ลำดับตอนที่ #204
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #204 : ตอนที่ 82 เรื่องวุ่นวายหลังงานเลี้ยงวันเกิดและรวมพล(100%)(แก้ไข)
ตอนที่ 82
ดาร์คตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้น กำไลผนึกสัตว์อสูรยังร้อนอยู่ เพราะพวกเทียแมทอยากให้เขาทำกับพวก..แบบเดียวกับมิโกะเมื่อวานนี้
'ดาร์ค ทำไมเมื่อวานนี้กลับมาแล้วไม่ยอมเรียกพวกข้าออกมาล่ะ"โรซ่าถามด้วยความไม่พอใจ
'รอกลับไปที่บ้านในมิติส่วนตัวก่อนนะครับ'ดาร์คกล่าวพยายามยืดเวลา เพราะถัาเขาปล่อยพวกเธอออกมา พวกเธอคงไม่รอช้าที่จะจับเขาขึ้นเตียงแน่ๆ เขายังจำตอนที่โดนพวกเธอลงโทษเขาได้
'ต้องคืนนี้เท่านั้นดาร์ค ไม่งั้นพวกข้าอาจจะลงโทษเจ้าอีกรอบก็ได้นะ'เฟนีย่าพูดดักไว้พร้อมคำขู่ ดาร์คได้ยินแล้วสะดุ้งทันที
'เข้าใจแล้วครับ'
'ดีมากจ๊ะ เด็กดีๆ'เฟนีย่าพูดอย่างมีความสุข แล้วพวกสาวๆก็ตัดโทรจิตไป
วันนี้ดาร์คไปมหาวิทยาลัยตามปกติเหมือนทุกวัน แต่เมื่อคนขับรถขับมาจนใกล้มหาวิทยาลัย เมื่อเห็นภาพเบื้องหน้าก็ต้องเหงื่อตกเรียกดาร์คที่นอนกลางวันให้ตื่นขึ้นมาอย่างเร่งด่วน
"ท่านดาร์คครับ มีฝูงนักข่าวกำลังยืนออกันด้านหน้าแน่นไปหมดเลยครับ!!!"เมื่อได้ยินที่คนขับรถพูด ดาร์คตื่นขึ้นมามองฝูงนักข่าวที่จำนวนน่าจะเยอะกว่าพันคนได้
ไม่น่าแปลกใจที่จะมีนักข่าวพากันมาสัมภาษณ์เขามากมายขนาดนี้ ข่าวเมื่อวานที่เขาเป็นลูกชายเพียงคนเดียวของโอลิเวอร์ เรื่องที่เซร่าเป็นเจ้าหญิงทายาทสืบทอดบัลลังก์รัสเซียเพียงคนเดียว และที่เมื่อวานเขามีเรื่องกับเจ้าวิลเลี่ยม เซร่าประกาศถอนหมั้น นักข่าวจากทั่วทุกสารทิศเลยมุ่งหน้ามาที่โตเกียวทันที
"อ๊ะ นั่นรถของดาร์คนี่นา รีบไปสัมภาษณ์เขาเร็ว"นักข่าวคนนึงหันมาเห็นรถลีมูซีนของดาร์คก็ร้องเสียงดัง ทำให้นักข่าวหันมามองทางนี้กันหมด จากนั้นทั้งหมดก็กรูกันวิ่งเข้ามาหารถดาร์ค คนขับรถอึ้งจนทำอะไรไม่ถูก
"ขับหนีสิเจ้าโง่!!!"ดาร์คตะโกนเสียงดังทำให้มันได้สติ รีบหมุนรถกลับไปด้านหลังขับหนีโดยไม่สนใจกฎจราจร หักหลบรถที่วิ่งสวนเข้ามาอย่างน่าหวาดเสียว แต่รถของพวกนักข่าวนับสิบคันกำลังตามไล่จี้เข้ามา จำนวนเพิ่มขึ้นจากสิบเป็นร้อยและเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แล้วยังมีเฮลิคอปเตอร์นักข่าวหลายลำบินตามมา
"ฟังให้ดีนะ ฉันจะใช้เวทพรางกายแล้วบินหนีออกจากรถไป แกต้องขับหนีไอ้พวกนี้ไปให้ไกล จนกว่าฉันจะติดต่อมาแกห้ามโดนจับเด็ดขาด ไม่งั้น...แกอาจจะได้รับความสงบชั่วนิรันดร์ก็ได้"ดาร์คพูดเสียงเย็นยะเยือกแล้วแสยะยิ้มจนน่าขนลุก คนขับรถกลัวตัวสั่นแล้วพยักหน้า
"ครับ ผมจะขับหนีจนกว่าท่านดาร์คจะติดต่อมา!!!"คนขับรถพูดยืนยันคำสั่งเสียงดัง
"ดีมาก"ดาร์คพูดเท่านั้นก็ใช้เวทพรางกายแล้วเปิดประตู กางปีกบินออกไปจากรถทันที คนขับรถรีบเอื่อมมือไปปิดประตูรถแล้วขับหนีต่อ เขาขับไปได้ไม่นานก็เจอพวกนักข่าวที่ตั้งกำแพงรถดักอยู่ข้างหน้า ทำให้มันต้องหักเลี้ยวเข้าซอยไป
ดาร์คบินเข้ามานมหาวิทยาลัยร่อนลงบนดาดฟ้าที่ยังปลอดคนอยู่ ดาร์คหยุดใช้เวทพรางกายแล้วเปิดประตูเดินลงจากดาดฟ้า
"ช่วยบอกเรื่องการถอนหมั้นหน่อยครับ!!"
"ความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าหญิงกับดาร์คเป็นยังไงค่ะ!!"
"การหมั้นระหว่างคุณกับวิลเลี่ยมถูกยกเลิกแล้วรึยังค่ะ!!"
"ราชาและราชินีบังคับให้เจ้าหญิงหมั้นตั้งแต่เด็กแล้วจริงหรือเปล่าค่ะ"
"เจ้าหญิงรู้จักกับดาร์คได้ยังไงค่ะ!!"
....................
