คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #37 : Dead Bus Rollin
"วู้ ยอดไปเลย"
"ทำมันอีกครั้ง"
เคย์โกะกับริกะกำลังเชียร์ชิซูกะให้วิ่งหนีซอมบี้อีก2-3ตัวหลังเธอพุ่งชนตัวใกล้ร้านสะดวกซื้อในพื้นที่อย่างเงียบๆ แม้ว่าจะเป็นเพราะยูกินอนหลับด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าพิงไหล่มารุฟูจิคุง
"เอาล่ะ สาวๆ ให้อาจารย์ชิซูกะโฟกัสไปที่การขับรถ"อาร์โก้ดุ แต่รู้ว่าพวกเธอกำลังทำให้บรรยากาศแจ่มใส พูดตรงๆ เธอเกลียดชิโด้มาก เธอจำตอนที่ชิโด้พยายามลวนลามเธอสมัยม.ต้นได้ แต่ตอนนั้นเธอไม่มีหลักฐานและไม่มีใครเชื่อคำพูดเด็กมีปัญหา แต่2ปีหลังเหตุการณ์SAO เขาหยุดเมื่ออาร์โก้ได้รับสืบทอดมรดกตระกูลโทโจจากปู่และขู่จะเปิดโปงเขา
สาเหตุที่ชิโด้ไม่โดนลงโทษ เพราะชิโด้ก็มีเรื่องจะแบล็คเมลเธอได้เช่นกัน อย่างอาร์โก้เคยทั้งฆ่าคน สั่งฆ่าและสารพัดอย่าง และตอนนี้เธอมีแฟนแล้วไม่อยากให้เขาโดนไปด้วย ดังนั้นทั้งสองจึงแค่ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับอีกฝ่าย
ตอนนั้นนักเรียนผมบลอนด์ในกลุ่มชิโด้ลุกขึ้นโวยวาย
“ก็บอกไปแล้วไง ขืนไปต่อแบบนี้ก็มีแต่อันตรายนั่นแหละ ที่สำคัญเลยทำไมพวกเราต้องไปกับพวกมารุฟูจิด้วยเล่า พวกนายน่ะตัดสินใจกันตามอำเภอใจว่าจะกลับเข้าเมืองได้ยังไง ไปหาที่ปลอดภัยอย่างในโรงเรียนไม่ดีกว่าเรอะ”
เขาคือสึโนดะ หนึ่งในสมาชิกชมรมกรีฑาของโรงเรียนและเป็นอันธพาล
“ฉันเห็นด้วย ไปเก็บตัวอยู่ที่ไหนสักแห่งอย่างในร้านสะดวกซื้อเมื่อกี้ดีกว่า”เพื่อนของเขาเห็นด้วย ซึ่งโชกับอาร์โก้ไม่รู้จัก เขาชื่อมารุยามะ คุโรยามิ ที่มีผมยาวสีดำ ตัวผอมหน้าซีดขาดเหมือนขาดสารอาหาร เขาเคยรังแกนางาตะ ชินอิจิมาก่อน แต่สึกุฮะมักจะหยุดเขา
เสียงโวยวายทำให้ชิซูกะทนไม่ได้อีกหยุดรถบัสปลดเข็มขัดนิรภัยลุกขึ้นมาตะโกนใส่เด็กๆ
“ให้มันน้อยๆหน่อย ขืนเป็นแบบนี้ขับรถไม่ได้กันพอดี”
“อะไรนะ...”สึโนดะบ่น
“ถ้าอย่างงั้นแล้วนายจะเอายังไงล่ะ”ซาเอโกะถามเสียงเย็นชา
“ฉันเหม็นขี้หน้ามัน ไม่ชอบใจไอ้หมอนี่เลย”สึโนดะชี้ไปที่คิริโตะ
“อะไรกันเล่า ฉันไปพูดให้แกหงุดหงิดตั้งแต่เมื่อไหร่”
“แกมัน...”เขายกกำปั้นจะชกคิริโตะแต่โดนอาสึนะฟาดเข้าที่ท้องและสึกูฮะเอาไม้ฟาดหัวให้มันหงายหลังล้มลงมีรอยแดงที่หน้าผาก
“ไอ้ชั่ว”อาสึนะพูด
เสียงปรบมือดังขึ้นและชิโด้ก้าวมาข้างหน้า
