ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Tower Of God King Baam

    ลำดับตอนที่ #12 : แอนโดรซี่ ซาฮาร์ท 2

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 557
      39
      8 ธ.ค. 64

    แบมอยู่ในห้องนั่งเล่นกับยูริ พวกเขากำลังพลิกดูช่องต่างๆ

    "โอ๊ย ไม่มีอะไรเลย"ยูริอุทาน

    "บางทีเราน่าจะดูซีรี่ย์ทางเว็บได้"แบมกล่าว

    "น่าจะดีกว่า"ยูริเปลี่ยนช่อง2-3ครั้งก่อนสังเกตบางอย่าง

    มีชายในชุดแฟนซีนั่งอยู่บนโต๊ะ

    @@@@@@@@@@@

    ในรายการ

    "ยินดีต้อนรับสู่ทาวเวอร์คุยเล่น ผมเป็นพิธีกรเลโอ และวันนี้เรามีแขกพิเศษ พวกคุณรู้จักเธอในฐานะเจ้าหญิงซาฮาร์ทและเป็นภรรยาของเจ้าชายแอนโดรซี่ เกรซ"

    ผู้ชมบนอัฒจันทร์ส่งเสียงเชียร์ขณะที่แอนโดรซี่เดินขึ้นเวที

    "การเป็นท่านหญิงเกรซเป็นยังไงบ้างครับ"

    "ฉันมีความสุขมากค่ะ"เธอพูดด้วยรอยยิ้ม

    "เรามีคำถามอยากจะถามคุณเกี่ยวกับชีวิตแต่งงานและสามีของคุณ โอเคไหมครับ"

    "ตามสบาย"

    "เยี่ยมเลย คำถามแรกจากแฟนๆ สามีคุณบนเตียงดีแค่ไหน"

    แอนโดรซี่หน้าแดง เธอจะบอกได้ยังไงว่าความจริงสามีพวกเธอไม่มีประสบการณ์หรือเล่นนอกเกมส์ เช่น ตัวเธอจับแบมขมขื่น แม้ดีใจที่เขาไม่โกรธและยินดีแต่งงานแต่มันก็ไม่ค่อยน่าพอใจ , หรือแอนน์ที่ไปลักหลับแบม พ่อแม่ที่รู้เห็นเป็นใจกระจายข่าวทำให้แบมต้องแต่งงานกับเธอ

    "เอาล่ะ ข้ามคำถามนี้ไปเถอะ"เธอพูดติดอ่าง

    "ถ้างั้นคำถามที่2 คุณและภรรยาคนอื่นอาศัยอยู่บ้านหลังเดียวกับสามีของคุณหรือไม่"

    "ใช่ค่ะ"

    "ใครเป็นคนต้นคิด"

    "ฉันอยู่แล้ว"เธอโกหก มันเป็นความต้องการของแบมที่อยากให้พวกเธอสนิทกัน

    "การใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันเป็นไงครับ"

    "บางครั้งก็สงบ บางครั้งก็ไม่"แอนโดรซี่ตอบตามจริง ยังไงก็กลบข่าวลือที่แพร่ออกไปข้างนอกไม่ได้

    "คำถามที่3 คนไหนเป็นพี่น้องภรรยาที่แย่ที่สุดสำหรับคุณ"

    "มันก็เลือกยากเพราะพวกเธอทุกคนมีข้อเสียของตัวเอง"

    @@@@@@@@@

    วังตระกูลเกรซ

    "ฉันขอประกาศว่ายัยตาผีต้องประกาศว่าเป็นฉัน"เอเลนกล่าว เนื่องจากพวกเธอไม่ถูกกันมาก แอนโดรซี่ไม่พอใจเอเลนที่โผล่มาทีหลังแต่ได้ร่วมทีมแบม

    บรรดาภรรยาของแบมเข้าร่วมทั้งคู่เมื่อพวกเขาได้ยินแอนโดรซี่กำลังออกรายการ

    "ฉันรู้ว่าเธอจะไม่บอกว่าเป็นฉัน ฉันเป็นคนทำความสะอาดห้องเธอ"เอฮวากล่าว

    "เธออาจจะพูดชื่อฉัน"แอนน์ตอบแบบไม่ใส่ใจนั่งกอดแขนแบม เนื่องจากเธอได้แต่งก่อนแอนโดรซี่ ซึ่งเป็นเหตุผลให้แอนโดรซี่บุกไปจับขมขื่น

