คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro แค่เริ่มต้นก็สับสนซะแล้ว
New Teacher ... ุรูนใหม่
Intro...แ่เริ่ม้น็สับสนะแล้ว
"สวัสีรับ ผม...เภัทร ีวนาวิน มาเป็นนัศึษาฝึสอนสอนพวุเป็นเวลาสามเือนพร้อมทั้รับหน้าที่อาารย์ที่ปรึษาห้ออพวุแทนอาารย์ประภาพรรที่ลาลอ ฝาเนื้อฝาัว้วยนะรับ"
ผมแนะนำ้วยสีหน้าที่พยายามะทำให้ยิ้มแย้มและูเป็นมิรที่สุ่อหน้านัเรียนหัวเรียนที่นั่หน้าสลอนฟับ้าไม่ฟับ้าในห้อเรียนั้น ม.6/7 มันเป็นอะไรที่เ็เป็ที่สุในีวิอนัศึษาปีสี่อผมที่อยาะฝึานในโรเรียนสรีที่มีแ่สาวๆล้อมหน้าล้อมหลั....
แ่นี่มันอะไร๊านนนนน!!!!!
เ้าวันนั้นเป็นเ้าวันันทร์้นเือนอภาารศึษาที่สอ และมันเป็นวันแรอารที่นัศึษาภาะวิาภาษาศาสร์ัวเล็ๆ (แ่สาบานว่าแมนโร) อย่าผมะ้อทำารัสินใอะไรบาอย่าเพื่อะเป็นใบเบิทาสู่ใบปริาอันแสนมี่า
แล้วไล่ะ??
รายื่อโรเรียนนับสิบโรเรียนปราอยู่บนระาษนาเอสี่พร้อมทั้้อบัับและวิธีารเรียมัวฝึานอะไรมามายที่อาารย์ประำภาอผมัหามาให้ ่าเป็นอาารย์ที่สุแสนประเสริอผมริๆ แ่็นะ....สันานนเรามันเปลี่ยนันไม่ไ้หรอ ไอ้นิสัยเอื่อยๆเรื่อยๆอผมนี่มันเป็นอะไรที่สันานสัๆ ผมรอให้มันถึวันสุท้ายแล้วลาไอ้มิวเพื่อนร่วมทุ์ร่วมโศันมาลอสี่ปีไปห้อออาารย์เพื่อส่เอสารว่าผมน่ะะเลือไปลสอนที่ไหน
"เี่ยน้ำ มึะลที่ไหนวะ" เี่ยมิวมันะโหัวมาลอผมะที่ผมำลัรอเอสาร่าๆ ูสิรับสันานนเรา มันลอไ้แม้ระทั่อนะไปฝึาน
"หิล้วน" ผมอบมันห้วนๆ พลารอเลรหัสโรเรียนหิล้วนเพียแห่เียวในเอสาร เล 077269
"แู่ะลายล้วน"
"แล้วมึะมาถามูเพื่อ" ผมเบิ๊ะโหลหนาๆอมัน้วยฝ่ามืออรหัน์อผมเ็มรั มันหันมามอผม้วยสายาอาาแล้วบรรรอเลรหัส 011269 ึ่เป็นรหัสโรเรียนายล้วน่อไป ผมเหลือบามอเอสารมันเล็น้อยแล้วลับมาบรรเียนเอสารในมืออย่าบรรที่สุเท่าที่ีวินัศึษาเรียนๆนนี้ะทำไ้ เราสอนนำเอาเอสารลับเ้าอเอสารสีน้ำาลพลาปิผนึแน่นหนาและบรรราบามๆันนละสามรั้ แล้วออันเินออาประูห้อพัอาารย์้วยวามไวแส พร้อมเสียอไอ้มิวที่ผมอยาไ้ยินที่สุ
"เี่ยน้ำ แเหล้าันเถอะสา"
แล้วไ่อล่ะ??
