Battle secret วิชาฆ่าภาควิกฤติ

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ : Open The Battle

[ บทนำ Open The Battle ]  ]
_______

 

“Sit down” เสียงของครูรัฐพรดังขึ้นหลังจากที่หัวหน้ากล่าวทำความเคารพเสร็จแล้ว ครูรัฐพรคือครูประจำชั้นนักเรียนชั้นม.2/11 ในโรงเรียนมัธยมหญิงล้วนแห่งหนึ่ง และแน่นอน เธอคือครูสอนภาษาอังกฤษ

“Thank you teacher” เสียงตอบดังมาจากหลายคนในห้อง ครูรัฐพรพยักหน้ากับตัวเองและเริ่มเปิดหนังสือ

“เบื่อว่ะเมิงงง” เสียงสุพัชลิดา หรือนุ่มนิ่ม (นักเรียนหมายเลข35) ดังขึ้นเบาๆ แล้วหยิบการ์ตูนออกมาจากกระเป๋าและเริ่มอ่านเงียบๆใต้โต๊ะโดยไม่กลัวเกรงครูที่อยู่ห่างจากเธอไม่ถึงคืบเพราะเธอนั่งอยู่เก้าอี้แถวหน้าสุด

“อย่าว่าแต่เมิงเลย กูก็เบื่อเหมือนเมิงแหละ เฮ้อ อยากเล่นบาส” เสียงชมพูนุช หรือชม (นักเรียนหมายเลข44) ที่นั่งข้างๆตอบนุ่มนิ่มเบาๆ และฟุบหน้าลงกับโต๊ะ บ่ายวันศุกร์ที่แสนจะน่านอนกลับต้องมาเรียนวิชาน่าเบื่ออย่างภาษาอังกฤษที่ไม่ใช่ภาษาแม่

“นักเรียน เราจะมาแจ้งข่าวสารกันก่อนนะคะ เราจะมีการเข้าค่ายพัฒนาศักยภาพของผู้เรียน...”

ยังไม่ทันจบประโยค ทุกเสียงในห้องก็ร้องเป็นเสียงเดียวกัน 

“เย้ ไชโย”

ในห้องแทบจะกลายเป็นนกกระจอกแตกรัง เสียงพูดคุยกันเซ็งแซ่ทั้งที่ยังไม่รู้เลยว่าจะได้ไปที่ไหน

“เงียบๆหน่อย” เสียงของครูรัฐพรดังขึ้นแต่ก็สู้เสียงของพวกนักเรียนไม่ได้

“เฮ้ย เงียบๆกันหน่อยดิว้า!!” เสียงของนุ่มนิ่มดังช่วยครูอีกแรง ได้ผล เพราะทุกคนเงียบเสียงทันทีและจ้องมาที่หน้าห้อง อันที่จริงเธอก็ตื่นเต้นไม่แพ้กันเรื่องที่จะได้ไปเข้าค่ายแต่ความอยากอ่านการ์ตูนมันมีมากกว่าและเสียงของทุกคนก็กำลังกวนสมาธิของเธอ

“อ่ะ ขอบคุณจ๊ะสุพัชลิดา ต่อเลยนะ เราจะไปกันที่สวนสยามนะคะ”

“เย้” เสียงที่พึ่งเงียบไปดังขึ้นมาอีกครั้ง 

“อ่ะ เงียบๆกันหน่อยๆๆๆ” เสียงของครูรัฐพรผู้ที่วัยย่างจะเข้า55แล้วคงไม่มีใครสนใจจะฟัง

“เฮ้ย เงียบๆกันซะทีได้มั้ยวะ รำคาญเว้ย” เสียงตะโกนดังมาจากหน้าห้องอีกครั้งกับเด็กสาวที่พึ่งจะเงยหน้าขึ้นมาจากการ์ตูน 

“ขอบคุณอีกทีจ้ะสุพัชลิดา เราจะไปกันพรุ่งนี้นะคะ ให้มาพร้อมกันที่สนามใหญ่ในเวลาหกโมงเช้า และเราจะไปห้องเดียวนะ แต่ถึงจะไปกันแค่ห้องเดียวก็กรุณาอย่ามาสายเด็ดขาด ส่วนค่าใช้จ่ายไม่เสีย แต่ต้องไปทุกคน” การบังคับไปทุกคนนั้นไม่มีใครสนใจเพราะยังไงก็จะไปกันอยู่แล้ว ยิ่งฟรีม.211ยิ่งชอบ แต่สงสัยอย่างเดียวคือทำไมถึงได้ไปห้องเดียว

“เฮ้ย สิริณ ทำไมเราถึงได้ไปแค่ห้องเดียววะ” เจตสุภา หรือเจต (นักเรียนหมายเลข20) ถามสิริณ (นักเรียนหมายเลข51) เบาๆ

