ลำดับตอนที่ #28
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : 7เดือนผ่านไป
หลายเดือนผ่านไปเกมMMOเกิดขึ้นมากมาย ด้วยเดอะซีดที่คายาบะมอบให้มาทำให้คนที่โหลดไปสามารถสร้างโลกเสมือนจริงขึ้นมาได้ และตอนนี้กิลด์แฟนธ่อมลอร์ดได้กลายเป็นกิลด์ที่แข็งแกร่งสุดในALO แม้จำนวนสมาชิกจะไม่เยอะนักแต่มีผู้เล่นมีชื่อเสียงหลายคน ดาบไร้พ่าย ยูกิ , เทพธิดาตกสวรรค์ เฟรย่า , นักฆ่าแฟรี่ คิสเมล และหัวหน้ากิลด์ที่ได้ฉายาว่าจอมปราชย์ โซจิโร่ เนื่องจากทักษะการใช้เวทมนตร์ธาตุน้ำที่พิชิตชั้น70ได้ด้วยตัวคนเดียวจนแทบจะเด่นกว่าวิชาดาบที่เขาเคยใช้
ช่วง7เดือนนี้ โรงเรียนสำหรับผู้รอดชีวิตSAOก็มีการปรับเปลี่ยนโครงสร้างให้มีการรับนักเรียนมีทุนหรือนักเรียนธุรกิจที่สนใจเข้ามาเรียนเพิ่ม และเพิ่มกิจกรรมชมรมต่างๆให้เป็นโรงเรียนจริงมากขึ้น
เนื่องจากเฟรย่าหรือชื่อจริงโทโจ คันนะซากิเป็นมหาเศรษฐีระดับโลกที่มีธุรกิจใหญ่ต้องดูแลและยังเป็นไอดอล เฟรย่าจึงมีงานยุ่งจนไม่มีเวลากับคนรักเธอในโลกจริง ซึ่งฉากหน้าโชได้คบกับบูซูจิม่า ยูกิ(ก็คบกันจริงๆนี่) เพราะถ้ามีข่าวเฟรย่ามีแฟนคงได้แตกตื่นเป็นข่าวใหญ่โต
พวกเขามักไปเจอกันในALOหลังเลิกเรียน และตอนนี้มารุฟูจิ โชเองก็ถูกแมกเคนซี่ เฟรย่าให้เล่นเกมส์MMOเป็นเพื่อนในเกมส์ที่ชื่อGGO
@@@@@@@@@@@@@@
วันนี้เป็นวันปกติที่พวกคิริโตะไปล่ามอนส่วนโชก็ทำงานเลี้ยงดูครอบครัวจนกว่าจะมีเรื่องให้รวมตัว ตอนนี้กำลังรอชิโนะเลิกเรียนแล้วกลับด้วยกัน
“วันนี้แวะไหนรึเปล่า”
“กะจะไปซื้อของทำอาหารเย็นซะหน่อย จะกินด้วยกันไหม”
“กินสิ อาหารฝีมือชิโนะน่ะอร่อยจะตาย”โชยิ้มเดินไปขึ้นมอเตอร์ไซส่งหมวกให้เธอ
ตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ย่านการค้าแห่งหนึ่งในโตเกียว
“ให้ผมไปช่วยถือของไหม”
“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวเดินรอแถวนี้ละกันเสร็จแล้วจะโทรหา”เธอบอกแล้วเดินออกไป
โชเดินไปหาร้านหนังสือแถวนั้นอ่านฆ่าเวลาอยู่ในร้าน
ผ่านไปสักพักไม่มีวี่แววเธอจะโทรหาเลยเดินไปตามหาแทน เขาเดินผ่านตรอกซอยเล็กๆเห็นกลุ่มเด็กม.ปลายกำลังเอานิ้วจ่อหัวเธอเหมือนปืน
“ชิโนะ อยู่นี่เองตามหาตั้งนาน”โชเดินเข้ามาไม่สนใจกลุ่มสาวเกเร
“โชคุง”ชิโนะเข้ามาหลบหลัง
“โฮ่ มีบอดี้การ์ดด้วยแฮะ”พวกสาวๆเกเรหัวเราะเยาะ
“ไปกันเถอะ”เขาจูงมือเธอไปแต่โดนลิ้วล้อ2คนกันไว้
“คิดหนีไปไหนพวกปอดแหก”
“อยากโดนต่อยก็เข้ามา”
“กล้ารึไง....”
