Bloody Marry

Bloody marry

บทที่ 1 Game start

“วันนี้ร้องเป็นบ้า” เด็กสาวทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ของโรงอาหารอย่างอ่อนล้าพร้อมกับโบกมือหยอยๆไปมาแถวๆใบหน้า

“อย่าลืมน่าเบื่อด้วยละ มุมุรุ” อิโต นั่งลงข้าง‘แฟนสาว’พร้อมๆกับขยี้หัว อีกสามสาวเดินตามลงมาสมทบทีหลัง

“เฮ้ยยย พวกแก รู้เรื่อง‘บลัดดี้แมรี่’ป่ะ??” เสียงประสานของมิอุและมิซุรุดังขึ้นหลังจากคำว่าเบื่อผุดออกมาจากปากของอิโต หนุ่มสาวคู่รักหันมามองเพื่อนๆ

“รู้จักสิทำไมเหรอ?” อิโตพูดแต่มุมุรุกลับส่ายหน้าไปมา อิโตรับรู้ได้ถึงอาการงงของแฟนสาวอย่างเห็นได้ชัด “บลัดดี้แมรี่ก็คือผู้หญิงที่ตรอมใจตายแล้วไปสิงอยู่ในกระจกใช่มั๊ยละ?? แล้วก็ตอนกลางคืนถ้าไปยืนเรียกบลัดดี้แมรี่ในห้องน้ำ 1 ครั้ง (จำนวนครั้งขึ้นอยู่ตามความเชื่อของผู้เล่น ในบางกรณีอาจจะมีการเรียกซ้ำๆไปเรื่อยจนกว่าจะออกมา) แล้วก็ถ้าบลัดดี้แมรี่ออกมาก็จะฆ่าคนที่เรียกตัวเองไงละ  แล้วก็ปัจจุบันก็เลยกลายเป็นเกมทดสอบความกล้าไปแล้วละมั้ง” อิโตอธิบาย

“พวกเราลองเล่นดูมั๊ย??”  มิอุถามมุมุรุ

มุมุรุตอบตกลง

มุรุรุตอบปฎิเสธ

คำตอบที่มุมุรุเลือกคือ “ตอบตกลง” ทั้งสี่นัดกันว่าจะแอบอยู่ในโรงเรียนจนกว่าจะสามทุ่มแล้วออกมาเจอกันที่บริเวณหน้าห้องน้ำชั้นสองของอาคารเก่า มุมุรุและอิโตเลือกไปหลบที่ห้องเรียนในล็อคเกอร์

นิ่งเงียบ

พูดกับอิโต

คำตอบที่มุมุรุเลือกคือ “นิ่งเงียบ”

ทั้งสองยืนอยู่ข้างกันภายในตู้เล็กเกอร์เล็กๆ เด็กสาวเอาหน้าฟุบลงบนตัวของอิโตเงียบๆ มีเสียงเลื่อนประตูหนึ่งครั้ง

“......”ทั้งสองเงียบก่อนจะมีเสียงเลื่อนประตูปิด

“ถ้าบลัดดี้แมรี่ตามฆ่าฉันนายจะช่วยฉันมั๊ย?” เด็กสาวถามเสียงเรียบ

“แน่นอน ร้อยเปอร์เซ็นก็เธอเป็นแฟนฉันนี่” อิโตพูดพร้อมกับยกมือที่แนบอยู่ข้างลำตัวผ่านช่องว่างแคบๆขึ้นมาลูบหัวมุมุรุ มุมุรุยิ้ม เวลาผ่านไปเนิ่นนานมุมุรุเงยหน้าขึ้นไปมองแฟนหนุ่มและกระตุกเสื้อคนที่หลับทั้งยืน ทั้งสองเปิดล็อคเกอร์ออกมาและแอบย่องเบาๆไปตามทางเดินจนกระทั่งถึงห้องน้ำของชั้นสอง  พื้นไม้ที่พวกเขาเดินมาส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดจนอดที่จะขนลุกไม่ได้ อิโตผลักประตูเข้าไปด้านใน และเจอเพื่อนสาวทั้งสองคนกำลังจัดเตรียมข้าวของที่จะใช่ทำพิธีนั้นก็คือเทียน เทียนและก็เทียน มุมุรุเดินเข้าไปหาเพื่อนๆ

“มาแล้วเหรอ? เริ่มกันเลยนะถ้างั้น” มุมุรุพยักหน้า “งั้นเธอก็เริ่มคนแรกเลยนะมุมุรุ แต่ละคนจะใช้เวลาทั้งหมดราวๆครึ่งชั่วโมงในห้องน้ำ” มุมุรุกลืนน้ำลายก่อนจะพยักหน้า อีกสามคนเดินออกจากห้องไปและปิดประตูห้องน้ำเอาไว้

“เออนี่ ฉันไปห้องน้ำแปบที่ชั้นหนึ่งแปบนะเดี๋ยวมา” มิอุพูดพร้อมกับเดินลงจากบันไดไป อิโตนั่งลงหน้าห้องน้ำ นานๆทีเค้าจะได้ใช้เวลาอยู่กับแฟนสาวนานขนาดนี้มาก่อนเพราะทุกๆวันเธอจะต้องไปเรียนพิเศษที่โรงเรียนกวดวิชาเพื่อนเตรียมเอ็นเข้ามหาลัย Aและเลิกเกือบห้าทุ่มทุกวัน ซึ่งเธอเองก็ปฎิเสธการที่เขาจะนั่งรอเธอเลิกเรียนด้วย ยิ่งช่วงหลังๆมานี่แม่ของเธอไปรับไปส่งจนแทบทุกเช้าที่เธอมาโรงเรียนมักจะมานั่งทำหน้าเคลียร์ราวกับอึดอัดใจที่ชีวิตโดนตีกรอบเข้มงวด ก็ทำไงได้ลูกสาวคนโตของตระกูลหมอนี่นา ถ้าทำชื่อเสียละก็แย่แน่ ดีนะที่เขาเป็นเพียงลูกชายของพ่อค้าปลาแถวตลาดขายส่งกลาง เลยแค่ช่วงงานที่บ้านก็โอเคแล้ว

มิอุเปิดประตูเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกับผิวปาก เธอหยุดลงบนกระจกและล้างมือที่อ้างล้างมือ

“มันจะไปมีจริงได้ยังไงกัน ไอ้เจ้าบลัดดี้แมรี่เนี้ย มันก็แค่เกมส์ลองใจเท่านั้นแหละ 5555” เด็กสาวขำกับความเชื่อโง่ๆ ก่อนจะเงยหน้าเพื่อปัดมาสคาร่าบนกระจก...ในระหว่างที่ปัดมาสคาร่าอยู่เธอก็นึกสนุกขึ้นมา

เอาลิปสติกในกระเป๋าออกมาขีดกระจกด่ามุมุรุ

เคาะกระจกเรียกบลัดดี้แมรี่สามครั้ง

คำตอบที่มิอุเลือกคือ.....”เคาะกระจกเรียกบลัดดี้แมรี่สามครั้ง”

“เห็นมั๊ย...ไร้สาระจะตาย....” คำพูดของมิอุยังไม่ทันจบ เสียงหัวเราะเยือกเย็นก็ทำเอามิอุสะดุ้ง

“หึ...หึหึหึหึ เรียกฉันเหรอ??  หึหึหึหึ เรียกสินะ? เรียกใช่มั๊ย?? อยากเจอฉันใช่มั๊ย??”  สิ้นเสียงคำพูดร่างของหญิงสาวที่นั่งอยู่บนขอบหน้าต่างก็ทิ้งตัวลงบนพื้นห้องน้ำ  มิอุล้มลงกับพื้นด้วยความกลัว ใบหน้าที่ขาวจนซีดเบื้องหน้าฉีกยิ้มกว้างเสียจนน่ากลัว เธอเอียงคอไปมาจนเกิดเสียงกรอบแกรบ “ไม่...หึหึหึ ไม่ได้ฆ่ามานานแค่ไหนแล้ว หึหึหึ ฮ่าๆๆๆๆ ตาย ฉันจะฆ่าเธอ ฉีกเธอเป็นชิ้นๆและถลกหนังเธอ” เด็กสาวอยากจะกรีดร้องแต่เสียงของเธอกลับหายไปเด็กสาวหลับตาพลางคิดว่ามันไม่จริงๆ

“หลับตาทำไม?? มองฉันสิ เรียกฉันมาแล้วนี่นา มองฉันสิ มองฉัน  มองฉัน   มองฉัน   มองฉัน!!!!!!!” มิอุลืมตาขึ้นและถึงกับสะดุ้งสุดตัว ใบหน้าของหญิงสาวเขามาใกล้เธอมาก มากจนเธอมองเห็นเส้นเลือดสีม่วงที่อยู่บนใบหน้าของอีกฝ่าย มิอุผลักคนๆนั้นออกไปแต่เหมือนจะไม่โดนก่อนที่เธอจะวิ่งไปที่ประตูและพยายามเปิดลูกบิด ไม่เปิดไม่ได้ เธอหวีดร้องในใจ

“ไปไหนเหรอ??? มาตายก่อนสิ มาให้ฉันฆ่าสิ หึหึหึหึ ฮ่าๆๆๆๆๆ” เสียงหัวเราะบ้าคลั่งดังขึ้นเรื่อยๆจนมิอุอยากจะตาย แปบ...มือเย็นๆของฝ่ายนั้นจบลงบนต้นแขนของมิอุ มิอุสะบัดหน้าหันกลับไปมองอย่างตื่นกลัว

“อ้าว...มาทำอะไร...” ยังพูดไม่ทันจบใบมีดขนาดเท่ามีทำครัวก็ปาดเข้าที่ลูกกระเดือกของเธออย่างแรง เลือดไหลทะลักออกจากบาดแผล สมองเรื่องสั่งงานความรู้สึกให้เริ่มเจ็บปวดหลังจากโดนใบมีดวิ่งผ่านลำคอไปเมื่อ 2 วินาทีที่แล้ว มิอุกำลำคอของตัวเองและพยายามหายใจ

“อ๊ะ...หายใจไม่ออกเหรอ?? โทษทีนะเผลอตัดหลอดลมไปซะได้ แหมๆ งั้นเอางี้นะ จะช่วยให้ตายเร็วๆเอง 555” อีกฝ่ายยิ้มและยกใบมีดขึ้น มิอุทำท่าเหมือนจะร้องขอชีวิต แต่คงสายไปใบมีดคมกริบแทงตัดขั้วหัวใจอย่างแม่นยำราวกับผู้เชี่ยวชาญ มิอุสิ้นใจลงทันที อีกฝ่ายยิ้มให้ศพ

“แหม ตายได้น่าเกลียดเชียว เดี๋ยวจะช่วยสงเคราะห์ให้นะจ๊ะ” ใบมีดตัดลงที่ผิวหนังอย่างเบามือและเริ่มลอกหนังออกจากเนื้อเหมือนกับเคยำมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน เสียงหัวเราะและเสียงสับดังก้องจนถึงชั้นสอง แต่มันก็แค่เสียงที่ลอยมาตามลม

 

(สามารถเข้าไปฟังแบบนิยายเสียงได้ที่ลิงค์นี้ครับ >> http://www.youtube.com/watch?v=8M_JalcWCNs&feature=youtu.be)