Nice

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 Mell

“..............”

“ไม่คืบหน้าเลยนะ  นายนี่ฉลาดซะเปล่า เฮ้อ ~~” แหมเหนื่อยใจแทนไนซจริงมีคนซื่อบื้อมาชอบ

“..............”

“ไม่เป็นไรๆ ยังไงฉันก็ช่วยอยู่แล้วน่า ว่าแต่ว่าไนซ์มันลืมนายจริงๆเหรอกอล์ฟ” เพื่อนฉันน่าเป็นห่วงจริงๆ

“ก็คงแบบนั้นหละครับ” กอล์ฟตอบหน้าเศร้านิดๆ

“แล้วยายความจำปลาทองนั่นบอกว่าเราแฟนนายด้วย!! 5555”

“…”

“. . .นายนี่ไม่รับมุกเลย” ทำหน้าตายซากจริง สนุกดี

“เฮ้อ~  งั้นพรุ้งนี้ค่อยว่ากัน แล้วก็เลิกตาลอยได้แล้ว!! นายจะเข้าหอหญิงไง” ใจมันไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย โดนแค่นี้น้อยไปไม่รู้ฤทธิ์ยัยไนซจอมบ้าซะแล้ว ถึงคบแปปเดี๋ยวก็รู้ว่าโคดบ้าบิ่นเลย ยัยไนซน่ะยัยไนซ นอนดีกว่า

“!! อะไรนะ” มีคนโดดลงมาจากตึกชั้นบนสุด ชั้น 9 แน่ๆ แต่เสื้อผ้าหลวมๆ เซอๆ ซกมกๆ แบบนั้น... มัน...

......................







“!!!! ไนซ!!!”  ฉันต้องไปช่วยแล้ว แล้วจะทำไงดีละ

วิ้ง~~ มีแสงสีขาวแวบขึ้นมาแล้วหายไป

ซวบ! นายกอล์ฟวิ่งไปแล้ว วิ่งไปช่วยไนซขอให้ทันทีเถอะ ช่วยไนซที  แล้วจะช่วยไงละ!! จะทำไงดี ฮือๆๆๆ



ตุบ

“พี่นีท พี่นิมฟ คิดถึงจางเลยยยยยยยยยยย”

?????? อะไรนะ กอล์ฟมันช่วยได้ไง แล้วนีทกับนิมฟอะไร ต้องไปดู  จะมามัวตกใจไม่ได้

“..... ????  เอ่อไนซครับ” กอล์ฟเรียกไนซ

“หามีไรเหรอ” ไนซตอบเสียงใส มือยังกอดผู้ชายคนหนึ่งอยู่ หน้าตาเค้าใช้ได้ผมดำขลับสั้นแบบซอยๆ ตาสีนิลแต่ดูใส ตัวสูง อีกคนเป็นผู้หญิงกำลังกอดแมวสีดำอยู่ สูงกว่าไนซไม่ถึง 15 เซน เป็นคนที่สวยมากใบหน้าคม ผมยาวรัดรวบแบบลวกๆ ไม่เป็นทรงเป็นหย่อมหญ้ากะหล่อมกะแหล่ม ตาสีนิลดำเหมือนไนซมองแล้วลึกดูไม่ออกว่าคิดอะไรอยู่ ทั้งคู่ใส่ชุดเสื้อคลุมสีดำมีฮูท ยาวเลยขามาพอสมควร ตรงหน้าอกเสื้อด้านขวามีคำภาษาอังกฤษว่า cross smart อยู่ ข้างในเป็นเสื้อธรรมดา

โป๊ก โป๊ก

“พี่นีทกับพี่นิมฟตีหัวไนซทำไม โอย หัวโนรึเปล่าเนี่ย”

“แล้วโดดลงมาทำไม ถ้าใครมาเห็นเข้าจะว่าไง”คนผู้ชายกล่าว

“ก็คิดถึงอ่ะ แล้วถ้าพี่ขึ้นไปข้างบนเดี๋ยวเพื่อนตกใจแย่ แล้วตะกี้พี่ก็จัดการเรียบร้อยแล้วนี่”

“แล้วว่าไงละไนซ ตั้งใจเรียนรึเปล่า”คนผู้หญิงพูด

“แหะๆ จิบๆ พี่  แต่พี่นีทกับพี่นิมฟไม่ค่อยกลับบ้านเท่าไรเลยนะ จะไปเที่ยวทะเลกันเลยต้องยกเลิกเลย”ไนซพูด

