ยังไม่ได้คิดค่ะ

ลำดับตอนที่ #3 : Past 2

Part 2 หัวหน้าห้อง
เมื่อเข้ามาถึงห้องเรียนที่ตามหาหลังจากที่ได้ไปดูหน้าห้องวิชาการมานั้นแล้ว ฉันก็เลือกที่จะนั่งโต๊ะเรียนเกือบจะหลังห้องเพราะตามปกติแล้วฉันกับยัยนินิวก็ไม่ค่อยจะนั่งหน้าเพราะจะแอบอาจารย์กินขนม หรือไม่ก็แอบคุยกันไม่ได้เพราะเดี๋ยวอาจารย์จะดุเอา และการที่มาอยู่ที่ได้มาอยู่โรงเรียนใหม่นี้มันจึงทำให้ฉันเลือกที่จะนั่งเกือบหลังห้องแทน แต่ในระหว่างที่รออาจารย์ประจำวิชาเข้ามาสอนนั้น ฉันก็ได้พูดพร่ำมาก็นานแล้วยังไม่ได้แนะนำตัวเองเป็นทางการเลย ดังนั้นมารู้จักฉันเป็นทางการกันเถอะ สวัสดีนะค่ะฉันมีชื่อ เจนจิรา ใจอัครเดช ชื่อเล่นว่า “ เจน” และมีพี่สาวอยู่ 1 คนชื่อ “แจน” และตอนนี้พี่แจนก็ได้ย้ายมาเรียนที่เดียวกันกับฉันเพราะว่าคุณแม่บอกว่าจะได้มาอยู่เป็นเพื่อนกันและจะได้มาเฝ้าบ้านที่ท่านได้ซื้อทิ้งไว้ตั้งแต่เมื่อไรและก็ไม่รู้เพราะว่าคุณแม่ได้ซื้อไว้นานมากแล้วจริงๆ ซึ่งฉันก็เรียนอยู่ชั้น ม. 4 และพี่สาวสุดสวยของฉันก็ย้ายมาเรียนต่อชั้น ม. 5 ที่โรงเรียนแห่งนี้ เอาเป็นว่ารู้ประวัติย่อๆของฉันเพียงเท่านี้แล้วกัน เพราะอาจารย์เข้ามาแล้วงั้นฉันก็จะเรียนก่อนนะแล้วว่างๆจะมานั่งเล่าให้เพื่อนๆฟังอีกก็แล้วกัน
อาจารย์ : “เอ้า... สวัสดีค่ะนักเรียนทุกคนวันนี้ก็เป็นวันแรกที่เปิดเทอมและอากาศยังเย็นสบายไม่ทำให้ร้อนมากนะค่ะ ครูก็ขอสวัสดีเป็นทางการอีกครั้งล่ะกัน ครูชื่อ ดาวกระจาย คล้ายภิรมย์ นะค่ะ เรียกครูว่า ครูดาว ก็ได้ ถ้าครูจำไม่ผิดพวกเธอคือนักเรียนชั้น ม. 4/2 ใช่ไหมจ๊ะ ถ้าใช่ครูก็เป็นครูประจำชั้นของพวกเธอนะ และครูก็ยังเป็นครูสอนวิชา ภาษาไทย ด้วยจ๊ะ อ่ะงั้นวันนี้เป็นวันแรกครูว่าเรามาเลือกหัวหน้าชั้นกันดีกว่าจะได้ทำงานกันให้เป็นระบบเน่อะ งั้นครูให้นักเรียนเสนอผู้ที่จะมาดำรงตำแหน่งหัวหน้าชั้นกันเลยดีกว่า” โอ้แม่เจ้าอาจารย์แกไม่ได้พูดมานานแค่ไหนแล้วเนี่ยแกจะพรามอะไรมากมายป่านฉะนั้น ฉันกับยัยนิวนั่งจะหลับแล้วหลับอีก แล้วนี่ยังจะมาให้ลงให้เลือกหัวหน้าชั้นอีก โอ๊ยวุ่นวายจริงๆ จะสอนก็รีบสอนไปเอาไว้เลือกในชั่วโมงโฮมรูมก็ได้ เพราะวันนี้ก็มีโฮมรูมอยู่แล้วและก็ยังได้เจอป้าแกอีก แต่เอ่.. ทำไมฉันรู้สึกเหมือนโดนจ้องมองยังไงไม่รู้ และเมื่อฉันเงยหน้าขึ้นมาดู ฉันก็ได้รู้ว่าเพื่อนๆกำลังจ้องมองฉันอยู่เกือบทั้งห้อง เหมือนจะบอกให้ฉันได้รู้ว่าฉันต้องเป็นหัวหน้าห้องยังไงไม่รู้ และเมื่อฉันหันไปหายัยนิวและถามมันว่า
เจน : “ นี่แกทำไมเพื่อนๆ ถึงมองหน้าฉันกันแบบแปลกๆว่ะ” และมันก็ตอบให้ฉันชื่นใจว่า
นินิว : “ ก็เพื่อนๆ เค้าคงจะเลือกให้แกเป็นหัวหน้าห้องมั้ง” แม้ชื่นใจฉันมากเลยยัยเพื่อนร๊ากกกกกกกก และอาจารย์ก็ถามเพื่อนๆว่ะจะให้ใครเป็นหัวหน้าห้องอีกครั้งเพื่อนๆก็พร้อมใจกันชี้นิ้วมาทางฉันหมดเลยอ่ะ ทำมัยยยยยยยยยย
อาจารย์ดาว : “อ่ะ เธอคนนั้นน่ะ รุกขึ้นยืนแล้วก็แนะนำให้เพื่อนๆรู้จักหน่อยว่าเธอชื่ออะไร เพื่อที่เพื่อนๆจะได้รู้ว่าหัวหน้าห้องของเขาชื่ออะไร” เอาแล้วไงหายนะมาเยือนอีกแล้วเพื่อนๆมันพากันเลือกฉันให้เป็นหัวหน้าห้องจริงๆ ด้วย ฮืออออออออ
เจน : “ สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ เมษยา ใจอัครเดช ชื่อเล่นว่า “ เจน” ฉันจะทำตำแหน่งที่เพื่อนๆยัดเยียดให้ฉันให้เต็มที่ค่ะ เฮ้ยไม่ใช่ที่เพื่อนๆไว้ใจเลือกฉันให้เป็นหัวหน้าห้องค่ะ ขอบคุณค่ะ” หลังจากที่ฉันแนะนำตัวเองให้เพื่อนๆรู้จักแล้วฉันอยากจะร้องโอ๊ยออกมาดังๆจัง ว่าทำไมต้องเป็นฉันด้วยที่ต้องมาเป็นหัวหน้าห้องเนี่ย.......
อาจารย์ : “ เอ้า เป็นว่ารู้จักชื่อของเพื่อนที่เป็นหัวหน้าห้องแล้วนะ อ่ะเมษยา งั้นครูก็ขอวานเธอหน่อยให้ช่วยไปหยิบหนังสือและแบบฝึกหัดภาษาไทยที่ห้อง 121 ให้ครูหน่อยนะจ๊ะ” เมื่อฉันได้ยินที่อาจารย์สั่งให้ไปเอาหนังสือแล้วฉันก็เลยต้องลุกจากเก้าอี้ไปเอาหนังสือให้อาจารย์ โอ๊ยแล้วทำไมไม่หยิบมาให้เรียบร้อยก็ไม่รู้เนี่ย
พอฉันเดินออกมาจากห้องเรียนและเดินผ่านห้องเรียนของชั้น ม. 4/1 ฉันก็เหลือไปเห็นนายพรีมนั่งอยู่ในห้องนั้นฉันก็เลยหยุดมองดูว่าใช่นายปากเสียนั่นหรือเปล่า และเมื่อมองดูให้แน่ใจแล้วก็ใช่นายนั่นจริงๆด้วย ไม่น่าเชื่อคนปากเสียอย่างนายนั่นจะเรียนอยู่ห้องคิงซะด้วย แต่ก็ช่างนายนั่นเหอะยังไงฉันคงไม่ดวงซวยเดินชนกับนายนั่นอีกหรอกถึงแม้จะอยู่ห้องเรียนติดกันก็เหอะ โอ๊ยแล้วฉันมาบ่นอะไรอยู่เนี่ยต้องรีบไปเอาหนังสือเรียนให้อาจารย์นี่น่า และเมื่อฉันไปเอาหนังสือมาให้อาจารย์เรียบร้อยแล้วอาจารย์ก็รีบสอนและสั่งให้ทำแบบฝึกหัดแล้วอาจารย์ก็ปล่อยให้ไปพักได้ และอาจารย์ก็บอกว่าตอนคราบโฮมรูมอาจารย์จะไม่ขึ้นเพราะเราได้ทำการเลือกหัวหน้าห้องไปแล้ว และหลังจากอาจารย์ปล่อยฉันกับยัยนินิวก็หันหน้ามาจ่อกันทันทีโดยไม่ได้นัดหมาย
เจน : “นี่แกฉันจะบอกอะไรให้ตอนที่ฉันเดินไปเอาหนังสือให้อาจารย์นะ ฉันเห็นนายปากเสียพรีมนั่งเรียนอยู่ห้อง 1 ด้วยแหล่ะ” เมื่อยัยนิวได้ยินอย่างนั้นมันก็ยิ่งดีใจไปกันใหญ่เลยอ่ะ
นินิว : “จริง หรือแก พรีมเค้าอยู่ห้อง 1 ที่อยู่ติดกับเรา และก็อยู่ ม. 4 เหมือนกับเราจริงๆ เหรอ” โด่มันจะดีใจอะไรนักหนาก็ไม่รู้กะอีแค่อยู่ม. 4 เหมือนกันเนี่ย
เจน : “เฮ้ย แกจะดีใจอะไรมากมายขนาดนั้นว่ะก็แค่อยู่ห้องติดกัน และก็เรียนอยู่ชั้น ม. 4 เหมือนกันอ่ะ” 
นินิว : “โถ่ แกไม่รู้อะไรอยู่ใกล้กันหัวใจเขาฉันกับเขาก็ยิ่งใกล้กันอ่ะดิ” แม้มันคิดได้ไงหัวใจใกล้กันเนี่ยนะ 
เจน : “แล้วแกรู้ได้ไงว่ะนายพรีมอะไรนั่นน่ะ จะไม่มีแฟนแล้วแกอาจจะกินแห้วก็ได้นะเว้ย” นี่ฉันพูดปลอบใจยัยนินิวเลยนะเนี่ยพื่อให้มันเลิกบ้านายพรีมอะไรนี่ซะที ฉันรำคาญจะแย่
นินิว : “ โถ่ แกเข้าคงยังไม่มีหรอกมั้งแกก็ให้กำลังใจมั่งดิ แต่ถึงเขาจะมีฉันก็หาคนใหม่สิจ๊ะ แต่ตอนนี้ฉันยังไม่รู้ว่าเขามีแฟนหรือป่าว ฉันก็ยังจะชอบเขาต่อไป แต่ถ้าเจอคราวหน้าเดี๋ยวฉันจะถามเขาเลยว่าเขานะโสดอยู่หรือเปล่า อิอิ” แม้ถึงขนาดที่มันจะไปถามนายนั่นเรื่องแฟนเลยเหรอเนี่ย และหลังจากที่พักกินข้าวตอนกลางวันขึ้นมาเรียนตอนบ่ายเสร็จและตอนนี้ก็เป็นเวลาที่ฉันเลิกเรียนและต้องกลับบ้านแล้ว ฉันจึงรีบวิ่งไปที่หน้าโรงเรียนเพื่อที่จะไปรอคุณแม่ที่จะมารับในอีกไม่ช้านี้แต่ฉันก็ยังไม่เลิกซุ่มซ่ามวิ่งชนเข้ากับใครอีกแล้วก็ไม่รู้อ่ะ โอ๊ย ทำไมซุ่มซ่ามอย่างนี้ว่ะเรา ฉันบ่นตัวเองอยู่อย่างนั้น...... 

by : NP ^___^ โทษทีนะจร๊มาต่อบท2ช้าไปหน่อย แต่ยังไงก็ฝากคอมเม้นท์หน่อยนะจร๊ แล้วก็รออ่าน PART ต่อไปในเร็ววันนี้ค่ะ