“ยอดเยี่ยมจริงๆ เข้าขากันได้ดีจริงๆเลยนะครับ คิริกายะซัง ยูกิซัง ว่าแต่การที่เกิดการทะเลาะเบาะแว้งแบบนี้ ก็เป็นการรับรองความคิดของผมเลยนะครับ"
โชและกลุ่มของเขาหรีตาลงขณะที่ไอ้4ตาพูดต่อไป
"ว่าเราจำเป็นจะต้องมีผู้นำกลุ่มในหมู่ของพวกเรา แน่นอนว่าไม่มีใครต้องการเรื่องยากๆที่ต้องรับผิดชอบชีวิตมากมายบนบ่า"
“แล้วนายคิดว่าตัวเองจะได้เป็นใช่ไหม"อาร์โก้ถามเชิงเสียดสี
“ผมน่ะเป็นอาจารย์นะครับโทโจซัง"ชิโด้พูดเอนตัวมาทางอัจฉริยะ"แล้วทุกคนก็เป็นนักเรียน เท่านี้ก็เป็นที่ชัดเจนแล้วว่า ถ้าเป็นผมล่ะก็มีวิธีให้ทุกคนเข้ากันได้โดยไม่เกิดปัญหานะครับ ว่ายังไงครับทุกคน"
หลังจากนั้นนักเรียนในกลุ่มชิโด้ต่างพากับปรบมือ
“ก็ตามนั้นแหละ ผมจึงกลายเป็นผู้นำกลุ่มด้วยเสียงส่วนใหญ่”
โชคิดว่าเขามโนหรือหลอกตัวเองให้เชื่อจริงๆ เมื่อกลุ่มนี้มีมากกว่า
ก่อนที่โชจะพูดอะไร อาสึนะก็โดดลงจากรถบัส คิริโตะวิ่งตามเธอไป
"กลับขึ้นรถซะยัยบ้า"คิริโตะตะโกนมองแฟนเก่าทำเรื่องงี่เง่า
"ไม่ ฉันจะไป"
"อย่าทำอะไรโง่ๆอาสึนะ"คิริโตะตะโกน"เรารู้ว่าใครคือหัวหน้าที่แท้จริงของกลุ่มเรา และนั่นจะไม่เปลี่ยน"
แต่ก่อนพวกเขาจะกลับขึ้นรถ
"หลบ!!!"โชตะโกน คิริโตะดึงอาสึนะออกจากรถบัสที่เต็มไปด้วยซอมบี้ที่ชนและปิดกั้นอุโมงค์ใต้ดินที่ทั้งคิริโตะและอาสึนะอยู่ข้างใน
"พี่ค่ะ!!!"สึกุฮะร้องเรียก
"ไม่เป็นไร เราจะไปเจอกันที่ปั้มน้ำมันตำรวจ"คิริโตะดูมีความสุขที่ได้อยู่กับอาสึนะตามลำพังและวิ่งออกไปก่อนรถบัสจะระเบิด
ชิโด้เริ่มขยายกลุ่มของเขาให้มากขึ้น แต่อาร์โก้เหนื่อยกับมันและตัดเขา
“ต่อให้คุณได้เสียงข้างมากซึ่งคุณไม่ได้ คุณก็ยังไม่ได้เป็นหัวหน้ากลุ่มนี้ เพราะว่านี่ไม่ใช่กลุ่มเดียวแต่มีสองกลุ่ม กลุ่มของเราอนุญาติให้พวกคุณนั่งเบาะหลังอย่างสะดวกสบาย คุณเห็นไหมชิโด้ เรามีอาวุธ ยานพาหนะ จำนวน พยาบาล ทุกอย่างเป็นของเรา ยกเว้นพวกนายกับที่นั่งเบาะหลัง ถ้าคุณพยายามยึดครองอีกเล็กน้อย ฉันจะไล่พวกแกลงไปจากรถบัส
“พวกนายทำอย่างงั้นไม่ได้นะ”เด็กป่วยโวยวาย
อาร์โก้หันไปจ้องมองทำให้เด็กชายหวาดกลัว
“เหมือนพวกคุณลืมสถานะตัวเองไปแล้ว เราให้พวกนายขึ้นมาตอนเรากำลังออกจากโรงเรียน ดังนั้นถ้าพวกนายไม่พอใจก็เชิญออกไปได้ อย่างที่พูด เรามีแผนการของเรา ทำงานร่วมกับเราหรือไปซะ”
