One piece Another Nakama 2

ลำดับตอนที่ #258 : มาถึงเกาะโซ

นิวมารีนฟอร์ด - ศูนย์บัญชาการแห่งใหม่

นายทหารเข้ามารายงานคิซารุ

"กลุ่มโจรสลัดเอโอที่เคยอยู่ในสังกัดกลุ่มโจรสลัดหนวดขาวถูกโค่นล้มแล้วครับ"

"เจ้านั่นอีกแล้วเหรอ?"คิซารุถามขณะตัดเล็บ

"ครับ เจ็ดเทพโจรสลัดเอ็ดเวิร์ด วีเบิ้ลครับ"

"พวกกัปตันที่เคยอยู่ในสังกัดหนวดขาวถูกจัดการไปกี่รายแล้วล่ะ?"คิซารุถาม

"16คนครับ"พลโทตอบ"เหมือนกับที่ผ่านมา"หลังโต้เถียงกันบางอย่าง เมืองทั้งเมืองก็ถล่มราวกับโดนพายุพัด มีผู้บาดเจ็บล้มตายประมาณ600คน ทุกแห่งที่หมอนี้ผ่านไปแม้แต่ประชาชนก็ได้รับความเดือดร้อนไปด้วยครับ ถึงเป็นเจ็ดเทพโจรสลัดแต่เราก็ไม่ควรนิ่งเฉยนะครับ"

"ลำบากใจนะเนี่ย"คิซารุกล่าว

"เขาอ้างตัวว่าเป็นลูกชายแท้ๆของหนวดขาวเอ็ดเวิร์ด นิวเกท ทำให้หลายคนเกรง แต่หลายคนก็สงสัย"

"อืม เรื่องนั้นความจริงจะเป็นยังไงก็ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับพวกเราเลย เป็นพ่อลูกกันแล้วยังไง สิ่งสำคัญคือเจ้านั้นเป็นโจรสลัดที่มีกำลังแข็งแกร่ง เรียกได้ว่าพอๆกับหนวดขาวสมัยที่ยังหนุ่ม และความแข็งแกร่งนั่นแหละที่เราต้องการ"

__________________

เมืองแห่งหนึ่งในนิวเวิร์ลที่ลุกเป็นไฟ ร่างของโจรสลัดมากมายนอนเลือดท่วมตัว มีร่างใหญ่ร่างหนึ่งถือง้าวเดินอยู่

"ทุกคนโง่และไร้สาระมาก พวกเขาทุกคนพูดเหมือนๆกัน ว่าลูกชายของหนวดขาวมีแค่กลุ่มโจรสลัดหนวดขาวเท่านั้น แม่ครับๆ ผมคือลูกชายของหนวดขาวใช่มั้ย หนวดผมก็สีขาว"

เขาเป็นชายร่างสูงใหญ่ มีกล้ามเนื้อเยอะ ส่วนขาดูเล็กกว่า มีผมสีบลอนด์ยาวลงมาและหนวดสีขาว เขามีรอยเย็บแผลที่คอกับตาซ้ายลากลงมา สวมเสื้อก้ามดำที่มีสัญลักษณ์โจรสลัดเหมือนหน้าเขา

เขาคือเจ็ดเทพโจรสลัดคนใหม่ที่มาแทนที่คิรัวร์ เอ็ดเวิร์ด วีวิล ที่อ้างตัวว่าเป็นลูกชายแท้ๆของหนวดขาว อดีตมีค่าหัว480ล้านเบรี

"ใช่แล้วจ๊ะที่รัก กลุ่มโจรสลัดหนวดขาวเป็นเพียงแค่ครอบครัวที่สมมุติขึ้นมา แกต่างหากที่เป็นลูกชายคนเดียวของโจรสลัดที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก หนวดขาวยังไงล่ะ"

คนที่พูดเป็นหญิงแก่ตัวเตี้ยถือไม้เท้า เธอมีผมบลอนด์ยาวเรียบระต้นคอและสวมแว่นกันแดด สวมเสื้อสีม่วง ประดับสร้อยคอทองคำและผ้าคลุมสีเหลือง

