ลำดับตอนที่ #250
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #250 : ดาว
เมื่อลงพื้นมาคิรัวร์ได้เปิดมิติว่างเปล่า
"จงออกมา"
"เหวอ!!!!"ลอว์โผล่ออกมาจากประตู แผลเขาส่วนใหญ่หายแล้ว
"หายดีแล้วก็ดี ฉันต้องคุมพลังว่างเปล่าไม่ให้ฆ่าแกในมิติเพราะเป็นพันธมิตร"คิรัวร์กล่าว
"นี่มันอะไรกันนามิคาเสะ"ลอว์ถามแต่ทว่า...
"คลื่นคำรามอากาศ"โคเอ็นตวัดมือที่มีกรงเล็บยาวส่งคลื่นสีฟ้าเสริมฮาคิมา
"เคร้ง!!!!"คิรัวร์ยกดาบเสริมฮาคิกันไว้ได้
"เวอร์โก้ ไม่สิ นั่นหรือว่า...."ลอว์หน้าซีดลง
"มันคือโคเอ็น น้องชายเวอร์โก้"คิรัวร์กล่าว
"ไม่ใช่แค่นั้น เจ้านั่นน่ะคือ1ใน4ภัยพิบัติของกลุ่มร้อยอสูร"
"เสนาธิการของไคโด"คิรัวร์เบิกตากว้างแล้วยิ้มมุมปาก"แบบนี้ยิ่งคุ้มค่า"
"ฮึ ท่าทางจะหาข้อมูลกลุ่มเรามาดีนี่ ลอว์"โคเอ็นยิ้มและโดดหายไป
"จะหนีไปไหน"คิรัวร์จะตามไป
"เป้าหมายเราคือจัดการโดฟลามิงโก้นะ"
"แกคิดใช้เราเพื่อเรื่องส่วนตัวของนาย นี่เรื่องส่วนตัวฉัน ที่นี่รีบไปช่วยลูฟี่ซะ"คิรัวร์จับลอว์โยนขึ้นไปถึงลานพระราชวัง
"อ๊ากกกก!!!!"
คิรัวร์พุ่งตามโคเอ็นลงไปที่ท้องถนนและยกดาบอารอนไดซ์เสริมฮาคิสร้างเปลวเพลิงสีดำทมิฬ โคเอ็นก็เสริมฮาคิที่มือ
"ตูมมมมม!!!!"แรงปะทะของพวกเขาทำให้กระจกบ้านรอบข้างแตกกระจาย
ขณะเดียวกันข้างในปราสาท คิวรอสวิ่งขาเดียววิ่งไปหาริคุและโดฟลามิงโก้
"นายคือคิวรอสใช่มั้ย!!!?"ริคุตะโกน
"ครับ ขออภัยที่ทำให้ท่านต้องรอถึง10ปี ผมจะช่วยท่านเดี๋ยวนี้ล่ะ"
คิวรอสตวัดดาบตัดคอโดฟลามิงโก้
"กรี๊ดดดด"
"นายน้อย"
"โอ้ววว มิงโก้ตายแล้ว"ลูฟี่กล่าว
"พวกแกเจอตัวซะที"กราดิอุสขึ้นมาถึงพร้อมลูกน้องเห็นพวกเขา
"ไปกันเลย"ลูฟี่คว้าวิโอล่า
"ฉันมาทววงเดรสโรซ่าที่แท้จริงกลับคืนมา!!!"คิวรอสประกาศ
_______________________
ในโคลอสเซียมทุกคนต่างวิ่งหนีจากสัตว์ป่า
"นี่มันบ้าอะไร ไอ้เจ้าเทรโบร มันไม่ค่อยดูชูก้าเลยรึไง ไอ้โง่เอ๊ย"ไดอามานเต้กล่าว
ด้านหลังบาโธโลมีโอ รีเบ็คก้าเอามือปิดหน้าร้องไห้ใหญ่
"เฮ้ เดี๋ยวก็โกรธ เดี๋ยวร้องไห้ อะไรของเธอเนี่ยยัยเด็กนี่ ฉันไม่ใช่พี่เลี้ยงเด็กนะ"บาโธโลมีโอกล่าว
"ฉันนึกออกแล้ว...ฉันมีพ่ออยู่"รีเบ็คก้ากล่าว
"หา พูดอะไรของเธอน่ะ!!?"บาโธโลมีโองง มีพ่อแล้วมันแปลกตรงไหน
"นั่นคือกลอุบายที่ตบตาประเทศนี้อยู่ไงล่ะรีเบ็คก้า สรรพสิ่งทั้งหลายย่อมมีแกนกลาง"ซาโบ้เคาะมือกลางเวที
"ขนาดรุ่นพี่ใหญ่ก็พูดอะไรไม่รู้เรื่องไปด้วยเรอะครับเนี่ย"บาโธโลมีโอถาม
"เวทีนี้ก็ด้วยนะ มันมีแกนอยู่"มือของซาโบ้เคลือบด้วยฮาคิ"มาปิดฉากการประลองนี่กันเถอะ"
"ลมหายใจแห่งมังกร!!!!"ซาโบ้ชกใส่พื้นเวทีและเกิดรอยแตกไปทั่วและพังทลายลง
"นี่แกทำบ้าอะไร!!!!"ไดอามานเต้ตะโกน
"ฉันเสร็จธุระแล้ว ขอชนะไปเลยนะ"ซาโบ้กล่าว
โคอาล่ามองดูจากที่นั่งชม ก่อนหอยทากจะมีสายเข้ามา
"ข้างบนเสียงดังกันใหญ่เชียว"
"แฮงค์เรอะ"โคอาล่ากล่าว
"ก่อเรื่องกันอีกแล้วใช่มั้ย?"
