คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #39 : SNSD&WG:คุณหนูไฮโซกับยัยสัตว์เลี้ยง 29
29
“อือ....โซฮี....อ๊ะ......” ปลายลิ้นเกี่ยวกระหวัดยอดปทุมถันเรียกเสียงครางอือจากร่างข้างใต้ได้เป็นอย่างดี ปลายนิ้วไล้ลงต่ำจนไปแตะขอบกางเกงขาสั้นและไม่ช้าร่างด้านบนก็ถอดมันออกไปให้พ้นทาง
ปลายนิ้วลูบไล้ผ่านผ้ายืดผืนบางสร้างความเสียวซ่านให้ร่างข้างใต้ได้เป็นอย่างดี
“ดะ....เดี๋ยว...โซฮี...อ๊ะ.....” ซอนมีร้องห้ามเสียงกระเส่า โซฮีทำเพียงเงยหน้าขึ้นมาสบตาเพียงเล็กน้อย เธอกดปลายนิ้วลงบนจุดกระสันผ่านผ้าผืนบางแผ่วเบา ซอนมีผวาตัวขึ้นมากอดคนด้านบนทันที ปลายนิ้วจิกลงบนแผ่นหลังคนด้านบนโดยไม่ได้ตั้งใจ
“โซ....อ๊ะ...อ๊า....” ผ้าผืนบางถูกคนด้านบนดึงออกไปอย่างรวดเร็ว ปลายลิ้นร้อนลากผ่านจุดอ่อนไหวช้าๆเป็นจังหวะขึ้นลง ก่อนที่คนด้านบนจะห่อลิ้นตัวเองแล้วสอดเข้าไป ข้างในอบอุ่นอ่อนไหวและนุ่มละมุนและตอดรัดปลายลิ้นร้อนเป็นจังหวะช้าๆอย่างน่าแปลกใจ
ซอนมีกดศีรษะโซฮีไว้แน่นตามแรงอารมณ์ที่ปะทุขึ้นมาเรียกรอยยิ้มบางๆจากแก้มกลมๆได้เป็นอย่างดี
“ซอนมี....ฉันรักเธอนะ....” โซฮีดันตัวเองขึ้นมาด้านบน คำบอกรักหลุดจากริมฝีปากอิ่มอีกครั้งก่อนที่เจ้าตัวจะจุมพิตลงบนริมฝีปากบางอย่างดูดดื่ม.....
ซอนมีโอบกอดรอบลำคอคนด้านบนไว้แน่น ในขณะที่คนด้านบนก็ไม่ได้อยู่นิ่งสักเท่าไหร่นัก เมื่อมือข้างหนึ่งเคล้นคลึงอกอิ่มเป็นจังหวะหนักหน่วง อีกข้างหนึ่งลูบไล้โค่นขาไปมาจนไปหยุดอยู่ที่จุดอ่อนไหว
เรียวนิ้วค่อยๆเคลื่อนไหวเข้าไปด้านในช้าๆอย่างไม่ยากลำบากเท่าไหร่ เมื่อน้ำเหลวสีขุ่นของคนด้านล่างออกมามากพอที่จะช่วยในการเคลื่อนไหว ไม่ช้านิ้วเรียวก็ถูกดันเข้าไปจนสุดโคนนิ้ว
“อ๊า.......”ซอนมีผละริมฝีปากตัวเองออกมาจากปากอิ่มของโซฮี ในขณะที่คนด้านบนขยับนิ้วเรียวเข้าออกเป็นจังหวะช้าๆ ซอนมีเผลอกัดเข้าที่ไหล่ของคนด้านบนทำเอาคนด้านบนสะดุ้งเล็กน้อยด้วยความเจ็บปวดที่เริ่มแผ่ซ่านตรงรอยกัด
โซฮีขยับเรียวนิ้วเข้าออกเป็นจังหวะรับกับสะโพกบางที่เริ่มเคลื่อนไหวรับกับจังหวะของเธอ ด้านในตอดรัดนิ้วเรียวเร็วขึ้นเรื่อยๆ พอๆกับจังหวะที่คนด้านบนสร้างขึ้นเร็วขึ้นเรื่อยๆ....
