One piece Another Nakama 2

ลำดับตอนที่ #270 : เค้กแต่งงาน

"กรี๊ดดดดด!!!!"

"กะ...เกิดอะไรขึ้นครับมาม๊า!!"

"เรียกพวกรัฐมนตรีมาเร็ว"

"มะ ไม่ยอมขยับเลย ตายซะแล้วโครงกระดูกที่น่ารักของฉัน"บิ๊กมัมถือบรู๊คปลอมอยู่

"ก็น่าเสียดายอยู่หรอกครับมาม๊า"โพรเมธิอุสกล่าว

"แต่วันนี้มีงานเลี้ยงน้ำชา แล้วก็..."

"เค้กแต่งงาน!!!!"บิ๊กมัมโยนบรู๊คปลอมทิ้งไป"ฮ่าๆๆ มาม่าๆๆๆๆ"

"เมื่อครู่คุณมอร์แกนส์ได้เดินทางมาถึงเกาะแล้วครับ ส่วนแขกท่านอื่นกำลังทยอยเดินทางมาที่ปราสาท"

@@@@@@@@@@@@@@

ห้องของพุดดิ้ง

"เป็นอะไรไปเหรอพุดดิ้ง ชุดแต่งงานก็เข้ากับเธอดีนี่นา"

"ฉันหดหู่นิดหน่อยน่ะ"

"เป็นอะไรของเธอ เครียดก่อนแต่งงานรึไง!? ฮ่าๆๆๆ"

"สำหรับฉันแล้วมันเป็นภาระทีาหนักหนามากเลยล่ะ ไนโตร โรบิยัน หลังจากฆ่าเจ้าโง่ซันจิเสร็จ เลือดก็จะกระเด็นมาโดนชุดจนเละเทะ แถมยังต้องเที่ยวไล่ลบความทรงจำหลายๆคน เพื่อจะได้กลับไปเป็นเด็กดีเหมือนเดิมอีก พอคิดว่าต้องทำทั้งหมดนั่นแล้ว มันโคตรจะน่ารำคาญเลยอะ"

อีกไม่นานจะถึงเวลาเริ่มงานเลี้ยงน้ำชาจากนรก

ด้านกลุ่มโจรสลัดไทโย พวกเขากำลังหลบหนีไปก่องงานเลี้ยงตามที่จินเบบอก โดยมัดเพคอมไว้ริมฝั่ง

@@@@@@@@@@@@@@@@@

ภายในปราสาท

"ไปอยู่ไหนมาน่ะเรจู?"ยอนจิกล่าว

"ก็พวกเธอทำเสียงดังทั้งคืนนี่นา ฉันเลยไปขอให้เขาเปลี่ยนห้องให้น่ะ"เรจุกล่าว

"อย่างไปยุ่งเรื่องของผู้หญิงสิเจ้าบ้า"นิจิกล่าว

"ไปกันเถอะ ดูเหมือนสถานที่จัดพิธีจะอยู่บนดาดฟ้า"จัดจ์กล่าว

"ซันจิไม่ได้หนีไปไหนใช่มั้ย?"

"ทั้งเจ้าบ่าวและเจ้าสาวเตรียมตัวเรียบร้อยแล้วครับ"อิจิจิถาม

"คิดจะทำอะไรกันแน่!? ซันจิ เธอเองก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าจากนี้ไปจะเกิดอะไรขึ้น"เรจุคิด

พลุถูกยิงขึ้นฟ้าเหนือเกาะ

"จะเริ่มแล้วน้าๆ"

"ได้เวลางานเลี้ยงน้ำชาของมาม้า"

มีรถม้าที่ลากด้วยหมูยักษ์วิ่งตะบึงมา

"รถหมูวิ่งตะบึงมาแล้วจ้า"

"จะทันเวลามั้ยนะ"

"ไปสายแน่เลย ต้องรีบแล้วสิ"

"แขกคนสำคัญโผล่ออกมาแล้ว!!!"