“ผัวะ”เขาชกหน้าหญิงสาวตัวหัวหน้ากระเด็นและซัดอีกสองคนด้านหลังชิโนะล้มลงพื้น
“แกกล้าต่อยผู้หญิงเหรอ”
“เราจะบอกตำรวจยัดแกเข้าตาราง”
“ทำได้ก็ลองดู”
“คุณตำรวจ ทางนี้ครับทางนี้”เสียงหนึ่งดังขึ้น ทำให้กลุ่มสาวเกเรรีบลุกวิ่งหนีไป
และคนที่โผล่หน้ามาเป็นยูกินั่นเอง ซึ่งชิโนะจำได้ว่าเป็นแฟนของโช
“ไม่เป็นไรนะโชจัง”ยูกิยิ้ม
“อืม ขอบใจมาก”โชยิ้มก่อนจะถาม”ทำไมมาอยู่ที่นี่ล่ะ”
“ฉันมาซื้อของสำหรับอาหารเย็นวันนี้ค่ะ แล้วก็พี่เฟรย์อยากชวนท่านไปทานอาหารค่ำที่บ้านเธอตอนอาทิตย์หน้านี้"
ด้านหลังชิโนะมีสายตาเศร้าลงเล็กน้อยเพราะหญิงสาวคนนั้นเป็นเพื่อนสนิทกับยูกิและดูท่าจะชอบโชมากๆ เธอจึงมองว่าเขาคบซ้อน
“ชิโนะเราไปกันเถอะ”โชหันมายิ้มไม่สังเกตว่าเธอดูแปลกๆ
“คุณอาซาดะไม่เป็นไรนะครับ”เด็กชายวิ่งเข้ามาในซอย
“ชินคาวะคุง”ชิโนะเรียกชื่อเขา
“นี่นายเป็นใครน่ะ ปล่อยมือคุณอาซาดะนะ!!!”ชินคาวะเดินเข้ามาแกะมือเขาออก
“นี่ ทำอะไรน่ะ”ยูกิดุใส่เด็กชาย
“แล้วนายเป็นใคร”โชถาม
“ฉันชินคาวะ เคียวจิ เพื่อนสนิทของคุณอาซาดะ”
“โช นายกลับไปก่อนแล้วกัน ฉันขอคุยกับชินคาวะคุงสักหน่อย”ชิโนะพูดแล้วเดินไป
“เอ๋?”
“เห็ยมั้ยคุณอาซาดะเลือกฉันไม่ใช่นาย”ชินคาวะดูภูมิใจมาก
“ไปเหอะยูกิ”โชเดินไปอย่างหงุดหงิด
ยูกิเดินตามไปแต่ชนไหล่หมอนั้นล้มลง
“โทษทีค่ะมองไม่เห็น”
“หนอย ยัยนี่”ชินคาวะไม่พอใจแต่รีบตามชิโนะไป
@@@@@@@@@@@@
ที่บ้านมารุฟูจิ หลังกินมื้อเย็นเสร็จแล้วทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับห้อง บ้านหลังเล็กนี้คุณปู่นอนห้องหนึ่ง เซสนอนห้องหนึ่งและห้องสุดท้ายเขานอน
โชได้สายโทรศัพย์เรียกเข้าทันทีที่เข้ามาในห้อง ตั้งแต่คบเป็นแฟนเมื่อจบเรื่องSAO เฟรย่าก็แทบจะรู้ชีวิตประจำวันทุกอย่างของเขา
“โชคุง วันนี้ไปดูประกาศผลมาสินะค่ะ”
“ใช่ครับ เฟรย่าล่ะ”
“ไม่ไปอยู่แล้ว ขืนไปก็เจอผู้ชายรุมล้อมน่าเบื่อจะตาย แต่ฉันได้รายชื่อจากอาจารย์แล้ว โชคุงก็เลื่อนชั้นมาเรียนห้องเดียวกันสินะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยล่ะ”
“คือว่า.....ผมอยากจะได้คบกับเฟรย่าซังนอกเกมส์จริงๆนะ”
“ฉันรู้ค่ะ”
“ถ้าแอบคบกันแบบชู้ได้ก็ดีสิ”โชบ่นไปงั้นๆ
“โอเคค่ะ”เฟรย่าตอบทำให้เขาสะดุ้งเกือบทำโทรศัพย์ตกก่อนจะนอนลงบนเตียง
“ทำไมถึงตอบโอเคล่ะ ช่วยบอกผมได้รึเปล่าครับ”โชถาม
“ตอนที่รู้ว่าได้อยู่ห้องเดียวกับเธอรู้สึกตื่นเต้นสุดๆเลยล่ะ เธออุตส่าห์พยายามจนเลื่อนชั้นมาได้แล้วนี่นา”
โชได้ยินแล้วมีความสุขมากแต่เขาก็ยังกังวล
“แต่ถ้าเรื่องที่พวกเราคบกันเกิดแตกขึ้นมาล่ะก็คงเป็นปัญหาโลกแตกไม่ใช่เหรอครับ”
“นั่นสินะ แต่มันช่วยไม่ได้นี่นา ถ้าเอาแต่กล้าๆกลัวๆเหมือนที่ทำอยู่แบบนี้ เรียกว่า”รัก”กันไม่ได้หรอก”
โชเขินอายจนวางหูไปและเฟรย่าก็รู้ว่าเขาอายเลยส่งเมลตอบไปแทน
“เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะเตรียมข้าวกล่องฉลองที่โชคุงเลื่อนชั้นมาเรียนด้วยให้นะ”
“ดีใจมากเลยครับที่ทำข้าวกล่องให้ แต่ไม่มีที่ให้พวกเรากินไม่ใช่เหรอ ถ้ามีคนเห็นเรากินข้าวด้วยกันมันจะดูน่าสงสัยนะครับ”
“ฉันจะเตรียมกุญแจห้องชมรมประวัติศาสรต์ไว้ให้เอง ถ้าที่นั่นล่ะก็ไม่มีใครเข้ามาได้หรอกไม่ต้องห่วง”
"กับข้าวผมชอบคาราเกะครับ"
"รับทราบ กับข้าวพรุ่งนี้เอาเป็นคาราเกะเนอะ แล้วก็อย่านึกภาพตอนฉันอาบน้ำเชียวล่ะ"
"ไม่ทำหรอกครับ!!!"
