ลำดับตอนที่ #55
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #55 : ฟาเธอร์
เกาะโกโก้ ช็อกโกทาวน์
หน้าโรงงานตอนนี้มีชายตัวใหญ่คนนึงโดนพวกยามห้ามไว้ เขาคือปอลพ่อของชิฟฟ่อน
"ขอร้องล่ะช่วยเปิดประตูที!!"
"ทำแบบนั้นไม่ได้หรอกครับคุณพาวน์ ท่านพุดดิ้งได้กำชับไว้แล้วว่าห้ามเปิดเด็ดขาดครับ"
"ฉันแค่อยากเจอชิฟฟ่อนสักครั้งก็ยังดี!!"
"ตาแก่คนนั้นใครน่ะ?"
"เห็นว่าเป็นสามีคนที่25ของหมาม๊าล่ะ"
"ถึงจะเห็นแค่แวบเดียวแต่ฉันก็รู้เลยว่าต้องใช่แน่ๆ หน้าตาเธอไม่เปลี่ยนไปจากตอนที่คลอดใหม่ๆสักนิด ยังน่ารักเหมือนเดิมเป๊ะเลย ได้โปรดให้ฉันได้พบลูกแล้วพูดอะไรด้วยสักคำสองคำเถอะ"
"เป็นอะไรไปรึพุดดิ้ง"
"ไม่มีอะไรค่ะพี่บรูว์เล พูดต่อได้เลย"
"ข้างนอกดูเอะอะกันจังนะ"
"มีผู้ชายที่ไหนไม่รู้กำลังตะโกนอยู่น่ะ ไม่เป็นไรหรอก ไม่มีใครเข้ามาได้แน่"
"สรุปก็คือคืนนี้ตอนตี1 เรือของกลุ่มหมวกฟางที่รอดมือพวกเราไปได้ จะไปโผล่ตรงเกาะโกโก้ที่พวกเธออยู่ตอนนี้"
"ที่นี่เหรอ?"
"เพราะเกาะนั่นคือสถานที่นัดพบของพวกมันและกัปตันหมวกฟางลูฟี่ที่แยกตัวไปไงล่ะ แต่ว่าไม่มีทางหรอกที่เจ้าหมอนั่นจะชนะพี่คาตาคุริแล้วไปโผล่ที่เกาะโกโก้ตามสัญญาได้"
"พูดง่ายๆก็คือในอีก9ชั่วโมง กลุ่มหมวกฟางจะไปถึงที่นั่นและเฝ้ารอกัปตันที่จะไม่มีวันปรากฎตัว ส่วนมาม๊าที่กำลังโมโหหิวกับพี่เพรอสที่ไล่ตามมติดๆก็จะมาถึงเกาะโกโก้ด้วยเช่นกัน"
"แต่ไม่ต้องห่วงนะ กองทัพของพี่โอเว่นน่าจะไปถึงที่นั่นแล้ว เรื่องกลุ่มหมวกฟางฝากให้พวกเขาจัดการได้เลย"
ด้านนอกพวกกุ๊กเห็นโอเว่นเดินมา
"โอ้ ท่านโอเว่นนี่นา"
"ที่ว่าห้ามเข้าไปในโรงงานนี่หมายความว่ายังไง!? แม้แต่ฉันเองก็ด้วยเรอะ!?"
"ท่านพุดดิ้งกำชับไว้หนักแน่นเลยครับ ไม่ว่าใครก็ห้ามเข้าเด็ดขาด"
"เอาเถอะ ถ้าเป็นคำขอของน้องสาวฉันจะยอมทำตาม แล้วทำไมหน้าโรงงานถึงมีเสียงเอะอะนักหนา!?"
"ยังไงก็ฝากเรื่องมาม๊าด้วยละพุดดิ้ง เธอน่ะเป็นความหวังสุดท้ายของพวกเราแล้ว"
"ไว้ใจได้เลยค่ะพี่บรูว์เล หนูจะหยุดยั้งมาม๊าด้วยเค้กแต่งงานที่ยอดเยี่ยมที่สุดให้ได้เลย"
"วิๆๆ"
หน้าโรงงาน
"จ๊าก หยุดนะ อย่าใช้ความรุนแรงสิ"
"หุบปากไปซะเจ้าคนน่าสงสัย"
"ลืมฉันไปแล้วเหรอโอเวนคุง"
"ต้องจำได้อยู่แล้วสิอดีตพ่อเลี้ยง และเพราะจำได้นี่แหละฉันถึงต้องไล่แกออกไปซะ"
ขณะเดียวกันด้านใน
"ใครกันนะที่ทำเสียงเอะอะอยู่ข้างนอก"ชิฟฟ่อนสงสัย
"เสียงมันรบกวนเธอเหรอ?"ซันจิถาม
"คุณซันจิได้ยินที่ฉันพูดรึเปล่า ลูฟี่กำลังตกที่นั่งลำบากนะ เค้ากำลังสู้กับพี่คาตาคุริ คนคนนั้นน่ะเป็นยอดมนุษย์ค่าหัวสูงเกินพันล้านเบรีเชียวนะ แถมยังไม่เคยสู้แพ้ใครมาก่อนด้วย"
"ถ้างั้นก็แปลว่าวันนี้จะเป็นวันแรกที่มันต้องแพ้ไงล่ะ ไม่ต้องห่วงหรอกกลับไปทำเค้กต่อเถอะ"ซันจิบอกอย่างเคร่มขรึมทำให้พุดดิ้งหน้าแดงแจ๋
"เหวอ มีไอน้ำพุ่งออกมาจากตัวท่านพุดดิ้งครับ"
"โดนใครเผาเข้ารึเปล่า"
"ใครจะไปเผาฟะ!!!"