เหล่าผู้มีอิทธิพลในวงการใต้ดิน ราชินีย่านเริงรมย์ สตุสซี่, ราชาเงินกู้เถื่อน เทพแห่งโชคลาภ ดู เฟลด์, เจ้าพ่อสีปเหร่อ ดูรัก เพโคล รวมทั้งประธานวารสารเศรษฐโลก บิ๊กนิว มอร์แกนส์ ต่างจากคนอื่นที่เป็นนกตัวใหญ่

พวกเขารู้จักกันว่าเป็นจักรพรรดิโลกใต้ดิน

"สวัสดีๆ ยินดีต้อนรับ"เพรอสเพโรกล่าวทักทาย"เหล่าจักรพรรดิแห่งวงการใต้ดินทั้งหลาย ถ้าขึ้นไปโดยใช้ทางเดินในปราสาทก็อจจะช้าไปหน่อย"

"เพรอสเพโรคุง"

"ถ้าทุกท่านไม่ว่าอะไร ผมจะช่วยส่งไปให้ถึงเลยดีไหมครับ แบบนี้ไง"

เพรอสเพโรใช้พลังลูกกวาดเป็นบันไดวนสูงขึ้นไป

"ว้าว ยอดไปเลย!!!"

"ยอดเยี่ยมจริงๆ"

"ไม่ว่าจะดูยังไงรูปร่างของลูกกวาดนี้ มันก็สุดยอดงานศิลป์ชัดๆ"

"ขอบคุณครับที่ชม มาม้าน่ะเกลียดคนมาสายเป็นที่สุด เอาล่ะรีบไปกันเถอะครับ พวกคุณเป็นแขกกลุ่มสุดท้ายแล้ว"

พวกเขาเริ่มเดินขึ้นบันไดที่เริ่มเลื่อนขึ้นไป

"โอ้ บันไดขยับเองได้ด้วย"

"ดีจังเลยสะดวกมากเลยล่ะ"

เพรอสเพโรเอาลูกอมให้พวกเด็กๆ

"แบ่งกันดีๆล่ะ หลังจากนี้3นาทีจะเลียบันไดลูกกวาดด้วยก็ได้นะ"

"เย้!!!"

หน้าทางเข้างานเลี้ยงน้ำชา

"เปิดประตูเดี๋ยวนี้ แล้วไม่ต้องมาตรวจร่างกายฉันด้วย!!!"

"เอ่อ คุณครับเราไม่อนุญาตินะ"

"บิ๊กมัมอยู่ในนั้นแล้วใช่มั้ย!? งานเลี้ยงคราวก่อนก็มีบัตรเชิญส่งมาที่บ้านฉันเหมือนกันนะ แต่น่าเสียดายที่ฉันไปงานคราวนั้นไม่ได้จริงๆ วันนั้นฉันต้องไปงานศพแม่ ฉันส่งจดหมายแจ้งเรื่องนี้ไปแล้วแต่รู้ไหมบิ๊กมัมส่งอะไรกลับมา"

"ปังงง!!!"เศษหินเสริมฮาคิพุ่งเจาะหัวทำให้นักค้าอวัยวะ จิกร้าลงไปนอนตาย

"เฮ้ย ใครยิงมันน่ะ!!? หมอนี่เป็นแขกนะโว๊ย!!"เบ็จตะโกน

"สิ่งที่มันกำลังจะพูด คือรู้ไหมว่าบิ๊กมัมส่งอะไรกลับมา หัวของพ่อฉันที่นอนอยู่ในโรงพยาบาลตอนนั้นไงล่ะ วันนี้ฉันเลยมาเพื่อแก้แค้น เปิดประตูให้ฉันซะ ปังๆ จบด้วยเสียงยิงปืน และลูกน้องของแกสองคนก็ถูกมันยิงไปแล้ว"

"ขุนพลคาตาคุริ!!!"

เขาเป็นชายผมแดงสั้นสวมชุดสีดำมีรูปร่างกำยำ ผ้าพันคอเขาปิดบังตั้งแต่ปากลงมาหมด

กลุ่มโจรสลัดบิ๊กมัม หนึ่งในสามขุนพลสวีท ลูกชายคนรอวตระกูลชาร์ล็อต ชาร์ล็อต คาตาคุริ ค่าหัว1,057ล้านเบรี

"แต่ก่อนจะเกิดเรื่องแบบนั้นฉันก็เลยขว้างเม็ดเจลลี่บีนใส่มันซะ ฉันทำผิดตรงไหนหรือไง รุก เบ็จ แจ้งมาม้าไปซะว่านี่เป็นการตัดสินใจของฉันเอง แล้วแกก็จะตอบว่าเข้าใจแล้ว ถ้างั้นก็ไม่เป็นไร"

"คนที่รับมือยากที่สุดในงานเลี้ยงนี้ก็คือไอ้หมอนี่นี่แหละ มันเป็นสัตว์ประหลาดค่าหัวเกินพันล้านที่ฝึกฝนฮาคิสังเกตจนช่ำชองถึงขนาดสามารถมองเห็นอนาคตใกล้ๆได้ด้วย"

ประตูเกิดแล้วเหล่าจักรพรรดิโลกใต้ดินก็เดินเข้ามา

"เข้ามาได้เลยค่ะ"

"หืม กลิ่นหอมจังเลย"

"เป็นสถานที่น่ากินไม่เปลี่ยนเลยนะ"

"แอ๊กกกก!!!"เสียงร้องทำให้พวกเขาหันไปมองเห็นสมูทตี้

"ยินดีต้อนรับแขกทุกท่าน รับเครื่องดื่มต้อนรับสักหน่อยไหม?"

