คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : โครบัส กับ ไรท์
ตอนที่ 2 : โครบัส กับ ไรท์
ณ โรงเรียน Si-Antony
เก็ทที่วิ่งหน้าตั้งมาโรงเรียนอย่างปกติเหมือนทุกวันเข้ามาถึงห้องเรียน หอบแหก ๆ ลิ้นห้อยอยู่หน้าห้อง
“ 555555555 อะไรกันคุณสุนัขมาแล้ว วันนี้มาสายนะ “ เด็กผู้ชายรูปร่างสูงผิวสีคล้ำดูท่าทางกวน ๆ แซวเก็ทแต่เช้า
“ หาเรื่องแต่เช้าหรือไง ฟะ ไอ้ดำ ” เก็ทพูดกับเด็กหนุ่มผิวสีคล้ำเหมือนปกติ
“ เอาไงก็เอาเข้าเลยพวก ” เด็กหนุ่มผิวคล้ำตอบแบบกวนประสาท
“ หยุด ” เด็กผู้หญิงรูปร่างสูงหุ่นดีเข้ามาห้ามไว้
“ อะไรกันยัยนี่ยุ่งไม่เข้าเรื่อง วัยรุ่นเซ็งเลย ” เด็กหนุ่มผิวคล้ำพูด
“ นายหาว่าฉันจุ้นเหรอ วิต ” เด็กผู้หญิงเริ่มอารมณ์เสียเมื่อถูกต่อว่า
“ ใจเย็น ๆ เจน ไอ้วิตมันก็พูดไปตามภาษาปากมันนั้นแหละ ” เก็ทบอกให้เจนสงบสติ
“ อ่าว พูดอย่างนี้อยากมีเรื่องหรือไง หะ ” วิตพูดแบบคิ้วขมวด
“ อ่าว นักเรียนนั่งที่ได้แล้วจ้า Home Room แล้วนะ ” อาจารย์แว่นเดินเข้ามาในห้องเรียนถือสมุดหนังสือวิชาคณิตเล่มหนามาด้วย ครูแว่นเหลือบไปเห็นนายวิต กับ เก็ท จะมีเรื่องกัน
“ นี่ นาย วิต กับ เก็ทจะมีเรื่องกันอีกแล้วเหรอ พอ ๆ บ้างไม่ได้เหรอหามีเรื่องกันไดทุกวี่ทุกวัน ” ครูแว่นติทั้งสอง
“ เที่ยงนี้ด่านฟ้า เตรียมตัวได้เลย ” วิตพูดซุปซิปกับเก็ท
“ นี่พวกเธอนั่งที่ได้แล้ว ถึงคาบเรียนแล้วนะ ” ครูบอกให้เริ่มเรียน
……………………………………………………. กิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงออดพักเที่ยงดังขึ้น
ทั้งคู่ (วิตกะเก็ท) ขึ้นไปบนด่านฟ้าตามที่นัดกัน
“ ชั้นชักไม่สบอารมณ์กับแกแล้วว่ะ ” วิตพูดขึ้นมาพร้อมกับถลกแขนเสื้อขึ้น
“ แกคิดว่าเป็นแกคนเดียวหรือ หะ “ เก็ทที่หน้าตาเริ่มดุดันขึ้นกำหมัดไว้แน่นเตรียมจะมีเรื่องกับวิต
เมื่อทั้งคู่กำลังจะเข้า ฉะ กัน
ตูม!!!!!…………..มีสิ่งประหลาดตกลงมาจากฟ้า
ทั้งสองเข้าไปดูสิ่งประหลาดนั้น เมื่อเข้าไปดูใกล้ ๆ กับไม่ใช่สิ่งประหลาดแต่อย่างใดกับเป็นคนนั่นเอง
“ เอ๊ะ !!!” เก็ทอุทานซะดังลั่น
“ นี่ชั้นจำได้ หนึ่งในกลุ่ม TomaHok ที่แข็งแกร่งที่สุดนี่นา ” เก็ทบอกแบบหน้าตาตื่น
ชายที่เป็นคนในกลุ่ม TomaHok ค่อย ๆ พยุงตัวเองขึ้นมาช้า ๆ จากที่ตัวเองตกลงมาจากที่สูงอย่างแรง แล้วพูดอย่างกระอักกระอ่วมว่า “ พวกนาย…..รีบหนี……..ไป ”
ทั้งสองถึงกับนิ่งไป ชายที่ตกลงมา พูดว่า ” มัวยืนดูอะไรอยู่หละ ไปเซ่!!! ”
หลังจากที่ชายคนนี้พูดจบ ทั้งสองก็รีบวิ่งหนีไป แต่เก็ทยังเป็นห่วงชายคนนั้นอยู่ พอวิ่งผ่านประตูทางลงด่านฟ้า พอวิ่งลงไปได้ชั้นหนึ่ง เก็ทก็วิ่งกลับขึ้นไปโดยไม่ยอมพูดจาอะไร
แปร๊บ………มีความรู้สึกบางอย่างที่น่ากลัวแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของเก็ทเมื่อเข้าไปใกล้ประตูชั้นด่านฟ้า
“ เฮ้ นายจะไปไหนหนะ ” วิตพูดขึ้นพร้อมกับสีหน้าที่ดูมึนงง
“ อย่าสนใจเลยรีบลงไปเร็ว ไม่ต้องห่วงฉัน ” เก็ทบอกให้วิตรีบลงไป
เมื่อเก็ทวิ่งมาถึงประตูชั้นด่านฟ้า สิ่งที่เขาเห็นมันทำไห้เขากลัวจนตัวสั่น
ภาพของผู้ชายผมขาวรูปร่างบึกบึน มีมือรูปร่างหน้าตาหน้าขยะแขยงและมีปลายที่แหลมคมมนสามารถปลิดชีวิตใครบางคนที่เป็นเหยื่อของมันอย่างรวดเร็ว แต่ตอนนี้มันแทงที่ท้องของชายที่เป็นพวกของทีม TomaHok เลือดนองเต็มพื้น
