คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : SNSD&WG:คุณหนูไฮโซกับยัยสัตว์เลี้ยง 2
คฤหาสน์ตระกูลวัง.....
“พ่อค่ะ...................” ทิฟฟานี่วิ่งเข้าไปสวมกอดบิดา ที่นั่งอยู่ตรงเก้าอี้โซฟาตัวใหญ่ของบ้าน
“ว่าไงลูก.....แล้วไหนละ สัตว์เลี้ยง....เฮ้ย!...แขกของลูก” ทิฟฟานี่ยิ้มจนตาหยีพลางดึงแขนแทยอนมายืนข้างๆ แทยอนทำหน้างง เมื่อเห็นบิดาของทิฟฟานี่พยักหน้า นี่เธอว่าเธอได้ยินคุณพ่ออะไรของยัยทิฟฟานี่เรียกเธอว่าสัตว์เลี้ยงนะ แล้วเธอเป็นสัตว์เลี้ยงของยัยนี่ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน??
“เธอชื่อ แทยอนใช่ไหม?” แทยอนพยักหน้าเล็กน้อย
“เธอจะว่าอะไรไหมถ้าฉันจะต้องขอให้เธอเป็นสัตว์เลี้ยงของทิฟฟานี่จนกว่าเจ้าตัวจะเบื่อ.....”แทยอนอ้าปากค้าง จะพูดแต่โดนพูดขัดขึ้นซะก่อน
“อ่อแล้วก็ ....ฉันจะยกหนี้ที่พ่อเธอสร้างไว้ทั้งหมดให้เป็นการตอบแทน” แทยอนก้มหน้านิ่งอย่างใช้ความคิด
‘ยัยนี่ก็ไม่ได้แย่ซักเท่าไหร่ น่าตาก็น่ารักดีด้วย แต่จะให้เป็นสัตว์เลี้ยงหรอ......’
‘อืมม ม...รู้สึกเหมือนยัยนี่โรคจิตเลยแฮ่ะ จะทำดีไหมนะ...’
‘.แต่...... ค่าตอบแทนก็คุ้มอยู่นี่นา อย่างน้อยหนี้ที่พ่อสร้างมันก็หมด...เอาไงดีนะไม่ใช่เงินน้อยๆด้วย’
“ว่าไง.....ตกลงจะยอมเป็น...”
“ตกลงค่ะ...แต่ขอบ้านคืนให้ฉันด้วยได้ไหม?” บิดาของทิฟฟานี่หัวเราะลั่นอย่างถูกใจ....พลางตอบตกลง
นี่ไม่ใช่รายแรกที่ทิฟฟานี่พามาที่บ้านแล้วบอกกับบิดาว่าอยากได้เป็นสัตว์เลี้ยง ตอนแรกบิดาของทิฟฟานี่ก็หนักใจอยู่เหมือนกันก็เลยยื่นข้อเสนอให้กับคนพวกนั้น แต่กลับโดนปฎิเสธ ซะทุกครั้ง ทำให้บิดาของทิฟฟานี่ต้องบังคับโดยการขู่ว่าจะยึดธุรกิจของทางบ้านคนพวกนั้น หรือไม่ก็ จะส่งคนไปรังควาให้ทำมาหากินไม่ได้ คนพวกนั้นเลยยอมอยู่อย่างจำใจ.....แต่ที่น่าแปลกคือ หลังจากมาอยู่ได้ไม่เกิน 3 วัน ทิฟฟานี่ก็เบื่อ...และไล่พวกนั้นออกจากบ้าน แต่ คนพวกนั้นกับไม่อยากกลับเลยซักคน
แต่คราวนี้ เค้าคิดว่า แทยอน คงต่างจากคนพวกนั้น อย่างแรกเลยก็คือ...เธอยอมรับข้อตกลงได้น่าตาเฉยแถมยังกล้าตั้งข้อตกลงกับเค้าซึ่งเป็นเจ้าหนี้ของพ่อเธออยู่อีกต่างหาก ส่วนอีกข้อก็คือ ดูเหมือนว่าทิฟฟานี่จะชอบคนๆนี้เอามากๆ ไม่ใช่แค่เล่นๆแบบคนที่ผ่านมา งานนี้คงต้องลองพนันกันซักตั้งว่ายัยหนูคนนี้จะอยู่เกิน3วันหรือเปล่านะองพนันกันซักตั้งว่าจะเกิน้าหนี้เธออยู่อีกต่างหาก
“แทแท....อยู่ในห้องนี้นะ นั่งนิ่งๆเดี๊ยวฉันมา” แทยอนนั่งลงตรงขอบเตียง ก่อนจะมองไปรอบๆห้อง
ห้องนี้ใหญ่มาก ของในห้องก็ถูกตกแต่งด้วยโทนสีชมพูอ่อนๆแบบเด็กผู้หญิง ที่มุมห้องมีเตียงสี่เสาเล็กๆพอจะให้นอนได้อยู่หนึ่งตัว ข้างๆเตียงมีฟูกสีชมพูตั้งไว้เหมือนตั้งใจจะให้เป็นที่นั่งเล่น ตรงกลางห้องมีเตียงขนาดใหญ่พอจะนอนได้ซัก4-5คนอยู่หนึ่งตัว รอบๆเตียงมีม่านลูกไม้สีชมพูอ่อนๆล้อมรอบ เหมือนเตียงของเจ้าหญิงในนิทานยังไงอย่างนั้น ข้างๆกันก็มีโต๊ะตั้งโคมไฟดูมีราคาตั้งอยู่ด้วย...แต่เอ๊ะ! เตียงสี่เสามุมห้องมีไว้เพื่ออะไรนะ???