"โอ้ สมูทตี้"

"เครื่องดื่มวันนี้มีลาวาจากภูเขาไฟ สาวงามผู้แทงผู้ชายไปแล้ว100คน และยีราฟที่ร้องเสียงประหลาด"

"ขอยีราฟแก้วนึง"

"ได้เลย จะคั่นให้เดี๋ยวนี้แหละ"

สมูทตี้บีบคอยีราฟให้น้ำไหลลงแก้ว

"ก๊าก ฮ่าๆๆๆ"

"เด็ดสุดเลยนะเนี่ย"

"ทั้งรสชาติและความคล่องคอก็ดีเลิศ"

"ใกล้จะได้เวลาแล้ว"บิ๊กมัมเดินออกมา

"โอ้ บิ๊กมัมนี่นา"

"ทุกคน ขอบใจมากนะที่อุตส่าห์เดินทางมา ไม่ว่าจะมองทางซ้ายหรือขวา ทุกสิ่งที่ปรากฎแก่สายตาก็ล้วนเป็นขนมหวานทั้งนั้น กินและดื่มได้เท่าที่ต้องการเลย จงสนุกกันให้เต็มที่ซะ สนุกกับทุกอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้นที่นี่ในวันนี้!!"

@@@@@@@@@@@@@@@@

ดาดฟ้าปราสาทโฮลเค้กเหนือประตูทางเข้า วีโต้กำลังมองดูในงานเลี้ยง

"สุดยอด!!"

"ทำอะไรอยู่น่ะวีโต้?"เบจถาม

"ฟาเธอร์ นี่มันสุดยอดจริงๆครับ เมื่อกี้ประธานวารสารเศรษฐโลกกำลังพูดคุยกับผู้นำของเจอร์ม่า"

"จะคุยกันมันก็เรื่องปกติไม่ใช่รึไง ปากกับหูก็มีกันทั้งคู่นี่หว่า"

"ก็นะ แต่ว่าปาร์ตี้คราวนี้ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ เรโร ลูกชายคนโต รัฐมนตรีลูกกวาดเพรอสเพโร ลูกสาวคนโต รัฐมนตรีผลไม้ คอมโพท, ลูกชายคนรอง ขุนพลคาตาคุริ ลูกสาวคนที่14 ขุนพลสมูทตี้ ลูกชายคนที่3 ไดฟุกุ ลูกชายคนที่4 โอเว่น มีแต่พวกยอดฝีมือระดับปีศาจมารสทตัวกันนับไม่ถ้วนเลย

"ตอนที่ยังเป็นพวกเดียวกันก็อุ่นใจดีอยู่หรอก แต่พอคิดว่าทั้งหมดนี่จะกลายมาเป็นศัตรูแล้วมันก็เสียวสันหลังวาบเลยอ๊ะ เรโร"

"หือ? ศัตรู"ประตูได้ยินแล้วสงสัย

@@@@@@@@@@@@@@@@

ในงานเลี้ยง รูปใหญ่ของแม่ชีแก่ชราสูบบุหรี่ถูกนำมาวางไว้โต๊ะฝั่งตรงข้ามบิ๊กมัม

"โอ้ มาเธอคาร์เมล ใช่แล้ว มาเธอร์ของพวกเรา"

"แหม ดีจริงๆนะครับที่ได้เห็นมาเธอร์ยิ้มแย้มแจ่มใสในวันนี้"หนึ่งในแขกกล่าว"ที่จริงก็ไม่รู้หรอกว่ายัยนี้เป็นใคร"

"ฮ่าๆๆ ม่าม่าๆๆ ใช่แล้ว มาเธอร์นี่แหละคือแสงสว่างของโลกนี้"บิ๊กมัมกล่าว

"คือว่าปมเพิ่งได้มีโอกาสมาร่วมงานเลี้ยงน้ำชาเป็นครั้งแรกน่ะครับ ไม่ทราบว่าคุณกับคนคนนี้เกี่ยวข้องกันยังไงเหรอครับบิ๊กมีม"

