คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #38 : SNSD&WG:คุณหนูไฮโซกับยัยสัตว์เลี้ยง Special : YulSic III
Special:YulSic III
ตั้งแต่วันที่ยูริได้คุยกับเจสสิก้าในวันนั้น จนถึงตอนนี้ เวลาผ่านพ้นไปเกือบสามเดือนแล้ว และคนที่สัญญาว่าจะคบกับเธอแน่ๆถ้าเธอพิสูจน์ความจริงใจได้อย่างเจสสิก้าก็ไม่ได้ทำตามสัญญานั่นเลยซักนิด!! แถมยังขยันทำให้เธอฉุนจนควันออกหูแทบทุกวัน ถ้าถามว่ามันเป็นเพราะอะไร นั่นคงเป็นเพราะ.....
“วันนี้น้องสิก้าสวยจังเลยครับ....” ชายหนุ่มกล่าวชมด้วยแววตาหยาดเยิ้ม
“วันอื่นเจสไม่สวยหรอคะพี่ดงเฮ” หญิงสาวเลิกคิ้วขึ้นสูง ดงเฮยิ้มหวานรีบพูดเอาใจทันที
“วันอื่นน้องสิก้าก็สวย แต่วันนี้ น้องสิก้าสวยกว่าวันอื่นนี่ครับ” เจสสิก้าเหลือบมองคนข้างกายเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับไปยิ้มหวานให้ดงเฮ
“ถ้าสวยก็ให้แม่มาขอซิคะ พี่ดงเฮ” เจสสิก้าตอบกลับเสียงใส แถมยังมีท่าทางเอียงอายประกอบเสียคนที่ยืนข้างๆหน้าบึ้งเป็นก้นลิง
เธอจะหึงก็ไม่ได้ เพราะเธอยังไม่ได้เป็นอะไรกับเจสสิก้า จะด่า จะอาละวาด จะต่อยดงเฮก็ไม่ได้เพราะถ้าทำอย่างนั้น เธอก็จะโดนเจสสิก้าดุ ที่ทำได้มีเพียง ยืนเฉยๆ ข้างๆ ฟังเขาจีบคนที่เธอมอบหัวใจให้....
บางที นี่อาจจะเป็นการลงโทษจากพระเจ้า ที่ท่านอยากให้เธอได้เจอก็เป็นได้ เคยเจ้าชู้ไว้เยอะ ทำคนอื่นเจ็บช้ำมาเยอะ พอมาเจอเหตุการณ์ที่ทำให้ตัวเองเจ็บช้ำบ้าง ก็ทำเอาเธอจุกจนพูดไม่ออก ถ้านี่เป็นการลงโทษจากพระเจ้าจริงๆ เธอว่ามันเป็นการลงโทษที่ทำเอาเธอทรมารใจมากมายอย่างที่เธอเองก็พูดมันไม่ออกเลยจริงๆ
“เจส ....ยูลหิวแล้ว เราไปหาอะไรกินกันเถอะ” เจสสิก้าหันมาทำหน้าดุใส่ยูริที่พูดแทรกกวนตอนที่เธอคุยกับชายหนุ่ม ก่อนจะหันกลับไปยิ้มหวานให้ชายหนุ่ม
“พี่ดงเฮ สนใจไปกินข้าวด้วยกันไหมคะ?” ดงเฮยิ้มกว้างรับคำชวน เขากำลังจะตอบรับคำชวนนั่นแต่โทรศัพท์เขาก็แผดเสียงดังขึ้นมาเสียก่อน เขาหยิบมันขึ้นมามองดูเล็กน้อยแล้วขยิบตาให้เจสสิก้า และนั่นก็ทำให้หญิงสาวรู้ขึ้นมาทันทีว่า หวานใจของดงเฮคงจะโทรเข้ามาหา ทำให้แผนการแกล้งป่วนยูริในวันนี้หยุดลงทันที
ยูริที่มัวแต่หันหน้าไปมองอีกทางไม่ทันได้สังเกตการส่งซิกของทั้งคู่ เจ้าตัวเอาแต่ทำหน้าบึ้งตึงเสใบหน้าหันไปมองในทิศทางอื่น เพียงเพราะไม่อยากเห็นภาพบาดตา และนั่นก็ทำให้เจสสิก้าเกือบหลุดขำออกมาเสียหลายครั้ง
ตลอดเวลาสามเดือนที่ผ่านมายูริทำตัวเป็นคนดีมากจนน่าแปลกใจ ทั้งคอยตามรับตามส่ง เอาอกเอาใจเธอเสียทุกอย่าง ไม่เคยเหล่มองผู้หญิงคนไหนให้เธอไม่พอใจ แถมยังมานั่งเฝ้าเธอทั้งวันอีก นี่ถ้าเจ้าตัวนอนเฝ้าได้ก็คงทำไปแล้วละมั้ง!
เธอก็ว่ายูริคงจะจริงใจอย่างที่พูดจริงๆ แต่เธอก็ไม่รู้ว่ามันเป็นแค่เพียงในช่วงแรกๆนี้เท่านั้นหรือเปล่า ถ้าเกิดเธอตกลงคบกับยูริตอนนี้ ทั้งหมดที่ยูริเคยทำตลอดสามเดือนที่ผ่านมาจะหายไปไหม? เธอจะได้รับการดูแล แทคแคร์อย่างเช่นที่ผ่านมาหรือเปล่า? หรือแม้กระทั้งความกังวลในเรื่องที่ว่า ยูริกำลังแสแสร้งแกล้งทำดีกับเธอ และไม่ช้าลายเสือมันจะโผล่มาให้เธอเจ็บช้ำเหมือนผู้หญิงที่ผ่านๆมา.... เหมือนฮาร่า .....
