bracelet's line games Ch.2

ตอนที่ 2 เพื่อนใหม่?

"เราต้องไปที่จุดนัดพบสินะอื้ม... ไปทางไหนละ?"

เด็กหนุ่มพึมพำพรางมองไปรอบๆขนาดที่ตัวเองกำลังเดินอยู่ดูเหมือนตอนนี้จะอยู่ในช่วงคริสต์มาส มีตั้งหิมะตก ยันมนุษย์โดนแช่แข็ง what...แต่เอาเถอะเราเลิกสนใจสิ่งเรานั้นดีกว่า เขาคิดในใจก่อนจะมองกระดาษเล็กๆแล้วเดินไปตามทางและแล้วก็มาถึงสะพานที่ดูแล้ว ไม่น่าไว้ใจเพราะมีพวกนักเลง 4-5 ร้อยสำหรับการเป็นตัวประกอบชอบมีเรื่องเด็กหนุ่มไม่ได้คิดอะไรมากมายก่อนจะเดินไปตามทาง แต่ก็ถูกนักเลงกลุ่มนั้นทักจนได้

 

"เฮ้ย!!!เอ็งอ่ะ"

กลุ่มนักเลงหันมาทางเด็กหนุ่มก่อนที่จะเดินมาล้อมเอาไว้พร้อมทำสายตาหาเรื่องแบบตัวประกอบ "เอ็ง รวยเปล่าว่ะ?" บุคคลที่คาดว่าน่าจะเป็นหัวหน้าถามชายหนุ่มซึ่งกำลังยืนมึนๆหน้านิ่งๆอยู่"อื้ม.... ไม่"เขาตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆแต่กลับให้ความรู้สึกกวนประสาทเกินบรรถมเหล่านักเลงถึงกับเลือดขึ้นหน้า ประมาณว่า กวนบาทาเหรอ? "มองผมแบบนั้นคิดว่าผมกวนส้นคุณสินะครับ?" เขาพูดขึ้นมาพร้อมมองกลุ่มนักเลง ที่ตกใจพรางคิดในใจ นี้เอ็งอ่านใจคนได้เหรอฟะ ก่อนจะกลับมาทำหน้ามึนต่อ  "ถ้าไม่มีอะไรผมขอตัวก่อนนะครับ" เขาพูดขึ้นก่อนจะเดินออกไปซึ่งกลุ่มนักเลงกลุ่มนั้นก็จับไหล่เขาให้หันหน้ามาก่อนจะชาร์ทหมัดราวกับจะปล่อยบอลเกงกิ

 

"กวนประสาทมากนะแก..." หัวหน้านักเลงกล่าวด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด

"ด๊ะเดี๋ยวก่อน!!!" อยู่ดีๆก็มีเด็กหนุ่มอีกคนหนึ่งวิ่งเข้ามาห้ามผมหางม้าสีเหลือง กับดวงตาสีฟ้าใสกำลังวิ่งเข้ามาพร้อมยกมือทัก "อย่ามาทำร้ายกันสิครับ"เขาวิ่งเข้ามาบอกกลุ่มนักเลงด้วยอาการเหนื่อยหอบก่อนจะโดนซัดไปติดกำแพง "ตูไม่กระทืบมันก็กระทืบเอ็งแล้วกัน"กลุ่มนักเลงเปลี่ยนเป้าหมายก่อนจะไปรุมกระทืบคนที่พึ่งเข้ามาใหม่ "ไม่ไหวๆ"เด็กหนุ่มที่พึ่งถูกช่วยชีวิตไว้เดินออกไปแบบไม่ใยดีปล่อยให้ความจริงที่เกิดขึ้นด้านหลัง ดำเนินต่อไป

 

. . .

 

