Trouple3 ซนแบบนี้ยังรักอยู่มั้ยย

1

                     สวัสดีค่า ฮี่ๆๆ -..- ฉันชื่อแสนซนน้าาา ที่มาของชื่อแสนซนนะหรอ ก็ไม่มีอะไรมากหรอก  แสนซนน่ะได้มาจากตอนที่แม่คลอดฉันได้ห้าเดือนกว่าๆ ฉันนะซนอย่าบอกใครเลยนะ เที่ยวทำของในบ้านตกแตกตั้งแต่แจกันซิ่วลู่สมัยฮ่องเต้ของย่า ไปถึง ที่วีจอพลาสม่าตก สรุปได้ว่าฉันเป็นตัวแสบของบ้านเลยก็ว่าได้ล่ะ อ้อ! ฉันมีพี่ชายด้วยนะ ชื่อเท่กว่าฉันอย่าบอกใครเชียว ชื่อเฮียสลาฟค่าาา~ เฮียคนนี้นะช่างประจบประแจง คอยจับผิดฉันตลอดดด มันทำให้ฉันเหมือนเป็นนักโทษยังไงยังงั้น T^T สรุปง่ายนะ ฉันคือตัวปัญหาของบ้านส่วนเฮียคือตัวปัญหาของชีวิตช้านนนนนนนนนนน

                   “หมวยยยยยยยย”นั่นไงงงง พูดถึงสลาฟ สลาฟก็มาค่า =_=  

                   “อะไรล่ะเฮีย ไม่ว่าง ยุ่งอยู่มีสอบ จะอ่านหนังสือออออ”ฉันตอบปัดไปง่ายๆ เพราะรู้อยู่แล้วล่ะว่าถ้าวันไหนเฮียเรียกฉันยาวๆแบบนี้ แสดงว่าคงกำลังหาเรื่องใช้ฉันอยู่แน่ๆ -3-

                   “แหมมม หมวยรีบตอบปัดเฮียเลยนะ - -/”

                   “ก็หมวยยุ่งจริงๆนี่เฮีย ว่ามาจะให้ไปซื้ออะไรล่ะ ไอติม น้ำ ขนม ข้าว ของว่าง หนังสือโป๊  ซีดีโป๊หรืออะไรอีกล่ะ -3- /”

                   “ไอ้บ้า เฮียชอบก็จริงเพราะมันเป็นเรื่องธรรมดาในชีวิตนักศึกษาไง -.,- ส่วนที่เฮียเรียกแกเมื่อกี้นี้อ่ะ เฮียจะชวนแกไปเที่ยววววว”เฮียสลาฟพูดหยอกล้อพร้อมกับเอามือลูบหัวฉันเล่นไปด้วย

                   “จริงหรอเฮียยย ที่ไหน เที่ยวที่ไหนนนน *0*”

                   “ -.- หลอกนะ 555555 เฮ้ยๆๆไปซื้อของดิ ให้มี๊อ้ะ -3- เฮียไม่ว่างบายนะจุ้บๆ”

                   เฮ้ออออ ฉันก็ว่าละคนอย่างเฮียสลาฟไม่มีทางพาฉันไปเที่ยวแน่นอน รอไปสิบปีเหอะน้อง - -

                 “เออออ ไปก้ได้ขอทิปด้วยะจุ้บๆ -3-/”ฉันตอบแบบงอนๆพร้อมฉกแบงค์พันในมือเฮียมาง่ายๆ

                      สมน้ำหน้า ใช้ฉันดีนักเฮียบ้าแบงค์พันนี่ฉันขอเองล่ะกันนนะ -3-

                      หลังจากซื้อของให้มี๊เสร็จฉันก็เดินมาที่ เขตก่อสร้างห้าง ที่กำลังจะเปิดใหม่ เฮ้ออ นึกแล้วก็เสียดายแถวนี้นะเมื่อก่อนเป็นสวนสาธารณะดีๆอยู่แล้วแท้ๆ พอหลังจากฉันกลับจากต่างประเทสก้กำลังจะกลายเป็นห้างใหญ่โตไปแล้วอ่ะ เมื่อก่อนก็สวยดีๆอยู่แล้วแท้ๆ -3- แถมแถวนี้ยังมีความทรงจำบางอบ่างที่ฉันยังลืมไม่ได้อีกด้วยล่ะ...

                      อ๊ะ!

                      ฉันเห็นผู้ชายคนหนึ่งท่าทางตัวสูงๆ สูงม้ากมากกก ยืนอยู่ตรงม้านั่งแถวๆห้างที่กำลังจะเปิดใหม่ มาทำอะไรแถวนี้นะ แดดร้อนจะตายชัก ไมไม่กลับบ้านไปเปิดแอรืล่ะ - -* ดูใส่เสื้อสิฮู้ดปกปิดร่างกายด้วยนะ ดูฉันเส่! ฉันใส่อะไรออกมา เสื้อยืด เกงขาสั้นชิลสุดล่ะ =__=

                      “นี่เธอ -0-/”ผู้ชายคนนั้นตะโกนเรียกกลับมา

                      เขาคงเห็นฉันจ้องเค้านานไปแน่เลยอ้ะ ฉันไม่ได้วิปริตอะไรนายนะ -///-

                      “ชื่ออะไรนะ ?” ฮะ!เดี๋ยวนคี้เขาถามชื่อกันโต้งๆงี้เลยหรอ หรือฉันตกเทรนด์กันฮะ - -

                      “เอ่อ -0-...”จะให้ฉันตอบไปก็คงไม่ดีใช่มั้ย ฉันยังไม่รู้จักชื่อเขาเลย - -*

                      “เฮ้ยๆๆ ลืมไป ฉันไอโฟนนะ ^^”

