คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : 12 VS 100,000
@@@@@@
“ต่อให้โดนเล่นงานไป5หมื่นก็ยังเหลืออีก5หมื่น กลุ่มหมวกฟางงคือศัตรูคู่แค้นที่บดขยี้ความทะเยอทะยานของพวกเราเรื่อยมา และเท็ดนี่แหละ ความอับอายของมนุษย์เงือกที่เกิดมาจาก…“
เซโอะหยุดพูดเพราะเท็ดมาอยู่ตรงหน้าเขาด้วยร่างไฮบริดที่ทำให้เขาสูงกว่า2.5พอๆกับจินเบ เขาก้มลงยกกำปั้นขวายื่นไปที่ท้อง
“คาราเต้มนุษย์เงือก : แบล็คเลเยอร์ ซีคิง”
เขาปล่อยคอมโบหมัดชุดใหญ่ทะลวงเซโอะที่ยกแขนป้องกัน และส่งคลื่นกระแทกหลายครั้ง ทำให้มนุษย์เงือกด้านหลังล้มลงไปอีกหลายคน
เซโอะล้มลงไปนอนหมดสภาพ
“มีคนหมดสติไปอีกแล้ว”
“ไม่นะเดี๋ยวก่อน เจ้าพวกนี้บาดเจ็บด้วย”
เท็ดอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้น
“อย่างแรก คนที่เพิ่งหมดสติไปเพราะโดนฮาคิราชันของฉันอย่างที่สอง…พวกที่อยู่ใกล้ตัวฉันอยู่ในสภาพนั้นเพราะคลื่นกระแทกที่ฉันส่งไปแฝงฮาคิเกราะทำให้การโจมตีรุนแรงขึ้น…คนที่โดนจะรู้สึกเหมือนถูกเข็มหลายร้อยทิ่ม”
“ยอดเลยท่านเท็ด”เจ้าหญิงเปี่ยมด้วยความหวัง
ขณะที่เท็ดอธิบาย โดซุนและอิคารอสเข้ามายืนข้างๆยกอาวุธขึ้น
“วอเทอร์สไลเชอร์”เขาเหวี่ยงมือซ้ายเกิดใบมีดเคียวที่ปกคลุมด้วยฮาคิเกราะ สร้างรอยแผลใหญ่ก่อนที่พวกมันจะถอยไป และเขาสบตากับโฮดี้
“ไม่เข้ามารึไง กลุ่มโจรสลัดเงือกรุ่นใหม่”
พวกฟิชเชอร์แมนตัวสั่นเพราะไม่เพียงต้องรับมือเจ็ดเทพโจรสลัดอย่างจินเบ แต่ยังต้องรับมือสัตว์ประหลาดอีกสองตัว
“เราสู้พวกมันไม่ได้แน่”มนุษย์เงือกคนนึงถอย แต่ไปโดนโฮดี้
“แกคิดจะไปไหน”โฮดี้ถาม
“พะ พวกมันเก่งเกินไปครับ”
“หา? แกคิดว่าเจ้าลูกผสมนั้นเก่งอย่างงั้นเหรอ…ลูกน้องขี้ขลาดที่แพ้ให้มนุษย์น่ะ ฉันไม่ต้องการ”โฮดี้ยกหมัดทุบลูกน้องคนนั้นเลือดพุ่ง เขามองเหล่าโจรสลัดเงือกรอบข้าง
“ถ้าแกหนีจากศัตรูในวันเปลี่ยนประวัติศาสตร์ของเผ่าเงือก แกก็สมควรตาย”
โฮดี้หันไปหาเท็ด”นักรบอสูร…กลางลานกว้างนี้ ถ้าคิดว่าจะปกป้ององค์หญิงเงือกตัวบั่กเอกนั่นได้ก็ลองดู”
“กระสุนน้ำ!!”โฮดี้ยิงกระสุนน้ำไปที่ชิราโฮชิ
“เอ๋?”
“ปัง!!!”
