ลำดับตอนที่ #56
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #56 : บิ๊กมัมบุกขึ้นเรือ
"ยิง!!!"
กองเรือทาร์ตลูกปืนใหญ่ถูกยิงใส่เรือกลุ่มหมวกฟาง…มันไม่ใช่ปืนใหญ่ธรรมดาเพราะมันถูกใส่วิญญาณลงไป
"ฮ่าๆๆ ไปกันเลย!!!"
"ฉันนี่แหละที่จะเข้าเป้าเป็นลูกแรก"
"ฉันต่างหากที่จะปลิดชีพพวกมัน!!"
"แต่ฉันไม่เห็นหมวกฟางสักใบเลยนะ"
พวกปืนใหญ่พุ่งมาจนใกล้ถึงเรือและพบสาวผมเขียวมีปีกใหญ่บินมาตรงหน้าพวกเขา
"อ๊ะ ผู้หญิงมีปีกล่ะ"
"โทษทีนะกลุ่มหมวกฟางอยู่ไหนเหรอ?"
"พวกเขาหนีไปทางนั้น"โมเน่ชี้ไปทางขวา
"งั้นไปทางนั้นกันเลย"พวกปืนใหญ่ไปทางนั้น
"ฉันไม่นึกเลยว่าวิธีนี่จะได้ผล"โมเน่พึมพำ
"ขอบคุณนะครับที่อุตส่าห์บอก"
"อ๊ะ บินต่อไม่ไหวแล้ว"
ลูกปืนใหญ่ต่างตกทะเลระเบิดเสียเปล่า
"ไอ้พวกโง่เอ๊ย!!!!"
"ทำไมกระสุนปืนใหญ่มันใช้การไม่ได้ขนาดนี้วะ!!!"
"ดูเหมือนว่าถ้าสภาพจิตใจของมาม๊าไม่ปกติพวกกระสุนก็จะเพี้ยนไปด้วยครับ"
"ความเร็วของมาม๊าไม่ตกลงเลย"
"ส่วนพวกเราเองก็กำลังแล่นเรือด้วยความเร็วสูงสุดเหมือนกัน"
"แล้วทำไมยังตามมันไม่ทันอีก!!!"
"น่าจะเพราะอีกฝ่ายเป็นคนที่เชี่ยวชาญเรื่องกระแสน้ำอย่างจินเบ"
"แต่ท่านบาวารัวส์ครับ ผมว่าพวกมันจบสิ้นแล้วล่ะ"
"หา!?"
"เมื่อกี้เพิ่มมีรายงานเข้ามา....."
"ทุกคน!!!"แครอทตะโกนเรียก
"มีอะไรเหรอแครอท?"ช็อปเปอร์ถาม
กลุ่มหมวกฟางเห็นกองเรือทาร์ตข้างหน้า
"มีเรืออยู่ข้างหน้าเต็มเลย!!!"แครอทตะโกน
"เสร็จกันเราโดนล้อมแล้ว"
"บ้าเอ๊ย ยังไม่ทันจะสลัดเรือข้างหลังพ้นเลย"
"กองเรือรบภายใต้บัญชาของท่านไดฟุกุได้ปรากฎตัวขึ้นที่ด้านหน้าเราแล้ว นอกจากนี้ทางด้านหลังของเรา กองเรือสนับสนุนที่นำโดยขุนพลสมูทตี้ก็ตามมาสมทบเช่นกัน"
"พี่เพรอส อีกฝ่ายเป็นแค่หนูตัวเดียวเองไม่ใช่เรอะ ยังจะมัวโอ้เอ้อีกทำไม ขอจมมันทิ้งเลยได้รึเปล่า?"
"จะทำอะไรก็ทำเถอะ พวกแกนี่ก็เล่นใหญ่กันเหลือเกินนะ ไม่ว่ายังไงก็ตาม มาม๊าก็จะมุ่งหน้าไปยังเกาะโกโก้ที่มีพุดดิ้งเฝ้ารออยู่"
"เค้กแต่งงาน"
"หือ มาม๊าผอมลงนิดหน่อยรึเปล่า?"
