ไดอารี่ความสงจำปริศนาแห่งความตาย

 วันหนึ่งมีเด็กห้าคนได้คิดว่าผีไม่มีจริงจึงคิดว่าถ้าตกเย็นแล้วจะเข้าไปสำรวจเข้าไปในบ้านร้างหลังหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลโรงเรียนมากนัก โดยมี มิซากิ โฮระ เป็นผู้นำ

โฮระ: นี่ไปกันเหอะนี่ก็ตกเย็นแล้วนะ

โฮริ: นี่พี่จะไปจริงๆหรอ

ซาโยะ: นั้นสิไม่คิดเลยหรอว่าน้องสาวเธอจะกลัวนะ

ทากะ:  ไม่เป็นไรหรอกซาโยะยังไงโฮระก็ไปดูแลอยู่ดีนิ

โฮระ: ใช่ๆซาโยะยังไงเธอก็อยากรู้ว่าผีมีจริงรึเปล่าเหมือนกันไม่ใช่หรอฉันรู้นจะยังไงเธอก็                         อยากไป

ซาโยะ: ก็ได้ก็ได้ฉันไปก็ได้

อิซาจิ: คุยกันจบแล้วสินะไปกันเหอะ

โฮระ : นั้นสิงั้นไปกันเลยดีกว่า

หลังจากที่ทั้ง 5 ได้ไปถึงบ้านร้างแล้วก็ได้เข้าไปสำรวจในบ้านร้างนั้น พักใหญ่

โฮระ: นี่ทุกคนฉันเจออะไรด้วยล่ะ

ซาโยะ: ไปเจออะไรเข้าล่ะ

โฮระ: ไดอารี่ล่ะ

อิซาจิ ทากะ : หรอแล้วมันเขียนไว้ว่ายังไงล่ะ  

โฮริ: พี่ หนู อยากกัลบบ้านแล้วนะ นี่ก็ใกล้มืดแล้วนะ

โฮระ: นั้นสินี่ก็มืดแล้ว งั้นเอาอย่างนี่แล้วกันวันนี้กลับบ้านกันไปก่อน พรุ่งนี้ค่อยมาเจอกันใหม่ล่ะกันจะได้อ่านไดอารี่

ที่เขี่ยนเอาไว้ให้ฟังล่ะกัน

อิซาจิ ซาโยะ ทาเงะ : อืม งั้นพรุ่ง นี้ค่อยเจอกันนะ

วันนั้นโฮระได้เอาไดอารี่กลับบ้านไปด้วยโดยที่ไม่รู้ว่าสมุดโน็ตนั้นเป็นของใคร ต้องคำสาปหรือไม่ จะเกิดอะไรขึ้นกับเขาหรือจะสงผลกระทบกับครอบครัว นั้นเอง และที่โฮระ ยังไม่รู้ก็คือ บ้านนั้นต้องคำสาปที่ไม่มีใครแก้ได้ ......