“กรี๊ด”ชิราโฮชิร้องกับเสียงดังก้องเมื่อกระสุนน้ำปะทะสลายไป
“ป้องกันกระสุนน้ำของกัปตันโฮดี้ที่กลายเป็นสัตว์ประหลาดไปแล้วได้”ดารุมะร้อง
ผู้ที่ขว้างกระสุนน้ำมาคือจินเบ
“เจ้าไปได้พลังมาจากไหนข้าก็ไม่รู้ แต่คาราเต้มนุษย์เงือกของเจ้ามันก็แค่ลูกเจี๊ยบ”
“สัตว์ประหลาด
“แหงล่ะ นั่นมันชายที่ได้เป็นเจ็ดเทพโจรสลัดทั้งที่เป็นเงือก”
“ได้ยินว่าหลังเลิกเป็นเจ็ดเทพก็ค่าหัวสูงกว่า400ล้าน”
“หยุดพูดมากแล้วบุกเข้ามาได้เลย ถ้าจะทำอะไรเจ้าหญิงเงือกต้องข้ามศพข้าไปก่อนล่ะ”จินเบตะโกน
“หน่วยปืนใหญ่ เล็งไปที่ชิราโฮชิ”
“โยโฮ่ๆๆๆ ทำอย่างงี้ไม่งามนะครับ ปาร์ตี้มิวสิค”
เมื่อบรู๊คเล่นดนตรี คนพวกนั้นก็เริ่มเต้นรำและยิงขึ้นไปบนฟ้า
“คินโตเทียส แฟนตาเซีย”
พวกมนุษย์เงือกวิ่งมาพร้อมโล่กระดองเต่า
“วิชา3ดาบ ทัตสึมากิ”
โซโลฟันเกิดลมพายุหมุนพัดขึ้นไปและฟันพวกมัน
ฝูงบินพุ่งเข้ามา ซันจิเจอกับหน่วยเม่นล้อม
“สกายวอล์ค”เขาโดดขึ้นไปบนฟ้า
“สุดยอด ซันจิลอยอยู่บนฟ้า”ลูฟี่อุทาน
“นั่นมันท่าของCP9 เดินชมจันทร์”โรบินกล่าว
“เดียเบิ้ลจัมป์ สเป็กเตอร์”ซันจิเตะพวกมันร่วงด้วยขาไฟ
“กิกันเทสมาโน่”โรบินเรียกขายักษ์ออกมา”สตอมป์”ขาเหยียบฝูงมนุษย์เงือก
ตอนนี้มนุษย์เงือกล้อมซิฟไว้ เมื่อพวกเขาพุ่งเข้าโจมตีเธอก็หายไป
“ข้างบน”
ตอนนี้ซิฟสวมชุดเกราะติดปีกเหล็กยักษ์ที่ทำให้เธอบินบนท้องฟ้าได้และยิงมิสไซล์ไปถล่มใส่โจรสลัดมนุษย์เงือก
(ให้นึกถึงFalconจากAvengerนะครับ)
“ยอดเลย ซิฟบินได้ด้วยเหรอเนี่ย”นามิอุทาน
“ฉันต้องต่อสู้เอาชีวิตรอดในนิวเวิร์ล2ปีเชียวนะ”ซิฟพูดแล้วบินโฉบลงมาใช้ปีกหมุนตัวฟาดพวกมันและบินกลับขึ้นไป
ทางด้านเท็ดใช้”แดรกเกอร์นักเกิ้ล”การเสริมพลังขั้นแรกพุ่งไปเตะต่อยพวกมันอย่างง่ายดาย
“เป็นวิธีสู้ที่ป่าเถื่อนสิ้นดี”ซันจิยืนเก๊กสูบบุหรี่ ถึงพูดงั้นแต่ก็รับรู้ว่าหมัดของเท็ดทรงพลังขึ้น
ตอนนั้นเองพวกมนุษย์เงือกเข้าโจมตีเท็ดจากบนฟ้า
“ต้องให้ช่วยทุกทีสิน่า…”
“เอรูโก้”เขาถือกระบองสีแดงแล้วมันก็ยืดออกขยายใหญ่ราวกับมีเวทมนตร์ฟาดฟันศัตรูบนท้องฟ้าร่วง
“ฉันจัดการร่วงไป50แล้ว เลิกทำเก๊กแล้วสู้ดีกว่า อ๊อ..”เท็ดยกเท้าฟาดสร้างคลื่นดาบฟันมนุษย์เงือกที่จะโจมตีกุ๊กด้านหลัง