ทันทีที่ดาร์คเปิดประตูก็ได้ยินเสียงแสนน่ารำคาญดังขึ้นมา พวกนักข่าวกำลังขึ้นบันไดตามสัมภาษณ์เจ้าหญิงแห่งรัสเซียที่โดนรุมล้อมจนหนีขึ้นดาดฟ้ามา เมื่อทุกคนสังเกตเห็นดาร์คเสียงก็เงียบลง
"ดะ..ดาร์คค่ะ"เซร่าพูดเสียงสั่นๆ ทำไมเธอต้องเจอกับดาร์คในสถานการณ์แบบนี้ด้วยนะ
"คนนั้นคือดาร์คนี่นา"นักข่าวคนนึงร้องแล้วทั้งหมดก็วิ่งขึ้นบันไดมาอย่างรวดเร็ว ดันจนทำให้เซร่าล้มลงไป และเธอกำลังจะโดนบาทาของพวกมันเหยียบกระแทก ดูเหมือนพวกมันจะไม่สนแล้วว่าเซร่าอยู่ในฐานะอะไร
"กรี๊ดดด..อ๊ะ.."เซร่ากรีดร้องเมื่อกำลังจะโดนเหยียบแล้วหลับตาปี๋ แต่แล้วเสียงของพวกนักข่าวก็เงียบไป เซร่าค่อยๆลิมตาขึ้นมาเห็นนักข่าวทั้งหมดถูกจับแช่แข็งหมดแล้ว เพราะเซร่าตกใจจนเผลอปล่อยพลังใส่พวกนักข่าวไป
"เธอจะฆ่าฉันรึไง"เสียงเย็นชาดังขึ้นมา เซร่าหันไปมองด้านหลังเห็นดาร์คยืนอยู่โดยที่รอบตัวถูกแช่แข็งหมด มีแต่ดาร์คที่ยังปลอดภัยดี เซร่ารู้ตัวว่าน้ำแข็งพุ่งไปทางดาร์คด้วย
"ขะ..ขอโทษค่ะ"เซร่ากล่าวอย่างสำนึกผิด มือของดาร์คเข้ามาลูบหัวเธอ
"ไม่เป็นไรครับเจ้าหญิง"ดาร์คพูดแล้วส่งรอยยิ้มกระชากใจสาวใส่เธอ
"ฉ่า~~~"เซร่าหน้าขึ้นสีแดงจัดจนควันออกหู ดาร์คเห็นว่าแกล้วหนักไปเลยเอามือออกและหันไปทางอื่น สีหน้าเซร่ากลับมาเป็นปกติ แต่ยังมีท่าทีเขินอายอยู่
"เซร่า ถ้าเธอไม่สลายน้ำแข็งไป เจ้าพวกนี้อาจตายได้นะ"ดาร์คกล่าวเตือน เซร่าได้ยินแล้วเบิกตากว้าง รีบสลายน้ำแข็งทั้งหมดไป ร่างพวกนักข่าวลงไปนอนกองกับพื้น แต่ยังต้องใช้เวลาหลายชั่วโมงกว่าจะฟื้น
"ทำไมพวกนักข่าวถึงเข้ามาในมหาวิทยาลัยได้กันเนี่ย"ดาร์คถามด้วยความสงสัย
"พวกรปภ.กับอาจารย์ก็พยายามห้ามแล้วค่ะ แต่ประตูกั้นไม่ไหวพังลงมา พวกเขาเลยเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาติ"
"น่ารำคาญชะมัด"ดาร์คพูดอย่างเซ็งๆ
"ทำไมพวกนักข่าวถึงเข้ามาในมหาวิทยาลัยได้กันเนี่ย"ดาร์คถามด้วยความสงสัย
"พวกรปภ.กับอาจารย์ก็พยายามห้ามแล้วค่ะ แต่ประตูกั้นไม่ไหวพังลงมา พวกเขาเลยเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาติ"
"น่ารำคาญชะมัด"ดาร์คพูดอย่างเซ็งๆ
"ไปที่ห้องเรียนกันไหมค่ะ"เซร่าเอ่ยปากชวน ดาร์คพนักหน้าเบาๆ
"แต่อย่าเดินไปด้วยกันดีกว่า เพราะนักเรียนคนอื่นคงมองกันใหญ่"ดาร์คพูดเสียงเรียบ
"นะ..นั่นสินะค่ะ ถ้างั้นฉันขอลงไปก่อนนะดาร์ค"เซร่ากำลังจะเดินลงไป แต่ทว่า..