@@@@@@@@@@@
เกาะโฮลเค้ก
"ที่ว่ามาม๊ากำลังโจมตีเกาะถั่วนี้มันหมายความว่ายังไงกันพี่เพรอส!!!"
"เอ่อ คือว่า..."
"ท่านมงต์ดอร์ แย่แล้วค่ะ"
"อะไรอีกล่ะ นี่ยังแย่ไม่พออีกเรอะ!?"
"จากการตรวจสอบพบว่าเกิดเรื่องไม่น่าเชื่อขึ้นค่ะ"
"ไม่เจอพวกทากทะเลเขตแดนแม้แต่ตัวเดียวเรอะ!!!"
"ทำไมกันเนี่ยพวกมันตายหมดแล้วเรอะ!?"
@@@@@@@@@@@@@
ใต้ทะเลมีเสียงเพลงดังแว่ว
"เอ้า มาร้องเพลงกันเถอะ เหล่าทากทะเลทั้งหลาย ถ้าหยุดทำงานทุกคนก็จะเบิกบาน
เฝ้ายามเหรอ?"
"ไม่ต้องหรอก"
"รายงานเหรอ?"
ห้ามทำนะ"
"เพลงละ"
"ร้องได้เลย"
@@@@@@@@@@
เรือซันนี่
"น่าแปลกจริงๆเลยในทะเลแถบนี้ น่าจะมีศัตรูไล่ตามเรามามากกว่านี้นี่นา"จินเบกล่าว
"แบบนี้ต้องเป็นกับดักแน่เลย"นามิกล่าว
"ไม่หรอกมั้ง ไม่ว่าจะเป็นเพราะอะไรเรารีบไปจุดนัดพบเถอะ”เท็ดบอกให้ต้นหนหายกังวลเพราะเขารับรู้ได้ว่าใต้ทะเลมีอะไรเกิดขึ้น
"จะว่าไปหวังว่าพวกอาลาดินจะหนีไปได้อย่างปลอดภัยนะ"จินเบพูด
เท็ดรู้ว่าพวกนั้นอยู่ไหน แต่เพื่อการหลบหนีเขาจะทำเป็นไม่รู้ต่อไป
@@@@@@@@@@@@
กลุ่มบิ๊กมัม
“ระ หรือว่าจะถูกจับไปคะ"ลูกสาวบิ๊กมัมคนนึง
"ใครจะไปจับได้ฟะเจ้าโง่ แบบนี้เรือพวกมันก็หนีได้สบายใจเฉิบเลยสิ"
@@@@@@@@@@@@
ภายในทะเล ลูกบิ๊กมัม ภรรยาอาลาดินกำลังร้องสะกดพวกทากเขตแดน
@@@@@@@@@@@@@
เกาะถั่ว บิ๊กมัมกำลังอาละวาดดึงเสาอาคารกลางเกาะ
"ไม่ใช่เค้กนี่นา!!!"
"มาม๊าที่นี่คือเกาะถั่วนะไม่มีเค้กหรอก พวกหมวกฟางก็ไม่ได้อยู่ที่นี่ด้วย หมวกฟางน่ะ..."เพรอสมองลงไปสังเกตเห็นบางอย่าง
"เจ้าหมวกฟาง!!!"
"พี่อามองต์!!!"
"เจ้าร์!!!!"เพรอสตะโกน
"เจ้านั่นมาอยู่ที่นี่ได้ไง?"
พวกเขาเห็นบิ๊กมัมยกเสาขึ้น ลูฟี่กับบรูว์เลตกใจ
"ตูมมมมมม!!!"
ลูฟี่โดดหลบทันวิ่งหนีแบกบรูว์เลไป
"ขนาดมีลูกตัวเองอยู่ยังโยนมาได้"
"แหงสิยะ มาม๊าคลั่งไปแล้ว มาม๊า พี่เพรอสช่วยหนูด้วย"
"ปล่อยน้องสาวฉันนะแคนดี้วอล"
กำแพงลูกกวาดปรากฎด้านหน้าลูฟี่กระโดดข้าม
“สโลว์วอลช์"นักดาบสาวลูกบิ๊กมัมฟัน แต่ลูฟี่ใช้โซลหลบทัน
"ทากแคนดี้!!"