“วิชานั่น”ซันจิตกใจ
“เท้าวายุ ตอนนี้ฉันใช้6รูปแบบได้ถึง4อย่าง อย่าบอกนะว่านายใช้ได้แค่อย่างเดียว…เพราะงี้สาวๆถึงไม่แหล่ไง”
“หนอย”ซันจิโดนพูดจี้ใจดำที่เท็ดมีฮาเร็มที่เขาใฝ่ฝัน
โซโลหันมา“พวกแกมัวแต่คุยเรื่องผู้หญิง ฉันจัดการไปตั้ง70”
ซันจิกับเท็ดหันมาดูโซโลที่ได้เยอะกว่า
“หนอย การแข่งขันมันต่อจากนี้ต่างหากเจ้าหัวมอส เจ้าปลาทอด”
“ฉันไม่แพ้ไอ้เลือดกำเดากับเจ้าหัวบล็อกโคลี่หรอก”
ทั้งสามเข้าสู่พุ่งไปข้างหน้า เท็ดเปิดใช้”เซคั่น นักเกิ้ล”พลังเกียร์2ของเขากำจัดทุกคนที่ขวางทาง
“จะแข่งกันทำไมล่ะ”จินเบถามมองทั้งสามเข้าสู่การแข่งขัน
“ไม่ต้องสนใจหรอก เป็นแบบนี้ประจำแหละ”โรบินกล่าว
“เมทัลแพลนเน็ต”ซิฟตะโกนเป็นครั้งที่10โฉบขึ้นไปในอากาศถุงมือแม่เหล็กรวบรวมอาวุธและวนรอบมือเธอและยิงกลับลงมา”บิ๊กแบง”
โจรสลัดข้างล่างร้องวิ่งหนีดาบ หอก และตรีศูลพุ่งกลับมาหาพวกเขาและจมลึกไปในพื้นปะการัง ต้องใช้เวลากว่าจะดึงกลับมาใช้ได้
“เฮ้ ซิฟจัง”แฟรงกี้เรียก”ฉันว่าได้เวลาเปิดตัวอาวุธใหม่แล้ว”
ซิฟหยุดกลางอากาศขณะที่อุซปกับช็อปเปอร์มองแฟรงกี้อย่างตื่นเต้น
“ฉันมีอาวุธใหม่2ชิ้น มานี่เลย”แฟรงกี้โบกมือ
“ท่าทางจะปลอดภัยกว่าแฮะ”นามิพูดและโคโค่บินลงไปยกต้นหนเรือด้วยแขนและบินไปที่เรือ
“อ๊า ซิฟทำอะไรน่ะ”นามิร้องลั่นตกลงไปบนพื้นสนามหญ้า
ซิฟลงจอดข้างนามิและพับปีกกลับเข้าไปในกระเป๋าเป้ของเธอ”อยากยกระดับการควบคุมสภาพอากาศไปอีกขั้นไหม”
เธอพานามิลงไปที่ด็อกกิ้งแชนเนล ไม่สนใจต้นหนเรือที่เรียกร้องค่าปรับลักพาตัว
เมื่อพวกเขาลงไปดอกกิ้งแชนเนล นามิพบว่าเลข0หายไปและมี5 6และ7เพิ่มเข้ามา
เธอพานามิไปที่ด็อก7และเปิดท่าเรือ
“นี่มันอะไรน่ะ”
“ขอแนะนำปลาบินบัซหมายเลข7”ซิฟพูดด้วยรอยยิ้มและปีนเข้าไปในห้องนักบิน”มันเป็นพาหนะ2ที่นั่งและใช้งานได้ทั้งในน้ำและอากาศ”
“ทำไมเธอไม่ใช้มันตอนเราดำน้ำลงมาที่เกาะเงือก”
“มันเหมือนชาร์คซับเมิร์ท มันรับแรงกดน้ำมากกว่า7000ฟุตไม่ได้”ซิฟอธิบาย”แต่แรงดันน้ำที่ใต้ทะเลเท่ากับบนผิวน้ำ เราสามารถนำมันออกไปได้”
เธอโบกมือให้นามิเข้ามาใกล้และซิฟชี้รูเล็กๆ3รูที่เบาะหลัง
“นี่มีไว้สำหรับชิ้นส่วนของกระบองคุริมะ กดปุ่มแล้วมันจะยิงค่าผสมต่างๆออกมาด้านหลังบัซ7“