“ก็พี่ไม่ค่อยว่างนะ เดี๋ยวนี้ต้องไปบ่อย” คนผู้ชายตอบแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยนมาให้

“อ๊ะ เดี๋ยวๆ แนะนำกันก่อน พี่นีทพี่นิมฟนี่เพื่อนซี้ไนซชื่อหันสา แล้วนั่นก็แฟนหันสาชื่อกอล์ฟ”ไนซชี้ตามเรียงคนหลังจากหันสาวิ่งมาไม่นาน

“สวัสดีค่ะ/ครับ”หันสากับกอล์ฟไห้วชายและหญิงทั้งสอง

“แล้วหันสากับกอล์ฟนี่ พี่Neatกับพี่Nymph พี่ชายกะพี่สาวสุดที่รักของไนซเอง แหะๆ” ไนซเดินมาทางหันสาแล้วชี้แนะนำพี่ๆ ทั้งสอง

“หวัดดีจ๊ะ”

“พี่มานี่ได้ไงอ่ะ มีอะไรรึเปล่า แล้วมีของฝากรึเปล่า”ไนซพูดขึ้น

“....”บทสนทนาของสามพี่น้องเริ่มต่อไป

“กอล์ฟเมื่อตะกี้นายเห็นใช่ไหม”หันสาพูด

“........”

“เห็นครับ ไนซเธอลงสู่พื้นได้ดีมากครับ เหมือนต้านแรงดึงดูดของโลกได้แล้วยังสามารถวิ่งต่อได้เร็วมากครับ”กอล์ฟตอบกลับ

..........





“!!! ไม่จริงอะ จะให้เรียนเพิ่มอีก โห ขี้เกียจแล้วน้า เดี๋ยวเวลาเรียนไม่พอของพวกแมลไม่พอพอดี” ไนซพูดขึ้น

“ก็มีสิ่งนั้นอยู่แล้ว ไม่ต้องกลัวหรอก ถึงยังไงพวกเราก็มีอะไรดีกว่าพวกแมลนะ”นิมฟเอ่ยขึ้น

“ต้องมีอะไรแน่ๆ บอกมาซะดีๆ”

“เราอยากให้ไนซเรียนมากๆ รึว่าจะเรียนตอนแก่”พี่นิมฟพูดด้วยหน้ายียวน

“ไม่อาวอ่ะ เรียนก็เรียนวิชาไรก็บอกมาแล้วกัน งั้นเดี๋ยวไนซจะพูดด้วยทีหลัง แล้วตอบด้วยนะ”ไนซตอบพี่ที่รัก

“???” หันสาและกอล์ฟเริ่มสงสัยมากขึ้น

“หันสาไปนอนหันนะ พี่นิมฟพี่นีทหวัดดีค่ะ แล้วมาเยี่ยมพ่อกับแม่ด้วยเน้อ~”ไนซกล่าวอำลา

“ไปกันหันสา อยากนอนแล้ว หิวน้ำด้วยไปกันๆ”ไนซบอกหันสา แล้วมองมาที่กอล์ฟ

ชิ้ง---

“บายกอล์ฟ” หันสาบอกกอล์ฟ แล้วกอล์ฟก็เดินไปโดยหันหลังมาหนึ่งครั้ง แล้วทำหน้าเศร้านิดๆ

“ไม่ลากอล์ฟเค้าเลยนะไนซ”

“ก็แล้วไม่ดีเหรอ หันสาจะได้ลาไง กลับบ้านไปนอนกันเถอะนะ วิสกัสด้วยไปกัน”ไนซเรียกแมวสีดำที่นิมฟกอดเมื่อกี้ แล้วแมวตัวนั้นก็เดินอ้อมไปนั่งตรงข้างหอ

“??? ไนซนี่แกเลี้ยงแมวที่หอเหรอ” ใยเพื่อนคนนี้นี่ใจกล้าจริงๆ แล้วเมื่อกี้โดดลงมาทำไมไม่เป็นอะไรเลย ทำให้ตกใจแทบแย่ เฮ้อ~

