องค์หญิงใบ้ (ไม่ใช่เสียหน่อย)

ลำดับตอนที่ #3 : ก่อกบฏล้มเหลว(60%)

  เช้าวันรุ่งขึ้นข้าตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงียเล็กน้อย
นางกำนัลเข้ามาอาบน้ำเเต่งตัวให้กับข้า เมื่อแต่งตัวให้ข้าเสร็จก็พากันแยกย้ายไปทำหน้าที่ของตนตามคำสั่งของข้า เมื่อไม่มีใครอยู่แถวนี้เเล้วเงาทมิฬที่ข้าสั่งให้ไปสืบอะไรมานิดหน่อยก็ปรากฏตัวขึ้นแล้วรายงานสิ่งที่ตนไปสืบมาให้ข้าฟัง

"ข้าไปสืบมาแล้วพะยะค่ะองค์หญิง นี่เป็นรายชื่อของพวกที่คิดก่อกบฏร่วมกับเสนาบดีฝ่ายซ้ายพะยะค่ะ"

เงาส่งกระดาษปึกบางๆปึกหนึ่งมาให้ข้า ข้ารับมาดูแล้วกวาดสายตามองรายชื่อบนกระดาษปึกนั้นทันที

  หึ ข้ากระตุกยิ้มมุมปากแล้วโยนกระดาษปึกนั้นลงบนโต๊ะกลางห้อง
   เสนาบดีฝ่ายซ้ายหลินลู่กัง เจ้ากรมการคลังเจียงชงหยาง แม่ทัพล่งซีหมิน รองแม่ทัพล่งซูหลง เจ้ากรมอาญาจิวจีสวน เจ้าเมืองเว่ย เจ้าเมืองจิง ขุนนางชั้นล่างอีกเกินกว่าครึ่ง ตระกูลระดับกลางห้าตระกูล ตระกูลระดับล่างเจ็ดตระกูล ช่างกล้านัก ช่างกล้าเสียจริง หึ

'แล้วผู้ใดเป็นผู้ส่งนักฆ่ามาเมื่อวานนี้'ข้าส่งเสียงทางลมปราณส่งไปยังเงาทมิฬที่อยู่ด้านหลัง
"เสนาบดีฝ่ายซ้ายขอรับ"
ดี ดี ดียิ่งนัก พวกเจ้าช่างมีขวัญกล้าบังอาจคิดก่อกบฏ
ต่อท่านพี่ของข้า อย่าได้หวังว่าจะมีชีวิตอย่างสงบสุขหน่อยเลย
   ฮึ ข้าผู้นี้จะเป็นผู้ที่จะทำให้ชีวิตของพวกเจ้าพินาศย่อยยับเอง
 อีกสามเดือนกับอีกสิบวันพวกมันจะเริ่มแผนก่อกบฏสินะ ช่างเป็นช่วงเวลาที่ดียิ่งนัก เพราะจะเป็นเวลาที่แม่ทัพปราบอุดรที่อยู่ฝั่งท่านพี่ต้องกลับไปประจำการยังชายเเดนทิศอุดร 

'ส่งคนของเราแฝงตัวเข้าไปในจวนพวกมันแล้ววางยา
ร้อยราตรีนิทรามิหวนคืน ซะ ข้าต้องการให้พวกมันทุกคนค่อยๆตายช้าๆ'
"ขอรับ"
'ดี อ้อ เจ้าไปตามท่านแม่ทัพปราบอุดรมู่เกาจงมาด้วยล่ะ พาเขามาหาข้าคืนนี้โดยที่ไม่ให้มีผู้ใดเห็น'
"ขอรับ"
'ส่วนห้าตระกูลกลาง เจ็ดตระกูลเล็ก ปล่อยพวกมันไปก่อน อืมมม แต่หากส่งคนไปป่วนกิจการพวกมันสักหน่อยคงดีไม่น้อย ดีล่ะ ทำตามนั้นแล้วกัน ส่วนพวกขุนนางชั้นล่างค่อยกวาดล้างไปในทีเดียว เพราะอยู่ไปก็ไม่ได้ช่วยอะไร'
"ขอรับ"
'โอ้ ใช่ ยังมีเจ้าเมืองทั้งสองด้วยนินะ เอาเป็นว่าส่งคนไปจัดการพวกมันซะแล้วให้ เฮย8 และ 9 สวมบทเป็นพวกมันแทน เข้าใจนะ'
"ขอรับ"
'ดี  เเบ่งงานให้เฮยทั้ง99ที่เหลือตามที่ข้าบอก ส่งเฮยเข้าไปแฝงในกองทัพบางส่วนก็พอ ไปจัดการซะ'
"ขอรับ"

ไม่นานหลังจากนั้นท่านพี่ก็มาหาข้าแล้วอยู่กับข้าทั้งวัน โดยท่านพี่ชวนข้าเล่นหมากล้อม และก็เเพ้ข้าตามเคย ข้าจึงโดนท่านพี่รบเร้าให้เล่นด้วยจนกว่าท่านพี่จะชนะ และแล้ววันทั้งวันของข้ากับท่านพี่ก็หมดไปกับการเล่นหมากล้อมด้วยกัน จนเย็นย่ำท่านพี่จึงกลับไป

  ยามค่ำคืนมาถึง มีเงาดำสองสายกำลังเคลื่อนที่ด้วยความเร็วที่มองไม่เห็นมุ่งตรงไปยังตำหนักขององค์หญิงซูเซียน เงาทั้งสองสายเข้ามาในตำหนักบรรทม 
ขององค์หญิงซูเซียน

