เป็นหมอก็ได้ว่ะ chapter 2 เริ่มต้น กับเริ่มต้น

Chapter 2:- เริ่มต้น กับเริ่มต้น...

 

แนะนำตัวละคร chapter 2

 

บอย-หนุ่มผู้มีความฝันจะเป็นดีเจ ผู้ถูกกำหนดให้ต้องเรียนหมอ 

 

เม้ง:- เพื่อน love คุณบอย

 

มาร์ค:- พี่ชายคนคนเดียวของไอ้เม้ง ตอนนี่ติดว่าที่ร้อยเอก ซึ่งเห็นที่ภาคภูมิใจของพ่อไอ้เม้งมัน

ที่มีคนสืบสายอาชีพเดียวกันกับพ่อเม้งมัน ลืมบอก ปูไอ้เม้งมันก็ได้เป็นท่านเจ้ากรมทหาร 

คิดว่าพ่อของเม้งก็คงจะได้เป็นท่านเจ้ากรมอีกคน

 

เฟิร์ต(เอก):- หนุ่มน้อยจากโรงเรียนชื่อดังกางเกงดำในกรุงเทพ อย่าถามนะว่า  รร.  อะไร

ผู้ที่จะได้เป็นเพื่อนร่วมคณะกับแพทย์กับบอย จริงๆมันชื่อ เอก แต่ขอ up level ให้ดูดี 

คนที่เรียกมันเอกก็มีแต่พ่อแม่และน้องสาวมัน

 

เอ๊ก :- หล่อสมชื่อมัน  หล่อตี๋ ขาว  สูง ล่ำ ลูกเจ้าของร้าเพชรดัง มาจากโรงเรียนกางเกงน้ำเงินแถวย่านสีสม

ผู้ได้มีชะตากรรมมาร่วมคณะเดียวกันกับบอย

 

เช่ (ปอร์เช่):- จริงๆเพื่อนเรียกมันไอ้เช่ แต่ถามรักมันมากก็เรียกมันไอ้เชี่ยะ เพราะใกล้เคียงกัน

เด็กกางเกงน้ำเกินเช่นเดียวกัน แต่เป็น รร. คู่อริกับเอ็ก เลยทำให้และเอกชอบเขม่นกันตลอด

เป็นลูกชายเจ้าของศูนย์จัดจำหน่ายรถไถ่คูโบต้าหลายจังหวัดในภาคเหนือ จนทำให้เพื่อนส่งสัยว่าทำไมพ่อมันไม่ตั้งชื่อว่า

" คูโบต้า " เสือกชื่อ ปอร์เช่

 

เฮียริว:- เฮียแกเรียนเก่งมาก สอบได้ตั้งแต่ ม. 5 เรียนมาสองคณะแล้ว

แต่แกบอกว่ามันยังไม่ใช่ตัวแก แกคิดว่าหมอเนี่ยะและใช่ตัวแกแน่ๆ พวกเราก็ได้แต่ขอว่าให้ใช่เถอะ ไม่งั้นแกจะต้องเรียนเป็นมหาลัยที่สี่ที่ห้า ไม่ต้องทำงานกันละ หาตัวเองตลอดเวลา และไม่อยากให้เฮียแก่ไปเบียดที่ของใครๆอีก

 

เบิร์ด:- เด็กนักเรียนโควต้า ซึ่งมันชอบบอกใครว่า พ่อแม่กูเจอกันก็ตอนไปดูคอนเสริต์ที่เบริ์ดเนี่ยและ เลยตั้งชื่อมันให้เป็นเกียรติ์แก่พี่เบริด์ ยังคิดว่าดีนะ ถ้าพ่อแม่มันไม่เจอกันที่คอนเสริต์สมัยปัจจุบัน มันคงจะมีชื่อที่เรียกอยากมากกว่านี้แน่ๆ

เพราะนักร้อง กับ วงแต่ละวงไม่รู้ว่าชื่อมันตั้งมาจากรอยยักสมองตรงส่วนไหน

 

พุฒ :- ไอ้เนี่ยก็มันก็ตัวเล็ก ชอบทำตัวธรรมะธรรโม ซึ่งจริงแม่งเป็นขาดื่ม ขาเที่ยว ขาแด๊นส์ขั้นเทพเลย

แต่พอมีอะไรมา แม่งชอบวางท่าว่าธรรมะธรรมโม พวกมึงต้องมีธรรมะในใจนะโว้ย พุธโธ พุธโธ มึงท่องเป็นกันไหม

 

แสกน:- เพื่อนๆชอบเรียกมันว่า ตัวแสกนความเฮี้ย อะไรถ้าใครทำไม่ดี ทำชั่วไว้ที่ไหนแม่งสามารถรู้ได้ทุกเรื่อง

