คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : SNSD&WG:คุณหนูไฮโซกับยัยสัตว์เลี้ยง 1
SNSD:คุณหนูไฮโซกับยัยสัตว์เลี้ยง.............(แททิฟ)
.....................................................................................................
“ทิฟฟานี่......ทำอะไรอยู่ เค้าจะไปกันแล้วนะ มานี่เร็ว” ทิฟฟานี่ก้มมองโทรศัพท์มือถือในมือ ที่เธอพึ่งเก็บมันได้เมื่อครู่ ก่อนจะรีบยัดลงกระเป๋าเร็วๆเมื่อโดนเพื่อนเร่ง
“อ๋อ.....เอิ่ม แปปนึง” วิ่งเร็วๆไปหาเพื่อนที่รออยู่ ก่อนจะเดินไปห้างสรรพสินค้าที่อยู่ไม่ไกลนัก
ร้านไอศกรีม
“ทิฟเธอซื้อโทรศัพท์ใหม่หรอ.....สวยดีนะ” ทิฟฟานี่หมุนโทรศัพท์มือถือบนโต๊ะเล่นไปมา
“เปล่า นี่ฉันเจอ”
“โหๆ....ถึงว่ามันดูเก่าจัง เธอน่าจะไม่ใช้โทรศัพท์เก่าขนาดนี้”
“ใช่ๆ ก็พ่อเธอรวยจะตาย” ฮยอนอารีบพูดสมทบขึ้น ทิฟฟานี่ยิ้มน้อยๆ ถึงพ่อเธอจะรวยแต่เธอไม่ใช่คนใช่จ่ายฟุ่มเฟือย และเธอก็ไม่ชอบด้วยที่เงินนั้นได้มาโดยการขูดรีด ถึงจะไม่ใช่แต่เธอก็คิดว่ามันเป็นแบบนั้น
“แล้วเธอจะทำยังไงกับมัน” ซอนมีพูดขึ้นพลางชี้มาที่โทรศัพท์
“ไม่รู้ซิ คงต้องรอให้เจ้าของเค้าโทรเข้ามา แล้วคืนเค้าไปมั่ง” พูดจบโทรศัพท์ก็ดังขึ้นทิฟฟานี่รีบกดรับทันที
“สวัสดีค่ะ..........คุณเก็บโทรศัพท์ฉันได้ใช่หรือเปล่า” ทิฟฟานี่ยิ้มนิดๆ ก็เสียงคนโทรมาช่างน่ารักมากมายเธอชักชอบแล้วซิ
“ใช่ค่ะ.....คุณคือเจ้าของโทรศัพท์ใช่หรือเปล่า”
“ค่ะ....ไม่ทราบว่าตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน จะสะดวกหรือเปล่าถ้าฉันจะขอไปเอาโทรศัพท์คืน”
“อ๋อ....ตอนนี้หรอ” ทิฟฟานี่พูดขึ้นมองหน้าเพื่อนรอบโต๊ะ
“เอาเป็นอีก ชั่วโมงนึงจะได้ไหมค่ะ”
“อ๋อ....ได้ค่ะ....ฉันว่างทั้งวันอยู่แล้ว แล้วจะให้ไปเจอที่ไหนค่ะ”
“ห้างแพกฮฺวาจอม ที่ร้านคอพี/อูยู”
“ค่ะๆ.....ว่าแต่คุณชื่ออะไรค่ะ”
“ทิฟฟานี่ค่ะ”
“อ่อ...ค่ะ งั้นอีกชั่วโมงนึงฉันจะไปรับโทรศัพท์คืนนะ...ขอบคุณมากๆค่ะที่ช่วยเก็บไว้”
“ไม่เป็นไรค่ะ” วางสาย แล้ววางโทรศัพท์ลงกับโต๊ะ
“ว่าไงๆยัยทิฟ เจ้าของโทรศัพท์เป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย” โซฮีพูดขึ้นทันทีที่ทิฟฟานี่วางโทรศัพท์
“ถามทำไม.....ไม่ใช่ว่าพวกเธอแอบวางพนันตอนที่ฉันคุยโทรศัพท์นะ” ทิฟฟานี่หลี่ตามองเพื่อนอย่างจับผิด
“แฮ่ะๆ...นิดหน่อยเอง”
“นิดหน่อยมันเท่าไหร่” ทิฟฟานี่ถามย้ำ เธอไม่ชอบเลยจริงๆการพนันเนี๊ยะ ถึงแม้มันจะเป็นธุรกิจหนึ่งของครอบครัวเธอก็เถอะ
พ่อของทิฟฟานี่เปิดบ่อนคาสิโน มักจะมีพวกคนรวยหรือไม่ก็พวกหวังจะเสี่ยงโชคเข้ามาเล่นอยู่เสมอๆ เธอโตมากับสภาพแวดล้อมแบบนี้ตั้งแต่เด็ก จนกลายเป็นความเคยชิน แต่สิ่งที่ทำให้เธอไม่ชอบเกี่ยวกับธุรกิจของบ้านเธอไม่ใช่บ่อนคาสิโน แต่มันคือเงินกู้ที่พ่อเธอปล่อยให้กับนักพนันที่เล่นเสียแล้วไม่ยอมเลิกรา นั่นต่างหาก เธอว่ามันเป็นการขูดรีดหาเงินโดยไม่ชอบ ก็พ่อเธอเล่นปล่อยเงินให้กู้แบบไม่จำกัด พอถึงเวลาต้องคืนเงินพอใครไม่มีจ่าย พ่อเธอก็ยึดบ้าน ที่ดิน ธุรกิจ เค้าจนหมด นี่ละคือสิ่งที่เธอเกลียด....