ไม่ช้าร่างข้างใต้ก็กระตุกเกร็ง ร่างกายชาวูบตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า หัวสมองขาวโพลน และรู้สึกเหมือนกำลังล่องลอยอยู่ในอากาศ...
โซฮีกดจูบลงบนหน้าผากมนแผ่วเบาก่อนจะทิ้งตัวลงนอนเคียงข้างกายซอนมีที่ซุกตัวเข้ากับอ้อมกอดของโซฮีทันที
“โซฮี....” ซอนมีเอ่ยเรียกคนข้างกายเสียงแผ่ว
“หือ”
“ซอนมีใจง่ายกับโซฮีเกินไปหรือเปล่า....” สิ้นสุดคำพูดทำเอาโซฮีถึงกับหลุดหัวเราะขึ้นมาทันที
“ทำไมซอนมีถึงคิดอย่างนั้นล่ะ....” โซฮีถามเสียงอ่อนอย่างนึกเอ็นดู
“ก็.....เราพึ่งเป็นแฟนกันนี่นา ซอนมีก็ยอมโซฮีซะแล้ว” โซฮีนึกเพียงชั่วครู่แล้วยิ้มบางๆ
“นั่นซิ เราพึ่งเป็นแฟนกันนี่เนอะ....แบบนี้จะเรียกว่าซอนมีใจง่ายหรือโซฮีไวไฟดีนะ?” โซฮีพูดไปนึกไป แต่นั่นก็ทำเอาซอนมีหน้าแดงขึ้นมาเสียดื้อๆ
คนแกล้งพูดยิ้มบางๆ ก่อนจะจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของคนในอ้อมกอด
“แล้วซอนมีรักโซฮีหรือเปล่าละ.....” โซฮีถามเสียงนุ่ม ซอนมีซุกใบหน้าเข้ากับอกอีกคนแน่นอย่างเขินๆ ใบหน้าขยับขึ้นลงกับทรวงอกอีกคน
“ถ้าซอนมีรักโซฮี มันก็ไม่ได้เรียกว่าใจง่ายหรอกคะ ก็เรารักกันนี่เนอะ” ซอนมีก็ยังทำเพียงพยักหน้าขึ้นลงกับทรวงอกอีกคนเช่นเดิม โซฮีดันตัวซอนมีออกมาเล็กน้อย เธอจ้องเข้าไปในดวงตากลมโตนั่นนิ่ง
“โซฮีรักซอนมีนะ”พูดจบเจ้าตัวก็ประทับจูบลงบนเรียวปากบางอีกครา.......
.
.
.
.
ร่างบางขยับกายเล็กน้อยด้วยความรำคาญ เธอยกมือทั้งสองขึ้นมาปิดหูตัวเองแน่น และไม่ช้าความอดทนก็สิ้นสุดลง เมื่อเจ้าตัวดีดตัวลุกขึ้นจากเตียงนอนและเดินไปกระชากประตูเปิด ทำเอาคนเคาะประตูห้องยิ้มแหยขึ้นมาทันทีที่เห็นใบหน้าบึ้งตึงของคนที่ตัวเองตั้งใจมาปลุก
“ฉันมาขัดจังหวะหรอ....” คนพูดๆไปชะโงกตัวมองคนด้านในไป แต่กลับโดนเจ้าของห้องอีกคนที่ยืนทำหน้าไม่สบอารมณ์ถลึงตาใส่
“อุ่ย!! อยู่ในอารมณ์ที่แกล้งหยอกไม่ได้ด้วยซิเนอะ....” คนรบกวนก็ยังคงพูดแหยๆไม่ยอมบอกธุระของตัวเองมาซักที ทำเอาคนอารมณ์เสียอยู่แล้วยิ่งอารมณ์เสียมากขึ้นไปอีก
“ฮยอนอา!!” ทิฟฟานี่เรียกชื่อเพื่อนเสียงขุ่น ฮยอนอาหดคอตัวเองลงเล็กน้อย