มิส บัคกิน หญิงที่อ้างตัวว่าเป็นคนรักของหนวดขาว

"และฉันคือผู้หญิงที่หนวดขาวรัก"บัคกินกล่าว

"เชิดหน้าขึ้นไว้ที่รัก"บัคกินเข้าไปตีเท้าวีวิล

"ผมเจ็บนะแม่"

"ดูนี่สิ"บัคกินยกกระดาษให้ดู

"อะไรน่ะ กระจกเหรอ?"

"ไม่ใช่ มันคือรูปของหนวดขาว"

"โอ้ ผมคิดว่านั่นคือกระจกซะอีก"วีวิลกล่าว

"แกดูเหมือนเขามาก ไม่มีทางที่แกจะไม่ใช่ลูกชายของหนวดขาว แกงี่เง่าแบบนี้ได้ยังไงกัน"

"โอ๊ะ ขอโทษครับแม่"วีวิลกล่าว

"แต่ฉันให้อภัยแก เพราะว่าฉันรักแก"

"แม่!!!!!!"

"เอาล่ะ ไปได้ล่ะ ไหนพูดถึงสิ่งที่แกต้องทำซิ"

"อืม.....ผมลืมไปแล้ว"

"ตามหาลูกน้องของกลุ่มโจรสลัดหนวดขาวอย่างฟินิกซ์ มัลโก้ และเอาบางอย่างกลับมา นิวเกท พ่อของแกต้องทิ้งสมบัติมหาศาลไว้ให้แกสิ และแกก็เป็นทายาทที่แท้จริง เพราะแกเป็นลูกชายทางสายเลือดของเขา"

"อ้อ เข้าใจแล้วครับ เข้าใจแล้ว"

ในตอนนั้นนกส่งหนังสือพิมพ์บินผ่านมาและบินลงมาเอาหนังสือพิมพ์เช้านี้ให้บัคกิน

"อ้อ ใช่ แต่สิ่งที่ผมอยากทำจริงๆคือการแก้แค้น ผมอยากแก้แค้นหนวดดำที่ฆ่าพ่อไป"วีวิลร้องไห้"ผมจะฆ่ามัน ผมจะไม่ให้อภัยมันแน่นอน"

"เจ้าเด็กโง่ จะแก้แค้นไปเพื่ออะไร แกไม่ได้เงินสักเบรีเดียวเลย พวกเราต้องการเงิน แกต้องไปรับมรดกสมบัติของพ่อแก"

"แม่พูดถูกแล้ว"วีวิลพยักหน้า

"หืม!!?"บัคกินอ่านหน้าแรกของหนังสือพิมพ์

"มีอะไรเหรอครับแม่?"

"โดฟลามิงโก้แพ้แล้ว"บัคกินกล่าว"เขาอีกแล้ว หลานของการ์ป พวกเขาบอกว่ามัลโก้และคนอื่นๆพยายามปกป้องมันกับเนตรแดงในมหาสงครามด้วย"

"งั้น บางทีเขาอาจจะรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับมัลโก้ก็ได้ พวกเราควรไปสู้กับเขาเหรอ?"วีวิลถาม

__________________

1สัปดาห์หลังออกเดินทาง

"หมอกหนาเป็นบ้ามองข้างหน้าไม่เห็นเลย"แกมเบียกล่าว

"เมาเรือง่ายไปแล้วนะ พวกนายเป็นโจรสลัดจริงเหรอเนี่ย?"โซโลถาม

"หมวกฝรั่งๆ คุณย่าบอกว่าถ้าเคี้ยวแล้วจะทำให้รู้สึกดีขึ้น"บาโธโลมีโอกล่าว

"เพราะงั้นเรือลำนี้ถึงได้มีหมากฝรั่งแปะอยู่ทุกที่ใช่มั้ยเนี่ย?"อุซปถาม

"ฮ่าๆๆ ตลกเป็นบ้าเลยนะ"ลูฟี่กล่าว

"บอสครับ มีบางอย่างอยู่ที่2นาฬิกาครับ"

"ไอ้ที่ว่านั่นมันคืออะไร อ๊วก!!"

