คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #71 : ครั้งแรกของเจ้าหญิง(RE2)
ภายในห้องนอนของผู้ชาย
ทุกคนกำลังนอนหลับกันอยู่
"อึก ทรมาณ
หยุดเดี๋ยวนี้นะเจ้ามนุษย์ปลา"อุซปนอนละเมอโดยมีลูฟี่นอนหนุนอกเขา
กาลูนอนอยู่บนเปลเตียง
และช็อปเปอร์กลับคาโต๊ะ
และซันจิกับโซโลนอนหันหน้าเข้าหากันบนพื้น
"ทุกคน ตื่น
ตื่นเดี๋ยวนี้นะ!!!!!"นามิตะโกนเรียกทุกคน
"อรุณสวัสดิ์ครับคุณนามิ
ผมขอจูบอรุณสวัสดิ์อันเร่าร้อนได้ไหมครับ"ซันจิละเมอและคิดว่านามินอนอยู่ข้างๆ
โซโลยื่นปากมาใกล้โซโล
ขณะที่โซโลค่อยๆลืมตาขึ้นมาแล้วเบิกตากว้างเมื่อเห็นซันจิยื่นหน้ามาใกล้
พอดีกับที่ซันจิไดัสติ เบิกตากว้างเมื่อเห็นโซโล
"นี่นาย
อย่าทำเอาหน้าเหม็นๆของนายมาทางนี้จะได้ไหม!!!!"ซันจิตะโกน
"นั่นมันคำพูดของฉันต่างหากเล่า!!!!!"โซโลตะโกน
ทั้งสองเริ่มทะเลาะกัน
"เกาะ
มองเห็นเกาะแล้ว!!!!"นามิตะโกน
ลูฟี่ตื่นและวิ่งไปทำให้อุซปตกลงมาจมูกกระแทกพื้นงอ
ลูฟี่รีบวิ่งออกมาที่ดาดฟ้าปีนเสากระโดงเรือมาดู
"ไหนล่ะเกาะ?"ลูฟี่ถาม
"นั่นไงดูสิ"นามิชี้
ด้านหน้าที่มีพระอาทิตย์พึ่งขึ้น
มีเกาะนึงอยู่ข้างหน้าพวกเขา
"โห่!!!!!"ลูฟี่ร้อง
"เจอเกาะเหรอ?"คิรัวร์ถามเดินมาที่หน้าดาดฟ้าเรือ
เวลาต่อมาเรือโกอิ้งมาทอดสมอร์ที่ชายหาด
เกาะมีภูเขาหินสีเหลืองคล้ายกระดองเต่าและมีป่าอยู่รอบๆ
"ไม่มีสัตว์ประหลาดเลยเหรอ
เอาแบบที่ตัวใหญ่ๆแล้วก็แรงเยอะๆด้วย"ลูฟี่มองซ้ายขวา
"อย่าก้าวก่ายได้ไหม
เลิกก้าวก่ายชีวิตคนอื่นซะทีได้รึเปล่า"อุซปกำลังจับจมูกให้ตั้งตรงเหมือนเดิม
"คงจะไม่มีอันตรายเท่าไหร่หรอกมั้ง
ดูท่าทางก็เป็นแค่เกาะเล็กๆเท่านั้นเอง"นามิกล่าว
"ดูนี่สิครับคุณนามิ"ซันจิตะโกนจากบนต้นไม้"ท่าทางเกาะนี้อุดมสมบูรณ์น่าดู
งานนี้สงสัยตุนเสบียงได้เพียบแน่"
ซันจิโยนมะพร้าวลงไปและนามิรับไว้
"ถ้าเอามาตุนไว้ในเรือได้ก็คงดีสินะ"นามิกล่าว
"แถมยังมีพืชผักที่เอามาตุนอาหารได้เยอะซะด้วย"ซันจิลงมาจากต้นไม้"มีเกาะแบบนี้กุ๊กอย่างเราคงสนุกน่าดูด้วย"
"งั้นฝากนายหาเสบียงด้วยนะ"คิรัวร์บอกเขา
"อืม
ก็ได้ละนะ"ซันจิยอมฟังรองกัปตัน
"คิรัวร์คุง
ฉันขอไปสำรวจเกาะนี้ได้ไหม ฉันอยากวาดแผนที่เกาะนี้ดู"นามิกล่าว
"ตามใจ"คิรัวร์อนุญาติ
"ขอบใจ"นามิกล่าว
"ส่วนอีก6คนที่เหลือก็นี่เลย"คิรัวร์หยิบแท่งไม้6อันออกมาถือไว้