เวลาผ่านมาได้สักพักเด็กหนุ่มก็ยืนอยู่กลางน้ำพุ จนในที่สุด "เฮ้ว่าไงเพื่อน" ก็มีคนๆหนึ่งเดินเข้ามาทักเขา ผู้ชายร่างสูงผมสีเทาดวงตาสีฟ้าท้อประกาย พร้อมกับแว่นตาสีดำ อยู่ในชุดนักศึกษา "ว่าไงเพื่อนถ้าเปลี่ยนเป็นรอนานไหม จะดีใจกว่านะ"เด็กหนุ่มบ่นให้กับเพื่อนของตัวเองก็คือ ไอโต้ง นั้นแหละ "อะไรกันละไอคนที่ทำตูเสียเวลา ก็เอ็งไม่ใช่เหรอ?" โต้งบ่นแบบไม่พอใจ "เสียเวลา?"เขาหันกลับมาด้วยความสงสัย "เออดิใครจะไปรู้ฟะ ว่าขนมปังมันจะตกไปโดนหัวรอง ดีนะเนี่ย ที่ไม่โดนสั่งให้ใช้งานไม่งั้นพักเที่ยงตูอยู่ไม่สุขแน่นอน" โต้งถอนหายใจ "ดีแล้ว เอาละที่เรียกมานี้ อยากให้ทำอะไรละ?" เด็กหนุ่มมองเพื่อนตัวเองแบบปลงๆก่อนจะเอยถามด้วยน้ำเสียงเอื่อยๆ "คงไม่ได้มาทำให้เสียเวลาอีกหรอกนะ?"เขามองเพื่อนตัวเองแบบปลงๆ "แน่นอนแกก็รู้นี้ ถ้าฉันสนใจอะไรสักอย่างมันจะเป็นยังไง"โต้งพูดออกมาพร้อมทุบอกตัวเอง แบบคนมั่นใจ "เฮ้อ เอ้ารออะไรละ รีบๆไปดิ" เขาบ่นก่อนที่เพื่อนจะพยักหน้าแล้วเดินนำไปซึ่งเขาก็เดินตามไป

 

. . .

 

"อ๊ะ เอ่อ...ท่านหญิงครับ..."เสียงของผู้ชายคนหนึ่งกับกำลังยืนมองผู้หญิงตรงหน้าแบบสั่นๆซึ่งอีกฝ่ายก็หันมามองด้วยแววตาอาฆาตจนทำให้อีกฝ่ายถอยออกไป

"มีอะไรอีกละ?"หญิงสาวมองบุคคลตรงหน้าแบบงงๆผมสีดำทอประกายกับแสงจันทร์งดงามเพียงแต่ดวงตาสีแดงเพลิงของเขากลับทำให้ดูแย่เล็กน้อย แต่ก็สวยนั้นแหละ จบ (- - )

"ค๊ะ คือท่านหญิงจะลองเกมส์นี้ จริงๆเหรอครับ?" ชายหนุ่มมองหญิงสาวแบบห่วงๆ

"แน่นอนสิเพราะมันน่าสนใจยังไงละ" หญิงสาวไม่รีรอก่อนจะเดินเข้าประตูประตูหนึ่งด้วยท่าทางมั่นใจโดยไม่สนชายหนุ่มที่อยู่ด้านหลังซึ่งอีกฝ่ายแม้เหมือนจะเสียงสั่นแต่ร่างกายก็ไม่ได้สนใจอะไรมากที่กำลังโค้งเคราพอยู่ในชุดพ่อบ้าน ก่อนจะเดินออกไป

 

. . .

 

"เห็นประตูนั้นไหมละ?"โต้งชี้ไปด้านหน้าที่มีประตูบานหนึ่งกำลังตั้งอยู่พร้อมบุคคลหนึ่งที่เดินผ่านพวกเขาสองคนไป สรุปก็ไอพ่อบ้านเมื่อกี้นั้นแหละ ( - -)

"หือ? ประตู เห็นนะเพราะตาไม่ได้บอด"เด็กหนุ่มมองพ่อบ้านพร้อมนึกสักพักว่าเป็นใครก่อนจะหันมาบอกเพื่อนซึ่งอีกฝ่ายก็ถึงกับน้ำตาไหลเพราะไม่รู้ว่าตัวเองจะโดนเล่นแบบนี้ "รีบเดินเข้ามาละฉันจะรอหลังประตูนี้เอง" โต้งบอกก่อนจะเดินเข้าไปในประตูแต่ที่หน้าแปลกสำหรับเด็กหนุ่ม เพราะประตูนั้น ไม่มีกำแพงหรือผนังรอบๆเลยด้วยซ้ำจริงๆตอนนี้ประตูมันก็ลอยด้วย "ประตูบ้าอะไรเนี่ย"เขามองแบบงงๆก่อนจะค่อยๆแง้มประตูเข้าไป... !!!เพียงพริบตาที่เขารู้สึกก็โดนดูดเข้าไปในประตูแล้วซะงั้นก่อนที่รอบๆตัวของเขาจะเป็นเหมือนกับฉากเดินทางข้ามทางช้างเผือก ไม่สิ ความเร็วแสงแบบในหนังสตาร์วอร์ "จอร์ดดดดด" เขาอุทานออกมาก่อนจะมองไปรอบๆ "โว๊ะ!จะชนแล้ว!! จะชนแล้ว!!!" ผ่านมาได้สักพักเขาก็ตกใจกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าที่เป็นประตูเหล็ก กำลังรอรับเขาอยู่เหมือนตอนนี้เขาจะเห็นประตูเหล็กนั้นกำลังกางแขนทั้งสองข้างเหมือนกำลังจะเข้ามาก่อนพร้อมกับจูบขนาดใหญ่ "ไม่!!!"เขาร้องลั่นก่อนจะเอามือบังทันทีที่เขารู้สึกก็เหมือนตัวเองตกลงจากฟ้า

