รักหรือร้ายนายหัวเป็ด - นิยาย รักหรือร้ายนายหัวเป็ด : Dek-D.com - Writer
×

    รักหรือร้ายนายหัวเป็ด

    นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายที่เอาตัวละครมาจาก-REBORN-ซึ่งคนๆนั้นก็คือ...... . . . . . . .ท่านฮิบารินั้นเอง. ผมรู้น่ะพวกคุณน่ะชอบท่านฮิกันใช่ไหมล่ะงั้นก็มาอ่านกันเลยเจ้าม่ะฮ่ะ :3(วิจารย์ด้วยครับ)

    ผู้เข้าชมรวม

    96

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    5

    ผู้เข้าชมรวม


    96

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  รักอื่น ๆ
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  18 ต.ค. 56 / 00:00 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

     '' พี่ชาย~ ออกมาเล่นกันที่สวนมีหิมะเต็มไปหมดเลยน่ะค่ะพี่ชาย '' 
    'อะไรกันฝันแบบนี้'
                 '' ไม่ต้องรีบร้อนก็ได้น่า'เซเรเนย์'สวนไม่หนีไปใหนหรอกน่า ''
                 '' เซเรเนย์รู้ค่ะแต่อยากเล่นกับพี่ชายนี้น่า '' 
    อะไรกันทำไมฉันถึงทำท่างอลแบบนั้นใส่เค้าน่ะทั้งๆที่ไม่ใช่คนในครอบครัวน่ะ
                 '' พี่รู้แล้วน่า นี้แน่ะ!!! ''
    ปาหิมะใส่ฉันทำไมเนี้ยแล้วทำไมฉันต้องทำท่าสนุกสนานด้วย
            จนกระทั้ง....
      โครม!!! 
     '' กรี๊ดดดดดด!!! เซเรเนย์ ''
    ทันใดนั้นก็มีเสียงกรี๊ดออกมาจากในห้องของเด็กสาวและภาพที่เห็นนั้นก็คือเด็กสาวนอนสลบอยู่ในห้องน้ำ
                        เวลา.. 6:30..
         จิ๊บ จิ๊บ จิ๊บ!!!
    'อะไรกันเนี้ยเช้าแล้วหรอเนี้ยทำไมไวแบบนี้น่ะ '
    แสงแดดอ่อนๆได้ส่องลงมายังห้องนอนของหญิงสาวจึงทำให้เธอรู้สึกตัวและตื่นขึ้นมาในตอนเช้าจากนั้นเธอก็ลุกขึ้นไปทำกิจวัตประจำวันของเธอ
    '' เซเรเนย์! ลงมาทานข้าวเช้าและไปโรงเรียนได้แล้วลูก ''
    '' คร่าาา! แม่ ''
        หลังจากที่แม่เรียกฉันลงไปทานข้าวประมาณ 10 นาทีฉันก็ออกจากห้องของตัวเองและลงไปยังชั้นล่าง อยากรู้หรอว่าลงไปทำอะไรกลับไปอ่านก่อนหน้านี้สิย่ะ = = พวกเธอที่อ่านก็ความจำเสื่อมเหลือเกินน่ะ
    พอฉันมาถึงโต๊ะอาหารก็นั่งทันทีแล้วทานอาหารอย่างสง่าภายใน 5 นาที(เขมือบแล้วเจ๊ - -) <คนแต่ง
    '' ไปเรียนก่อนน่ะค่ะแม่ ''
    '' จร๊า! ไปดีมาดีน่ะอ๋อวันนี้แม่มีงานที่บริษัทเยอะน่ะวันนี้กลับดึกหน่อยน่ะลูก ''