บิ๊กมัมขี่แคนดี้เข้ามาใกล้
"ส่งเค้กมาซะ!!!"
"แบบนี้ก็แปลว่าพวกเท็ดหนีรอดไปได้อย่างปลอดภัยสินะ"
@@@@@@@@@@@@
เรือซันนี่
"เงียบสงบจัง"
"เราหนีพ้นแล้วมั้งครับ”บรู๊คกล่าวกล่าว
"ไม่น่าเป็นไปได้ พวกมันไม่น่าจะปล่อยให้เรารอดไปได้ง่ายขนาดนี้แน่ มันมีศักดิ์ศรีของ4จักรพรรดิเป็นเดิมพันเชียวนะ จะยังไงก็ตามสุดท้ายเราก็ต้องย้อนกลับไปตรงเส้นทางเดินเรือเมื่อกี้อยู่ดี"จินเบกล่าว
"ถ้าเราไปพบกับพวกซันจิที่ขนเค้กมาไม่ได้ละก็ พวกเราก็มีหวังหากันไม่เจอไปตลอด แถมยังต้องถูกโทสะของบิ๊กมัมไล่ตามไปจนถึงสุดขอบนรกด้วย"เท็ดเสริม
@@@@@@@@@@@@
กลางทะเล กองเรือกลุ่มโจรสลัดบิ๊กมัมกำลังออกไล่ล่า
"เรือทาร์ตจากเกาะทั้งหลายเตรียมออกเรือได้ ถึงเวลาตามล่าตัวเจ้าพวกที่ทำให้เราต้องเสียหายอย่างใหญ่หลวง กลุ่มหมวกฟาง!! นอกจากนี้ยังมีกลุ่มที่คอยชักนำและทรยศราชินีของเรา กลุ่มโจรสลัดไฟเออร์แทงค์ ร่วมด้วยพวกมนุษย์เงือกที่จู่ๆก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย กลุ่มโจรสลัดไทโย กลุ่มคนทั้งหมดที่กล่าวไปนี้ กำลังหลบหนีอยู่ที่ไหนสักแห่งในน่านน้ำของท็อตโตะแลนด์แห่งนี้!!"
"ต้องออกตามหาด้วยเหรอ? แล้วทากทะเลเขตแดนล่ะ?"
"ได้ยินว่าพวกมันหายไปหมดทุกตัวเลยน่ะ"
"หา!!?"
"ถ้าเจอเมื่อไหร่ก็จมเรือพวกมันทิ้งได้เลย!!!"
@@@@@@@@@@@
เกาะโกโก้ โรงงานขนม
ตอนนี้เค้กก้อนใหญ่ถูกตั้งไว้แล้วแม้ยังไม่เสร็จสมบูรณ์
"โอ้ววว!!!"กุ๊กล้มลงไปนอน
"หือ เกิดอะไรขึ้นเหรอ!?"
"ระ...หรือว่าท่านสามีจะใส่ยาพิษลงไป"
"ลองถามเจ้าตัวดูเองสิ"
"อะ...อร่อยจนแทบจะตายให้ได้เลย"
"ปางตายเพราะความอร่อยเร้อ!!!"
"สีหน้าเปี่ยมสุขอะไรปานนี้เนี่ย"
"เสร็จแล้วสุดยอดครีมวิปซิมซิมครีม"ซันจิกล่าว
"ครีดสดนี่คือส่วนผสมลับของคุณซันจิงั้นเหรอ นี่คือสุดยอดแห่งความหวานที่แท้จริงสินะ ฉันเองก็อยากลองชิมบ้างจัง"พุดดิ้งกล่าว
"พุดดิ้งจังตอนนี้อย่าเพิ่งชิมดีกว่านะ ถ้าแม่ครัวฝีมือระดับเธอสิ้นสติไปเราก็ลำบากแย่สิ"
"ถ้าราดครีมแบบนี้ละก็...โอ้ว!!!"
"อย่าไปคิดถึงมันสิ เดี๋ยวก็ถึงตายหรอก"
"ชิฟฟ่อนเค้กนุ่มๆก็อบเสร็จเรียบร้อยแล้วนะขาดำ"
"กดเอาไว้เร็วมันฟูฟ่องเกินไปจนแทบจะลอยขึ้นฟ้าอยู่แล้ว"
"ฉันเองก็ด้วย สุดยอดช็อกโกแลตเหลวแสนหวานลื่นคอผสมครีมสดของคุณซันจิเสร็จเรียบร้อยแล้วจ๊ะ"
"อีก5นาทีก็จะ6โมง ทุกอย่างเป็นไปตามกำหนดการ เรือพร้อมรึยัง?"
