เกิดใหม่เป็นจิ้งจอกเก้าหางในโลกแฟนตาซีครับผม(Yaoi)

ลำดับตอนที่ #3 : ท่านแม่! ได้โปรด อย่าจากข้าไป(ครบจ้า~)

 แจ้งนิดหน่อยค่า~
เนื่องจากไรท์คิดว่าสองตอนแรกนั้นมันสั้นไป จึงจะขอแจ้งว่า ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปจะแต่งยาวขึ้นอีกค่า~
 อ้อ! แถมข้อมูลนิดนึงน้า~
ป่ามายามีทั้งหมด 5 ชั้น
ชั้นนอกสุด,ชั้นนอก,ชั้นกลาง,ชั้นใน,ชั้นในสุด
.............................................................................
  เรนกลับมายังบ้านของตนในเวลาบ่ายแก่ๆแล้ว เรนในตอนนี้นั้นอารมณ์ดีอย่างถึงที่สุดเพราะตนได้เพื่อน
คนแรกในชีวิตนี้แล้ว เนื่องจากตอนเด็กๆนั้นเรนได้ใช้เวลาทั้งหมดไปกับการฝึกเวทย์มนต์เเละร่างกายเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับตนเอง จึงไม่ค่อยได้ออกจากบ้านซักเท่าไหร่นัก เฮเรนที่เห็นลูกของตนอารมณ์ดีอย่างมากจึงถามว่า ไปเจอเรื่องดีๆอะไรมา เรนจึงเล่าทุกอย่างให้แม่ของตนฟังทุกอย่าง เฮเรนเมื่อได้ฟังเรื่องทั้งหมดแล้วก็ถึงกับทำหน้าเครียด 
เรนที่เห็นดังนั้นจึงถามออกไปด้วยความสงสัย
"ท่านแม่ เป็นอะไรรึขอรับ ทำไมถึงได้ทำหน้าเครียดเช่นนั้นเล่าขอรับ"
"เรน เจ้าไม่สงสัยเลยอย่างนั้นรึว่าเหตุใดจึงมีมนุษย์เข้าไปยังป่าชั้นในสุดได้โดยที่พวกเราไม่รู้ เจ้าก็น่าจะรู้นะว่ารอบบริเวณป่าชั้นกลางทั้งหมดนั้นแม่ได้กางเวทย์ตรวจจับเอาไว้หมดแล้ว นอกเสียจากว่ามนุษย์พวกนั้นจะมีเวทย์มิติ แต่ในปัจจุบันนี้นั้นไม่มีมนุษย์คนใดเลยที่มีความสามารถพอในการใช้เวทย์มิติ แม่จึงคิดว่าเรื่องนี้ต้องมีเบื้องหลังที่ไม่ธรรมดาแน่นอน"
"จริงด้วยขอรับ ข้ามัวแต่ดีใจที่ได้เพื่อนใหม่จึงลืมนึกถึงความจริงข้อนี้ไปเสียสนิทเลย"
"ว่าแต่..เพื่อนของเจ้าชื่อลูคัสรึเปล่า เรน"
"ขอรับ ท่านแม่"
"ในเผ่ามังกรนั้นมีเพียงผู้เดียวเท่านั้นที่มีนามว่าลูคัส
ซึ่งนามของผู้นั้นก็คือ ลูคัส ฟรีส ดราโกเนีย"
"นามนั่นมัน!!!..."
"ถูกแล้วล่ะ ลูกรัก นามนั้นคือนามขององค์ชายลำดับสองแห่งเผ่าพันธ์มังกรซึ่งเป็นหนึ่งในองค์ชายที่มีสิทธิ์สืบทอดในราชบัลลังค์ หากแม่คาดไม่ผิดแล้วล่ะก็ นี่จะต้องเป็นการยืมมือพวกมนุษย์ในการกำจัดองค์ชายลูคัสของผู้ที่ไม่ต้องการให้องค์ชายลูคัสได้มีชีวิตอยู่เป็นเสี้ยนหนามขวางทางในการครองบัลลังค์ของตนเป็นแน่"
"!!!..."เรนมองเฮเรนอย่างตกใจ จากนั้นจึงพูดขึ้น
"หากเป็นเช่นนั้นจริงแล้วล่ะก็ ข้าจะต้องรีบไปเตือนองค์ชายลูคัสนะขอรับท่านแม่"
"แต่ว่าองค์ชายลูคัสอาจจะกลับไปยังพระราชวังแล้วก็เป็นได้นะ เรน"
ตูม!!! พูดยังไม่ทันขาดคำเสียงดังสนั่นก็ดังออกมาจากป่าชั้นในสุด ซึ่งเป็นที่ๆลูคัสอยู่
เรนและเฮเรนมองหน้ากัน ก่อนที่ทั้งสองจะทะยานไปยังที่มาของเสียงนั้นในทันที
.