มันเก่งยิ่งกว่า CNN  แสกนเป็นหนุ่มผิวสีแทนสูงร้อยแปดสิบห้า สมส่วน สมกับเป็นนักกีฬาว่ายน้ำเก่า

เป็นเพื่อนเรียนที่เดียวกับไอ้เฟิร์ต

 

ดาว:-จริงๆควรเรียกว่า "น้องเอื้อมไม่ถึง" มากกว่า เป็นดาวของคณะนิเทศน์ศาสตร์ สาว  สวย  หมวย เรียบร้อยเป็นคุณหนู

คุณพ่อแม่ของดาวเป็นนักธุรกิจที่มีชื่อเสียง เลี้ยงดาวยิ่งกว่าคุณหนูในหนังทีวีที่ได้ดูเสียอีก แค่พี่เลี้ยงส่วนตัวก็น่าจะปาไปสี่คนแล้ว

ยังไม่รวมคนขับรถประจำตัวอีก เป็นที่อ่อนหวานใสสื่อ เหมือนผ้าขาวที่ไม่เคยมีใครได้ใช้เลย เป็นที่หมายปองของหนุ่มๆทุกคนในรั้วมหาลัย

 

นินนี่ ( น้อยหน่า ) : เพื่อนสนิทของดาวที่ รร คอนแวน คนนี้ก็อยู่คณะเดียวกับดาว ความสวยก็ใกล้เคียงกับดาว ยิ่งถ้าเดินด้วยกัน

แทบจะทำให้ผู้หญิงระแวงนั้นเหมือนดาวฤกษ์ที่กำลังดับแสง เพราะสู้รัศมีความสว่างของเธอทั้งสองคนไม่ได้

ชื่อเล่นจริงๆชื่อ น้อยหน่า แน่นินนี่บอก ผลไม้สมัยนี้เค้าก็นพัฒนาแล้ว น้อยหน่าควรเปลี่ยนเป็นนินนี่ เพื่อให้เข้ากับยุคสมัย

สุดท้ายใครๆเลยเรียกเธอว่านินนี่ ตัวเธอดีทุกอย่าง ยกเว้นวาจา ชายใดอย่าได้แซวไม่งั้น โดนนินนี่ว่าจนเสียความเป็นชาย

 

 

 

 

 

 

หลังจากการประกาศผล admission บอยก็รู้ชะตาชีวิตของตัวเองที่จำต้องเลือกเดิน ตามทางที่ป๊าเป็นคนวางไว้ให้เดิน

 

 

Daddy:- บอย ป๊ากับม๊าตกลงกันแล้วว่าจะให้บอยไปพักที่คอนโดใกล้กับมหาลัย  ป๊ามีห้องชุดซึ่งเตรียมไว้ให้บอย เพื่อบอยต้องมาเรียนคณะแพทย์ในกรุงเทพจะได้มีที่พักที่สะดวกและมีความปลอดภัย

รู้สึกจะเป็นตั้งแต่เป็นช่วงป๊าทำโครงการคอนโดใหม่ๆ น่าจะเป็นโครงการที่สี่หรือห้าเนี่ยะและ จำไม่ได้

(เฮ้ยเนี่ยะป๊ากู เตรียมการลับตั้งแต่กูยัง admission ไม่ได้ แอบไปมีห้องชุดคอนโดใกล้มหาลัยเก็บไว้กี่ที่ว่ะเนี่ยะ)

และป๊ากับม๊าว่าจะขอให้ท่านนายพลวชิระ( พ่อไอ้เม้งมัน เป็นพลโท ว่าที่ตัวเกร็งท่านเจ้ากรมทหาร)กับคุญหญิงนิด

(อันนี้ก็แม่ไอ้เม็งมัน เห็นมันสกม๊กๆ ส่วนสูงก็แค่หัวไหล่เพื่อนๆ แต่มันก็เป็นถึงลูกท่านนายพลเลยนะครับ)ให้หลานเม้งไปอาศัยอยู่กับบอย ไหนๆก็อยู่มหาลัยเดียวกันแล้ว จะได้มีเพื่อนที่พ่อไว้ใจได้หน่อย

ม๊าเค้าเป็นห่วงบอยมากนะต้องไปอยู่กรุงเทพตามลำพัง ถ้าได้เม้งไปก็อยู่ด้วยคนหนึ่งม๊าเค้าก็เบาใจ

( จริงๆ อยากถามป๊ากับม๊าจัง ถ้าเกินมีคนจะมารุมทำร้ายไอ้เม้งมันจะช่วยอะไรได้บ้างนะ)