แต่หลังจากนั้นเขาก็นึกภาพเฟรย่าในอ่างอาบน้ำไปเรียบร้อยแล้ว
@@@@@@@@@@@@@@
คฤหาสน์แม็กเคนซี่(บ้านเฟรย่า)
วันนี้เฟรย่ายุ่งกับงานเรื่องเพิ่มระบบรักษาความปลอดภัยของเนิร์ฟเกียร์และเพิ่มระดับอาวุธของหน่วยรักษาความปลอดภัยตระกูล เมื่อกลับมาเธอก็อาบน้ำและคุยกับโชเรื่องเดทกันที่โรงเรียนแบบลับๆ
เมื่อออกจากห้องน้ำเธอได้ยินเสียงโทรศัพย์ เธอหยิบมาดูพบว่าเป็นข้อความจากคิริโตะโดยถามว่าเขามาดื่มกาแฟที่บ้านเธอได้มั้ย เธอบอกว่าได้
เฟรย่ารู้ว่าคิริโตะมานี่ต้องมาปรึกษาเรื่องบางอย่างจึงอาบน้ำแต่งตัวให้ดูเหมาะสม ในฐานะหญิงสูงศักดิ์เธอต้องสง่างามและน่าเกรงขามเสมอ
คิริโตะได้ขับมอเตอร์ไซมาใกล้บ้านที่ควรจะเรียกว่าพระราชวังยังได้ ซึ่งแต่ละวันเขาก็เห็นคนมาขอพบหรือสำนักข่าวกับพวกแอบถ่ายอยู่เต็มไปหมด เขารออยู่แถวตรอกมืดและโดนดึงตัวเอาผ้าคลุมหัว
คิริโตะไม่รู้ว่าทางลับที่คนของเฟรย่าพาเขาเข้าไปอยู่ทางไหน แต่เขาได้ถอดผ้าหังเข้ามา ซึ่งถือเป็นครั้งที่2แต่เขาก็อดตะลึงไม่ได้และได้ถูกเชิญมายังห้องรับแขกที่เฟรย่ารออยู่ เฟรย่าให้ชงกาแฟมาเสิร์ฟ
"แล้วต้องการอะไรจากฉันล่ะ"
"ฉันอยากฟังความเห็นจากเธอเรื่องปัญหาที่เธอเป็นคนเดียวที่ตอบฉันได้"เขาพูดขึ้น"คิคุโอกะมาหาฉันและถามความเห็นฉันเรื่องข่าวในเกมส์GGO เกมเดียวที่สามารถโอนเงิน--"
"ฉันก็เล่นเกมส์นี้นะ ไม่ต้องอธิบายเกมส์หรอก"เฟรย่าแทรกขึ้นมา"แล้ว....ทำไมเขาไม่ติดต่อหาโชคุงล่ะ"
"ใครจะไปกล้าล่ะครับองค์ราชินี"คิริโตะพูดประชด แน่นอนพวกเบื้องบนไม่อยากเสี่ยงทำให้เฟรย่าโกรธทำลายกระทรวงความมั่นคงแน่
"รีบเข้าเรื่องซะที"เฟรย่าดุมากขึ้นที่คิริโตะมาล้อเลียนเธอ
"คือว่าในงานฉลองผู้ชนะการแข่ง เดธกันยิงผู้ชนะเซ็กซีดที่หน้าจอแล้วเขาก็หายไป ขณะเดียวกันตัวจริงก็ตายเพราะหัวใจล้มเหลว
"บังเอิญรึไงกันนะ"
เฟรย่าพูดอย่างงั้นแต่เปิดแท็ปเล็ตAIสั่งทางเสียงหาข่าวนี้ภายใน5วิ เธอไม่รู้เรื่องนี้เพราะไม่สนข่าวไร้สาระ แต่นี่อาจเป็นอันตรายกับแฟนเธอที่เล่นเกมส์นี้อยู่
"เล่าต่อซิ"
"และยังมีเหตุการณ์คล้ายกันเมื่อสัปดาห์ก่อน ตายด้วยหัวใจล้มเหลวเหมือนกัน เขาถามฉันว่ามีทางยิงคนตายจริงจากในเกมส์ไหม"
"อามิวสเฟียร์ไม่มีทางเผาสมองคนได้เพราะคลื่นอ่อนไปและไม่ได้เชื่อมกับหัวใจ พวกเขาอาจเสียชีวิตจากการโดนฉีดยา นี่เป็นการฆาตกรรม"
"เธอหมายความว่าพวกเขาฆ่าตัวตายเหรอ"คิริโตะถาม เฟรย่าส่ายหัว