เจสสิก้ากังวลใจเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้มาก นั่นเพราะเธอเองก็รักยูริมากขึ้นทุกวันๆ ยิ่งเธอได้รับการปฏิบัติราวกับเธอเป็นเจ้าหญิงจากยูริ และยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ ความผูกพันธุ์และความรักที่เธอมีให้ยูริก็เพิ่มขึ้นมากตามไปด้วย ราวกับว่า เธอกลายเป็นเด็กน้อยขี้กลัว ที่กลัวจะสูญเสียของเล่นชิ้นโปรดที่เธอรักมากไป ถ้าเธอตกลงคบกับยูริในตอนนี้.... ตอนนี้เธอก็แค่ อยากได้ความมั่นใจ ที่มากขึ้นอีกนิดสำหรับการตัดสินใจเท่านั้นเอง
“ยูล.... ยูล..... นี่!! ควอน ยูริ!!” ยูริสะดุ้งตัวเล็กน้อย เธอหันหน้ามาสบตากับคนข้างกาย
“มีอะไรหรอเจส...” ยูริพูดเสียงแผ่วเหมือนคนเหนื่อยอ่อนผิดวิสัยเจ้าตัว ทำเอาเจสสิก้ามองด้วยความแปลกใจ ตั้งแต่เธอรู้จักยูริมาจนถึงตอนนี้ ไม่มีเลยซักครั้งที่ยูริจะมีท่าทีอย่างนี้ให้เธอเห็น
“ยูลเป็นอะไร ทำไมวันนี้ดูเหนื่อยๆ แถมยังเหม่อลอยผิดปกติอีก...” เจสสิก้าถามด้วยความเป็นห่วง มือเรียวถูกเจ้าตัวยกขึ้นมาแตะวัดอุณหภูมิอย่างถือวิสาสะ
“ปะ...เปล่า ยูลไม่ได้.....เป็นอะไร” ยูริพูดเสียงตะกุกตะกัก ใบหน้าแดงก่ำด้วยความเขิน
‘เขิน’ ที่เจสสิก้ากำลังแตะเนื้อต้องตัวเธอ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเพียงแค่การวัดอุณหภูมิของร่างกายก็เถอะ!!
รู้สึกเหมือนว่า ตอนนี้ เธอ เหมือนเด็กพึ่งหัดมีความรักยังไงอย่างนั้น ทำไมเธอถึงได้ตื่นเต้น และใจเต้นแรงจนเจ้าตัวเองก็ควบคุมมันไม่อยู่ สั่งให้มันเต้นช้าลง มันก็ยังคงเต้นเร็วอย่างกับจะหลุดออกมานอกอกเสียอย่างนั้น รู้สึกเกลียดตัวเองที่เป็นแบบนี้ แต่ไม่รู้ทำไม เธอถึงได้รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก นี่เธอชักจะสับสนในตัวเองมากเกินไปหน่อยแล้วมั้ง.....
เอ๊ะ! หรือคงจะจริงอย่างที่พี่ยูบินว่า ตอนนี้เธอคงเป็นเสือที่ถูกถอดเขี้ยวเล็บออก จนกลายเป็นแมวเชื่องๆให้เจสสิก้าหยอกเล่นไปแล้ว....
“ไม่เป็นอะไรจริงๆหรอ? แล้วทำไมหน้าแดงละ แดงมากด้วยนะ....” เจสสิก้ายื่นหน้าเข้าไปใกล้กับยูริมากขึ้น เธอแค่จะดูให้แน่ใจว่ายูริไม่ได้เป็นอะไรไปจริงๆ แต่ยูริกลับแบนหน้าหนีไปอีกทาง
“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ยูลไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ” เจสสิก้าย่นคิ้วเข้าหากันเล็กน้อย รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนเรียวปาก
“งั้นหรอกหรอ อืมๆ งั้นยูลช่วยขับรถพาเจสไปหาพี่ดงเฮหน่อยซิ ป่านี้พี่ดงเฮคงทำธุระเสร็จแล้วละ...” ยูรินิ่งเงียบไปชั่วครู่ ริมฝีปากถูกเจ้าตัวเม้มเข้าหากันแน่นจนมันขาวซีด ใบหน้าขยับลงเล็กน้อย
“อืม....เจสไปรอที่รถก่อนแล้วกัน ยูลขอไปห้องน้ำแปปนึง” ยูริพูดเสียงแผ่ว เธอรอจนเจสสิก้าลุกออกจากโต๊ะอาหาร ก่อนที่เจ้าตัวจะจัดการค่าอาหารและไปห้องน้ำอย่างที่เธอบอกกับเจสสิก้า
ยูริเดินเข้าไปในห้องน้ำห้องหนึ่ง เธอปิดฝาชักโครกลงมาและนั่งลง ลมหายใจถูกพ่นออกจากจมูกยาวๆ พร้อมกับหยาดน้ำตาที่ไหลรินด้วยความเจ็บปวดใจ
เธอไม่ได้ตั้งใจจะเข้าห้องน้ำตั้งแต่คราวแรก เธอเพียงแค่อยากร้องไห้ ก็เลยหาที่หลบมุมมาร้องไห้ก็เท่านั้นเอง.....
