คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : คูน มาเชนนี่ 2
แบมตื่นขึ้นมาในสภาพเปลื่อยเปล่า และแล้วเขาก็นึกได้
"ใช่แล้ว ยูริอยู่ที่นี่"แบมลุกขึ้นและทำกิจวัตรตามปกติของเขา
เขาเดินลงไปชั้นล่างที่ห้องอาหารที่ภรรยาของเขาอยู่ก่อนแล้ว การสนทนาหยุดลงเมื่อแบมเดินเข้ามา
"พูดถึงปีศาจ"ฮวารยอนกระซิบ
"อะไร?"
"ไม่มีอะไร แค่นั่งลง"เอฮวาพูด แอนโดรซี่แกล้งไอ
"เมื่อคืนนี้เสียงอะไร"เธอถาม
"เสียงอะไร?"เซลิสถาม
"แน่นอนเธอไม่ได้ยิน เธอเหมือนคนหลับลึกที่สุดตลอดกาล"แอนน์บ่น
"คนที่ตื่นสายรองจากฉันอย่างเธอมีสิทธิพูดด้วยเหรอ"เซลิสโวยใส่พี่สาวต่างแม่
"อะไรติดคอแบม"เอเลนถาม แววตาหมาป่าสาวคมกริบ
"หือ อะไร"มาสเชนนี่คว้าคอแบมเผยให้เห็นแผลฟกช้ำเล็กๆที่คอ
"นั่นมันรอยจูบเหรอ"แบมรีบปิดคอทันที
"เมื่อคืนนี้เจ้าโง่ไปทำอะไร"
"ที่สำคัญกับใคร"
แอนโดรซี่กวาดตามองทุกคนบนโต๊ะก่อนสายตาหยุดที่ยูริ
"เธอจะยิงเลเซอร์ออกจากตารึไง"
"ฉันคิดว่าเราเจอคนร้ายแล้ว"
"ใคร?"
"เธอ!!!"ทุกคนพูดพร้อมกัน
"หลักฐานอยู่ที่ไหน"ยูริถามอย่างใจเย็น
"อยู่นี่ไง ฉันไปเข้าห้องน้ำเมื่อคืน และเห็นประตูห้องเธอเปิดอยู่ และไม่มีใครอยู่ในห้อง"มาสเชนนี่กล่าว
"ฉันอยู่ในครัว"ยูริอ้าง
"โอ้ ฉันอยู่ห้องครัวกำลังหานมสักแก้ว"เอเลนกล่าว
"บัดซบ ฉันโดนจับได้แล้ว"ยูริคิด
"แล้วเธอจะว่ายังไง?"กาแรมถาม
"ฉันมีเรื่องอยากจะบอก ฉันยอมรับว่าอยู่ในห้องแบมเมื่อคืนนี้ เขาอ่อนโยนกับฉันมาก และฉันภูมิใจที่เมื่อคืนฉันได้นอนแต่พวกเธอไม่ได้"ยูริยิ้มเยาะให้ผู้หญิงคนอื่นๆ
"ฉันแปลกใจที่เขาหลงเสน่ห์ทอมบอยอย่างเธอ"มาสเชนนี่กล่าว
"ดีกว่าไปหลงยายแก่อย่างหล่อน"ยูริสวนกลับ
"โอ้ ขอทีเถอะ ฉันดีกว่าซากฟอสซิลที่นี่ซะอีก"มาสเชนนี่มองที่กาแรม จากนั้นอาโดริ แล้วก็แอนน์
"มองฉันทำไม"กาแรมถาม
"พวกเธอแก่ทั้งหมดเมื่อเทียบกับแอนโดรซี่ที่อายุน้อยและสวยงาม"แอนโดรซี่พูด
"เธอแก่กว่าฉันอีกยะ!!"เซลิสประท้วง
"ที่จริงพวกเธอไม่เด็กแล้ว อายุเกิน300ปี"เอเลนพูดใส่เจ้าหญิงอายุน้อยสุด
"คนที่อายุพันปีอย่างเธอกล้าพูดด้วยเหรอ?"แอนโดรซี่ถาม