"การกระทำของเดธกันดูบังเอิญเกินไป ถ้านี่เป็นการฆาตกรรมก็เป็นไปได้2อย่าง"เฟรย่าชู2นิ้ว"อย่างแรกคืออามิวสเฟียร์มีกลไกซ่อนให้ฉีดยาบางอย่างเข้ากระแสเลือดและทุกครั้งที่เดธกันยิงใครสักคนเขาจะเปิดใช้งานมัน"
"อีกตัวเลือกที่เป็นไปได้ เดธกันไม่ได้ทำงานคนเดียว เขาเลือกเป้าหมายและขณะที่เดธกันในเกมส์ยิงคน ผู้สมรู้ร่วมคิดซึ่งเข้าไปในบ้านเหยื่อจะฉีดยาพิษ แต่ไม่รู้ว่าทำไงให้พิษหายไป แต่คำถามคือพวกเขากะเวลาประสานงานกันยังไง"
"ฉันก็คิดอย่างงั้นและที่เธอพูดมาน่าสนใจมาก ฉันจะบอกคุณคิคุโอกะ ฉันต้องเข้าไปในGGOแล้ว เธอช่วยฉันได้ไหม"
"ไม่ได้หรอก โครงการสำคัญของบริษัทฉันอยู่ในช่วงสุดท้าย แต่ถ้านายต้องการความช่วยเหลือในโลกจริงหรือนอกเกมส์ ฉันสามารถช่วยได้"เฟรย่าเงียบไปพักนึง"อ้อ โชจะเข้าร่วมการแข่งBOBครั้งหน้าด้วย"
คิริโตะรู้สึกกังวลขึ้นมาทันที เฟรย่าจะให้เขาขอให้โชช่วยเขาแทน แต่เขาสงสัยว่าเธอยอมเสี่ยงเสียแฟนรึไงและเฟรย่ายิ้มมุมปาก
"ไม่ต้องห่วง ฉันจะบอกให้โชเขามาเล่นเกมส์ที่นี่ซึ่งมีหน่วยยามและบอดี้การ์ดนับพันคนและระบบป้องกันที่ดีที่สุด และถ้าผู้สมรู้ร่วมคิดของเดธกันไปบ้านเขาจะโดนจับแน่ และสำหรับเธอ ฉันแนะนำให้ล็อคอินจากสถานที่ปลอดภัยเช่นโรงพยาบาลในห้องที่ต้องได้รับการตรวจสอบและป้องกัน ฉันจะส่งคนไปช่วยสักหน่อยแล้วกัน"
คิริโตะเห็นถึงการปฎิบัติอย่างแตกต่างระหว่างเขากับโช เพราะคุณค่าในสายตาเฟรย่าที่มองคนอื่นต่ำกว่าเสมอ สมฉายาราชินีน้ำแข็งผู้เย็นชา ตัวตนอาร์โก้ในเกมส์SAOคงเป็นตัวตนลึกๆที่เธอแสดงแค่กับคนรักเธอเท่านั้น และครั้งนี้เธอยอมเสี่ยงพาแฟนมาอารักขาที่นี่และตกเป็นข่าวดีกว่าเสียคนรักไป
"ที่จริงมีอีกเรื่องหนึ่งที่อยากขอร้องเป็นการส่วนตัวน่ะ"
"อืม"
"เธอพอจะมีเส้นสายวงในการแข่งเคนโด้ระดับประเทศไหม"คิริโตะถามแล้วเฟรย่าขมวดคิ้ว
"สึกุฮะจังอยากลงแข่งเหรอ?"เธอถาม คิริโตะพยักหน้า
"ใช่ แต่พวกเขาปฎิเสธใบสมัครของเธอโดยไม่พิจารณา
"เข้าใจแล้ว ฉันจะทำให้เธอได้ลงแข่ง อย่างแย่สุดคือฉันจะหาเหตุผลที่ทางนั้นปฎิเสธไม่ได้และทำให้พวกนั้นยอมให้ลงสมัคร"
"ขอบคุณนะ แล้วเจอกันที่โรงเรียน"คิริโตะลุกขึ้นและเฟรย่าสั่นกระดิ่งเรียกคนของเธอเข้ามา
"บาย"เฟรย่าโบกมือลาขณะที่บอดี้การ์ดพาตัวคิริโตะออกไปทางประตูลับหลังบ้าน
หลังคิริโตะกลับไปแล้ว เฟรย่าตัดสินใจจะคุยเรื่องนี้กับโชที่โรงเรียน ซึ่งเธอเบื่อที่ต้องไปให้มีพวกขยะรุมล้อม
@@@@@@@@@@@@@@