เจสสิก้าทำเหมือนไม่รู้ใจเธอซักนิด คอยแต่หยอกล้อพูดจาหวานหูกับดงเฮ ที่เจ้าตัวบอกกับเธอว่าเป็นรุ่นพี่ตอนเรียนมหาลัยที่แคนนาดา และบังเอิญเจอกันอีกทีตอนที่เธอไปซื้อเสื้อผ้าที่ร้านเสื้อผ้าร้านหรูในห้างดัง และดูเหมือนมันเป็นเรื่องน่าบังเอิญ ที่ร้านนั้นเป็นร้านโปรดของเธอและมันเป็นร้านของรุ่นพี่เธอ เจ้าตัวถึงได้แวะมาบ่อยๆ อย่างวันนี้ไงละ ที่เจ้าตัวกำลังจะกลับไปที่ร้านนั่นเป็นรอบที่สอง!!
ไม่รู้ว่าแท้จริง เจสสิก้าติดใจเสื้อผ้าสวยๆที่ร้านนั่น หรือติดใจเจ้าของร้านหนุ่มนั่นกันแน่!!
.
.
.
.
“สิก้า ดีแล้วหรอนั่น ที่ไปแกล้งตบตาเขาแบบนั้น” ดงเฮกระซิบกระซาบกับเจสสิก้าสองคนเมื่อยูริขอตัวไปเดินดูเสื้อผ้า เนื้องจากไม่อยากจะทนอยู่ฟังคำหวานบาดหู ที่มีฤทธิ์ร้ายแรงถึงขั้นบาดใจเธอให้ขาดเป็นวิ่นๆได้
“ไม่รู้ซิคะพี่ดงเฮ แต่เจสอยากรู้นี่นาว่ายูลเค้าจะทำยังไงถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นกับคนที่เค้าบอกว่ารัก...”ดงเฮตีเข้าที่แขนเจสสิก้าไปทีนึง
“เห็นความรู้สึกคนเป็นเรื่องล้อเล่นหรือไงเรา ไปทำแบบนั้นเค้าไม่เสียใจแย่....” เจสสิก้าทำหน้าตาสำนึกผิด เธอเหลือบสายตามองยูริที่เหลือบตามามองเธอพอดีแล้วรีบหันกลับไปหาดงเฮ
“เจสไม่เห็นเค้าจะรู้สึกอะไรเลย บอกให้พามาก็พามา ไม่เห็นแสดงอาการออกมาซักนิดว่าไม่พอใจ” ดงเฮเขกหน้าผากเจสสิก้าทันที
“ไม่รู้สึกงั้นหรอ ดูหน้าตาสิ เหมือนก้นลิงเข้าไปทุกทีแล้วนั่น...” เจสสิก้าหัวเราะออกมาเล็กน้อยกับคำเปรียบเปรยของดงเฮ เธอเหลือบสายตามองยูริที่ยังคงหยิบเสื้อตัวนั้นตัวนี้ขึ้นมาดูอย่างสนใจ
“ ว่าแต่.... พี่ไม่รู้หรอกนะว่าเจ้าลิงนั่นมันแสดงความรู้สึกออกมาเป็นหรือไม่เป็น แต่ที่พี่รู้แน่ๆก็คือ เธอน่ะ สิก้า ช่างเป็นคนที่ไม่มีเซ้นส์เรื่องสังเกตอาการของคนอื่นเอาเสียเลย.... ขนาดพี่ดูแวบเดียวพี่ยังรู้เลย ว่าเจ้านั่นไม่พอใจ นี่ถ้าเจ้านั่นอาละวาดเป็นคิงคองถล่มเมืองได้ คงทำไปแล้วละมั้ง!!” ดงเฮพูดยาวเหยียดให้เจสสิก้าได้คิดตาม เธอเหลือบสายตามองยูริอีกครั้ง ก็พบว่าเจ้าตัวมองอยู่ก่อนแล้ว แถมยังส่งยิ้มหวานมาให้เธออีก นั่นมันทำให้เธอรู้สึกว่า ยูริทำตัวเฉยชาเหมือนไม่รู้สึกอะไรอยู่ดี......
“นั่น!! เห็นไหมพี่ดงเฮ ยูลเค้าไม่ได้คิดอะไรจริงๆถึงได้ยิ้มมาให้หวานขนาดนั้น นี่ตกลงเค้ารักเจสจริงๆหรือเปล่าก็ไม่รู้” เจสสิก้าพูดด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ ดงเฮส่ายหน้าไปมาเล็กน้อย
“พี่ไม่รู้ด้วยแล้ว เราไม่เชื่อพี่ก็ตามใจ แต่พี่ก็ยังยืนยันเหมือนเดิมอยู่ดี”
.
.
.
.
รถมาสด้าสีดำเงาจอดสนิทหน้าคอนโดหรูของเจสสิก้า เจสสิก้าเปิดประตูรถลงทันทีที่รถจอดสนิทแต่กลับโดนคนขับรถรั้งแขนของเธอเอาไว้
“ค่ะ?” เจสสิก้าหันกลับมามองคนขับรถแล้วก็ต้องใบหน้าแดงก่ำ เมื่อใบหน้าของคนด้านข้างอยู่ใกล้กับเธอเพียงแค่คืบ ยูริจ้องเข้าไปในดวงตาของเจสสิก้านิ่ง
“เจสชอบเจ้าหมอนั่นหรอ?”
