[OS/SF] B.A.P Alldae - StayStrongDaeHyun

ลำดับตอนที่ #1 : [SF] เพื่อนสนิทคิดซื่อๆ(?) JaeDae 1/2

Title : เพื่อนสนิทคิดซื่อๆ(?)

Couple : JaeDae

Chapter : 1/2]


 

7.30 am

ณ ห้องนอนขนาดเล็ก ผนังสีขาวสะอาดตา ไร้การตกแต่งใดๆ เป็นการแสดงถึงว่าเจ้าของห้องนี้ใช้สถานที่นี้เพื่อการพักผ่อนนอนหลับจริงๆ ตรงมุมห้องมีเตียงสามเตียงวางเรียงติดกัน เป็นเตียงสองชั้นขนาดกลาง แต่ละเตียงแสดงถึงเอกลักษณ์เฉพาะตัวของแต่ละบุคคลที่เป็นเจ้าของเตียงนั้นได้เป็นอย่างดี

ใบหน้าหวานที่กำลังหลับใหลอยู่ในห้วงของนิทรา เริ่มขยับดุกดิกไปมาอยู่ในผ้าห่มสามชั้นที่เจ้าตัวใช้ห่ม ถึงมันจะมากไปสำหรับใครหลายคนแต่สำหรับคนที่คลุกตัวอยู่ในนี้กลับร้สึกว่ามันช่างอุ่นกำลังดี

ไม่นานนัยต์ตาหวานลืมตาขึ้นกระพริบตาถี่ๆ พรางเอามือขยี้ตาเพื่อปรับสภาพตาในการรับแสงของวันใหม่  แล้วบิดตัวไปมาเพื่อขจัดความง่วงออกไปจากตัว  ทันทีเมื่อสายตาได้จับต้องมองไปที่นาฬิกา ได้เวลาที่พวกเขาจะต้องตื่นไปทำงานแล้วสิ  นึกขึ้นได้เขาก็เริ่มขยับตัวลงมาจากเตียงนุ่ม สายตาเหลือบไปมองเมมเบอร์ที่เหลือที่ยังขี้เซา นอนหลับปุ๋ยราวกับว่าวันนี้เป็นวันหยุด

‘พวกกระต่ายขี้เซาเอ๊ย! ถ้าไม่มีเขาจะตื่นกันไปทำงานไหมน่ะ’

ร่างบางคิดในใจ พลางเดินไปเข้าห้องน้ำอย่างอารมณ์ดี นิ้วเรียวสวยบิดลูกกลอนประตูห้องน้ำ เพื่อจะเข้าไปทำความสะอาดร่างกายให้สดชื่น แต่..

กึก! กึก!

ประตูห้องน้ำมันเปิดไม่ออก =______=

ย๊า~~~~~

                 เขาอุตส่าห์บอกพี่คังแล้วนะ ว่าให้ช่างมาซ่อมสักที  เงินอัลบั้มพวกเขาก็ขายได้ตั้งเยอะ แต่ทำไมแค่ซ่อมประตูห้องน้ำ ทำไมซ่อมไม่ได้ เขาคิดในใจ(อีกแล้ว) ก็เขาไม่สามารถกรีดร้องมันออกมาทางเสียงได้นะสิ ก็เหล่าเมมเบอร์เขานอนหลับปุ๋ยแบบนั้น เป็นคุณคุณจะกล้าส่งเสียงไหมหละ


 

นิ้วเรียวพยายามบิดลูกประตูสุดความสามารถถึงเขาจะตัวใหญ่ กินเยอะ แต่แรงมันไม่ได้ไปแปรผันตามอัตราการกินสักหน่อย แดฮยอนบ่นอุบอิบๆในใจตามเคย

กึก! ปึง!



 

เสียงเปิดประตูห้องน้ำดังขึ้นโดยฝีมือใครอีกคนที่ไม่ไช่เขา  แต่เป็น....


 

‘ยู ยองแจ’

รอยยิ้มกว้างก็ได้ปรากฏบนใบหน้าแมวนั้นอีกครั้ง พร้อมกับเอ่ยเสียงหวานปานน้ำผึ้ง


 

“อา ขอบใจนายมากน่ะยองแจอา~ ที่อุตส่าห์เปิดประตูให้ นายใจดีจัง”



 

“ก็แค่มันเสียงดังกึกๆ ฉันนอนไม่ได้ ฉันไม่ได้ใจดีกับนายสักหน่อย มันน่ารำคาญน่ะแดฮยอน ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น พร้อมกับสายตาที่บ่งบอกว่าไม่พอใจอย่างแรง ที่แดฮยอนทำเสียงดังกึกๆขณะที่เขานอนอยู่

 




=[]=!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!





 

“ย๊า!! ยองแจ นายชักจะหาเรื่องฉันทุกวันแล้วน่ะ ” สายตาน่ากลัวของเขาส่งมาหายู ยองแจ คู่กรณียามเช้าๆที่ชวนเขาทะเลาะได้บ่อยๆ  

ยู ยองแจมองปฏิกิริยาของร่างเล็ก แล้วก็นึกยิ้มในใจ มันไม่ได้น่ากลัวสักนิดเลยในสายตาของยู ยองแจคนนี้เลยน่ะสิครับ มันเหมือนลูกแมวดำที่กำลังพองขนขู่เท่านั้นเอง

ร่างบางสะบัดตัวหันหลังให้เขา แล้วเดินกะฟัดกะเฟียดเข้าห้องน้ำไปอย่างไม่พอใจ จะให้แดฮยอนพอใจได้ยังไง ก็เจ้าตัวที่ชื่อว่ายู ยองแจขยันทำร้ายจิตใจเขาอยู่แบบเรื่อยๆ ไม่คิดจะเหนื่อยเลยรึไงที่พูดแบบนี้กับเขา คนมันเจ็บ! คนบ้าอะไรปากคอเคราะห์ร้ายที่สุด! อย่าให้ถึงทีเขาน่ะ ยูยองแจ เหอะ!