“จ๋า...ฟานี่...” ทิฟฟานี่แทบจะปิดประตูใส่หน้าเพื่อนเมื่อได้ยินเสียงขานตอบกวนอารมณ์ เจ้าตัวเท้าสะเอวมองหน้าเพื่อนอย่างคนจะเอาเรื่องทำเอาคนที่ยังแกล้งเล่นไม่หยุดหน้าเสียไปเล็กน้อย
“แฮะ แฮะ แค่จะมาเรียกไปกินข้าวน่ะ จะบ่ายโมงแล้ว” ทิฟฟานี่พยักหน้าลงเล็กน้อย เธอหันไปมองคนตัวเล็กด้านในที่ยังคงหลับสนิทเพราะฤทธิ์ยาก็ถอนหายใจออกมาเล็กน้อย
“เฮ้อ...แทแทยังไม่ตื่นเลย เอาไว้เดี๋ยวแทแทตื่นแล้วฉันจะลงไปกินแล้วกัน!!” พูดจบเจ้าตัวก็ปิดประตูใส่หน้าเพื่อน ทำเอาฮยอนอาสะดุ้งโหย่งขึ้นมาด้วยความตกใจ ยูบินที่กำลังเดินตามมาสมทบเห็นคนรักสะดุ้งตัวก็ถามขึ้นมาทันทีด้วยความเป็นห่วง
“เป็นอะไรไป สะดุ้งสุดตัวเชียว” ฮยอนอาหันมายิ้มแหยให้ยูบินเล็กน้อย
“ไม่มีอะไรคะ แค่เกือบจะโดนหมีตะปบ เพราะดันไปรบกวนเวลาหมีจำศีลเข้า....” ยูบินหัวเราะขึ้นมาเล็กน้อยกับคำพูดของฮยอนอา มือเรียวคว้าเอวคนรักเข้าหาตัวก่อนจะกดจูบลงบนพวงแก้มเสียฟอดใหญ่
“พี่ไม่ใช่หมี แต่ขอพาเราเข้าไปจำศีลในห้องอีกคนได้ไหม...” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นบนเรียวปากอิ่ม ทำเอาฮยอนอาหน้าแดงก่ำด้วยความเขิน
“ขอโทษนะคะ....ช่วยไปสวีทกันที่อื่นจะได้ไหมคะ ซอจะไปกินข้าว นี่เลยเวลามามากแล้วเดี๋ยวท้องจะไม่ย่อยเอาคะ” ซอฮยอนเอ่ยเสียงเรียบ ทำเอายูบินยิ้มแหยขึ้นมาทันที
ยูบินเบี่ยงตัวหลบไปด้านข้างให้ซอฮยอนเดินได้สะดวกก่อนจะหันมายิ้มกรุ่มกริ่มให้คนข้างกายที่หัวเราะขึ้นมาเล็กน้อยอย่างขำๆกับอาการรักสุขภาพเกินไปของเพื่อน
“ไม่ต้องหัวเราะเลยคะ เราก็....อย่านึกว่าจะรอดนะ!” พูดจบเจ้าตัวก็ช้อนตัวคนรักขึ้นมาไว้ในวงแขน ก่อนจะเดินลงบันไดตรงไปยังห้องของตัวเอง
“เฮ้! ว่าแต่ เมื่อกี้ซอออกมาจากห้องของเยอึนใช่ไหม?” ยูบินถามอย่างสงสัย ฮยอนอามองกลับขึ้นไปแล้วย่นคิ้วเข้าหากัน
“ไม่ใช่นะพี่ นั่นมันห้องของพี่สิก้าน้องสาวพี่ต่างหาก....” ยูบินมีท่าทีสงสัยแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก เนื่องจากคนในวงแขนเธอตอนนี้กำลังทำให้เธออารมณ์กระเจิงด้วยการลูบไล้ต้นคออยู่น่ะซิ!!