“แต่กระบองคุริมะได้รับการอัพเกรดใน2ปีที่ผ่านมา มันไม่เหมือนกัน”นามิประท้วง ซิฟยิ้ม
“เชื่อใจฉันน่า เธอรู้เรื่องสภาพอากาศ แต่ฉันรู้เรื่องกลไก”ซิฟพูดและปีนไปในห้องนักบิน”มันได้ผล ฉันใส่ทุกอย่างลงไปแล้ว”
เธอสวมแว่นปิดตาและนามิก็ลงไปนั่งแยกกระบองคุริมะเสียบใส่รู และเธอก็สังเกตเห็นซองหนังเล็กๆ2-3ใบเรียงรายอยู่ที่ประตู”นั่นมีไว้สำหรับอะไร”
“ไม้คาบูโตะของอุซปกับดาบของโซโล พวกเขาทั้งคู่เคยขี่กับฉัน”ซิฟตอบขณะปรับที่นั่ง”อย่างที่บอกฉันใส่ทุกอย่างลงไป ที่เท้ายังมีหม้ออุ่นอาหารสำหรับลูฟี่ ที่ใส่หนังสือสำหรับโรบิน”
“เธอใช้เวลานานแค่ไหนสร้างเจ้านี่”นามิอ้าปากค้าง
“2ปี”ซิฟยิ้มมองไปข้างหน้าอีกครั้ง
นามิยิ้มจากด้านหลังช่าง เธอต้องคิดถึงพวกเรามากแน่ ฉันจะลดค่าปรับครึ่งหนึ่ง
“โอ้ ซิฟจัง”แฟรงกี้เรียกขณะเขา ช็อปเปอร์ อุซปและปั๊กปากุลงมาในดอกกิ้งแชนเนล”เธอเตรียมนามิพร้อมสำหรับบัซ7แล้ว งั้นไปเลยแรดดำFR-U หมายเลข4 อุซป พวกนายใช้บราซิโอ้แทงค์หมายเลข5“
“คราวนี้อะไรอีก”นามิถาม อุซปกับช็อปเปอร์ยินดี
“มอเตอร์ไซกับรถถัง”ซิฟตอบ
”จะไปล่ะนะ”แฟรงกี้ตะโกนหมุนแป้นบนแผงควบคุม ท่าเรือเริ่มขยับ
“เดี๋ยว คาดเข็มขัดนิรภัยและสวมนี่ด้วย”ซิฟยื่นแว่นตาให้นามิ
“ฉันอยากได้หมวกกันน็อค”นามิบ่นแต่สวมแว่นตา เธอกำลังจะสวมเข็มขัดเมื่อซิฟเร่งเครื่องและแรงอัดดึงแขนเธอ
“ไปเลย”ซิฟร้อง ปลาบินลอยไปในอากาศและได้ยินเสียงของกัปตันด้านล่าง
“ซิฟมีปลาบินด้วย ฉันขอนั่งบ้างสิ”ลูฟี่ตะโกน
“กลับไปสู้ต่อสิเฟ้ย”โซโลตะคอก
ซิฟเอื้อมมือไปในกระเป๋าหยิบกระสุนปืนใหญ่ เธอพลิกบัซ7กลับหัวและทิ้งระเบิดลงพื้น แต่ต้นหนเรือคาดเข็มขัดไม่ทันร่วงตกไปด้วย
“กรี๊ดดดด”
“เธอไม่ได้คาดเข็มขัดเหรอ”ซิฟร้องเลี้ยวกลับจะจับต้นหนเรือ
“นามิซัง ผมจะช่วยคุณเอง”
ซันจิโผล่มาจากไหนไม่รู้คว้าตัวนามิไว้และพากลับมาที่ปลาบิน
“โอเค ตอนนี้ฉันคาดเข็มขัดไว้ดีแล้ว ไปกันได้แล้วซิฟ…ฉันจะปรับเธอข้อหาขับโดยประมาท”
“ค่าๆ”ซิฟพูดขณะวนรอบลานกว้างโยนระเบิดไปต้อนพวกมันเข้ามาในวงแคบ”เอาเลยนามิ”
“รับทราบ”นามิกดปุ่มแล้วเมฆดำก็เริ่มพุ่งออกมาจากด้านหลังปลาบิน”พยากรณ์อากาศมีโอกาสสูงที่จะเกิดพายุฝนฟ้าคะนอง…ธันเดอร์เทมโป!!”
