คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : กาแรม ซาฮาร์ท 2
แบมและภรรยายกเว้นคนนึงนั่งรวมที่โต๊ะทานอาหารเย็น
“เฮ้ กาแรมอยู่ไหน”
“ไม่รู้สิ ฉันแน่ใจว่าเรียกเธอมาทานอาหารเย็น”ยูริพูดก่อนกัดเนื้อ
“บางทีเธออาจกลับไปเป็นฤาษีแก่ก็ได้”มาชเชนนี่พูดมีสายตาวาวโรจน์จากแบม”อุ๊ย…ขอโทษ”
“บางทีเธออาจจะหลับหรือทำอะไรอยู่”
“ไม่ใช่ทุกคนจะหลับแอนน์”
“ในหนังสือฉันมันเป็นอย่างนั้น”
“ผมจะไปดูเธอ”แบมลุกขึ้นและเดินออกไป แบมเดินไปถึงห้องของกาแรม เขาเคาะประตูห้อง”กาแรม?”เขาเคาะอีกครั้งรอคำตอบ”กาแรม?”แบมเริ่มกังวล เขาตัดสินใจเพิกเฉยเรื่องมารยาทที่จินซองสอนและเข้าไป
“กาแรม?”
“ไปให้พ้น”เขาเห็นเธอนอนเอาผ้าห่มคลุม
“กาแรมคุณต้องทาน”
“ฉันบอกให้ออกไป”
“อย่างน้อยให้ผมเอาอาหารเย็นมาให้”
“ฉันบอกว่าให้ออกไปซะ”คราวนี้เธอลุกขึ้นนั่ง
แบมแปลกใจกับทัศนคติของเธอ
“ผมขอโทษถ้าทำให้คุณไม่พอใจ ผมจะไปเดี๋ยวนี้”แบมหันหลังเดินจากไป
“เดี๋ยว”เขาหยุด”ฉันขอโทษ ฉันไม่อยากเจอใครในตอนนี้”เธอพูดนอนลง
“โอเค”แบมเดินออกไปและปิดประตู
“ทำไมเธอเป็นอย่างนั้น เพราะผมเหรอ”แบมคิดกลับไปที่ห้องอาหาร
“ทำไมทำหน้าเหมือนท้องเสีย”ยูริถามล
“ผมแค่คิดน่ะ”
“เรื่องอะไร”
“กาแรม”
“เธอเป็นไง”มาชเชนนี่ถาม
“เธอดูโกรธและเศร้า ผมไม่รู้ว่าทำไม ผมคิดว่าน่าจะเป็นเพราะผม”
“ไม่ใช่เธอแบม”
“แล้วมันคืออะไร”
“ไม่รู้สิ พรุ่งนี้วันอะไร”
“อย่าบอกนะผมลืมว่านี่คือวันครบรอบแต่งงานของเรา ผมค่อนข้างมั่นใจว่าเก็บวันที่ทั้งหมดในพ็อกเก็ตของผม”
“ไม่ใช่ พรุ่งนี้เป็นวันที่น้องสาวเธอเสียชีวิต”แอนน์อธิบาย
“โอ้”
“เข้าใจได้ว่าทำไมเธออารมณ์เสีย”
“บางทีเราอาจทำให้เธอร่าเริงขึ้นได้”
“ไม่ ต้องเป็นแบม”เอฮวากล่าว
“ทำไมแค่ผม”
“เพราะนายเป็นสามี หน้าที่สามีคือให้กำลังใจภรรยาเขา”
“แล้วพวกคุณล่ะ”
“เราเป็นภรรยาไม่ใช่สามี”ฮวารยอนกล่าว หญิงคนอื่นพยักหน้าเห็นด้วย
“ก็ได้ผมจะทำ”แบมกล่าว
“เยี่ยม นายเริ่มต้นได้ด้วยการนำอาหารเย็นไปให้เธอ”เอฮวากล่าว แบมพยักหน้ารับจานของกาแรมไป
“เธอคิดว่าเขาจะทำได้จริงๆเหรอ”
“พระเจ้าของฉันทำให้ผู้คนมีความสุขได้เก่งมาก แค่มองดูพวกเรา”
“ใช่ ฉันต้องเห็นด้วยกับฮวารยอน เกาลัดน้อยของฉันทำให้ฉันมีความสุขจริงๆ”ยูริกล่าว