.
.
...ต่อค่า...
 มาทางด้านลูคัส
ย้อนกลับไปตอนที่เรนกลับไปยังบ้านของตนแล้ว ข้าจึงนั่งปรับพลังเวทย์และสภาพร่างกายของตัวเอง
ผ่านไปไม่นานเมื่อพลังเวทย์และร่างกายของข้าดีขึ้นมากแล้ว ข้าจึงออกจากถ้ำเพื่อจะกลับไปยังพระราชวังมังกร แต่เมื่อข้าออกมาจากถ้ำ ข้าก็พบกับ....
"ท่านดยุคฟีเรียส ท่านตามข้ามาได้อย่างไรและท่านนำคนของท่านมาปิดล้อมบริเวณหน้าถ้ำที่ข้าอยู่ด้วยเหตุอันใด"ลูคัสถามชายวัยกลางคนเผ่ามังกรหน้าตาหล่อเหลาผู้หนึ่งที่อยู่ข้างหน้าของตนโดยด้านหลังของชายผุ้นั้นมีทหารของเขายืนล้อมเพื่อปิดทางออกของตนอยู่
"แหมๆ องค์ชายลูคัส ท่านอย่าได้แกล้งโง่ไปหน่อยเลย ท่านเองนั้นรู้ดีว่าข้าตามท่านมาได้อย่างไร อา ท่านนี่ช่างโชคดีเสียจริงที่รอดมาจากพวกมนุษย์ได้
แถมดูเหมือนท่านจะไม่เป็นอะไรด้วยหนิ หึหึหึ"
"เหตุใดจึงต้องกำจัดข้า"
"ก็มันช่วยไม่ได้นี่นา หากไม่มีท่านองค์ชายลูเคเซียสหลานข้าก็คงจะลดเสี้ยนหนามในหนทางการนั่งบัลลังค์ไปได้มากโขทีเดียว เพราะฉะนั้นท่านก็นั่งอยู่เฉยๆและรอรับความตายแต่โดยดีเสียเถอะ ฮ่าๆๆ"
"ไม่มีทาง!!!"ข้าไม่ปล่อยให้พวกมันได้ทำอันใด ข้ารีบร่ายเวทย์ใส่เจ้าดยุคชั่วตรงหน้าทันที
ตูม!!! เวทย์ของข้าพุ่งเข้าใส่ที่ที่มันอยู่และระเบิดออกหมอกควันคลุ้งกระจายไปทั่ว และเมื่อหมอกจางลงข้าก็ไม่เห็นมันแล้ว
"จุ๊ๆๆ องค์ชาย เวทย์ของท่านรุงแรงใชย่อยแต่ว่าหากมันไม่โดนเป้าหมายก็เปล่าประโยชน์นะ ฮ่าๆๆ"
"หน็อยแก!!!"
"เอาล่ะ มาสู้กัน หากท่านรอดก็ดี แต่หากท่าน....ตาย
ข้าก็ไม่รู้ด้วยนะ ฮ่าๆๆๆ"
พูดจบทั้งสองก็เริ่มสู้กันเสียงร่ายเวทย์ดังขึ้นแทบตลอดการต่อสู้ สู้กันไปเรื่อยๆลูคัสเริ่มเสียเปรียบและพ่ายแพ้ในที่สุด ร่างของลูคัสร่วงลงกระแทกพื้นอย่างแรง ฟีเรียสจึงร่ายเวทย์ใส่ลูคัสเพื่อปลิดชีพ
ลูคัสหลับตาลงยอมรับความตายในขณะที่เวทย์ค่อยๆใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
แต่ทันใดนั้นเอง
ตูม!!! 
มีพลังเวทย์สายหนึ่งพุ่งเข้ามาขัดขวางพลังเวทย์ของฟรีสจนเวทย์ทั้งสองที่ปะทะกันเกิดการระเบิดออก
จากนั้นก็มีร่างสองร่างพุ่งมายืนบังร่างของลูคัสไว้ข้างหลัง หนึ่งในนั้นพูดออกมาว่า
"หากต้องการฆ่าเพื่อนของข้า ก็ข้ามศพข้าไปก่อน"
ลูคัสที่มองผู้มาใหม่ทั้งสองเบิกตากว้างอย่างตกใจและขานนามของหนึ่งในนั้นออกมาอย่างอ่อนแรง
"ร..เรน.."
เรนที่ได้ยินเสียงเรียกนามของตนจึงหันไปมองผู้ขานนามนั้น แล้วรีบทรุดตัวลงนั่งประคองร่างของลูคัสที่นอนอยู่ขึ้นและใช้พลังเวทย์ของตนรักษาอาการบาดเจ็บต่างๆของลูคัส ลูคัสมองหน้าของเรนมึนงง เรนที่เห็นแบบนั้นก็ยิ้มให้ลูคัส
"ไง มาช่วยแล้วนะ"
.