“ว่าไง...นิดหน่อยของพวกเธอมันเท่าไหร่กัน” ทิฟฟานี่กวาดตามองรอบโต๊ะ
“ก็แค่ ใครทายผิดเป็นคนจ่ายค่าไอศกรีมทั้งโต๊ะนี้หน๊ะ......คราวนี้บอกได้หรือยังว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย” ทั้งโต๊ะมองทิฟฟานี่เป็นตาเดียวอย่างลุ้นๆ
“ผู้หญิง....แถมเสียงยังน่ารักมากๆด้วยนะ” พูดจบก็มีเสียงเฮจากซอนมีและโซฮี และอาการหง่อยๆที่เริ่มควักเงินออกจากกระเป๋าของฮยอนอา ทิฟฟานี่หัวเราะน้อยๆก่อนจะบอกกับเพื่อนว่ามื้อนี้จะจ่ายเองทำให้ฮยอนอาที่นั่งหงอย ยิ้มกว้างขึ้นทันตา ก่อนทั้งหมดจะแยกย้ายกันกลับ
ทิฟฟานี่เดินตรงไปยังร้านคอพี/อูยู ที่นัดกับเจ้าของโทรศัพท์เอาไว้ ระหว่างเดินเธอก็กดเบอร์โทรศัพท์ของตัวเองเข้าเครื่องที่เก็บได้ ก่อนจะกดโทรเข้าเครื่องของเธอเอง และเมมชื่อเธอเอาไว้ในเครื่องที่เก็บได้พลางยิ้มกริ่ม
เธอเป็นพวกตกหลุมรักง่ายๆ ชอบอะไรง่ายๆ ถ้าลองได้พอใจแล้วอะไรสำหรับเธอก็ดูง่ายไปซะหมด อย่างตอนนี้เธอก็รู้สึกถูกชะตากับเจ้าของโทรศัพท์ที่เธอถืออยู่ในมืออย่างไม่มีเหตุผล ทั้งๆที่เธอพึ่งจะได้คุยด้วยเพียงครั้งเดียว แถมยังไม่เคยเห็นหน้าค่าตามาก่อนด้วยซ้ำ
ทิฟฟานี่เดินมาถึงร้านคอพี/อูยู แล้วตอนนี้เธอกำลังนั่งรอเจ้าของโทรศัพท์อยู่ แต่นั่งรอเท่าไหร่ก็ยังไม่เจอ นี่เธอว่าเธอมาก่อนเวลานัดแล้วนะ.....พูดแล้วชักโมโห เธอไม่เคยต้องมานั่งรอใครนานขนาดนี้
“น้องๆ ขอโทษนะมีใครฝากอะไรไว้ที่นี่หรือเปล่า” เสียงหอบเหนื่อย ถามพนักงานที่ร้านอย่างร้อนรน เธอนัดคนไว้ แล้วนี่ก็เลยเวลานัดมานานมากแล้วด้วย เธอเกรงใจ แต่.....เธอเห็นเจ้าพวกมาเฟียที่ตามไล่ล่าเธอเดินอยู่แทบทุกหนทุกแห่ง กว่าจะหลบไม่ให้พวกนั้นเห็นแล้วมาที่จุดนัดได้นี่ก็เหนื่อยน่าดู
ทิฟฟานี่มองผู้หญิงตัวเล็กที่ยืนหอบอยู่หน้าเคาเตอร์อย่างพิจารณา หน้าตาน่ารักที่เต็มไปด้วยเหงื่อ พวงแก้มแดงปลั่งทั้งสองข้าง หายใจหอบถี่ ท่าทางจะรีบมากๆเลย แต่ดูเหมือนจะหนีอะไรมามากกว่า
‘จะใช่ เจ้าของโทรศัพท์หรือเปล่านะ’