                  กรี๊ดดดดด เขายิ้มแล้วน่ารักชะมัด แถมยังเหมือนซูโฮเอ็กโซเคมากด้วย มีลักยิ้ม ดัดฟัน เฮ้ยยยสเป็กอ้ะ -///-

                      “เอ่อ..ฉันซน..ไม่สิแสนซนนะ”

                      กรี๊ดดดดด เขาต้องคิดว่าฉันเป็นยัยตัวแสบคนหนึ่งแน่ๆ TOT

                      “ชื่อเธอน่ารักจัง ใช่น้องสลาฟรึป่าว ^^”

                      เขาชมชื่อฉันล่ะทุกคนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

                      “อ้อ ใช่ฉันเป็นน้องเฮีสลาฟนะ”

                  “ดีจัง ขอโทษนะ!^^”

                  !...

                  ฉันลืมตาขึ้นมาอีกที แขนและขาฉันก็ถูกมัดติดกับเก้าอี้แล้ว ไอ้บ้านั้น...ไอ้บ้านั่น...มันหลอกช้านนนนนน มันเอาลักยิ้มสุดน่ารักนั่นมาหลอกฉัน คอยดูนะถ้าแม่ออกไปได้เมื่อไรจะแส้มาฟาดซะให้เข็ดเลย กล้าทำอย่างนี้กับลูกมาเฟียได้ไง -*-

                      สายตาอันแหลมคมของฉันมันบังเอิญไปเห็นมีดตกอยู่แถวๆนั้นพอดี สงสัยพรรคพวกของมันคงทำตกหล่นเอาไว้แถวนี้ -0- ได้การล่ะ! ใช้มีดมาแก้มัดเชือกก็ได้วะ ลูกสาวมาเฟียไม่รักตัวกลัวตายอยู่แล้ว!

                      “ฮึบๆๆ”ทำไมฉันรู้สึกว่ามีดไปอยู่ไกลอย่างนั้นล่ะ พอมองไกลๆแล้วมันดูใกล้นะ - -/

                      ควับ!

                      “ไง คิดจะหนีหรอ -_- มันไม่ง่ายหรอกนะ”

                      กรี๊ดดดดดดดดด ไอ้ลักยิ้มซุงแหลนั่นนนนน -*-

                      “แล้วไง คนอย่างฉันถ้าคิดจะทำอะไรมันต้องทำได้!”

                      “ตามอารมณ์ฉันแล้วเธอกำลังหมดทางหนีนะ - -/”

                      “ฉันไม่ได้หมดทางหนีแค่ยังไม่อยากหนีตังหาก”

                      เอ่อ...อันที่จริงมันพูดถูกค่ะฉันหมดทางหนีๆๆๆๆๆ แงงงงลูกสาวเพียงคนเดียวของตระกูลมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่อย่างฉันต้องมาจบชีวิตเพียงเพราะคนธรรมดาแค่นี้นะหรอ ปาช่วยลูกด้วยยย T^T ป๊าเคยบอกฉันไว้ว่า ลูกของมาเฟียจะต้องไม่ตายด้วยน้ำมือของคนธรรมดา แต่ต้องตายด้วยผู้ที่ยิ่งใหญ่เทียบพอกับป๊าได้ แต่ว่าป๊าจ๋าซนกำลังจะตายเพราะน้ำมือของคนธรรมดาแล้วอ้ะ (. .  )/

                      “ใจเย็นน่า อีกเดี๋ยวเฮียเธอก็มาแล้ว”

                      กรี๊ดดดดดด เฮียสลาฟสุดที่รักของซนมาช่วยด้วยยยยยย

                      “พอจบหลังจากนี้เฮียสลาฟไม่ปล่อยนายไว้แน่ เป้นแค่คนธรรมดาอย่ามาริอาจจับลูกสาวมาเฟียล่ะ!”

                      “ตามอารมณ์ฉันแล้วเธอคงไม่รู้เรื่องสินะเตี้ย - -/”

                  “กรี๊ดดดดดด ฉันไม่ได้เตี้ยนะฉันสูงตั้ง 162 แล้วนายคิดว่านายสูงแค่ไหนกันเชียวฮะ หน้าตาก็ไม่ได้ดูดีอะไรมาก แค่ขาวเหมือนซูโฮ หล่อเหมือนอึนฮยอก หน้าหวานเหมือนลู่หาน ยิ้มน่ารักแบบดีโอ มีลักยิ้มดัดฟันแค่นั้นเองงง”

                      “-0-/”

                      กะ...กรี๊ดฉันพูดอะไรออกไปปปปปป หมอนั่นต้องคิดว่าฉันชอบเขาอยู่แน่เลย อ๊ากกกก ภาพพจน์ลูกสาวมาเฟียอย่างฉันจะพังก็คราวนี้แหละ

                      “หึๆ ดูเหมือนว่าเธอยังปลื้มฉันอยู่ไม่ใช่น้อยนะ”

                      กรี๊ดดดด ไอ้ซุงแหล ไอ้บ้าบังอาจหลอกถามฉันงั้นหรอออ TT^TT