วันต่อมาที่โรงเรียนมัธยมปลายของผู้รอดชีวิตเกมส์SAOเป็นวันเปิดภาคเรียนใหม่ โชเข้ามานั่งห้องเรียนใหม่หลังมีเปลี่ยนห้อง ทำให้เขาต้องแยกกับฟิลฟี่และได้อยู่ห้องเดียวกับเฟรย่า เนื่องจากโรงเรียนนี้จัดตั้งขึ้นเพื่อให้นักเรียนSAOที่เรียนช้าไป2ปีเร่งตามทัน และสับเปลี่ยนห้องตามคะแนนแต่ละภาคเรียน ห้องหนึ่งจะมีนักเรียนอายุ15-18รวมกันก็ไม่แปลก บางคนก็19-20ก็มี
ห้อง2-Aถือเป็นห้องของกลุ่มนักเรียนผลการเรียนดี ถึงอย่างงั้นเมื่อเปิดภาคเรียนใหม่ก็ต้องมีโฮมรูมและการบรรยายแสนน่าเบื่อ
ระหว่างที่อาจารย์บรรยาย ประตูห้องเปิดและหญิงสาวร่างสูงโปร่งมีเรือนผมสีเงินงดงามเดินเข้ามาในห้อง
"พอดีรถมันติดเลยมาสายน่ะค่ะ อาจารย์มีที่ว่างให้ฉันไหมค่ะ"
"เธอ รู้ไหมนี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว แล้วสีผมนั่นมันอะไรกัน นี่เธอบ้ารึเปล่า เธอชื่ออะไร!!!!"
"แม็กเคนซี่ เฟรย่าค่ะ และนี่สีผมธรรมชาตินะคะ"
"เฟรย่าสินะ ดีล่ะฉันจะจำชื่อเธอไว้ ถ้ามีเด็กอย่างเธอมันจะเป็นตัวอย่างไม่ดีให้นักเรียนอื่น เดี๋ยวนะ...แม็กเคนซี่ แม็กเคนซี่ เฟรย่าคนนั้นน่ะนะ!!!"
"เอ๋ รู้จักด้วยเหรอค่ะ?"เฟรย่ายิ้มถาม
"อะ เอ่อ อะแฮ่ม"อาจารย์ไอกลบเกลื่อน"เห็นแก่ว่าพึ่งเปิดภาคเรียนใหม่ จะยกโทษให้แล้วกันแต่อย่าทำอีกล่ะ ไปนั่งตรงเก้าอี้ว่างตรงนั่นสิ อยากนั่งตรงไหนเป็นพิเศษไหม"
"ไม่เป็นไรค่ะ"เฟรย่ากวาดตามองที่นั่งว่างข้างโช"ฉันจะนั่งตรงนั้น"
เฟรย่าเข้ามานั่งโต๊ะข้างๆโชท่ามกลางสายตานักเรียนในห้องที่มองเธอเป็นตาเดียว หลายคนอิจฉาที่โชได้นั่งคู่กับเธอ
"นั่นแม็กเคนซี่ เฟรย่าเหรอ เห็นว่าคุณหนูมหาเศรษฐีที่รวยสุดๆไปเลย"
"รูปร่างหน้าตาสวยมากเลย แถมยังเรียนเก่งอีก ติดอันดับต้นๆของประเทศเลย"
ช่วงเรียนเฟรย่ากับโชไม่ได้คุยกันเท่าไหร่ อย่างน้อยไม่ได้ทำตัวสนิทสนมกันเกินไป พวกเขาเป็นแค่คนรู้จักกันสมัยSAOเท่านั้น
เมื่อถึงพักกลางวัน เฟรย่าเดินออกไปพร้อมกลุ่มนักเรียนชายหญิงที่บ้านฐานะร่ำรวยกันทั้งนั้นทิ้งโชไว้ในห้องกับซานาดะ สึนะ เด็กเพื่อนซี้ที่ย้ายมาห้องนี้เหมือนเขาและรู้จักกันมาตั้งแต่เปิดเรียน
"มารุฟูจิ ที่บอกว่าไม่ไปกินข้าวด้วยกันนี่หมายความว่ายังไง เพื่อนกันน่ะมันต้องใช้เวลากินข้าวเที่ยงด้วยกันสิเฟ้ย แถมตอนกินข้าวยังหาเรื่องดีๆคุยกันได้อีก"
"โทษทีนะซานาดะ ตอนนี้ฉันอยู่ใสจุดที่ต่างจากแกแล้ว"โชบอกลา