“ขอโทษนะค่ะ.....หานี่อยู่หรือเปล่า” ทิฟฟานี่สะกิดสาวตัวเล็กตรงหน้า ก่อนจะชูโทรศัพท์โบกไปมา คนตัวเล็กนิ่งไปเล็กน้อย ก็......คนที่มาสะกิดเธอน่ารักเอามากๆเลยนี่น่า
“คุณค่ะ....คุณ” ทิฟฟานี่โบกมือไปมาตรงหน้าคนตัวเล็กทำให้คนตัวเล็กได้สติ ก่อนจะพยักหน้าเร็วๆเมื่อทิฟฟานี่ชี้ที่โทรศัพท์อีกครั้ง
ทิฟฟานี่ชวนสาวร่างเล็กมานั่งกินกาแฟด้วยกัน ซึ่งคนตัวเล็กก็ยินดี เธอหิวน้ำมากๆเลยตอนนี้ ยิ่งเป็นของฟรีแล้วต้องรีบคว้าไว้ก่อน แถมยังได้นั้งกินกับคนน่ารักอีกต่างหาก ช่างโชคดีจริงๆ
“นี่ค่ะโทรศัพท์ของคุณ.....คุณณณ ณ” ทิฟฟานี่หลีตามอง
“แทยอนค่ะ”
“ค่ะ คุณแทยอน”
“เออ คือ เรียก เราว่าแทยอน เฉยๆดีกว่านะ เรียกคุณ คุณ มันไม่ชิน”
“ค่ะ......แทยอน” ทิฟฟานี่ยิ้มกริ่ม ก่อนจะก้มลงจิบกาแฟต่อเธอว่าตอนคุยโทรศัพท์เธอชอบเพราะเสียงน่ารัก แต่ตอนนี้เธอชอบด้วยเหตุผลอื่นแล้วละซิ ก็คนตรงหน้าทั้งน่ารัก ยิ้มเก่ง แถมคุยถูกคออีกต่างห่าง เอากลับบ้านไปด้วยได้เลยไหมนะ
“งั้นนน น ฉันว่าฉัน ขอตัวก่อนดีกว่านะค่ะ” แทยอนยอนพูดขึ้นทันทีที่สายตาเหลือบไปเห็นคนชุดดำที่ยืนอยู่แถวๆหน้าร้าน เธอว่าต้องเป็นพวกมาเฟีย ที่ตามตัวเธออยู่แน่ๆ
“อ่าวว ว จะไปแล้วหรอค่ะ ของหวานยังไม่ทานเลยนะ” แทยอนยิ้มแหย่ๆ เสียดายก็เสียดาย แต่เธอกลัวมาเฟียมากกว่านี่นา
“เอออ อ คือ”
“หรือว่าคุณ มีธุระที่ไหน” ทิฟฟานี่เอียงคอถาม ท่าทางน่ารัก
“เปล่าค่ะ”
“งั้นอยู่ทานของหวานก่อนซิค่ะ”
“เอางั้นก็ได้ค่ะ....อ๊ะ.....ซวยแล้ว” แทยอนไหลตัวลงไปอยู่ใต้โต๊ะ ทิฟฟานี่มองตามแทยอนจนกลายเป็นก้มมองใต้โต๊ะ
“หลบอะไรหรอค่ะ”
“เปล่าค่ะ” ทิฟฟานี่ทำหน้างงเล็กน้อย ก่อนจะมองออกไปนอกร้าน
‘คนของคุณพ่อนี่.....แอบตามาคุ้มกันแหง ก็บอกแล้วเชียวว่าไม่ต้อง’
“ถ้าเปล่า ก็ลุกขึ้นมานั่งคุยกันดีๆซิค่ะ จะลงไปนั่งใต้โต๊ะทำไม”
“เอิ่มมม ม.....ขออยู่แบบนี่พักนึงแล้วกันน้า” แทยอนพูดเสียงหวาน พลางเอื้มมือไปหยิบจานขนมเค้กบนโต๊ะลงมาด้วย ก่อนมันจะหายเข้าปากไปอย่างรวดเร็ว