“ก็ใช่อ่ะ น่ารักป่ะละ เดี๋ยวจาไปฝากรปภเลี้ยงหน่อย เป็นเพื่อนยิปซี้ แต่เค้าบอกว่าไม่เป็นไรจะอยู่ในห้องพวกเราแบบไม่รบกวนเอง” ไนซพูดขึ้นยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

“.………”











………………………



แกร๊ก  แกร๊ก

“อ้าวประตูไม่ได้ล้อกละหันสา”ฉันกล่าวขึ้น มีใครอยู่ในห้องน้า สงใสจะเป็นมินรายา”

พูดถึงมินรายาก็เป็นเพื่อนของเราเหมือนกันแต่ไม่ค่อยออกจากห้องเท่าไร ก็เค้าบอกว่าต้องอ่านหนังสือมากๆ ไม่งั้นจะสอบตกแล้วไม่ได้ทุน ทุนเดียวกันเราเลยแต่จริงๆ ไม่คิดเกรดเลย จะเรียนที่ไหนก็ได้ไปต่างประเทศก็ให้ แต่ต้องเรียนคณะที่กำหนดเท่านั้น คิดแล้วก็เหนื่อแทน

“คงใช่ แก้วคงอยู่ในห้อง เข้าห้องกัน เหนื่อยจะแย่แล้ว กี่โมงแล้วไนซ”หันสาตอบ

“ก็... เอ่อก็ ดึกแล้วอะ ประมาณ... เที่ยงครึ่งอ่ะ!!” ‘แง้ๆๆๆ ง่วงนอนแล้ว’ ไนซบอกแล้วคิดในใจ นอนดึกแล้วก็ตื่นมาไม่ค่อยสบายเลย

“ไป ไปนอนกัน มัวยืนอยู่เดี๋ยวก็ไม่ได้นอนกันพอดี” หันสาเตือน

“เข้าห้องกันมาได้แล้วทั้งสองคน เดี๋ยวก็ให้นอนนอกห้องหรอก” แก้ว ตะโกนออกมาแต่ไม่ดังมากพอรบกวนใคร

“คร่อก~~~”

“..................” =  =”

เคลือดๆๆๆ หันสาลากฉันเข้าห้อง แล้วโยนไปบนเตียง เตียงเราสามคนเรียงกันติดกำแพง ของฉันอยู่ติดหน้าต่าง ต่อมาก็ของแก้วแล้วก็เตียงของหันสา หอนี้หรูมาก มีแอร์ด้วย เย็นสบายคนขี้ร้อนอย่างเรา ครอก...





.........................

จิบๆๆๆ จิบๆๆๆ

เมี้ยว~  “ไนซ ตื่นได้แล้วววววว”

“ม่ายอาว จานอน”

“ get up!!”

แอ๊ก

“........” แก้วเปลี่ยนท่า

“โอย จาฆ่ากันไงวิสกัส ตื่นก็ด้าย แล้วมาทำมายที่ห้องนี้ล่า ไม่ปายกินข้าวก่อนหรอ ครอก...”ไนซตื่นแบบยังไม่อิ่ม

“วันนี้ต้องไปฝึกกันต่อ ไปๆๆๆๆๆๆๆ”วิสกัสแมวสีดำตาสีเหลือง แมวที่หลายคนคิดว่าเป็นลักษณะของแมวผี แต่ความจริงแล้ว แมวดำมีความสามารถกว่าแมวสีอื่นๆ สามารถาจับหนู หรือเดินไปไหนได้มีประสิทธิภาพมากกว่า(ไม่มีสามารถมองเห็นได้ชัดเจน)

คลื่นๆๆๆๆ

ไนซเดินไปอาบน้ำหยิบผ้าขุนหนูสีน้ำเงินเข้มแบบเป็นน้ำทะเลยามกลางคืนที่มองแล้วสสวยแบบไม่ธรรมดา

วิสกัสเตรียมชุดใส่ของไนซ

“................... ไนซ  ตื่นแล้วหรออืม ………!!!!!!” หันสาตื่นขึ้นมาพร้อมความตกใจ

เสื้อผ้าตัวหลวมๆ สีน้ำเงิน กางเกงขาสามส่วนสีคล้ายกางเกงยีน ตรงปลายมีผ่าเล็กน้อยมีแถบสีแดงขั้นอยู่   [Wild Life:แล้วแต่จะจินตนาการค่ะ] แล้วก็เสื้อคลุมสีดำแบบของชายและหญิงเมื่อคืนแต่ตัวเล็กกว่า มีตัวอักษรว่า cross smart อยู่บริเวณอกขวา เข็มสีเงินขลิบทองลายเป็นลายไม้เรียวๆ กากบาทกับตัวโน้ตสากลครึ่งชั้น ทั้งหมดนี้เจ้าวิสกัสกำลังถือเรียงอยู่หน้าเตียงของไนซ