"มารุฟูจิ กลับมาก่อน!!!!"เขาตะโกนและปิดประตูทิ้งซานาดะไว้ในห้อง
หลังออกจากห้องมาได้เขาก็ตรงไปที่ห้องวิจัยประวัติศาสตร์ซึ่งปกติไม่มีใครเข้ารวมทั้งไม่มีคนเดินผ่านเพราะอยู่ในมุมอับ
เมื่อยืนยันว่าไม่มีใครอยู่แถวนี้เขาก็เปิดประตูเข้าไป
"ขออนุญาตินะครับ"
"ยินดีต้อนรับโชคุง"เฟรย่ากำลังนั่งรออยู่บนโต๊ะยิ้มให้ โชหน้าแดง การเห็นรอยยิ้มแฟนมันดีจริงๆ
"อ๊ะ นี่ฉันทำข้าวกล่องไว้ให้เธอเรียบร้อยแล้วนะ มากินกันเถอะ"เฟรย่าไปนั่งเก้าอี้ยกปิ่นโตใบใหญ่หรูหราขึ้นมาวาง
"ขอบคุณมากๆครับ เฟรย์ทำอาหารเป็นจริงๆสินะ"โชไม่แน่ใจว่าเธอทำเองหรือให้คนรับใช้ทำ เขาไม่เคยเห็นเธอทำอาหารในโลกจริงกับตาสักครั้ง
"ถ้าพูดแกล้งกันแบบนี้เดี๋ยวไม่ให้กินซะเลยนี่"
"แค่คิดว่าผู้หญิงที่ทำอาหารได้เนี่ยมีเสน่ห์ที่น่าสนใจน่ะครับ"โชรีบแก้ตัว
"โธ่ ทีงี้ทำเป็นพูดดีใส่"เฟรย่าบ่นพลางเปิดข้าวกล่อง ข้างในเป็นคาราเกะ ข้าว ส่าหร่าย ข้าวปั้น ผัก ไข่ ที่แปลกสุดคือข้าวมันดูเรืองแสงสีทองนิดๆ
"ข้าวนี่แปลกๆนะ"
"แน่นอน นี่เป็นข้าวชั้นเลิศแพงสุดเลยนะ ฉันน่ะกินประจำเลยล่ะ"เฟรย่ายิ้มพลางคีบตะเกียบเธอ
โชรู้สึกว่ามีบางอย่างขาดไป
"เฟรย์ลืมใส่ตะเกียบมาให้ผมเหรอครับ"
"อ้อ ฉันไม่ได้ใส่ไว้น่ะ"
"ทำไมล่ะ"
"นั่นก็เพราะว่าฉันจะได้ป้อนเธอไง"เธอใช้ตะเกียบคีบคาราเกะมาใกล้ปากเขา"เอ้า อ้ามมม"
โชยิ้มและกินตามที่แฟนขอ
"อร่อยไหม"
"อื้ม ถึงจะเย็นไปหน่อยแต่ก็อร่อยสุดๆ"
"งั้นต่อไปอันนี้บ้าง"เฟรย่าคีบอันต่อไป
"แบบนี้ชอบไหม"
"แล้วก็อันนี้"คราวนี้เป็นข้าวปั้นรสไข่ปลา
พอได้แฟนป้อนและกินอาหารอร่อยมากทำให้โชกินแล้วไม่รู้สึกเบื่อ
ในขณะที่พวกเขากำลังคุยกันก็มีคนเดินเข้ามาใกล้ห้องนี้
"อ้าว ประตูล็อคอยู่"
"แย่แล้วโชคุง รีบซ่อนตัวเร็ว"
"ถึงจะบอกให้ซ่อน--"
เฟรย่าดึงโชให้ไปซ่อนใต้โต๊ะที่เธอนั่ง แล้วอาจารย์สอนวิชาประวัติศาสตร์โลกคาบต่อไปก็เข้ามา
"อ้าว เฟรย์เองเหรอ นึกว่าใครอยู่ในห้อง"
"คือว่าฉันมากินข้าวกลางวันที่นี่เลี่ยงคนน่ะคะ รบกวนบอกใครเลยนะ"
"งั้นเหรอคะ ถ้างั้นฝากล็อคประตูด้วยนะค่ะ"
โชดดีที่อาจารย์ไม่ได้เดินมาใกล้ แต่ตอนนี้โชเห็นกางเกงในสีม่วงดำของเฟรย่าชักแจ๋วเลย
ในที่สุดหลังคุยเสร็จอาจารย์ก็ออกไปจากห้อง
"ปลอดภัยแล้วนะ ขอโทษนะคงจะแคบมากเลยใช่มั้ย"เฟรย่าก้มมองเขา
"คือว่าเฟรย์....พับขาสักหน่อยก็ดีนะครับ"โชพูดหน้าแดงมองไปทางอื่น
"ตอนแรกก็คิดว่าจะดูไปอีกนานมั้ย แต่มองมันตลอดเลยสิท่า"
"เอ๋!!!!"