"ทางนี้ เจ้าหญิงเซราฟีน่าท่านหนีขึ้นบันไดไปบนดาดฟ้า"เสียงนักข่าวด้านล่างที่ดังขึ้นมาทำให้เซร่าชะงักเท้าทันที ดาร์คถอนหายใจเดินเข้ามาจับมือเซร่าด้านหลังไว้
"จะทำอะไรค่ะ"เซร่าถามเสียงสั่นเครือ
"พาหนีพวกนักข่าวไงครับ "ดาร์คพูดแล้วเขาก็วิ่งลงไปโดยลากเซร่าไปด้วย ดาร์คใช้ความเร็วสูงวิ่งผ่านพวกนักข่าวไปทันที พวกมันล้มลงไปเพราะเจอลมกรรโชกของดาร์ค ไม่นานดาร์คกับเซร่าก็เข้ามาในห้องเรียน โดยพุ่งชนพวกนักข่าวที่ดักคอยอยู่หน้าห้องล้มลงไป
"ขอบคุณค่ะ"เซร่ากล่าว เธอยังรู้สึกประหลาดใจกับความเร็วเมื่อกี้ของดาร์ค ที่เร็วยิ่งกว่ามิโกะซะอีก เซร่าหันไปเห็นสายตาคนในห้องและพวกนักข่าวที่เริ่มลุกขึ้นมารีบแยกจากดาร์คไป
"คุณดาร์คครับขอสัมภาษณ์..เปรี้ยงงง!!!"นักข่าวคนนึงเดินเข้ามาจ่อไมล์ที่ปากดาร์ค ดาร์คมองด้วยสายตาคมกริบแล้วสะบัดมือเพียงครั้งเดียว พวกนักข่าวกลุ่มนั้นโดนผลักไปกระแทกผนังอย่างแรงล้มลงพื้นสลบเหมือดไปทันที ดาร์คเดินไปนั่งที่โต๊ะตัวเอง พวกนักเรียนในห้องพากันมองมาที่ดาร์คกับเซร่าที่นั่งติดกัน เสียงซุบซิบนินทาดังขึ้นไม่หยุด และมีผู้หญิงบางคน
"เลิกนินทาคนอื่นได้แล้วพวกนาย"เสียงหวานที่แทบจะเป็นตะคอกดังขึ้น ฟ้าใสเดินเข้ามาพร้อมกับไนท์ ทำให้นักเรียนในห้องรีบหันไปมองทางอื่น ฟ้าใสกับไนท์เดินเข้ามานั่งที่โต๊ะตัวเอง
"ว่าไงดาร์ค ถ้าทีวีกับหนังสือพิมพ์ไม่ลงข่าวไว้ ฉันคงไม่รู้นะเนี่ยว่านายเป็นลูกคุณโอลิเวอร์"ไนท์เอ่ยขึ้น ดาร์คสบตามองไนท์แต่ไม่พูดอะไร มองออกไปนอกหน้าต่างแล้วฟุบหลับอย่างเคย
"จริงเหรอเซร่า"เสียงของฟ้าใสทำให้ไนท์หันไปมองทางด้านสองสาวทันที
"ใช่ค่ะ วิลเลี่ยมน่ะน่ารังเกียจมาก มาบังคับฉันให้ไปเต้นรำ แล้วยังส่งสายตาแทะโลมไปทางมิโกะกับโรสอีก"เซร่าพูดด้วยน้ำเสียงโกรธเคือง
"แล้วเป็นไงต่อ ดาร์คช่วยเธอไว้สินะ"
"ดาร์คอัดและขมขู่หมอนั้นไปสองรอบเลยค่ะ"เซร่าพูดอย่างสะใจ ยิ้มกว้างออกมาอย่างไม่ปกปิด ฟ้าใสเห็นเซร่าดีใจจนออกนอกหน้าแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์
"แล้วเป็นไงต่อ เธอกับดาร์คหวานกันถึงไหนแล้วค่ะ"ฟ้าใสถามแล้วเซร่าหน้าขึ้นสีแดงจัด นึกไปถึงตอนที่ดาร์คจูบหน้าผาก
"ระ..เราพูดกันแค่นิดหน่อยเอง แล้วดาร์คก็ออกจากงานไปซะก่อน"ฟ้าใสฟังที่เซร่าพูดแล้วบอกได้คำเดียว 'ยัยนี่โกหกไม่เก่งเลย'
"หืม แค่นั้นจริงเหรอค่ะเจ้าหญิง"ฟ้าใสยังคาดคั้นไม่เลิก แต่เสียงออดเข้าเรียนดังขึ้นและอาจารย์เดินเข้ามาในห้องพอดี ฟ้าใสเลยต้องกลับไปนั่งที่อย่างไม่เต็มใจนัก
เริ่มเรียนได้ไม่นานอาจารย์คณิตศาสตร์มองดาร์คที่หลับตามเคยอย่างไม่พอใจ เขาเป็นอาจารย์ใหม่ที่พึ่งเข้ามาแทนคนเก่าที่ลาออกไป และพวกครูอาจารย์ในโรงเรียนเตือนเขาว่าอย่ายุ่งกับเด็กคนนี้จะดีกว่า แต่เขาอยากรู้ว่าทำไมพวกอาจารย์ถึงไม่กล้ายุ่งกับเด็กคนนี้ ช่วงที่เขามาสอนวันแรกๆดาร์คหยุดเรียนไป พอมาเรียนเห็นดาร์คไม่ตั้งใจเรียนก็ฉุนเฉียวเขียนโจทย์บนกระดานที่ยากมาก
"ดาร์ค ออกมาทำโจทย์ข้อนี้ซิ"อาจารย์พูดแล้วเห็นนักเรียนในห้องหันมามองอาจารย์เป็นตาเดียว เขาเริ่มสงสัยว่าทำไมนักเรียนทุกคนมีปฎิกิริยาแบบนี้
"ดาร์ค ครูเรียกไม่ได้ยินรึไง"อาจารย์มองดาร์คที่หลับไม่ตื่นด้วยน้ำเสียงที่ดังกว่าเดิม
"อาจารย์ค่ะ หนูว่าให้เขาหลับไปดีกว่า อย่ากวนเขาเลย"นักเรียนหญิงคนนึงกล่าวทำให้อาจารย์ใหม่ยิ่งโกรธ
"เด็กนี่มันจะเป็นลูกมหาเศรษฐีก็ช่าง อยู่ที่นี่ก็ต้องเรียนหนังสือ เด็กผู้ชายคนนั้นน่ะปลุกหน่อย"อาจารย์ชี้ไปที่ไนท์
"ผมยังไม่อยากตายครับอาจารย์ คงทำตามที่อาจารย์พูดไม่ได้"ไนท์รีบปฎิเสธทันที ใครจะอยากปลุกดาร์คตอนที่หลับอยู่กันล่ะ อาจารย์โกรธจัดเดินเข้ามาหาดาร์คโดยจ้องไนท์อย่างเอาเรื่อง