 

Daddy :- เกาะรั้วข้างบ้าน สวัสดีครับท่านวิชระ คุณหญิงนิด ผมกับน้องหญิง ( ไม่ต้องงง ชื่อเล่นแม่ผมเอง)ขอเรียนอนุญาติปรึกษาท่านเรื่องการเรียนต่อของลูกเราทั้งสองคนได้ไหมครับ

 

นายพลวิชระ:- งั้นเชิญเข้ามาคุยในบ้านก่อนครับ คุณสหรัส ( อันนี้ชื่อจริงคุณพ่อเอง ไม่ต้องงงอีกครั้งครับ)  คุณหญิง

เชิญครับ เนี่ยพลทหารช่วยเปิดประตูใหญ่ให้แขกฉันด้วย

 

พลทหาร:- ตะเบะ รับทราบครับท่าน

 

คุณหญิงนิด:- เชิญตามสบายเลยนะค่ะ คุณสหรัส น้องหญิง เราไม่ค่อยได้คุยพร้อมหน้ากันอย่างนี้ซักสองสามเดือนแล้วมั๊งค่ะ

( ตามเสียงหัวเราะเล็กๆ เบาๆ แต่แสดงออกถึงความเป็นคุณหญิง หรือ ท่านหญิงตัวจริง เบาๆแต่รู้สึกมีพลังงานเร้นลับที่อธิบายไม่ได้อยู่ในเสียงหัวเราะนั้น)

 

คุณหญิง ( อันนี่แม่ผมเอง คงกำลังสับสนชื่อจริงกันอยู่ใช่ไหมครับ):-พี่นิดค่ะ หญิงขอแสดงความยินดีกับน้องเม้งด้วยนะค่ะ

ที่สอบติดคณะสถาปัต สถาบันเดียวกับน้องบอย

 

คุณหญิงนิด:- ขอบพระคุณนะค่ะ น้องหญิง พี่ก็ยินดีกับน้องบอยด้วยเหมือนกันนะ หลานหน้าตาก็ดี เรียนหนังสือก็เก่ง

เนี่ยะถ้าจบมาคงเป็นคุณหมอที่เนื้อหอมเลยนะค่ะน้องหญิง คุณแม่คงต้องเป็นห่วงมากๆเลยนะค่ะ เสียงหัวเราะเล็กๆตามมาอีกครั้ง

แต่ว่ามีเรื่องอะไรปรึกษากันเหรอค่ะ คุณสหรัส และน้องหญิง

 

คุณสหรัส( พ่อผม ...555):- คือผมมีคอนโดเป็นห้องชุด สี่ห้องนอน ( บ่งบอกว่ามันใหญ่มาก ) พอดีเป็นหัองที่ผมตั้งใจเก็บไว้ตอนทำโครงการเสร็จ เพื่อน้องบอยเค้ามาเรียนต่อจะได้มีที่พักที่เราสะดวกเวลาไปเยี่ยม กับเป็นสภาพแวดล้อมที่ดีและปลอดภัย

น้องหญิงเค้าเป็นห่วงบอยมาก ตอนไปอาศัยและเรียนต่อที่กรุงเทพตามลำพัง เลยอยากจะให้น้องเม้งไปเป็นเพื่อนพักด้วยกัน

พอดีเห็นน้องเม้งเค้าติดที่มหาลัยเดียวกัน และเป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่ยังเล็ก เลยมาขออนุญาติท่านวิชระและคุณหญิงนิดนะครับ

 

นายพลวิชระ:- ดีครับ ขอบคุณมาก  ตอนแรกผมและคุณหญิงนิดจะให้น้องเม้งไปพักที่บ้านญาติ แต่ก็เดินทางลำบากเหลือเกิน

ครั้นจะซื้อคอนโด หรือ บ้านพักที่ใกล้มหาลัยก็ไม่มี มีแต่ต้องต่อรถไฟฟ้าหลายต่อ ให้น้องเม้งพักกับน้องบอยก็อุ่นใจ

เพราะน้องบอยเรียบร้อย เป็นผู้ใหญ่เกินวัยเดียวกัน ( อันนั้นเป็นภาพหลวงตาคุณพ่อเม้ง เพราะเวลาอยู่กับเพื่อนก็เหมือนๆกับไอ้เม้ง เพียงแต่มีสัมมาคารวะกับผู้ใหญ่มากกว่าไอ้เม้งมัน) ก็เหมือนได้เป็นพี่ชายคอยดูแลอีกคนเม้งอีกคน ผมก็เบาใจ