“เอ๋!! หมอนั่น? ใครหรอ.....” เจสสิก้าถามอย่างสงสัย เธอนึกเพียงชั่วครู่แล้วยิ้มออกมา
“หมายถึงพี่ดงเฮหรือเปล่า?” ยูริพยักหน้าลงเล็กน้อย เจสสิก้ายิ้มกว้างขึ้นมาทันที
“พี่ดงเฮเค้าก็น่ารักดีนะ น่าสนใจดี หล่อ ใจดี คุยเก่ง ร่าเริง เป็นถึงนักเรียนนอก แถมฐานะการงานยังดูมั่นคงอีก” เธอเหลือบสายตามองยูริที่หน้าเสียไปเล็กน้อยแล้วอมยิ้ม
“ยูลจะถามทำ...” เจสสิก้ายังพูดไม่ทันจบดียูริก็พูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน
“แล้วยูลละ?”
“ ‘ยูล?’.....ยูลหมายถึงอะไร?” ยูริเม้มริมฝีปากตัวเองจนขาวซีด
“ยูลหมายถึง...แล้วกับยูลละ? เจสสนใจยูลบ้างไหม? เจสจำสัญญาที่ให้ไว้กับยูลได้ไหม? เจส... ‘รัก’ยูลบ้างไหม? หรือว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา เป็นยูล ที่คิดไปเองคนเดียว รู้สึกดีๆคนเดียว ‘รัก’ เจสคนเดียว.... ” ยูริโพล่งขึ้นมาอย่างเหลืออด เจสสิก้านิ่งอึ้งไปชั่วครู่ ยิ่งได้เห็นหยาดน้ำตาที่คลอรอบดวงตายูริด้วยแล้วเธอยิ่งรู้สึกแย่ไปใหญ่
รู้สึก ‘แย่’ ที่เธอเป็นคนทำให้ยูริเสียน้ำตาอย่างนี้.....
มือเรียวค่อยๆเกลี่ยหยาดน้ำตาออกจากขอบตาช้าๆอย่างอ่อนโยน ยูริจับมือของเจสสิก้าไว้นิ่งที่ข้างแก้ม
“ยูลจะถามเจสอีกที เจสรักยูลบ้างไหม หรือที่ยูลทำไปทั้งหมดมันไม่มีค่าอะไรเลยสำหรับเจส.....” เจสสิก้าใจหายกับคำพูดตัดพ้อของยูริ เธอลังเลใจเล็กน้อยที่จะบอกความรู้สึกของเธอออกไปตอนนี้ เมื่อเจสสิก้ายังคงนิ่งเงียบ ยูริจึงค่อยๆปล่อยมือของเจสสิก้าที่เธอเกาะกุมเอาไว้ให้เป็นอิสระ
“ขอโทษ..... ถ้ายูลทำให้เจสลำบากใจ ต่อไป ยูลจะไม่ทำอย่างนี้อีกก็แล้วกัน” ยูริพูดเสียงแผ่ว เธอกลับไปนั่งตัวตรงประจำที่คนขับ มือจับพวงมาลัยรถเอาไว้แน่น
“ยูล.....” เจสสิก้าเอ่ยเรียกคนข้างกายสียงแผ่ว
“เจสขึ้นห้องไปเถอะ เดี๋ยวมืดกว่านี้แล้วมันจะอันตราย....” ยูริพูดทั้งๆที่ไม่หันกลับมามองเจสสิก้าเลยด้วยซ้ำ เจสสิก้าจับใบหน้าของยูริให้หันมาทางตัวเองทันที
“ยูลอย่ามาทำท่าทางแบบนี้กับเจสนะ เจสไม่ชอบ!!”
“เจสก็ไม่เคยชอบยูลอยู่แล้วนี่” ยูริสะบัดหน้าหนีไปอีกทาง เจสสิก้ามองค้อนคนงอนเล็กน้อย
“ใครบอกละ ว่าเจสไม่ชอบยูลน่ะ!!” เจสสิก้าโพล่งขึ้นมาอย่างหัวเสีย ยูริหันหน้ากลับมามองเจสสิก้าทันที ในขณะที่เจ้าตัวเอามือปิดปากตัวเองแทบไม่ทัน
“เมื่อกี้เจสว่าไงนะ...เจสชอบยูลงั้นหรอ?” เจสสิก้าหน้าขึ้นสีเล็กน้อย เธอตอบรับในลำคอเสียงแผ่ว
“ถ้างั้น...ยูลยังหวังได้ใช่ไหม?” ยูริถามมีความหวัง เจสสิก้าดึงมือยูริมากุมเอาไว้ทันที
“ยูล ฟังเจสนะคะ.....เจสชอบยูลนะ ชอบมาก แต่ตอนนี้เจสยังคบกับยูลไม่ได้ ยังพูดว่าเจสรักยูลไม่ได้ ถ้าเจสจะให้ยูลรอเจสอีกซักหน่อย ยูลจะรอเจสไหม?” ยูริย่นคิ้วเข้าหากันเล็กน้อย
“เจสกำลังลังเลใช่ไหม....กับพี่ดงเฮอะไรนั่นของเจส ” เจสสิก้าตาโตขึ้นมาเล็กน้อย เธออมยิ้มขำๆ นี่ยูริกำลังคิดว่าเธอสนใจพี่ดงเฮจริงๆอย่างนั้นหรอ
สนใจ.....เกย์เนี๊ยะนะ!!!