    "ถ้าเธอบอกว่าเป็นฉัน ฉันจะส่งเธอไปลงนรก"ยูริกล่าว

    "ฉันรู้ความลับทั้งหมดของเธอ ดังนั้นเธอจะไม่พูดชื่อฉัน"เซลิสยิ้มน่ากลัว หลังจากทั้งหมด เธอได้รับการสั่งสอนจากไจน่า เรเพลิสต้า(เจ้าหญิงที่ไม่ปีนหอคอยซึ่งมีโอเปร่า)เธอใช้โกเลมแทนไลท์เฮาส์ได้

    "ว้าว ตอนนี้ฉันไม่กล้ายุ่งกับเซลิสเทียจัง"กาแรมกล่าวกับน้องสาวคนเล็ก

    "ฉันเดาว่าที่แย่ที่สุดคือพี่มาสเชนนี่"แอนโดรซี่ในทีวีพูด

    "ว้าว ได้ยินที่เธอบอกแล้วนะครับ"พิธีกรกล่าว

    อาโดริและกาแรมจับมาสเชนนี่ป้องกันไม่ให้เธอออกจากวังและไปหาแอนโดรซี่

    "พี่มาสเชนนี่ ได้โปรดใจเย็นเถอะครับ"แบมขอร้อง

    "ใช่ ราชินีน้ำแข็ง ใจเย็น"กาแรมกล่าว

    "นี่เป็นคำสั่งเจ้าชาย"อาโดริกล่าว

    "ปล่อยสิยะยัยพวกดึกดำบรรย์!!"มาสเชนนี่ตะโกน อาโดริกับกาแรมมีน้ำโห

    แบมไม่มีทางเลือกตีหลังหัวทำให้เธอหมดสติไป

    "หยาบคายจัง"เอฮวาบ่น"นายเหมือนพวกที่จะจับเธอขมขื่น"

    "เธอไม่มีสิทธิพูดเอฮวา เพราะเธอเป็นคนแรกที่อยากให้เขาขมขื่นตอนพบกันครั้งแรก"เซลิสพูดถึงเรื่องที่ชั้น20 เอฮวาหน้าแดงเพราะเธอทำเรื่องน่าอายหลายเรื่อง ขณะที่สาวๆสนใจเรื่องที่ไม่รู้มาก่อน

    "มีเรื่องอะไรสนุกๆเหรอ"แอนน์ถามตาเป็นประกาย

    "ไม่มีความเห็น"เอฮวาส่ายหัว

    แบมอุ้มเจ้าสาวนำมาสเชนนี่ไปนอนบนโซฟา

    "พอเธอตื่นแล้วจะไม่อาละวาดอีกเหรอ"ฮวารยอนถาม

    "ใช่แล้ว"อาโดริเห็นด้วย

    "ฉันมีไอเดียแล้ว"เซลิสกล่าว หญิงสาววิ่งไปที่อื่น ไม่นานเธอกลับมาพร้อมเชือกที่มีแสงสีทอง

    พวกเขามัดมาสเชนนี่ไว้เพื่อให้แน่ใจว่าขยับไม่ได้ถ้าตื่นขึ้น

    "เอาล่ะ กลับไปดูทีวีกันเถอะ"ยูริชวน คนอื่นๆนั่งพื้นและเอาตัวชิดแบมทำให้เขาเขินอาย เนื่องจากพวกเธอแต่ละคนต่างอยากจะทำเรื่องจริงจังกับเขา

    @@@@@@@@

    หลังการสัมภาษณ์2ชั่วโมง

    "และนั่นคือทั้งหมดสำหรับสัปดาห์นี้ เจอกันใหม่อาทิตย์หน้าขอบคุณครับ"พิธีกรูดจบรายการทีวี

    แอนโดรซี่โบกมือให้ผู้ชมเดินไปหลังเวทีแล้วใช้บองบองกลับบ้าน เธอเข้ามาในวังเดินมาที่ห้องนั่งเล่น ทุกคนกำลังดูทีวีขณะที่มาสเชนนี่นอนหมดสติ

    "เอ่อ ว่าไง"

    "โอ้ เฮ้ ยัยตาผี"ยูริพูด

    "สวัสดียัยกอริลล่า"แอนโดรซี่ตะคอกกลับ

    "เราเห็นเธอในทีวี"ฮวารยอนกล่าว

    "ใช่ ฉันเองแหละ"

    "คุณยอดเยี่ยมมากครับคุณแอนโดรซี่"แบมชื่นชมยิ้มให้ แอนโดรซี่หน้าแดง

    "ขอบคุณนะแบม..."