"นี่เธอ ตื่นได้แล้ว"อาจาร์พูดเสียงดังและเขย่าจนดาร์คตื่น ดาร์คหันมามองอาจารย์แล้ว อาจารย์สะดุ้งตกใจเพราะจิตสังหารของดาร์คจนเผลอทำหนังสือหล่นพื้น
"ปลุกผมตอนกำลังหลับสบาย มีอะไรครับ"ดาร์คกล่าวเสียงเย็นยะเยือก อาจารย์กลัวจนขาสั่นไปหมด ในใจรู้แล้วว่าทำไมบรรดาครูอาจารย์ถึงบอกไม่ให้ยุ่งกับเด็กคนนี้ แต่ยังทำใจดีสู้เสือ
"มีแน่ ไปทำโจทย์บนกระดานซะ"อาจารย์สั่งพลางชี้ไปที่บอร์ดหน้าห้องเรียน ดาร์คมองสักพักแล้วถอนหายใจลุกไปทำ อาจารย์มองดาร์คแล้วก้มลงไปเก็บหนังสือที่ทำตก
"เสร็จแล้วครับ"เสียงของดาร์คทำให้เขาทำหนังสือหลุดมืออีกรอบ หันไปมองคำตอบบนกระดาน ที่ไม่มีการคำนวนแม้แต่น้อย ดาร์คเดิมกลับมานั่งที่ตัวเองแล้วหลับต่อ อาจารย์มองดาร์คอย่างอึ้งปนตกใจ คำตอบถูกแต่ดาร์คเอาเวลาไหนคิดคำตอบ ระหว่างที่เขาก้มลงเก็บหนังสือเหรอ มีแต่อาจารย์ที่ในหัวเต็มไปด้วยคำถาม ต่างจากคนในห้องที่เคยชินกับเรื่องนี้แล้ว
"นี่อาจารย์ครับ คำตอบของดาร์คถูกแล้วใช่ไหม"ไนท์เตือนสติอาจารย์ที่นิ่งไปนาน
"ถะ..ถูกแล้วล่ะ"อาจารย์พูดแล้วเดินกลับไปที่หน้าห้องสอนต่อโดยไม่หันมามองดาร์คอีก
เวลาผ่านไปจนถึงช่วงพักกลางวัน ภายในห้องประชุมของสภานักเรียน พวกมิโกะประชุมเรื่องกิจกรรมต่างๆที่จะจัดขึ้น จนมาถึงเรื่องของนักเรียนที่มีความประพฤติไม่ดี มีเอกสารโดนวางไว้หน้ามิโกะสองปึก ปึกนึงเป็นรายงานเกี่ยวกับนักเรียนอันธพาล ส่วนอีกปึกเป็นเรื่องของดาร์คและคำร้องเรียนให้ลงโทษดาร์ค
"เราควรจะลงโทษดาร์คได้แล้วนะค่ะท่านประธาน"นักเรียนหญิงคนนึงกล่าว
"ใช่ครับ ดาร์คลงมือกับนักเรียนคนอื่นรุนแรงเกินไป"นักเรียนชายอีกคนพูดบ้าง ตามด้วยเสียงของสภานักเรียนคนอื่นๆ
"ทุกคนเงียบ!! ตอนนี้เราทำอะไรดาร์คไม่ได้ ขนาดอาจารย์ยังจัดการดาร์คไม่ได้เลย และดาร์คยังเป็นลูกมหาเศรษฐีอีกนะ ถ้าทำอะไรเขาอาจทำให้มหาวิทยาลัยนี่ถูกผิดก็ได้"เมื่อมิโกะพูดแบบนี้แล้วสภานักเรียนส่วนใหญ่ก็ต้องยอมรัอย่างไม่เต็มใจนัก แต่ยังมีบางคนที่คัดค้านอยู่
"แต่ประธาน.."
"ห้ามเถียง สรุปคืออย่าทำให้ดาร์คหัวเสียจนเขาลงมือละกัน..โดยเฉพาะผู้หญิง"มิโกะพูดคำสุดท้ายเสียงเบาจนตัวเองได้ยินคนเดียว
"เมื่อกี้ประธานพูดว่าไงนะครับ"นักเรียนชายคนนึงที่นั่งใกล้มิโกะถาม
"ปิดการประชุม"มิโกะพูดแล้วเดินออกจากห้องประชุมไป ท่ามกลางความสงสัยของบรรดาสมาชิกสภานักเรียน ก่อนที่จะเกิดเหตุมือสังหารบุกคฤหาสน์ มิโกะยังสนับสนุนเรื่องลงโทษดาร์คอยู่เลย แต่พอกลับมาเรียนแล้วกลับเปลี่ยนท่าที สุดท้ายทุกคนก็สรุปว่าอิทธิพลของตระกูลดาร์คทำใฟ้สภานักเรียนลงมือทำอะไรไม่ได้ และทุกคนยังเชื่อมั่นมิโกะอยู่
ตอนใกล้จะหมดช่วงพัก ดาร์คเก็บกระเป๋ากลับบ้านโดยโทรเรียนคนขับรถมารับ ซึ่งกว่าดาร์คจะโทรบอกให้เขาหยุดขับหนีก็ตอนถึงช่วงพักกลางวัน ทำให้คนขับรถที่มาส่งดาร์คหมดสภาพและถูกพวกนักข่าวที่ตามล่าซักถามเป็นร้อยข้อ แน่นอนว่าเขาตอบไม่ได้เลย ดาร์คโทรเรียกคนขับรถอีกคนให้มารับแทน เมื่อกลับถึงห้องพักแล้วเขาก็สวมเครื่องเกมกลับไปยังโลกสัตว์อสูรทันที
ทางด้านโรสที่วันนี้ไม่มีใครเห็นหน้าที่มหาวิทยาลัย เพราะวันนี้เธอโดนพ่อหรือ4thสั่งให้อยู่บ้านไม่ต้องไปเรียน เพื่อจะคุยกับโรสให้รู้เรื่อง 4thพยายามไม่ให้โรสไปใกล้ชิดดาร์ค แต่คุยกันมาจนบ่ายพ่อลูกคู่นี้ก็ยังเถียงกันไม่หยุด
"พ่อบอกแล้วว่าลูกห้ามไปสนิทกับดาร์คเด็ดขาด"4thตวาดเสียงดัง
"ถ้างั้นป๊ะป๋าบอกเหตุผลหนูมาสิค่ะ เพราะดาร์คเป็นลูกชายโอลิเวอร์รึไง"โรสถาม 4thอยากจะบอกความจริงลูกสาวของตนไปเหลือเกิน แต่กลัวเรื่องจะหนักกว่าเก่า