“แล้วแต่ยูลจะคิดก็แล้วกันคะ ถ้าคิดแบบนั้นแล้วสบายใจน่ะนะ” เจสสิก้ายิ้มกว้าง เธอเปิดประตูลงจากรถ แล้วโผล่หน้าเข้ามาในตัวรถอีกครั้ง ยูริมองงงๆ
“เจสลืมอะไรหรอ....”
“ยื่นหน้ามานี่ซิ” ยูริทำหน้างง แต่ก็ยอมยื่นหน้าไปหาเจสสิก้าแต่โดยดี
จุ๊บ!!!
เจสสิก้าหอมแก้มยูริไปฟอดใหญ่ ทำเอาคนโดนขโมยหอมแก้มหน้าแดงก่ำด้วยความเขิน
“ขับรถกลับดีๆละ” พูดจบเจ้าตัวก็เดินกลับเข้าคอนโดไป ทิ้งให้ยูรินั่งลอยไปถึงไหนต่อไหนอยู่คนเดียวในรถนานสองนาน พอตั้งสติได้ เธอก็ยิ้มบางๆให้กับตัวเองแล้วเคลื่อนรถออกไป......
.
.
.
.
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นกลางดึก ยูริเอื้อมมือคว้ามันมา เธอหรี่ตามองชื่อคนโทรเข้าแล้วต้องรีบกดรับสายอย่างรวดเร็วทั้งๆที่ยังคงงัวเงีย
“ยูล..... เจสปวดท้อง....” ยูริรีบเด้งตัวลุกขึ้นมาจากที่นอน จากที่ง่วงอยู่เมื่อครู่กลับตาสว่างขึ้นมาโดยอัตโนมัติ
“เป็นอะไรมากหรือเปล่า ปวดมากไหม?” เสียงตอบรับในลำคอของปลายสายทำเอาเธอใจไม่ดีเอาเสียเลย เจ้าตัวรีบลุกขึ้นจากที่นอนทันที
“เจสมีโรคประจำตัวหรือเปล่า แล้วกินยาแก้ปวดท้องหรือยัง” ยูริยังคงถามด้วยความเป็นห่วง
“ไม่มี ยังไม่ได้กินยาเลย...” เจสสิก้าตอบคำถามยูริกลับมา แต่เสียงที่เจ้าตัวพูดออกมานั้นแสดงออกถึงความเจ็บปวดได้ชัดเจน
“ที่ห้องมียาไหม?...เอางี้ เดี๋ยวยูลเอายาไปให้ที่ห้องนะ เจสรอแปปนึง สิบนาที ไหวหรือเปล่า?” เจสสิก้าตอบรับในลำคอในขณะที่ยูริรีบคว้าเสื้อมาเปลี่ยนใส่อย่างรวดเร็ว
ไม่ช้า ยูริก็ขับรถมาถึงหน้าคอนโดของเจสสิก้า พร้อมกับยาในมือ เธอเดินไปติดต่อคนดูแลเล็กน้อย ก่อนจะโทรหาเจสสิก้าและขึ้นไปที่ห้อง
เจสสิก้าเปิดประตูออกอย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูห้อง ยูริเห็นสภาพเจสสิก้าที่เอามือกุมท้องมีสีหน้าเจ็บปวดตลอดเวลาก็รีบเข้าไปพยุงตัวเจสสิก้าไว้ทันที เธอพยุงพาตัวเจสสิก้ากลับไปที่เตียงนอนของเจ้าตัว
“ปวดมากเลยหรอ...” เจสสิก้าพยักหน้ารับ ยูริแกะยาในแผงออกมาสองเม็ดและยื่นให้เจสสิก้าถือไว้ ก่อนที่เจ้าตัวจะรีบไปหาน้ำมาให้เจสสิก้าดื่ม
“กินน้ำเข้าไปเยอะๆเลย ยาจะได้ออกฤทธิ์เร็วๆ” เจสสิก้าพยักหน้ารับเล็กน้อย เธอโยนยาเข้าปากและดื่มน้ำในแก้วไปมากกว่าครึ่งแก้วก่อนจะยื่นมันคืนให้ยูริ
“ดีขึ้นไหม?” ยูริยังคงถามด้วยความเป็นห่วง เจสสิก้าพยักหน้าเล็กน้อย เธอค่อยๆเอนตัวลงนอนบนที่นอน ในขณะที่ยูริลุกขึ้นเอาแก้วน้ำไปเก็บ เจสสิก้ามองตามหลังยูริไปด้วยรอยยิ้ม
เธอ ‘ยิ้ม’ กับอาการเป็นห่วงของยูริ และการดูแลแทคแคร์เหมือนว่าเธอคือคนที่สำคัญ เธอรู้สึกดีที่ได้รับการดูแลเอาใจใส่อย่างนี้มาเสมอ
เธอควรจะบอกว่ารักยูริไปเลยดีไหมนะ บอก.... ทั้งๆที่เธอพึ่งบอกให้เค้ารอเธอเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนนี่น่ะ.....
