overload อยากจะรักน้ำหนักไม่เกี่ยว

ฉันนี้เเหละเดวา
เสียงเชียร์กีฬาดังกึกก้องๆๆๆ เสียงกลองเร่งเร้า รัว จังหวะ ถี่ยิบ "เย้ยฟ้า ท้าดินได้ยิน ถึงสวรรค์ ปิดถนน เปิดสวรรค์ เทวดาลง มาเชียร์ วี้ดดดดด บึ้ม ฮูเล ฮูเล ฮูเล ฮา ฮา ฮูลา ฮูลา ฮูลา เฮ เฮ!!!!!!!!!!!!! กรี๊ดดดดด เด เด ดึงๆๆ ดึงๆๆเร็ว เด สู้เขา อีกนิดเดียวเด ดึงๆๆ ฮึบบ ฮึบบ เร็วเด ไอ้เด เร็วอีกนิดเดียว แกนิดเดียวโว้ยย ทุกคนฝากความหวังไว้ที่เเกนะไอ้เด เร็ว ลากมาๆๆ พี่เด สู้ๆๆ พี่เด เฮ้ย ทีมเราขนะเเน่คนเอาเชือกผูกเอวฝั่งนู่นผอมกว่าพี่เดตั้งเยอะ สีเเดงเราชนะขัวร์
ใกล้เเล้ว ๆ ฮึบ ฮึบ เดวา สาวม.6วัย18 ผู้มีน้ำหนัก100กิโลกรัม สูง170เซ็นติเมตร เเต่ถึงจะน้ำหนักขนาดนี้สาวน้อยก็ยังดูไม่ได้อ้วนมากเนื่องจากโชคดีที่ความอ้วนเเผ่ซ่านไปทุกส่วนเเต่เอวนี่ขอดกิ่วกว่าคนอ้วนทั่วไป ดวงตากลมโต ขนตายาวเป็นเเพ คิ้วเข้ม จมูกที่โด่งเป็นสัน รับกับปากเล็กๆเเละหน้ารูปไข่ที่ใครต่างผู้เป็นเสียงเดียวกันว่า ถ้าผอมใครก็สวยสู้ไม่ได้ เเต่ติดนิดเดียวที่อ้วนมาตั้งเเต่เกิดก็เลยไม่ได้สนใจว่า ไอ้ความผอมที่เขาว่ากันเนี่ยมันสำคัญอะไรนักหนาวะ ประธานนักเรียนเเละประธานสีเเดงโรง้รียนสตรีประจำจังหวัดอยุธยา งานนี้ลงเเข่งขันด้วยตัวเอง เอาเป็นเอาตายขมักเขม้นดึงเชือกเข้าสู่เขตตัวเองจนได้ เย้ๆๆชนะเเล้วโว้ยย เเหมเเต่มือโดนเขือกบาดจนถลอก หมดเลยเรา ตอนดึงไม่รู้สึก พูดพลางยกมือทั้งสองข้างที่โดนเชือกชักเย่อสีจนพองเเดง เวลาบ้าพลังทีไเป็นงี้ทุกที เก่งมากเลยน้องๆพี่เดขอบคุณทุกคนนะ ที่ ทำให้สีเรากวาดถ้วยรวมกีฬาทุกประเภทมาได้ใรปีนี้ ชักเย่อเป็นดีฬาสุดท้ายที่ตัดสินระหว่าสีเราเเละสีฟ้า ขอบคุณจริงๆทุกคน พูดเสร็จทั้งทีมชักเย่อของสีเเดงก็สวมกอดกันทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องด่วยความดีใจ โรงเรียนหญิงล้วนก็อย่างเนี่ยรุ่นพี่รุ่นน้องสนิทกันเกือบทั้งหมด เสียงประกาศ จากโฆษก ย้ำให้ขึ้นรับรางวัล ขอเชิญประธานสีเเดงเป็นตัวเเทนขึ้นรับรางวัลถ้วยรวมกีฬาเเละถ้วยเชียร์กับประธานในพิธีด้วยคครับ ปีนี้สีเเดงกวาดถ้วยมาได้ทั้ง ถ้วยเชียร์ ถ้วยรวมกีฬา ถ้วยรวมกรีฑา ถ้วยรวมกีฬาเเละกรีฑา โห เยอะไปไหมสีเรา .........เออ สีอื่นจะเเอบหมั่นไส้ สีเราไหมว่ะ โปรยยิ้มหวานๆๆให้กับทุกสีเเละชูถ้วยรางวัลเต็มสิงไม้สองมือ บอกได้คำเดียว ดีใจมากกกก
ครูขอมอบประกาศเกียรติบัตรเเละข็มเขิดชูเกียรติให้เเก่นักเรียนกิจกรรมดีเด่นเเละนักเรียนที่ทำคะเเนนเกรดได้สูงสุดในระดับชั้น นางสาว เดวา ปริยัติ นักเรียนห้อง ม.6/2
ยินดีด้วยนะเดวา จบเเล้วยังไงก็เเวะกลับมาโรงเรียรเก่าบ้างนะ น้องๆทุกคนคงคิดถึงเธอ คะครูหนูจะกลัยมาเยี่ยมบ่อยๆเท่าที่เวลาหนูจะเอื้ออำนวยนะคะ ไม่รู้ว่ากรุงเทพไปอยู่เเล้วจะเป็นยังไง เคยไปเรียนพิเศษเเล้วก็กลับถ้าให้ไปอยู่นานๆๆเป็นปีจะทนไหวไหมเรา เฮ้ออ เเล้วก็ดึงสติกลับมา ด้วยเสียงปรบมือดังกึกก้องของเพื่อนๆทั้งระดับชั้นเเละเสียงเเซวของเพื่อนๆทุกห้องตลอดทางเดินไปที่นั่งของงานปัจฉิมนิเทศ บ๊าย บาย อยุธยา เจอกันนะ กรุงเทพ หนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล ตะต้องเจออะไรยังไม่รู้เลย หิวว่ะ เมื่อไหร่เขาจะปล่อยกินข้าววะ กอล์ฟ !!