ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ปฐมบท(รีไรต์แล้วล่ะนะ)
_______________________________
ก็ต้องขอโทษนักอ่านทุกท่านนะคะ ที่นิยายของริสช้ากว่าคนอื่น T^T ไม่โกรธกันนะ~
บทนำ
ณ ป่าลึกที่อยู่ไกลจากเมือง มีปราสาทตั้งตระหง่านอยู่ หลายคนอาจสงสัยว่าทำไมในป่าลึกนี้ถึงมีปราสาท ถามคนละแวกนั้นก็ไม่มีใครรู้ รู้แต่เพียงว่าปราสาทนี้มีเจ้าของเนื่องจากทุกวันเวลาค่ำคืนจะได้ยินเสียงของเด็กทารก เสียงกล่อมและเสียงร่ำไห้ของหญิงสาว
ปัง!
"จะ เจ้ารู้ว่าข้าซ่อนอยู่ที่นี่ได้อย่างไร"เสียงของหญิงสาวคนหนึ่งกล่าวถามชายหนุ่มผู้ซึ่งเดินเข้ามาในปราสาทในท่าทีที่สบายๆ สีหน้าของนางดูตกใจแต่อีกไม่กี่วินาทีต่อมา สีหน้าก็กลับมาราบเรียบตามเดิมราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"แล้วเจ้าคิดว่า ข้าไม่รู้หรือกราเซียว่าข้ารู้ได้อย่างไร"ชายหนุ่มย้อนถามหญิงสาวด้วยแววตาดุดัน แต่หน้าของเขาก็คงยังยิ้มอยู่
"เวรากัส เจ้าก็น่าจะรู้ว่าข้าไม่ได้รักเจ้า แล้วเจ้าจะมาตามหาข้าอีกทำไม เจ้าก็รู้ข้าไม่สามารถทำตามสัญญาตระกูลได้ ข้ารักเขาคนนั้นและเด็กน้อยที่อยู่ในห้องนั้นก็เป็นลูกของข้า ของข้ากับเขา! ได้ยินไหมเวรากัส ข้ามีเด็กน้อยคนนั้นซึ่งเป็นลูกของข้ากับเขา ไม่ใช่กับเจ้า!"
"กราเซีย เจ้าก็รู้ว่ารักของเจ้าเป็นไปไม่ได้ กลับมาหาข้าเถอะนะ ข้าขอร้อง....อีกอย่างเด็กคนนั้นก็ได้รับเลือกจากสิ่งนั้นนะ"ชายหนุ่มอ้อนวอนหญิงสาวตรงหน้าด้วยสีหน้าเจ็บปวด
"แต่เจ้าก็รู้ ข้าไม่ได้รักเจ้านะเวรากัส อยู่ไปก็เท่านั้น"หญิงสาวพูดพร้อมหันหน้าไปทางอื่นเพื่อไม่ให้ชายหนุ่มเห็นน้ำตาที่ไหลลงอาบแก้ม
"ถ้างั้นข้าก็ขอโทษเจ้าด้วยละกันนะ ข้าต้องทำอย่างนี้จริงๆ"ชายหนุ่มก้มหน้าลงขอโทษพร้อมกับร่ายเวทย์บางอย่างทำให้หญิงสาวตรงหน้าเขามีเอราครอส[โซ่ที่เกิดจากเวทย์รัดกุมไว้เหมือนงูที่รัดเหยื่อ]
"มะ ไม่นะ.. เจ้าทำกับข้าแบบนี้ไม่ได้นะ เวรากัส อึก ข้าไม่ได้รักเจ้า สัญญาอะไรนั้นยังไงก็ไม่มีทางที่จะเกิดขึ้น"พอสิ้นเสียงของหญิงสาว ร่างของนางก็อันตธานหายไป!
"เด็กคนนี้ ข้าจะส่งให้ไปอยู่เขาคนนั้นเพื่อเจ้าก็แล้วกันนะ นี่คือสิ่งที่ข้าทำเพื่อเจ้าได้"ชายหนุ่มอุ้มเด็กน้อยคนนั้นพร้อมกับใส่สร้อยคอรูปปีกนกสีขาวบริสุทธิ์ ตรงกลางของปีกนกนั้นมีอัญมณีโอปอล์สีชมพูที่ส่องแสงงดงมประดับไว้
"เด็กน้อย ข้าหวังว่าเจ้าจะชดใช้แทนแม่ของเจ้าได้นะ และหวังว่าเจ้าจะไม่ทรยศต่อสัญญาระหว่างตระกูลเหมือนแม่ของเจ้ารวมถึงหน้าที่ที่เจ้าได้รับโดยไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ"ชายหนุ่มบ่นพึมพำเบาๆระหว่างร่ายเวทย์ให้เกิดรอยแยกระหว่างมิติเพื่อที่จะส่งเด็กน้อยวัยทารกไปยัง'โลกมนุษย์'ที่อยู่อีกมิติกับโลกแห่งนี้ ซึ่งได้เชื่อกันว่าเป็นโลกขนานกับโลกแห่งนี้และโลกแห่งราศีทั้งมวล....
"จงกลับมานะ เด็กน้อย กลับมาใช้หนี้ตระกูลข้าแทนแม่เจ้า!!"ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดซึ่งต่างจากตอนที่อุ้มเด็กน้อยอย่างสิ้นเชิง และแล้วเมื่อรอยแยกแห่งมิติหายไป ร่างของชายหนุ่มก็อันตธานหายไปด้วย!! เหลือไว้เพียงปราสาทที่ว่างเปล่า
APPLE PIE ?
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น