"เตรียมปืนใหญ่ ถ้าพวกมันเข้ามาในระยะยิงเมื่อไหร่ก็เป่าให้กระจุยได้เลย"
"แบบนี้ต่อให้เราเลี้ยวเรือหนีก็จะโดนปิดล้อมจากทุกทางอยู่ดีครับ มีทางเดียวคือต้องฝ่าด้านหน้าไปตรงๆสินะ"
"ด้านหน้าเรามีเรือของไดฟุกุลูกชายคนที่3อยู่ เจ้านั่นควบคุมอสูรในตะเกียงได้ ฝีมือนับว่าแข็งแกร่งทีเดียว"
"ฉันจะอาละวาดเอง ช่วยเข้าไปใกล้เรือมันที ฉันจะได้กระโจนข้ามไปได้"
"ถ้าสู้ระยะประชิดละก็พวกเราคงต้องเจ็บตัวกันบ้างแน่ ไปกันเถอะ"
"เฮ้ย ฟังให้ดี ใช้กระสุนปืนใหญ่ที่ไม่มีหน้าซะ"
"ไม่เอาน่าท่านไดฟุกุ!!!"
"ช็อปพี่ ทุกคน ให้ฉันจัดการเองเถอะนะ คราวนี้ฉันช่วยทุกคนได้แน่นอน เพราะคืนนี้เป็นคืนพระจันทร์เต็มดวงไงล่ะ"
"อย่าบอกนะว่าจะแปลงเป็นซูลอง เธอเคยผ่านการฝึกฝนมาแล้วเหรอ?"จินเบถาม
"ไม่ต้องห่วง เปโดรเคยฝึกให้ฉันแล้ว ถ้าเปโดรอยู่ที่นี่เขาคงต้องบอกว่าให้ฉันจัดการเองแน่ๆ เห็นแบบนี้แต่ฉันเองก็เป็นหน่วยทหารเสือเหมือนกันนะ"
แครอทจ้องมองดวงจันทร์แล้วกลายร่าง หูเธอยาวขึ้นและผมสีบลอนด์กลายเป็นสีขาวยาวถึงพื้น
"แครอท เส้นผมกลายเป็นสีขาวไปหมดเลย ตาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงด้วย เหมือนกลายเป็นคนละคนเลย"
"ช่างน่าพิศวงนัก"
"นี่น่ะเหรอ...พลังที่แท้จริงของเผ่ามิ้งค์"นามินึกถึงที่ดยุคอาราชิเคยบอกว่าจะแสดงพลังที่แท้จริงเผ่ามิ้งค์กับแจ็คครั้งหน้า
"แย่แล้วครับท่านไดฟุกุ คืนนี้เป็นคืนพระจันทร์เต็มดวง นังเด็กเผ่ามิ้งค์บนเรือศัตรู มันกลายร่างเป็นซูลองไปแล้วครับ!!!"
แครอทโดดพุ่งจากเรือไปหากองเรือด้านหน้า แต่ดูจะไปไม่ถึง แต่แล้วก็เปลี่ยนทิศก่อนตกทะเลพุ่งไปทางเรือ
"มันมาแล้วยิงให้ร่วงเลย!!!"
"อย่าประมาทเชียวละ นังนี่เป็นนักรบแห่งโซฝีมือไม่ธรรมดาอยู่แล้ว"
แครอทพุ่งผ่านความเร็วสูงเฉือนพวกลูกเรือทิ้งพร้อมช็อตไฟฟ้าใส่
"นี่ เกิดออะไรขึ้นน่ะช็อปเปอร์"นามิถามช็อปเปอร์ที่อ้าปากค้าง
"นังเด็กนี่ คิดจะสู้กับทหารทั้งเรือเพื่อหยุดพวกเราเรอะ ระหว่างที่แกมัวแต่สู้เรือของพวกแกก็คงจมไปแล้วโว๊ย จะขัดขืนไปก็เปล่าประโยชน์--"
แต่แล้วไดฟุกุเห็นแครอทถือบางอย่างกลมๆ
"พังงาเรือ!!?"
"พังงาเรือพังไปแล้ว!!!"
"ซวยแล้วไง แบบนี่จะแล่นเรือไปไหนล่ะเนี่ย!!"
"นังเด็กนั่น!!!"
"แกนะแกนังลูกกระต่าย มาเจอกันหน่อย เมไจ!!!"
ไดฟุกุเรียกอสูรตะเกียงออกมา
"เรียกข้าหรือขอรับนายท่าน"
"เดี๋ยวจะสั่งสอนให้รู้สำนึกซะเลย"
อสูรตะเกียงฟันง้าวแต่แล้วเขาพบดาบเล่มนึงป้องกันการโจมตีไว้
"อย่าลืมฉันสิ"เท็ดกล่าว
"นะ นักรบอสูร!!"
