เป็นหมอก็ได้ว่ะ chapter 1 กับรักที่กำลังเดินทางมา - นิยาย เป็นหมอก็ได้ว่ะ chapter 1 กับรักที่กำลังเดินทางมา : Dek-D.com - Writer
×

    เป็นหมอก็ได้ว่ะ chapter 1 กับรักที่กำลังเดินทางมา

    เป้าหมายไม่ได้มีไว้ให้พุ่งชน แต่มีไว้ให้เดินตาม แล้วมันเกี่ยวกับความรักตรงไหน...

    ผู้เข้าชมรวม

    75

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    9

    ผู้เข้าชมรวม


    75

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  6 เม.ย. 57 / 00:00 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    เออ แบบว่าเป็นหมอก็ได้ครับ...เป้าหมายมิได้มีไว้พุ่งชน แต่มีไว้ให้เดินตาม รักสุดๆก็กำลังจะเกิดขึ้น
     
    Chapter 1
     
     
    เป็นเรื่องราวจุดเปลี่ยนของชีวิตของบอย หนุ่มน้อยวัยสิบเจ็ด ลูกชายคนเดียวของครอบครัว เด็กกิจกรรมตัวยง ผู้เป็นทั้งประธานสี นักโต้วาที รวมทั้งนักแข่งขันตอบปัญหาของทีม รร.            และล่าสุดใช้ความฮ็อตพิชิตตำแหน่งรองประธานนักเรียนมาครอง ชนะรุ่นพี่  ม. 6 ด้วยคะแนนเสียงอย่างท่วมท้น  เป็นจุดเปลี่ยนจากเด็กนักเรียนมัธยมชั้น  ม. 5 จาก รร. ประจำจังหวัด มาสู่รั้วมหาวิทยาลัยในกรุงเทพ
    ผู้มีความใฝ่ฝันว่าจะ admission เข้าคณะนิเทศน์ศาสตร์ เพื่อมาเป็นดีเจสุดฮ็อตและก้าวมาสู่ผู้จัดรายการชื่อดัง ผู้ที่สามารถกำหนดผู้เข้าร่วมรายการเองได้ ผู้ที่กำหนดกระแสความฮ็อตของสังคม...แต่ทุกอย่างกับตรงกันข้ามกับความฝันที่บอยวาดไว้
    แต่บอยก็เลือกที่จะเป็นผู้เดินตามทางที่ถูกขีดเส้นไว้....
     
    Daddy(ภาษาจีน สั้นๆก็เรียก"ป๊า"):- บอยป๊าเลือกคณะที่บอย admission ให้หมดแล้วนะ
     
    บอย:- อะไรเนี่ยะป๊า ทำไมมันมีแต่คณะแพทย์ทั้งหมดเลยละ ไหนป๊าบอกบอยจะเดินทางไหนก็ได้ แต่ขอให้ ม. ปลายเข้าเรียน
    โรงเรียนสาธิต...ให้ได้เพราะป๊าเป็นศิษย์เก่า และ ขอให้ทำเกรดอย่างน้อยให้ได้ 3.5 
    ???  (อารมณ์โกธร) ไหนป๊าบอกว่าอะไรที่บอยมีความสุขก็ให้บอยทำ
     
    Daddy:- บอยการที่บอยจะเข้านิเทศน์ แล้วมาเป็นดีเจ หรือ วีเจชื่อดังนั้นมันอยากมากนะ
    ลองคิดดูร้อยคนพันคนหรือมากกว่านั้น มีกี่คนที่ได้ก้าวถึงจุดนั้น แต่หมอนะถ้าได้เป็นแล้ว ถ้าบอยอยากอิสระป๊าก็จะเปิดคลินิกให้นะ บอยเห็นป๊าไหม เครียดก็เครียดถ้างานก็สร้างเกิดมีปัญหา ตึกร้าว ตึกทรุด ก็เสี่ยงกับการฟ้องร้อง
    แล้วถ้าไปสร้างตึกหรือคอนโดที่ต่างจังหวัด ป๊าก็ต้องไป ห่างบอยห่างมาม๊า บอยก็เห็น
     
    บอย:- แต่บอยทำทุกอย่างตามที่ป๊าต้องการให้หมดและเนี่ย ยอมเรียนเป็นสายวิทย์ให้ป๊า ทั้งที่อยากเรียนสายศิลป์
    แต่ทำไมป๊ามาหลอกบอย   บอยจะ admission เข้าคณะนิเทศน์ บอยไม่สนอะไรทั้งนั้น...( โกธรจนหน้าแดง หัวใจเต้นเร็ว เพราะระบบประสาทซิมพาเทติกโดนกระตุ้นมากกว่าสภาพปกติ)
     