สึโนดะเริ่มยืนขึ้นและเคลื่อนตัวมาหาอาร์โก้ แต่แล้วอาร์โก้ยกคาตานะขึ้นเล็กน้อยให้ชิโด้ สึโนดะและกลุ่มของเขารู้ตัวว่าที่นี่ใครคุม
อาร์โก้โน้มตัวไปใกล้ๆและกระซิบข้างหูชิโด้
"โลกที่เรารู้จักจบลงไปแล้ว ผู้ไร้อำนาจย่อมไม่มีที่อยู่ในโลกใหม่"
เมื่ออาร์โก้หันศีรษะกลับเหลือบมองชิโด้ เธอเห็นอารมณ์สะท้อนมากมาย แรกๆก็ตกใจ กลัว ตามมาด้วยความโกรธแล้วก็สับสน จากนั้นเขาก็รวบรวมสติได้ ทำหน้าคิดคำนวณที่บอกได้ว่าพยายามใช้อาร์โก้และกำจัดเธอ หลังจากนั้นชิโด้นั่งลงและดูไม่มีความสุขเลยและครุ่นคิดต่อไป เธอรอดูว่าชิโด้จะลุกขึ้นมาท้าทายเธอจริงๆ หรือเขาจะยังเป็นงูต่อไป
@@@@@@@
"ข้างนอกมันอันตราย ห้ามลงมาจากรถไม่ว่ากรณีใดๆ ย้ำ ห้ามลงมาจากรถ"
เป็นเวลาหลายชั่วโมงหลังเหตุการณ์รถบัส ผู้รอดชีวิตจากโรงเรียนทั้งหมดอยู่ในนั้น ตอนนี้รถติดในการจรจาติดขัดในขณะที่กลุ่มของอาร์โก้ส่วนใหญ่กำลังงีบหลับโดยมีอาร์โก้กับโชคอยดูแลพวกเขาอยู่ ชิโด้กำลังกล่าวปราศรัยกับกลุ่มตัวเองว่าจะนำพวกเขาไปสู่ความอยู่รอดได้ยังไง
มันทำให้โชและกลุ่มของเขาไม่พอใจมาก ที่แย่ไปกว่านั้น คาวาโมโตะ หนึ่งในสมาชิกกลุ่มของทาคุสะตัดสินใจเชื่อชิโด้มากกว่าอาร์โก้
"แย่แล้ว"ชิโนะพึมพำกับคนอื่น"เราคืบหน้าประมาณ1กิโลต่อชั่วโมง"
"ฉันสงสัยว่าเราจะข้ามสะพานก่อนเช้าด้วยอัตรานี้ไหม"ริกะถาม
"เดี๋ยวเรามาดูกัน"ยูกิพูดขณะที่พวกเขาเห็นตำรวจหลายคนยิงคนเดินเท้าล้ม ทำให้สาวๆในกลุ่มชิโด้กลัว
"ว่าไง"
คาวาโมโตะและทานิอุจิมองขึ้นไปเห็นชิโด้เอนมาทางพวกเธอ
"เราปลอดภัยในนี้"เขาพูดพร้อมกับกอดสาวๆ"เราจะไม่เป็นไร"
"อาจารย์"
"ไม่มีอะไรต้องกังวล"ชิโด้พูดต่อหน้าด้วยใบหน้าชั่วร้าย"เราจะไม่เป็นไร"
การกระทำนั้นทำให้กลุ่มของอาร์โก้มองอย่างรังเกียจหน้ารถบัส เมื่อพวกเขาต้องอยู่บนรถบัสคืนนี้ อาร์โก้ โชและซาเอโกะจึงผลัดกันดูกลุ่มของชิโด้ขณะเพื่อนๆหลับ
@@@@@@@
เช้าวันต่อมา
“ใช่แล้วครับ ดังนั้นเราควรไปหาที่ปลอดภัยที่ไหนสักแห่งหนึ่ง ดีกว่าต่างคนต่างไปตามอำเภอใจนะครับ อย่างเช่นเรื่องความปลอดภัยของครอบครัว หลังจากเตรียมความพร้อมในฐานะกลุ่มที่มีกฎระเบียบแล้ว อันดับแรกคือจัดแจงกำหนดโครงสร้างให้เรียบร้อย”
“นายเห็นตำรวจเอาปืนฉีดน้ำไล่คนลงทะเลรึเปล่า”
“เห็นสิ”
“ถึงจะเป็นเวลาแบบนี้ แต่พวกเราต้องไม่ลืมศักดิ์ศรี ในฐานะนักเรียนของโรงเรียนฟุจิมิของเรา และด้วยความหมายนั้น เรามารวมกลุ่มกันเพื่อความอยู่รอด”