“ โอ้………พระเจ้า ” วิตตะโกนขึ้นด้วยความรู้สึกที่ตกใจสุดขีด
ผู้ชายผมขาวหันมามองพวกเขาอย่างช้า ๆ และสิ่งที่ทั้งสองเห็นก็คือใบหน้าของคนซึ้งเย็นชาและอำมหิต ดวงตาของเขาแทบจะมองไม่เห็นตาดำเลย มันขาวโพลนไปหมด
“ เห็นแล้ว….ซินะพวกนายหนะ ” ชายผมขาวพูดขึ้น
“ โชคร้ายนะ ที่พวกแกดวงไม่ดีเอาซะเลย ” เมื่อพูดจบชายผมขาวก็พุ่งตรงมาทางพวกเขาสองคน โดยมือรูปร่าง
น่าขยะแขยงนั้น พุ่งมาด้วยความเร็วสูง จนพวกเขาสองคนหนีแทบไม่ทัน
ตูม !!!!! กำแพงที่อยู่ใกล้ ๆ ประตูแตกออกเป็นชิ้น ด้วยแรงทำลายของมือของเขา จนเป็นรูขนาดใหญ่
“ ชิ!!! อะไรกัน พลาดได้ไง ” ชายคนนั้นพูดเหมือนกับจะรู้สึกเสียอารมณ์ด้วยน้ำเสียงที่ออกขรึม ๆ
“ โว้ ๆ !!!! นี่ถ้าหลบไม่ทัน ตูตายแน่ ” วิตพูดขึ้นพร้อมกับใบหน้าที่ซีดเผือด
“ อารมณ์ดีจริงนะแก กำลังจะตายกันอยู่แล้วหนะ ” เก็ทพูดพลางไม่สบอารมณ์เพราะอยู่ในสถานะการณ์ที่ตรึงเครียด
ตุบ!!! เสียงจากการที่โดยเข่าแทงเข้าที่ท้องของวิต
“ อั๊ก…..!!!!!!!! ” วิตร้องด้วยความเจ็บปวด ก่อนที่เขาจะจุกและทรุดตัวลง
“ 555555555555555 ” ผู้ชายผมขาวหัวเราะด้วยความสะใจก่อนที่จะตั้งท่าใช้มือนั้นเล็งมาที่หัวของวิต
ตอนนั้นเก็ทพยายามที่จะวิ่งเข้าไปช่วย แต่ระยะทางและความเร็วมันต่างกันมาก ไกลกันมาก
ตูม!!!!!!!!! ชายผมขาวล้มลงไปหน้าขมำกับพื้น
“ เกือบไปแล้วไหมหละ พวกนาย ดีนะทีชั้นฟื้นขึ้นมาพอดี ” ชายคนที่อยู่กลุ่ม TomaHok ที่นอนจมกองเลือดของตัวเอง มือข้างหนึ่งถือปืนรูปร่างปรหลาดแต่ดูยังไงก็เป็นปืน
“ ไม่เป็นไรใช่ไหมครับ ” เก็ทถามด้วยความเป็นห่วง พลางเอามือไปประคองชายคนนั้นไว้
“ พวกนายนี่แย่จริง ๆ ชั้นบอกให้พวกนายรีบหนีไปไม่ใช่เหรอ ” ชายคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ เพราะการกระทำของพวกเขา
“ อย่าเพิ่งพูดอะไรเลยครับ เอ่อ………คุณ ” วิตที่หลังจากหายจากอาการช็อคจากเหตุการณ์เมื่อครู่ก็วิ่งเข้ามาช่วยเก็ทประคองชายคนนั้นอีกแรง
“ โนอา ชั้นชื่อโนอา ” ชายค้นนั้นบอกให้รู้ถึงชื่อของเขา
“ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่หนะคับคุณโนอา ” เก็ทถามด้วยความสงสัยเป็นอย่างมาก
“ พวกนายอย่ารู้เลย ตอนนี้ที่นี่อันตรายมาก รีบหนีไปเร็ว!!!! ” โนอาไล่พวกเขาไป
“ อ้าก……อั๊กๆๆๆ ” โนอากระอักเลือดออกมาเพราะเริ่มจะทนต่อพิษบาทแผลไม่ไหว
“ เฮ้ย….วิตรีบพาคุณโนอาไปโรงพยาบาลไปเร็ว ” เก็ทขอความช่วยเหลือจากวิตพลางพยายามจะยกโนอาขึ้น
เพี๊ยะๆ โนอาตีมือของพวกเขาทั้งสองเพื่อให้พวกเขาทั้งสองปล่อยเขาลง
“ พวกนายไม่ต้องห่วงชั้น ชั้นคงไม่รอดแน่……….รีบหนีไปซะตอนนี้ก่อนที่มันจะฟื้นขึ้นมาฆ่าพวกนาย ” โนอาเอามือกุมแผลที่ท้องแล้วไล่พวกเก็ทไป
ยังไม่ทันพูดจบ ชายผมขาวก็ค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนแล้วหันมาทางพวกเขาอย่างช้า ๆ สิ่งที่พวกเก็ทเห็นคือตาของชายผมขาวเริ่มค่อย ๆ เป็นสีแดงกล่ำจนทั่วดวงตา มันไม่ต่างอะไรไปจากสัตว์ประหลาดในนิยาย ทุกอย่างกลับมาตึงเครียดอีกครั้ง ไม่มีคำพูดใดอีกชายผมขาวพุ่งเข้ามาอย่างเร็วง้างมือเพื่อจะเล็งแทงไปที่ใครบางคน
ซวบ!!!! โนอาพุ่งตัวเข้ามารับการแทงของชายผมขาวผู้นั้น เพราะไม่อยากให้เก็ทกับวิตได้รับบาทเจ็บ
“ อ๊าก……..ไม่ทันแล้ว…………..รีบหยิบของที่อยู่ในกระเป๋ามาเร็ว ” โนอาบอกให้หยิบของที่อยู่ในกระเป๋าเพราะเขาไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว
ชายผมขาวชักมือออกจากร่างของโนอา เลือดพุ่งออกมาเป็นสายเหมือนน้ำที่รั่วเมื่อก๊อกแตก แล้วโนอาก็ล้มลง
หมับ!!! เก็ทคว้ากระเป๋าได้ก็หยิบของข้างในนั้นออกมา
“ เอ๋ ” เก็ทร้องเสียงหลงเพราะงงกับสิ่งที่เขาเห็น ที่เขาหยิบออกมา
“ สนับมือเหรอ ” เก็ทพูดขึ้นเมื่อเห็นมัน
“ ไม่นะ ” เก็ทคิดในใจว่ารูปร่างมันเหมือนกับปืนผสมกับสนับมือและนวมรวมกัน ด้านหน้าตรงสันมือเป็นเหล็กที่เป็นก้อน ๆ อยู่ 4 ก้อนครบ 4 นิ้วพอดีส่วนที่ห่อหุ้มทำด้วยผ้าที่ดูแล้วจะแข็งเหมือนเหล็กแต่ดูยังไงก็เป็นผ้าที่ดูแล้วเหมือนเหล็กเพราะมันไม่พับนั่นเอง และส่วนบริเวณหลังมือก็เป็นปืนที่มีรูปร่างครึ่งวงกลมมีรูเป็นรูปวงกลมเอาไว้ใช้ยิง มันจะอยู่บริเวณสันมือไม่ยื่นออกไปเลยหรืออยู่ข้างหลังไปพอดีกับให้เหล็กนั่นสามารถต่อยได้ด้านหลังของปืนจะเบนออกเและมีช่อง 4 ช่องเรียงติดกันเขียนว่า Slot ด้านบนของรูทั้ง 4 รูจะมีเส้นตรงชี้ขึ้นไปที่ Slot อีกอันหนึ่งที่อยู่ด้านบนของ Slot ทั้งสี่
ชายผมขาวเมื่อเห็นอาวุธชิ้นนั้น ตาของเขาก็เริ่มกลับเป็นสีขาวแต่มันก็ยังดูน่ากลัวอยู่
“เจอแล้ว……….ส่งมันมาเร็ว………..แล้วพวกนายจะรอด” ชายผมขาวเดินตรงมาที่เก็ทพร้อมกับยื่นข้อเสนอขึ้น
“อย่าให้มันนะ……..ส่งมานี่เร็ว………ยังไงมันก็ฆ่าเราอยู่ดี” วิตบอกให้เก็ทเมื่อเห็นเก็ทมัวแต่จ้องมองอาวุธอย่างสงสัย
“โอ๊ะ!!!……….ขอโทษที……อ่ะรับไป” เก็ทตั้งท่าเหวี่ยงกระเป๋า
ชายคนนั้นตาของเขาก็เริ่มกลับเป็นสีแดงอีกครั้ง เมื่อเห็นเก็ทตั้งท่าจะเหวี่ยงกระเป๋า แล้วชายคนนั้นก็พุ่งตัวมาด้วยความเร็วสูงพร้อมกับจะแย่งกระเป๋ามาจากเก็ท แต่เก็ทเบี่ยงตัวทัน
“ พาส!!!!!!!!!! “ เก็ทพูดพร้อมทั้งวิ่งหนีออกห่างจากชายคนนั้นแล้วก็ขว้างกระเป๋าออกไปอย่างแรงให้กับวิต
หมับ!!!!!!!!!!!!!!!!!! วิตรับไว้ได้
“ ????………..อะไรนะ” งง……งง วิตงงมากเมื่อเห็นสิ่งที่หยิบออกมาจากกระเป๋าใบนั้น มันดูคล้ายด้ามจับดาบที่มีลายสวยงามพอประมาณ ด้ามจับกะทัดรัดมือมากด้านบนมันดูคล้ายลูกแก้วที่ถูกฝังอยู่ทั้งสองด้านมีสีแเดงความยาวพอประมาณถ้าเปรียบเทียบจากความกว้างของของสิ่งนี่มันออกจะดูยาว
ตูม!!!!!! ขณะที่วิตกำลังสังเกตของชิ้นนี้อยู่นั้น ชายผมขาวได้ซัดที่ใบหน้าของเก็ทเต็ม ๆ จนกระเด็นไปติดที่ข้างประตูดาดฟ้าเต็ม ๆ จนเขากระเด็นไปติดที่ผนังข้างประตูทางลงดาดฟ้า แต่เก็ทก็ยังกอดอาวุธชิ้นนั้นแน่น เขาพยายามพยุงตัวขึ้นมา
“ ไม่……ฉันไม่มีทางให้แก……..!!!! ” เก็ทตะโกนบอกกับชายผมขาวพร้อมทั้งยืนขึ้นมาจนได้
“ ทำไม………..แกจะรั้งมันไว้ทำไม ในเมื่อแกไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสิ่งที่แกกำลังกอดมันอยู่นั้นคืออะไร ”
“ 55555555 ” ชายผมขาวหัวเราะลั่น
“ ไม่ยังไงชั้นก็ไม่ให้ ในเมื่อคุณโนอามอบมันให้พวกเราแล้ว มันคงเป็นอะไรที่ไม่ดีแน่ ชั้นไม่มีทางให้นายเด็ดขาด ในเมื่อยังไงพวกเราก็ต้องตาย ” เก็ทยืนเสียแข็งกับชายคนนั้นเพราะคิดว่าสิ่งที่ชายคนนี้ต้องการมันต้องมีอะไรที่ไม่ชอบมาพากลแน่นอน
“ ส่งมาดีกว่าน่าเจ้าหนุ่ม ” ชายผมขาวเพ่งมองมาที่เก็ทด้วยตาสีแดงคู่นั้น
“ อั๊ก อัก……..!!!!!!!! อะไรหนะทำไมแน่นหน้าอกอย่างนี้ เหมือนกับมีอะไรอัดกระแทกมาที่หน้าอก “ เก็ทคิดในใจเพราะเขารู้สึกไม่ดีเอามาก ๆ “แทบไม่ไหว อะไรกัน………..หายใจไม่ค่อยออกเลย……..อั๊ก!!!!!!”