ทิฟฟานี่กลั้นหัวเราะ แปลก!ใช่ เธอคิดว่าคนใต้โต๊ะนี่แปลก แถมมีอะไรน่าสนใจเยอะเชียว แทยอนมองคนที่ก้มลงมามองเธอใต้โต๊ะอย่างเขินๆเมื่อรู้ตัวว่าโดนจ้อง ก็เมื่อครู่เธอมัวแต่มองพวกมาเฟียพวกนั้นนี่นา เลยไม่ทันสังเกตว่าทิฟฟานี่มองเธออยู่นานแล้ว แถมเธอว่าเธอเห็นยัยคนน่ารักนี่อมยิ้มด้วยนะ น่ารักดี แต่....ทำไมดวงตามันเป็นประกายแปลกๆ
แทยอนมองออกไปหน้าร้านอีกครั้งแต่ไม่พบพวกมาเฟียแล้วจึงออกมาจากใต้โต๊ะ มานั่งแต่โดยดี ทิฟฟานี่ไม่ได้พูดอะไรเอาแต่ยิ้ม มองหน้า และจิบกาแฟ
“เอออ อ ......คือฉันว่า ฉัน.....ขอตัวกลับก่อนดีกว่า” แทยอนมองทิฟฟานี่นิ่งอย่างช่างใจ ก็เธออยากรู้จักกับคนน่ารักมากกว่านี้นี่ แต่.....เวลาตอนนี้มันไม่อำนวยเอาซะเลย
“ขอบคุณที่เลี้ยงกาแฟ....กับเค้กนะค่ะ” พูดจบแทยอนก็ลุกขึ้นยืน ทิฟฟานี่ดึงมือแทยอนไว้ทันก่อนที่เจ้าตัวจะเดินลิ่วไป
“แทแท....ถ้าคิดถึงก็โทรมาได้นะ ทิฟเมมเบอร์ทิฟไว้ให้แล้ว” แทยอนทำหน้าเหวอ ก่อนจะยิ้มบางๆแล้วพยักหน้าอย่าง งง ๆก่อนจะเดินออกไป ทิฟฟานี่หัวเราะน้อยๆ แทยอนนี่ น่ารักแฮ่ะ
ส่วนแทยอนตอนนี้มายืนเกาหัว งง อยู่หน้าร้าน คอพี/อูยู ก่อนจะมองกลับเข้าไปในร้านมองคนที่เธอพึ่งเดินจากมา เธอจำไม่ได้ว่าไปสนิทกับเธอคนนั้นตอนไหน ก็.....เมื่อครู่ทิฟฟานี่เรียกตัวเองว่าทิฟ แล้วเรียกชื่อเธอว่า แทแทด้วย เหมือนเราจะสนิทกันแล้วนะ ...........????แล้วเราไปสนิทกันตอนไหนกันเนี๊ยะ.... แต่ช่างเถอะ สนิทกับคนน่ารักขนาดนี้ได้เนี๊ยะ....ช่างเป็นโชคดีในวันโชคร้ายของเธอเสียจริง
“เฮ้ย! มันอยู่นั่น......ตามไปจับมันมาให้ได้ เร็วเข้า” ชายชุดดำ3-4คนรีบวิ่งตรงมายังแทยอนที่พึ่งเดินออกมาจากร้านคอพี/อูยู
“ตายล่ะ...ลืมไปเลยนะเนี๊ยะ ซวยชะมัด” แทยอนบ่นอุบ วิ่งหนีชายชุดดำไปซ่อนในห้องน้ำหญิง
“อย่างน้อย มันคงไม่กล้าเข้ามาในนี้หรอกมั่ง”
แอบได้ซักพัก แทยอนก็รู้สึกถึงแรงสะกิดจากทางด้านหลัง จึงหันไปมองพบว่าเป็นทิฟฟานี่
“หวัดดีอีกรอบค่ะ แทแท” ทิฟฟานี่ยิ้มหวาน แทยอนมองเก้อๆ
“ยังไม่กลับอีกหรอ.....”
