"Love You" อยากให้รู้ว่ารัก

ข้อมูลเบื้องต้น

ความรักมักไม่จำกัดรูปแบบ ไม่ว่าจะเป็นแบบไหนก็ตาม
อย่างความรักของคนสองคนนี้
                  
อยากรู้รักของคน2คนจะเป็นเช่นไร
อย่าลืมติดตามอ่านด้วยนะคร้าบบบบบบ
แต่งเรื่องแรก ด้วยความที่ชอบสองคนนี้ ชอบในความน่ารัก สดใส ขี้อ้อน ฯลฯ

เนื้อเรื่อง

                 ทำไมนะความเหงาของเรา
              ถึงไม่เคยหมดไปซักที อยากจะมีคัยสักคนมาดูแลบ้าง เหงามากกกกก
                
ทำไมโลกของเราน่าเบื่อ ทำไมนะๆๆ
  ติ๊นา บ่นที่ห้องทำงานของเขา  เขานั่งมองวิวตึกสูงที่ใครก็อยากมานั่งแต่สำหรับเขาแล้วไม่ต้องการเลย เพราะมันเป็นความเหนื่อย น่าเบื่อ เพราะต้องมานั่งทำงานทั้งวัน ทานกาแฟวันละหลายๆแก้ว มองวิวเดิมและก็ประชุมเรื่องเครียดๆ เพราะสิ่งนี้ทำให้เขากลายเป็นคนที่เงียบขรึม ขี้เก๊ก (เก๊กทอมตลอด) ประมาณนี้แหละ อิอิ แต่นิสัยความเจ้าชู้ของเขานั้น มันช่างขัดกับบุคคลิกสิ้นดี เพราะเขาไม่เคยจริงใจกับใครเลย ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป 
                ติ๊นา-ก็มันยังไม่มีคัยมาโดนใจเลยอ่ะ เลยคบเล่นๆไปก่อน ฮ่าๆๆๆ
   อยากมีใครซักคนให้กอด ตื่นมามีคนนอนข้างๆ เฮ้อไม่มีเลย

      "อ๊ากกกกกกกกเครียดดดดดดดดด ใครจะมาเข้าใจทอมบ้างไม่มีเลย "

                 แต่โลกแห่งความสดใสก็มีนะ
 สดใส ร่าเริง ใช้ชีวิตที่แสนอิสระ  ทำในสิ่งที่ชอบ และกำลังรอคนที่ใช่   มานะมาซักทีรอนานแล้วนะ
                   

รอ รอ รอ  เมื่อไหร่ผู้ชายที่โชคดีคนนั้น จะมาพบกันกับเราน๊า รอนานแล้วนะ  ++++เพ้ออออออออ++++
             ยายออม นั่งเพ้ออะไรลูกมาช่วยแม่ทำงานเดี๋ยวนี้เลย  --คณนายแม่เรียกหาลูกสาว
               ค่ะแม่   --เสียงน่ารักตอบกลับมา
              เฮ้อ จริงๆเลยลูกคนนี้ นั่งเพ้อได้ทั้งวัน  --เสียงคุณนายแม่
ออม และ คุณแม่ทำกิจการร้านอาหารที่ห้างแห่งหนึ่ง  เนื่องจากเป็นคนมีฐานะนิดนึงประมาณว่ารวยแล้วอยากจะรวยอีก ว่างั้น
 และเหตุนี้แหละที่ทั้งสองจะได้พบกันนนน


          เฮ้อเหนื่อยจัง หมดไปอีกวันกับการทำงาน --เสียงของติ๊นาพูดขึ้นหลังจากทำงานกองโตที่เลขานำมาให้ตั้งแต่เมื่อเช้า 
             ไปหาอะไรกินดีกว่า ยังไม่ได้ทานข้าวตั้งแต่เช้าเลย โทรชวนพวกนั้นดีกว่า--สิ้นเสียงตัวเองก็กดเบอร์โทรหาเพื่อนรักทั้งสอง

คนๆนั้นก็คืออออ
                             

สองคนนี้แหละ 

        "ฮาโหลลลลลลล ว่างัย" --สิ้นเสียงของการรับโทรศัพท์ด้วยความที่กวนเบื้องล่างสุดๆของไอ้แก้ว
 
               "มึงตื่น ยังวะ รับโทรศัพท์ดีๆไม่เป็นรึงัย กวนประสาทชะมัดเลย"เสียงคนหงุดหงิด ประมาณว่าโมโหหิว
 
          "รัยวะ มาก็โมโหใส่ มึงมีรัย อย่าบอกนะว่ามึงหิวข้าว" เสียงไอ้คนรู้ทันตอบกลับมา

         "อืมมมม กูยังไม่ได้แดรกกกกก อะไรตั้งแต่เช้าเลยอ่ะ'' ผมบอกมันไปด้วยความที่หิวมาก ขนาดกินช้างได้ทั้งตัวเลย (ขนาดนั้น ประมาณว่าไรท์เตอร์หิวอ่ะตอนนี้)

         "อืม ได้เดี๋ยวกูโทรชวนไอ้ซีก่อน ปานนี้คงเที่ยวอยู่กับสาวๆวะ คั่วสาวตลอด"ไอ้แก้วพูดเหมือนคนอิจฉาเต็มที่