“มาแล้วจ้า....แทแท” ทิฟฟานี่ยืนยิ้มอยู่ตรงหน้าแทยอนสองมือไขว้หลังเอาไว้ สายตาที่มองมาอาจดูหวานในสายตาคนอื่นหากแต่มันกลับดูน่ากลัวพิกลในสายตาแทยอน
“เอานี่ ฉโนดบ้านของแทแท คุณพ่อท่านฝากมาให้”แทยอนพยักหน้ารับก่อนจะดึงมันมาถือไว้ในมือ
“คือ....” แทยอนไม่รู้จะเริ่มพูดยังไงดี เธอตกลงจะมาเป็นสัตว์เลี้ยงของทิฟฟานี่ แต่เธอยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าต้องทำอะไรบ้าง แล้ว...มันเหมือนกับการเป็นทาสหรือเปล่า แบบเป็นคนรับใช้อะไรอย่างเงี๊ยะ.....หรือว่าจะให้เธอทำตัวเหมือนเจ้าปีโป้หมาที่เธอเคยเลี้ยงนะ....เหอะๆ คงไม่ใช่มั่ง ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆยัยทิฟฟานี่ต้องเป็นโรคประสาทไปแล้วแน่ๆ
ให้ตายซิ....นี่เธอต้องบ้าไปแล้วแน่ๆที่ยอมมาทำอะไรที่มนุษย์ปกติเค้าไม่ทำกัน หรือว่ายัยทิฟฟานี่ นี่บ้ากว่ากันนะที่ให้เธอมาทำอะไรที่มนุษย์ปกติเค้าไม่ทำกัน ???
ทิฟฟานี่ยิ้มหวานก่อนจะเดินอ้อมมาข้างหลังแทยอน
“นี่แทแท....ช่วยหลับตาหน่อยซิ” แทยอนหันไปมองทิฟฟานี่งง งง
‘ยัยนี่คิดจะทำอะไรอีกนะ’
“เอ๊า!เร็วเข้า หลับตาก่อนซิ...”เม้มปาก
“หรือจะไม่เชื่อฟัง......ตอนนี้แทแทเป็นสัตว์เลี้ยงของทิฟแล้วนะ” แทยอนทำท่าขัดใจนิดนึงก่อนจะหลับตาลง เธอรู้สึกเหมือนทิฟฟานี่กำลังทำอะไรบางอย่างที่คอของเธอ
“กริ๊กก ก” แทยอนรีบลืมตาขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงแปลกๆบวกกับความรู้สึกหน่วงๆที่คอพอก้มลงมองก็พบว่ามีปลอกคอเหล็ก ล็อครอบคอเธออยู่
แทยอนอ้าปากค้างพยายามจะดึงปลอกคอออกจากคอตัวเอง ทิฟฟานี่หัวเราะชอบใจ มือเรียวเชยคางแทยอนขึ้นมา ก่อนจะเปลี่ยนเป็นลูบศรีษะเบาๆ
“แทแท อย่าดื้อน๊า....เจ้าหมาน้อย” แทยอนออกอาการเหวอรับประทาน ที่บอกว่าจะให้มาเป็นสัตว์เลี้ยงนี่ มันหมายความว่าอย่างนี้เองหรอ ให้เธอเป็นหมา แทนหมาจริงๆ! อย่างที่เธอเคยคิดเล่นๆว่าคงเหมือนเจ้าปีโป้หมาที่เธอเคยเลี้ยง! ยัยนี้ต้องประสาทแน่ๆไม่งั้นก็โรคจิตขั้นรุนแรงแล้วละ
“อ่อ....นี่ที่นอนของแทแทน๊ะ.....อย่าดื้ออย่าซนวิ่งเล่นจนห้องเละซะล่ะ” ทิฟฟานี่จูงมือแทยอนที่ยังเหวอๆอยู่มายังเตียงสี่เสามุมห้องที่แทยอนสงสัยตอนแรกว่ามีเพื่ออะไร ตอนนี้เธอรู้แล้ว.....มันน่าร้องไหมล่ะ ที่มันจะกลายมาเป็นที่นอนของเธอคืนนี้
“นี่เธอจะทำ.....”
