตอนนั้นเรารู้สึก เออ..แล้วทำไมชั้นต้องมานั่งกลัวว่าเคจะโกรธด้วยนะ คือ เคหน้าตาไม่ดีแต่หุ่นดี คือสูงโปร่ง ดำ แต่ก็คือไม่ได้ดำนิโกร

ถ้าหน้าตาหล่ออกว่านี้ก็คงดี จากนั้นไม่นาน

"กานๆ มานี่กับเคหน่อย"

"หื้มม ไปไหน"

แล้วเคก็ลากเราไปที่มอเตอร์ไซค์ บอกว่าไปบ้านโอ๋กัน ...?

"หะ ไปทำไม เค้าก็อยู่ที่นี่กันหมด" ในใจเราคิด จะทำไรกูอ่าาาา เริ่มระแวง

"ไปเหอะ เคมีไรจะคุยด้วย"

"ก็คุยที่นี่ก็ได้"

"ที่นี่เสียงดัง ถ้าคืนนี้มาค้างไม่ได้ ก็ต้องไปตอนนี้"

ตอนนั้นเราชะล่าใจมาก เออ เค้าคงไม่ทำอะไรหรอก แล้วคุณล่ะ คิดวามันจะมีอะไรเกิดขึ้นมั๊ย??

 เคยทำผิดที่สุดในชีวิตขนาดไหน อยากกลับไปแก้ไขมันมั๊ย

ตอนนี้คุณคิดได้หรือยังว่าการคิดดีทำดี จะทำให้ชีวิตเจอแต่เรื่องดีๆ

ขอให้ทุกคนอ่านเรื่องราวนี้แล้วสำนึกได้ว่าทำตัวดีเสียตั้งแต่วันนี้เถอะ จะได้ไม่ต้องมาเสียใจไปตลอดชีวิตแบบเรา

เรื่องราวเริ่มขึ้นเมื่อ 9 ปีที่แล้ว ตอนนั้นเราอายุแค่ 14 เรียนอยู่ม.2 ที่โรงเรียนชื่อเสียงโด่งดังในจังหวัดๆหนึ่งแถบภาคใต้

เย็นวันหนึ่งเรากลับมาจากโรงเรียน บ้านเราเป็นชุมชนแถบๆ ตจว. ที่ทุกบ้านจะรู้จักกัน เป็นเครือญาติกันหมด ทุกเย็นพอกลับมาจาก ร.ร.

เราจะเดินไปหาพี่สาวข้างบ้านที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ วันนี้ก็เหมือนกัน เราเอากระเป๋าเข้าไปเก็บในบ้านยังไม่ทันได้ทำงานบ้านก็ก้าวขาออกซะแล้ว

"กานถูบ้านก่อนนะ" เสียงน้าสาวเราบอก เราได้ยินก็ถอนหายใจ แล้วนึกในใจ โอ้ยยย อะไรว่ะ คนจะออกไปข้างนอก ใช้อะไรนักหนา ถูมันทุกวันเลยบ้านเนี่ยทีหลังก็ถูเองสิ เหอะ!!

แต่ก็ได้แต่บ่นในใจ เราเดินไปหยิบไม้ถูพื้นเอาน้ำราดๆๆๆ บิดอย่างลวกๆ แล้วถูบ้านอย่างชุ่ยที่สุด เพื่อจะรีบไปเม้าท์กับพี่ฟ้าที่คงรออยู่แล้ว พอถูเสร็จเราก็ทำท่าจะเดินออกจากบ้าน

"ไปไหนอีกล่ะ การบ้านไม่มีรึไง" เอาอีกและ เสียงเดิม "ไม่มีอ่ะ ทำเสร็จแล้วที่โรงเรียน" แต่เปล่าหรอกยังไม่ได้แตะอะไรเลย กลัวอะไรอ่ะ พรุ่งนี้ค่อยไปเลยเพื่อนเอาก็ได้ แล้วเราก็ไม่ฟังเสียงเดินแน่วออกจากบ้านไป

บ้านพี่ฟ้าก็อยู่ใกล้กันนิดเดียวเดินไม่กี่ก้าวก็ถึง เราเดินเข้าไปในห้อง นางนอนคุยโทรศัพท์อยู่ เสียงระริกระรี้ "เฮ่ย คุยกะใครอ่ะ" นางยิ้มทำหน้าตามีเลศนัยแล้วไม่ตอบเรา พลางคุยต่อไป เท่าที่ฟังก็พอรู้ได้ว่านางคุยกับผช. คนหนึ่ง เราก็นอนดูทีวีข้างๆ นาง จนเกือบหลับและ นางมาสะกิด