"ในหมอกหนาๆนั่นเหมือนจะมีภูเขาไม่ก็สัตว์ประหลาดน่ะครับ"

"สัตว์ประหลาดที่มองเห็นเป็นภูเขาได้เนี่ยมันจะมีได้ไงล่ะเจ้าบ้า"

"แต่ที่ผมจ้องเนี่ยเห็นมันขยับตัวช้าๆด้วยนะครับ"

"ฉันว่าแกคงเมาไปแล้วละมั้ง อ๊วก!!!"

"ภูเขาขยับได้เรอะน่าไปดีจัง--"

"เดี๋ยวก่อนสิ สิ่งที่จ้องทำในตอนนี้คือออกจากเขาวงกตหมอกนี่ให้เร็วที่สุดต่างหากเล่า ถ้าไปชนกับหินโสโครกเข้าเรือล่มนะเฟ้ย

"เดี๋ยวก่อนก็อด"

"นายเรียกฉันว่าก็อดเรอะ ฉันเขินนะ ชายค่าหัว200ล้านก็เขินเป็นนะ"อุซปกล่าว แฟรงกี้จ้องเขาจากด้านหลัง

"เรื่องของนายน่ะระดับพลเรือเอกคงเช็คดูกันหมดแล้วล่ะ"ลอว์พูดทำให้อุซปหยุดดีใจยกบีเบิ้ลการ์ดออกมา"ดูนี่ บีเบิ้ลการ์ด มันชี้ไปทางนั้น"

"จริงด้วย พวกพ้องของนายอยู่ที่นั่นสินะ"ลูฟี่กล่าว

"ได้ยินมาว่าโซลเป็นเกาะที่อยู่กลางคลื่นลมทะเลและมีหมอกหนาทึบเพื่อป้องกันการบุกรุกน่ะ"

"ที่นี่ก็คลื่นลมแรงนะ เก็บใบเรือซะ เราจะพายเรือไปข้างหน้ากัน"

"รับทราบครับ แหวะ!!"

"ทำไมเสียงอ๋อยกันแบบนั้น"