“.…….” วิสกัสและหันสาตกใจทั้งคู่

‘ลืมซ่อนตัว’ วิสกัสคิด

‘!!! แมวตัวนั้นนี่นา ทำไมถึงจัดของเป็นด้วยละ’ หันสาคิด

“..........” เสียงไนซจากในห้องน้ำ

“กรี้ด~~ อุ๊บ...”

“อย่าร้องเสียงดังสิครับ รบกวนคนอื่น” แมวพูดได้!!

“... ธะ...เธอ...พูดได้” หันสาพูดไม่ออก

“ใช่ครับ เดี๋ยวรอไนซมาอภิบายดีกว่าครับ เมี้ยว~   ผมกำลังยุ่ง” วิสกัสพูด

วิสกัสกระโดดออกจากเตียงของหันสา แล้วไปเปิดตู้ของไนซแล้วก็ปิดลง วิสกัสอยู่ในตู้ทำอะไรซักอย่างเสียงดัง กุก กักๆ



แปะ   แปะ   แปะ......  เสียงน้ำหยดจากห้องน้ำ

“อึ๋ย หนาว วิสกัสบอกให้หยิบลูกแก้วธาตุมาไง  เอ๋... อ้าว อรุณสวัสดิ์หันสา” ไนซทักหันสา

“ไนซ เธอเลี้ยงสัตว์เลี้ยงในหอพักโดยไม่ได้รับอนุญาติใช่ไหม!!”

“พูดถึงใครละ”

“?? อย่าบอกนะว่ามีอีกหลายตัว ก็แมวสีดำตัวเมื่อกี้ที่ชื่อวิสกัสนะ ตอนนี้อยู่ในตู้นั่น มันพูดได้ไงห๊ะ ไนซบอกมานะ”

“อย่าว่าวิสกัสว่ามันสิ เค้าชื่อวิสกัสก็รู้แล้วนี่ แปลว่ารู้จักกันแล้ว แหะๆ ดีจังนะ” ไนซยิ้ม

“ไม่ใช่ ทำไมมัน.... วิสกัสถึงพูดได้ละ มา...เค้าเป็นแมวไม่ใช่เหรอ” หันสาพูดผิดถูก เมื่อเห็นไนซจะโกรธเวลาเรียกวิสกัสว่ามัน

“หืม แปลว่าอะไรนะปกติวิสกัสจะอธิบายเองนี่ แต่เรียกมันก็ได้โทษทีๆ ถ้าลำบาก”

“เค้าบอกว่ายุ่งนะ”

“อืม งั้นรอไนซแต่งตัวแปปนะ เดี๋ยวมาอธิบายให้ฟังนะ” หิวข้าวแล้วต้องรีบแต่งตัวแล้วอธิบาย นี่มันกี่โมงแล้วเนี่ย ตี 3 ครึ่ง จ๊าก~ ตายๆๆๆ ไม่ทันแน่เลย

“หันสาตอนดึกๆ เราจะมาอธิบายให้นะ มันจะไปไม่ทันแล้ว” แต่งตัวๆ ใส่เสื้อๆ กระดุมชุดนักเรียนติดไม่เข้า

‘แปก’ กระดุมติดแล้ว อ๋ากินข้าวไม่ทันแน่เลย  โดนัทในตู้เย็นลองท้องก่อนแล้วกัน

................................

“ไปแล้วนะหันสา ไปแล้วนะแก้ว ยังหลับอยู่เลย = =  แล้วตอนดึกๆ จะกลับนะไม่ต้องรอนอนเลยก็ได้” ฉันบอกเพื่อนๆ ทั้งสอง

“จะรอ ไม่หลับเด็ดขาด _ _” หันสาพูด



“ไปละน่ะ” ไนซเดินไปยังตู้ที่เสื้อผ้าของเธอ แล้วทำอะไรซักอย่างแล้วหายไป

“!!!!” หันสาตกใจ วิ่งไปที่ตู้เสื้อผ้าตัวนั้นอยางกล้าๆ กลัวๆ

“อ๊ะ.....    ”

ข้างในตู้มีหมอกควันสีขาวใส มีภาพอยู่ข้างในเป็นห้องมืดๆ แล้วควันนั้นก็หายไป





...................

