กลร่ายรัก

“นี่คุณจะทำอะไรน่ะ คิดจะลักหลับฉันเหรอ!”

หญิงสาวตะโกนร้องเสียงดังเมื่อลืมตาขึ้นมาพบว่าผู้ชายที่เพิ่งจะเป็นต้นเหตุทำให้หล่อนต้องเข้าโรงพยาบาลครั้งแรกในชีวิต ยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนแทบชิด พอที่จะรับรู้ถึงลมหายใจอุ่นๆของเขา

“ลักหลับ? คิดได้ไงครับคุณ ผมแค่จะดูแผลที่หน้าผากคุณก็แค่นั้น”ชายหนุ่มไม่พูดเปล่า มือใหญ่ของเขาแตะเบาๆที่ผ้าก็อตสีขาว และติดเทปกาวที่หลุดออกให้แนบติดลงไปบนหน้าผากของหญิงสาว

“ถอยไปห่างๆเลยไป ฉันไม่ชอบให้ใครมาอยู่ใกล้แบบถึงเนื้อถึงตัว”

อันเดรสมองหญิงสาวตรงหน้าที่พยายามกระเถิบหนีเขาด้วยความขบขัน

“โซฟาก็แคบแค่นี้ ถ้าผมจะทำอะไรคุณจริงๆ คุณน่ะหรือจะหนีพ้น…แต่ก็นั่นแหละผมไม่ชอบฝืนใจใคร เรื่องอย่างนี้มันต้องช่วยกันทำถึงจะแฮปปี้”

“คุณอันเดรส! ถ้าปากคุณจะมีไว้เพียงเพื่อถ่ายทอดสิ่งลามกจากสมองของคุณล่ะก็  ช่วยเอาตะกร้อครอบปากตัวเองเวลาอยู่กับฉันด้วย”

“ถ้าคุณไม่อยากให้ผมพูดก็เอาปากคุณมาปิดปากผมน่าจะง่ายกว่าเยอะนะลิลิน”

ตากลมโตสีน้ำตาลหวานมองสบตาคมกริบสีนิลของชายหนุ่มตรงหน้า ไม่มีแววตาล้อเล่นจากดวงตาคู่นั้น มีเพียงประกายตาวิบวับที่มักจะปรากฏบนดวงตาของเขาทุกครั้งก่อนที่จะ….เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้หล่อนต้องหน้าแดงและใจเต้นรัวแบบบังคับตัวเองไม่ได้

ไม่!!! ผู้ชายคนนั้นอันตรายเกินไป หล่อนจะต้องพาตัวเองออกมาจากหลุมพรางเสน่ห์อันร้ายกาจของเขาให้ได้