"ถ้ายอมรับเรื่องอายุจริงๆฉันว่าฉันเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุดสำหรับแบมมากกว่ายายแก่บางคนที่นี่"เอเลนพูด หมาป่าสาวกำลังจ้องแบมเหมือนแกะที่เธอจะล่าให้ได้
"ฉันไม่ใช่ยายแก่ยัยหมาขี้ขโมย!!!"มาสเชนนี่เรียกหอกน้ำแข็ง
"โอ้ เธอมาทีหลังฉันอีก"เอเลนเรียกเฟนริลออกมา
"มาสเชนนี่ อย่าลืมว่าสัญญาอะไรผมไว้"แบมดุุขึ้น"และมันไม่เกี่ยวว่าพวกคุณอายุเท่าไหร่ ถ้าผมคิดว่าเรื่องนั้นเป็นปัญหา ผมคงแต่งงานแค่กับเอฮวา แอนโดรซี่และเซลิสเท่านั้น"
มาสเชนนี่เงียบลง เอเลนก็หันไปทางอื่นพึมพำ
"ว้าว ทำไมเธอหยุด มันน่าหัวเราะที่เห็นราชินีน้ำแข็งผู้ชั่วช้าสยบเพราะอยากได้ไอ้นั่นของสามีเธอ"
มาสเชนนี่หน้าแดงและจ้องไปที่แอนโดรซี่เขม็ง
"พวกคุณหยุดเถอะ เธอไม่ชอบ"แบมอ้อนวอน
"โอเคแบม แค่ขำๆ"กาแรมกล่าว
"โอ้ เซลิส ผมมีเรื่องจะถามหน่อย"
"ค่ะแบม"
ทำไมคลังบันทึกถึงเต็มไปด้วยอนิเมะ"
"มีประมาณ100ตอน"
"ฉันเก็บไว้ดูทีหลัง"
"คุณเคยดูเรื่องนี้บ้างไหม"
"ไม่ค่ะดาร์ลิ้ง"
"ดูแล้วลบทิ้ง"
"โอเค อะไรก็ได้สำหรับดาร์ลิ้ง"
"ขอบคุณ"เขาพูดและคิด"ฉันว่าเราต้องการทีวีเพิ่ม
@@@@@@@@@@
4ชั่วโมงต่อมา
แบมนอนอยู่บนเตียงในห้องเขาได้ยินเสียงเคาะประตู
"เข้ามา"ประตูเปิด แบมเห็นมาสเชนนี่
"ว่าไงมาสเชนนี่?"
"นายสัญญาว่าจะพาฉันออกไปกินไอศครีมจำได้ไหม ไปกันเถอะ"เธอสั่ง
"ตอนนี้เหรอ?"
"ไม่ใช่ ฉันหมายถึงพรุ่งนี้...แน่สิตอนนี้เจ้างี่เง่า!!"
แบมรีบลุกขึ้นแต่งตัว
"ถ้างั้นไปกันเลย"
ทั้งสองเดินไปตามถนนตกเป็นเป้าสายตาจากทุกคน ไม่ใช่เรื่องปกติที่กษัตริย์จะมาเดินเหมือนคนธรรมดา ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงร้านไอศครีมและเข้าไปในร้านดูคนเข้าแถวรอสั่ง
ชายที่อยู่ข้างหน้าสังเกตแบม"นั่นราชา ขยับก้นสิ พระราชาเสด็จ!!"เขาตะโกนอย่างบ้าคลั่ง ทุกคนเปิดทางให้
"อย่านะ อย่า"เขาบอก
"เราตัดสินใจแล้วค่ะ เชิญก่อนได้เลยฝ่าบาท"หญิงคนหนึ่งตะโกนคำนับแบม
แบมไม่สามารถปฏิเสธพวกเขาได้ เขาจึงเดินไปต่อกับมาสเชนนี่
"ฝ่าบาทจะรับอะไรครับ"
"ขอบคุณ ต้องการอะไรครับมาสเชนนี่?"