10.00 am

วันนี้พวกเขามีงานแฟนไซต์ที่ปูซาน และก็อุลซาน แรกๆเขากะจะเก็บพลังงานไว้ไปเล่นกับเบบี้สักหน่อย แต่ดันใช้พลังงานมากกว่าที่คิด เพราะกว่าแดฮยอนจะงัดเมมเบอร์แต่ละคนออกมาจากเตียงได้ เล่นเอาเขาแทบอยากจะเขมือบชีสเค้กเป็นร้อยๆปอนด์ได้ พวกนายเกิดมาเพื่อนนอนกันรึไงห้ะ!! =______=

“ขึ้นรถเร็ว แดฮยอน เดี๋ยวไม่ทัน”



 

เสียงทุ้มต่ำ ของผู้เป็นลีดเดอร์ดังขึ้น แหนะ! มีมาบอกให้รีบด้วย ทั้งๆที่ตัวเองตื่นสายกว่าเขาแท้ๆ ขาเรียวยาวพลางก้าวเดินฉับๆตรงดิ่งไปที่รถแวน ที่มีเหล่าบีเอพีเมมเบอร์นั่งอยู่ในนั้นเต็มคันรถ แดฮยอนยเหลือบตามองไปทั่วคันรถว่ามีที่ตรงไหนที่เขาจะสามารถนั่งได้ เบาะหน้าก็ถูจับจองด้วยเหล่าพี่ใหญ่ทั้งสองคน เบาะกลางก็ชอนซามุน กับ เหอะ! ยู ยองแจ  สายตาเขาก็เบนไปที่นั่งด้านหลังไปสะดุดกับที่ว่างข้างๆมักเน่น้อยตัวสูงโย่ง เขาเลยเขยิบตัวเขาไปนั่งข้างๆ ดีน่ะที่เขาตัวเล็กถ้าเทียบกับจุนฮง มันเลยทำให้ที่นั่งไม่ได้อึดอัดไปสักเท่าไร ทันทีที่ก้นของเขาแตะเบาะนั่ง

“ทำหน้าเป็นแมวหิวไปได้น่ะฮยอง” เสียงใสแจ๋วของมักเน่ดังขึ้น

“ถ้าฮยองหิวนายเลี้ยงชีสเค้กฮยองไหมหล่ะ ฮ่าๆ”  แดฮยอนยิ้มหวานตามฉบับให้กับมักเน่หน้าใส ผิวขาวเนียนทำให้เขานึกอิจฉาผิวน้องที่เขาไม่มีวันได้มัน

“งั้นผมเลี้ยงไปตลอดชีวิตได้ไหมครับ”  สีแดงระเรื่อปรากฏบนใบหน้าขาวของมักเน่ -//-               พร้อมกับรอยบุ๋มที่แก้มแสดงให้เห็นว่าอีกคนยิ้มกว้างขนาดไหน

“ต...ตลอดชีวิต -/-“  ถึงเขาจะเป็นแดฮยอนคนแมน(?) เจอแบบนี้ความแมนก็หายหมดเกลี้ยงน่ะครับ

“โว๊ะ! ถอยไปเลยจุนฮง! ฮยองมีเรื่องคุยกับแดฮยอนคนดำ” เสียงของยูยองแจดังขึ้นขัดจังหวะบรรยากาศสีชมพูหวานแหววของทั้งคู่(?) พร้อมกับออกแรงผลักจุนฮงให้ลุกออกไปที่จากนั่งข้างๆแดฮยอน แล้วให้ตัวเองมานั่งข้างๆแทน

“ย๊า~ ยองแจนายว่าไงน่ะ! นายหาว่าฉันดำหรอ!” แดฮยอนอดที่จะแขวะยองแจไม่ได้ เขาไม่ได้ดำสักหน่อย เขาก็แค่.... ช่างมันเถอะ-*-

“เงียบๆไปเลยน่ะ” เสียงดุของยองแจดังขึ้น มันยิ่งทำให้แดฮยอนฉุนกึก

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.
            .
            .
            .

“นายพูดแบบนี้ นายไช่เพื่อนฉันจริงไหมห้ะ! ยูยองแจ คนปากเสีย!!!!”

สวัสดีไรเตอร์แนะนำตัวหน่อยน่ะ มันเป็นฟิคเรื่องเเรกอ่ะเนอะ เขินๆบ้างนิดนึง 55555
แรกๆๆ กะเเต่งเป็น OS ตอนเดียว เเต่ด้วยที่ว่าเเต่งไปแต่งมา มันเกิน 555 เลยเปลี่ยนเป็น SF 2 ตอน
ก็มันเพลินน่ะ 5555 ยังไงก็ฝากshot fic ไว้ในออ้อมอกรีดเดอร์ทุกคนด้วยน่ะค่ะ 555 มาติชมกันได้น่ะ
ว่าภาษามันแปลกไปไหม เขียนผิดตรงไหน ไรท์จะได้เอาไปปรับปรุงให้ฟิคสนุกขึ้นน่ะค่ะ 55 
มาพูดคุยเล่นกันได้น่ะค่ะ twitter : Lnsmilez มาทวงฟิคได้เลยค่ะ 555 ไรท์จะได้รีบมาปั่นให้จบ รักรีดเดอร์ทุกคนน่ะค่ะ มาเม้นบ้างไรบ้างพอหอมปากหอมคอก็ได้น่ะค่ะ ถือว่าเป็นกำลังใจเล็กๆน้อยๆเนอะ ><