“ สวมข้าสิเจ้านาย ” เสียงหนึ่งดังแว่วเข้ามาในหูของเก็ท
“ ใคร ใครหนะ ”
“อย่าถามมากเลยเจ้านายสวมข้าเถอะเร็ว ” เสียงประหลาดนั้นยังดังเข้ามาในหูของเก็ทอยู่อีก
“ หือ ” เก็ทพยายามควานหาต้นตอของเสียง แล้วเขาก็เหลือบมาที่ สนับมือ……มันสั่นเล็กน้อยพอที่จะให้เขารู้สึกตัว
“ เจ้าเหรอ ” เก็ทพูดในใจ
“ ……………. ”
“ ได้ยินไหม ” เก็ทถามอีกครั้งพร้อมกับเอามือกำที่หน้าอกไว้แน่น
“ อั๊ก ” เก็ทกระอักออกมาเป็นเลือด เพราะเจอพลังของชายผมขาวอัดกระแทกที่บริเวณหน้าอกเป็นเวลานานพอดู
“ 55555555 เก่งนี่หว่า อึดเป็นบ้าเลยว่ะแก ” ชายผมขาวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นเฉียบ ฟังดูแล้วกเหมือนกับว่าการฆ่าคนก็เหมือนกับการฆ่ามดตัวหนึ่งเลยทีเดียว
“ อะไรหนะ ” วิตมองด้วยความสงสัยเพราะสิ่งที่เขาเห็นอยู่ตรงหน้าคือภาพชายผมขาวยืนจ้องเก็ทอยู่ แต่อาการของเก็ทที่แสดงออกมามันดูต่างจากการกระทำที่เกิดขึ้นตรงหน้าเขาอย่างสิ้นเชิ้ง เพราะเก็ทสั้นพร้อมทั้งกระอักเลือดออกมาด้วย
“ เก็ทเป็นอะไรมากไม๊ !!!!!!!!!!!!! ” วิตวิ่งตรงมาที่ชายผมขาวพร้อมทั้งง้างหมัดที่กำไว้แน่นพุ่งมาที่ชายผมขาวเต็มกำลัง
พลัก!!!!!!!! วิตลอยไปติดที่รั้วเหล็กอย่างจังจนเป็นรอยยุบ โชคีที่รั้วเหล็กไม่พังลงมา วิตล้มลงนอนอยู่ที่พื้นแต่มือของเขาก็ยังถือด้ามจับนั้นไว้แน่น แต่เขาก็ยังพยายามพยุงตัวขึ้นมาอีกครั้งแล้ววิ่งตรงไปที่ชายผมขาวอีกครั้ง
ตูม!!! แล้วเขาก็โดนลูกบอลที่สร้างมาจากอากาศปามาที่หน้าอกเขาเหมือนเดินแล้วก็เป็นจุดเดิมด้วย “ อั๊ก ” วิตกระอักเลือดออกมาบาทแผลที่หน้าอกของเขาที่ตอนแรกโดนแทงอยู่แล้วโดนซ้ำเข้าไปอีกทำให้ตอนนี้ที่หน้าอกของเขาเต็มไปด้วยเลือด
“ 55555………..กระจอกอย่างนี้ไม่มีทางสู้ฉันได้หรอก ส่งมันมาดีกว่าหน่าแล้วชีวิตพวกเจ้าจะยาวขึ้น ”
“ อีกนิดนะ 5555555555 ” ชายผมขาวหัวเราะชอบใจกับการกระทำของเขา
“ หนอย……..ชิบ…….ไม่มีทางทำอะไรมันได้เลยเหรอ ” วิตบ่นพึมพำกับตัวเองด้วยสีหน้าที่โกรธชายผมขาวเอามาก ๆ เลย
“ มีสิ……ข้าไง ” วิตได้ยินเสียงเข้ามาในหูของเขา เหมือนกับที่เก็ทได้ยิน
“ จับข้าไว้มั่น ๆ แล้วรวบรวมสมาธิมาที่ข้า ” เสียงนั้นทำไห้วิตหันมามองที่ด้ามจับนั่น
“ อย่าถาม…………เจ้าไม่มีทางเลือกถ้าเจ้าต้องการช่วยเพื่อนของเจ้าจงทำตามที่ข้าบอก…..เร็ว……ไม่มีเวลาแล้ว ” วิตจับด้ามจับนั่นขึ้นมา แล้วเพ่งจิตไปที่ด้ามจับนั่นดูเหมือนจะมีแสงอ่อน ๆ ออกมารอบตัวของเขาอยู่สักพักแล้วแสงนั้นก็หายไป
“ อะไรเนี่ย ไม่เห็นมีอะไรเลย ” วิตทำหน้าเซ็ง ๆ
“ ลืมมมบอกไปอย่างนะข้าคือดาบและกระบองรวมกัน เจ้าลองคิดซิว่าเจ้าจะใช้อะไร ”
“ อ้อ ” วิตเข้าใจที่กระบองนั้นพูดเต็ม ๆ เขาเพ่งจิตไปที่กระบองอีกครั้งแล้ว
ซูม!!!!!! แสงออกมาจากปลายทั้งสองด้านดูสวยงามมาก
“ กระบองเหรอ ใช้ได้นี่……ดูจากสภาพแบบนี้เจ้าคงสู้มันไม่ไหวแน่ ข้าต้องถามความสมัครใจของเจ้าว่าเจ้าต้องการพลังไหม พลังที่จะทำให้เจ้าต่อสู้กับเจ้านั่นได้ไง ”