"อ๊ะ เอ้า?เราอยู่บนฟ้าอ๋อ งั้นเอง ความฝันสินะ" เขาพยักหน้าเข้าใจอะไรบางอย่างแต่สุดท้ายมันก็ไม่ใช่แบบที่เขาคิดเพราะพอเขาตกถึงพื้นรอบๆก็เกิดควันกระจายไปทั่วบริเวณ

 

. . .

 

"ให้ตายดิเปิดตัวแบบคนปกติไม่เป็นหรือไงว่ะ"เพื่อนของเด็กหนุ่มเดินมาเจอเพื่อนของตัวเองกำลังนอนอยู่ในหลุมรูปคนที่ออกมาหน้าทุเรศแปลกๆ "เออ ตูไม่ปกติ ขอโทษทีแล้วกัน"เขาคอยๆลุกออกจากหลุม บาดแผลถลอกเต็มไปทั่วร่างกายแต่น่าแปลกที่เขากลับไม่รู้สึกเจ็บเลยด้วยซ้ำ ก่อนจะมองไปรอบๆตอนนี้เมืองที่เขาอยู่ไม่ใช่เมืองแรกซะแล้วแต่กลับเป็นเมืองที่มีทั้งร้านค้ามากกมาย และไม่ใช่ประเทศเดียว จีน บ้าง อังกฤษบ้าง บลาๆๆ บ้าง (เพื่อ?) "ที่นี้คือ?" เขามองไปรอบๆก่อนจะหันไปถามเพื่อน "ที่นี้เหรอ?เป็นเกมส์ๆหนึ่งในโลกของ เกมส์ของเราน่ะ" โต้งบอกก่อนจะกระโดดข้ามหลุม "เหมันมีแบบนี้ด้วยเหรอ?" เขาตกใจเล็กน้อยพรางคิดไปด้วย แถวนี้ก็ประหลาดเพราะมีตั้งแต่มนุษย์ลิงยัน ชาวสมิง(ชาวสมิง เป็นเหมือนลูกครึ่งของมนุษย์เพียงแต่จะมีหูและหางที่มีลักษณะคล้ายสัตว์) "ม๊ะ มันก็แปลกดีละนะ" โต้งหัวเราะ "ช่างเรื่องนั้นก่อนจะไปต่อกันเลยไหม?" โต้งหยุดหัวเราะก่อนจะหันมาถามเด็กหนุ่มที่กำลังมองรอบๆแบบแปลกตา "นั้นสินะ"เขาถอนหายใจมาหนึ่งครั้ง ก่อนจะเริ่มก้าวเดินแล้วก็ตกลงไปในหลุมทันที "ฮ่าฮ่า"โต้งถึงกับหลุดหัวเราะก่อนจะเช็ดน้ำตาแล้วถามเพื่อนตัวเอง "สบายดีไหม"ถึงจะถามแบบนั้นแต่มันก็ยังหัวเราะไม่หยุด "อ๊ะโอเค" นิ้วโป้งโผล่ขึ้นมาจากหลุม

 

. . .

 

หลังจากผ่านมาได้สักพัก2 หนุ่มก็เดินมาถึงปราสาทขนาดใหญ่ที่มีคนกำลังเดินเข้าไปมากมายก่อนที่ทั้งสองคนจะเดินเข้าไป "เอาละของเราห้องนี้สินะ"โต้งเดินมาพร้อมกับกระดาษเล็กๆกระดาษหนึ่งก่อนจะเดินไปในห้องทันที่ทั้งสองเปิดประตูเข้าไปก็มีเสียงร้อง เอ๋..... จากผู้ชายคนหนึ่งก่อนจะเดินมาหาเด็กหนุ่ม "น๊ะ นายมัน"เขากำลังชี้หน้าเด็กหนุ่มด้วยอารมณ์เหมือนคนคุ้นเคย "ใครฟะ"เขาพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเรียบๆ บุคคลตรงหน้าคือคนที่ไปรับชะตากรรมแทนเขานั้นเอง "อะไรกันลืมกันแล้วเหรอ?" เด็กหนุ่มหันหนาหนี ก่อนที่ตัวเขาเองจะมองแบบงงๆ "แม้ๆสนิทกันไวจริงๆ" โต้งหัวเราะก่อนจะมองไปรอบๆ ซึ่งก็มีเด็กหญิงอีก 2 คนกำลังนั่งอยู่คนหนึ่งกำลังกอดอกแบบผู้ดี อีกคนกำลังมองไปรอบๆแบบคนขี้กลัว "เราทุกคนมาแนะนำตัวกันดีกว่านะ"เด็กหนุ่มที่กำลังโดนงอลใส่แบบงงๆพูดขึ้นก่อนที่ทุกเสียงจะพูดขึ้นพร้อมกัน "ก็ดี"