"ชะ..ใช่ ก็ป๊ะป๋ากับมันเป็นคู่แข่งทางธุรกิจกันน่ะ ย่อมต้องเกลียดกันเป็นธรรมดานี่ เข้าใจรึยัง"
"พวกป๊ะป๋าเกลียดกันแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเด็กละค่ะ ถึงดาร์คจะเป็นลูกใครหนูก็เข้าไปคุยได้"โรสพูดด้วยความไม่พอใจกับเหตุผลของพ่อ
"หัวเด็ดตีนขาดพ่อก็ไม่ยอม!!!"4thตวาดเสียงดังด้วยความโกรธเคืองที่เขาทำทั้งหมดเพื่อตัวโรสเองทั้งนั้น
"งั้นเหรอค่ะป๊ะป๋า ถ้างั้นหนูก็ขอบอกป๊ะป๋าไว้ก่อน ว่าถ้าหนูงอนป๊ะป๋าแล้วจะเป็นยังไง"โรสพูดเชิงตักเตือนแล้ว4thท่าทีอ่อนลงทันที
"โรส..อย่านะ.."4thเริ่มมีเหงื่อไหลเต็มใบหน้า
"ครั้งก่อนหนูไม่คุยโทรศัพท์กับป๊ะป๋า3วันใช่ไหมค่ะ คราวนี้1อาทิตย์เป็นไง ไม่สิ เดือนนึงก็น่าจะดี"โรสพูดขู่แล้ว4thกลับลูกสาวสุดที่รักจะไม่ยอมคุยด้วย
"โรส อย่านะลูก อย่าแกล้งพ่อแบบนี้เลยลูก"โรสแสยะยิ้ม เธอชนะเถียงพ่อในที่สุด
"ถ้างั้นก็ดีค่ะ หนูขอไปเล่นเกมก่อนนะค่ะ"โรสพูดแล้วโบกมือลาพ่อไปที่ห้องตัวเอง 4thเห็นโรสไปแล้วกำหมัดแน่น
"ไอ้ดาร์ค ข้าจะต้องฆ่าแกให้ได้..แต่ต้องหาวิธีก่อน"4thพูดถึงดาร์คด้วยความโกรธเคือง แล้วเริ่มมีสีหน้าครุ่นคิด เพราะตอนนี้ยังหาวิธีทำอะไรดาร์คไม่ได้ มหาศาสตราไม่ใช่สิ่งที่น่ากังวลเท่าไหร่ ปัญหาคือพวกนามธรรมที่คอยปกป้องดาร์คอยู่
ภายในกลุ่มผู้นำองค์กร ส่วนใหญ่ไม่สนใจจะจัดการดาร์คเท่าไหร่นัก สนใจแต่เด็ดหัวพวกนามธรรมอย่างเดียว และเห็นว่าเด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมอย่างดาร์คจะจัดการตอนไหนก็ได้ 4thต้องการให้จัดการดาร์คก่อนที่จะเติบใหญ่แต่ไม่ได้รับเสียงสนับสนุน เพราะเห็นว่า4thลงมือเพราะเรื่องส่วนตัว(โรส) ถ้า4thจะจัดการต้องทำคนเดียว ซึ่งถ้าเขาทำจะต้องประสบชะตากรรมเดียวกับ3rdแน่นอน ทำให้เขาลงมือทำอะไรไม่ได้ในตอนนี้ แต่เขาเชื่อว่าโอกาสจะต้องมาถึงแน่นอน
ดาร์คกลับมาที่บ้านมิติส่วนตัวของเค้า ดาร์คปลดผนึกให้พวกเทียแมทออกมาจากกำไล พวกสาวๆจ้องมองมาที่เขาเหมือนจ้องเหยื่ออันโอชะ
"ดาร์คค่ะ"โรซ่าเขัามาโอบกอดแขนเขาไว้ และเข้ามากระซิบที่หูด้วยเสียงหวาน เธออยากทำแต้มตามพวกเทียแมทให้ทัน เธอไม่ใช่คนเดียวที่คิดแบบนั้น
"ได้เวลาทำตามที่คุณพูดไว้แล้วนะค่ะ"เซริวเข้ามากอดแขนอีกด้านไว้แน่น หน้าอกของหญิงสาวทั้งสองสัมผัสหน้าอกบางๆของดาร์คจนเขาหน้าขึ้นสีแดงจางๆ
"เดี๋ยวก่อนโรซ่า เซริว ให้ดาร์คจัดการธุระวันนี้ให้เสร็จก่อน ยังไงจากนี้ไปพวกเราได้สนุกกับดาร์คอีกนานแน่ คิกคิกๆๆ.."เฟนีย่ากล่าวน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ โรซ่ากับเซริวนิ่งไปสักพักแล้วแสยะยิ้มมองดาร์คด้วยสายตาเย้ายวนใจ แล้วถอยห่างออกไป ดาร์คมองเฟนีย่าแล้วรีบหลบหน้าเมื่อเธอยิ้มหวานมาทางเค้า
"วันนี้เราจะไปเอามหาศาสตราชิ้นที่5เลยไหมค่ะท่านดาร์ค"กราบรีเอลถามขึ้น ดาร์คสีหน้ากลับมานิ่งเหมือนเดิม
"ยังครับ วันนี้ผมจะทำให้พวกผู้เล่นปั่นป่วนสักหน่อย"ดาร์คกล่าว
"ท่านดาร์คจะทำอะไรค่ะ"โอริวถามอย่างสงสัย
"เรียกรวมพลไงครับ"ดาร์คพูดแล้วเปิดหน้าต่างระบบสื่อสาร ติดต่อกับลูกน้องในกิลด์
ภายในแซงทัวรี่ วิหารของเคียวโก เนโร่กำลังประลองกับเคียวโกหนุ่ม ทั้งสองฝ่ายร่ายมนตร์ใส่กันไม่หยุด มีหลุมน้อยใหญ่ที่เกิดจากการใช้เวทของทั้งสอง ทั้งสองประลองกันจนต่างฝ่ายเหนื่อยล้า และเนโร่โดนไล่ต้อนจนใกล้จะจนมุม
"กึก..แว๊บ!!!"เนโร่ถอยไปเหยียบโดนวงเวทกับดักที่เคียวโกทำไว้ ทำให้โซ่ตรวนเหล็กสีขาวพุ่งขึ้นมาตรึงร่างเขาไว้จนขยับไม่ได้