สายฟ้าฟาดลงมาใส่มนุษย์เงือกด้านล่าง ขณะที่ซิฟยิงปืนใหญ่ด้วยถุงมือของเธอ ขณะเดียวกันแฟรงกี้ขี่มอเตอร์ไซสีแดงออกมาและช็อปเปอร์ขี่รถถัง
มนุษย์เงือกกลุ่มใหญ่บินขึ้นมาล้อมรอบปลาบิน”สอยมันลงมา”
ซิฟยิ้มเยาะและดึงคันโยกขณะบินเป็นวงกลม ไอร้อนพุ่งมาจากด้านหลังทำให้เกิดเมฆหนาทึบปกคลุมมนุษย์เงือก พวกเงือกตกลงไปด้านล่างที่เต็มไปด้วยถังดินระเบิด
โรบินเงยหน้ายิ้มเล็กน้อย”ฝนมนุษย์เงือก”
“ยอดจริงๆ พวกนั้นสุดยอดเลย ลุยเลยหมวกฟาง”ฝูงชนโห่ร้องยินดี”สู้เขาลูกพี่จินเบ
โฮดี้รอคอยอย่างอดทนข้างสนาม ในที่สุดก็หมดความอดทน
“มานี่ คราเคน ขยี้พวกมันให้แบน”
คราเคนยักษ์สีส้มโผล่ออกมาจากสันเขาเข้ามาในลานกว้าง
ซิฟรู้สึกว่านามิโน้มตัวมาข้างหน้าในที่นั่งของเธอ”นั่นมัน…”
เจ้าทะเลเริ่มฟาดหนวดไปรอบๆ
โคโค่บินลงต่ำเลี่ยงการถูกโจมตี
“เฮ้ สุรุเมะ”
ซิฟจอดบัซ7ที่ซันนี่ขณะที่เธอดูลูฟี่วิ่งไปหาสัตว์ประหลาด
“นี่ฉันเอง สุรุเมะ จำฉันได้ไหม นายเป็นสัตว์เลี้ยงของฉันไง ก็แปลว่าเราเป็นเพื่อนกันไง”
นามิลงมาจากรถและเห็นหนวดคราเคนกระแทกแฟนของเธอ
“ลูฟี่!!”
“ชิๆๆๆ”ลูฟี่หัวเราะขณะที่คราเคนยกเขามาวางไว้บนหัวและฟาดหนวดใส่พวกโจรสลัดมนุษย์เงือก
“คราเคนทรยศพวกเรา”
“กัปตันโฮดี้ช่วยด้วย”
“มันเชื่อฟังหมวกฟางทุกอย่างเลย”
“ดีมากสุรุเมะ”ลูฟี่ชูแขนขึ้นและยิ้มให้พรรคพวกเขา”ฉันก็เจ๋งเหมือนกันเห็นไหม ฉันคือผู้บัญชาการลูฟี่ เอาล่ะ สุรุเมะ ไปปกป้องชิราโฮชิ”
คราเคนเลื่อยตัวไปทางเจ้าหญิงเงือกพันหนวดรอบตัวเธอ เขาหน้าแดงอย่างเขินอาย”รบกวนด้วยนะคะท่านสุรุเมะ”
ซิฟยกแว่นตาและปีนออกจากที่นั่ง
“จะไม่บินแล้วเหรอ”
“มันบินด้วยโคล่า ต้องรักษาพลังงานไว้”จากนั้นรอยยิ้มเธอหายไปและเธอหรี่ตาลงที่ลานกว้าง”เราไม่สามารถใช้พลังงานทั้งหมดได้เมื่อการต่อสู้จริงยังไม่เริ่ม”
นามิมองตามซิฟและเห็นว่าเธอหมายถึงโฮดี้และพวกเสนาธิการ
เสียงโลหะกระทบดึงดูดความสนใจของซิฟ เธอหันไปเห็นรถถังตกลงไปในหลุมด้วยฝีมือดารุมะ
“อุซป ช็อปเปอร์ เกิดอะไรขึ้นเหรอ”แฟรงกี้ขับมอเตอร์ไซไปข้างหน้า