"อย่าบังอาจมาถามซอกแซกเรื่องความทรงจำของฉัน!!!"บิ๊กมัมตะโกนทำให้ชายคนนั้นช็อคสลบไป

"เอาน่าปล่อยเรื่องนั้นไปเถอะ เรามีของขวัญมาฝากคุณนะชาร์ล็อต และก็มีของบางส่วนมาฝากให้ลูกสาวของคุณเป็นของขวัญงานแต่งในวันนี้ด้วย"

"โอ้ หีบสมบัติ ของโปรดฉันเลย มีอะไรอยู่ข้างในบ้างนะ"

"ฉันก็มีของขวัญให้เหมือนกันค่ะหลินหลิน"

"กรุณารับของขวัญจากฉันด้วยนะ"

"ของฉันเป็นของหายากจากทางใต้"

"ฉันขนส่งของฝากมาให้เหมือนกันจากทะเลเหนืออันแสนไกลเลยล่ะ"

"ฉันปลื้มปิติเหลือเกิน ขอบใจนะขอบใจ ขอบใจทุกคนมากขอบใจจริงๆ ฉันมีความสุขมาก"

"พูดถึงเรื่องหีบสมบัติแล้ว ฉันได้ยินมาว่าคุณเพิ่งจะได้สมบัติยิ่งใหญ่แห่งก้นทะเลมาได้ไม่นานนี้"

"อ้อ ข่าวรู้ถึงหูนายเร็วดีนะมอร์แกน ใช่แล้วฉันเพิ่งได้มา หีบสมบัติที่ตกทอดกันมาจากราชวงศ์ใต้ทะเลลึกจากรุ่นสู่รุ่น ด้วยเหตุผลที่ฉันไม่อาจหยั่งรู้ได้ เนปจูนน่ะตั้งใจลาจากสิ่งนั้นด้วยตัวเอง ตอนนี้มันจึงมาอยู่กับฉัน"

บิ๊กมัมเอากล่องออกมา

"นี่คือหีบสมบัติแห่งตำนาน ทามาเตะบาโกะ"

"โอ้ ช่างน่าดึงดูดอะไรอย่างนี้"

"ฉันสงสัยเหลือเกินว่ามีอะไรใส่อยู่ข้างในนั้น"

"ฉันจะเปิดกล่องของขวัญนี้หลังงานวิวาร์ของพุดดิ้ง พวกคุณทุกคนจะได้เห็นว่ามีอะไรอยู่ข้างในแน่นอน ฉันแทบรอไม่ไหวแล้ว"บิ๊กมัมกล่าว

ด้านนอกทางเข้างาน

"ฟาเธอร์ครับ"กุ๊กครัวเดินมา

"โอ้ เสร็จแล้วเหรอ?"

"การเตรียมหารขั้นต้นราบรื่นดีไม่มีปัญหาครับ"

"สถานการณ์ข้างล่างนั่นเป็นไงบ้างล่ะ?"

"พวกกุ๊กกำลังจัดปาร์ตี้ฉลองที่เตรียมอาหารงานเลี้ยงเสร็จครับ"

"พวกเราปิดทางเข้าออกทุกทางที่เข้ามาที่นี่ได้แล้ว"

"พวกเราได้วางหอยทากสื่อสารมีเขาเพื่อบล็อกสัญญาณวิทยุแล้วด้วยครับ ตอนนี้ห้องโถงงานแต่งถูกตัดขาดเรียบร้อยแล้วครับ"

"ทำได้ดีมาก ไปเปลี่ยนชุดได้"

"รับทราบ"พ่อครัวเดินไป

"ซีซาร์เอากระจการ"เบจทุบอกตัวเอง

"บ้าเอ๊ย ไอ้โง่นี่ เลิกเรียกฉันแบบนั้นได้แล้วโว๊ย"ซีซาร์โผล่มาจากท้องเบจและตั้งกระจก"นี่น่ะเหรอทางเข้างานเลี้ยงน้ำชาของแกน่ะ ขอให้สนุกแล้วกันนะพวกเศษสวะของโลก ชูโรๆๆๆ"

"แกเองก็สวะพอตัวแหละวะ ไม่รู้ตัวรึไง เอาเถอะ ไปซ่แนในกระจกสักแห่งตรงนั้นซะเร็วๆด้วย งานของแกคือถือกระจกนั่นและบินไปที่ห้องโถง เมื่อแกได้ยินเสียงบิ๊กมัมร้องตะโกนด้วยเสียงประหลาดนั่นเมื่อไหร่ สิ่งนั้นจะเป็นทางออกหนึ่งเดียวที่เรามี อย่าทำอะไรแผลงๆก็แล้วกัน"