“ …….. ” วิตหยุดใช้ความคิด
“ มันจะอันตรายไหม ” วิตไม่แน่ใจกับพลังที่กระบองนั่นจะนำมาให้เขา
“ มันสุดแล้วแต่เจ้า เจ้าต้องการช่วยเพื่อนไหมหละ ”
“ เอาวะ ถ้าไม่เอาก็คงตาย ” วิตตัดสินใจเด็ดขาดพ้รอมกับถือกระบองไว้แน่น
“ นั่นอะไรหนะ ” ชายผมขาวเหลือบมามองวิต ทำไห้เก็ทหลุดออกมาจากแรงอัดกระแทกที่มหาศาลได้
“ ย้าก…….ร้อน…..ร้อนเป็นบ้าเลย ” แสงสีขาวลุกโชติช่วงพุ่งขึ้นไปบนฟ้าและมีลมแรงอยู่รอบ ๆ ตัววิตมันช่างเป็นอะไรที่รุนแรงมาก
“ บ้าน่า…..อาวุธนั่นเลือกมันเหรอ ” ชายผมขาวตกใจสุด ๆ เพราะเขาไม่นึกไม่ฝันเลยว่าอาวุธชิ้นนี้จะเลือกคนธรรมดาอย่างวิต
“ อ๊า……..ก!!!!!! ไม่ไหวแล้ว ”
ตูม!!!!!!!! แสงสีขาวระเบิดแผ่รัศมีเป็นวงกว้างพุ่งทะยานขึ้นสู่ฟ้าเหมือนกับว่าจะไม่มีที่สิ้นสุด พอแสงนั้นหายไป ปรากฏเป็นภาพเด็กหนุ่มคนหนึ่งถือกระบองที่มีแสงพุ่งออกมาทั้งสองด้านก้มหน้าอยู่ แต่ดูท่าทางอันเงียบขรึมของเขา ถ้ามีใครมาเห็นเขาในสภาพแบบนี้อาจตกตะลึงหรือบ้าครั่งไปเลยก็ได้
“ …………. ” วิตเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับดวงตาที่ขาวโพลนมองไม่เห็นตาดำเลย วิตพุ่งตัวมาที่ชายผมขาวอย่างรวดเร็ว มือข้างขวาที่ถือกระบองอยู่นั้นหมุนควงด้วยความเร็วแล้วฟาดมันออกไปอย่างแรงปรากฏเป็น แสงบางเฉียบพอที่จะตัดอะไรที่อยู่ข้างหน้าให้ขาดเป็นสองท่อนได้ มันพุ่งไปด้วยความเร็วสูง
ฉัวะ!!!!!! “ โอ้ย……..!!! ” ลำแสงนั้นฟันไปโดนที่แขนข้างซ้ายของชายผมขาว “ เร็วเป็นบ้าเลย???” ชายผมขาวคิดในใจ เลือดที่แขนของเขาไหลไม่หยุด บาดแผลที่เหมือนกับโดนมีดบาดกลับมีเลือดไหลออกมาไม่หยุด
“ ฮิฮิฮิ ๆ ๆ ๆ ” วิตแสยะยิ้มออกมาน่าตาของเขาตอนนี้น่ากลัวมากมันเป็นใบหน้าของคนที่กระหายต้องการเลือด
“ เทพจุติ ฮาฮาฮา หมอนั้นมันโดนอาวุธครอบงำไปแล้ว ” ชายผมขาวตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่ง เหมือนกับว่าเขาจะรู้อะไรในใจ แล้วเขาก็กระโดดขึ้นไปบนฟ้า
“ 55555555 ” ฉัวะ!!! เลือดพุ่งออกมาจากที่หน้าอกของชายผมขาว
“ แสบนักนะแก อ๊าาาา ” ชายผมขาวตะโกนพร้อมกับระเบิดพลังออกมาตาของเขากลายเป็นสีแดงกล่ำ ตาดำกลับกลายเป็นสีขาว
วิตตั้งท่าแล้วแทงมาที่ชายผมขาว “แก๊ง” ชายผมขาวปัดกระบองลงทำให้วิตเสียจังหวะ “ผัวะ” เขาซัดไปที่หน้าของวิตอย่างจังจนวิตพุ่งดิ่งลงสู่พื้น
ตูม!!!!!! วิตพุ่งตกลงมาถึงพื้นจนพื้นเป็นรูโหว ไม่เป็นไรเลยวิตลุกขึ้นมาหน้าตาเฉยแล้วเขากระโดดขึ้นไปที่ชายผมขาวพร้อมทั้งหมุนกระบองไปมาแล้วก็ขว้างมันออกไป กระบองนั้นหมุนด้วยความเร็วแล้วก็พุ่งไปที่ชายผมขาว
ชายผมขาวใช้มือที่แหลมปัดกระบองที่พุ่งมา แล้วกระบองก็กระเด็นออกไป แต่มันไม่ได้ตกดิ่งลงสู่พื้นมันกลับหมุนได้แล้วยังพุ่งกลับมาที่ชายผมขาว “ บ้าน่าเทคนิคไม่ใช่เล่นเลยไอ้อาวุธนี่ นี่ขนาดมันเป็นเทพจุติยังขนาดนี้เลยถ้ามันรอดจากบททดสอบนั่นมาได้………แต่คงเป็นไปไม่ได้หรอกบททดสอบของไอ้อาวุธ 2 ชิ้นนี้หินสุดๆ 5555 ” ชายผมขาวคิดในใจพร้อมกับอัดพลังของเขามาที่มือที่แหลมนั้น ก่อนที่จะใช้มือแหลมที่อัดด้วยพลังทุบกระบองนั้นลงดิน แล้วเขาก็พุ่งตรงมาที่วิตแล้วง้างเท้าหมุนตัวเตะที่บ่าของวิตจนวิตพุ่งดิ่งลงดินอีกที