.
.
..ต่อ..
"เรน เจ้ารักษาองค์ชาย เดี๋ยวทางนี้แม่จัดการเอง"
"ขอรับท่านแม่"
ฟีเรียสมองเรนและเฮเรนด้วยความโกรธเกรี้ยวอย่างถึงที่สุด ที่ทั้งสองบังอาจมาทำแผนของตนพัง
"พวกเจ้าบังอาจยิ่งนัก ดี..ในเมื่ออยากปกป้องไอ้ลูคัสมากนัก ก็ตายไปก่อนมันเลยแล้วกัน พวกเจ้าทั้งหมด
จัดการฆ่าพวกมันซะ เร็ว" ฟีเรียสสั่งทหารของตนที่ปิดล้อมทางอยู่ให้กำจัดพวกเรนและลูคัส พวกมันรีบทำตามคำสั่งทันทีด้วยไม่กล้าขัดคำสั่งผุ้เป้นนายของตน
ตูม!! ชิ้ง ฉัวะ ฉึก อ๊ากกก อ๊อก
ทหารทั้งหมดรีบเข้าไปรุมเฮเรนทันที(อ้าว รุมผุ้หญิงอ่อ ไอ้พวกเลวเอ้ย)แต่เพียงเข้าไปใกล้ตัวก็ถูกฆ่าตาย
ทันทีไม่ว่าจะด้วยดาบในมือที่เฮเรนเรียกออกมาตะกี้นี้
หรือด้วยเวทย์มนต์กว่าร้อยบทที่เฮเรนร่ายขึ้นภายในเสี้ยววินาที(เทพเกิ๊น) ฟีเรียสที่เห็นทหารของตนถูกฆ่าตายดุจใบไม้แห้งร่วงจากต้นยิ่งโกรธเกรี้ยวขึ้นกว่าเดิม จึงร่ายมหาเวทย์ต้องห้ามธาตุมืดที่จะทำให้ผู้ใช้ถูกความมืดกลืนกินตัวตน(แต่มันไม่รู้ไง มันนึกว่าแค่ลดทอนอายุขัย 100 ปีซึ่งสำหรับมังกรที่มีอายุขัยนับหมื่นปีนั้นถือว่าน้อยมาก) หากแต่มีความแข่งแกร่งถึงขนาดสามารถฆ่าเฮเรนที่มีความแข็งแกร่งเป็นรองเพียงเผ่าเทพและจิ้งจอกเก้าหางที่มีอายุถึงหมื่นปีที่ตอนนี้มีเพียงตนเดียวเท่านั้นในโลกใบนี้
เมื่อร่ายเวทย์เสร็จแล้วฟีเรียสก็ต้องกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เนื่องจากดวงวิญญาณของตนกำลังถูกกลืนกินช้าๆ เฮเรนที่ฆ่าทหารทั้งหมดของดยุคและเรนที่รักษาแผลให้ลูคัสเรียบร้อยรวมถึงลูคัสที่ตอนนี้หายดีแล้วหันไปมองด้วยความตกใจ
และในที่สุดฟีเรียสก็หยุดกรีดร้อง ฟีเรียสในตอนนี้ดูเปลี่ยนไปมากนัก ดวงตาที่เคยเป็นสีน้ำเงินเปลี่ยนเป็นสีเเดงหมดทั้งดวง ผิวสีเนื้อเนียนสวยแปรเปลี่ยนเป็นสีดำและขรุขระดูน่ากลัว ปีกที่มีเพียงสองปีกตอนนี้มีถึงหกปีกและเป็นสีดำสนิท ร่างกายแผ่กลิ่นอายน่าสะอิดสะเอียนและไม่น่าเข้าใกล้ออกมา
ฟีเรียสที่ตอนนี้ถูกปีศาจกลืนกินวิญญาณและยึดร่าง
หันมามองยังทั้งสามก่อนจะเปล่งเสียงหัวเราะน่าขนลุกออกมา เคี๊ยกๆๆๆ จากนั้นร่างของมันก็หายไปแล้วมาโผล่ที่ด้านหลังของเฮเรน จากนั้นก็...
.
.
.
ฉึก ฉัวะ
มือของเจ้าปีศาจแทงทะลุอกของเฮเรน และเมื่อดึงมือออกมามันก็ดึงหัวใจของเฮเรนออกมาด้วย 
จากนั้นจึงเอาใส่ปากของตนเคี้ยวและกลืนมันลงไป
"ท่านแม่!!!"