"ฉัวะ!!!!"เท็ดฟันผ่านอสูรในตะเกียงรวมทั้งไดฟุกุเลือดพุ่งกระฉูดลอยตกทะเลไป
"ทะ ท่านไดฟุกุโดนจัดการในดาบเดียว"
"รีบช่วยขึ้นมาเร็ว!!!"
"ขนปีกเหล็ก"โมเน่ยิงขนนกลงมาทิ่มแทงพวกเขา
"ยัยฮาร์ปี้มาด้วย"
"เฮ้ย ยัยเด็กโซลนั่น"
ทางด้านแครอทมุ่งหน้าไปเรือลำอื่นและทำลายพังงาเรือ
"มังกรทำลายล้าง"เท็ดฟาดมือลงทะเล กระแสน้ำก่อรูปเป็นร่างมังกร
"พายุหิมะ"โมเน่ใช้น้ำที่เท็ดควบคุมทำให้กลายเป็นมังกรน้ำแข็ง
"ขอกำลังเสริมๆๆ นักรบอสูรบุกเรือเราไม่....อ๊ากกกก!!!"
บนเรือซันนี่
"แจ๋วเลยพี่ชาย"ช็อปเปอร์ร้องเชียร์
"ผมจะไปช่วยหน่อยนะครับ"บรู๊ควิ่งข้ามทะเลไปหากองเรือบิ๊กมัม
@@@@@@@@@@@@@
ทางด้านบิ๊กมัมหอบออกมาใหญ่
"พี่เพรอส อาการมาม๊าดูแปลกๆนะ"
"เออ ฉันรู้แล้วนา ตัวผอมลงเรื่อๆแล้วก็เริ่มหายใจลำบากด้วย"
"ตอนนี้กำลังเรียกโพรมีธีอุสและซุสมาอยู่ครับ มาม๊าท่านสั่งแบบนั้น"นโปเลียนกล่าว
"นับตั้งแต่อาการโมโหหิวกำเริบก็ผ่านมาราวๆ8ชั่วโมงแล้ว ที่ผ่านมาเราไม่เคยปล่อยมาม๊าอาละวาดได้นานขนาดนี้มาก่อนเลย และฉันก็ไม่เคยเห็นท่านหิวโซขนาดนี้ด้วย สำหรับพวกเราเองมาม๊าตอนนี้ได้กลายเป็นสัตว์ประหลาดที่ไม่มีใครรู้จักไปแล้ว จะทนไหวจนถึงเกาะโกโก้ไหมนะ?"
"พี่เพรอสอันที่จริงตอนนี้เค้กกำลังถูกนำมาที่นี่ครับ มีรายงานว่าพุดดิ้งใช้เรือเคลื่อนย้ายเค้กมาแล้ว"
"หือ จริงเรอะ ยัยนั่นเป็นนางฟ้ามาโปรดแท้ๆเลย"เพรอสดีใจที่จะไม่โดนมาม๊าดึงวิญญาณไป
"แต่ว่า...พี่ครับ คนที่กำลังมาคือพุดดิ้งก็จริง แต่เรือที่ใช้ขนเค้กนั่น...คือเรือของเบจ!!!"
"ทำไมเค้กที่จะช่วยประเทศนี้ถึงไปอยู่บนเรือของไอ้พวกมือสังหารพวกนั้นได้!!?"เพรอสถามอย่างหัวเสีย
"ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน!!"
"แล้วจะทำยังไงดีเนี่ย แบบนี้เราก็ไว้ใจไอ้เค้กนั่นไม่ได้แล้วสิ!!!"
@@@@@@@@@@@@@@
ภายในเรือเบจ
"อย่าพูดบ้าๆนะเฟ้ย!!!"
"เหวอ....โครม!!!"
ตอนนี้ซันจิกับเบจกำลังโต้เถียงกันอย่างรุนแรง เพราะเบจต้องการใส่ยาพิษลงไปในเค้กเพื่อฆ่าบิ๊กมัม และซันจิก็ไม่ยอมให้ใส่ยาพิษลงไปในอาหาร
"ฉันจะไม่มีวันยอมให้แกทำแบบนั้นเด็ดขาด!!"