“ โห เหมือนเทพกับมารสู้กันเลย สุดยอด ” เก็ทอดที่จะชมการต่อสู้ที่เขาเห็นอยู่ตรงไม่ได้ เพราะตั้งแต่เกิดมาเขายังไม่เคยเห็นการต่อสู้ที่สุดยอดขนาดนี้มันมาอยู่ต่อหน้าเขามาก่อนเลย ซึ่งเขาเคยเห็นแต่ในทีวี
“ นี่เจ้าสนับมือ………ได้ยินไหม ” เก็ทถามสนับมือพร้อมกับยกมันขึ้นมาเขย่า
“ ถามอะไรหน่อยได้ไหม……ว่าไง ” เก็ทจ้องมาที่สนับมือ
“ อย่าเรียกข้าอย่างนั้นสินายท่าน ข้าก็มีชื่อเหมือนกันนี่ ข้าชื่อโครบัส (Clobus Knuckle) ส่วนเจ้านั่น ไรท์ (Light Lazer) มีอะไรจะถามข้างั้นเหรอ ”
“ เกิดอะไรขึ้นกับเพื่อนฉัน ” เก็ทถามเพราะเป็นห่วงวิต วิตในตอนนี้ลุกขึ้นมาเลียแผลปากแตกที่ปากของเขาแถมยังกัดฟันยิ้มอีกต่างหากเหมือนไม่ใช่ตัวตนของเขาเลย!!!!
“ โห!!! ไอ้บ้านั้นเป็นอะไรไปแล้วหนะ ” เก็ทเห็นวิตที่ทำท่าอย่างนั้น
“ ที่ท่านถามเมื่อกี่นี้ เพื่อนของท่านได้รับพลังที่จะช่วยกระตุ้นร่างกายให้สามารถต่อสู้ได้อย่างสบายแต่เนื่องจากเป็นการกระตุ้น ท่าทางร่างกายเขาคงจะรับไม่ไหวจนไม่สามารถควบคุมมันได้ ซึ่งพลังนั้นมันเป็นพลังที่อาวุธชิ้นนั้นปล่อยมาให้ร่างกายโดยตรง ด้วยเหตุผลนี้ทำให้เจ้าไรท์เข้าไปครอบงำชายคนนั้น เนื่องจากเขายังไม่สามารถควบคุมมันได้พวกเราเลยเรียกสภาพแบบนี้ว่า เทพจุติ แต่ไม่ต้องห่วงหรอกนะนายท่านเจ้าไรท์เป็นอาวุธที่ดีมันไม่ทำอะไรชั่ว ๆ หรอก ” เก็ทยังไม่เชื่อเท่าไหร่แต่เขาก็ยิ้มให้โครบัสเป็นการบอกเชิงว่าจะเป็นมิตรด้วย
“ นายท่านถ้าชายคนนั้นควบคุมไรท์ได้เมื่อไหร่เขาก็จะกลับมาเป็นปรกติเองหละ เพียงแต่ตอนนี้เขาต้องสู้กับไรท์และด่านทดสอบของไรท์และใจของตัวเขาเองอีกด้วย หากเขาเอาชนะได้เขาก็จะได้ควบคุมไรท์ เหมือนกับว่าเป็นการทดสอบคุณสมบัติของเจ้าของ ” ……….เก็ทได้แต่ฟังโครบัสเพราะพูดอะไรไม่ออก
“ เอ่อ แล้วนายท่านจะไม่ไปช่วยเพื่อนเหรอ……….สวมข้าสิ ”
“ ……..ชั้นบอกตามตรงนะชั้นยังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งถ้าเป็นอย่างที่นายบอกจริงชั้นก็คงต้องสวมนายเพื่อช่วย เอ่อ ชายคนนั้นที่นายพูดมาหนะชื่อวิตนะ ”
“ ที่นี่ที่ไหน ” วิตตะโกนออกไป เมื่อเขาอยู่ในห้องสีดำมืดมิด
“ ……….. ” ไม่มีเสียงตอบกลับมา สักครู่ก็ปรากฏเป็นภาพชายคนหนึ่งผมสีทองสั้น ใส่เสื่อยืดแขนสั้นคลุมด้วยเสื้อหนังแขนยาวที่คอเสื้อหนังมีขนสัตว์ที่มองดูนุ่มตาดีเหลือเกิน ใส่กางเกงยีน