"เรียบร้อยครับ"
"เราจะทำเค้กให้เสร็จบนเรือ แล้วไปเจอกับเรือซันนี่ที่กำลังมุ่งหน้ามาที่นี่ เอาล่ะไปกันเถอะ ไปจัดการเจ้าคนที่ทำร้ายพวกพ้องของฉัน ไปโค่นบิ๊กมัมกัน!!!"
"เปิดทางหน่อยทุกคน เราจะขนเค้กไปที่ท่าเรือแล้วค่ะ"
"โอ้ ยอดไปเลย ทำได้ในเวลาสั้นๆแค่นี้เอง"
"ออกมาเป็นรูปเป็นร่างแล้ว"
"แถมกลิ่นยังหอมขนาดนี้อีก"
"ถ้าเสร็จสมบูรณ์เมื่อไหร่มาม๊าเองก็ต้องพอใจมากแน่ๆ"
"ช่างเป็นกลิ่นที่สุขสันต์เหลือเกิน นี่เราอยู่บนสวรรค์งั้นเหรอ"
"สมกับเป็นท่านพุดดิ้ง ท่านชิฟฟ่อนและเหล่าWCI31จริงๆ"
ตอนนี้ซันจิสวมผ้าคลุมปิดบังหน้าตา
"ท่านสามีทำไมต้องปิดหน้าด้วยครับ"กุ๊กคนนึงถาม
"ฉันขี้อายน่ะ"ซันจิโกหก
"โอ ชิฟฟ่อนลูกรักของพ่อ"ปอลมองลูกสาวจากระยะไกล
"เดี๋ยว หยุดก่อนพุดดิ้ง!!"โอเว่นมาขวางด้านหน้า
"พี่โอเว่นช่วยหลีกทางด้วยค่ะ"
"ฉันจำได้ว่าเธอจะรอมาม๊าที่เกาะนี้ไม่ใช่รึไง"
"เราจะทำเค้กให้เสร็จบนเรือแล้วไปหยุดมาม๊ากลางทะเลน่ะ พี่คิดจะปล่อยให้มาม๊าขึ้นบกมาอาละวาดในช็อกโกทาวน์หรือไงคะ ถ้าเราติดต่อพี่เพรอสได้เราก็จะไปเจอมาม๊ากลางทะเลได้สบายอยู่แล้ว"พุดดิ้งอธิบาย
"อย่างนี้นี่เองก็จริงอย่างที่เธอว่า เข้าใจแล้วน้องสาว ผ่านไปได้เลย"
"โล่งอกไปที ขอบคุณนะพี่โอเว่น”
"แต่ว่าชิฟฟ่อน"โอเว่นชี้เธอและพุ่งมาจับเธอกระแทกพื้น"เธอน่ะต้องอยู่ที่นี่!!!"
"พี่ชิฟฟ่อน!!!"
"ทำไมต้องโหดร้ายขนาดนี้ด้วยละครับท่านโอเว่น!!"
"ทำไมถึงทำกับน้องสาวตัวเองแบบนั้นล่ะ"
"ปล่อยให้เค้กไปที่ท่าเรือได้"โอเว่นสั่ง
"ครับ"
เค้กถูกขนผ่านไป โอเว่นหันมามองชิฟฟ่อน
"ถึงจะเป็นครอบครัวเดียวกัน แต่การทรยศของเธอนั้นถือว่าเป็นโทษร้ายแรง"
"พี่ชิฟฟ่อน อย่านะพี่โอเว่น!"พุดดิ้งร้อง
"บ้าจริง จะทำยังไงดี ถ้าฉันเข้าไปสู้แล้วเผยตัวจริงให้มันเห็น พุดดิ้งจังเองก็จะกลายเป็นคนทรยศไปด้วย"ซันจิคิด
"หนูจะขอทำเค้กต่อจนถึงวาระสุดท้ายค่ะพี่ชาย!!"ชิฟฟ่อนลุกขึ้นมาพูดใส่พี่ชาย
"นี่ไม่ใช่เรื่องพี่น้องทะเลาะกันและเธอก็ไม่ใช่เด็กวัยต่อต้านแล้วชิฟฟ่อน เธอน่ะเป็นคนทรยศที่คิดจะสังหารราชินีของเรา"
"อย่านะพี่ชาย!!"ชิฟฟ่อนโดนจับขึ้นเหนือพื้น
"ฉันก็ไม่เคยคิดว่าจะต้องลงมือกับน้องสาวตัวเองแบบนี้ แต่ที่นี่คือประเทศ การลงโทษให้ทุกคนดูเป็นตัวอย่างจึงเป็นเรื่องสำคัญ"
"แย่แล้ว นี่ไม่ใช่เวลามามัวคิดหน้าคิดหลังแล้วสินะ"
"หือ!?"ซันจิเห็นใครบางคน
"ปล่อยชิฟฟ่อนเดี๋ยวนี้นะโอเว่นคุง!!"ปอลพุ่งเข้ามายกหมัดใส่"พ่อมาช่วยแล้วนะลูกพ่อ"
"ใครน่ะ?"