    '' คร่ะ แม่ ไปก่อนน่ะค่ะเดี๋ยวสาย '' หลังจากที่ใส่รองเท้าหรืออะไรต่อมิอะไรของฉันเสร็จฉันก็เดินไปโรงเรียนตามปกติ แต่รู้ไหมว่าฉันน่ะได้ย้ายโรงเรียนอีกแล้ว ก็เพราะว่างานของพ่อกับแม่น่ะต้องเดินทางบ่อยๆฉันก็เลยต้องเดินทางไปกับท่านเนื่องจากพวกท่านห่วงลูกสาวจัดกลัวจะอยู่บ้านไม่ได้ ซึ่งตอนนี้ อายุฉันก็ 15 แล้วด้วย แถมตาโตน่ารักดวงตาก็เป็นสีน้ำตาลอ่อนเหมือนลูกครึ่ง >< อร๊ายยย!!! (ครึ่งผีครึ่งคนล่ะสิเจ๊ แอ๊ก! /โดนเจ๊ฆ่า)<คนแต่ง   ผมยาวประมาณเอวแล้วมีสีดำเหมือนแว๊กที่ขัดรองเท้า>ทำไมต้องที่ขัดรองเท้าย่ะยัยคนแต่ง< ขาเรียวยาวผิวสีขาวอมชมพูน่ารักออกจะโมเอะดูเป็นกุลสตรีแบบนี้<<<หลงตัวเองน่ะเจ๊ - -''
    แต่พวกท่านไม่ยอมให้ฉันอยู่คนเดี๋ยวแต่เชื่อสิอีกไม่กี่วันก็ได้ย้ายอีกฉันล่ะจะไม่มีเพื่อนอยู่แล้วหรือไม่มีเลยก้ว่าได้นั้นแหระ
    '' อ๊ะ! นี้กี่โมงแล้วเนี้ย // มองนาฬิกา / ม........ไม่จริงน่ะนี้ฉันเอ้อละเหยรอยชายจนสายป่านนี้แล้วโอ้! ไม่น๊าาาา การไปเรียนโรงเรียนใหม่ของฉันก็สร้างภาพพจน์เสียๆซะแล้วต้องรีบไปแล้ว ย๊ากกกกกก!!! '' จากนั้นฉันก็ติดสปีดเทอร์โบการวิ่งแบบสุดชีวิตเพื่อมาโรงเรียนเวลาผ่านไป10 นาทีก็ถึงโรงเรียนซึ่งมันเป็นเวลา  '' 8:10 นาที กรี๊ดดดด!!! แย่แล้วๆๆๆ ต้องรีบไปเข้าเรียนแล้ว T^T '' 
    ในระหว่างที่กำลังวิ่งเข้าโรงเรียนฉันก็ชนเข้ากับอะไรไม่รู้นุ่มๆหอมๆได้กลิ่นแล้วอยากฟิลอ๊ะ =.,=
        พลั๊ก!!!
    '' โอ๊ย! เจ็บๆๆๆ ก้นฉันจะช้ำไหมเนี้ย // ค่อยๆเงยหน้ามอง (คิด:อยากรู้จริงฉันชนอะไรทำไม๊ทำไมได้กลิ่นแบบนั้น =.,=)<ยัยหื่นจากคนแต่ง
    ''คุณน่ะมาสายไป 10 นาทีรู้ไหม ซึ่งมันผิดกฏของโรงเรียนคุณต้องถูกขย้ำสำหรับที่คุณไม่รักษากฏ ''
    จากนั้นฉันก็มองเห็นว่ามีไอ่ผู้ชายที่ใหนไม่รู้ซึ่งใส่ชุดโรงเรียนเดียวกับฉันยืนมองฉันอยู่ทั้งๆที่เป็นคนชนฉันแท้ๆขอดทาสักคำมีไหมย่ะ แล้วหมอนี้เป็นคัยล่ะเนี้ย ผมซอยประมาณต้นคอดวงตาสีดำสีหน้าที่นิ่งราวกับไม่มีความรู้สึกตัวสูงๆขาวๆออกจะเป็นลูกคุณหนู 0/ / / /0  แบบนั้นมันอะไรกันย่ะ = = คิดจะแข่งผิวขาวกับผู้หญิงรึไงแล้วไอ่ที่จ้องฉันอย่างกับฉันไปฆ่าญาติฝ่ายใหนของนายนั้นมันอะไรกันย่ะไอ่บ้านั้น แถวมีเอิ่ม......นกหรือเป็ดย่ะนั้นเกาะไหล่อยู่นั้นน่ะ ช่างเถอะแต่ไอ่เป็ดนี้มันยังไงคิอจะหาเรื่องรึไง<<<สรุปเจ๊เรียกไอ่เป็ดสิน่ะ= = เจ๊ไม่กลัวตายเล๊ย!<คนแต่ง
    '' ฉันรู้น่าแต่นายเป็นคัยเนี้ย? ช่างเหอะแต่ช่วยถอยไปได้ม่ะฉันจะรีบไปเรียนเพราะนี้มันก็สายมากแล้วด้วย = = '' หมอนี้มันก็จ้องไม่เลิกเเห่ะ!
    '' ผมหรอนี้คุณไม่รู้จักผมหรือผม 'ฮิบาริ เคียวยะ' 
    กรรมการคุมกฏของนามิโมริ ''  หลังจากที่หมอนั้นพูดจบฉันก็ มองหน้าหมอนั้นซึ่งหมอนั้นคงจะเป็นนักกีฬาแข่งจ้องตาล่ะมั้งนั้นน่ะเห็นแล้วน่าหมั่นไส้ชะมัดเลยเจ้านี้เนี้ย ชิ! เอามืดแทงสักทีได้ไหมเนี้ย = =
    "ค่ะๆยินดีที่ได้รู้จักค่ะฉันสายแล้วขอตัวน่ะค่ะ = = " และฉันก็เดินจากหมอนั้นรอดสักทีอะไรของหมอนี้เสียเวลาชวนคุยอยู่ได้ไอ่หัวเป็ดเอ้ย! 
                หมับ!!!