“อ่อ ...แล้วหมาเค้าไม่พูดกันหรอกนะ” ทิฟฟานี่ส่งยิ้มกวนๆมาให้แทยอน แทยอนมองตาขวางๆอย่างขัดใจแล้วล้มตัวลงนอนบนที่นอนแสนแคบนั่นโดยไม่หันมามองอีกคนที่ยืนยิ้มอย่างพอใจ
ตกเย็น
“แทแท...............แทแท”
“หืมม ม....ขอนอนอีกหน่อยนะซันนี่” ทิฟฟานี่สะดุดหูกับชื่อของคนที่แทยอนเรียก....ซันนี่...ถึงชื่อจะลงท้ายเหมือนเธอ แต่ มันไม่ใช่เธอนี่นา ยัยนี่คิดว่าเธอเป็นใครนะ แต่เธอไม่ชอบใจเอาซะเลยที่สัตว์เลี้ยงของเธอเรียกชื่อคนอื่น
“นี่ๆ ลุกขึ้นมาเดี๊ยวนี้นะ เจ้าหมาน้อยแทแท” แทยอนดีดตัวขึ้นจากที่นอนทันที เธอลืมไปว่าตอนนี้เธอเป็นสัตว์เลี้ยงให้ทิฟฟานี่ ในคฤหาสน์ตระกูลฮวัง ไม่ใช่บ้านของเธอ
แทยอนจ้องหน้าทิฟฟานี่นิ่ง....เธอไม่กล้าพูดอะไร ก็สายตาที่ทิฟฟานี่ที่มองเธอมันดูน่ากลัว แล้วอีกอย่างในเมื่อตอนนี้เธอเป็นหมา และหมาก็พูดไม่ได้!
ทิฟฟานี่มองแทยอนอย่างขัดใจ......
‘ทำไมยัยนี่ไม่พูดอะไรบ้างนะ’
“กินข้าว” ทิฟฟานี่พูดกระแทกเสียงดังก่อนจะดันถาดข้าวไปตรงหน้าแทยอน รู้สึกไม่ชอบใจเลยที่แทยอนเอาแต่เงียบอย่างนี้
แทยอนกินข้าวเพียงนิดเดียวเท่านั้น หิวก็หิวนะไม่ได้ไม่อยากกินอะไรหรอก แต่.... ก็ดูคุณเธอซิเล่นอะไรแผลงๆ ให้เธอกินกับปาก แบบหมา.....อยากจะกรี๊ดดังๆจังเลย ยัยนี่ชักจะเกินไปแล้วนะ .....เฮ้อ เอาเถอะ ใจเย็นๆไว้ก่อน เรารับปากเค้ามาแล้วฉโนดบ้านก็ได้คืนมาแล้วด้วย ตามใจยัยนี่ไปซักพัก เดี๊ยวยัยนี่ก็คงเบื่อแล้วละมั่ง ((มั่ง))
ทิฟฟานี่มองจานข้าวในจานแทยอนอย่างขัดใจ....
‘ทำไมไม่กินนะ’
“ทำไมไม่กินข้าวละจ๊ะเจ้าหมาน้อย” ลูบหัวแทยอน
“..............”แทยอนไม่พูดอะไรได้แต่เหลือบตามอง
“ไม่หิวหรอ?”ทิฟฟานี่หยุดลูบหัว
“...................”