ยูริเดินกลับมาหาเจสสิก้า เธอขยับผ้าห่มขึ้นมาห่มคลุมกายเจสสิก้า และนั่งลงที่ริมเตียงนอนมือเรียวเกลี่ยเส้นผมที่ปิดหน้าของเจสสิก้าออกไปเกี่ยวไว้หลังหู
“นอนเถอะ เดี๋ยวตื่นมา เจสก็จะหายปวดท้องแล้ว” ยูริพูดยิ้มๆ เธอลุกขึ้นยืนตัวตรง มือเรียวเอื้อมไปคว้าเอากุญแจรถที่เธอตั้งไว้ตรงหัวเตียงมาถือ
“ยูลจะทิ้งยาไว้นี่นะ เผื่อเจสปวดท้องอีกจะได้กินเลย” พูดจบเธอก็เดินตรงไปที่ประตู
“ยูล เดี๋ยว!!” ยูริหันมามองคนที่ยันตัวขึ้นมานั่งงงๆ
“ยูล..... ใส่เสื้อกลับด้านหรือเปล่า?” สิ้นสุดคำพูด ยูริรีบก้มลงมองเสื้อตัวเองทันที ใบหน้าของเธอแดงก่ำขึ้นมาเล็กน้อย เจ้าตัวรีบเดินเข้าห้องน้ำของเจ้าของห้องโดยไม่ขอเลยด้วยซ้ำ และออกมาอีกครั้งในสภาพที่เรียบร้อยกว่าเดิมมากนัก
เจสสิก้ามองดูเสื้อยืดที่ยูริใส่ถูกด้านเรียบร้อยแล้ว เธอหัวเราะเล็กน้อย นั่นทำให้ยูริเขินกว่าเดิมมากนัก
“หัวเราะอะไรเล่า....” ยูริพูดงอนๆ
“ยูล ขึ้นมาหาเจสที่ห้องเนี๊ยะ ไม่มีใครทักบ้างเลยหรอ?” เจสสิก้าถามขำๆ ในขณะที่อีกคนหน้างอเป็นก้นลิง
“ไม่มี แค่มองแปลกๆ ก็นึกอยู่แล้วว่าต้องมีอะไร แต่ไม่ทันได้สังเกตตัวเอง มัวแต่เป็นห่วงคนบางคน!!” ยูริพูดประชดเล็กน้อย เจสสิก้าอมยิ้มขึ้นมาทันที
“ยูลห่วงเจสขนาดนั้นเลยหรอ.....” ยูริมองตาเจสสิก้านิ่ง
“ห่วงซิ ห่วงมากๆ ก็ยูลรักเจสนี่คะ” เจสสิก้าอึ้งไปเล็กน้อยกับคำบอกรักของยูริ ใบหน้าเรียวแดงก่ำขึ้นมาทันที ในใจกำลังสับสนว่าเธอควรที่จะบอกรักยูริไปเลยไหม ถ้าเธอบอกรักกับคนๆนี้ เธอจะไม่เป็นเหมือนกับฮาร่าใช่ไหม?
“ยูล......” ยูริมองเจสสิก้าอย่างลุ้นๆ แต่เจสสิก้ากลับไม่พูดอะไรออกมานอกจากเรียกชื่อเธอเลย ทำเอาเจ้าตัวเกิดอาการคอตก
“ไม่เป็นไรคะ ยูลไม่ได้เร่งให้เจสคิดเรื่องของยูล ยูลแค่อยากจะบอกว่า ‘รัก’ เท่านั้นเอง” พูดจบเธอก็หมุนตัวกลับไปในทิศทางของประตู
“ยูล เดี๋ยวซิ ” เจสสิก้ารีบเรียกคนที่จับลูกบิดประตูเอาไว้ได้ทันก่อนที่เค้าจะออกไปจากห้อง
“ค้างที่นี่ก็ได้ นี่มันตีสามแล้วนะ ขับรถกลับมันอันตราย” ยูริส่ายหน้าช้าๆ
“นี่มันโซลนะเจส ถึงจะตีสาม ข้างนอกนั่นก็ยังมีคนอยู่ ไม่อันตรายหรอก....”
“แต่เจสเป็นห่วงนี่ ค้างที่นี่เถอะ” เจสสิก้าทำท่าจะขยับตัวลุกขึ้น ยูริรีบเดินกลับมาหาเจ้าตัวทันที
“จะลุกขึ้นมาทำไมละคะ นอนต่อเถอะ”
“งั้นยูลก็ค้างที่นี่ซิ” ยูริมีสีหน้าลังเลใจ และในที่สุดเธอก็พยักหน้ารับ
.
.
.
.
เจสสิก้าตื่นขึ้นมาในตอนเช้า เธอมองคนที่นอนหลับพริ้มข้างกายเธอด้วยรอยยิ้ม ยูรินอนกอดอกตัวเองไว้ทั้งคืน และไม่แม้แต่จะขยับตัวไปทางไหนเลยด้วยซ้ำ เหมือนกับว่าการนอนกอดอกของเจ้าตัว คือการมัดตัวเองเอาไว้ให้อยู่นิ่งๆยังไงอย่างงั้น และเมื่อเธอนอนสังเกตใบหน้าคนข้างกายอยู่นานสองนานก็ไม่มีทีท่าว่าอีกคนจะตื่นขึ้นมา เธอจึงถือวิสาสะสำรวจใบหน้าคมนั่นด้วยนิ้วมือ....