“ 555555 สงสัยใช่ไหมหละว่าที่นี่คือที่ไหน……ไม่ต้องกลัว ที่นี่คือโลกในจิตใจของเจ้าถ้าสงสัยว่าข้าเข้ามาได้ไง ข้าจะบอกไห้เจ้าฟัง ข้าชื่อว่าไรท์ (ไรท์ เลเซอร์) ข้าคืออาวุธที่เจ้าถือแล้วที่เจ้าเห็นอยู่นี่เป็นร่างจำแลงของข้าเอง ” ไรท์เดินเข้ามาใกล้ ๆ วิตแล้วเอามือมาแตะที่หน้าผากของวิตแล้วความมืดก็ค่อย ๆ หายไปเกิดเป็นทิวทัศน์ใหม่ จากที่ ๆ มีความมืดปกคลุมรอบด้านกลายเป็นทางเดินยาวทางหนึ่งที่เหมือนกับอยู่ใต้ดินมีคบเพลิงเก่า ๆ ทีมีไฟติดอยู่ตลอดสองข้างทาง ทำให้พอเห็นทางเดินได้ตลอดทาง
“ ตามข้ามา ” ไรท์บอกกับวิตแล้วก็เดินนำหน้าไป
วิตยืนใช้ความคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะรู้สึกตัวแล้วก็เห็นหลังของไรท์อยู่ไวไว “ เฮ้!!! รอด้วย ” วิตวิ่งตามไรท์ไปแล้วพวกเขาก็มาจนสุดทางเดิน ที่ตรงหน้าของของพวกเขานั้นเป็นประตูบานเก่า ๆ ที่เป็นแผ่นไม้หนา ๆ แล้วมีเหล็กยึดไว้
“ ที่ข้ามานี่ ข้าจะมาบอกข่าวดีกับข่าวร้ายให้กับเจ้าฟังหละเจ้าหนุ่มน้อย ที่ประตูข้างหน้าที่เจ้าเห็นนี่หนะ เป็นประตูไปสู่ห้องทดสอบแก่เจ้า เพื่อทดสอบคุณสมบัติของเจ้าว่าเจ้าจะสามารถใช้ข้าได้ไหม ข่าวดีคือถ้าเจ้าสามารถชนะทุกด่านได้เจ้าก็จะได้ครอบครองข้าเจ้าหนูและข้าก็จะซื่อสัตย์ต่อเจ้า แต่ข่าวร้ายนี่ซิ ” ไรท์ทำหน้าเศร้า ๆ แล้วเขาก็บอกต่อไปอีกว่า “ ถ้าหากเจ้าไม่ผ่านบททดสอบของข้าแต่ละด่านแล้วหละก็ ทุกด่านจะมีความเป็นความตายรอเจ้าอยู่ทุกด่าน แล้วเมื่อเจ้าตายวิญญาณของเจ้าก็จะแตกสลายแล้วเจ้าก็จะเสียร่างเนื้อนี่ไป ขอบอกอย่างนะไม่เคยมีใครรอดกลับออกไปได้เลย ” สิ้นเสียงของไรท์ วิตยืนฟังอย่างตั้งใจแล้วใช้ความคิดประกอบกับที่ไรท์เล่าไปเรื่อย ๆ ไรท์เมื่อเห็นวิตทำท่าอย่างนั้นเขายิ้มขึ้นมาเล็กน้อย
“ ขอถามอะไรอย่าง ถ้ามีคนตายหลายคนจริงทำไมเจ้ายังอยู่ที่นี่ได้หละ ” วิตถามเพราะสะดุดในคำพูดประโยคสุดท้ายของไรท์
“ ฉลาดมากเจ้าหนู ” แปะ แปะ ไรท์ปรบมือให้วิต “ เป็นคำถามที่ดีมาก ข้าจะบอกให้เจ้าฟัง ตอนที่ข้าเลือกนายของข้าแต่ละคนนั้น ส่วนมากพวกข้าจะถูกเก็บไว้ในห้องทดลองหนะ นายที่ข้าเลือกก็ไม่ใช่ใครอื่นก็เป็นคนที่เข้ามาในห้องทดลองนั้นหละ ในห้องทดลองจะมีแคปซูลขนาดใหญ่ที่บรรจุน้ำสีเขียวอยู่ข้างในนั้นจนเต็ม ในน้ำสีเขียวนั้นจะมีสารบางอย่างที่จะช่วยกระตุ้นร่างกายไมให้เสื่อมสลายและยังคงสภาพนั้นอยู่ แต่ ในขณะเดียวกันสารนั้นก็ยังมีประสิทธิภาพในการทำให้สิ่งที่อยู่ในนั้นเฉื่อยสุดขีดด้วยนั้นเอง ผู้ที่ถูกอาวุธเลือกจะต้องอยู่ในนั้น เขาต้องถูกจับแช่อยู่ในน้ำนั่น…….. ”
“ เดี๋ยวนะถ้าที่นายพูดเป็นจริงถึงจะมีสารที่กระตุ้นร่างกายนั้นแต่ในนั้นเป็นสภาพสูญญากาศนะ ” วิตถามอีกเมื่อเขาฟังแล้วคิดไปด้วยเมื่อตอนที่ไรท์เล่า
“ อืม ก็ข้ากำลังจะบอกเจ้าเหมือนกันนะ เรื่องของออกซิเจนหนะมันต้องมีอยู่แล้วเพราะเขาก็มีสายที่ต่อออกซิเจนคลอบที่ปากกับจมูกไว้เหมือนกัน ” ไรท์ตอบอย่างสนุกเพราะตั้งแต่เขาเลือกนายของเขาแต่ละคนยังไม่เคยมีใครถามอย่างเป็นกันเองและถามมากเท่าวิตเลย เพราะแต่ละคนมีจุดประสงค์เดียวกันคือต้องการครอบครองอาวุธชิ้นนี้ แต่ละคนเมื่อมาถึงก็ไม่พูดอะไรตั้งหน้าตั้งตาเข้าไปในห้องเลย บ้างก็มีถามอยู่บ้างว่า “ ห้องอยู่ไหนรีบพาชั้นไปเร็ว “ ถ้าช้าก็จะโดนโวยว่า “ เร็วเซ่!!!! ” ซึ่งไรท์ก็ไม่ชอบเอาซะเลย