    และพอฉันเดินไปไม่นานรู้สึกหมอนี้จะจับแขนฉันแล้วกระชากทำให้ฉันเซนิดหน่อย จะแขนไม่ว่าน่ะแต่ไอ่กระชากมันอะไรกันย่ะเรียกดีๆก็ได้ปากน่ะมีไหมห๊ะ!!!
    " อะไรของนายเนี้ยฉันจะไปเรียน " และฉันก็จ้องเค้าคราวนี้แหละแกตายแน่ถ้าไม่ปล่อยฉันไปซะที
    " ผมจะบอกว่าเย็นนี้ช่วยไปทำความสะอาดโรงยิมด้วยเนื่องจากคุณมาสาย " และหมอนั้นก็ปล่อยแขนฉันแล้วก็เดินออกไปข้างนอกอยากรู้จริงหมอนี้ไม่เรียนรึไงทำอย่างกับเป็นเจ้าของเมือง ชิ! เฮ้ย... ลืมเลยมีเรียนนี้หว่า พอรู้ตัวฉันจะช้าทำไมสปีดเทอร์โบเลยเพ่~
              ณ     หน้าห้องเรียน
    " อ้าวๆนั่งที่ๆพวกเกรียนทั้งหลาย "
    " ค่ะ/ครับ " 
    " วันนี้จะมีนักเรียนใหม่ย้ายเข้ามาน่ะ เอ้าเข้ามาสิ " พอได้ยินปุ๊บฉันก็เข้าห้องมาทันทีสภาพห้องมัน เอิ่ม.........พอดูได้ ( = =) <พอดูได้แล้วหันหน้าหนีทำไมเจ๊:คนแต่ง
    "สวัสดิ์ดีค่ะฉันชื่อ อาคาเซีย เซเรเนย์ พึ่งย้ายมาฝากตัวด้วยค่ะ " 
    'เธอๆเด็กใหม่น่ารักจังเลยอ่ะเนอะๆ'
    'นั้นสิน่ารักมากเลยนิสัยดีน่าดูเลยเนอะ^^' อะไรกันมาวันแรกก็จะได้เพื่อนใหม่น่ารักๆนิสัยดีแล้วหรอเนี้ยฉัน อ๊ากกกก! (เว่อร์)
    " งั้นเธอ อาคาเซียไปนั่งที่นั่งตรงริมหน้าต่างใกล้กับหลังสุดน่ะ"
    " ค่ะ " จากนั้นฉันก็มานั่งที่ตามที่จารย์บอกมาแต่ไอ่คนข้างหลังฉันมันคัยหว่า ก้มหน้าก้มตาหลับอย่างเดียวเลยน่ะแต่ช่างเถอะอย่าไปสนเลยปล่อยหมอนี้ไปมาเรียนกันดีกว่า
                                เวลา 12:00 เที่ยง
    " อาคาเซียไปทานข้าวกับพวกเราไหมจ้ะ ฉันชื่อ ฮารุโนะซากุระ ส่วนนี้ นานาโอะ อากิคุง ^^ ยินดีที่ได้รู้จักจ้ะ "
    ว้าวๆๆ ซากุระจังหรอซื่อน่ารักเหมาะกับเธอมากเลยร่ะผมสีน้ำตาลตาสีน้ำตาลดำปากมีชมพูอิ่มน้ำนั้นรอยยิ้มที่น่ารักผมที่ยาวนั้นถูกมัดรวบไว้เหมือนกับฉันเลยแห่ะ สงสัยชอบสไตล์เดียวกันสิน่ะ น่ารัก~~~
    ส่วนอากิคุง ดูแล้วผมยาวประมาณเกือบๆต้นคอเนื่องจากซอย ตัวสูงกว่าฉันนนิดหนึ่งหน้าหวานมากท่าทางนิสัยดีน่าดูเลย^^
    " ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันจ้ะ^^ ขอบคุณน่ะที่ชวนน่ะแล้วไปทานที่ใหนหรอเอาเป็นบนดาดฟ้าดีไหมลมเย็นดีด้วย " 
    " okเลยจ้ะงั้นบนดาดฟ้าไปกันเถอะจ้ะ^^ " และจากนั้นฉันซากุระจังและอากิคุงก็ไปทานข้าวบนดาดฟ้ากันซึ่งอากาศดีมากลมพัดตลอดเลยบรรยากาศน่านอนเอามากๆเลยล่ะ  วันหลังคราบว่างมานอนดีกว่า
    " เซเรเนย์จังเอาข้าวกล่องอะไรมาหรอจ้ะ' '? " ซากุระจังตอนทำหน้าสงสัยน่ารักเกินคาดเลยแห่ะ
    " อ่อซูชิน่ะฉันชอบกินน่ะของโปรดเลยคุณแม่เลยทำให้ทานทุกวันเลยล่ะ " 
    " โห น่าทานจังเลยครับ ^^" อากิคุงเนี้ยเหมือนเด็กเลยแห่ะดูทำหน้าเข้าตอนเห็นของกินอ่ะน่ารักเชียว