" ฮะ อะไรนะ เพื่อนหินโสดอยากหาแฟนเหรอ อ๋อๆ มีๆ น้องสาวฟ้าโสด ชื่อกาน น่ารักด้วยอยู่ม.2" เอ้าอีพี่บ้านี่ ไม่ถามเราก่อนป่ะะะ ว่ายังไง

พูดจบนางก็ส่งโทรศัพท์ให้เรา "อ่ะ มีคนอยากคุยด้วย" อ่อจ่ะะะ ถามเราป่ะ หรือยังไง ด้วยความเเป็นคนที่ไม่คิดอะไรก็รับโทรศัพท์มาคุย

"ฮัลโหล ..... ฮัลโหล ...... เฮ่ยอย่าแย่งกูสิกูจะคุยกะน้องสาวฟ้า(เสียงจากฝั่งโน้น) วุ่นวายมากกก แลดูเกรียนๆ เหมือนเด็กเถื่อนๆ รุมกันจีบสาว ผ่านไป 1 นาที เพิ่งจะได้คุยเป็นเรื่องเป็นราว "ฮัลโหลครับ น้องสาวฟ้าเหรอ ชื่ออะไร" "อ่อ ชื่อกานค่ะ" "อ๋อ เราชื่อเค นะ" ...... เราคุยกับ ผช.ที่ชื่อเคนี่อยู่ประมาณ 5 นาที จากนั้นเขาก็ขอเบอร์โทรเราไป เราก็นะ ตามประสาเด็กวัยรุ่น ก็ให้ไปโดยไม่คิดว่าจะจริงจัง เพราะหน้าตาก็ยังไม่เห็น รู้แต่ว่าเสียงหล่อดี แต่มองดูสภาพแล้วน่าจะ เป็นเด็กเถื่อนๆ แบบคนละโลกกับเด็กในเมืองอย่างเรา ฮ่าๆ ตอนนั้นก็คิดแบบนี้ แต่ใครจะรู้

เราคุยกับเค ทั้งๆ ที่ไม่เห็นหน้ากันมา 6 เดือน คุยทุกวัน ตั้งแต่ ทุ่มครึ่ง ถึง สามทุ่มกว่าๆ ที่ต้องวางเพราะเงินหมด ซึ่งตลอดเวลาเราเป็นคนเติมเงินโทรไปหา ก็จำไม่ได้เหมือนกันว่าทำไมเราต้องเป็นฝ่ายเติมเงินโทรไป แต่ความรู้สึกตอนนั้นคือคุยกันถูกคอมาก เข้าใจกัน รู้สึกดี และที่บ้านเค้าฐานะก็ไม่ได้รวยมากเราจึงเป็นฝ่ายโทรไปหาตลอดระยะเวลา 6 เดือน จนวันหนึ่ง ....

"เออกาน เราคุยกันมา 6 เดือนแล้วอ่ะ ยังไม่เคยเห็นหน้ากันเลย พรุ่งนี้เพื่อนเคจะไป.....(ชื่อจังหวัดเรา) แล้วจะแวะที่ห้าง กานมาหาเคหน่อยดิ"

"อ๋อเหรอ มากี่โมงอ่ะ กานออกจากบ้านมืดๆ ไม่ได้นะ"

"คือ....หินมันจะไปหาฟ้า จะไปค้างกันที่บ้านโอ๋เพื่อนฟ้า กานรู้จักโอ๋ใช่ป่ะ"

"อืมๆ รู้พี่โอ๋ เพื่อนพี่ฟ้า   ....แต่เค กานไปค้างไม่ได้หรอก ที่บ้านไม่ให้ไปแน่อ่ะ เค้าไม่เคยปล่อยกานไปไหนเลย"

"กานก็บอกว่ามาวันเกิดฟ้าไง พรุ่งนี้วันเกิดฟ้า ฟ้าจัดงานที่บ้าน แล้วก็ไปค้างบ้านโอ๋ ฟ้ายังไปได้เลย ทำไมกานมาไม่ได้"

ตอนนั้นเราเริ่มหนักใจในคำขอร้องของ ผช. คนนี้ ถามว่ารักมั๊ย โมเม้นท์นั้นคิดว่ารักนะ หลงด้วย ไม่เข้าใจเหมือนกันทั้งๆ ที่ไม่เคยเห็นหน้ากันนะ

"อืมมม กานไปเจอเฉยๆ ได้มั๊ยที่ห้างตอนเย็นๆ แล้ววันหลังค่อยเจอกันใหม่" เราก็ปัดไปแบบนี้

"แต่เคไปเพื่ออยากเจอกาน อยากอยู่ด้วย อยากเห็นหน้า กานมาแปปเดียว แล้วต่อจากนั้นเคจะอยู่กับใคร หินมันก็อยู่กับฟ้าอ่ะ"

ตอนนั้นเรากดดันเข้าไปอีก.... หลังจากนั้น เราก็พยายามพูดให้เคเข้าใจจนทะเลาะกันเพราะเรายืนยันว่าเราไปค้างไม่ได้ จนเคขอเลิก

เราเสียใจมาก ทำไมไม่เข้าใจเราเลย ....