เฮเรนมองไปยังเรนลูกของตน พุดออกมาอย่างยากลำบาก
"...ห..หน..หนี...ไป.."จากนั้นเฮเรนก็ตายลง
เรนมองภาพตรงหน้าพลางกรีดร้องออกมาด้วยความเสียใจ
"ไม่นะ..ไม่ ท่านแม่ ได้โปรด...ได้โปรดอย่าจากข้าไปนะ..ท่านแม่..อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาา..ฮึก..ฮือๆๆ"
เรนกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวดใจ รีบวิ่งไปกอดร่างของแม่ของตนไว้ ลูคัสรีบวิ่งตามมาเพื่อคอยปกป้องเรนจากเจ้าปีศาจ ที่ตอนนี้ทำเพียงยืนมองและหัวเราะออกมาด้วยเสียงน่าขนลุก เคี๊ยกๆๆๆๆๆๆๆ
เรนที่กำลังร้องไห้อยู่ เมื่อได้ยินเสียงร้องหัวเราะนั้นก็หันไปจ้องมองยังปีศาจตรงหน้าปากพึมพำออกมาไม่หยุด "เพราะเเก...ทั้งหมดเพราะแก..เพราะแกๆๆๆ...."
รอบตัวของเรนเริ่มมีไอพลังเวทย์สีดำลอยออกมา ดวงตาเปลี่ยนเป็นสีแดง เส้นผมเปลี่ยนเป็นสีเทา หางทั้งเก้าและใบหูจิ้งจอกเปลี่ยนเป็นสีดำ
ลมบริเวณโดยรอบเริ่มแปรปรวนและรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
ลูคัสเริ่มต้านแรงลมและไอพลังเวทย์ไม่ไหวจนสลบลงในที่สุด เรนหายไปจากที่ๆเคยอยู่
ตูม!!! ปีศาจโดยเรนถีบกระเด็นจนบาดเจ็บเล็กน้อย
ปีศาจลุกขึ้นมา และเข้าต่อสู้กับเรนทันที
ตูม ตูม เปรี้ยง ฉัวะ เช้ง
ทั้งสองสู้กันไปเรื่อยๆ(ไรท์ไม่ถนัดเขียนฉากต่อสู้อ่า ขออภัยเจ้าค่า~)แต่ด้วยพลังที่มากกว่าผสมกับความโกรธแค้นในปีศาจของเรนก็ทำให้ปีศาจพ่ายแพ้ลง
และถูกเรนฆ่าในที่สุด เรนเดินไปอุ้มร่างของแม่ของตนและนำไปฝังยังสวนในบริเวณบ้านของพวกตนแม่ลูก เรนมองหลุมศพของแม่เป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะใช้พลังเวทย์ของตนผนึกที่แห่งนี้ไว้เพื่อมิให้มีผู้ใดได้ย่างกรายเข้าไปรบกวนแม่ของตน.....
.
.
.
เรนกลับมายังที่ๆตนเพิ่งต่อสู้กับปีศาจไปเมื่อครู่
จากนั้นจึงใช้เวทย์พาร่างของลูคัสที่สลบอยู่ไปยังถ้ำที่ตนเคยพาลูคัสมารักษาครั้งก่อน เรนวางร่างของลูคัสลงอย่างอ่อนโยน เรนรักษาร่างให้กับลูคัสเสร็จแล้ว
มองหน้าลูคัสอยู่สักพัก แล้วก้มลงไปทาบริมฝีปากของตนกับริมฝีปากของลูคัสอย่างแผ่วเบา
จากนั้นจึงผละออกมาอย่างช้าๆกล่าวกับลูคัสว่า
"ดูเหมือน...ตั้งแต่แรกเจอ..ข้า..ก็หลงรักเจ้าแล้ว..."
แล้วร่างของเรนก็หายไปจากตรงนั้นเหลือทิ้งไว้เพียงสร้อยของตนที่ใส่ติดตัวตลอดเวลาที่ตอนนี้อยู่บนคอของลูคัส
.
.
.
.............................................................................
ค่า~ จบแล้วน้า~ เป็นไงบ้างเอ่ย แต่ดูเหมือนตอนมันไม่ยาวขึ้นเลยนะเนี่ย แหะๆ พอดีว่ายุ่งมากเลยค่า~ เลยลงได้ทีละนิดอ่า พอดีต้องทำงานทุกอาทิตย์เลย
แต่จะพยายามลงค่า เพื่อรีดทั้งหลายที่รออยู่ อิอิ
แต่ดูเหมือนเรื่องนี้เฮเรนจะค่าตัวน้อยสุดนะเนี่ย โผล่มาแป๊บเดียวก็ตายซะและ บทพูดก็น๊อยน้อย 555+
เอาล่ะ ช่วยเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยน้า~ บ๊ายบาย