“นี่........พูดอะไรบ้างซิ ชักหงุดหงิดแล้วนะ” ทิฟฟานี่ผลักไหล่แทยอนแรงๆ แทยอนเม้มปากแน่น
“หมา มันไม่พูดไม่ใช่หรอ”
“...............”
“แล้วตอนนี้ฉันก็เป็นหมา........อีกอย่างเธอบอกไม่ให้ฉันพูดไม่ใช่หรอ?”
“โอเค....ฉันยอมแพ้ เธอพูดได้”
“แน่นะ” แทยอนหลี่ตามอง
“แน่.....แต่.....ห้ามบ่น แค่ตอบคำถามที่ฉันถามก็พอ”
“เอาแต่ใจตัวเองชะมัดเลย” บ่นเบาๆ
“ว่าไงนะ”
“เปล่า....แค่ะจะบอกว่า เอาไงก็ได้”
“ดีมาก!”ทิฟฟานี่ยิ้มกว้าง
“คราวนี้ก็ตอบคำถามฉันมา.....ทำไมไม่กินข้าวล่ะค่ะ แทแท” แทยอนเบ้ปากเล็กน้อย
“บังเอิญฉันกินกับปากมันไม่ถนัด....เลยขี้เกียจกิน” ทิฟฟานี่มองแทยอนอย่างชั่งใจ
“งั้นเดี๊ยวทิฟไปเอาช้อนมาให้ นั่งรออยู่ตรงนี้นะเจ้าแทแท” แทยอนขมวดคิ้ว แต่ก็ยอมพยักหน้าเป็นเชิงบอกว่าตกลง
ซักพักทิฟฟานี่ก็กลับมากับช้อน ก่อนจะส่งให้แทยอนที่นั่งรออยู่ก่อนแล้ว ทิฟฟานี่นั่งมองแทยอนกินข้าวจนหมด
แล้วจึงดันจานข้าวไปทางอื่น ก่อนจะดึงแทยอนมานอนบนตัก แทยอนเกิดอาการเหวอเล็กน้อย แต่ก็ยอมอยู่นิ่งๆให้ทิฟฟานี่ลูบศรีษะเล่นไปเรื่อยๆ ที่น่าแปลกคือ ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองเป็นหมาจริงๆยังไงอย่างนั้น นี่ถ้าตอนนี้เธอมีหางมันคงส่ายดุ๊กดิกๆไปมาเป็นแน่
“แทแท” ทิฟฟานี่เรียกเสียงเหม่อลอย
“หืม”
“แทรู้ไหม เวลาแบบนี้หมาจริงๆมันจะทำยังไง?”ทิฟฟานี่ก้มลงมองแทยอน
“หมาจริงๆหรอ?” แทยอนจ้องทิฟฟานี่กลับ
“อืม”
“รู้ซิ.....แทเคยเลี้ยงตัวนึง เวลาแทลูบหัวมันแบบที่ทิฟทำมันก็จะทำแบบนี้” แทยอนกระโดดขึ้นมาคร่อมตัวทิฟฟานี่ และเลียที่ข้างๆแก้มสลับซ้ายขวาแบบหมาอารมณ์ดี
ทิฟฟานี่หัวเราะลั่น เพราะจั๊กจี้
“ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ.....พอแล้วแทแท...พอแล้ว พอแล้ว...ฮ่ะ ฮ่ะ” แทยอนหยุดเล่น ตอนนี้ใบหน้าของทั้งคู่ห่างกันเพียงนิดเดียวเท่านั่น ทิฟฟานี่จ้องหน้าแทยอนนิ่งไม่ขยับตัวไปไหน
‘ทำไมใจมันเต้นแปลกๆ’ แทยอนยกมือมากุมหน้าอกข้างซ้ายแน่น หวังให้หัวใจที่เต้นรั่วเต้นช้าลง
‘โอ๊ย!หยุดเต้นเดี๊ยวนี่นะ ’ แทยอนกดมือลงตรงตำแหน่งหัวใจแน่นกว่าเดิม