"อะไรน่ะ?"ช็อปเปอร์ถาม
"เสี่ยงดวงเหรอ?"อุซปถาม
"คนที่ได้ไม้สั้น5คนจะได้ออกไปหาอาหารมาตุนไว้
ส่วนคนที่ได้ไม้ยาวก็จะต้องอยู่เฝ้าเรือที่นี้"คิรัวร์กล่าว
"ทำไมฉันต้องทำตามที่นายบอกด้วยล่ะ?"โซโลไม่พอใจเพราะไม่อยากอยู่เฝ้าเรือ
"นั่นสินะ
ที่จริงเรื่องแบบนี้ต้องให้กัปตันเป็นคนตัดสินใจใช่มั้ยล่ะ"คิรัวร์กล่าว
"โอ้
ไม้สั้นทั้ง5อันเลยนี่นา"ลูฟี่กล่าว
"แล้วนายดึงออกมา5อันทำไม"อุซปร้อง
"ก็ดึงมาดูเยอะๆมันน่าจะดีกว่าไม่ใช่เหรอไง?"ลูฟี่กล่าว
"แล้วพวกนายคิดว่าเรามีกัปตันที่พึ่งพาได้อยู่ด้วยเหรอ?"คิรัวร์ถาม
"ไม่มี!!"ทุกคนตอบพร้อมเพรียงกัน
"ฮะๆๆๆ
เราเจ๋งขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย"ลูฟี่กล่าว
"เราบอกว่าห่วยเฟ้ย!!!"โซโล
อุซป เซียร์และคิรัวร์ต่างต่อยลูฟี่กระเด็นไป
มีแต่ช็อปเปอร์ที่จับได้ไม้ยาว
"ฉันจับได้ไม่ยาว
ต้องอยู่เฝ้าเรือสินะ"ช็อปเปอร์กล่าว
"ถ้างั้นก็ตามนี้
ช็อปเปอร์เฝ้าเรือให้ดีล่ะ"คิรัวร์กล่าว
"เร็วเข้าๆ
ไปกันเถอะ ไปเก็บผลไม้กันเถอะ"ลูฟี่ร้อง
"แล้วเจอกันนะ
ระวังตัวด้วยล่ะ เดินทางดีๆนะ"ช็อปเปอร์โบกมือลาจากบนดาดฟ้าเรือ
"ฝากดูแลเรือด้วยนะจ๊ะ"นามิร้อง
"ระวังตัวด้วยนะช็อปเปอร์"เซียร์โบกมือให้
"ใครเก็บได้มากกว่าคนนั้นชนะ"ลูฟี่วิ่งนำไปก่อนใคร
"เฮ้อ
ขี้เกียจ"อุซปกล่าว
"ทำไมยัยผู้หญิงคนนั้นได้ออกสำรวจเกาะอยู่คนเดียว"โซโลพูดพลางเดินไปข้างหน้า
"สำรวจๆๆ"นามิกล่าว
"โอ้ คุณนามิ
ตอนถือเครื่องมือสำรวจอยู่เนี่ยดูมีชีวิตชีวาจังเลยครับ
คุณนามิสวยที่สุด!!!!!"ซันจิตามนามิไป
"เลิกพูดอะไรไร้สาระสักที"คิรัวร์บ่น
ทุกคนเริ่มแยกย้ายกันไปคนละทาง
วีวี่ตามคิรัวร์ไป
ช็อปเปอร์มองทุกคนที่เข้าไปในเกาะเหลือเขาอยู่คนเดียว
"ฮิๆๆ วันนี้เหลือเราคนเดียวเหรอเนี่ย
พอไม่มีใครอยู่แบบนี้เรือดูใหญ่ขึ้นมาทันทีเลยแฮะ"ช็อปเปอร์พูดมองรอบๆเรือที่ไม่มีใครเลย
ช็อปเปอร์ปีนขึ้นมายืนบนรั้วกั้น
"ฟังนะทุกคน
ตั้งแต่วันนี้ไปช็อปเปอร์คนนี้ก็คือกัปตันเรือแล้ว!!!!"
ตอนนี้ช็อปเปอร์ไปยืนบนเสากระโดงเรือ
"เอาล่ะทุกคน
มุ่งหน้าไปทางนั้นเลย ลูฟี่ อย่าแย่งคนอื่นเขากินสิ อุซปก็เหมือนกัน
โธ่เว้ยเลิกทำตัวขี้เกียจซะทีจะได้รึเปล่า ซันจิ
นายต้องทำกับข้าวของฉันให้อร่อยกว่าของคนอื่น กัปตันช็อปเปอร์ จงเจริญๆๆ
หวา!!!"