"ฉันไม่คิดหักหลังแกตอนนั้นหรอกน่า!!!"ซีซาร์ตะโกน

"ซีซาร์ คลาวน์ แย่แล้ว เบจกับพรรคพวกกำลังวางแผนอะไรอยู่แน่"ประตูโฮมมี่คิด

ตอนนั้เบจหันไปมองประตูรู้ว่าเจ้าโฮมมี่ได้ยิน ลูกน้องเขาจัดการตัดผ่าหน้าโฮมมี่ประตูเป็นสองซีก

"ผมผ่ายัยนี่เป็น2ซีกแล้วครับ"

"ถ้าปากพล่อยเรือก็จมแบบนี้แหละ"เบจหันไปมองซีซาร์"เรามีเวลา30นาทีก่อนงานจะเริ่ม พวกหมวกฟางพร้อมลุยแล้วรึยัง?"

"แกดูด้วยตาตัวเองก็แล้วกัน พวกมันอยู่ในร่างกายแกไม่ใช่เหรอไง?"

เบจสร้างร่างแยกเข้าไปดูก็เห็นพวกเขากำลังหลับ

"เฮ้ย ไอ้พวกโง่!!! พวกแกนอนหลับทำซากอะไรวะ แล้วเรื่องเตรียมตัวจะว่ายังไง"

"ปล่อยให้พักไปเถอะ ตั้งแต่ขึ้นเกาะมาดูเหมือนพวกเขาจะไม่ได้นอนกันเลย ก่อนงานเริ่ม10นาทีฉันจะปลุกให้เอง"จินเบกล่าว

"พวกแกนี่มันเพี้ยนกันจริงๆ บอกไว้เลยนะถ้าทำตัวถ่วงแข้งขาขึ้นมาฉันจะตัดหางปล่อยวัดแน่"

"ไม่มีปัญหา ฉันจะช่วยเฝ้าระวังและจัดการเรื่องเตรียมตัวให้เอง"

เบจกลับมาด้านนอกถอนหายใจ

"ไอ้บ้าพวกนั้น!! ไม่อยากจะเชื่อเลย"เบจกล่าว

"ใช่มั้ยล่ะ!!!"

"แกเองก็กลับเข้ามาข้างในซะ เดี๋ยวฉันจะเดินเข้าไปในงานแล้ว ทุกคน เตรียมใจให้ดีล่ะ เมื่อเข้าไปแล้วก็ไม่มีทางถอยกลับได้อีกต่อไป"

ชั้น9 ห้องพักเจ้าบ่าวเจ้าสาว ซันจิกับพุดดิ้งสวมชุดแต่งงานรอเข้าไปในงาน

"ฉันน่ะ มาที่นี่โดยไม่ได้ตั้งใจว่าจะแต่งงานเลย พอได้มานั่งข้างๆเธอแบบนี้ เลยรู้สึกประหลาดใจมากเหมือนกำลังฝันอยู่เลย"

"แล้วความฝันนั้น เป็นฝันดีหรือฝันร้ายคะ?"พุดดิ้งถามด้วยใบหน้าไร้เดียงสา

"นะ...น่ารัก!!!"

"กะ ก็ต้องเป็นฝันดีสิ"

"จริงเหรอ? ดีจังเลย"

"ใจเย็นไว้ตัวฉัน ยัยนี่กำลังเล่นละครอยู่ หล่อนตั้งใจจะฆ่าฉันนะ อ๊ะ หรือว่าทั้งหมดนั่นเป็นแค่ความฝันจริงๆ ไม่ๆๆ อย่าโดนมันหลอกเซ่ เชื่อใจความทรงจำของตัวเองสิฟะ!!!"

"คุณซันจิเป็นอะไรรึเปล่าคะ?"

"อ๊ะ เปล่า เออ จริงสิ ตอนจุมพิตสาบานน่ะ ถ้าพุดดิ้งจังไม่อยากทำแบบนั้นต่อหน้าคนอื่น จะให้ฉันเปลี่ยนไปจูบหน้าผากก็ได้นะ"

"จูบที่ปากเถอะค่ะ เรากำลังจะเป็นสามีภรรยากันอยู่แล้วนี่นา"

"อ๊ากกก!!....พรวดดดด!!!"

"เฮ้ย เสียงอะไรน่ะ?"