นิ้วมือของเจสสิก้าค่อยๆลูบไล้ไปตามใบหน้ารูปไข่ของอีกคนช้าๆ ตั้งแต่คิ้วคมเข้ม จมูกโด่งสวย แก้มนุ่มนิ่ม จนมันมาหยุดอยู่ที่ริมฝีปากแดงน่าจูบ.... ใบหน้าของเธอแดงก่ำขึ้นมาเสียดื้อๆ ร่างกายของยูริขยับเล็กน้อย นั่นทำให้เจสสิก้าชักมือกลับด้วยความตกใจทันที
ยูริคว้ามือเจสสิก้าเอาไว้ได้ทัน เธอค่อยๆขยับเปลือกตาขึ้นมาช้าๆ แล้วยิ้มบางๆให้คนที่นอนหน้าแดงข้างกาย
“ลักหลับยูลหรอ...” ยูริแกล้งพูดล้อเจสสิก้าเล่น แต่นั่นกลับทำเอาเจ้าตัวหน้าแดงก่ำขึ้นมาทันที
“ใครบอกละ...เจสเปล่าลักหลับนะ ชอบคิดอะไรทะลึ่งเรื่อยเลย” เจสสิก้ารีบปฏิเสธเสียงหลง
“แต่ยูลว่าเมื่อกี้ยูลรู้สึกว่าเจสกำลังจะทำอะไรซักอย่างกับ.... ‘ปาก’ ยูลนะ....” ยูริหรี่ตาลงมองเจสสิก้า นิ้วมือลูบไล้ลงที่ริมฝีปากตัวเอง ในขณะที่มืออีกข้างก็ยังเกาะกุมข้อมือเจสสิก้าเอาไว้อยู่ เจสสิก้าเบือนหน้าหนีไปอีกทางและกำลังจะพยายามลุกขึ้นยืน ยูริอมยิ้มขึ้นมาทันที เธอออกแรงกระตุกดึงข้อมือเจสสิก้าเพียงเล็กน้อย ทำเอาคนที่กำลังลุกขึ้นเสียหลักลงมานอนบนเตียงอีกครา และมันคงจะดีกว่านี้ไม่น้อย ถ้าเธอไม่ได้ลงไปนอนบนตัวอีกคน!!
“ยูล ปล่อยเถอะ..” เจสสิก้าเอ่ยขอร้องคนที่กอดเธอจากทางด้านหลัง ทั้งๆที่เธอนอนทับบนตัวเขาอยู่ ยูริขยับกายเล็กน้อยและพลิกตัวเองขึ้นมาคร่อมตัวเจสสิก้าเอาไว้
“ไม่ปล่อย จนกว่าเจสจะตอบว่าเจสกำลังคิดจะทำอะไรกับปากยูล...” เจสสิก้าหน้าแดงก่ำ เธอจ้องมองเข้าไปในดวงตายูรินิ่ง สายตาของทั้งคู่ผสานกัน และแรงดึงดูดบางอย่างก็ทำให้ใบหน้าของยูริค่อยๆเลื่อนลงต่ำลงจนริมฝีปากแตะกันในที่สุด
ความรู้สึกวาบหวามแล่นเข้ามาปั่นป่วนจิตใจ เจสสิก้าค่อยๆปิดตาลงรับสัมผัสที่ยูริกำลังมอบให้เธอ ริมฝีปากบางบดเบียดเข้าหากันช้าๆ และในที่สุดปลายลิ้นอุ่นก็สอดแทรกเข้าไปกวาดหาความหวานจากเรียวปากของกันและกัน
“อือ....” เสียงครางอืออึงเล็ดลอดออกมาจากเรียวปากสวย ในขณะที่ยูริค่อยๆลูบไล้ฝ่ามือลงบนสะโพกบาง ริมฝีปากผละจูบออกมาก่อนที่มันจะเลื่อนลงมาอยู่แถวๆซอกคอ เจสสิก้ารีบดันตัวยูริออกทันที
“ดะ...เดี๋ยว...ยูล เดี๋ยวก่อน...”ยูริดึงสติตัวเองกลับมาและดันตัวเองให้ขึ้นมานั่ง
“อะ..เออ ขอโทษ ยูลไม่ได้ตั้งใจ”
เพี้ยะ!!