"อุซป สีหน้าไม่ดีเลยนะ เอาหมากฝรั่งไหม?"โรบินถาม

"ลืมมองความจริงซะสนิทเลย"อุซปกล่าว

เรือโกอิ้งรุ่นพี่ลูฟี่พายเข้าไปหาเงายักษ์นั่นและเริ่มเห็นชัดขึ้น

"นั่นคือเกาะที่เรียกว่าโซเหรอ?"ลูฟี่ถาม

"ผมว่ามันดูแปลกๆนะครับ"บาโธโลมีโอกล่าว

"แบบนี้แย่แน่ รีบหนีเร็ว หันเรือๆๆ"อุซปร้อง

"ไม่หรอก มันคือที่นี่แหละ"ลอว์กล่าว

"แต่ไอ้นี่.."คิรัวร์กล่าว

พวกเขาเห็นช้างมหึมาที่เดินข้ามทะเลและเหมือนจะมีบางอย่างอยู่บนหลังช้าง

"ล้อเล่นใช่ไหม เราจะขึ้นไปบนนั้นได้ยังไง!!!"วีวี่ร้อง

"บินไปไง พวกเธอมีพรมวิเศษอะไรนั่นนี่"โมเน่พูดมองเซียร์

"มันรับน้ำหนักเกินต้องฟื้นพลังงานอีกสัปดาห์"เซียร์กล่าว

"มีอย่างงั้นด้วยเหรอ"คิรัวร์แปลกใจเล็กน้อย

"โทราโอะแต่นี่มันช้างนะ"ลูฟี่กล่าว

"ใช่ โซลเป็นสถานที่ที่อยู่บนหลังช้างนี่แหละ"ลอว์กล่าว

"เอ๋!!? นี่มันมีชีวิตเหรอเนี่ย!!?"อุซปร้อง

"มันยังขยับอยู่ เพราะงั้นมันถึงเป็นเกาะลึกลับที่อยู่ไม่เป็นที่ เพราะไม่ใช่พื้นดินล็อคโพสถึงได้จังไม่ได้ไงล่ะ ฉันก็พึ่งเคยมาครั้งแรกเหมือนกัน ที่มันหันหลังให้เราอยู่ตอนนี้ เป็นไปได้ว่าพวกขาดำน่าจะมาถึงก่อนเราแล้วล่ะ"

"แสดงว่าพวกเราไล่ตามช้างที่กำลังเดินหนีไปสินะ"เทียร์กล่าว

"เออ เตรียมตัวขึ้นฝั่งกันได้แล้ว"ลอว์หันไปถามบาโธโลมีโอ"ช่วยแบ่งเสบียงให้พวกเราหน่อยได้มั้ย?"

"ทำไมจะต้องให้นายด้วย?"บาโธโลมีโอประท้วง

"งั้นแบ่งให้พวกหมวกฟางได้ไหม?"ลอว์เปลี่ยนคำ

"ทุกอย่างที่พวกเรามีเอาไปให้หมดได้เลยครับ"

"นี่เหรอโซล โลกภายนอกมีสิ่งแปลกๆอยู่มากจริงๆนะเนี่ย"คินเอมอนกล่าว"หวังว่าโมโมโนะสุเกะจะปลอดภัยดีนะ"

"นี่ ข้าน้อยได้ยินว่าที่โซลมีชนเผ่าที่เกลียดมนุษย์อยู่ด้วยนะ"คันจูโร่กล่าว

"ใช่แล้วล่ะ เผ่ามิ้งน่ะ ได้ยินว่าเผ่านี้ไม่ยอมให้มนุษย์เข้าใกล้และมีประวัติเกือบพันปีแล้วล่ะ"

"พันปี!!? บนหลังช้างเนี่ยนะ งั้นเจ้าช้างนี่ก็มีอายุเป็นพันปีแล้วสิ!!!"ลูฟี่ตะโกนประหลาดใจ

เรือบาโธคลับแล่นไปตามขาและเจอบางอย่างในหมอก

"นั่นมัน....."

"อะไรน่ะ อย่าบอกนะว่ามันคือ...."บาโธโลมีโอกล่าว

พวกดขาเห็นใต้ขาช้างคือเรือซันนี่ที่ไร้รอยขีดข่วน

"เรือซันนี่"ลูฟี่กล่าว

"ว๊ากกกก!!!!!"บาโธโลมีโอร้องไม่หยุด

"หุบปากน่า"โซโลตะโกน

"งั้น นั่นมัน มันคือเรืออันยิ่งใหญ่ที่บรรทุกกลุ่มคนที่น่าเคารพของกลุ่มโจรสลัดหมวกฟาง รุ่นพี่เธาซันต์ ซันนี่ ผมรู้สึกโชคดี โชคดีอะไรอย่างนี้"

"โชคดีจริงๆ"

"อย่าไปบูชามันสิ!!!"อุซปตะโกน

"ดีจัง แสดงว่าพวกเขามาถึงโซแน่นอน"โรบินกล่าว

"ฉันคิดว่าพวกเขาคงหนีบิ๊กมัมมาได้อย่างราบรื่น"แฟรงกี้กล่าว

"เฮ้ ซันจิ นามิ ช็อปเปอร์ บรู๊ค และ...เจ้าแก๊ซนั่นชื่ออะไรนะ?"ลูฟี่นึกชื่อซีซ่าร์ไม่ออก