"ท่านซันจิเลือดกำเดาพุ่งเอาตัวพุ่งชนกำแพงเฉยเลย"

"เลือดทะลักใหญ่แล้ว!!"

"แย่แล้วคุณซันจิ!!!"พุดดิ้งร้องมองด้วยสายตาเป็นห่วง

"อะไรของมันเนี่ยไอ้กัปปะลามกเอ๊ย!!! อยากฆ่ามันเร็วๆชะมัด"

ในงานเลี้ยงทุกคนกำลังฉลองดื่มกินอาหาร ก่อนที่เสียงแตรทรัมเป็ตจะดังขึ้น

"เอาล่ะ แขกผู้มีเกียรติทุกท่าน ได้เวลาเริ่มงานหลักของวันนี้แล้ว ลูกสาวคนที่35แห่งตระกูลชาร์ล็อตต์ ท่านชาร์ล็อตต์ พุดดิ้ง และลูกชายคนที่3แห่งตระกูลวินสโมค ซันจิ!! งานมงคลสมรสของทั้งสองท่านจะเริ่มขึ้น ณ บัดนี้"

"โอ้"มอร์แกนกล่าว

"กลุ่มโจรสลัดบิ๊กมัมแห่ง4จักรพรรดิและกองทัพแห่งความชั่วเจอร์ม่า66 หนุ่มสาวทั้งสองจะช่วยประสานความฝันของสองตระกูลอันชั่วร้ายให้เป็นทองแผ่นเดียวกัน"

"หึๆๆ"จัดจ์ยินดีความฝันของเขาจะบรรลุด้วยการใช้งานลูกชายไร้ค่า

บิ๊กมัมเหล่มองจัดจ์ที่หวังสูงไป

ซุสลอยแบกถ้วยชายักษ์ที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวโผล่มาโบกมือให้ทุกคน

"มาครีอาจ เดอ เครซง เมื่อทั้งสองผูกพันเป็นหนึ่งแล้ว บุปาแห่งความชั่วก็จะเบ่งบานขึ้นบนโลกใบนี้อีกดอกนึง จงเปล่งเสียงแซ่ซ้อง ให้กับวันที่งดงามจนดวงตาพร่ามัวนี้ ไชโย!!!!"

ซันจิยิ้มอย่างมีความสุขโดยมีพุดดิ้งกอดแขนเขาไว้

"ไอ้บ้านั่นทำไมเล่นได้อินกับบทขนาดนั้น"

บัดนี้งานแต่งที่ชุ่มโชกไปด้วยเลือดได้เปิดฉากขึ้นแล้ว

"ตื่นซะทีสิลูฟี่!!!"จินเบตบหน้าลูฟี่ พยายามปลุกแต่เขาหลับลึกมาก

"นายคิดจะทิ้งซันจิรึไง!!? เฮ้ ต้องใช้วิธีไหนถึงจะปลุกได้เนี่ย!?"

"คงเพราะเหนื่อยจากที่วิ่งไปทั่วป่ามาทั้งวันทั้งคืน ถ้าไม่มีของกินมาล่อคงไม่ยอมตื่นหรอก"นามิกล่าว

"เฮ้ มีเนื้อรึเปล่า? เราไม่มีเวลาแล้วนะ"ช็อปเปอร์ถามลูกน้องเบจ

"หือ? จะกินข้าวเช้ากันตอนนี้เนี่ยนะ?"

"พิธีเริ่มไปแล้วนะลูฟี่!!!!!"จินเบตะโกนใส่หูเขา

"บอกแล้วไงว่ายังหินวาย"ลูฟี่ละเมอ

"ซ่า!!!!"คิรัวร์สาดน้ำร้อนใส่

"จ๊ากกกกก!!!!"

"ตื่นเดี๋ยวนี้"คิรัวร์กล่าว

@@@@@@@@@@@@@@@

ในงานเลี้ยงทุกคนกำลังโห่ร้องยินดี

"คุณซันจิ ฉันมีความสุขจังเลยค่ะ"

"เพลงนี้จะเป็นเพลงสวดส่งวิญญาณของแกซันจิ"

"พุดดิ้งจัง ฉะ...ฉันก็เหมือนกัน"

"ไม่ได้นะไม่ได้!!! ถ้าเผลอละก็มีหวังโดนฆ่าแหง!!!"

พวกโฮมมี่หมากรุกกำลังเล่นดนตรีพร้อมหัวหน้าพ่อครัว

"จงปรากฎ อาหารแห่งงานมงคล เค้กแต่งงาน!!!"