“ เหมือนนักบินนะ ” วิตจินตนาการคิดถึงภาพของท่อออกซิเจน
“ คงใช่มั้ง??? ” ไรท์ทำหน้างง งง เอานิ้วแตะที่คางแล้วมองขึ้นไปด้านบนทำปากจู๋
“ 5555 นายนี่ตลกจังไม่รู้จักนักบินเหรอ ” วิตยิ้มให้ไรท์
“ อย่าว่าข้าอย่างนั้นเซ่ ก็ข้าไม่รู้นี่ ” ไรท์ค้อนขึ้น เขานั่งยอง ๆ เอามือกอดเข่าไว้ข้างอีกข้างขีด ๆ เขียน ๆ ไปที่พื้นนั่งหันหลังให้
“ เอาน่านี่อย่าทำอย่างนั้นซิ 55555555 โทษที นี่ยังไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่เล่าต่อซิ ” วิตขำกลิ้งกับการกระทำของไรท์
ฟุบบบบบบ ไรท์ลุกขึ้นพรวดทำท่าเก็กก่อนจะเล่าต่อ
“ 555555 อะไรของนายหนะ ” วิตหัวเราะลั่น
ไรท์กลับไปนั่งท่าเดิม “ ไม่ลงไม่เล่ามันแล้วเว้ย!!! ”
“ โธ่ ๆ อย่างอนนะดีกันนะ กิ้ว กิ้ว ” วิตยกนิ้วก้อยให้ไรท์
ไรท์หันมามอง “ ……ก็ได้เห็นว่าเลือกนายแล้วนะ นี่อย่ามาทำเป็นกลั้นหัวเราะเซ้ เดียวแม่เหนี่ยวเลย เอ้าจะฟังไหม ”
“ ฟัง ๆ ฟังคับฟัง หุหุหุ ” วิตที่พยายามตั้งสติกลั้นหัวเราะอยู่
“ ก่อนที่จะถึงสภาวะเทพจุติผู้ถูกเลือกจะต้องเข้าไปอยู่ในหลอดแก้วจนถึงช่วงสภาวะเทพจุติ ก็อย่างที่พูดหนะในหลอดแก้วมีสารที่มีคุณสมบัติทำให้ร่างกายเฉื่อยไม่ว่าจะดิ้นสักแค่ไหนมันก็ไม่มีแรงดิ้นหละนะ หากผู้ที่ถูกเลือกผ่านบททดสอบไปได้ก็น้ำสีเขียวก็จะถูกสูบออกแล้วถูกดึงตัวออกมาจากหลอดแก้วและก็จะได้รับมอบอาวุธชิ้นนั้นให้ แต่หากเขาผ่านบททดสอบไปไม่ได้ สารละลายที่ถูกเตรียมไว้จะถูกปล่อยออกมาผสมกับสารสีเขียวทำปฏิกิริยาทางเคมีกันเกิดเป็นสารละลายตัวใหม่ที่มีฤทธิ์รุนแรงกัดกร่อนเนื้อและเซลล์ต่าง ๆ ให้ตายไปอย่างรวดเร็วหากยังยับยั้งไม่ได้อีกขั้นสุดท้ายเขาจะตัดอากาศออกซิเจนออกทำให้ตายในที่สุด ” ไรท์ทำหน้าเศร้า ๆ
“ โหดร้าย โหดร้ายจริง ๆ ขอโทษนะไม่หน้าถามนายเลย ” วิตก็ทำหน้าเศร้าไม่แพ้กันและยังรู้สึกไม่ดีอีกด้วยที่มารื้อฟื้นอดีตที่แสนโหดร้ายของไรท์อีก
“ ไม่เป็นไรหรอกเจ้าหนู ข้าก็ไม่ได้คิดอยากจะมีร่างเนื้อสักเท่าไหร่หรอก ” ไรท์ยังทำหน้าเศร้า ๆ อยู่แต่ก็พยายามฝืนยิ้มให้
“ นี่พร้อมจะเข้าไปแล้วยังหละ นายมาอยู่ที่นี่นานแล้วนะ ” ไรท์เปลี่ยนสีหน้ามาเป็นปกติอย่างรวดเร็วเพราะไม่ต้องการให้วิตมาอยู่ในอารมณ์นี้ก่อนเข้าห้องทดสอบ
“ พร้อม จะทดสอบหรือไม่ทดสอบก็มีค่าเท่ากันนั่นแหละ ” พูดจบเขาก็เดินไปเปิดประตู
“ เดี๋ยวข้าจะบอกอะไรให้ ในนั้นหนะจะมีด่านทดสอบทั้งหมด 5 ด่านด้วยกัน ”
1. ด่านทดสอบปัญญา
2. ด่านทดสอบจิตใจ
3. ด่านด่านทดสอบกำลังใจ
4. ด่านทดสอบความชำนาญ
5. ?????????????????????
“ รอดมาให้ได้หละ ”ไรท์พูดพร้อมกับวิตที่เข้าไปในประตู
“ เอ่อนี่ไรท์ถ้าชั้นรอดออกไปได้จะพาไปดูนะว่านักบินเป็นยังไง 55555 ” แล้ววิตก็เดินลับเข้าไปในห้องทดสอบ ปัง!!!!
ไรท์ยิ้มขึ้นมา “ เจ้าเด็กบ้า!!!! ”
ความคิดเห็น