"ถ้ารู้สึกดีจะมองแบบนั้นต่อไปก็ได้นะ ก็คิดว่าถ้าพับขาอาจทำให้ไม่สบายใจก็ได้"
"ไอ้เวลาแบบนี้ช่วยพับขาด้วยเถอะครับ!!"
"แต่ก็ชอบนี่นา"
เฟรย่ายอกย้อนดูเหมือนจะไม่ใส่ใจที่เขาเห็นกางเกงในเธอ
@@@@@@@@@@@@@@@
ช่วงเย็นเฟรย่าชวนให้โชไปนอนค้างที่บ้านขณะเล่นGGO เขาต้องยอมตามและขออนุญาติปู่ไว้แล้ว แต่ดังมีปัญหานิดหน่อย
“เอ่อ โช นายยังอยู่แถวโรงเรียนใช่มั้ย ช่วยไปรับสึกุที่สนามแข่งเคนโด้ทีสิ"คิริโตะบอก ท่าทางจะสมัครเข้าแข่งได้แล้ว
“แล้วทำไมต้องเป็นฉันด้วยล่ะเนี่ย”
“ช่วยหน่อยน่า รู้จักกันดีอยู่แล้วนี่”คิริโตะกล่าว
"พอดีฉันไปบ้านเพื่อนอยู่คนละทางกับบ้านนายเลย"
แต่คิริโตะก็พอจะรู้ว่าที่ไปบ้านเพื่อนนี่บ้านใคร
"โอเค ฉันจะถามแม่กับสึกุสักหน่อย"
หลังจากนั้นโชต้องถือสายรอสักพัก โชคิดจริงๆว่าแม่คิริโตะต้องปฎิเสธ
"แม่ตกลงแล้ว"
"หา? ไหงงั้น"
"เธอบอกมีโชไปด้วยก็หายห่วง แถมไปบ้านแฟนนายด้วย"คิริโตะตอบ แต่แน่นอนว่าแม่กับคิริโตะนึกถึงแฟนคนละคนกัน
"แถมสึกุไม่มีเรียน เลยจะขออยู่ค้างด้วย2-3วัน"คิริโตะพูดต่อ พอสึกุรู้ว่ามีโอกาสได้ใกล้ชิดโชก็ไม่รีรอเลย
"เดี๋ยว นี่มัน--"โชจะปฎิเสธแต่เขาวางหูไปและปิดโทรศัพย์
"ให้ตายสิ"
สุดท้ายโชขับมอเตอร์ไซไปรับสึกุที่สนามแข่งรอบคัดเลือกที่ฝนกำลังตกหนัก โชเดินถือร่มมาหน้าประตูเข้าสนามที่สึกุยืนรอกับเพื่อนโรงเรียนเดียวกัน
"พี่โช ขอบคุณที่มารับนะค่ะ"สึกุฮะเดินเข้ามาหากอดเขา
"เอ่อ ไม่เป็นไรหรอก รีบไปดีกว่า"โชจับมือพาสึกุไปที่รถท่ามกลางสายตาอิจฉาของนักเรียนชาย
"ว้าว นั่นแฟนสึกุฮะจังเหรอ"
"น่ารักไม่เบานี่นา"
ระหว่างที่ขับรถสึกุก็กอดเอวโช แต่รู้สึกได้เลยว่าหน้าอกที่ตูมขึ้นเยอะ
"เห็นว่าพี่โชจะไปค้างบ้านเพื่อนเหรอ"
"ใช่แล้วล่ะ"
และในที่สุดพวกเขาขับมาใกล้บ้านเฟรย่าก่อนจะเลี้ยวเข้าตรอกและซิ่งตัวไปข้างหน้า
"กรี๊ดดด พี่โชทำอะไรน่ะ จะชนแล้ว!!"สึกุฮะร้องหลับตาปี๋
แล้วทางตันข้างหน้าก็เปิดออกเป็นทางเข้าลับผ่านอุโมงค์ไปที่คฤหาสน์เฟรย์
"พี่บ้า อย่าแกล้งกันแบบนี้สิ"
"ฮะๆๆ ขอโทษนะขอโทษ"
เมื่อได้เข้ามาในบ้านสึกุฮะตกตะลึงกับความหรูหราระดับพระราชวังของบ้านเฟรย่า
"ว้าว เธอกับเราอยู่กันคนละโลกเลย"สึกุฮะทั้งรู้สึกชมและเศร้าใจ
"ฮะๆๆ เดี๋ยวก็ชินไปเองแหละ"
ตอนนั้นเองพอล พ่อบ้านประจำตัวเฟรย่ามาต้อนรับ
"คุณมารุฟูจิ โช แล้วก็คิริกายะ สึกุฮะสินะครับ คุณหนูเฟรย่าติดประชุมจะมาสายหน่อยแต่ให้ผมเตรียมการต้อนรับไว้แล้ว ก่อนอื่นขอเชิญทั้งสองท่านไปอาบน้ำก่อน"