จากนั้นเค้กแต่งงานใหญ่มโหฬารก็โผล่มาจากพื้นดิน โดยที่แท่นพิธีอยู่บนยอดเค้ก

"โอ้ว บราโว่!!!"

"งดงามเหลือเกินเจิดจริสเป็นที่สุด"

"ใหญ่โตอะไรปานนี้ แถมยังสง่างามมาก"

"น่ากินที่ซู้ด!!!"บิ๊กมัมร้องน้ำลายไหล

"เป็นเค้กแต่งงานที่ยอดเยี่ยมจริงๆ"มอร์แกนกล่าว

"ทำได้เยี่ยมมากสตรูเซ็น ฉันขอชมเลย อยากกินเร็วๆจัง"บิ๊กมัมกล่าว

"ยินดีเป็นอย่างยิ่ง"สตรูเซ็นก้มหัวลง

"น่ารักจังเลย ไม่นึกเลยว่าแท่นพิธีสาบานของเราจะเป็นเค้กหวานๆแบบนี้"

"แหะๆ เธอน่ะน่ารักกว่าเยอะจ๊ะ"

"อุ๊ย แหม คุณซันจิคนบ้า"เธอพูด

"รีบๆตายไปซะทีสิวะ!!!"

"พุดดิ้งจังสวยจังเลย เหมือนตัวฉันสมัยก่อนไม่มีผิด"

"กี่สิบปีมาแล้วล่ะเน็น"เขาพูดก่อนโดนเหยียบเท้า"โอ๊ย!!!"

"พูดแบบนี้อยากตายสินะ"

"จงสนุกให้เต็มที่เถอะเหล่าแขกทั้งหลาย เดี๋ยวทุกอย่างก็จะเปลี่ยนไปในพริบตา เอาล่ะเริ่มกันซะที โชว์สังหารโหด"

รอบๆตัวบิ๊กมัมพวกลูกๆต่างซ่อนปืนไว้

"โทษทีนะ แต่ช่วยหายไปจากโลกนี้ทีเถอะตระกูลวินสโมค"

"เชิญเลือกที่นั่งได้เลยครับ จะได้เวลาฉลองงานวิวาร์แล้ว"

"อิจฉาเจ้าซันจิจังเลยแฮะ ถ้ารู้ว่าได้แต่งกับสาวสวยขนาดนี้ฉันขอเป็นคนแต่งเองดีกว่า"ยงจิกล่าว

"กับลูกสาวของบิ๊กมัมเนี่ยนะ? พูดอะไรบ้าๆ"นิจิกล่าว

"อย่าลืมสิว่าหมอนั้นมันก็แค่เครื่องสังเวย ถ้าแต่งงานก็มีหวังโดนบิ๊กมัมควบคุมไปชั่วชีวิตแน่"อิจิ

เรจุมองไปรอบโต๊ะที่พวกเธอโดนลูกๆบิ๊กมัมล้อมไว้

"อย่างนี้นี่เอง เราโดนพวกพี่น้องตระกูลชาร์ล็อตต์ล้อมไว้แล้ส ที่นั่งอยู่ในตำแหน่งที่เล็งยิงได้ง่าย แถมพวกเรายังไม่มีอาวุธด้วย แบบนี้ตงจบสิ้นแล้วล่ะ แต่ก็ดีแล้ว เจอร์ม่าเป็นประเทศที่ไม่ควรมีอยู่บนโลกด้วยซ้ำ แต่ว่าซันจิ เธอน่ะหนีไปเถอะ"

ตอนนี้ซันจิกับพุดดิ้งยืนจ้องหน้ากันบนแท่นพิธี

"ทั้งในเวลาป่วยและเวลาสบาย ทั้งในยามมั่งมีและในยามยากจน ทั้งสองจะเดินทางร่วมทางกันจนกว่าชีวิตจะหาไม่"

"เร็วเข้าพวกนาย ไม่มีเวลาแล้วนะ!!"ลูฟี่วิ่งไปกินเนื้อๆผดเวย

"ที่สายก็เพราะนายไม่ยอมตื่นนั่นแหละ!!!"ทุกคนตะโกน

"ท่านทั้งสองจะสาบานว่าจะรักและซื่อสัตย์ต่อกันหรือไม่"

คาตาคุริมองอยู่และเห็นอนาคตที่พุดดิ้งทรุดลงพื้น

"เป็นอะไรไปพุดดิ้ง ทำไมเธอถึงทรุงลงไปแบบนั้นล่ะ?"

"เชิญเปิดผ้าคลุมเจ้าสาวแล้วจุมพิตสาบานได้"

คาตาคุริเดินไปข้างหน้า

"มีอะไรเหรอพี่?"