วันแรอารที่ผมะทำหน้าที่รูบาอาารย์ับเ้าบ้า ผมแ่ัว้วยุนัศึษาเรียบร้อยเ็มยศแบบที่ีวินี้ไม่เยทำมา่อน เอาเป็นว่าวันนีู้หล่อเ็มที่ะะวิ๊ระาใสาวๆในโรเรียนสัหน่อย มายืนอยู่หน้าโรเรียนหิล้วนั้แ่หโมเ้า อืม....เรียมพร้อมีะมั
มือเรียวสวยอผม (นอื่นเ้าว่าั้น) บรรแะอเอสารารอบรับที่ผมเพิ่ไ้รับมาเมื่อวาน (มัน็มาาารที่ผมส่ใบสมัรวันสุท้ายนั่นแหละ) แล้วพอีเมื่อวานมัวแ่วินนิ่ับไอ้มิวมันอยู่เลยไม่ไ้สนอสนใไอ้เอสารนี่มามายนั ็รู้อยู่แล้วว่าเรามันสอนหิล้วน สวรร์อูีๆนี่เอ
"สั!!!!!!!!!" ทันทีที่ผมแะอเอสาร ผม็สบถออมาัลั่น่อนะะรุบปาอัวเอไว้แทบไม่ทันเมื่อเห็นสายาสาวๆที่เริ่มทยอยมาโรเรียนมอผมแล้วถอยหนีเหมือนเห็นารโริ
ผมรีบเินออาหน้าโรเรียนแล้วหลบมุมไปที่อึัอหนึ่เพื่ออ่านรายละเอียในเอสารอีรั้ มัน้อเป็นเรื่อวิปลาสอะไรสัอย่าแน่ๆ ในเมื่อเอสารในมือผมมันเียนว่าโรเรียนที่ผม้อไปฝึสอนมันเป็นโรเรียนายล้วนแทนที่ะเป็นหิล้วน
รรมเวรออี้อย (ึ่อี้อยือใรผม็ไม่ทราบ) ผมรีบโทรศัพท์ไปหาอาารย์ที่เารพที่เ้าัารเรื่ออผมทันที สัพัเ้า็รับสาย้วยน้ำเสียัวเียๆ
"ฮัลโหลลลลล"
"โหลารย์ นี่ผมเอนะผมเอ๊" ผมรอเสียัวเอไป้วยน้ำเสียระวีระวา เสียอาารย์เียบไปสัพั่อนะมีเสียุัๆ อืม...เ้าวานหาแว่นล่ะมั้
"ผมเอนี่มันใรล่ะวะ" เออ...อาารย์ผมมันแนวี้ล่ะ
"น้ำอ่ะ เภัทร ารย์ะเอานามุล้วยป่ะ หรือะให้ผมแฟ์บัรประานไปให้" วนีนไ้อีู
"โทรมาทำหอไรวะเ้าๆ"
"ผมว่ามัน้อมีเรื่อเ้าใผิว่ะารย์ ผมเลือฝึานที่หิล้วน แ่ทำไมเอสารอบรับอผมมันถึเป็นายล้วนอ่ะ"
"มึเียนเลรหัสโรเรียนถูเปล่าวะ นั่นน่ะประเ็น" อืม...มัน็ไม่แปลอีที่อาารย์ะมึๆูๆับพวเรียนๆอย่าผม
"ถูสิารย์ 077269 ผมยัำไ้ึ้นใเนี่ยารย์" ผมพูแล้วิ้มนิ้วปึๆไปที่เอสารบ้านั่น
"สัแล้วมึ นั่นเลเ็หรอวะ ูิว่าเลหนึ่ ู็ยัๆอยู่ว่ามึเนี่ยนะอยาสอนายล้วน"
"เ้อออ....." ุนีู้ะทำอะไรไ้นอาอ้าปาหวอ
"มึ็ทนๆไป่อนละัน อย่าน้อยมึ็ยัมีไอ้ฤเป็นเพื่อนในโรเรียน แล้วู็แ้ไไรไม่ไ้แล้ว้วย มึสอนๆไปเหอะ มัน็วิาเียวับที่มึ้อไปสอนหิล้วนนั่นแหละ แ่เออ...ูไ้่าวมาว่าอาารย์เทอมึเ้า้อไปลาลอ มึเลย้อไปเป็นอาารย์ที่ปรึษาแทนเ้า้วย แ่นี้นะ ู่ว......"
แพูบแ็วาสายไปพร้อมทั้ปิเรื่อ (าว่าแะแะแบออ้วย) ผมที่ยัเหวอไม่หายะทำไไ้ล่ะรับ นอานั่อ่านรายละเอียเอสารนั่นวนไปวนมานับสิบรอบเพื่อให้แน่ใว่าผมไม่ไ้ฝันไป สรุปแล้ว็ริๆ ผมไม่ไ้ฝัน ทุอย่ามันเป็นเรื่อริ ผม้อมาใ้ีวิร่วมับไอ้พวหัวเรียนนี้อีสามเือน............รรมออี้อยริๆสิรับ
ลับมาที่ปัุบัน
ผมแนะนำัวเอเป็นภาษาไทยบ็แนะนำัวเป็นภาษาี่ปุ่น่ายๆเล็น้อยพอเป็นพิธีที่ทำให้ไอ้พวนี้มันรู้ว่า เออูมีวามรู้นะ สอนพวมึไ้เหมือนันนะเว้ย แล้วหันไปยิ้มหวานให้อาารย์แ่หัวเถิหัวหน้ารูระับั้นมอหแล้วส่สายาประมาว่า มึออไปะทีสิ ูอึอั
"พวเธอ็ทำวามรู้ัับอาารย์นใหม่ไปนะ อย่าแล้รูเ้าล่ะ ผมไป่อนนะ หมั่วโมแล้วไปพบผมที่ห้อ้วย" เ้าหันมาพูับผมเล็น้อยแล้วเินออไปาห้อ อืม....เหลือเพียแ่ผม และนัเรียนอีสี่สิบีวิพร้อมับบรรยาาศยะเยือๆอบล ผมยิ้มแหยๆให้ับนัเรียนใหม่อผม
"เอ่อ....พวุเรียผมว่าพี่็ไ้นะ ผมื่อเล่นว่าน้ำ" ผมพูสบายๆเพื่อให้เป็นันเอับนัเรียนอผมที่สุ แ่แล้วสิ่ที่ผมไม่อยาไ้ยินที่สุ็เิึ้น
"น้ำอะไรรับพี่ น้ำหวานหรือเปล่า พี่หน้าหว๊านหวานนนนนนนนน"
"ฮิ๊วววว
ความคิดเห็น