    " ทานไหใล่ะอากิคุงซากุระก็ด้วยลองสิอร่อยน๊า "  จากนั้นฉันก็แบ่งให้ทุกคนอันที่จริงฉันก้เริ่มอิ่มแล้วด้วย
             พลั๊ก!!!
    ส........เสียงอะไรน่ะทำไมชอบมาขัดจังเลยคนกำลังสนุกๆอยู่ด้วยชอบขัดจริงทั้งๆที่มาทานข้าวกับเพื่อนๆบนดาดฟ้าเป้นครั้งแรกแท้ๆคัยมันบังอาจ แต่ เอ๊ะ! ทำไมทั้งซากุระจังอากิคุงก็ด้วยตัวสั่นเชียวคัยมันบังอาจทำให้เพื่อนฉันกลัวกันย่ะมันต้องตายใหนขอดูหน้าหน่อยสิคัยกันย่ะ! 
        " ไอ่หัวเป็ด!!! " อ๊ากกกกกก! ทำไงดีเผลอหยุดปากไปแล้วอ่ะแย่แล้วๆๆๆ  แล้วทำไมไอ่หัวเป็ดถึงมาอยู่ที่นี้ได้อ่ะ
    " คัยไอ่หัวเป็ดไม่ทราบ " ทำหน้าอำมหิตอีกแล้วหมอนี้นิยังไงชอบทำจังเลยสีหน้าเนี้ย เด๊ะ แม่จับศัยกรรมซะหรอก!
    " ป่าวนิ ฉันไม่ได้ว่านาย -3- " ทางที่ดีทำหน้าแบบน้ไว้ดีกว่า
    " งั้นหรอพวกคุณน่ะกล้าดียังไงมาทานข้าวในที่ของผม " พูดเสร็จหมอนั้นก็ยกท่อนอะไรไม่รู้ยาวเลยข้อศอกไปนิดหน่อยมีด้ามจับด้วยเหมือนกับไอ่ที่คนญี่ปุ่นสมัยโบราณใช้หาน้ำเลยแห่ะ = = <คิดได้น่ะเจ๊:คนแต่ง
    " ที่ของนายหรอคัยบอกมีชื่อนายไหมนี้มันท่สาธารณะย่ะ!  " หมอนี้อะไรดาดฟ้ามันที่ของนายซะที่ใหนของทุกคนต่างหากนายเป็นคนสร้างรึึไงย่ะ
    " หึ! อยากโดนผมขย้ำสิน่ะถึงได้ต่อปากต่อคำแบบนี้ได้งั้นผมจะช่วยขย้ำคุณให้ "
    " ข......ขอโทษค่ะคุณฮิบาริพวกเราจะไปเดี๋ยวนี้แหระค่ะไปกันเร็วอากิคุงเซเรเนย์จัง " ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ต่อยหมอนี้ซากุระจังก้ลากฉันลงมาก่อนทำไมกันน่ะซากุระจังฉันยังไม่ได้ตัดสินกับหมอนั้นเลยน่ะมันกล้าดียังไงที่มาพูดแบบนี้คนแบบนั้นต้องโดนสั่งสอนซะบ้างสิ
    พอมาถึงห้องเรียนฉันก็นั่งที่แล้วไม่คุยกับคัยและไม่มีคัยกล้าคุย = = เนื่องจากสีหน้าและอารมณ์ของฉันมันแผ่ออกมาจากภายในน่ะสิก้มันช่วยไม่ได้นิคนไม่อารมณ์เสียนิย่ะ เพราะไอ่เจ้าหัวเป็ดนั้นแท้ๆเชียว คราวหน้าล่ะก้เจอกันอีกฉันจะต่อยนายให้ดู
                            เวลา 15:30
    " ฉันกลับก่อนน่ะซากุระจัง อากิคุง บาย^^"
    " บายจ้ะเซเรเนย์^^ "
    " บายครับ ^^"  
    จากนั้นฉันก็รีบตรงดิ่งกลับบ้านทำไมน่ะหรอ?ก้เพราะไม่อยากทำความสะอาดโรงยิมไง คัยจะไปทำล่ะหมอนั้นมีสิทธิ์อะไรมาสั่งคนอื่นเค้าล่ะ  ทำไปเองสิ
    สู้เอาแรงมานอนดีกว่า (มีประโยชน์มากน่ะเจ๊:คนแต่ง) หนวกหูย่ะ! 
    เฮ่อ.....  ไม่อยากย้ายจากเมืองนี้ไปเลยเเห่ะรู้สึดชอบเมืองนี้ขึ้นมาแล้วสิแต่ทำไมน่ะฉันรู้สึกคุ้นเคยกับที่เมืองนี้จังรู้สึกเหมือนเคยอยู่ที่นี้มาก่อนเลย  
    " อ.......เอ๊ะ! ที่นี้มันสวนสาธารณะด้วยหรอ " ฉันก็ได้เดินแวะไปดูหน่อย :3 แต่ทำไมน่ะเหมือนกับสวนสาธารณะในฝันเลยเพียงแค่มีต้นไม้เยอะขึ้นมีของเล่นเพิ่มขึ้นทำไมกันน่ะทั้งๆที่เราพึ่งเคยมาเมืองนี้ครั้งแรกแท้ๆ
    " ช่างเถอะ กลับบ้านดีกว่า " และฉันก็เดินไปเรื่อยๆจนถึงบ้านจากนั้นฉันก็ขึ้นไปเปลี่ยนชุดและทำการบ้านจากนั้นก็อาบน้ำนอน ที่ฉันนอนไวไม่ใช่เพราะเด็กดีแต่ฉันง่วงจากการตื่นเช้าๆต่างหากเฮ่อ.....แต่ก็น่ะฮิบาริ เคียวยะงั้นหรอ ไอ่หัวเป็ดล่ะสิไม่ว่า เอ๊ะ! ทำไมต้องคิดถึงหมอนี้ด้วยชิ ไม่สนแล้วนอนดีกว่า
                            
                                                                                                            
                                                                                                            
                                                                                                                    
                                                                                                             
                                                                                                             
                                                                                                             
                                                                                                             
                                                                                                            
                                                                                                              
                                                                                                             
                                                                                                              
                                                                                                              
                                                                                                              
                                                                                                              
                                                                                                              
                                                                                                    











         
     

     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น