ตกลงครับ เดี๋ยวผมบอกเม้งให้ ถ้าพร้อมจะไปเมื่อไรก็บอกนะครับ จะได้ให้เม้งเก็บเตรียมเก็บหนังสือ และเสื้อผ้า

 

มาร์ค( พี่ชายไอ้เม้งมัน)เดินลงมาจากบันไดบ้านชั้นสอง:- สวัสดีครับคุณอาสหรัส คุณอาหญิง ปรึกษาอะไรกันอยู่ครับ

ท่าทางเครียดกันแต่เช้าเลยครับ

 

นายพลวิชระ:-คุณอาทั้งสองเค้ามาปรึกษา อยากให้น้องเม้งไปพักที่คอนโดคุณอาเค้าที่กรุงเทพ คอนโดคุณอาเค้าใกล้มหาลัย

และมีความปลอดภัยสูงด้วย 

 

มาร์ค:- ก็ดีครับคุณพ่อ คุณอา เด็กเหี้ยวๆอย่างเม้ง ผมก็กลัวจะอยู่กับใครไม่ได้ ได้น้องบอยก็เหมือนกับได้พี่ชายไปคอยคุมความประพฤติ 555 ผมก็เบาใจด้วย

 

 

 

คุณหญิง( แม่ผมนะ):- งั้นตกลงนะค่ะคุณพี่ทั้งสอง น้องมาร์ค

น้องหญิงดีใจมากๆที่คุณพี่ทั้งสองอนุญาติ ขอบพระคุณมากนะค่ะ ประมาณอาทิตย์หน้า น้องบอยน่าจะพร้อมไปอยู่ที่คอนโด

น้องหญิงอยากให้น้องทั้งสองไปปรับตัวกันก่อน ที่จะเปิดเรียนจริงนะค่ะ

 

คุณหญิงนิด(อันเนี่ยะแม่ไอ้เม้งมัน):- ก็ค่ะน้องหญิง เด็กเค้าจะได้ปรับตัวกัน วันที่ไปให้รถตู้บ้านเราไปส่งนะค่ะท่านนายพล

คุณสหรัส น้องหญิง พลขับรถจะได้รู้ทางไปคอนโด เพื่อเวลาคุณพี่กับท่านนายพลไปเยี่ยมน้องเม้ง จะได้มีคนไปส่งได้นะค่ะ

หัวเราะเล็กๆ อีกครั้ง

 

 

เม้ง:- ไอ้เชี่ยะบอย ได้ข่าวจากพี่มาร์คว่า  พ่อแม่มึงชวนกูไปอยู่คอนโดเป็นเพื่อนมึงที่กรุงเทพเหรอว่ะ

เซ็งว่ะ ติสต์แตกเลย อุตสาห์วาดฝันว่าจะไปใช้ชีวิตหนุ่มโสดในกรุงเทพซักหน่อย แต่ก็ดีว่ะ เวลาอยู่กับมึงก็สบายใจดี

ทำอะไรเชี่ยะ ซกม๊ก ก็ไม่ต้องเกรงใจดีว่ะ 555

 

บอย:- เซี่ยะเลยมึง กูไม่ใช่พลทหารบ้านมึงนะโว้ย ถ้ามึงทำอะไรซกม๊ก กูจะต้องไปตามเก็บกวาดให้มึง

ไอ้เชี่ยะเม้ง แม่งรังคราญกูต้องเกิดก็อยู่ รพ. เดียวกัน ยังจะตามมากวนถึงมหาลัยอีก กูคงทำมึงไว้เยอะเมื่อชาติที่แล้ว

ชาตินี้เลยต้องมาใช้หนี้มึง

 

เม้ง:- รู้แล้วก็ดี มึงต้องหัดเจียมตัวนะโว้ย ต่อไปมึงคือพลทหารคนสนิทของกู กูทำอะไรรกมึงต้องเก็บกวาดนะไอ้บอยจำไว้

บอย:- เชี่ยะจริงๆมึง ถามจริงสันดาลมึง หรือ สไปนอล คอร์ดว่ะ พูดออกมาโดยไม่ผ่านสมอง

 

หนึ่งสัปดาห์ต่อมา

คุฌสหรัส  คุณหญิง ท่านนายพล และ คุญหญิงนิด

"ขับรถระวังๆนะ  เชิด พอไปถึงแล้วช่วยคุณเม้ง กับคุณบอย ถือของ กับช่วยจัดข้าวของที่คอนโดด้วยนะ เชิด" ท่านนายพลวชิระกำชับพลขับ

 

บอย:- ขอบคุณมากเชิด เอาของวางตรงนั้น แล้วก็กลับเลยนะ เดี๋ยวผมกับเม้งช่วยจัดของกันเอง เชิดจะได้ไม่กลับดึก