ช็อปเปอร์มองลงไปเห็นโรบินนอนกินผลไม้พลางอ่านหนังสืออยู่ตรงเก้าอี้พับด้านล่างและเกือบตกจากเสากระโดงเรือ
ช็อปเปอร์เดินลงบันไดมา
"นี่เธอมาอยู่ตรงนี้มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย
มาเงียบๆแบบนี้มันน่ากลัวนะรู้เปล่าล่ะ ฟังนะ
ฉันน่ะไม่อยากจะเชื่อใจเธอเท่าไหร่นักหรอกนะ
ก็เธอน่ะเคยเป็นพวกบิ๊กๆในบาล็อกเวิร์คด้วยนี่นา
แล้วก็เคยทำเรื่องไม่ดีมาตั้งเยอะเลยด้วย ฉันยอมรับไม่ได้หรอกนะขอบอก
ถึงลูฟี่จะยอมรับเธอเป็นเพื่อนก็ตามแต่ฉันน่ะ..."
โรบินยังอ่านหนังสือไม่หันไปมอง
"นี่
ฟังฉันพูดบ้างรึเปล่าล่ะ!!!!"ช็อปเปอร์ตะโกนพร้อมวิ่งเข้าห้องอาหารไปปิดประตู
"เธอคนนี้ชำนาญเรื่องลอบฆ่านะ
แถมยังฉลาดอีก ต้องระวังตัวเข้าไว้"ช็อปเปอร์กล่าว
ช็อปเปอร์เห็นจานและอุปกรณ์แพทย์ที่เขาวางทิ้งไว้เมื่อวานเดินเข้าไป
"เมื่อวานเราทำรัมเบิ้ลบอล10เม็ดแล้วเผลอหลับไปซะก่อนนี่นา
วันนี้แหละเราจะทำอีก10เม็ดให้ได้เลย จะเจอศัตรูอีกเมื่อไหร่ไม่รู้
ถ้ามีเวลาก็ต้องทำเตรียมไว้ก่อน"
ช็อปเปอร์ไม่รู้ว่าโรบินเดินเข้ามาในห้องและชงกาแฟอยู่ด้านหลังนั่งรอมองช็อปเปอร์
"แต่ว่านะมันก็ทำให้เรานึกถึงตอนที่สร้างรัมเบิ้ลบอลได้ใหม่ๆขึ้นมาเลยนะเนี่ย"
ช็อปเปอร์นึกถึงเมื่อก่อนที่เขาผสมยาพยายามทำยาที่ทำให้ตัวเองเก่งขึ้นและแอบเอาของด็อกเตอร์ไปใช้
"ถ้ามันค่อยๆหายไปละก็ด็อกเตอร์คงไม่รู้ละมั้ง
ก็ด็อกเตอร์น่ะชอบเอาเจ้านี่กับเจ้านี่มาผสมกันนี่นา ใช่อันนี้รึเปล่านะ"
"ช็อปเปอร์"เสียงด็อกเตอร์ทรีนูดังจากนอกห้อง"ขวดยาของฉันหายไปไหน?"
"ว๊าก!!"ช็อปเปอร์ร้อง
"ในนั่นน่ะมีตัวยาสำคัญอยู่นะ แถมยังเป็นยาหายากซะด้วย
อย่าบอกนะว่าเธอเป็นคนเอาของฉันไป"ด็อกเตอร์ทรีนูกำลังเดินมาทางห้องนี้
ช็อปเปอร์ตื่นตระหนกทำยาหลุดผสมลงในจานบดยา
"ช็อปเปอร์!!!!"