“อ่อ.....กำลังจะกลับค่ะ”
“ไปด้วยกันกับทิฟไหม....ทิฟก็กำลังจะกลับพอดีเลย”
‘คงไม่เป็นไรแล้วมั่ง เข้ามาแอบนานแล้วพวกนั้นคงไปหมดแล้วละ’
“อ่อค่ะ.....งั้นก็ขอรบกวนด้วยละกันนะ” ทิฟฟานี่ลากมือแทยอนออกมาจากห้องน้ำ
แต่พอออกมาจากห้องน้ำก็เจอชายชุดดำที่ตามแทยอนมา ยังยืนอยู่หน้าห้องน้ำ แทยอนรีบดึงมือตัวเองออกจากทิฟฟานี่ทันที ทำท่าจะหนีเข้าไปในห้องน้ำอีก แต่โดนชายชุดดำคนนึงล็อคแขนไว้
“ปล่อยน๊ะ.....ปล่อยๆๆๆๆ.....อุ๊บบ บ” แทยอนโวยวายเสียงดังจนชายชุดดำที่ดูเหมือนว่าเป็นหัวหน้าเอาผ้าเช็ดหน้ามาอุดปากไว้
ทิฟฟานี่มองอย่างเหวอๆ......คนของคุณพ่อเธอมาทำอะไรกับแขกของเธอนะ?
“นี่ๆ....พวกนาย จะทำอะไรกับแขกของฉันไม่ทราบ” ชายชุดดำหันมามองทิฟฟานี่ก่อนจะมองตากันหลอกแหลก
“เอ่อ....คือ”
“ปล่อยเพื่อนฉันเดี๋ยวนี้” ทิฟฟานี่ส่งสายตาดุอย่างเอาเรื่อง จนชายชุดดำที่ดูเหมือนเป็นหัวหน้าวางตัวไม่ถูก
“แต่ว่า...”
“จะปล่อยดีๆ หรือต้องให้ฉันฟ้องคุณพ่อ”
“อ๊ะ...ครับๆ....เฮ้! พวกนาย ได้ยินแล้วนี่” ชายชุดดำปล่อยแทยอนเป็นอิสระ แทยอนมองทิฟฟานี่อย่าง งงๆ ผู้หญิงคนนี้มีอะไรแปลกๆ....เธอเป็นอะไรกับพวกมาเฟียพวกนี้นะ.....คนพวกนี้ถึงได้ดูเกรงอกเกรงใจเธออย่างกับเธอเป็น นาย
‘นาย.....หัวหน้าแก๊ง!! ...ทิฟฟานี่เนี๊ยะนะ’
“แทแท....แทแทค่ะ” ทิฟฟานี่เรียกแทยอนเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ ดูเหมือนว่าแทยอนจะเหม่อลอยเหมือนคิดอะไรอยู่งั้นแหละ
แทยอนสะดุ้งเล็กน้อย ตอบกลับอย่างเก้อๆ
“คุณทิฟฟานี่...เฮ้ย...ทะ...ทะ...ทิฟ มีอะไรหรือเปล่าค่ะ”
“เอ๋ ทำไมต้องมีอะไรด้วยละค่ะ” ยิ้มหวาน
“เราไปกันเถอะ....บ้านแทแทอยู่ไหนหรอ เดี๊ยวทิฟไปส่ง”
‘เออ....นั่นดิ แล้วบ้านเราอยู่ไหนละเนี๊ยะ....เฮ้ยไม่ใช่ ต้องพูดว่าแล้วเราจะกลับไปอยู่ที่ไหนต่างหาก’
“ว่าไงค่ะ”
“เออ...คือ เราว่าเรากลับเองดีกว่านะ”
“อ่าววว ว ทำไมละ หรือว่าอึดอัดคนพวกนี้...ทิฟไล่ให้ได้นะเอาไหม”
“เปล่าค่ะ...คือว่า”
“ว่า..?”