        ''ยังกะว่ามึงไม่มีนั่นแแหละ คงนอนกอดอยู่ละสิท่า''เพื่อนผมเจ้าชู้มากตัวผมรู้ดีแต่ไม่อยากพูดอะไรกับมันมากเพราะความหิวเข้าเล่นงานเเล้ว

            "เออๆ รู้ทันกูตลอดเลยนะมึง กูโทรหามันก่อนแล้วกัน"สิ้นเสียงมันก็วางสายของผม

        ผมจึงเดินมาเพื่อไปที่ลิฟท์ ซึ่งจะต้องลงไปถึง50ชั้น เพราะว่าโซนบริหารอยู่สูงสุด  ศูนย์อาหารอยู่ชั้นล่างสุด ผมกดลิฟท์อย่างเร่งด่วนเพราะิหิวมาก กินแต่กาแฟทั้งวัน (ไร์เตอร์ว่าคุณติ๊นา ต้องเมากาแฟแน่ๆ  อ๊ากกกกกไรท์เตอร์ใจร้ายไปรึป่าวให้พระเอกของเรื่องกินแต่กาแฟ ฮือๆๆ

          เข้าเรื่องดีกว่าเดี๋ยวคิดไม่ออกพอดี ยิ่งสมองปลาทองอยู่ สงสารตัวเองจริงๆ

       ลิฟท์ส่งสัญญาณบอกผมว่าได้ลงมาที่ชั้นหนึ่งวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ผมจึงไลน์หา(โอวว มีไลน์กะเค้าด้วย) ไอ้แก้วเพื่อจะบอกมันว่า จะกินข้าวที่ร้าน LOVE You (ชื่อร้านอะไรวะ อ่ะๆพอดีไรเตอร์คิดไม่ออกอ่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคร้าบรีดเดอร์)

       ทันทีที่ผมส่งไลน์เสร็จผมก็โดนชนเข้าเต็มๆโดยผู้หญิงคนหนึ่ง ผมรีบบอกขอโทษโดยเร็ว 

       "อ่ะ ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ เจ็บตรงไหนมากมัยครับ"ผมรู้สึกเป็นห่วงผู้หญิงคนนี้มาก ไม่รู้ทำไม

       และทันทีที่ผู้หญิงคนนี้เงยหน้ามาสบตาผมราวกับมนต์สะกดให้ผมหยุดนิ่ง ช่างเป็นผู้หญิงที่หน้าตาน่ารักอะไรอย่างนี้ 

        เห็นแล้วโดนเลย โดยเต็มๆ

            ในระหว่างที่ติ๊นากำลังตกหลุมรักอย่างจัง ทางด้านนางเอกของเรา ก็เหวี่ยงใส่ทันที

            "นี่!!!เดินประสาอะไรชนคนอื่นเค้าล้มเนี่ย"ฉันตอบไปเพราะเค้าทำให้ฉันล้มก้นกบกระแทกพื้นเต็มๆ ก้นระบมหมด ยังจะมาจ้องหน้าันอีก ไม่มีมารยาทเอาซะเลย คนอะไร

       หลังจากที่โดนด่าติ๊น่าก็ได้สติ 

          "เออออออคือออ ขอโทษครับผมมัวแต่ดูดทรศัพท์นะครับ เลยไม่ทันระวัง"ติ๊นากลัวขอโทษไป

       "หนอยยยย ที่แท้ก็มัวแต่เลนโทรศัพท์ คนแบบนี้จะไปทำมาหากินอะไร วันๆเอาแต่ขี้เก๊ก จีบสาว แล้วก็เล่นโทรศัพท์"ฉันล่ะโมโหจริงๆคนประเภทเนี่ย ไม่ชอบเลยจริง

       "โห อะไรเนี่ย แค่นี้ก็ต้องว่ากันแรงขนาดนี้เลยหรอ จะมากไปแล้วนะ คิดว่าเธอเป็นใครมาพูดกับฉันแบบนี้"ด้วยความที่ผมโมโหหิวจึงว่ากลับไป 

      "ไม่ต้องเลยนะ ฉันว่าไปตามความจริง ตามที่ฉันเห็น"ก็จริงหนิ การแต่งตัว ท่าทาง คงจะเป็นPlay Boy ตัวพ่อเลยแหละ แต่แอะเค้าเป็นทอมนี่น่าาาา ต้องพูดว่าอะไรดีล่ะเนี่ย

     "พอกันที ผมไม่ต้องขอทงขอโทษอะไรคุณแล้วล่ะ เพราะปากคุณไม่เหมาะกับคำขอโทษของผมหรอก ผู้หญิงอะไร ความสวยก็ไม่มีซักนิดยังจะปากเสียเหมือนคนบ้าอีก ไปล่ะ บายๆคนไม่สวย"ผมจึงรีบเดินหนีไปยังร้านอาหารนั้นทันที

คิดว่าจะหนีฉันหรอ  ไม่ง่ายอย่างนั้นหรอกนะ เดี๋ยวเถอะจะตามล้างแค้น ชนให้ก้นกบหักไปเลย ไอ้บ้า