หญิงผมเงินกวาดตารสต่างๆและตัดสินใจเลือก
"ฉันเอา3ถ้วยประกอบด้วยช็อกโกแลตชิฟมิ้นต์ วานิลลาและบลูเบอร์รี่ อย่าทำให้เละล่ะ"เธอสั่งทำให้คนขายอึกอัก
"แล้วฝ่าบาทล่ะครับ"
"ผมเอาสตรอเบอร์รี่กับช็อกโกแลตดับเบิ้ลสกู๊บ"
คนขายเตรียมให้พวกเขาโดยเร็วที่สุด ส่วนใหญ่เพราะกลัวภรรยากษัตริย์จะโกรธ
"เท่าไหร่ครับ"
"โอ้ ไม่ต้องหรอกครับฟรี"
"คงไม่ได้หรอกครับ ให้ผมจ่ายเถอะ"
"ผมไม่กล้ารับเงินจากกษัตริย์หรอก"เขายกมือและส่ายหัว
"โอ้ งั้นเหรอครับ"แบมยอมแพ้
พวกเขาออกจากร้านพร้อมไอศครีมในมือ
"ฉันอยากไปสวนสาธารณะ"
"อะไรก็ได้ครับ"แบมจับมือเธอและพาไปสวนสาธารณะ เขาหาม้านั่งแล้วนั่งด้วยกัน แบมกับมาสเชนนี่นั่งกินไอศครีมคนมองขณะเดินผ่าน
"เฮ้ ฉันขอลองกินหน่อยได้ไหม"
"ได้สิ"แบมยื่นไอศครีมของเขาให้ เธอเลียมัน
"ดีจัง"
"ขอผมลองชิมของคุณหน่อย"แบมถาม มาสเชนนี่ชะงักไปพักนึง
"เร็วๆด้วยล่ะ"เธอหลบตายื่นให้ แบมลองชิม
"อร่อยจัง คราวหน้าน่าจะได้กิน"
เมื่อพวกเขาทานเสร็จก็เดินเล่นรอบสวนสาธารณะ ทันใดนั้นพ็อกเก็ตแบมดังขึ้น
"ฮัลโหล"
"โอ้ คุณเรเพลลิสต้า มีอะไรครับ"
"อยากได้อะไรนะ"
"วิดีโอเกม อันไหน โอเคครับ ผมจะซื้อให้"แบมเก็บพ็อกเก็ต
"เรเพลลิสต้าต้องการอะไร"มาสเชนนี่ถาม
"เธอต้องการเกมส์อุลตร้ามาริโอ้ใหม่ก่อนที่มันจะขายหมด"เขาตอบ
"ดี งั้นเราไปซื้อเกมแล้วก็กลับบ้าน"
แบมพามาสเชนนี่ไปที่ร้านเกมส์
"มันน่าอายที่เห็นคนอย่างฉันมาที่นี่"มาสเชนนี่บ่น
"งั้นมาสเชนนี่ก็รอข้างนอก"แบมเดินเข้าไปในร้านและเริ่มเดินหาของในแผนกต่างๆของร้าน เขาประสบความยากลำบากในการหาจึงถามพนักงานที่เคาเตอร์
"ขอโทษครับ คุณรู้ไหมว่าผมจะหาเกมอุลตร้ามาริโอ้คาร์ทใหม่ได้ที่ไหน"
พนักงานไม่สนใจขณะกำลังพิมพ์คอมพิวเตอร์
"ขอโทษครับ"ไม่สนใจเหมือนเดิม และความอดทนของแบมก็หมดลง
"ขอโทษครับ!!"
"อะไรนะ"หญิงสาวเงยหน้าขึ้นและเบิกตากว้าง"โอ้ พระเจ้า ดิฉันขอโทษจริงๆค่ะฝ่าบาท โปรดยกโทษให้ฉันด้วย"
"เกมอุลตร้ามาริโอ้คาร์ทอยู่ไหน"
"มันอยู่ที่ส่วนของส่งใหม่หลังร้าน"หญิงคนนั้นพูด
"ขอบคุณครับ"แบมเดินไปรับเกมและกลับมาไม่นาน
"เท่าไหร่ครับ"
"79พ้อยต์ค่ะฝ่าบาท"แบมหยิบพ็อกเก็ตจ่ายเงินแล้วเดินออกไปเห็นชายคนหนึ่งคุกเข่าหน้ามาสเชนนี่และฝูงชนรอบตัวเธอ
"ได้โปรดแต่งงานกับผมเถอะ คูน มาสเชนนี่!!"
"ฝันไปเถอะ ฉันแต่งงานแล้ว!!!"
เธอเห็นแบมและเดินไปหาเขา
"ไปเถอะ"เธอลากเขาออกไป
"เกิดอะไรขึ้น"
"ไอ้บ้านั่นพยายามขอฉันแต่งงาน"
"โอเค กลับบ้านกันเถอะ"แบมกล่าว เขาเปิดใช้ธอร์นและกลับบ้าน
"คุณเรเพลลิสต้า ผมซื้อมาให้แล้ว"
"โอเค เอาไปที่ห้องฉัน"
"เฮ้ นายคิดจะไปไหน"มาสเชนนี่จับแบมไว้
"ไปเล่นเกมส์"
"ยังไปไม่ได้"มาสเชนนี่ดึงแบมเข้ามาจูบอย่างแรง
"นั้นเป็นรางวัลสำหรับวันนี้ นายอาจได้อะไรมากกว่านี้ภายหลังถ้าโชคดี"มาสเชนนี่เดินจากไป
แบมยิ้มให้หญิงสาว"เธออาจจะใจร้าย แต่ลึกๆเป็นคนดี"เขาคิด
ความคิดเห็น