“ก็บ้านแท พึ่งโดนคนพวกนี้ยึดไป....แล้วจะให้แทไปอยู่ไหนละ”
“อ๊ะ! คนพวกนี้หรอ......” ทิฟฟานี่กวาดตามองลูกน้องของพ่อเธอที่ยืนก้มหน้านิ่ง
“แสดงว่า แทแท ก็ไม่มีที่ไปซินะ....อืมม ม เอาไงดีละ” พูดไปเคาะริมฝีปากไปอย่างใช้ความคิด
“เอางี้ละกันนะ แทแท.....ไปอยู่กับทิฟที่บ้าน” แทยอนมองทิฟฟานี่ตาโต
“ไม่ดีมั่งครับ คุณหนู....คนๆนี้เป็นลูกหนี้คุณพ่อคุณนะครับ” ชายชุดดำคนคนที่เป็นหัวหน้ารีบพูดขัด
“แทแทนะหรอเป็นหนี้คุณพ่อ.......เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า ดูท่าทางแทแท ไม่ใช่คนที่จะเล่นพนันนะ” ทิฟฟานี่หันไปถามชายชุดดำก่อนจะหันมามองแทยอนอย่างต้องการคำตอบ
“คือ....เราไม่ได้เล่นหรอกนะ....คนที่เล่นคือ พ่อ ต่างหาก” แทยอนตอบเสียงอ่อย เริ่มกลัวคนตรงหน้าขึ้นทุกที
“อ่าว.....แล้วพวกนี้มาตามจับแทแท ทำไมละค่ะ” ทิฟฟานี่หันไปถามแทยอน
“ก็พ่อเรา....ใช้เราขัดดอกนะซิ”
“อ่าวว ว....งั้น เอางี้แล้วกัน พวกนาย ต่อเบอร์พ่อให้หน่อยซิ....ฉันจะคุยกับคุณพ่อไ็หห” ชายชุดดำคนที่เป็นหัวหน้ารีบต่อเบอร์ผู้เป็นนายให้ทิฟฟานี่ทันที ทิฟฟานี่หลบออกไปคุยโทนศัพท์ โดยมีชายชุดดำ ยืนคุมตัวแทยอนไว้อยู่
ก่อนจะเดินกลับมาอีกครั้งด้วยสีหน้าเบิกบาน...ก่อนจะขมวดคิ้วเข้าหากันเมื่อสังเกตเห็นลูกน้องของพ่อเธอจ้องแทยอนเขม็ง ราวกับกลัวว่าจะหนีไปไหน
“พวกนายเลิกมายืนจ้องเพื่อนฉันได้แล้ว...ฉันคุยกับคุณพ่อแล้วเรื่องที่พ่อแทแท ใช้แทแทขัดดอก....ตอนนี้แทแทไม่ได้อยู่ในสถานะที่พวกนายต้องมายืนคุมตัวจ้องเขม็งแล้วนะ เพราะ แทแท จะเป็นแขกของฉัน”
“ครับๆขอโทษครับคุณหนู....คุณแทแท” ทิฟฟานี่กลั่วหัวเราะ.....นี่คงไม่รู้ชื่อซินะถึงได้เรียกแทยอนว่าคุณแทแท คิดแล้วมันก็น่าขำ ลูกน้องของพ่อเธอปล่อยไก้ตัวเบ้อเริ่มเลย
แทยอนมองชายชุดดำ สลับกับ ทิฟฟานี่อย่างเก้อๆ.....นี่เธอกลายเป็นคุณแทแท ไปตั้งแต่เมื่อไหร่นะ.....แถมทิฟฟานี่ยังน่ากลัวกว่าที่เธอคิดอีกต่างหาก.....ผู้หญิงคนนี้เป็นลูกของเจ้าพ่อมาเฟียหรือไงนะถึงได้มีอำนาจสั่งการอะไรๆให้มันดูง่ายดายไปซะหมด....ว่าแต่....เธอจะทำอย่างนั้นไปเพื่ออะไรนะทิฟฟานี่ เราพึ่งจะรู้จักกันไปใช่หรอ???
“ไปกันเถอะค่ะ แทแท”พูดจบทิฟฟานี่ก็ลากแขนแทยอนให้ตามตัวเองไปขึ้นรถ โดยมีชายชุดดำเดินตาม และขับรถให้
................................................................................................................................................................................
อันนยองฮาเซโย....ค้า
*-*....ดีใจจังที่มีคนอ่านแล้วชอบ......
ซึนกีเอาตอนใหม่มาลงแล้วค้า...ชอบไม่ชอบยังไงก็ขอคอมเม้นด้วยน้า
อ่อ.....เรื่องนี้ซึนกี เอา Wonder Girls...มาแจมด้วยนิดหน่อย
ออกมากัน3แล้วอีก2เดี๊ยวเรามาดูกัน รับรองบทบาท...หุหุ
ส่วนสาวๆSNSDคนอื่นๆ...มีบทครบทุกคนแน่ค่ะ....แต่ยังไม่ออกมาในตอน2ตอนนี้
เอาละค่ะ...ซึนกี ไม่รบกวนแล้วดีกว่า....(ตัดบทดื้อๆ) ก็ไม่รู้จะคุยอะไรแล้ว..เหอๆ
ขอฝากผลงานให้ติดตามอีกเรื่องแล้วกันนะค่ะ
By ฮัน ซึนกี
ความคิดเห็น