‘แต่ตอนนี้เราเป็นหมานี่น่า ฮึ ฮึ’ แทยอนยิ้มเจ้าเล่ห์เธอว่าแกล้งคนข้างล่างหน่อยก็ดี โทษฐานทำให้เธอใจเต้นไม่เป็นส่ำ
ว่าแล้วแทยอนก็ก้มเลียปากทิฟฟานี่สองสามครั้ง ทิฟฟานี่ตาโต หมาตัวนี่ชักจะทะลึ่งเกินไปแล้ว
ทิฟฟานี่พลักแทยอนออกจากตัว ใบหน้าแดงก่ำ
“ไอ้หมาบ้า” แทยอนหัวเราะชอบใจ ทิฟฟานี่ยกหลังมือขึ้นมาถูริมฝีปากเบาๆ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก......เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทิฟฟานี่หันมามองค้อนแทยอนก่อนจะเดินไปเปิดประตู
“ป้าฮโยวา มีอะไรหรือเปล่าค่ะ” ทิฟฟานี่ถามแม่บ้านที่มาเคาะประตูเรียก
“คุณท่านให้มาเรียนว่า คุณหนูเจสสิก้ามาหาค่ะ” ทิฟฟานี่ยิ้มกว้าง
“พี่เจสสิก้า!!” ทิฟฟานี่รีบเดินออกไปนอกห้องแต่ไม่วายหันมากำชับแทยอน
“อย่าไปไหนนะเจ้าแทแท ห้ามซนนะรู้ไหม”แทยอนเม้มริมฝีปากแน่นเธอไม่ได้คิดจะทำตามหรอก ก็ตอนนี้เธอกำลังสงสัยว่ายัยเจสสิก้านั่นคือใคร? ทำไมดูยัยทิฟฟานี่จะตื่นเต้นดีใจมากมายเหลือเกินที่ยัยเจสสิก้านั่นมาหา
แทยอนแอบย่องออกมานอกห้องพลางยืนสังเกตการ์ณอยู่ตรงบันได
ทิฟฟานี่กำลังกอดผู้หญิงคนหนึ่งแน่น แต่เธอเห็นหน้าไม่ชัด แต่..มันคงเป็นคนที่ชื่อเจสสิก้าอะไรนั่นแหละมั่ง
“ทำอะไรหน๊ะ” เสียงหนาเหมือนเสียงผู้ชายพูดขึ้นเสียงดังข้างหลังแทยอนทำให้แทยอนสะดุ้งสุดตัวก่อนจะหันไปมองต้นเหตุที่ทำให้เธอตกใจ
แทยอนถึงกับตาค้างก็คนที่ยืนอยู่หน้าเธอตอนนี้สวยมากเลยนี่นา ดวงตาที่จ้องมองมาที่เธอดูดุ แต่เธอคิดว่ามันดูน่าค้นหามากกว่า ผิวของผู้หญิงคนนี้เป็นสีเข้มแต่มันกลับดูเข้ากับเจ้าของผิวดี มันดูดีมากในสายตาแทยอน แถมเสียงนั่นถึงจะห้าวเหมือนผู้ชายไปซักหน่อยแต่ก็ดูมีเสน่ห์ดี เธอว่าคนตรงหน้าดูหล่อ มากกว่าสวยนะ !!
“ฉันถามว่าเธอกำลังทำอะไร”
“เปล่าค่ะ”
“ก็เห็นๆอยู่ว่าเธอมายืนทำลับๆล่อที่บันไดบ้านฉัน”
“บันไดบ้านคุณ?”แทยอนพูดไม่ออก ทิฟฟานี่ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายเลยขึ้นบันไดมาดูก็เจอพี่อยู่บินกำลังยื่นทำหน้าดุใส่แทยอนอยู่
“พี่ยูบิน......แทแท.......”