"ซีซ่าร์"เซียร์กล่าว

"อ้อ ใช่ ฉันเกลียดเจ้านั้น"ลูฟี่กล่าว

"ไม่มีใครตอบมาเลย"อุซปกล่าว

คิรัวร์รีบใช้เดิมจันทร์โดดข้ามไปที่เรือซันนี่ ที่แรกที่เขาไปคือห้องของเขากับภรรยา แต่ไม่เจอนามิ โมเน่บินมาข้างกาย

"หืม นี่ห้องคิรัวร์กับแฟนคนอื่นเหรอ"โมเน่คิดในใจ

ตอนนั้นเองเรือก็เริ่มสั่นสะเทือน

"อะไรน่ะ!?"อุซปถาม

"ขาของช้างขยับอยู่"แฟรงกี้กล่าว

ช้างเดินไปแล้วเรือซันนี่ก็เริ่มห่างไป

"เดี๋ยว เฮ้ย ตามไปสิ"

"ครับ หัวหน้า"

"บาเรียบันได!!!"บาโธโลมีโอสร้างทางบันไดเหมือนสะพานโค้งเชื่อมกับเรือซันนี่และแล่นไปพร้อมกัน

ช้างหยุดไปทำให้เรือโกอิ้งรุ่นพี่มาอยู่ข้างเรือซันนี่ได้

"มันหยุดแล้วเหรอ?"บาโธโลมีโอถาม

"ไม่ ขาอีกข้างนึงกำลังก้าวไปด้านหน้า" 

"ขาข้างนี้จะก้าวไปอีกครั้งเร็วๆนี้"

"พวกรุ่นพี่ทุกคนรีบข้ามไปเลยครับ....พวกเขาหายไปไหนแล้วเนี่ย?"

บาโธโลมีโอหันไปเห็นกลุ่มหมวกฟาง คินเอมอนและโคจูโร่กำลังเดินข้ามสะพานบาเรียของเขา

"โอ๊ะ พวกเขากำลังข้ามไปแล้ว!!!!!"

ทุกคนต่างข้ามมาถึงเรือซันนี่

"คิรัวร์ เห็นคนอื่นไหม?"ลูฟี่ถาม

"ดูเหมือนจะไม่อยู่ที่นี่"คิรัวร์กล่าว

"ฉันว่าพวกเขาคงไปที่เกาะ"ลอว์กล่าว

"อื้ม ไปหาพวกเขากันเถอะ"ลูฟี่กล่าว

"เอาล่ะ ดูแลตัวเองด้วยนะทุกคน"อุซปกล่าว

"นายก็ต้องมาด้วย"

_______________________

บัลติโก้ กองบัญชาการใหญ่กองทัพปฎิวัติ

"คุณดราก้อน กองทัพปฎิวัติชนะไปทั่วโลกเลยครับ"

"ความพ่ายแพ้ของดองกี้โฮเต้ แฟมิลี่ มีประเทศมากมายที่เกี่ยวข้องกับการซื้อขายอาวุธ สถานการณ์ของสงครามนี้กำลังถูกจับตามอง แต่บอกพวกเขาว่าอย่าตื่นเต้นมากเกินไปกับชัยชนะ"

"ครับผม"

"รัฐบาลโลกจะไม่เงียบเฉยแน่ ไซเฟอร์ โพล ถูกเรียกตัวมาเป็นกำลังเสริมในช่วง2-3ปีนี้ บอกพวกเขาให้ระมัดระวังให้ดี"

"ครับผม"

"คุณดราก้อน"โคอาล่าเดินเข้ามา"พวกเขาบอกว่าเจอแร่พิเศษในอาวุธที่พวกเรานำกลับมาจากเดรสโรซ่าค่ะ"

"แร่งั้นเหรอ?"