ช็อปเปอร์รีบผสมยาให้เรียบร้อยกินเข้าไปกำจัดหลักฐาน
และนั่นเป็นผลทำให้เขากลายเป็นอาร์มพ้อยต์
"ตอนนั้นด็อกเตอร์โกรธเรามากจริงๆนะเนี่ย"
โรบินเอาฝาปิดไฟต้มกาแฟ
"ตอนนี้ท่านจะเป็นยังไงบ้างนะด็อกเตอร์ทรีนู
เขียนจดหมายไปหาดีมั้ยนะ"
ช็อปเปอร์ดมกลิ่นบางอย่างหันไปด้านหลังเห็นโรบิน
"ไอ้นั่นเรียกว่ารัมเบิ้ลบอลเหรอ"
"จ๊าก!!!!!"ช็อปเปอร์โดดลงถังไม้และโผล่หน้ามา
"มาถามเรื่องรัมเบิ้ลบอลแบบนี้
นี่เธอคิดจะมาถามข้อมูลลอบฆ่าฉันรึไง"ช็อปเปอร์ถาม
โรบินเดินเข้ามา
"จ๊าก!! รัมเบิ้ลบอล!!!!"ช็อปเปอร์กินเข้าไป
ช็อปเปอร์ใช้จัมปิ้งพ้อยต์โดดออกมา
โรบินรีบสร้างมือดึงถังน้ำหนักๆหลบ
"ฮอร์นพอยต์"ช็อปเปอร์กลายเป็นร่างที่แกร่งที่สุด"เห็นพลังรัมเบิ้ลบอลของฉันหรือยัง
ไม่ได้มีแค่นี้หรอกนะ ฉันจะหาจุดอ่อนของเธอให้ได้เลยคอยดู เบรนพอยต์
สโค๊บ!!!"
ช็อปเปอร์ยกมือกีบเท้าแสกนจ้องโรบิน
"จุดอ่อน
หาก่อนๆ จุดอ่อนอยู่ไหน"ช็อปเปอร์พึมพำ
"ฮิๆๆๆ"โรบินหัวเราะเข้ามาใกล้
"มีอะไรแปลกนักรึไง"ช็อปเปอร์ถาม
"ไม่ต้องทำหน้าตาน่ากลัวขนาดนั้นก็ได้"โรบินยื่นหน้าเข้ามาใกล้
มีมืองอกว่าจั๊กจี้ตัวช็อปเปอร์
"อย่านะจั๊กจี๋ๆๆ"ช็อปเปอร์ลงไปนอนพื้นหัวเราะ
"นายนี่น่ารักจริงๆนะ
ชักจะชอบนายเข้าแล้วสิ"โรบินกล่าว
"น่ารักเหรอ"ช็อปเปอร์หน้าแดงลุกขึ้นยืน"อย่ามาล้อเล่นน่า
ถึงเธอจะชอบฉันก็ไม่ดีใจหรอกนะ แล้วก็ไม่มีวันดีใจด้วย"
"ฮิๆๆ"โรบินยิ้ม
ช็อปเปอร์น่ารักมากจริงๆ
__________________________
"เฮ้อ
ทำไมฉันต้องมาทำอะไรแบบนี้ในวันที่อากาศดีด้วยนะเนี่ย"อุซปกล่าวนอนแผ่กับพื้น
"ย๊าก!!!!!"ลูฟี่กำลังเล่นกับลิงจ่าฝูงอยู่ลนต้นไม้
"กระบวนท่าสามดาบพายุเฮอริเคน!!!!"
โซโลฟันคลื่นดาบออกไป
สายลมพุ่งใส่มะพร้าวตกลงมาใส่ตะกร้าด้านหลังโซโล
"โป๊ก!!!"แต่มันเยอะเกินทำให้มันตกลงมาทุบหัวโซโลด้วย
______________________
เซียร์เดินมาเจอบ่อปลาเข้าพอดี
"ดีล่ะ"เซียร์ใช้เวทมนตร์ดาร์คเอลฟ์
"ลมเอ๋ยจงมา"
"ซ่า!!!"น้ำในบ่อลอยขึ้นพร้อมปลา
______________________
ด้านนามิกำลังใช้กล้องสำรวจจากบนหน้าผาสูง
"คราวๆก็ประมาณนี้แหละนะ
ความชันของเขาก็คงจะทำมุม45องศาละมั้งเนี่ย"
อยู่ๆซันจิก็โผล่มาหน้ากล้อง
"องศาความเร่าร้อนในใจของผมก็ทำมุม42องศาครับ
คุณนามิช่วยมาสำรวจ4ห้องในใจของผมด้วยเถอะครับ"
"ถอยไปนะ!!!"นามิต่อยซันจิกระเด็นออกไป
________________________
ทางด้านวีวี่กับคิรัวร์
"ฉัวะๆๆๆ"คิรัวร์ใช้ดาบฟันสายลมพุ่งไปทำให้ลูกมะพร้าวตกลง
"ว๊ากกกกก!!!!!!
คิรัวร์ วีวี่ หนีเร็ว!!!!"