"พลาดซะแล้วนะครับเนี่ย"เนโร่ยิ้มแห้งๆ เคียวโกเดินเข้ามาพร้อมกับแผ่นยันต์หลายสิบใบ เคียวโกขว้างแผ่นยันต์ไปติดร่างของเนโร่ที่ขยับไหนไม่ได้
"ข้าคงต้องให้เจ้ากลับไปเกิดใหม่ที่น้ำพุศักดิ์สิทธิ์อีกรอบนึงแล้วเนโร่ จนพินาศซะ!!!!"เคียวโกพูดแล้วใช้งานเวทมนตร์ แผ่นยันต์ส่องแสงสีขาว พร้อมทั้งโซ่ที่รัดเนโร่แน่นเพื่อบีบร่างเขาให้แหลกเป็นชิ้น นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาโดนแบบนี้
"บรึ้มมมมม!!!!!"แรงระเบิดทำให้วิหารสั่นสะเทือนไปหมด บ่งบอกถึงอานุภาพที่รุนแรงได้เป็นอย่างดี
"ยังฝึกมาไม่ดีพอนะเนโร่"เคียวโกกล่าว เขาสอนเนโร่มานาน เนโร่สามารถเรียนรู้ได้เร็วมาก เรียกได้ว่ามีพรสวรรค์ในการใช้เวทมนตร์ การทดสอบสุดท้ายคือสู้กับเคียวโก ต้องยืนอยู่ให้ได้เกิน5ชั่วโมง เนโร่ทดสอบมาหลายครั้ง แต่เวลาที่ดีที่สุดคือ4ชั่วโมงกว่าๆ เพราะเมื่อถึง4ชั่วโมงเคียวโกจะร่ายมนตร์ระดับสูงไล่ต้อนเนโร่จนตายกลับไปเกิดใหม่ทุกที
น้ำพุศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในวิหารของอาเธน่าที่เนโร่กลับไปเกิดใหม่ที่นั้นแทนที่จะเป็นในเมือง น้ำพุสามารถรักษาโรคภัยและอาการบาดเจ็บได้ ในกรณีของผู้เล่นสามารถเกิดใหม่ตรงจุดนั้นได้ถ้าได้รับอนุญาติจากเคียวโกหรืออาเธน่า เพราะเนโร่ทำพันธสัญญากับเคียวโกในฐานะผู้ติดตาม เมื่อเนโร่ตายเพราะเคียวโกจะไม่ได้รับการลงโทษจากการตาย
โซ่ตรวนโลหิตคลั่ง
ทันใดนั้นโซ่ตรวนสีแดงก็พุ่งขึ้นมาจากพื้นดินตรึงร่างเคียวโกเอาไว้ เคียวโกหรี่ตาลงแล้วใช้เวทคลายผนึก แต่เขาใช้เวทมนตร์ไม่ได้เลย ควันตรงหน้าจางลงแล้วเนโร่ก็เดินออกมาจากกลุ่มควัน ร่างกายเขาบาได้รับบาดเจ็บหนัก แต่สายตาเขายิ้มมองเคียวโกแล้วหยิบดาบเล่มนึงจากกระเป๋าจี้ที่คอหอยอาจารย์ตนเอง
"ผมชนะแล้วอาจารย์ ผ่านการทดสอบรึยัง"เนโร่ถามเสียงเรียบนิ่ง เคียวโกยอมรับความพ่ายแพ้ เพราะระยะแค่นี้เขาไม่มีทางร่ายมนตร์ทันได้ก่อนที่เนโร่จะแทงดาบเข้าที่คอหอย
"เจ้าผ่านการทดสอบสุดท้ายแล้วเนโร่"เคียวโกกล่าวแล้วเนโร่ก็สลายเวทมนตร์ของตนและลดดาบลง
"เจ้ารอดจากเวทของข้าได้ยังไงกันเนโร่"เคียวโกถามอย่างสงสัย
"ผมใช้เวลาพักหลังฝึกกับท่านเสร็จออกไปตีสัตว์อสูรแถวแซงทัวรี่ทุกวัน รวมถึงปล่อยให้พวกมันโจมตีใส่ให้ความทนทานเพิ่มขึ้นเท่านั้นแหละครับอาจารย์"เนโร่พูดแล้วนึกถึงตอนที่เขาต้องเดินกลับมาที่แซงทัวรี่อย่างปางตายทุกวัน ต้องไปที่น้ำพุเพื่อรักษาร่างกายทั่วร่าง
"หึหึๆ ข้าไม่มีอะไรจะสอนเจ้าอีกต่อไปแล้ว ตอนนี้เจ้าเหนือกว่าข้าไปแล้ว จะทำอะไรต่อล่ะ"
"อ้อ เรื่องนั้น.."
"เนโร่!!!"เสียงไรอาดังขึ้นมาซะก่อน ทั้งสองหันไปมองหญิงสาวผมทองที่วิ่งขึ้นบันไดวิหารมาอย่างรีบร้อน
"มีอะไรเหรอไรอา ท่าทางรีบร้อนจัง"เนโร่ถามหญิงสาวที่หอบออกมาหลังวิ่งมาจนเหนื่อย
"แฮ่กๆๆ ดาร์คเรียกให้ไปรวมพลกันแล้วค่ะ เนโร่ ฉันเคยบอกดาร์คให้เอาเธอเข้ากิลด์ด้วย เขาตกลงค่ะ จะไปด้วยไหม"ไรอาถาม
"ไปด้วยสิครับ กะว่าหลังฝึกเสร็จจะขอเธออยู่พอดี แล้วที่ว่ารวมพลนี่เมื่อไหร่ล่ะ"
"ตอนนี้แหละค่ะ"ไรอาตอบแล้วยื่นบัตรมิติส่วนตัวที่ดาร์คสั่งซื้อเพิ่มแลัวส่งให้พวกไรอา เนโร่รับบัตรมิติส่วนตัวที่เขาจำได้ว่าราคาบ้านในมิติส่วนตัวมันแพงมากจนไม่มีใครซื้อ
"ดาร์คท่าทางจะรวยมากเลยนะครับเนี่ย"เนโร่กล่าวขึ้น
"พวกเราเป็นกิลด์อาชญากรนะค่ะ แถมหัวหน้ากิลด์ยังเป็นผู้เล่นที่มีค่าหัวสูงที่สุดในเกมอีกด้วย ถ้าตั้งตึกกิลด์ไว้ในเมืองธรรมดาคงโดนโจมตีไม่หยุดแน่ ไปกันเถอะค่ะ"ไรอาพูดแล้วทั้งสองใช้บัตรมิติส่วนตัวทันที
"โชคดีนะทั้งคู่"เสียงของเคียวโกดังขึ้นมาก่อนที่ทั้งสองจะวาร์ปหายไป เคียวโกมีสีหน้าครุ่นคิด
"ดาร์คงั้นเหรอ..หรือว่า.."