“สงสัยว่าเราแย่หนักถึงต้องจับไปเข้าค่ายพัฒนาศักยภาพล่ะมั้ง ฮ่าๆๆๆ” สิริณตอบพร้อมกับหัวเราะ

“ครูขา แล้วทำไมเราได้ไปแค่ห้องเดียวล่ะคะ” จันทรา หรือปุ๋ย (นักเรียนหมายเลข28) ถามคำถามซึ่งหลายๆคนสงสัย

“อืม อันนี้ครูก็ไม่รู้นะ มีคำสั่งจากข้างบนให้นักเรียน211ไปเข้าค่ายพรุ่งนี้น่ะ แล้วคำสั่งก็พึ่งมาเมื่อเช้านี้เอง” ครูรัฐพรพูดถึงฝ่ายบริหารของโรงเรียนที่ส่งคำสั่งลงมาให้เธอ อันที่จริงเธอก็สงสัยเช่นกันว่าทำไมนักเรียนห้องเธอถึงได้ไปเพียงห้องเดียว

เสียงวิพากษ์วิจารณ์ดังขึ้นอีกรอบ ครูรัฐพรเห็นท่าคุมไม่ไหวจึงกะจะปล่อยนักเรียนของเธอก่อนหมดคาบ

“อ่ะ เงียบๆแล้วฟังอีกรอบ ครูจะปล่อยแล้ว” คราวนี้ไม่ต้องพึ่งเสียงของนุ่มนิ่ม ทันทีที่ทุกคนได้ยินว่าครูจะปล่อยทุกคนก็รีบหันหน้ากลับมาและนั่งอย่างเรียบร้อยทันที

“ไม่ต้องเอาขนมมาเยอะนะ ใส่เสื้อพละกับกระโปรงนักเรียนมา เราจะค้างกันสามวันสองคืนเพราะฉะนั้นก็จัดเตรียมเสื้อผ้าของพวกเธอให้ดี เอาชุดลำลองไปนะ เราจะใส่ชุดพละไปกับกลับเท่านั้น ใส่รองเท้าผ้าใบมา แล้วเอาสมุดจดมาด้วย ครูจะสั่งงานให้ทุกคนเขียนบันทึกไปเที่ยวครั้งนี้” ครูรัฐพรพูดจบก็มีเสียงโห่แทบจะทันที ทุกคนคิดว่าคงจะได้ไปเที่ยวอย่างสบายๆ ขึ้นชื่อว่าเข้าค่ายแล้วก็คงจะมีงานอะไรบ้างแหละ

“ครูจะสั่งให้จดบันทึกการเข้าค่าย แบ่งกลุ่ม กลุ่มละ6คนนะ ทำบันทึกการเข้าค่าย ส่วนบ้านพักพักได้บ้านละ12คน ให้สองกลุ่มต่อบ้านหนึ่งหลัง โอเคนะ ไปจัดกันมาให้ดีไปถึงจะได้ทำอะไรได้สะดวกๆ อ้อ เอาชุดว่ายน้ำไปด้วยนะเผื่อใครอยากจะว่ายน้ำ”

“หึยย เมิง กูจะเอาชุดว่ายน้ำไปดีมั้ยวะ ฮ่าๆๆๆ” เสียงของบุญรักษา หรือมะลิ (นักเรียนหมายเลข22)พูดกับ รัตนกร หรือเมย์(นักเรียนหมายเลข23) ทั้งสองคนนั่งถัดจากเจตและสิริณที่นั่งถัดจากนุ่มนิ่มและชมอีกทอด

“หน้าอย่างเมิงนี่อย่าเอาไปเล้ย ไปเล่นไวกิ้งกะกูดีกว่า ฮ่าๆๆ” เมย์ตอบ ทั้งสองคนเป็นทอมและคงไม่พิสมัยที่จะให้ตัวเองอยู่ในชุดว่ายน้ำเท่าไหร่น่าไหร่นัก

“หัวหน้า บอกได้เลย”

“Please stand up” เสียงของนก หรือชื่อจริงๆก็คือวรกมล(นักเรียนหมายเลข32) หัวหน้าห้องม.2/11ดังขึ้น

“Thank you teacher see you again next time” เสียงตอบดังมาจากทุกคนตามสูตรเป๊ะๆเหมือนทุกวันก่อนที่ทั้งห้องจะกระจายออกไปจากห้องเรียนกันหมดภายในไม่ถึงนาที


________________

วันนี้ขอไว้แค่บทนำนะคะ พรุ่งนี้จะมาต่อ ช่วยเม้นๆเป็นกะลังใจหน่อยน้า