“อ้าว...เพื่อนเราหรอกหรอฟานี่ พี่ก็นึกว่าโจรซะอีก” ทิฟฟานี่พยักหน้า แทยอนหน้าเหวอ นี่เธอโดนเข้าใจผิดว่าเป็นโจรไปซะแล้วหรอ
“อันนยอง ค่ะ พี่ยูบิน ไม่เจอกันนานหล่อขึ้นเป็นกองเลยนะค่ะ” ยูบินหันไปมองคนที่ทักเธอริมฝีปากแย้มยิ้ม
“อ้าวเจสสิก้า.....ไปเจอกันนานสวยขึ้นจนพี่จำไม่ได้เลยนะ” เจสสิก้ายิ้มเขินๆ แทยอนหันไปมองสำรวจเจสสิก้า
‘สวย’ นี่คือความคิดเดียวที่ผุดขึ้นมาในสมองแทยอน
“แล้วนี่ใครอ่ะค่ะ....มีใครจะแนะนำให้เจสรู้จักได้บ้างเอ่ย” เจสสิก้ายิ้มหวานพลางชี้มาที่แทยอนที่ยืน เอ๋อ รับประทาน ก็จะไม่ให้เธอเอ๋อได้อย่างไร ก็คนข้างๆกายของเธอมีแต่คนสวยทั้งนั่นเลยนี่นา
“อ่อ....นี่แทยอน เพื่อนทิฟฟานี่เองค่ะ” แทยอนมองทิฟฟานี่ งง งง นี่เธอเป็นหมาไม่ใช่หรอ เหอๆ ตอนนี้ทำไมเธอกลายเป็นเพื่อนไปซะแล้วละ
ทิฟฟานี่กระทุ้งข้อศอกใส่แทยอน
“อ่อ....ค่ะ....แทยอนค่ะ เป็นเพื่อนทิฟฟานี่ ยังไงก็ขอฝากตัวด้วยนะค่ะ” ยูบินทำหน้างงใส่ ทำไมต้องฝากตัวด้วยนะ
“คือ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป แทยอนจะมาค้างที่บ้านเราค่ะพี่ยูบิน” ยูบินพยักหน้าเข้าใจ
“ค้างที่นี่หรอ.....หรือว่า”เจสสิก้าเหล่มองทิฟานี่ ทิฟฟานี่ยิ้มเขินๆ
“อ่อ....พี่ยูบิน พี่หายไปไหนมา คุณพ่อเรียกหาตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ”ทิฟฟานี่บอกยูบินที่ยืนจ้องแทยนตาไม่กระพริบ
“หรอ.....งั้นพี่ไปหาพ่อก่อนนะ....”ยูบินหันมามองแทยอนแว๊บนึงแล้วรีบเดินไปยังห้องทำงานใหญ่ของบ้าน
“ฟานี่พี่ก็ต้องไปแล้วนะ แล้วเดี๊ยวพี่จะแวะเข้ามาหาใหม่” เจสสิก้าพูดพลางดึงทิฟฟานี่เข้ามากอด
“พี่สิก้ารีบกลับจัง ไม่อยู่กับฟานี่อีกหน่อยละค่ะ”
“แหม อย่างอแงซิค่ะ เดี๊ยว พรุ่งนี้พี่แวะมาหาใหม่นะ ” ทิฟฟานี่หน้างอ เจสสิก้าลูบหัวไปมา
“งั้นพรุ้งนี้พี่มาหาฟานี่อีกนะค่ะ ห้ามเบี้ยวอีกละ” เจสสิก้ายิ้มพลางพยักหน้าแล้วขอตัวกลับไป ทิฟฟานี่หันมามองแทยอน ก่อนจะลากตัวการเข้าห้องไป
“แทแท .....ทิฟบอกแล้วใช่ไหมว่าห้ามออกจากห้อง ห้ามซน”แทยอนก้มหน้ารับความผิด ทิฟฟานี่ถอนหายใจ
“เฮ้ออ อ.....เอาเถอะ วันหลังอย่าซนอีกแล้วกันนะ ดีนะเนี๊ยะที่วันนี้ทิฟไปเจอก่อนไม่งั้นแทแทจะโดนพี่ยูบินทำอะไรบ้างก็ไม่รู้” แทยอนเงยหน้ามงทิฟฟานี่ งง งง
ทิฟฟานี่ยิ้มบางๆ
“ไปนอน เถอะ นี่ก็ดึกแล้ว” ลูบหัวแทยอนเบาๆ
“หลับฝันดีนะเจ้าหมาน้อย.....”
………………………………………………………………………………………
อันนยองฮาเซโยค้า.......
ซึนกีมาแล้ว มาพร้อมกับความเมา....เอิ๊กกก
ตอนนี้ซึนกีเมาอยู่....(ก็ยังอุสาห์เอาฟิคมาลง...เมาแต่เช้าเลยเรา 555+)
แถมยังแต่งทั้งที่มือยังกระดกเหล้าอยู่(ไม่ดีนะค่ะ เด็กๆอย่าเอาอย่าง)
ตอนนี้ตาลายสุดๆขอบอก..เอิ๊กกก ก
เอาเป็นว่า ซึนกีไม่พูดอะไรมากแล้วดีกว่า
พิมพ์ผิดพิมพ์ถูก เอิ๊กกก ก ไม่ไหว แย้วววว ไปก่อนแล้วกันค้า
ยังไงก็ขอคอมเม้นด้วยน้า...555+
By ฮันซึน กี
.........................................................................................................................................
ความคิดเห็น