    "ห๊ะ เกิดอะไรขึ้น"มาสเชนนี่ตื่นขึ้นอย่างกระทันหัน

    "ทำไมฉันโดนมัด..."มาสเชนนี่มองไปรอบๆจนกระทั่งเห็นแอนโดรซี่"ยัยสารเลว!!"

    มาสเชนนี่พยายามดิ้นรนแกะเชือกออกที่ยิ่งดิ้นยิ่งรัดแน่นขึ้น

    "ปล่อยฉันนะ"

    "ไม่ จนกว่าคุณจะใจเย็นลงค่ะ"เซลิสกล่าว มาสเชนนี่หยุดดิ้นหายใจเข้าลึกๆ

    “เอาล่ะฉันใจเย็นแล้ว”

    แบมเดินไปหาเธออย่างระมัดระวังและปลดเชือกออก ทันใดนั้นมาสเชนนี่แช่แข็งแบมไว้และไล่ตามแอนโดรซี่

    "ฉันน่าจะรู้"ยูริพูด

    "เอฮวาช่วยละลายแบมออกมาได้ไหม"อาโดริพูด

    "ก็ได้ แต่ไม่ใช่ในนี้ ข้างนอก"

    ยูริยกแบมที่แช่แข็งพาออกไปข้างหน้า เอฮวายิงเปลวไฟใส่น้ำแข็ง

    "ระวังอย่าให้เยอะไป"แอนน์พูดอย่างกังวล

    "ฉันรู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่"เอฮวาเพิ่มความร้อน และเธอก็หยุดเหลือน้ำแข็งอยู่

    "หยุดทำไม"

    "มันพอแล้ว"

    "เพล้ง!!!"แบมออกจากน้ำแข็งด้วยกำลังเขาเอง

    "เกิดอะไรขึ้น"แบมยกมือกุมหัว

    "มาสเชนนี่แช่แข็งนายไว้และไล่ตามแอนโดรซี่"ฮวารยอนอธิบาย

    "พวกเธออยู่ไหน"

    "เราไม่รู้..."

    แอนโดรซี่ที่โดนแช่แข็งตกลงมาจากฟากฟ้าหน้าพวกเขา ตามด้วยมาสเชนนี่ลงสู่พื้น

    "นั่นจะมอบบทเรียนให้เธอ"มาสเชนนี่กล่าว

    "ฉันต้องทำอีกครั้ง"เอฮวาถอนหายใจ

    วันต่อมา

    แอนโดรซี่เดินไปที่ห้องของแอนโดรซี่พร้อมกับช็อกโกแลตร้อน การโดนมาสเชนนี่แช่แข็งทำให้เธอเป็นหวัด แบมจึงคอยพยาบาลเธอ เขาเคาะประตูห้องเธอ

    “เข้ามา”เสียงตะโกน

    แบมเดินเข้าไปมองแอนโดรซี่นอนอยู่บนเตียงพร้อมกล่องทิชชู่ข้างเตียงและกระดาษที่ใช้แล้วกองอยู่บนพื้น

    “ผมเอาโกโก้ร้อนๆมาให้ครับ”แบมวางเครื่องดื่มไว้ข้างเตียง เขานั่งเก้าอี้ข้างเตียงเธอ

    “ยัยมาสเชนนี่เวรตะไล”

    “ไม่สบถ”

    “ขอโทษ”เธอจิบเครื่องดื่ม ตอนนั้นแบมเอาหน้ามาใกล้เอาหน้าผากชนกัน

    “ดีขึ้นไหม”

    “ชะ ใช่ ดีขึ้นมากเลย”แอนโดรซี่ผละออกอย่างเขินอาย

    “ดีใจที่ได้ยิน”แบมยิ้ม

    “ฉันก็เหมือนกัน อีกไม่กี่วันก็ไม่ต้องทำอะไรบ้าๆแบบนี้อีก”

    แบมทำหน้าไม่พอใจ

    “ขอโทษ”

    “ไม่เป็นไร”แบมหอมแก้มเธอ

    “ราตรีสวัสดิ์ที่รัก”

    “ราตรีสวัสดิ์เกาลัดน้อยของฉัน”เธอพูดขณะเขาลุกและจากไป

    @@@@@@@@@@@



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×