ก่อนฉลามตัวเล็กนั่นจะทำอะไร แฟรงกี้ก็ขับตกลงไปในหลุม
“พวกแกปัญญาอ่อนเหรอ!?”ดารุมะและซิฟตะโกน
“ไอ้พวกบ้าแบบนี้ซุปเปอร์ยกโทษให้ไม่ได้แล้ว”แฟรงกี้โยนปั๊กปากุ ช็อปเปอร์และอุซปออกจากหลุม”พวกนายออกไปจากที่นี่ซะ”
“เขากำลังทำอะไร”นามิถามช่าง
เธอก็ส่ายหัว”ฉันไม่รู้”
เสียงฟันเฟืองโลหะดังขึ้น แฟรงกี้ประกอบรถถังและมอเตอร์ไซเข้าด้วยกันกลายเป็นหุ่นที่ใหญ่กว่าบ้านสองชั้น
“ไอรอนไพเรท โชกุนแฟรงกี้”
“สุดยอด!!!”ซิฟ อุซป ช็อปเปอร์และลูฟี่ร้อง
นามิจ้องสาวผมแดง“เธอก็เป็นไปด้วยเหรอเนี่ย”
โชกุนแฟรงกี้นำดาบออกมาจากด้านหลัง
“มีดาบด้วย”ซิฟ ช็อปเปอร์และอุซปร้อง
“เพลงดาบขุนพล แฟรงเกน”
“สุดยอด”ลูฟี่ร้องเชียร์
เขาเริ่มเหวี่ยงดาบเป็นวงกลมที่เท้าของพวกมนุษย์เงือก”ท่านโชกุนโปรดระวังเท้าของท่านด้วย”
มนุษย์เงือกโดดเป็นจังหวะเพื่อเลี่ยงดาบหมุน มันเหมือนกำลังเล่นกระโดดเชือกในสนามโรงเรียนมากกว่าต่อสู้ในสนามรบ
“พวกแกลอยตัวได้แต่…ปืนใหญ่ที่หัวไหล่ฉันจะสอยพวกนายให้ร่วงเอง”
“ปืนใหญ่ ฉันจำไม่ได้ว่ามีปืนใหญ่อยู่ในรถถังหรือมอเตอร์ไซ”ซิฟพูดขมวดคิ้ว
“ว้าว มีปืนใหญ่ออกมาจากไหล่ด้วย”ลูฟี่อุทาน
ประตูไอรอนไพเรทเปิดออก แฟรงกี้โผล่หน้ามายิงปืนใหญ่จากบ่าของเขา
“นายยิงเองไม่ใช่เรอะ!!”
“โชกุนแฟรงกี้รวมร่างกับเครื่องบินของซิฟได้ไหม”ลูฟี่กระเด้งไปมาตื่นเต้น
ทั้งหมดหันกลับมามองซิฟ ซึ่งก้าวไปข้างหน้าป้องกันบัซ7ของเธอ”จะไปทำได้ยังไงยะ”
ช็อปเปอร์ ลูฟี่และอุซปยกนิ้วโป้งคว่ำลง”บู่ๆๆ”
“อย่าเอาสิ่งประดิษฐ์ฉันไปยุ่งกับหุ่นยนต์วิตถารของเขา”ซิฟตะคอก
"คราเคน!!!"เสียงตะโกนโฮดี้ดังขึ้นมา ปลาหมึกยักษ์ตกใจ"ทำได้ดีมากที่จับตัวชิราโฮชิไว้ได้ ที่นี่ก็บีบมันให้ตายซะ"
คราเคนตกใจกลัวและลังเล
"พี่น้องแกที่อยู่ที่ขั้วโลกเหนือ ฉันรู้นะว่ามันอยู่ที่ไหนบ้าง พวกฉันไปที่นั่นและฆ่าทิ้งซะได้ทุกเมื่อ พวกแกเป็นสิ่งมีชีวิตในตำนาน ต่อให้ตายแล้วก็ยังขายได้ราคาอยู่ดี อย่าบอกนะว่าแกอยากให้เป็นแบบนั้นน่ะคราเคน"
ซุรุเมะเริ่มคลุมหนวดรอบชิราโฮชิและบีบเธอ
"ท่านซุรุเมะ อึดอัดนะคะ"ชิราโฮชิร้อง
"ซุรุเมะ!!!!"