วิสกัสแมวสีดำกำลังจัดของในห้องมืดๆ ที่หันสาเห็นเมื่อกี้

“เมื่อคืนขอบใจนะ ที่สอนการบ้านให้ไม่งั้นไม่เสร็จแน่เลย” ฉันบอกวิสกัส

“ไม่เป็นไรครับ”

“นี่ครับวันนี้มีเรียนเคมี ฟิสิก ชีวะ อย่างละ 3 ชั่วโมงตามเวลาแมลนะครับ พอบ่ายครึ่งไนซก็ต้องเรียนพละ 1 ชั่วโมง ประวัติศาสตร์ 1 ชั่วโมง คาถา 3 ชั่วโมงครึ่งนะครับพักได้หนึ่งชั่วโมง แล้วต่อด้วยโอเทอร์ 4 ชั่วโมงนะครับ”วิสกัสพูดยาวจัง

“เยอะเหมือนเดิม” ฉันบ่น

“เรียนมากกว่าคนอื่นย่อมดีกว่าอยู่แล้วครับ นีทกับนิมฟเรียนเหมือนกันแต่แตกต่างกัน 1 ภาควิชาครับ ไนซก็ต้องเรียนให้เหมือนกันแต่ต้องเยอะหน่อยไม่งั้นจะมีปัญหานะครับ ครอสสมาทไม่ใช่ครอบครัวเก่งกาจอะไรหรือพิเศษนะครับ ตอนนี้ถึงไงก็หนีปัญหานนั้นมากได้แล้ว ก็ดีแล้วนะครับแถมยังเจอเพื่อนใหม่ที่ดีด้วย”

“อืม... จดของทั้งสัปดาห์มาเลยได้ไหม จะได้จัดของถูก ถึงยังตารางนี้ก็ใช้ยันเปลี่ยนชั้นนะหล่ะ”



ขีดๆๆๆๆๆ....  



วิสกัสเขียนกับกระดาษสีน้ำตาลแบบรีไซเคิลแผ่นหนึ่ง

ต้องเตรียมตัวไปเรียนแล้วยังดีที่นี่เวลาช้ากว่าทางโน้น

”เอ้า เอาไปตารางเรียน”วิสกัสเริ่มพูดสั้น

“อืม ”

‘เก็บ’ กระดาษแผ่นม้วนตัวแล้วเชือกสีแดงก็โผล่จากลอกเกอร์ชั้นหนึ่งขึ้นมาพันม้วนกระดาษ

“ยังฝึกไม่ดีพอนะครับ ถ้าเกิดอยู่ในสถานที่ที่ไม่สามารถผ่านมาได้ก็แย่สิครับ” วิสกัสพูดยาว

“........  วิสกัสเธอไปกินของที่พี่นิมฟกับพี่นีทให้มาใช่ไหม” ฉันถาม

“จริงแล้วโดดหลอกครับ แต่ไดฟุคุอันเล็กๆ สีเงินสวยมากนะครับ รสชาติก็อร่อยดีครับ แต่หลังกินแล้ว... - -||||”

วิสกัสหงอเลย ก็รู้กันอยู่ว่าขนมสองตัวนั้นโดนเวทมาแน่ๆ

“เลิกบ่นเหอะ ไนซไปละ เดี๋ยวสาย แล้วถ้าดีไปอภิบายให้หันสาฟังซะด้วยนะ ^ ^ จ๊ะ” ฉันยิ้ม

‘ยิ้มเย็นได้สยองมากครับ ’ วิสกัสคิดในใจ





--------------------------------------------

ออกมาไม่ดีเท่าที่ควรจะเป็นแฮะ ห่วยอ่ะ

แล้วยังไม่ค่อยมีเวลาอีก ต้องเรียนพิเศษด้วย ถ้าใครมีอะไรติชมหรือด่าก็ว่ามาได้เลยค่ะ ไม่เคยแต่งมาก่อน

ต้องขออภัยถ้ามันรบหรู่ใคร(ซึ้งแทบเป็นไปได้) ต้องขอบคุณด้วยที่อ่านค่ะ TT TT