.
.
.
.
ทิฟฟานี่พลิกตัวไปมาเป็นรอบที่สิบเมื่อเธอทำอย่างไรก็หลับตาไม่ลงเสียที เพราะเจ้าเพื่อนบ้านั่นแท้ๆมาปลุกเธอ ทำให้เธอนอนต่อไม่หลับ พอหันไปมองคนข้างกายที่ยังคงหลับสนิทก็นึกอิจฉาขึ้นมาเล็กๆที่อีกคนดูจะมีความสุขกับการนอนเหลือเกิน
สายตาเหลือบมองนาฬิกาก็พบว่าเป็นเวลาเกือบบ่ายสองโมงแล้ว......
นี่เธอนอนพลิกไปพลิกมาเป็นชั่วโมงแล้วหรอเนี๊ยะ!!
ทิฟฟานี่นอนจ้องมองใบหน้ายามหลับของคนตัวเล็กข้างกายแทน เวลานี้เธอไม่ได้คิดอยากจะนอนหลับอีกต่อไปแล้ว หากแต่อยากให้คนด้านข้างตื่นขึ้นมาเร็วๆเสียมากกว่า
อยากกอด และอยากถูกกอดจากคนตัวเล็ก......
ริมฝีปากบางกดจูบแผ่วเบาลงบนหน้าผากมน ปลุกให้คนที่นอนหลับเพราะฤทธิ์ยามาสี่ชั่วโมงกว่าได้ขยับเปลือกตาตื่น แทยอนยิ้มบางๆให้คนข้างกายทันทีที่ดวงตาเปิดขึ้นมา
“นอนมองเค้านานหรือยัง......” แทยอนถามด้วยน้ำเสียงัวเงียของคนพึ่งตื่นนอน มือเล็กถูกยกขึ้นมาขยี้ตาเล็กน้อย
“ซักพักแล้วคะ....” ทิฟฟานี่ตอบด้วยรอยยิ้ม
“หิวไหม?” ทิฟฟานี่ยังคงยิงคำถามใส่คนตัวเล็กที่ส่ายหน้าเล็กน้อย
“ไม่อ่ะ ไม่หิวเลยซักนิด แทอยากนอนต่อมากกว่า” แทยอนขยับตัวเข้าไปซุกทิฟฟานี่ เรียกรอยยิ้มจากคนโดนซุกได้เป็นอย่างดี
“ตื่นมาถึงก็อ้อนเชียวนะ เจ้าหมาน้อย” แทยอนสะดุดไปเล็กน้อยกับคำพูดของทิฟฟานี่ หลังๆมานี้เธออยู่ในฐานะแฟนของทิฟฟานี่มากเกินไปจนเธอลืมไปเลยนะเนี๊ยะ ว่าเธอยังเป็นสัตว์เลี้ยงของทิฟฟานี่อยู่....