"เค้กนี่จะเข้าปากบิ๊กมัมแน่ๆไม่ใช่รึไง มีแต่คนโง่เท่านั้นแหละที่จะไม่แอบใส่ยาพิษหรือระเบิดเข้าไป พวกเราจะได้กำจัด1ใน4จักรพรรดิเชียวนะโว๊ย!!! ไม่เข้าใจรึไงว่านี่เป็นโอกาสที่สำคัญขนาดไหน!!?"
"หุบปาก นี่คือศึกตัดสินที่มีศักดิ์ศรีของกุ๊กเป็นเดิมพัน อย่าคิดทำอะไรบ้าๆเชียวนะ ฉันจะใช้รสชาติปราบศัตรูเอง"
"หา นี่แกละเมออยู่รึไง!!?"เบจตะโกน"บิ๊กมัมน่ะได้กินขนมอร่อยๆจากทั่วโลกมาตลอดทั้งชีวิตเชียวนะว้อย แกคิดว่าตัวเองจะสามารถทำเค้กที่อร่อยเหนือจินตนาการของยัยนั่นได้รึไง!? เป็นไปไม่ได้หรอก!!!"
"ได้สิฟะ ถ้าทำไม่ได้ฉันก็ตายแค่นั้นแหละ มีปัญหาก็เข้ามา!!!"
"ต่อให้ทำสำเร็จยัยนั่นก็ไม่มีทางปล่อยให้พวกเรารอดชีวิตไปได้หรอก แกคงไม่รู้เลยสินะว่าเมื่อก่อนบิ๊กมัมมันเป็นคนแบบไหน ถ้าไม่กำจัดมันตอนนี้รับรองเลยว่าพวกแกต้องเสียใจภายหลัง--"เบจโดนเอาเค้กใส่ปาก
"อ๊าาาาาา!!!!"เบจร้อนลั่นล้มลงพื้นไป
"ฟาเธอร์!!!!"
"ได้เวรเอ๊ยแกทำอะไรกับฟาเธอร์น่ะ"กลุ่มไฟเออร์แท็งต่างเล็งปืนใส่ซันจิ
"ขาดำ แกให้ฟาเธอร์กินอะไรเข้าไปกันแน่!!!"
"ถามเจ้าตัวดูเองสิ"
ตอนนี้เบจมีสีหน้าเคลิ้ม
"ครีมนี้มันอร่อยจนแทบสิ้นชีวิตเลย"
"เกือบจะตายเพราะความอร่อยเร้อ!!!"
"ฟังให้ดีนะเบจ ถ้าอยากลอบสังหารนักฉันจะไม่ห้าม แต่แกต้องรอจนกว่าแขกของฉันจะกินอาหารจนอิ่มท้องก่อน ถ้ามีคนหิวฉันก็จะทำอาหารให้กินเสมอ นั่นแหละคืองานของกุ๊ก!!"
พุดดิ้งล้มลงไป
"ท่านพุดดิ้งทำไมถึงล้มไปด้วยเนี่ย?"
"เบจ คราวนี้ฉันเองก็ได้แสดงฝีมือหลังจากว่างเว้นตั้งนาน จงเชื่อในพลังของขนมหวานเถอะ"
"โธ่เว้ย โดนสะกดจิตเข้ารึไงเนี่ย"เบจขบฟันแน่น"แต่ว่าความสุขที่แผ่ไปทั่วปาก.."
"เอ้า เร่งมือกันเถอะ เตรียมครีมราดหน้าเค้กเสร็จรึยัง?"
"เกือบแล้วครับ"
"ท่านชิฟฟ่อนกุ๊ก2คนทนกลิ่นหอมไม่ไหวจนสลบไปแล้วครับ"
"ขอให้ปลอดถัยทีเถอะ ผมกำลังไปหาแล้วคุณนามิ โมเน่จัง"
@@@@@@@@@@@@@
กลางอาณาเขต ซุสกับโพรมีธีอุสบินมาด้วยกัน
"ไปทางไหนอะ?"
"ตรงไปข้างหน้าเลย ฉันสัมผัสคลื่นจิตของนโปเลียนได้
"ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะโพรมีธีอุสย้อนกลับไปกินไฟป่านั่นแหละ"ซุสกล่าว
"แล้วใครกันหะที่ทำให้ฉันต้องเจ็บหนักขนาดนั้น คิดยังไงถึงไปยอมรับใช้นังผู้หญิงศัตรู พวกเราน่ะคือโฮมี่พิเศษที่ถือกำเนิดขึ้นจากวิญญาณของมาม๊า ถ้าแกหักหลังมาม๊าเพื่อของกินอีกจะเกิดอะไรขึ้นฉันไม่รู้ด้วยนะเฟ้ย"
"ขอโทษ"
@@@@@@@@@@@@@@
ทางด้านเรือซันนี่มองดูพวกเท็ดกำลังทำลายกองเรือศัตรูไปเรื่อยๆ
"คุมหางเสือเรือไม่ได้!!"