แบมอยู่หน้าประตูห้องกาแรมอีกครั้ง
“อะไร?”เสียงมาจากอีกด้านหนึ่ง
“กาแรม ผมเอาอาหารเย็นมาให้ครับ”
“ทิ้งไว้ที่ประตูและไปซะ”
แบมวางจานไว้และออกไป
@@@@@@@@@@
เช้าวันต่อมา
แบมเดินไปที่ห้องของกาแรมพร้อมอาหารเช้า อาหารจานโปรดเธอคือแพนเค้ก แบมมาถึงหน้าประตูสูดหายใจลึกๆ
“กาแรม ขอเข้าไปนะครับ”แบมเปิดประตูเห็นหญิงสาวนอน
“หยาบคาย”เธอพูดเย็นชา
“ผมขอโทษที่ไม่ได้เคาะประตู ผมเอาอาหารเช้ามาให้ เป็นของโปรดคุณ”
เธอลุกขึ้นนั่งมองถาดในมือ แบมเห็นรอยคราบน้ำตาบนใบหน้าของเธอ
“กินก่อนเถอะ”แบงบังคับยื่นถาดให้ เธอวางมันไว้บนตักกินแพนเค้ก
“อร่อยจัง”
“ดีใจที่ได้ยินอย่างนั้น”
“แต่ทำไมนายทำแบบนี้”
“ผมแค่อยากแสดงให้เห็นว่าผมเป็นห่วงคุณ”
“นายรู้ไหมว่าวันนี้วันอะไร”แบมพยักหน้า
“นายทำเพื่อให้กำลังใจ ฉันเดานะ”
“ใช่ ผมไม่ชอบที่เห็นคุณเป็นแบบนี้ ผมอยากช่วย”
“ช่วยยังไง”
“ทำกิจกรรมอะไรที่คุณต้องการ อะไรก็ได้”
“อะไรก็ได้?”
“ใช่ ได้ทุกอย่าง”
กาแรมรู้ว่าแบมทำได้ทุกอย่างที่เขาต้องการในหอคอย
“ตกลง ฉันตัดสินใจแล้ว ฉันอยากไปสวนสนุกและลองเครื่องเล่นทั้งหมด”
“ผมไม่เคยรู้เลยว่าคุณเป็นคนที่ชอบสวนสนุก”
“ฉันชอบการผจญภัย”
“ก็สมเหตุสมผล”
“โอเค เราจะออกเดินทางตอน10โมง”
“ได้10โมง”
“เยี่ยมเลย”แบมลุกขึ้นและออกจากห้องอย่างรวดเร็ว
@@@@@@@@
แบมกำลังรอกาแรม
“ผมหวังว่า300,000พ้อยต์จะเพียงพอ”
เขาถูกดึงออกจากความคิดเมื่อหญิงสาวลงบันได
“พร้อมหรือยังครับ”
“อืม”
แบมจับมือกาแรมและเดินเข้าสวนสนุก
“เราจะทำอะไรกันก่อน”
“ไปนั่งรถไฟเหาะหรืออย่างอื่นกัน”
“โอเค”แบมมุ่งหน้าไปที่รถไฟเหาะ มีคนต่อแถวยาวมาก
“ดูสิ นั่นราชา”ความสนใจทุกคนพุ่งมาที่แบม
“สวัสดีทุกคน”เขาโบกมืออย่างประหม่า
ทุกคนหลีกทางให้แบม
“อย่างน้อยเราก็ไม่ต้องรอคิวกาแรมคิด พวกเขาไปถึงทางเข้า
“ฝ่าบาท ท่านหญิง เชิญเลยครับ”
ทั้งคู่นั่งลงแถวหน้าสุด
“ทุกท่าน โปรดรัดเข็มขัดนิรภัยและเกาะเสาให้แน่นระหว่างเดินทาง”
แบมจับเสาให้แน่นที่สุดและหลับตาขณะรถเลื่อนขึ้นไปช้าๆ เขาเปิดออก
“หือ นี่ยังไม่…”
และรถไฟเหาะก็พุ่งไปด้วยความเร็วสูง
“อ๊ากกกกก!!!”
แบมร้องจับเสาเพื่อชีวิตอันเป็นที่รัก ในทางกลับกันกาแรมสนุกกับการนั่งรถ
“ฮูเร่!!”
แบมกับกาแรมลงจากรถ มือข้างหนึ่งยังรู้สึกถึงความอุ่นจากมือเธอ อีกด้านแบมดูบอบช้ำ
“ผมจะไม่ทำอย่างนั้นอีก”เขากล่าว
“โอ้ การนั่งรถทำให้เจ้ากลัวเหรอ”กาแรมแซว
“ใช่ ผมแนะนำให้ขึ้นเครื่องอื่นที่ไม่ทำให้ผมกรีดร้องออกมา”แบมกล่าว
“โอเค ต่อไปฉันอยากเล่นรถบัมพ์”
“อย่างน้อยคันนี้ดูปลอดภัย”แบมคิด
แบมถูกรถคันอื่นในสนามทุบอย่างไร้ปราณี แบมหลบรถอีกคันแต่โดนกาแรมขวาง”มาเถอะแบม นายทำได้ดีกว่านี้”
ทั้งสองลงจากรถ กาแรมแค่ยิ้มและแบมดูเหนื่อย
“ต่อไปอะไร”
“คราวนี้ขอไปเล่นอะไรง่ายๆแล้วกัน”
แบมจับบาร์ไว้แน่นขณะที่เดธดรอปสูงขึ้นเรื่อยๆ
“นี่คือส่วนที่ดีที่สุด”
“เฮ้ เดี๋ยวนะ…”
แล้วมันก็ดิ่งลงมาด้วยความเร็วสูง แบมกรีดร้องสุดเสียง
“อ๊ากกกกก!!! ทำให้มันหยุดที”
ในที่สุดมันก็หยุด
“ขอบคุณที่ขี่เดธดรอป เชิญท่านต่อไปได้เลยค่ะ”
“ว้าว สนุกมากๆเลย”กาแรมเหยียดแขน เห็นว่าแบมไม่ได้อยู่ข้างๆ เธอเขาอ๊วกอยู่ที่ถังขยะ
“แบมสบายดีมั้ย”เธอตบหลังเขา
“ใช่ ผมสบายดี”
“เอาล่ะ ต่อไปฉันจะเล่นอะไรที่มันง่ายๆ”
“อะไรล่ะ”
กาแรมส่งรอยยิ้มปีศาจ
“ช่วยด้วยคุณคูน”แบมคิด
แบมถูกลากเข้าไปในรถที่เรียกว่าไซโคลน ซึ่งตั้งชื่อและคิดค้นโดยชิบิสึ ผมจะฆ่าคุณชิบิสึทีหลัง”เขาคิด
“ขอให้ผู้โดยสารจับราวให้แน่น”แบมจับไว้แน่นจนมือเป็นสีขาว”มาเริ่มกันเลย”รถเริ่มหมุนเหมือนเดิม แบมกรีดร้องเสียงดัง กาแรมตะโกนด้วยความดีใจ
เครื่องเล่นหยุดหลังผ่านไป2นาที
“โอ มันสนุกมาก”กาแรมยกศอกตีแบม
“ดีใจที่ได้ยินแบบนั้น”แบมพึมพำ
“ไปเถอะ เรายังนั่งได้อีก2-3เครื่องก่อนจะกลับ”กาแรมคว้าแขนแบมและลากเขาไป
“มองในแง่ดีฉันทำให้เธอมีความสุข แต่ฉันไม่คิดว่ากระเพาะจะรับไหวถ้าเจออีก2-3รอบ”
@@@@@@@@
แบมกับกาแรมนั่งอยู่ที่โต๊ะในร้านอาหาร
“ฉันแปลกใจที่เธอกินเยอะขนาดนี้”
“ผมคายของเก่าออกมา นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมผมหิวขนาดนี้”แบมพูดก่อนวางเช็คไว้ที่โต๊ะ
“เดี๋ยว ฉันบอกแล้วไงว่าจะจ่ายเอง”
“ไม่เป็นไรครับ”
“อ๊ะ คัลโซเน่ของฉัน”กาแรมผลักจานไปให้แบม
“จริงเหรอ”
“แน่นอน”
“ขอบคุณครับ ผมรักคุณมาก”แบมหยิบขึ้นมากิน กาแรมยิ้มเมื่อเห็น
“โอ แบม เธอผ่านอะไรมามากมายเพื่อให้ฉันมีความสุข นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันรักเธอมาก”เธอคิดในใจ
“เสร็จแล้ว ผมคิดว่าเราควรไปต่อก่อนจะสาย”
“ใช่”กาแรมยืนขึ้น แบมจับมือและเปิดใช้ธอร์น พวกเขาโผล่มาที่ห้องนั่งเล่นทันที พวกเขาเห็นคนอื่นๆอยู่
“โอ้ พวกนายไปไหนกันมา”ยูริถาม
“วันนี้เธอเป็นไงบ้าง”แอนน์ถาม
“มันวิเศษมาก”กาแรมตอบ
จู่ๆแบมก็ทรุดลงโซฟา”ผมจะไม่นั่งรถไฟเหาะอีกแล้ว”เขาพูดทำให้สาวๆหัวเราะ
ความคิดเห็น