"คุณรู้จักแร่เหล็กเมามั้ยคะ?"โคอาล่าถาม"มันค่อนข้างหายากและมีแค่2-3ประเทศเท่านั้นที่สามารถทำเหมืองได้ ดังนั้นพวกเขาก็อาจจะสามารถค้นหาว่าจริงๆแล้วอาวุธถูกทำขึ้นที่ไหน"

"โอ้ นี่เป็นข่าวดีมาก"

"ค่ะ"

"เธอได้พาสมาชิกของเราที่หายตัวไปที่เดรสโรซ่ากลับมาด้วย เธอทำได้ดีมากเลยล่ะ"

"แหม ถ้าไม่มีซาโบ้กับลูฟี่คุงก็คงทำไม่ได้หรอกคะ"

"โรบินเป็นยังไงบ้าง ฉันได้ยินว่าเธอถูกจับที่เกาะชาบอนดี้แต่นั่นคงเป็นข่าวผิดๆ"

"ใช่ค่ะ เธอไม่ได้ถูกจับและใช้ชีวิตตามปกติ แล้ว....จะไม่ถามถึงลูฟี่คุงเหรอคะ?"

ดราก้อนถอนหายใจ

"อ่า ฉันได้ยินมามากพอแล้วล่ะ"เขากล่าว

"อ้อ ซาโบ้คุงคงเล่าให้คุณฟังเยอะแล้ว"โคอาล่ากล่าว

ด้านนอกซาโบ้กับทดลองพลังผลปีศาจเพลิงที่เขาได้ไป

"ยังไงซะโคอาล่า พวกเราต้องการความช่วยเหลือจากพวกเขา"

"พวกเขา?"

"จงเรียกตัวผู้นำของกองกำลังปฎิวัติทั่วทั้งโลกมา"

"ได้เลยคะ"โคอาล่าพูดแล้วจะเดินจากไปก่อนชะงัก"อะไรนะค่ะ!!? จะเรียกรวมพวกเพี้ยนๆนั้นอีกแล้วรึคะ!?"

__________________

ทะเลแห่งหนึ่งในนิวเวิร์ล มีเรือสองลำที่ด้านข้างเรือเป็นท่อนไม้แพ ใบเรือสีดำ ธงโจรสลัดหัวกะโหลก3อันและกระดูกไขว้หลายอัน มีเขียนว่าหนวดดำบนธง

"ปิรุๆๆๆๆๆ....กริ๊ก!!"

"นี่ราฟิตพูด"

"นี่คือ...เบอร์เจส นี่ฉันเอง"

ราฟิตผ่านมา2ปีหน้าตาไม่ได้เปลี่ยน แต่ใส่ชุดีดำและผ้าคลุมสีขาว ตอนนีเขาเป็นกัปตันเรือลำดับที่5ของกลุ่มโจรสลัด จักรพรรดิหนวดดำ

"เบอร์เจส แกเองเหรอ พวกเราไปที่เดรสโรซ่าเพื่อรับแก แต่แกก็ไม่อยู่ที่นั่น?"ราฟิตถาม

"ใช่ ขอโทษนะ ฉันหมดสติไปเลยไม่ได้ติดต่อน่ะ"

"โอ้ เจ้าบ้านั่นยังมีชีวิตอยู่"ชิริวพูดขณะกำลังนั่งขัดดาบตัวเอง เขาดูไม่เปลี่ยนไปและยังใส่ชุดผู้คุมอิมเพลดาวน์ แต่เปลี่ยนมาใส่ผ้าคลุมสีขาว เขาเป็นกัปตันเรือลำดับที่2ของกลุ่มโจรสลัด จักรพรรดิหนวดดำ

"แกไปอยู่ที่ไหนมา? ตอนนี้แกอยู่ที่ไหน?"ราฟิตถาม

"ทั้งหมดเป็นสีขาว มันเป็นเกาะที่ขาวเหมือนหิมะ ฉันซ่อนตัวอยู่ที่ก้นเรือ บอกกัปตันทีชที ถ้าพวกเราบุกมาที่นี่ตอนนี้ พวกเราก็จะได้อาวุธจำนวนมหาศาลเลย"

"ผู้บัญชาการทีช ต้องให้ฉันบอกแกกี่ครั้ง?"