 

เชิด:-แต่ท่านนายพลกับคุณหญิง กำชับให้ผมช่วยคุณทั้งสองจัดของให้เรียบร้อยก่อนกลับนะครับ

 

เม้ง:- เอาเถอะน่าเชิด เดี๋ยวเรียนคุณให้เองว่าเชิดช่วยจัดของเสร็จแล้วถึงกลับบ้าน โอเคไหม๊ 

ส่วนที่เหลือไม่ต้องห่วง ไอ้บอยมันจะจัดการเอง มันสัญญากับฉันไว้ก่อนจะมาแล้ว

( เอ้าไอ้เชี่ยะเม้งแม่งเนี่ยะ เลวมาจากสไปรนอล คอร์ดจริงๆ )

 

เชิด:- ครับคุณเม้ง  ขอบพระคุณมากนะครับคุณบอยที่ช่วยคุณเม้งจัดของ ผมลาละครับ

เชิดตะเบะแล้วก็ลงจากคอนโด

 ( เอ้าไอ้เนี่ยะ ส่งเสริมไอ้เชี่ยะเม้งอีกคน มีน่ามีแต่คนตามใจมัน มันถึงไม่เกรงใจใคร)

 

..............................................................................................................

 

 

เม้ง:-เร็วๆหน่อยสิไอ้บอย กูอยากจะไปเดินพารากอนแล้ว เชี่ยของแค่เนี่ยะ มึงทำอู้เนี่ยะจะชั่วโมงมึงยังไม่เสร็จอีกเหรอว่ะ

 

บอย:-คราวหลังมึงก็ให้พ่อมึงส่งพลทหารมาประจำที่คอนโดเลยสิว่ะ แม่งเนี่ยะขนาดพ่อกูให้แม่บ้านมาทำความสะอาดล่วงหน้าและนะ ของกูนะมีแต่หนังสือจัดเสร็จหมดแล้ว ของมึงละที่ทำให้กูลำบาก ไหนจะสี ไหนจะกระดานผ้าใบมึง รูปปั้นอะไรของอีกอีก

เครื่องเสียง ขนม เนี่ยะมึงมาเรียนนะโว้ยไม่ได้ไปเที่ยวทะเล เที่ยวแค้มป์

เชี่ยะ มึงจะไม่ช่วยกูจัดจริงเหรอว่ะเนี่ยะ

 

เม้ง:- ก็มึงสัญญากับกูไว้แล้ว แมนๆหน่อยเพื่อน

 

บอย:-สงสัยพ่อแม่กูกับมึงคิดถูกว่ะ ที่ให้กูมาคอยดูแลมึง

เอ้าไอ้เชี่ยะเอาก็เป๋ามึงไปเก็บห้องโน้น ห้องนอนนมึง ส่วนตรงข้ามอีกสองห้องเป็นของพ่อแม่มึงกับกู มึงอย่าเสือกไม่ทำห้องท่านรกนะโว้ย แม่กูยิ่งรักสอาดอยู่ด้วย

 

 

เม้ง:-เชี่ยะบอย พารากอนกับแถวสยามเนี่ยะ สาวสวยว่ะ แม่งเหมือนที่รวมคนสวยทุกที่มารวมกันเลยว่ะกูชอบ

เฮ้ย!!! ไอ้เชี่ยะบอยมึงดูผู้หญิงคนนั้น แม่งโคตรสวยเลยว่ะ เดินมาแม่งคนอื่นดับแสงหมดเลย ดูสิแม่งมีคนคอยถือของให้ด้วย

คนรับใช้เปล่าว่ะ แม่งสวย และเป็นคุณหนูต่างกับแถวบ้านเราเลยว่ะ สาธุขอให้น้องแสงสว่างเรียนที่เดียวกับกูเถอะ ปีเดียวกันด้วยนะเว้ย กูไม่อยากมีแฟนเป็นรุ่นพี่

 

บอย:- ตีหัวไอ้เม้ง เชี่ยะเตรียมตัวมั๊งเถอะมึง มึงเวลาจะเดินกับเค้าเนี่ยะแม่งไม่ต้องหาเก้าอี้มาต่อขาคุยเหรอว่ะ 555

 

เม้ง:- 555 เชี่ยะบอย ความรักไม่เกี่ยวกับส่วนสูงโว้ย มันขึ้นกับฮอร์โมน และลูกตื้อโว้ย

( เนี่ยะคือครั้งแรกที่เม้งได้พบดาว***คนที่มันจะต้องพบอีกหลายต่อหลายครั้งในอนาคต)