"หมอนั่น ใครก็ไม่รู้แต่ว่า..."ซันจิรอจังหวะแล้วใช้โซล
"นึกว่าจะจับแกโยนลงทะเลไปแล้วซะอีก!!!"โอเว่นจะชกปอล
ซันจิโผล่มาและเตะก้านคอโอเว่นพุ่งไปชนกำแพงก่อนคว้าตัวชิฟฟ่อนโดดหนีหายไปในพริบตา….ด้านพุดดิ้งเฝ้ามองอยู่เลือดกำเดาไหล
"นะ นี่เราเก่งกว่าที่คิดเหรอเนี่ย?"ปอลถาม"อ้าวชิฟฟ่อน?"
"ไม่มีทางเป็นฝีมือแกอยู่แล้วโว๊ย!!!"โอเว่นพุ่งมาต่อยปอลลอยกระเด็นไป
"ไอ้คนเมื่อกี้มันใครกันแน่?"โอเว่นมองหาตัวการ ขณะที่รถขนเค้กค่อยๆห่างไป
"เร็วเข้า รีบไปที่ท่าเรือกัน!!!"ซันจิบอก ชิฟฟ่อนซ่อนอยู่ในผ้าคลุม
"ทุกคนเปิดทางด้วย!!!"พุดดิ้งตะโกน
"เมื่อกี้ขาดำช่วยพี่ไว้ได้ แต่คนตัวใหญ่ๆนั่นเป็นใครกันน่ะ"ชิฟฟ่อนถามตัวเอง
"อยู่นี่เองชิฟฟ่อน"โอเว่นมาดึงผ้าคลุมเจอ
"กรี๊ด หยุดเถอะค่ะพี่โอเว่น ถ้าขาดพี่ชิฟฟ่อนไปเราก็ทำเค้กให้สมบูรณ์ไม่ได้นะ"พุดดิ้งร้อง
"อา ชิฟฟ่อน อย่านะ อย่าแตะต้องชิฟฟ่อนนะ"ปอลนอนอยู่บนพื้นหน้าบวม
หอยทากสื่อสารดังขึ้นมา
"มีอะไร?"
"ท่านโอเว่น เรือของเบจกำลังมุ่งหน้าไปที่เกาะโกโก้ครับ ขณะนี้เรือรบของเรากำลังไลตามมันอยู่ เราจะต้อนมันจนมุมที่ท่าเรือครับ"
"เบจ ไม่จริงใช่มั้ย?"ชิฟฟ่อนตกใจ
"ฮ่าๆๆ ฉันก็นึกว่ามันจะเป็นคนเลือดเย็นกว่านี้ซะอีก มันมารับเธอใช่มั้ยล่ะ? ได้จังหวะพอดีเลย ต่อสายฉันกับเครื่องขยายเสียงหน่อย"
"เบจ!?"
เกาะโกโก้ด้านหน้าท่าเรือ เรือโจรสลัดกลุ่มไฟเออร์แท็งโดนเรือทาร์ตไล่ตาม
"เบจ นี่ฉันเองโอเว่น!!!"
"โอเว่น!!?"
"ตอนนี้ที่เกาะโกโก ชิฟฟ่อนที่เป็นผู้สมรู้ร่วมคิดของแกโดนฉันจับตัวไว้แล้ว"
"คุณนายโดนจับ!!!"
"ฉันน่ะเป็นคนที่ยึดมั่นในกฏเกณฑ์เสมอ ต่อให้เป็นน้องสาวฉันก็ไม่ปราณีแน่ จงมาขึ้นฝั่งแล้วยอมจำนนซะ ถ้าเล่นตุกติกละก็ ทุกอย่างก็จบแค่นั้น"
"อุแว้ๆๆ"
"โอ๋ อย่าร้องนะคนดี ป๋ะป๋าจะไปช่วยมาม๊าให้ได้เลย"
"ตอนนี้พวกเราเองก็กำลังมุ่งหน้าจากตัวเมืองไปที่ท่าเรืออยู่พอดี"
"เบจ ทุกคน หนีไปซะ ฉันมาที่นี่ด้วยความเอาแต่ใจของตัวเอง ถ้าโดนจับยังไงเราก็โดนประหารกันทุกคนอยู่แล้ว ขอแค่พวกเธอหนีไปได้ก็ยังดี ฉันน่ะถูกมาม๊าเกลียดมาตลอด มีแต่พวกเธอเท่านั้นที่เป็นครอบครัวของฉัน เพราะงั้นสักวันค่อยมาแก้แค้นให้ฉันนะ"
"คุณนายทำไมพูดแบบนั้นล่ะ!!!"