"อย่าลืมพาด็อก คิว มาด้วย ฉันกำลังบาดเจ็บมาก"

"เบอร์เจส บอกพวกเราซะที แกอยู่ที่ไหน?"ชิริวถาม

___________________

เบอร์เจสนอนพิงก้อนหินภายในเงา

"ฉันไม่รู้ชื่อเกาะ มันเป็นสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย ตามบีเบิ้ลการ์ดของฉันมาที่นี่ ดราก้อนและเจ้าซาโบ้ที่น่ารังเกียจนั่นอยู่ที่นี่ด้วย ฉันเจอมันแล้ว ศูนย์บัญชาการใหญ่ของกองทัพปฎิวัติ วี้ฮ่าๆๆๆ"

เบอร์เจสอยู่ที่โขดหินบนเกาะบัลติโก้

___________________

บัคกี้ ทาวน์ เกาะเอ็มตี้ บลัฟในนิวเวิร์ล มันดูเหมือนเต็นท์คณะละครสัตว์ใหญ่มากกว่าเมือง

ที่นี่เป็นที่ตั้งของบากี้เดลิเวอรี่ เอเจนซี่โจรสลัดรับจ้าง

"ปิรุปิรุๆๆๆๆ"

"ฮัลโหลๆ"

"ยังมีของเหมือนวันก่อนมั้ย?"

"มีสิ"

"สวัสดี ขอบคุณที่ใช้บริการนะ"

"พวกเราต้องการด่วนเลย ด่วนมากๆ"

"ผู้อำนวยการบากี้"

"ฮ่าๆๆ ต้องการอะไร?"

"พวกเราได้รับออร์เดอร์มากมายและหอยทากก็ดังไม่หยุดเลย"

"ดี ดีมาก"

"ตั้งแต่พวกเขาไม่สามารถซื้ออาวุธจากโดฟลามิงโก้ พวกเขาก็กลับมาใช้บริการจากโจรสลัดรับจ้าง พวกเราจะได้รับโทรศัพย์เยอะมากเลยล่ะ พวกเรากำลังครองจุดสูงสุดของตลาดค้าอาวุธ"

"ฮ่าๆๆ พวกแกได้ยินมั้ย!!?"บากี้ตะโกน ใช้พลังแยกส่วนออกไปทำให้ตัวเขาดูใหญ่โตขึ้น

"ใครที่กินเสร็จแล้วก็กลับไปทำงานให้หนักแล้วนำช่วงเวลาดีๆกับมาให้พวกเรา"

"เฮๆๆๆ"

"การเป็นโจรสลัดของพวกแกมันถูกกฎหมาย 7เทพโจรสลัด บากี้ ตัวตลกผู้ชาญฉลาด หนุนหลังพวกแกอยู่"

"บากี้ๆๆๆ"

พวกอัลวิด้า คาบาจิ โมจี้ มิสเตอร์ทรีและมิสเตอร์ซิกส์นั่งอยู่ด้านหลัง

"โอ้ ใช่ ท่านบากี้"โมจี้กล่าว"ผมลืมบอกไปว่าพวกเราได้รับโทรศัพย์จากโจรสลัดรับจ้างชั้นสูง ไฮรูดิน และเขาบอกว่าเขาอยากลาออก"

"อะไรนะ!!?"

"เอาน่า ก็แค่คนยักษ์คนหนึ่ง ปล่อยไปเถอะ เรายังมีคนอื่นๆอีกตั้ง4คน"บากี้กล่าว

"ผมหมายถึงทั้ง5คนขอลาออก"โมจี้พูดให้ชัดเจน

"อะไรนะ!? พวกเขาเป็นตัวทำเงินได้มหาศาลเลยนะ และตอนนี้พวกเราก็ยุ่งมากด้วย ฉันอยากรู้ว่าทำไม"

"ไม่ คุณไม่อยากได้ยินมันหรอก"

"บอกมา!!!!"