ทันใดนั้นเองลูฟี่ก็วิ่งมาพร้อมฝูงลิงหลายร้อยที่ไล่ตามมา
"นี่นายไปทำอะไรมาเนี่ย"คิรัวร์ถาม
"ก็แค่ไปกินกล้วยมันหน่อยเดียวเอง"ลูฟี่ตอบ
"ตาบ้า!!!/ไอ้โง่เอ๊ย!!!"ทั้งสองตะโกน
พวกเขาวิ่งหนีจนสุดท้ายกระจัดกระจายกันไป
"อ้าว
พวกนั้นไปไหนแล้ว"ลูฟี่มองหาเพื่อน ก่อนที่ลิงจะมาอีกทำให้เขาวิ่งต่อ
ด้านคนที่ลูฟี่ถามหา
พวกเขาเดินเข้ามาลึกจนถึงส่วนที่มีทะเลสาบอยู่
"แฮ่กๆๆๆๆ
เจ้าลูฟี่"คิรัวร์บ่น
"ว้าว
สวยจังเลย"วีวี่ตะลึงกับภาพตรงหน้า
"ไหนๆก็เก็บเสร็จแล้ว
พักหน่อยแล้วกัน"คิรัวร์กล่าว
คิรัวร์วางถุงตะกร้าไว้ข้างๆดาบทั้ง4เล่ม
แล้วล้มตัวนอนกับพื้นหญ้า
"มานั่งสิวีวี่"
วีวี่นั่งลงข้างๆ
แม้ภาพตรงหน้าเธอจะสวยแต่เธอกำลังโกรธและไม่สบายใจ
"เธอดูท่าทางหงุดหงิดนะ"คิรัวร์มองเธอ
"ฉันอยากถามอะไรหน่อย"วีวี่พูดเสียงจริงจัง
คิรัวร์พยักหน้าเพราะรู้ว่าเธอจะพูดเรื่องอะไร"โรบินมาอยู่บนเรือเรา
จะดีเหรอถ้าเธออยู่ด้วย"
"วางใจเถอะเธอไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร"คิรัวร์กล่าว
"ฉันไม่พอใจอยู่ดี"วีวี่ร้องขึ้น"เธอช่วยคล็อกโคไดล์ทำลายประเทศของฉันและเพื่อให้คล็อกโคไดล์หาพลูตันเจอ"
"คล็อกโคไดล์หักหลังเธอ"คิรัวร์พูดทำให้วีวี่นิ่งไป"และเธอก็บอกไปแล้วว่าแค่อยากจะกลับบ้านเท่านั้นและเธอติดหนี้ฉันอยู่"
"ก็นายช่วยเธอไว้นี่นา"วีวี่กล่าว
"อืม
เธอน่ารักดี--"
"โป๊ก!!!"วีวี่ทุบใส่หัวเขาอย่างไม่พอใจ
"น่ารักงั้นเหรอ
ใช่สิเธอสวยมากจนนายหลงเสน่ห์สินะ"วีวี่บ่นด้วยความหึง
"เธอก็สวยมากเหมือนกันนะวีวี่"คิรัวร์ยิ้ม
"อะ...อะไรนะ!!!"เธอได้ยินแล้วหันมามองเขาสีหน้าแดงจัด
ก่อนที่เธอจะรู้ตัวว่าตอนนี้เธอเอาหน้าใกล้เขาขนาดไหน มันใกล้มาก
"ว่าแต่ลุกไปหน่อยได้ไหม
มันหนักนะ"คิรัวร์ยิ้ม
"เธอไม่ควรพูดแบบนั้นกับผู้หญิงนะ"วีวี่โกรธแต่ก็ลุกขึ้น
แต่แล้วความซุ่มซ่ามทำให้เธอสะดุดก้อนหินล้มลงมาใส่หน้าคิรัวร์และปากทั้งสองจูบกัน
มันแค่ครู่เดียว
แต่สำหรับคิรัวร์มันนานราวกับชั่วนิรันดร์ วีวี่รีบเอาหน้าออกห่างคิรัวร์
เธอพยายามทำความเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น
ขณะที่คิรัวร์ยิ้มแล้วจับแก้มของวีวี่โดยที่เธอไม่ขัดขืน
"จูบ....ฉันกับคิรัวร์กัน
จูบแรกของฉัน"วีวี่คิดในใจ
คิรัวร์ยื่นหน้ามาใกล้เธอและทั้งสองจูบกันอีกครั้ง