"จะโดนกระแสน้ำพัดไปแล้ว!!!"
"ทางข้างหน้าเปิดโล่ง"นามิบอก
แครอทพุ่งทำลายพังงานเรือไปอีก แต่ตอนนี้เธอเริ่มหอบออกมา
"เริ่มคุมสติไม่อยู่แล้ว ใกล้จะต้องหยุดพักแล้วสินะ เหลือเรืออีกกี่ลำ?"
"เมไจ ขยี้!!!"อสูรในตะเกียงฟาดง้าวลงมาแต่พังเรือแทน
"ได้เจ้านี่ช่วยเยอะเลยแฮะ"
บรู๊คได้ตามมาสมทบ
"คุณเท็ด ถึงจะช่วยอะไรไม่ได้มาก แต่ผมก็ทำให้คนบนเรือทางโน้นหลับปุ๋ยหมดแล้วครับ"
"บรู๊ค แครอทไม่ไหวแล้วพากลับเรือไป"
"รับทราบ"นักดนตรีขานรับคำสั่งรองกัปตัน
"โมเน่ เราจะกลับกันเถอะ"
"ค่ะ"โมเน่พยักหน้า
บรู๊คแบกพาแครอทวิ่งข้ามน้ำกลับเรือ โมเน่ให้เท็ดขี่หลังกลับเรือซันนี่
"ขอบคุณมากนะ"แครอทพูดอย่างอ่อนแรง
"เราต่างหากครับที่ต้องขอบคุณ แล้วจะกลับร่างเดิมยังไงครับเนี่ย?"
"แค่ปิดตาไม่ให้เห็นแสงจันทร์ แฮ่กๆ เดี๋ยวก็คืนร่างแล้ว ใช้หมวกหรือแว่นกันแดดหรือแค่หลับตาเฉยๆก็ได้ แสงจันทร์จากจันทร์เต็มดวงกระตุ้นพลังของพวกเราน่ะ"
"ช่างงดงามจริงๆครับ โยโฮ่โฮ่"
"พี่เพรอส พี่ไดฟุกุ คงไม่ไหวแล้วล่ะ กองเรือรบโดนกระแสน้ำกวาดไปโน่นแล้ว!!!"
"ไอ้เจ้าไดฟุกุใช้การไม่ได้เลย"
"ขอบคุณมากนะเท็ดคุง โมเน่ แครอท รอดมาได้แบบฉิวเฉียดเลย!!! นึกว่าจะโดนล้อมแล้วซะอีก"นามิกล่าว
"แหะๆ ขอเข้าไปอยู่ในห้องที่ไม่มีแสงจันทร์ได้มั้ย"แครอทกล่าว
"มาม๊าไม่เป็นไรแน่นะ"
"นโปเลียนเปลี่ยนร่างเป็นดาบซะ"
"คร้าบมาม๊า"
"ซุส โพรมีธีอุส พวกแกมารึยัง!!!"
"คร้าบ ถึงแล้วครับ"
บิ๊กมัมนั่งบนซุสพุ่งไปหาเรือซันนี่
"นั่นมาม๊าเหรอ? เหมือนกลายเป็นคนละคนเลย"
"ความคล่องแคล่วนั่นมันอะไรกัน"
"เค้กแต่งงาน"บิ๊กมัมพูดทั้งหอบ
"บิ๊กมัมจะมาแล้ว!!!!!"
บิ๊กมัมโดดจากหลังซุสลงมาที่ดาดฟ้าเรือ
"เอาเค้กมาให้ฉันเดี๋ยวนี้!!!!"บิ๊กมัมตะโกนก้มมองกลุ่มหมวกฟาง"เค้กอยู่ที่ไหน?"
"ถอยไปซะ!!!"เท็ดเปลี่ยนเป็นร่างไฮบริดเตรียมสู้ ทุกคนถอยออกไป
"ถอยไปซะพวกนาย เตรียมใจสละเรือเอาไว้ได้เลย!!"จินเบตะโกน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น