ทิฟฟานี่โอบกอดรอบลำตัวคนตัวเล็กไว้แน่น ปลายคางตั้งลงบนศีรษะของคนในอ้อมกอด
“นี่แทแท....”ทิฟฟานี่เอ่ยเรียกคนในอ้อมกอดเสียงแผ่ว
“ค่ะ?” แทยอนเงยหน้าขึ้นมาเพื่อสบตากับคนเรียก แล้วก็ต้องใบหน้าแดงก่ำเมื่ออยู่ดีๆเธอก็โดนทิฟฟานี่จูบเสียอย่างนั้น
ริมฝีปากบดเบียดเข้าหากันช้าและเริ่มหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆตามแรงอารมณ์ที่เริ่มคลุกกรุ่นขึ้นมา ปลายลิ้นร้อนแทรกตัวเข้าไปกวาดหาความหวานจากเรียวปากของกันและกันอย่างไม่มีเบื่อ ก่อนที่คนตัวเล็กจะเริ่มหายใจไม่ทัน และดันตัวคนรุกจูบออกเล็กน้อย
“อยู่ดีๆก็จูบ...” แทยอนเอ่ยเสียพร่า
“งั้นแสดงว่าแทแทต้องลืมไปแล้วแน่ๆ” ทิฟฟานี่พูดด้วยรอยยิ้มที่แทยอนมองแล้วช่างดูเจ้าเล่ห์เสียเหลือเกิน
“ลืมอะไร?” แทยอนยังคงถามด้วยความงงงวย ทิฟฟานี่ไม่ได้ตอบอะไรหากแต่เจ้าตัวกลับพลิกตัวขึ้นมาคร่อมคนตัวเล็กเอาไว้แล้วบดจูบลงไปอีกครา
“อือ....ทิฟ...เดี๋ยวก่อน...บอกมาก่อนซิ....” แทยอนดันตัวคนด้านบนออกเล็กน้อย
“แล้วก่อนนอนแทแททำอะไรเค้าไว้ละ?....นึกออกไหม?” แทยอนทำหน้าเหวอขึ้นมาเล็กน้อย เธอลืมไปเลยว่าก่อนที่เธอจะหลับไปด้วยฤทธิ์ยา เธอเกือบจะมีอะไรกับทิฟฟานี่
“นึกออกแล้วใช่ไหม งั้น.....ทิฟขอเอาคืนหน่อยก็แล้วกันนะคะ” พูดจบเจ้าตัวก็ก้มลงไปสูดความหอมจากซอกคอของคนตัวเล็กที่เอียงหน้ารับสัมผัสอย่างไม่รู้ตัว ไม่ช้าเสื้อผ้าที่คนตัวเล็กใส่ก็หลุดออกไปด้วยฝีมือคนด้านบน
ปลายลิ้นเกี่ยวกระหวัดยอดอกสชมพูระเรื่อ เรียกเสียงรางอือจากคนตัวเล็กได้เป็นอย่างดี ขณะที่มืออีกข้างก็ยังเคล้นคลึงอกอิ่มของคนตัวเล็กอย่างเป็นจังหวะ ไม่ช้าเจ้าตัวก็ผละมืออกจากอกอิ่มและลูบไล้ฝ่ามือนั่นลงไปยังส่วนล่าง
ปลายนิ้วลากผ่านส่วนนั้นไปมาแผ่วเบาหากแต่ไม่ยอมเข้าไปด้านในเสียที
“ทะ...ทิฟ...อย่าแกล้งซิ” ทิฟฟานี่ยิ้มกริ่มกับคำพูดนั่น แต่เธอก็ยังคงไม่ยอมส่งเรียวนิ้วเข้าไปข้างใน แทยอนพลิกตัวเองขึ้นมาด้านบนและเริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าที่คนด้านล่างใส่อยู่ออกไปอย่างรวดเร็วตามแรงอารมณ์ที่มันปะทุขึ้นมาจากฝีมือของร่างบาง
ริมฝีปากยังคงบดจูบกันไปมาอย่างไม่มีใครยอมใคร ปลายนิ้วลูบไล้ไปทั่วร่างกายของกันและกันอย่างต้องการสำรวจ ในขณะที่คนตัวเล็กยังคงสนุกกับการได้ทำร่องรอยการเป็นเจ้าของเหนืออกอิ่ม ทิฟฟานี่ก็พลิกตัวเองกลับขึ้นมาด้านบนได้สำเร็จ
“รักนะคะ.....เจ้าหมาน้อย” ทิฟฟานี่เอ่ยคำบอกรักเสียงพร่า แต่ก็ยังไม่วายพูดหยอกคนตัวเล็ก และมันคงจะดีกว่านี้เยอะ ถ้าคำๆนั้นมันไม่ได้เป็นคำจี้ใจดำอย่างคำว่า ‘เจ้าหมาน้อย...’
แทยอนรั้งลำคอของทิฟฟานี่ลงมาแล้วปิดมันด้วยริมฝีปากตัวเอง เพื่อที่เธอจะได้ไม่ต้องฟังคำทรมารใจที่ตอกย้ำฐานะของเธอสำหรับทิฟฟานี่...