มาถึงตอนนี้จะบอกว่าสำหรับเด็กๆ น้องๆ ที่อายุน้อยๆ เจอเหตุการณ์แบบนี้อย่าหลงไปกับคำผู้ชายเชียวนะคะ เพราะมันอาจทำให้ชีวิตเปลี่ยนไปได้เลย

แล้ว .... คุณคิดว่า เราจะไปมั๊ยคะ??

วันต่อมา....

"น้านก หนูขอไปงานวันเกิดพี่ฟ้านะ เค้าจัดที่บ้านพ่อเค้าอ่ะไม่ใช่บ้านนี้" (พี่ฟ้ามี 2 บ้านคือบ้านที่อยู่ติดกับเราซึ่งเป็นบ้านยายเค้ากับบ้านพ่อเค้าซึ่งอยู่อีกที่หนึ่ง) น้าเราเงียบไปพักหนึ่ง คือต้องบอกก่อนว่า สมัยนั้นเราหน้าตาโอเค มีผช. แวะมาที่บ้านเยอะ พวกผช.ที่มาจีบ หนีเที่ยวบ้างประปรายพฤติกรรมไม่ค่อยดี การขอออกไปเที่ยวจึงไม่ง่าย

"กลับเมื่อไร ใครไปบ้าง ถ้าไปงานฟ้าก็เอามายไปด้วยสิ" (มายคือลูกน้านก ลูกพี่ลูกน้องเรานั่นเอง)

เรานึกในใจ.... โอ้ยยยย จะให้เอามายไปทำไมล่ะหะะะะ!! ไปขัดการหนีเที่ยวหน่ะสิ อีเด็กนี่ชอบมาฟ้องน้านกด้วยว่าเราทำอะไรๆ ทำนองมารายงาน

"ก็มีพวกเพื่อนๆ พี่ฟ้า น้าดาว(แม่พี่ฟ้า) แล้วก็ญาติๆ พี่ฟ้าอ่ะ เอิ่มมม... น้านก พี่ฟ้าเค้าบอกว่างานมันอาจเลิกดึก พวกเค้านอนค้างกันหนูขอนอนค้างบ้านพี่ฟ้าได้มั๊ย"   หึหึ เดากันถูกหรือผิดคะ ว่าเราจะไปหาเคหรือเปล่า สรุปว่าไปค่ะ กำลังหาวิธีอยู่

"จะค้างทำไม งานมันจะเลิกดึกแค่ไหนเชียว แล้วมายก็ไป น้องจะอยู่ยังไง พรุ่งนี้ที่ร้านก็ขายของแต่เช้า ไม่ใช่เรื่องเลยจะค้างอ่ะ"

..... จบค่ะ การขอล้มเหลว ..... ทำไงดีๆๆๆๆ อยากไปหาเค อยากไปเจอเค อยากนอนคุยกัน อยากอยู่ด้วยกัน

พอถึงตอนเย็น เคโทรมาหาเราบอกว่ามาถึงห้างแล้วมาหาหน่อย เราก็ออกไปยืมรถมอเตอร์ไซต์พี่ข้างบ้าน ขี่ไปหาเค ทั้งๆ ที่ขี่ไม่แข็ง

พอไปถึงก็โทรหาเค ถามว่าอยู่ไหน เคก็บอกว่าอยู่ชั้นสอง ตรงแผนกไฟฟ้า - -* ไปทำไรไฟฟ้าเรานึกในใจ

เราก็เดินขึ้นไปหา ตอนนั้นใจเต้นตึกตัก ตื่นเต้นมาก คุยกันมาตั้งนาน หน้าตาจะเป็นยังไงนะ เสียงก็หล่อดี โอ้ยยย ทำไงดีตื่นเต้นมือเย็นหมดแล้ว

พอไปถึงที่หมายเราก็เห็นกลุ่มผช. ท่าทางเกรียนๆ เถื่อนๆ ดำๆ กลุ่มใหญ่กลุ่มหนึ่งมาแต่ไกล เราเลยโทรไปหาเค

"เค คนไหนอ่ะ ออกมาหน่อย กานไม่กล้าเข้าไปนะ คนเยอะ"

"เข้ามาเลยๆ กานน่ารักเกิน เคไม่อยากเจอแล้ว เคไม่หล่อ" - -* เอิ่มมม กูมาถึงนี่แล้วป่ะ