  'มาแล้วหรือเจ้าคะ ท่านแม่ทัพปราบอุดรมู่เกาจง'
ข้าส่งเสียงทางลมปราณไปยังท่านแม่ทัพปราบอุดร
หากเป็นเรื่องสำคัญข้ามักจะไม่ใช้ภาษามือในการสื่อสารเสียเท่าใดนัก
"ไม่ทราบว่าองค์หญิงเรียกกระหม่อมมา ทรงประสงค์
สิ่งใดหรือพะยะค่ะ"

ใช่เเล้วล่ะ เงาสองสายที่ตรงเข้ามาในตำหนักข้าคือท่านแม่ทัพปราบอุดรมู่เกาจงและเฮยที่นำทางมานั่นเอง ซึ่งตอนนี้ไม่อยู่เเล้วล่ะนะ

'ท่านเเม่ทัพ ข้ามีเรื่องให้ท่านช่วย เรื่องมันมีอยู่ว่า...'
"ตกลงพะยะค่ะ กระหม่อมจะทำตามที่องค์หญิงบอก
และจะเก็บเรื่องทั้งหมดเป็นความลับตามที่ท่านขอร้องพะยะค่ะ"
'ขอบคุณท่านมาก'
"เช่นนั้นกระหม่อมขอตัว"
แล้วท่านแม่ทัพปราบอุดรก็กลับไปยังจวนของตน
ข้านอนหลับด้วยความสุขใจ จินตนาการถึงยามที่พวกมันพังพินาศด้วยน้ำมือของข้าเเล้วหลับไป...

3 เดือนกับอีกเก้าวันผ่านไป
  แผนของข้าทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น พวกกบฏพวกนั้นไม่ระเเคะระคายสักนิดว่าพวกมันโดนรู้ทันแผนทุกอย่างแล้ว
 พรุ่งนี้แล้วสินะที่พวกมันจะเริ่มก่อกบฏ
เมื่อ 5 วันก่อนท่านแม่ทัพปราบอุดรเพิ่งกลับไปประจำการที่ชายเเดน ซึ่งต้องใช้เวลาเดินทางถึงเจ็ดวันจนกว่าจะถึงชายเเดน

     วันรุ่งขึ้นมาถึง
  ยามแสงอาทิตย์บอกลาผืนฟ้าจันทราขึ้นมาแทนที่
เสนาบดีฝ่ายซ้ายหลินลู่กังและท่านแม่ทัพกับรองแม่ทัพสกุลล่งสองพ่อลูกนำกำลังทหารมาปิดล้อมรอบวังหลวงและจับตัวองค์หญิงซูเซียนบุกเข้าไปใน
ห้องบรรทมของฮ่องเต้

 ปัง ตูม!!!

  เสนาบดีฝ่ายซ้ายและพรรคพวกพร้อมด้วยทหารจำนวนหนึ่งพังประตูเข้าไปในห้องบรรทม ฮ่องเต้ที่ตื่นบรรทมเพราะตกใจเสียงความวุ่นวายมองเสนาบดีฝ่ายซ้ายและพรรคพวกที่เข้ามาด้วยความตกใจและมึนงง
เงาทั้งสี่รีบออกมาอารักษ์ขาฮ่องเต้ทันที

"หลินลู่กัง ท่านนำคนบุกเข้ามาต้องการสิ่งใด!!!"
ฮ่องเต้ตะโกนถามเสียงดังทรงอำนาจ เสนาบดีฝ่ายซ้ายหัวเราะออกมาเสียงดังอย่างขบขัน
"ฮ่าๆๆ ฮ่าๆๆๆๆ ฝ่าบาท ท่านอย่าได้แกล้งทำเป็นโง่เขลา ท่านรู้ดีว่าข้าต้องการสิ่งใด สิ่งที่ข้าต้องการก็คือบัลลังค์ของท่านอย่างไรเล่า ยอมมอบมาเสียโดยดี"
"ไม่มีทาง!!! เราไม่มีทางยกบัลลังค์ให้กับคนชั่วอย่างเจ้าแน่ ต่อให้เราต้องตาย"
"ถ้าเช่นนั้นก็มองดูองค์หญิงน้อยของท่านถูกฆ่าตายก่อนเสี..อ๊อก อ๊อก แค่กๆๆ ตุบ"
ขณะที่เสนาบดีฝ่ายซ้ายกำลังพูดอยู่ก็กระอักเลือดออกมาแล้วล้มฟุบลงบนพื้นเลือดไหลออกมาจากปากและจมูกไม่หยุด ไม่ใช่เพียงแค่เสนาบดีฝ่ายซ้ายเท่านั้นแม่ทัพและรองแม่ทัพสองพ่อลูกสกุลล่งและพรรคพวกก็เช่นกัน ทุกคนต่างมองอย่างงงงัน ยกเว้น
ซูเซียนที่มองด้วยความสงบนิ่งมุมปากแสยะยิ้มน้อยๆ

ฉัวะ ฉัวะ อ๊ากกก อ๊อก

   เมื่อเสนาบดีฝ่ายซ้ายและพรรคพวกล้มลง เป็นเหมือนสัญญาณแห่งการกวาดล้าง เฮยที่เเฝงตัวอยู่ในกลุ่มของทหารฝ่ายกบฏเริ่มการฆ่าฟันทหารที่อยู่รอบข้างทันที ข้างนอกตำหนักของฮ่องเต้
ทหารจำนวนมากปิดล้อมทหารของฝ่ายกบฏไว้ซึ่งเป็นทหารของท่านแม่ทัพปราบอุดรนั่นเอง

"ฝ่าบาท กระหม่อมมาช่วยแล้วพะยะค่ะ"
ท่านเเม่ทัพปราบอุดรปรากฏกายขึ้นตรงหน้าของฮ่องเต้
.
.
.
60%