นี่ถ้าเธอไม่กลัวความสัมพันธ์ระหว่างเธอและทิฟฟานี่จะคลอนแคลง เธอคงบอกอีกคนไปแล้วละว่าที่เธอเข้ามารู้จักกับเจ้าตัวได้นั้นมันเป็นเพราะการจับคู่กันของพ่อพวกเธอ...
“อ๊ะ......”เรียวนิ้วถูกดันเข้ามาในร่างกายของทิฟฟานี่โดยที่เจ้าตัวยังไม่ทันตั้งตัว ทิฟฟานี่เผลอกัดลงที่ไหล่บางของคนตัวเล็กข้างใต้
แทยอนค่อยๆขยับเรียวนิ้วเข้าออกช้าๆ และนั่นดูเหมือนจะไม่เป็นที่พอใจของคนด้านบนเสียเท่าไหร่นักเมื่อร่างกายของเธอบอกว่าอยากได้มากกว่านี้ อยากได้เร็วกว่า และแรงกว่านี้ แต่คนตัวเล็กก็ยังคงแกล้งขยับเพียงช้าๆให้เจ้าตัวต้องลุกขึ้นมานั่งตัวตรง และเริ่มที่จะขยับสะโพกเอง
“อ๊ะ...อ๊ะ...อืม......อ่า......”แทยอนประคองสะโพกของคนด้านบนเอาไว้ ในขณะที่คนด้านบนก็ยังขยับกายไปตามจังหวะที่เธอต้องการอย่างเร่าร้อน และเมื่อความอดทนของคนตัวเล็กหมดลง ร่างด้านบนก็ถูกพลิกให้ลงไปอยู่ด้านล่างอีกครั้ง
“อ๊ะ....แท...อืออ....มะ...ไม่ไหว....ละ..แล้ว.....”แทยอนขยับดันนิ้วเรียวที่เพิ่มขึ้นเป็นสองเข้าออกเร็วๆรับกับสะโพกของคนข้างใต้ที่เคลื่อนตัวรับกันเป็นจังหวะ
“อ๊า...~”ภายในคับแน่นและค่อยๆตอดรัดนิ้วเรียวเร็วขึ้นเรื่อยๆ ร่างกายของคนข้างใต้กระตุกเกร็งขึ้นมาเล็กน้อย สมองขาวโพลนและร่างกายก็ชาวาบไปทั่วทั้งร่างจากการถูกปลดปล่อย
แทยอนขยับตัวเองขึ้นมาจนส่วนอ่อนไหวสัมผัสกัน และเริ่มเคลื่อนตัวช้าๆเป็นจังหวะ ปลุกอารมณ์ของคนที่ถูกปลดปล่อยไปแล้วขึ้นมาอีกครา
ทิฟฟานี่สอดแขนตัวเองลอดแขนคนตัวเล็กขึ้นมา ปลายนิ้วจับล็อคหัวไหล่คนตัวเล็กไว้แน่น เจ้าตัวกัดริมฝีปากตัวเองแน่นจนขาวซีดเนื้องจากอาการเสียวซ่านที่แล่นขึ้นมาทั่วร่าง
“อ๊ะ..ทิฟ....”