เจสสิก้าตบยูริจนหน้าหันไปอีกทางทันทีที่อีกคนพูดจบ
“ยูลไม่ได้ตั้งใจงั้นหรอ....ทั้งๆที่มันเป็นจูบแรกของเจสน่ะนะ ยูลยังกล้าบอกว่าไม่ได้ตั้งใจ.....” เจสสิก้าพูดเสียงสั่นพร่าอย่างผิดหวัง เธอรู้สึกว่าอยากจะร้องไห้ เจสสิก้าลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและเดินไปอีกทาง ยูริรั้งแขนเจสสิก้าเอาไว้ทันที
“เจส เดี๋ยวซิ ฟังยูลก่อน....” เจสสิก้าหันกลับมาแกะแขนยูริออกจากข้อมือตัวเองแล้วเดินออกไป ยูริตะโกนตามหลังเจสสิก้าไปสุดเสียง
“ยูลรักเจสนะ!!” เจสสิก้าหยุดยืนนิ่งอยู่กับที่ทันที ยูริรีบเดินไปซ้อนหลังเจสสิก้าและกอดเจสสิก้าเอาไว้จากทางด้านหลังแน่น
“ยูลขอโทษที่พูดว่าไม่ได้ตั้งใจ แต่ยูลไม่ได้หมายความตามที่พูดนะ ยูลแค่กลัวเจสจะโกรธถ้ายูลบอกกับเจสว่ายูลตั้งใจจะทำแบบนั้น เจสอย่าโกรธยูลนะ...” เจสสิก้ายังคงนิ่งเงียบ ทำเอายูริใจเสีย
“ขอโทษ ยูลไม่ควรทำอย่างนั้นนี่เนอะ เจสไม่ได้รักยูลซักหน่อย” ยูริทิ้งมือลงข้างตัว ดวงตามีหยาดน้ำตาคลอปริ่มอยู่ เจสสิก้ายืนหันหลังให้ยูริอยู่อย่างนั้น เธอกำลังครุ่นคิดในเรื่องที่เธอคิดมากมาตลอด เมื่อเจ้าตัวคิดตกแล้วเธอจึงหันกลับมาประคองใบหน้ายูริเอาไว้
เจสสิก้ายื่นใบหน้าเข้าไปใกล้จนริมฝีปากแตะกันในที่สุด เธอผละตัวออกมาช้าๆ ยูริตาโตขึ้นมาทันที เธอมองเจสสิก้าอย่างไม่เข้าใจ
ไม่เข้าใจว่าทำไมเจสสิก้าถึงได้ ‘จูบ’ เธอ ถึงแม้มันจะเป็นแค่จูบแบบแตะๆก็เถอะ....
“เจส....”ยังไม่ทันที่ยูริจะได้ถามอะไร เจสสิก้าก็พูดขึ้นมาเสียก่อน
“เจสรักยูล.....” ยูริน้ำตาเอ่อรอบดวงตา หากแต่คราวนี้มันเป็นเพราะความดีใจ ดีใจที่ได้ยินคำบอกรักจากปากเจสสิก้า คำ....ที่เธอรอคอยมานาน....
“ รักมากเลยรู้ไหมคะ เพียงแต่ เจสไม่กล้าบอกยูล เพราะกลัวว่าซักวัน เจสจะกลายเป็นเหมือนฮาร่า....” เจสสิก้ามองยูรินิ่ง เธอปาดน้ำตาของยูริออกจากดวงตาเจ้าตัว ในขณะที่อีกคนยืนจ้องตาเจสสิก้านิ่งอย่างอึ้งๆ
“ไม่นาน ยูลก็จะทิ้งเจสไปเหมือนที่ยูลไม่สนใจฮาร่าใช่ไหมล่ะ ถ้ายูลเจอคนใหม่ที่ถูกใจกว่า ยูลก็จะเลิกกับเจส แล้วก็จะไปดูแลอีกคนที่ยูลรักมากกว่า เจสยอมไม่ได้หรอกนะถ้าความใจดีที่ยูลมีให้เจสมันจะกลายไปเป็นของคนอื่นน่ะ....” เจสสิก้าสอดมือลอดแขนยูริไปด้านหลัง เธอเข้ามาซบตัวเองเข้ากับอกของอีกคน
“ถ้าเจสคบกับยูล ยูลสัญญากับเจสได้ไหม ว่าจะไม่ทิ้งเจสไปไหน จะรักเจสคนเดียว แล้วก็รักตลอดไป......” ยูริกระชับกอดตัวเองทันทีที่ได้ยิน
“สัญญา ยูลสัญญา ว่ายูลจะรักเจสคนเดียว และจะดูแลเจสตลอดไป......” เจสสิก้ายิ้มกว้างทั้งน้ำตา
“ยูลสัญญากับเจสแล้วนะ งั้น....ก็ช่วยดูแลเจสด้วยนะคะ จากนี้ และตลอดไป.....”
.........................................................................
อันนยองฮาเซโยค้า.......
ซึนกีกลับมาแล้วกับสเปเชี่ยลตอนสุดท้ายของยูลสิก ^^
ตอนนี้ยาวกว่าตอนที่ผ่านๆมาอีกนะ...ยาวไปแล้ว~
แต่ก็ไม่มีNC อยู่ดีสำหรับคู่นี้ ไม่รู้เพราะกลัวว่าสิก้าจะใจง่าย ยูลจะออกลายเจ้าชู้เหมือนเดิม
หรือเพราะเขียน NC ซะยาวเหยียด ในสเปเชี่ยลยูลสิกเรื่อง KISS!!! ไปแล้ว!!
เอาเป็นว่า จบมันแบบนี้ ไม่งั้นได้ยาวกว่านี้เป็นกิโลๆ แหงมๆเลย
สำหรับตอนหน้าเจอกันกับเนื้อเรื่องปกตินะคะ......
สำหรับตอนนี้ อ่านให้สนุก แล้วก็ขอคอมเม้นด้วยน๊า ~
ปล.KISS!!! คอมเม้นได้แล้วนะค่ะ ^^ (คราวก่อนตอนลงสับเพร่าลืมเปิดให้คอมเม้นได้) ใครที่อ่านแล้วช่วยกลับไปคอมเม้นให้หน่อยก้ดีนะค่ะ ><"
ปลล.ส่วนเรื่องความคืบหน้าของหนังสือ ตอนนี้ยังไม่มีค่ะ > <"
BY: ฮันซึนกี
ความคิดเห็น