    Daddy:- บอยฟังป๊า ถ้าบอยอยาก admission เข้าไปเรียนในคณะนิเทศน์ก็ได้ ป๊าไม่ห้าม
    แต่บอยต้องหาตั๊งค์เรียนเองนะ หาค่าเช่าที่พัก และ ตำราเรียนเอง กินอยู่เองด้วย
    และถ้าบอยไม่ติดหมอตอน ม. 5 ก็ไม่เป็นไร และถ้าปีห้าไม่ได้จริงๆ ป๊าจะลองถามเพื่อนป๊าที่เป็นอาจารย์หมออยู่ที่นิวซีแลนด์ให้
    ป๊าจะส่งบอยไปเรียนเตรียมแพทย์ที่นิวซีแลนด์ และจะให้ลุงเค้าประสานกับมหาลัยที่โน้นให้อีกที บอยไม่ต้องห่วง
     
    บอย:-( สรุปเนี่ยะป๊าคิดเองเออเองทั้งหมดเลย และถ้าไม่เรียนหมอเราต้องหาเงินเรียนเองเหรอเนี่ยะ) ป๊าบอยจะฟ้องม๊า ม๊าต้องช่วยบอยให้ได้เรียนนิเทศน์แน่ๆ
     
    ม๊า( มาตอนไหนครับท่าน):- บอย ใครใหญ่สุดในบ้าน ใช่ป๊าไหมลูก ถ้าใช่ในฐานะที่ม๊าใหญ่น้อยกว่าก็ต้องเชื่อป๊า
    ม๊าคงช่วยบอยไม่ได้หรอกจ๊ะ ( สมแล้วที่เวลาใครไปที่ไหนมีแต่คนป๊ากับม๊า ว่าสมกันดังกิ่งทองใบหยก แต่จริงมันเหมาะสมกันเหมือนสาคูกับไส้หมูมากกว่า ไม่รู้ใครคิดนะสาคูต้องคู่กับไส้หมู ) 
     
    สรุปชีวิตหนุ่มสิบเจ็ดปี ก็หมดทางเลือก ต้องยอมนั่งรถเข้ากวดวิชาในกรุงเทพ ทุกเสาร์อาทิตย์ และปิดเทอม
     
    หกเดือนต่อมา.........
     
    เม้ง ผู้เป็นท้ังเพื่อนที่เกิด รพ. เดียวกันแต่คนละวัน เป็นเพื่อนบ้าน เป็นเพื่อนเรียนเตรียมอนุบาล จนถึงเป็นเพื่อนเรียนห้องเดียวกัน
    ต่อไปคิดว่ามันคงได้ทำแหน่งเพื่อนเจ้าบ่าว หรือไม่ก็ พ่อทูนหัวของลูก ....
     
    เม้ง:- ไอ้เชี่ยะบอย แม่งตัวหนังสือในกระดานแม่งจะตัวเล็กไปถึงไหนว่ะ ทำไม่มันไม่เขียนไม่เลยว่ะค่าสมัครสอบนี้รวมค่าแว่นขยายเรียบร้อยแล้ว สามารถมารับได้ในวันที่มาดูผลวันประกาศ  เชี่ยะกูยอมจ่ายเพิ่มนะโว้ย
    และ ทำไมก็ต้องตื่นแต่ดึกไก่แม่งยังไม่ขัน มาดูผลสอบที่มหาลัยเนี่ยะด้วยว่ะ มึงคอยดู กูจะติดสถาปัต และ กูจะเป็นพระเอกให้ละครถาปัต มึงคอยดูหญิงติดตรึม....555
    ( เม้งจริงหน้าตามันจัดว่าหล่อมาก เสียอย่างเดียวมันเสียสละความสูงของมันเอง มันสูงแค่เสมอไหล่ของเพื่อนในกลุ่ม มันเลยได้ฉายา มาริโอ้ต่อขา )
     
    บอย:- กูยังหาไม่เจอเลยได้เชี่ยะเม้ง ....1234 เชี่ยะพ่อแม่มึงมาดู ปู่ย่าฟื้นมาเห็น กูติดคณะแพทย์ด้วยไอ้เม้ง!!!
     
    เม้ง:- ไอ้บอย!!!!กูจะได้แสดงละครถาปัตแล้วเว้ย สาวๆรอพี่ก่อนนะครับ มึงติดมหาลัยอะไร ไหนๆ.....เชี่ยไอ้บอยมึงจะตามกูไปถึงไหนว่ะ
    เสือกติดมหาลัยเดียวกันด้วย
     
    แล้วสองหนุ่มก็กระโดดกอดกันด้วยความดีใจ ... ซึ่งเป็นบทเริ่มต้นใหม่ของชีวิตในรั้วมหาลัย

    The next level is chapter 2
     
     
     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น