"เลิกพูดมากซะทีชิฟฟ่อน ผัวะ!! กรี๊ด!!!"โอเว่นต่อยชิฟฟ่อน
"โอเวน อีกเดี๋ยวก็จะถึงท่าเรือแล้ว เราจะขึ้นฝั่งตามที่แกสั่งเพราะงั้นอย่าทำร้ายชิฟฟ่อนอีกเลย"
โอเว่นเห็นเรือไฟเออร์แทงค์มุ่งหน้ามา
"เรือของเบจมาแล้วทหารทุกนายเตรียมพร้อมรบ กองเรือแยกเป็นสองกลุ่มไปทางซ้ายขวา ปิดทางหนีของมันซะ"โอเว่นสั่ง
"รับทราบ"
"ฮ่าๆๆ เรือของเบจมาโน่นแล้ว--"
"บรึ้มมม!!!"โอเวนโดนยิงระเบิดเต็มหัว
"อ๊ากกก!!!"โอเวนร่วงลงจากรถลากไป
"จ๊าก ท่านโอเวนโดนยิง!!"
"ตาบ้าเอ๊ย"ชิฟฟ่อนร้องไห้
บนเรือเบจเป็นคนยิงกระสุนระยะไกลใส่โอเวน
"จงจดจำภาพนี้เอาไว้ให้ดีเพซ นี่แหละคือวิถีของป๊ะป๋า"
"ฟาเธอร์!!!!"
"ไม่เลวเหมือนกัน แต่จะออกจากที่นี่ยังไงล่ะ เดี๋ยวฉันช่วยอีกแรงเอง เบจ"ซันจิกล่าว
"กลุ่มโจรสลัดไฟเออร์แทงค์ พวกแกโดนล้อมไว้หมดแล้ว"
"แย่ล่ะสิทำพี่โอเว่นโกรธแล้ว"
โอเว่นลุกขึ้นมามองเรือเบจ
@@@@@@@@@@@@@
เรือซันนี่
"ฉันเห็นเงาเรือหลายลำเลย!!!"
"ในที่สุดพวกมันก็มาแล้วสินะ"นามิกล่าว
"บรู๊ค เตรียมปืนใหญ่ให้พร้อม โมเน่เตรียมหิมะสร้างฝนแท่งน้ำแข็ง ถ้าเอาแต่หนีอย่างเดียวก็คงน่าเบื่อแย่"เท็ดยิ้ม
“โอ้!!”บรู๊คร้อง
"รับทราบค่ะ"โมเน่กล่าว
"นี่ ช็อปปี้"แครอทเรียกเรนเดียร์
"หืม"
"คืนนี้จะเป็นคืนพระจันทร์เต็มดวงรึเปล่านะ?"แครอทถาม
"หือ?"ช็อปเปอร์งุงงง
@@@@@@@
"ที่นี่ชิปทาวน์ เราพบตัวหมวกฟางครับ"
"ที่นี่โอชิมุนะ มีรายงานว่ามีคนเห็นตัวหมวกฟาง"
"ดูเหมือนมันจะเคลื่อนไหวไปทั่วผ่านโลกกระจกครับ"
"เจ๊บรูว์เลโดนมันจับไปอีกแล้วเรอะ!?"
"นี่แกคิดจะทำอะไรกันแน่ยะ ถ้าอยากหนีก็ไปเกาะโกโก้ซะให้จบๆเลยสิ"
"ใครจะไปที่ที่เธอบอกพี่น้องให้ไปดักรอกันเล่า"
"อึ๋ย รู้ได้ไง!!!"
"ถ้าสู้ยืดเยื้อฮาคิสังเกตของหมอนั่นก็ต้องอ่อนแอลงแน่"
"วิๆๆ สมเป็นซุปเปอร์รุกกี้ ไหวพริบดีเหมือนกันนี่ออกจะดูโง่แท้ๆ”
"ฮาคินั่นจะเติบโตผลิบานได้เมื่อเธอทุ่มกำลังถึงขีดสุดในการต่อสู้จริงเท่านั้น"ลูฟี่นึกถึงที่เรย์ลี่เคยบอก
"ฉันเองก็พอมองเห็นอนาคตอันใกล้ได้บ้างแล้ว"
"อย่าได้ใจไปหน่อยเลยน่าเจ้าเปี๊ยกเอ๊ย!!!"
"ฉันอยากก้าวข้ามหมอนั่นให้ได้ตอนที่พลังเต็มที่ ชนะชายผู้มีค่าหัว1พันล้าน"
@@@@@@@@@
พวกบิ๊กมัมตกใจเมื่อโอเวนโดนยิงหน้าเต็มๆ
"แบบนี้พวกมันไม่รอดแน่!!"
"เบจพวกแกทุกคนถูกล้อมไว้แล้วนะโว๊ย!!"
"ในทะเลนี้ไม่มีทางหนีสำหรับแกแล้ว"
"บนบกก็เหมือนกันยอมแพ้ซะเถอะ เอาล่ะลงจากเรือมาซะ"
"มันเลือกที่จะสู้สินะ ก็ได้งั้นฉันจะเป็นคนประหารมันเอง"
"จะเอายังไงดีคะพี่ แบบนี้เราก็ออกเรือไม่ได้สิ"
"เธอคงตั้งใจจะขนเค้กขึ้นเรือ แต่โดนโอเวนจับได้เสียก่อนสินะชิฟฟ่อน"
เรือเบจพุ่งตรงมาโดยไม่ลดความเร็ว
"หยุดเรือซะเบจ แกคิดจะพลีชีพรึไง!!!!"