“อ๊ะ...แท...อืม...อ่า.....” ปลายเล็บจิกลงบนแผ่นหลังคนด้านบนแน่นและมันค่อยๆลากลงมาเป็นทางสร้างความแสบร้อนบริเวณแผ่นหลังเนียนสวยของคนตัวเล็กได้เป็นอย่างดี แต่ร่างกายของคนทั้งคู่ก็ยังคงขยับเข้าหากันเร็วขึ้นเรื่อยๆอย่างไม่มีสะดุด
“อ่ะ......อ๊า..อ๊า...~” เสียงครางสุดท้ายดังขึ้นมาแทบจะพร้อมๆกันบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าจุดหมายที่พวกเธอใฝ่ปองได้เดินทางมาถึงที่สุดแล้ว
แทยอนทิ้งตัวลงนอนเคียงข้างทิฟฟานี่อย่างเหนื่อยอ่อน ในขณะที่คนด้านข้างเอาแต่มองค้อนเธอ
“เป็นอะไรคะ คนสวย ทำหน้างอเชียว” แทยอนบีบจมูกทิฟฟานี่ส่ายไปมาอย่างหยอกล้อ ในขณะที่เจ้าตัวยู่หน้าลงอย่างขัดใจ
“ขี้โกง.....” ทิฟฟานี่เอ่ยเสียงงอนเรียกเสียงหัวเราะขำๆจากคนตัวเล็กได้เป็นอย่างดี
“ใครขี้โกง ขี้โกงอะไร ไหนลองพูดมาซิ” ใบหน้าเรียวขยับเข้าไปใกล้จนจมูกชนกัน รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นมาบนเรียวปาก
“ไม่รู้แหละ ขี้โกงเค้า แทแทอะขี้โกง...” ทิฟฟานี่ยังดื้อยืนยันคำเดิมได้อย่างเหลือเชื่อ ทั้งๆที่ไม่มีเหตุผลที่จะอธิบายคนตัวเล็กด้วยซ้ำ
แทยอนกดจูบลงบนเรียวปากแผ่วเบา เธอผละจูบออกมาเล็กน้อย สายตาจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคนกล่าวหาว่าเธอขี้โกง
“งั้นแทให้ทำ.....จะได้เท่าเทียมกัน ดีไหม” ทิฟฟานี่หน้าขึ้นสีขึ้นมาเล็กน้อยด้วยความที่ไม่นึกว่าแทยอนจะเข้าใจความหมายของคำว่าขี้โกงของเธอ
ทิฟฟานี่ส่ายหน้าเล็กน้อยแล้วซุกตัวเข้ากับอกอิ่มของอีกคน
“ไม่ทำแล้ว เหนื่อย ง่วงด้วย...” ทิฟฟานี่พูดสียงอู้อี้ มือเรียวพาดผ่านลำตัวของคนตัวเล็กไป แทยอนยิ้มบางๆแล้วรั้งตัวคนข้างกายเข้ามาแนบชิดกับตัวเองอีก
“รักนะ...”คนตัวเล็กกดจูบลงบนหน้าผากมนแผ่วเบา
“อือ....รักเหมือนกัน”ทิฟฟานี่ครางอือรับในลำคอก่อนที่เจ้าตัวจะหลับเข้าสู่ห้วงนิทราด้วยความเหนื่อยอ่อน.....
.
.
.
.
.............................................................
อันนยองฮาเซโยค่ะ...
ซึนกีกลับมาแล้ว ^^ มากับ NC ที่ทุกคนรอคอย TEATIF!!!! *0*
ก็บอกแล้วว่าคอมเม้นเยอะๆแล้วแททิฟจะหวานขึ้น.....อุอุ
จริงๆแล้วNCแททิฟตอนนนี้มันเกิดขึ้นมาจากกการที่มีคนโหวตคะแนนให้ฟิคเรื่องนี้รวม7คะแนนแล้วในเดือนนี้ เย้ๆ
ขอบคุณมากเลยนะคะที่ช่วยกดโหวต ^^
ถือว่ามันคือสมนาคุณแล้วกันค่ะ 555+
เอาละ ตอนหน้า.......เราไปเที่ยวกันเถอะ !!!
พักผ่อนให้สบายๆอีก1ตอนในตอนหน้าแล้วเราก็มาลุยกับปัญหายูลสิกกัน!!!
โย้วววว!!!!.......
เอาละ....ซึนกีไม่กวนแล้วนะ....เหมือนเดิมแล้วกันค่ะ
อ่านให้สุกแล้วขอคอมเม้นด้วยน้า ^^
BY: ฮันซึนกี
ความคิดเห็น