โชและสึกุฮะแยกกันไปอาบน้ำในห้องพักที่เตรียมไว้ ระหว่างอาบน้ำสึกุฮะนึกถึงเฟรย์ที่คบเป็นแฟนกับเธอร่วมกับฟิลฟี่
"เฟรย่าซัง เธอทั้งน่ารัก ฉลาด สวย ร่ำรวย เป็นผู้ใหญ่ แถมหน้าอกยังใหญ่กว่าเราด้วย พี่โชจะหลงเขาก็ไม่แปลก แถมชีวิตครอบครัวพี่โชจะสุขสบายด้วย เราควรยินดีไม่ใช่รึไง
สึกุฮะถอนหายใจขมขื่นที่ไม่มีทางสู้เฟรย่าได้ แม้ผ่านมา7เดือน แต่สึกุฮะไม่อาจตัดใจจากโชได้เลยจริงๆ
เธอสวมชุดผ้าขนหนูและเอาผ้าเช็ดผมที่สระแล้วเดินออกจากห้องน้ำพบโชนั่งยกคางพยุงหัวหลับตาอยู่
"อ๊ะ พี่โชมาเร็วจัง"สึกุฮะเรียกแต่โชไม่ตอบ"พี่โช หลับเหรอ"
"พี่โช ถ้าไม่ตื่นจะไม่ให้กินมื้อค่ำนะ"สึกุฮะพูดเหมือนตอนโชมากินข้าวบ้าน
"ไม่กระดิกเลย แกล้งสึกุอยู่รึเปล่าเนี่ย"
"นี่พี่หลับจริงๆเหรอ"สึกุฮะถามและเขายังไม่ตื่น สึกุยื่นหัวไปข้างหน้าและจับแก้มไว้เบาๆ
"ถ้าพี่ยังแกล้งหลับแบบนี้หนูจะจูบพี่ล่ะนะ.....สึกุเอาจริงนะ"สึกุแก้มแดง
"ถึงแม้พี่โชจะไปคบกับเฟรย่าซัง แต่สำหรับหนูไม่เป็นไรหรอก เพราะถ้าได้อยู่ใกล้พี่โชเธอยอมทำทุกอย่าง"
"จะจูบล่ะนะ...เป็นความผิดของโชคุง"สึกุเรียกโชต่างจากทุกทีและจูบปากเขาเกือบสิบวิ เคลิ้มไปกับจูบ
เสียงประตูดังขึ้นทำให้สึกุฮะรีบผละออกมาขณะที่โชยังหลับอยู่
"ฟะ เฟรย่าซัง สวัสดีค่ะ"สึกุฮะทักทาย
"อืม สวัสดีจ๊ะ"เฟรย่าตอบรับ
"ระ หรือว่าเธอเห็นแล้ว!?"สึกุฮะคิดด้วยความกังวล
เฟรย่าเดินเข้าไปเขย่าโชให้ตื่น และเมื่อเขาตื่นแล้วเธอจูบเขาทำให้เด็กหนุ่มเคลิ้มไปกับจูบขณะที่สึกุหน้าแดงหันหน้าหนี
“กริ๊งๆๆ”เฟรย่าสั่นกระดิ่งแล้วก็มีคนรับใช้ยกอาหารหรูหราที่เห็นได้ในโรงแรมหรือภัตตาคาร5ดาวมาตั้ง
“ไม่รู้จะถูกปากรึเปล่า ยังไงก็เชิญทานได้เลยจ๊ะ”
โชกินเข้าไปและลุ่มหลงรสชาติอาหารทันที
“อร่อยมากเลยครับ”โชกินต่อหยุดไม่ได้
“งั้นโชก็รีบแต่งงานกับฉันสิแล้วจะได้กินแบบนี้ทุกวันเลย”เฟรย่าชวน
“ฮะๆๆ ผมยังเด็กไปครับรออีกสักหน่อยแล้วกัน”
“อื้อ ไม่เป็นไร”เฟรย่าหันไปทางสึกุ ซึ่งเธอกินแก้ภาพบาดตาจนเลอะติดปากเต็มเพราะมันอร่อยจริงๆ
“เป็นไงบ้านคุณคิริกายะ”
“เอ่อ อร่อยมากค่ะ”สึกุฮะรีบเช็ดปาก
“วันนี้โชคุงจะเข้าไปแข่งBOBในเกมส์GGOน่ะ สึกุฮะช่วยไปเป็นเพื่อนหน่อยแล้วกันนะ”
“แต่ฉันไม่ได้อยากเล่นนะค่ะ”
“ไม่ต้องลงฟิลด์ไปล่ามอนส์ แค่ไปเชียร์ก็พอจ๊ะ”เฟรย่าจ้องเธอและสึกุฮะปฎิเสธไม่ได้
“แล้วคุณเฟรย่าล่ะค่ะ”
“ฉันมีงานโปรเจ็คบริษัทต้องทำต่อ คงไปด้วยไม่ได้”
“งั้นเหรอค่ะ”สึกุฮะเห็นว่าเป็นคนรวยก็ลำบากเหมือนกัน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น