"แว๊บ"ไรอากับเนโร่วาร์ปเข้ามาภายในห้องโถงของปราสาทฤดูหนาว ไรอากับเนโร่มองไปรอบๆด้วยความตกตะลึง
'ใช้เงินกี่พันล้านสร้างประสาทนี่เนี่ย'เนโร่คิดในใจ แต่ที่เขาเห็นยังแค่ส่วนเดียวเท่านั้น
"สวยจังเลย!!"ไรอาพูดอย่างร่าเริง เนโร่มองไรอาแล้วได้แต่ยิ้มแห้งๆกับความไร้เดียงสาของหญิงสาว
"ถูกใจสินะไรอา"เสียงนึงดังขึ้นทำให้ทั้งสองหันไปมอง เนโร่เห็นหญิงสาวผมสีทองดวงตาสีมรกต เนโร่ตาเบิกกว้างเพราะไม่เคยเห็นใครสวยเท่านี้มาก่อนเลย
"โอริวค่ะ พวกพี่ลูเซียสล่ะ"ไรอาเข้าไปกอดแล้วถามโอริว เนโร่รู้ทันทีว่าหญิงสาวตรงหน้าคือพญามังกรทองที่ได้ยินผู้เล่นพูดคุยกันในหน้าต่างสื่อสาร ถึงสัตว์อสูรที่เป็นหญิงงามหลายคนติดตามดาร์ค
"พวกเขามาถึงก่อนแล้ว ข้าพาไปรอในห้องประชุม เจ้ากับ..เด็กหนุ่มคนนั้นรีบตามข้ามาเถอะ"โอริวพูดหันไปมองเนโร่ด้วยสายตาเรียบนิ่ง เนโร่รู้สึกได้ถึงรังสีอำมหิตที่มาจากโอริว เธอหันหลังเดินไป ไรอากับเนโร่เดินตามไป เนโร่ไม่พอใจโอริวเล็กน้อย
"เนโร่ อย่าโกรธโอริวเลย เธอแค่ไม่ไว้ใจนายเท่านั้นแหละ ตอนแรกที่พบกันพวกเราก็โดนบังคับพาตัวไปหาดาร์คเหมือนกัน ความจริงเธออ่อนโยนที่สุดในหมู่สาวๆของดาร์คเลยนะ"ไรอากล่าวขึ้น
"งั้นเหรอครับ"เนโร่พูดมองโอริวอย่างพิจารณา
โอริวเปิดประตูเข้ามาในห้องประชุม ในห้องมีชายหญิงหลายคนนั่งรอกันอยู่ ไรอากับเนโร่สัมผัสได้ถึงจิตสังหารที่พุ่งเข้ามารีบปล่อยจิตสังหารต้านไว้ ไรอากับเนโร่มองคนในห้องที่บางคนก็คุ้นหน้าอยู่บ้าง
"ฉันจะไปเรียกท่านดาร์คมานะค่ะ"โอริวพูดแล้วเดินออกจากห้องไป
"พี่ยูกิ พี่ลูเซียส ทำอะไรค่ะเนี่ย"ไรอามองพี่ชายทั้งสองด้วยความไม่พอใจ เล่นปล่อยจิตสังหารออกมาเต็มที่เลย ลูเซียสสีหน้านิ่ง ส่วนยูกิเดินเข้ามายิ้มแห้งๆ
"เอาน่าไรอา พี่แค่อยากทดสอบว่าน้องเก่งขึ้นแค่ไหน"ยูกิกล่าว
"ถ้าอยากทดสอบก็สู้กันสิค่ะ รับรองหนูชนะพวกพี่แน่"ไรอาพูดอย่างมั่นใจ
"มั่นใจจริงนะ พี่เองก็คิดว่าชนะไรอากับพี่ลูเซียสได้เหมือน ว่าแต่จะไม่แนะนำคนที่ยืนอยู่ด้านหลังหน่อยเหรอ"ยูกิพูดหันไปมองเนโร่
"พี่ยูกิรู้จักเนโร่อยู่แล้วนี่นา ก็เคยสู้กันในการประลองแล้วนี่"
"ที่พี่อยากรู้คือเขาเก่งกว่าเดิมแค่ไหนต่างหากล่ะ"ยูกิพูดแล้วชับดาบออกจากฝักเล็กน้อย เขาคันไม้คันมืออยากลองทดสอบที่ฝึกมาเร็วๆ เมื่อโดนท่าเนโร่ก็หยิบคทาออกมาเช่นกัน
"โป๊ก!!!"ลูเซียสเข้ามาทุบกะโหลกน้องชายตัวดีล้มลงไปนอนนับดาวกับพื้น สายตาลูเซียสหันมามองเนโร่ เขารีบเก็บคทาไปทันที เพราะรู้สึกได้หาเรื่องชายคนนี้
"อีกสักพักมันก็ฟื้น พี่จะแนะนำพวกที่พี่พามาให้รู้จัก อาจจะคุ้นหน้าอยู่บ้างก็ได้"ลูเซียสพูดแล้วผายมือไปทางอีกกลุ่มนึงที่นั่งอยู่
"หวัดดีไรอา"ชายคนนึงโบกมือทักทาย ซึ่งก็คืออเลนที่แพ้เธอไปในการประลองนั่นเอง
"หนี่ฮาว"เหมยลี่อิงพูดเป็นภาษาจีน
"สวัสดีค่ะ"ราพันซ่าพูดเสียงเรียบ ดูจากสีหน้าแล้วเหมือนเธออารมณ์ไม่ค่อยดีนัก
"เธอเป็นคนที่อัญเชิญอควอเรียสได้นี่นา สนใจสู้กันหน่อยไหม หึหึๆๆ.."ทอสแสยะยิ้มเอามือทุบใส่กัน เขายังเป็นพวกคลั่งการต่อสู้ไม่เปลี่ยน