"มันเห็นอนาคตอีกแล้วคาตาคุริ"เบจคิด

"จะเปิดผ้าคลุมหน้าล่ะนะ"

"ค่ะ"

"หึๆ ดูซะให้เต็มตาซันจิ ดูสิ่งที่น่าชิงชังนี่"

ซันจิเปิดผ้าคลุมหน้า เผยให้เห็นดวงตาที่สามบนหน้าผาก

"ตาที่สามของฉัน!!"

ซันจิเบิกตากว้าง

"เด็กดี แบบนั่นแหละ"

"ช่างเป็นดวงตาที่งดงามเหลือเกิน"

"เอ๋!?"พุดดิ้งประหลาดใจจนหยุดชะงักและเริ่มร้องไห้ออกมา

"อ๊ะ ขอโทษที พอได้เห็นใกล้ๆก็เลยเผลอตัว หลงใหลขึ้นมา"

"มัวทำอะไรอยู่!? ช้าเกินไปแล้วนะพุดดิ้ง"

พุดดิ้งทรุดลงพื้นไป

"หมอนี่มันพูดอะไรของมัน อย่ามาล้อกันเล่นนะ ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีใครบอกว่าดวงตานี่งดงามเลยสักครั้ง"

"เป็นอะไรไปพุดดิ้ง รีบๆยิงซะทีสิ"

พุดดิ้งนึกถึงสมัยเด็กที่ทั้งแม่บอกว่าน่าเกลียดให้เอาผมปิดไว้ พี่น้องก็พากันล้อเลียนและแกล้งเธอ นั่นทำให้เธอมีนิสัยซาดิสและโกหกมาจนวันนี้

"อย่ามาทำตัวงี่เง่ากับฉันนะ แกจะโดนฆ่าอยู่แล้ว ฉันนี่แหละจะฆ่าแก!!!"

"ฉันเป็นสัตว์ประหลาดสามตาที่น่ารังเกียจนะไม่เห็นรึไง!!!"

"พุดดิ้งจัง"ซันจิเรียกเธอ

"ไม่ได้การหลวงพ่อ แกจัดการแทนเลย"บิ๊กมัมส่งสายตาบอก

หลวงพ่อหยิบปืนออกมา

"เปล่าประโยชน์มันจะหลบได้"คาตาคุริหยิบเม็ดเจลลี่บีนดีดออกไป

แต่ซันจิหลบมันและพุ่งไปเจาะหน้าผากหลวงพ่อแทน

"หลบได้เรอะ!!"

ซันจิมองไปทางคาตาคุริที่ยิงมา

@@@@@@@@@@@@@@

"สัญญาณเสียงปืนมาแล้วลูฟี่"นามิกล่าว

"ดีล่ะ ยังทันเวลา"

@@@@@@@@@@@@@

"บาทหลวงยิงปืนเรอะ ไม่สิโดนใครยิงเข้า ทำไมกัน?"จัดจ์ลุกขึ้นยืน

เรจุมองเหตุการณ์ไม่คาดฝันเงียบๆ

"เกิดอะไรขึ้นคาตาคุริ พุดดิ้งเป็นอะไรไป?"

"ไม่ใช่เวลามาห่วงเรื่องนั้นแล้วมาม๊า นี่เป็นเหตุการณ์ที่อยู่เหนือการคาดเดาทั้งหมด ผมเองก็ทำอะไรไม่ได้เหมือนกัน"

"เอาไงดี ซันจิยังไม่ถูกยิงเลย"

"ดำเนินการตามแผนต่อมั้ย?"

@@@@@@@@@@@@@

ด้านในกระจก

"ขอโทษนะมาม๊า หนูต้องจำใจยอมเชื่อฟังพวกมันจริงๆ"บรูว์เล่ร้อง

"ไม่มีทางหยุดได้แล้ว"

"ไปกันเลย เราจะพาซันจิกลับไปให้ได้"

@@@@@@@@@@@@@

คึ่กๆๆๆ"เค้กแต่งงานเริ่มสั่นไหว

"อะไรน่ะ?"

"เค้กแต่งงานมันดูแปลกๆนะ"

"ตูมมมม!!!"เค้กแต่งงานระเบิดมีลูฟี่จำนวนมากพุ่งออกมา

"บิ๊กมัม!!!!"

"หาาาา!!?"บิ๊กมัมร้องด้วยความตกใจ ลูกๆเธอและบรรดาแขกก็ตกตะลึง