เธอโอบแขนไว้รอบคอเขา ขณะที่คิรัวร์จับเอวของเธอ ทั้งสองจูบดูดดื่มลิ้นพัวพันกัน
วีวี่ครางไม่กี่ครั้ง เธอพยายามสู้เขาด้วยลิ้น แต่ถูกโต้กลับอย่างรุนแรง
"แฮ่กๆๆๆ"ทั้งสองหอบโดยเฉพาะวีวี่และจ้องมองกัน
ทั้งสองไม่คิดอะไรอีกและจูบกันอย่างเมามันและถอดชุดออกไป
ผ่านไปสักพักใหญ่
"แฮ่กๆๆ"
สุดท้าย2ชั่วโมงต่อมา
วีวี่นอนมีคราบสีขาวดูหมดคราบเจ้าหญิง โดยที่วีวี่โดนทำไป3ครั้ง
"ทำต่อเลย"วีวี่ที่สติแทบจะไปหมดแล้วกำลังคร่อมทับคิรัวร์อยู่
"ไม่นึกเลยว่าจะเป็นแบบนี้นะ"คิรัวร์ยิ้มพลางจูบเธอต่อ
"คิรัวร์หายไปไหนกับวีวี่จังนะ
ขืนวีวี่จังเป็นอะไรขึ้นมาละก็ฉันฆ่ามันแน่"ซันจิกล่าว
"ไปไหนกันนะพวกนั้นเนี่ย"ลูฟี่มองหา
"วีวี่จัง!!!"
"คิรัวร์!!!"
วีวี่ได้ยินเสียงตะโกนแล้วได้สติ
มองตัวเธอที่เต็มไปด้วยคราบน้ำสีขาวและมองคิรัวร์ด้วยสีหน้าหวาดกลัวและกังวล
"เราให้ใครเห็นเราแบบนี้ไม่ได้!!!"วีวี่ร้อง
"เห็นด้วย
งั้นไปอาบน้ำกันก่อน"คิรัวร์พูดลากวีวี่ลงไปที่ทะเลสาบและช่วยล้างตัวเธอ
สุดท้ายเมื่ออาบน้ำเสร็จทั้งสองก็เริ่มเก็บเสื้อรีบวิ่งออกไปจากที่นี่แล้วใส่ชุดตัวเอง
คิรัวร์กับวีวี่ยิ้มแล้วจูบกันอีกครั้งก่อนจะเดินออกจากป่าไปด้วยกัน
วีวี่ผู้เป็นเจ้าหญิงของอลาบัสต้าพึ่งมีเซ็กส์กับโจรสลัด
"ฉันหวังว่าจะไม่มีใครรู้เรื่องนี้"วีวี่พึมพำ
_________________
อลาบัสต้า
"เจ้าหญิงวีวี่!!!!"อีการัมร้องออกมา
"มีอะไรเหรออีการัม?"คอบร้าถามเงยหน้าจากหนังสือของเขา
"อย่ากวนได้ไหมกำลังเข้าด้านเข้าเข็มอยู่เชียว"เจ้าหญิงองค์เล็กบ่น"ฉันกำลังจะชนะเปรูแล้วนะ"
"ไม่มีทางครับ"เปรูยิ้ม
ทั้งสองกำลังแข่งหมากรุกกัน
"เป็นไรไปครับคุณอีการัม?"จาคาถาม
"ฉันรู้สึกว่ามีเรื่องเลวร้ายกับเจ้าหญิง"อีการัมตะโกน
"เขาพูดแบบนี้ตั้งแต่เธอไป"ทั้ง4คิดในใจและไม่สนใจอีการัมอีกต่อไป
____________________
คืนนั้นกลุ่มหมวกฟางนั่งอยู่หน้ากองไฟ
โดยที่วีวี่นอนพิงไหล่ของคิรัวร์ ซันจิอิจฉาและโกรธคิรัวร์
เขาบอกรู้สึกเหมือนทั้งสองสนิทกันมากขึ้น
ซึ่งก็มีแต่เขาคนเดียวที่คิดเพราะทั้งคู่เป็นเพื่อนสมัยเด็กกัน
ทางด้านช็อปเปอร์กับโรบินที่ถูกทิ้งให้อยู่เฝ้าเรือก็ดูสนิทกันมากกว่าเดิม
___________________________
NCของวีวี่จะรีบทำลงในธัญวลัยนะครับ
พึ่งทำของficนารูโตะเสร็จไปตอนนึง
ความคิดเห็น