"ไม่เป็นไรๆ จะบ้าเหรอ จะให้เดินเข้าไปเนี่ยนะ ผช.เยอะแยะ"

"เออ เพื่อนเคทั้งนั้น"

"เค ใส่เสื้อสีไรอ่ะ"

"ขาวๆ"

แล้วเราก็เดินเข้าไปใกล้ๆ กลุ่มเด็กเถื่อนนั่น มองหาคนเสื้อขาว เอ๊ะ แว้บๆ มันก้มหลบทำไมว่ะ เอ๊ะๆ แว้บแรก ดำมากกกก รู้แค่นี้ แล้วก็สูงมาก ผอมมาก

ตรงตามสไตล์เด็กป่าเขา เถื่อนๆ เลยเดินดิ่งเข้าไปเลย มันจะอะไรกันนักหนา กูรีบมานะ และแล้ววว วินาทีนั้นก็มาถึง วินาทีที่เราได้เห็นหน้าผช.ที่เราคุยมา 6 เดือนเต็มและเราคิดว่าเรารักผช.คนนี้

orz  TT__TT โอ้ยยยยยยยยยย ทำไมแม่งขี้เหร่ขนาดนี้ว่ะ หน้านี่สิวเยอะไปนะ ดำๆ มองสกปรกๆ เถื่อนๆ โอ้ยยยย เลิกแน่ๆ ชั้นไม่คุยต่อแล้ว เสียเวลา!

แล้วเคก็เดินมาหาเราด้วยท่าทางเขินๆ "เคเป็นไงบ้าง ผิดหวังรึเปล่า" 

(ในใจ) โอ้ยยยยย ผิดมากเลยแหละ สลัดผัก นี่หน้าป่ะ โว๊ะ ขี้เหร่ได้อีกนะ วืบบบบบ...กลับมาสู่ชีวิตจริง

"เฮ่ย ไม่เห็นขี้เหร่เลย เอาไรมาพูด แล้วนี่มากะใครบ้าง" เหอะๆ กูหนอกู โกหกแบบหน้าด้านๆ

"นี่แบงค์ นี่หิน นี่เอ็ม เพื่อนเค" เพื่อนนางแต่ละคนนี่ยิ่งกว่าอี๊กกก โอ้ย วันซวยของชั้นสินะ

"เอ้อ เคเดินเที่ยวข้างล่างยัง ไปเดินกันมั๊ย" แล้วเราก็พาเคทัวร์ห้าง คือตอนนั้นเราคิดว่า เราคงจะกลับไปบอกเลิกแน่ๆ เพราะเค้าไม่หล่อเลย

แต่ก็ต้องรักษาน้ำใจไว้ก่อน คนคุยกันมาตั้ง ครึ่งปี กะว่าจะบอกเลิกแบบไม่ให้เกลียดกัน คือนี่คนดีป่ะ หรือยังไง

ระหว่างเดินเที่ยวห้างนั้น

"กานน่ารักมากเลยอ่ะ เคแทบไม่กล้าเดินข้างๆ"

...เหอะ มันก็แน่อยู่แล้วแหละ (ในใจ) วืบบบบบ กลับมาชีวิตจริง

"เฮ่ยยย ไม่ขนาดนั้นหรอก กานอ้วนจะตาย"

"ไหนๆ ไม่เห็นอ้วนเลย ตัวนิดเดียวเอง"

การสนทนาดำเนินต่อไปจนพี่ชายเราที่เรายืมรถเค้ามาโทรตามว่าจะใช้รถ เราเลยต้องบอกลาเค

"เออเค กานไปก่อนนะ ขอโทษนะที่ไปค้างบ้านพี่โอ๋คืนนี้ด้วยไม่ได้ ที่บ้านกานดุจริงๆ"

"อ๋อเหรอ เออกาน เคยืมโทรศัพท์หน่อยดิ จะโทรถามเพื่อนว่ามันอยู่ที่ไหนกัน"

จังหวะนั้นเอง เคก็เอาโทรศัพท์เราไปโทร พอโทรเสร็จ

"กาน เคจะยึดโทรศัพท์กานไว้ กานมาเอาคืนนี้ที่บ้านโอ๋นะ เคไปล่ะ"

แล้วเคก็วิ่งหนีหายไปเลย ปล่อยเรายืนอึ้งอยู่ อร้ายยยยยยย!! แก ไอ่ ไอ่ ไอ่บ้า ทำแบบนี้ได้ไง โทรศัพท์นั่นแม่ชั้นซื้อให้นะ

เราไม่รู้จะทำยังไงพี่ชายก็รีบใช้รถ เลยจำใจต้องขี่รถไปคืนเค้าก่อน พอสองทุ่ม พี่ฟ้าก็มารับเรากับมายไปงานวันเกิดเค้า