ซุรุเมะมองลูฟี่ที่ยืนอยู่ด้านหน้า
"เพื่อช่วยพี่น้องแกถึงยอมทำตามที่เจ้านั่นบอกอย่างงั้นสินะ"
ซุรุเมะพยักหน้ายังหุ้มตัวไว้รอบชิราโฮชิ
"คงอยากปกป้องพวกเขาใช่ไหมล่ะ เป็นพี่หรือว่าน้อง ยกให้ฉันเขาเองเถอะนะ"
ซุรุเมะคลายหนวดที่รัดชิราโฮชิ และลูฟี่วิ่งเข้าไปซัดหน้าโฮดี้ด้วยความโมโห
“โก เอรูโก้ สควอโล่”เท็ดได้ยืดกระลองไปอีก แต่คราวนี้เขาได้รวบรวมน้ำเป็นวังวนจนกลายเป็นฉลาม ฮาคิเกราะเปลี่ยนเป็นสีดำและกัดร่างโฮดี้จมหายไปในปะการัง
“เฮ้ ลูฟี่ นั่นมันเหยื่อของฉัน”
“อ๊ะ โทษที”
เท็ดก้าวไปข้างหน้าและเดินผ่านอิคารอสที่ถอยหลังด้วยความกลัว กลุ่มโจรสลัดมนุษย์เงือกไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี ก่อนเสียงระเบิดดังจากซากปรักที่ถล่ม
“คราวนี้ฉันจะแสดงพลังที่แท้จริงให้แกเห็น”โฮดี้ตะโกนเรียกความยนใจทุกคน
แม้เขาจะได้รับบาดเจ็บหนักจากการโจมตีแต่ก็ยังลุกขึ้นได้ แขนซ้ายยังถือกล่องอยู่แต่มันไม่ได้เสียหาย เท็ดสับสนว่าทำไมมันถือไว้ยกเว้นกล่องนั่นมีอะไรที่สำคัญมาก
“ยังไม่พอ”
โฮดี้ทำสิ่งที่ทุกคนตกใจ หยิบดาบมาฟันแขนตัวเอง ทุกคนไม่เข้าใจว่าเขาทำอะไรอยู่
ในที่สุดเขาทิ้งกล่องและเปิดมันออก สิ่งที่อยู่ด้านในคือ…แขนมนุษย์ที่ผอมแห้ง สีเป็นสีม่วงและรอยสักดำเต็มไปหมด โฮดี้ยิ้มกระแทกแขนนั้นไปในแขนที่ตัดทิ้ง เขาทรุดลงพื้นและมือจับศีรษะไว้
“ฉัน…หายใจไม่ออก…ตัวจะระเบิดแล้ว”
โฮดี้ตะโกนขณะที่แขนผอมๆใหญ่ขึ้นจนขนาดเท่าอีกข้าง แต่รอยอักขระเริ่มแพร่กระจายไปทั่วและโฮดี้ร้องเจ็บปวดมากขึ้นและร่างกายที่เปลี่ยนไป
โฮดี้ไม่มีพุงและมีกล้ามเนื้อเยอะกว่าเมื่อก่อน โดยเฉพาะที่แขน และขนาดตัวก็ใหญ่ขึ้นมาก ใหญ่พอๆกับอิคารอสที่ใหญ่สุดในกลุ่ม ผมสีเข้มจางลง เท็ดมองด้วยความตกใจ
“ฉันจะให้แกเห็นถึงสมบัติต้องห้ามของวังริวงู แขนซ้ายของราชาวันสิ้นโลก”
โฮดี้กางแขนใหม่เปิดมือเผยให้เห็นปากที่ลิ้นโผล่มา และลูกตาที่เปิดขึ้นหลังมือ แสดงให้เห็นตาสีแดงที่มีน้ำวน3จุด
“แขนซ้ายของราชาวันสิ้นโลก”
เขาสัมผัสถึงมันได้ สัตว์ประหลาดที่สูงตระหง่านเหนือโฮดี้กำลังจ้องมาที่เขาด้วยรัศมีที่น่ากลัว เท็ดหรี่ตาลงก่อนตั้งท่าสู้
เท็ดกระทืบเท้าลงพื้น รวบรวมมวลน้ำปล่อยเป็นคลื่นกระแทก”ตูม!!!”โฮดี้โดนไปเต็มๆแต่ยังยิ้มได้
“รีเบล”เมื่อเท็ดได้ยินเขาก็ถูกกระแทกถอยหลังไป โฮดี้ยืนขึ้นและยื่นแขนใหม่ไปที่เท็ด
“อาแทรคชั่น”โฮดี้ตะโกนโดดไปหาเท็ด ซึ่งจู่ๆก็โดนดึงดข้าหามนุษย์เงือกยักษ์ที่ยกแขนซ้ายไปข้างหลังและเหวี่ยงใส่เท็ดที่ยกแขนป้องกัน