 

. . .

 

เริ่มที่คนแรก "ผมโตโต้นะครับจะเรียกโต้งก็ได้"เด็กหนุ่มในชุดนักศึกษาสีเทาขยับแว่นหนึ่งครั้งก่อนจะยิ้มทักทาย

"ผมฟอร์ดครับ"เด็กหนุ่มผมสีทองดวงตาสีฟ้าท้อประกายแนะนำตัวด้วยความสดใส

"ฉันควีนแต่ถ้าอยากให้ฉันถูกใจ จงเรียกฉัน คิง ซะ!!" หญิงสาวผมสีดำดวงตาสีเพลิงชี้หน้าทุกคนในห้องด้วยท่าทางทะนงตน

"น๊ะหนูชื่อ... เบลคะ" เด็กน้อยผมสีขาวดวงตาสีเขียวสดใส แนะนำตัวด้วยท่าทางขี้อายจนดูน่ารักสุดๆ

"ตายละอยากได้เด็กคนนี้เป็นลูกสาวจริงๆ"คิงที่เห็นแบบนั้นถึงกับฉีกยิ้มก่อนจะเข้าไปกอดหนูน้อยตรงหน้า ของตัวเองโดยไม่ได้สนใจรอบข้าง

"เอาละผมคนสุดท้ายสินะ?" เด็กหนุ่มมองไปรอบๆ ซึ่งทุกคนในห้องก็พยักหน้า "เอาละผมชื่อเกล หรือจะเอาง่ายๆ เรียกผมเกิ้ล ก็ได้นะ"เขาแนะนำอย่างเป็นทางการก่อนที่เสียงประกาศจะดังขึ้น "ขอให้ทุกท่านหลับตาลงสักพักนะคะเกมส์ของเรากำลังจะเริ่มแล้ว" สิ้นสุดเสียงประกาศทุกคนในห้องก็หลับตาลง

 

. . .

 

"ตอนนี้เกมส์เริ่มต้นขึ้นแล้วอนุญาตให้ทุกท่านลืมตาได้แล้วค่ะ"สิ้นสุดเสียงประกาศทุกคนก็ลืมตาขึ้นมาก่อนที่เสียงหัวเราะจะดังลั่นไปทั่วแท่นที่มีเสาขนาดใหญ่อยู่ข้างๆ "เอ๋......เท่โคตรรรรรรรร" ฟอร์ดอุทานออกมาดูเหมือนตอนนี้ร่างกายของเขาจะเป็นผู้ชายผิวคล้ำมีโล่ขนาดใหญ่และหอกเหมือนนักรบสปาตัน "อื้มไม่เลว"หญิงสาวยิ้มออกมาดูเหมือนตอนนี้ร่างกายของเธอจะเป็นผู้หญิงผิวขาวผ่องใส่ชุดเหมือนนินจาสีเขียว "อ๊ะ เอ่อ...." ดูเหมือนหนูเบลตอนนี้จะกล้ายเป็นเด็กถือปีนใหญ่ผิวสีฟ้าผมสีขาวสั้นและใบหูเหมือนเอลฟ์ "เฮ้ย ไอเกิ้ล ดูดิ" ดูเหมือนตอนนี้ไอโต้งมัน... จะเป็นหมีไปแล้ว หมีสีขาวขนาดใหญ่พร้อมชุดเกราะหนา "ไอเกิ้ลไอเกิ้ล" โต้งตะโกนลั่น "ฉัน..."เด็กหนุ่มจับหน้าอกตัวเองที่เหมือนจะขยายขึ้นมาพร้อมกับร่างกายผอมเพรียวพร้อมกับดาบที่ปักอยู่บนพื้น ชุดเกราะหนังจระเข้สีแดงสลับดำเทา

 

"เอ๋!!!!!!!!!!!!!!!!"ทุกเสียงร้องออกมาพร้อมกัน