“ท่าจะแย่ของจริงแล้วสิ”ชิโนะบ่น
“แบบนี้มันเหมือนพวกชวนเข้าลัทธิเกิดใหม่”ริกะพูด
“ไม่ใช่เหมือนแล้วล่ะ นี่มันใช่เรียบร้อยแล้ว ดูคนอื่นๆที่กำลังตั้งใจฟังดูสิ ลัทธิใหม่ พวกเรากำลังจะได้เห็นจุดเริ่มต้นของลัทธิชิโด้”ชิโนะกล่าว
“โชจิคุง”ชิซูกะพูดขึ้น
“ครับ”เขาหันไปมองอาจารย์
“ตอนนี้เราอยู่ใกล้บ้านเพื่อนฉัน โทโจซังน่าจะรู้จัก”
“ดีเลย”
“คิดอะไรอยู่เหรอโทโจซัง”
“เราจะออกไป”
“อะไรนะ?”นางาตะตะโกน”บ้ารึเปล่า รถบัสคันนี้เป็นพาหนะเดียวที่เรามีและทำให้เราปลอดภัยจากวอล์กเกอร์”
“ระวังคำพูดหน่อย"สึกูฮะตีหลังหัวเขา
“บ้านเพื่อนอ.ชิซูกะอยู่ไหน”ชิโนะถาม
“อยู่3ไมล์ใกล้สะพานโอเด็ตซึน่ะ”
“เราจะไปกันไหม เพราะฉันเองก็อยากจะไปด้วย”ชิซูกะใส่เกียร์เบรคลุกขึ้นมา”ฉันเองก็ไม่มีพ่อแม่แล้ว ญาติๆก็อยู่ตั้งไกลด้วย พูดแบบนี้ไปคงไม่ดี แต่ว่าฉันไม่ค่อยชอบอาจารย์ชิโด้นักหรอก”
“เป็นอะไรไปเหรอครับทุกคน ตอนนี้เราต้องร่วมมือกันนะ”
“ไม่เป็นไรค่ะอาจารย์ชิโด้ พวกเรามีเป้าหมายของพวกเราเอง มันไม่ใช่ทัศนศึกษาซะด้วย เราไม่จำเป็นต้องไปตามก้นคุณสักหน่อย”
“ถ้าพวกเธอตัดสินใจแบบนั้นก็เชิญตามสบายเลย ยังไงญี่ปุ่นก็เป็นประเทศเสรีอยู่แล้วนี่นา แต่ว่าคุณคงลำบากใจสินะครับ คุณหมอมาริคาว่า”
ชิซูกะผงะก้าวถอยหลังทำให้หน้าอกของเธอกระเด้ง
“ในสภาพแบบนี้การสูญเสียหมอไปถือเป็นผลลบใหญ่หลวง ว่ายังไงครับ คุณจะช่วยอยู่ที่นี่ต่อได้ไหมครับ ทางนี้เองก็มีนักเรียนที่ต้องพึ่งพาคุณอยู่นะครับ”
สิ่งต่อไปที่เกิดเป็นเรื่องที่ทุกคนไม่คาดคิดเมื่อกระสุนตะปู่เฉี่ยวหน้าเขา
“นางาตะคุง”
“ไม่ได้อยากพลาดหรอกนะ มันพลาดเอง”
“เธอไม่ใช่นักเรียนที่ชอบใช้กำลังแบบนี้นี่นา...“
“ฉันรู้ว่าทำไมนายอยากได้ชิซุกะซัง เรื่องพื้นฐานอาจเป็นวิชาแพทย์ แต่เป็นร่างกายเธอที่นายอยากได้ ฉันจะไม่ให้นายหรือคนในกลุ่มเข้าใกล้ชิซูกะซังแม้โลกกลายเป็นแบบนี้”
“สมเป็นลูกผู้ชายมากนางาตะคุง"สึกูฮะชม
"ขอบคุณครับสึกุฮะจัง"นางาตะยิ้มใหญ่
“ลงจากรถกันได้แล้ว”โชบอกทุกคน”อย่างที่บอกไปแล้วถ้าไม่ร่วมมือก็แยกกัน และถ้ามาหาเรื่องเราอีกฉันจะจัดการนาย”
ไม่นานคนครึ่งรถบัสก็พากันลงจากรถโดยโช สึกูฮะและอาร์โก้อยู่ให้แน่ใจว่าทุกคนลงและลงเป็นกลุ่มสุดท้าย
@@@@@@@@
ความคิดเห็น