“อ่อนแอ!!!”เขาตะโกน เท็ดยกแขนไปข้างหน้าเพื่อทำให้น้ำใต้เท้าปะทุและโดดหลบ น้ำทะเลเดือดท่วมโฮดี้ เขาหรี่ตาและเห็นมือที่มีปากกำลังยิ้มชั่วร้ายให้เขาก่อนหายไป และโผล่มาพร้อมโฮดี้
“แกคิดว่าตัวเอง…”เท็ดไม่สนคำพูดมัน
“แบล็คเลเยอร์ แฟงค์”เท็ดฟาดเท้าและโฮดี้เหวี่ยงหมัด
“กระจอก…”เขาพูดไม่จบเมื่อดาบน้ำฟาดใส่เรียกเลือด ก่อนจะคว้าใบมีดดึงออกมาหักทิ้งด้วยความโกรธ
“แบล็คเลเยอร์ คิกออฟวอเทอร์ดราก้อน”น้ำล้อมรอบขาขวาเป็นรูปมังกรน้ำ เหวี่ยงขาลงให้มังกรน้ำพุ่งมาและกลายเป็นเหล็ก
โฮดี้ยื่นแขนซ้าย”ไม่ได้ผล”เขาตะโกนและจะใช้พลังผลักทุกสรรพสิ่งอีก
จู่ๆมังกรน้ำกระจายตัวออกกลายเป็นคลื่นล้อมรอบเขากลายเป็นบอลน้ำใหญ่ มันระเบิดเมื่อโฮดี้ใช้พลังแขนซ้าย แต่เบิกตากว้างเมื่อเท็ดยืนอยู่ตรงหน้า
“หมัดถล่มปฐพี”เท็ดยกมือชกเต็มท้อง ทำให้เลือดพุ่งจากปากกัปตันโจรสลัดเงือก เขาถอยกลับจากการโจมตีและจะสวนกลับ
“ดูเหมือนแกยังไม่รู้วิธีใช้มัน”เสียงมาจากข้างหลังทำให้เขาหันกลับไปเห็นเท็ด เขาจึงผงะถอยไปทางซ้ายและพบว่ามีบางอย่างจับเขา เขามองดูพบแส้เหล็กพันไว้
“หมัดกระเบื้อง”โฮดี้ชกหมัดใส่ แต่เท็ดก็ทำแบบเดียวกัน แต่แทนที่จะใช้ฝ่ามือปกติ นิ้วเขางอเล็กน้อยหยุดตรงหน้า
“แบล็คเลเยอร์ คลื่นน้ำวน”โฮดี้โดนมวลน้ำซัดเข้าใบหน้าเซไปข้างหลัง
เท็ดยกแขนตบฝ่ามือทำให้น้ำฮาคิรวมตัวรอบเขาหมุนเป็นกระแสน้ำวน
“คลื่นวายุสลาตัน”เท็ดตะโกนปลดปล่อยน้ำ มันไหลลงสู่พื้นเป็นน้ำตกใหญ่พุ่งไปยังมนุษย์เงือกที่ไม่มีเวลาตอบโต้โดนกลืนหายไปในการโจมตีและกระแทกภูเขาเล็กๆใกล้เคียงจนเกิดระเบิด
“คลื่นระเบิดน้ำ”เท็ดตะโกนเหวี่ยงแขนสองข้างส่งคลื่นสึนามิไปยังภูเขา ทำให้เกิดระเบิดน้ำครั้งใหญ่
หลังปล่อยไม้ตายชุดใหญ่ เท็ดเริ่มผ่อนคลายแต่ร่างกายเขากระตุกขณะที่น้ำทะเลลดลง
“บัดซบ ขีดจำกัดคือ2ครั้ง”
ทุกคนต่างเฝ้าดูด้วยความตกตะลึงกับการโจมตีที่ปล่อยใส่โฮดี้ ลูฟี่อดไม่ได้ที่จะยิ้ม”นี่แหละมือขวาราชาโจรสลัด” นามิประหลาดใจ ชิราโฮชิน้ำตาไหลกับสิ่งที่น่าทึ่ง
แต่มันหยุดลงเมื่อเกิดระเบิด โฮดี้พุ่งมาหาเขาพร้อมทั้งยกแขนและใช้พลังดูด ดึงเท็ดเข้าไปหาและชกเข้าเต็มท้อง
เท็ดถูกส่งไปกระแทกหินผาเกิดระเบิดและฝุ่นควันหนาฟุ้ง
เท็ดนอนอยู่บนหินมีเลือดไหล เขายืนขึ้นจ้องมองโฮดี้ที่ดูเหมือนไม่เจ็บปวดจากการโจมตีเลย
ทันใดนั้นแสงหายไป พวกเขาเงยหน้าเห็นเรือยักษ์ที่เงามันบดบังเกาะเงือก ทำให้การต่อสู้หยุดลง
“เรือโนอา ทำไมมาที่นี่ได้”เนปจูนตกใจ
“ชิราโฮชิ ฉันมารับเธอแล้ว”เสียงหนึ่งดังขึ้น
“เดดเคน!!!!”เท็ดและโฮดี้ตะโกนด้วยความโกรธ
ความคิดเห็น