"เจ้าเบจมันคิดอะไรของมันกันแน่"โอเวนสงสัย
"เรือมันเกยฝั่งแล้ว ยิงมันเลย!!!"
"หลีกไปซะเถอะคุณๆทั้งหลาย เพราะเรือนอสตราคาสเทลโลลำนี้"
ทันใดนั้นด้านข้างเรือปรากฎตีนตะขาบของพวกรถถังทำให้วิ่งขึ้นบกมา
"เป็นเรือนะเทิ้นน้ำสะเทินบกยังไงละ!!"เบจตะโกน
"อ๊ากกกก!!!"
"ใบพายเรือกลายเป็นตีนตะขาบ!!"
"เรือมันมีลูกเล่นแบบนั้นอยู่ด้วยเรอะ ไม่เห็นจะรู้เลย"โอเวนตกตะลึง
"ยิง!!!"ไฟเออร์แท็งยิงพวกบิ๊กมัม
"ก็เพราะฉันไม่เคยบอกแกไงล่ะ ในเมื่อตั้งใจจะทรยศอยู่แล้วฉันจะไปเผยไพ่ในมือให้พวกแกรู้ทำไมเล่า"เบจหัวเราะ
"ชิฟฟ่อน ย้ายเค้กมาที่นี่เลย"
"ไม่ไหวหรอกเค้กชิ้นใหญ่ขนาดนี้"
"จะย้ายไปเรือที่กำลังวิ่งเร็วขนาดนั้นได้ยังไง"
ซันจิยกขาเตะแล้วรถลากลอยขึ้นไปหาเรือเบจ
"เหวอ จู่ๆรถลากก็ลอยขึ้น"
"เกิดอะไรขึ้นล่ะเนี่ย"
"เตรียมที่บนดาดฟ้าเรือเอาไว้เลย เบจ!!"ซันจิสั่ง
พุดดิ้งเลือดกำเดาพุ่ง
"ขาดำ ดีล่ะมาเลย"
"หมอนั่นมันใครน่ะ ใช้แค่ขาข้างเดียว"
"มันเป็นกุ๊กเรอะ"
เค้กพุ่งลงดาดฟ้าเรือเบจอย่างปลอดภัย
"สุดยอดขาดำ เอาเค้กขึ้นเรือได้แล้ว!!!"
"กลิ่นหอมหวานอะไรกันนี่"
"เบจ เพซ!!!"เบจเข้าไปหาลูกและภรรยา
"ไม่บาดเจ็บใช่มั้ยที่รักของฉัน"
"ท่านพุดดิ้งทำใจดีๆไว้"กุ๊กไปดูพุดดิ้งที่เป็นลม
"สมแล้วที่เป็นเจอร์ม่า"พวกไฟเออร์แท็งค์ยกนิ้วให้ซันจิ
"ฉันไม่ใช่เจอร์ม่าโว๊ย!!!!"เขาตะโกน
แต่โอเวนยืนขวางทางอยู่
"ฉันอยากหนีไปทางทะเลฝั่งตะวันออกเฉียงใต้น่ะเบจ"ซันจิบอก
"ถ้าไปทางนั้นเราจะต้องวิ่งทับบ้านช็อกโกแลตไปหลายหลังเหมือนกันนะ"เบจกล่าว
"ช่วยไม่ได้หรอก นั่นเป็นทางเดียวที่พวกเราทุกคนจะออกจากเกาะได้ค่ะ"พุดดิ้งกล่าว
"ตาลุงนั่นยังอยู่ตรงนั้นอยู่เลย เค้าเป็นใครกันแน่นะ พวกโรคจิตเรอะ"ชิฟฟ่อนสงสัย
"ดีใจจังที่หลานมีความสุขโบกมือให้"ปอลมองเรือเบจ
"แอ๊ ฮ่าๆๆ"เพซเป็นคนเดียวที่เห็นปอล
"เป็นอะไรเหรอจ๊ะ เพซ"ชิฟฟ่อนมองลูก
"อย่าปล่อยให้หนีไปได้มันจะออกทะเลแล้ว"
"ห้ามใช้ปืนใหญ่นะ เดี๋ยวเค้กก็กระจุยไปด้วยหรอก"
"เรือรบทุกลำมุ่งหน้าไปที่ฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ของเกาะซะ เดี๋ยวนี้เลย"
เรือเบจแล่นออกทะเลไปได้
"เยี่ยม ออกจากเกาะโกโก้ได้แล้ว"
"มาได้ขนาดนี้คงไม่มีใครตามเรือจักรลำนี้ทันหรอก"
"ขอบใจนะเบจ รอดมาได้เพราะนายแท้ๆเลย"
"ฉันไม่ได้ทำเพื่อพวกแกนะโว๊ยเจ้าขาดำ!!"