___________________

อีกด้านที่โซล

"รุ่นพี่ทุกคนครับ พวกเราขนอาหารของพวกเราไปที่เรือของคุณแล้ว ผมคิดว่าพวกคุณคงไม่เป็นไรสักระยะหนึ่ง ต้องการอะไรอีกรึเปล่าครับ?"บาโธโลมีโอตะโกน

"ไม่ล่ะ พวกเราไม่เป็นไร"โซโลกล่าว

"ลูฟี่ พวกเราพร้อมแล้ว"คิรัวร์บอกลูฟี่ที่ถือเป้

"เอาล่ะ ไปกันเถอะ"ลูฟี่กล่าว

"พวกเขากำลังจะไปแล้ว ฉันอยากติดตามพวกเขาไปและไปเจอทุกคนในกลุ่มโจรสลัดหมวกฟางเพื่อความฝันอีกสักนิด แต่...ฉันไม่อยากไปเกะกะการผจญภัยของพวกเขา มาตรวัดความสุขของพวกเรามันถึงขีดสุดแล้ว"

บาโธคลับต่างร้องไห้

"ครั้งต่อไปที่พวกเราได้เจอกัน พวกเราทั้งหมดจะต้องเก่งเพื่อให้สมกับที่เป็นลูกน้องของกลุ่มโจรสลัดหมวกฟาง ดังนั้นถ้าพวกเราช่วยพวกคุณได้ในตอนนั้น พวกเราอยากได้ลายเซ็นต์ของรุ่นพี่อีก4คนที่เหลือ ผมจะยินดีมากเลยถ้าพวกเราได้มันมา"

กลุ่มหมวกฟางกำลังมองรูปที่คันจูโร่วาดบนดาดฟ้า

"นั่นไส้เดือนเหรอ?"

"งูไม่ใช่เหรอ?"

"มันมีขา งั้นมันก็ต้องเป็นกิ้งก่า"

"พวกเขาไม่สนใจฉันเลย ถูกเมินซะงั้น!!"บาโธโลมีโอตะโกน"แต่ผมก็มีความสุขแม้จะเป็นแบบนั้นก็เถอะ"

"จงปรากฎ มังกรเหินหาว!!!"คันจูโร่กล่าว

จากนั้นเจ้ามังกรรูปวาดสีชมพูและเขาสีเหลืองก็โผล่ขึ้นมา

"มัง...กร"

"สิ่งมีชีวิตที่น่าสงสารปรากฎตัวแล้ว"อุซปกล่าว

"ทำไมแก"คินเอมอนถาม

"ก็อย่างที่เขาว่ากัน ตาต่อตา ฟันต่อฟัน"คันจูโร่กล่าว

"น่ารักจัง"โรบินคิดในใจ แก้มเธอเป็นสีแดง

คิรัวร์มองดูโรบินอย่างอึ้งๆที่เห็นเธอชอบไอ้ตัวแบบนี้

เจ้ามังกรน่าสงสารไปเกาะขาของช้างไว้

"เอ้า เกาะหลังมังกรไปกันเลย"คันจูโร่กล่าว

"มันบินไม่ได้เหรอ?"อุซปถาม

"ฮะๆๆ ไปกันเถอะ!!!"ลูฟี่ตะโกน

ทุกคนต่างขึ้นไปบนหลังมังกร

"ไปก่อนนะโรเมโอ ขอบใจที่มาส่ง!!!"ลูฟี่ตะโกนบอก

"เขาเรียกชื่อฉันใช่มั้ย"บาโธโลมีโอถาม

 ดีใจจังเลยนะครับบอส!!!"

"คุณก็ด้วย ขอบคุณนะคร๊าบ!!! เดินทางอย่างระมัดระวังกันด้วยนะครับ"

"พวกนายก็เหมือนกันแล้วเจอกันนะ!!!!"

กลุ่มหมวกฟาง ลอว์และซามูไรปีนขึ้นขาช้างไปขณะที่กลุ่มบาโธคลับแล่นเรือจากไป