"ทั้งสองคนอย่าทะเลาะกันเลย"เสียงนึงดังขึ้นทำให้ทุกคนหันไปมอง
"เดเจลเธอเงียบไปเลย"เซ็ตสึนะตวาดใส่เดเจล มองยูมิที่นั่งเงียบอยู่อย่างเอาเรื่อง เหมือนตอนที่อยู่ในห้องพักก่อนการประลอง ทุกคนพอจะรู้ว่าเดเจลกับเซ็ตสึนะรู้จักกัน และเธอไม่พอใจที่เดเจลแพ้ในการประลอง
"ฉันแค่สู้กับเขาตามกฎในการประลองเท่านั้นเอง"ยูมิพูดแล้วจิบชาต่อ
"แต่ฉันเชื่อว่าถ้าไม่เพราะเวลาหมดเดเจลชนะเธอได้แน่"เซ็ตสึนะพูดแล้วน้ำชาในแก้วที่ยูมิถืออยู่ก็ถูกแช่แข็งทันที สายตาหันมามองเซ็ตสึนะ
"จะประลองกันอีกรอบเลยก็ได้ หรือพวกเธอจะรุมฉันก็ไม่ว่า"ยูกิกล่าวอย่างดูแคลน
"หนอย.."เซ็ตสึนะโกรธที่โดนดูถูกเดเจลพยายามลากเพื่อนออกไปห่างๆ
"ท่าทางจะน่าสนุกดีนะกิลด์นี้ คุณชื่อไรอาใช่ไหม ยินดีที่ได้รู้จักครับ"ชายคนนึงเดินเข้ามาใกล้เธอโดยไม่รู้ตัวแล้วกล่าวทักยื่นมือมาให้ ไรอาเห็นชายหนุ่มร่างสูงโปร่งที่มีผมสีดำและดวงตาสีแดงโลหิต ใบหน้าหล่อเหลา เขาสวมชุดสีดำที่เน้นการพรางตัว ด้านหลังเขามีปืนสไนเปอร์กระบอกใหญ่จนแทบจะลากกับพื้นอยู่
"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ คุณชื่อ.."ไรอาจับมือชายหนุ่มที่ไม่รู้จักชื่อ
"ผมชื่อฟิลครับ แล้วก็เพื่อนผมอีกสองคน.."ฟิลพูดแล้วหันไปมองด้านหลัง มีชายอีกสองคนที่กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะ คนนึงเป็นเด็กหนุ่มร่างเล็กผมสีน้ำตาลและดวงตาสีฟ้าคราม มีสีหน้าร่าเริง เขาดูน่ารักมากกว่าหล่อ สวมชุดเกราะอ่อนและสะพายดาบไว้ด้านหลัง โบกมือทักทายไรอา ส่วนอีกคนเป็นชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง มีผมสีดำและดวงตาสีแดงโลหิต สวมชุมคลุมสีดำและมีสีหน้าเย็นชา น่าจะเป็นพวกมือสังหาร
"เด็กหนุ่มร่างเล็กคนนั้นชื่อเคล้าส์ ส่วนอีกคนชื่ออันเดรียส พี่ชวนทั้งสามคนมาเอง รับรองฝีมือได้เลย"ลูเซียสกล่าว
"ขอบคุณสำหรับคำชมครับรองหัวหน้ากิลด์"ฟิลก่ลาวอย่างนอบน้อม
"ไม่ต้องทำแบบนั้นหรอก ไรอา ทั้งสามคนอายุเท่ากับเธอนะ สนิทกันไว้ล่ะ"ลูเซียสพูดแล้วไรอามองฟิลกับอันเดรียสที่อายุน่าจะ19-20แล้ว และคนที่ชื่อเคล้าส์ที่น่าจะอายุพอๆกับดาร์ค เธออึ้งไปไม่น้อย
"สวัสดีจ๊ะไรอา แล้วนายจะนอนไปถึงเมื่อไหร่"สกาเล็ตเดินเข้ามาทักทายแล้วปลุกยูกิให้รีบตื่น ยูกิตื่นแล้วสกาเล็ตก็ปล่อยมือจากคอเสื้อทำให้หัวเค้ากระแทกพื้นทันที
"อูย..เบามือหน่อยสิเธอน่ะ มือคนหรือมือช้างเนี่ย"ยูกิพูดเอามือจับหัว
"นายพูดว่าอะไรนะ อยากตายอีกรอบใช่ไหม"สกาเล็ตโกรธแล้วพลังเวทเริ่มแผ่ออกมา
"ก็เอาสิ คราวนี้มีนอสของเธอทำอะไรฉันไม่ได้หรอก ไม่สน มีนอสตายแล้วนี่นา"ยูกิพูดแล้วลุกขึ้นยืนชักดาบออกมา
"บอกแล้วไงว่าห้ามสู้กัน"เสียงเย็กยะเยือกนึงดังขึ้นมา ทำให้ทุกคนสะดุ้งกับจิตสังหารที่พุ่งใส่ทุกคนที่อยู่ในห้องทันทีที่ดาร์คเปิดประตูเข้ามา
_______________________________________________
รีดเดอร์อาจสงสัยว่าแคทหายไปไหน เดี๋ยวตอนหน้าเฉลยครับ วันนี้ขอโทษด้วยที่ลงช้า พอดีไปกินข้าวนอกบ้านแล้วไปห้ามต่อเลยกลับมาดึกครับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น