"หือ ทำไมมันร้อนจังแฮะ?"ซันจิถาม
"ฟาเธอร์ สภาพทะเลมันแปลกๆครับเรโร"
พวกเขามองลงไปเห็นศพปลา
"ปลาลอยขึ้นมาเต็มไปหมดเลย!!!"
"ทะเลร้อนจนปลาตายเลยเรอะ!!?"
"เยี่ยมเลย เหยาะเกลือสักหน่อยคงอร่อยแน่
"เดี๋ยวเราก็จะโดนต้มเป็นรายต่อไปแล้วนะโว๊ย ไอ้บ้า!!!"
เบจหันไปมองเกาะโกโก้
"คนที่ทำแบบนี้ได้มีอยู่แค่คนเดียว ดูสิ นี่คือพลังความร้อนของโอเวน!!!"
"นรกทะเลเดือด!!!"โอเวนเอามือจุ่มลงน้ำทะเล
"ร้อน!!!"
"แย่แล้วแบบนี้อุณภูมิของช็อกโกแลตจะสูงขึ้นตามไปด้วย"
"ครีมสดก็เริ่มจะละลายเหมือนกัน!!!"
"ไอ้บ้านั่น คิดว่าบิ๊กมัมจะพอใจกับปลาต้มรึไงฟะ"ซันจิกล่าว
"ความร้อนทำให้ใบพายพังแล้วครับ!!"
"เฮ้ย นี่มันคิดจะจมเรือรึไงฟะ!!!"
"ท่านโอเวนลืมความสำคัญของเค้กก้อนนี้ไปแล้วเหรอ!!"
"แอ๊ะๆแอ๊ๆ"เพซหัวเราะ
"เป็นอะไรไปน่ะ จู่ๆก็หัวเราะมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ เพซ"
ปอลวิ่งถือไม้กระบองหินใหญ่ไปหาโอเวน
"ท่านโอเวนระวัง!!!"
"หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!!"ปอลทุบไม้ใส่หัวโอเวนหันก้มลง
"หมอนั้นเป็นใครกันน่ะ?"ชิฟฟ่อนถาม
"ศัตรูคู่แค้นของท่านโอเวนเหรอ?"
โอเวนเอามือออกจากทะเล
"ฟาเธอร์ อุณภูมิของน้ำทะเลลดลงแล้วครับ"
"เก็บใบพายซะ ใช้โอกาสนี้หนีออกจากเขตน้ำร้อนกันเลย"
"ครับ!!!"
โอเวนเดินเข้าไปหาปอลที่ฟาดเขา
"เธอ....นึกว่าจะตกทะเลไปซะอีก"
"แก....คิดจะฆ่าลูกเลี้ยงตัวเองรึไง"
ปอลมองไกลออกไปเห็นเรือเบจ
"เร็วเข้ารีบหนีให้พ้น"
"ครับคุณนาย"
"แอ๊ะๆ"เพซยังมองมาทางนี้
"หลานชายตัวน้อยที่ตาไม่รู้จักเอ๋ย หลานมีความสุขดีไหม? คุณพ่อคุณแม่คงให้ความรักเต็มที่เลยสินะ น่าเสียดายที่ตาไม่มีโอกาสได้ทำแบบนั้นเลย"
ปอลนึกถึงเมื่อ26ปีก่อนที่หลังชิฟฟ่อนกับลอร่าเกิดก็ถูกบิ๊กมัมทิ้งโดยไม่ได้กอดลูกสาวเลยสักครั้ง
"ชิฟฟ่อน พ่อดีใจที่ได้เห็นหน้าลูกวันนี้ ถึงลูกจะโดนไล่ล่าอยู่ก็เถอะ แต่ลูกก็ดูมีความสุขดี แค่นี้พ่อก็พอใจแล้วล่ะ"
โอเวนยกง้าวเพลิงจะฟันปอล
"แงๆๆๆ"เพซร้องไห้ใหญ่
"เป็นอะไรจ๊ะ!? เพซ"ชิฟฟ่อนถาม
"ไม่เป็นไรน๊า เราจะออกจากเขตทะเลร้อนแล้วจ้า"
"พ่อน่ะเป็นห่วงมาตลอดเลย คงมีหลายวันที่ลูกต้องเจอเรื่องยากลำบากสินะ คงมีหลายวันที่รู้สึกเหงาเกินทนใช่ไหม พ่อขอโทษนะที่ไม่ได้อยู่เคียงข้างลูกในเวลาแบบนั้นชิฟฟ่อน ถึงจะช้าไปหน่อยแต่พ่อก็อยากจะบอกลูกว่าขอแสดงความยินดีกับการแต่งงานของลูกด้วยนะ"
"ฉัวะ!!!"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น