"พอดีเขากำลังจะลงไปใต้ดินน่ะ"โคอาล่ากล่าว
"เวทีถูกทำลายแล้ว เหมือนน้ำกำลังไหลลงไปเลย โคลอสเซียมอาจจะรับไม่ไหวแล้วครับทุกท่าน รีบอพยพโดยด่วนเลยครับ"
ประชาชนกำลังวิ่งหนีออกจากโคลอสเซียม แม้แต่สัตซ์ป่าก็กำลังหนี
เบอร์เจสโดนหินกระแทกตกลงน้ำ
รีเบ็คก้าจับคอบาโธโลมีโอแน่นไม่ให้ตัวเองตกลงไป
"อย่าบีบๆ บีบคอทำไมหายใจไม่ออก!!!"บาโธโลมีโอร้อง
ซาโบ้โดดไปยังปลานักสู้ตัวที่มีกล่องเก็บผลเมระเมระ
ไดอามานเต้ก็พลาดตกลงไปในทะเลทำให้เรี่ยวแรงหายยึดกับพื้นหินไว้
"แรงหายหมดเลย....หยุดนะ ฉันจะไม่ยกรางวัลนั่นให้ใครหรอกนะ!!!!"
สายไปแล้ว ซาโบ้งัดเปิดกล่องแตกออก ผลเมระเมระอยู่ตรงหน้าเขา
ซาโบ้คว้ามันแล้วลงไปยืนกลางเวทีที่ยังเหลืออยู่
"ทุกคนตกเวทีแล้วฉันเป็นผู้ชนะ!!!!"
"เอ๋ นั่นผลเมระเมระนี่"
"ขอรับไปละนะ"ซาโบ้กล่าว
"ได้แล้วครับ ได้ผู้ชนะแล้ว อาจจะผิดเวลาไปหน่อย ขณะที่กำลังโกลาหลอยู่นี่ คนที่ได้ผลเมระเมระไปก็คือ ม้ามืดอันดับหนึ่งของการประลอง ลูซี่ชนะเลิศ"
ซาโบ้กินผลเมระเมระเข้าไป
"เหวอ ไม่อร่อย"
บาโธโลมีโอเกาะไม่ไหว ทั้งเขาและรีเบ็คก้าตกลงไป
ซาโบ้คว้าตัวรีเบ็คก้าขึ้นไป ส่วนบาโธโลมีโอต้นลงบนก้อนอิฐซากเวที
"รุ่นพี่ใหญ่มาช่วยผมไปด้วยสิ"บาโธโลมีโอกล่าว
"ลูกผู้ชายน่ะต้องหัดปกป้องชีวิตตัวเองสิ"ซาโบ้กล่าว
"พรึ่บ"เขายกมือขึ้นแล้วไฟลุกขึ้นมา
"ร้อน!! ออกมาจริงๆด้วย ไม่สิ คิดไปเอง ไม่ร้อนนี่นา ฉันกลายเป็นไฟแล้วนะ เอส"ซาโบ้กล่าว
"มันกินผลเมระเมระเข้าไปแล้ว"เบอร์เจสกล่าว
"หือ มันเป็นคนจากคณะปฎิวัติงั้นเหรอ!?"ไดอามานเต้ถาม
"เอาชุดมาให้แล้ว"โคอาล่าเรียก
"เอส ฉันขอท้าของนายไปใช้ละนะ หมัดอัคคี!!!!"
ซาโบ้ยิงเปลวไฟจากมือพุ่งใส่พื้นทะลุลงไปใต้ดิน
_________________________
ทางด้านคิรัวร์กับโคเอ็น พวกเขาสู้จนบ้านเรือนพังไปแถบนึง
"ราชาหวนคืน!!!"โคเอ็นตีคิรัวร์ด้วยไม้พลองส่งเขาทะลุกำแพงพุ่งผ่านไป
"กายาเหล็ก"คิรัวร์ไม่เป็นไรมากและพุ่งกลับมา
"ดาบมังกรผงาดโรซันต์!!!"คิรัวร์ตวัดดาบเอ็กซ์คาลิเบอร์และเกิดคลื่นมังกรทองพุ่งผ่าน
"ฉูดดดด!!!"แม้โคเอ็นเสริมฮาคิแต่ก็ถูกฟันทะลุฮาคิมาได้
ตอนนั้นเองตัวโคเอ็นกลายเป็นภาพติดตาหายไป
"ราชาล่าเหยื่อ"โคเอ็นฟาดคิรัวร์6ครั้งด้วยไม้พลอง กระแทกข้อศอก หัวเข่าและลำตัว คิรัวร์ทรุดลงและโคเอ็นยกเท้ากระแทกหัว
ก่อนจะโดน คิรัวร์ยกดาบแร็คนาร็อคฟัน มันเบี่ยงเท้าได้ เขาพุ่งมาคว้าหัวโคเอ็นไว้
"ไอซ์เอจ!!!"คิรัวร์อัดโคเอ็นเข้ากับพื้นและใช้พลังแร็คนาร็อคสร้างน้ำแข็งมาแช่แข็งเขาไว้ทั้งร่างยืนมองโคเอ็น
คิรัวร์หอบจากการใช้พลังแบบพลเรือเอกแช่แข็งมัน
"โทษทีนะ ฉันไม่มีเวลามาเสียกับแกเพราะการจัดการโดนฟลามิงโก้ต้องมาก่อน"
คิรัวร์ลุกขึ้นและเดินกลับไปที่พระราชวัง เขาหยุดเมื่อได้ยินเสียงปริแตกและหันกลับไป
"เพล้งงงง!!!"
ร่างของโคเอ็นขยายใหญ่และมีหางงอก มันเป็นร่างผสมของสายโซออนประเภทดึกดำบรรพ์
"สมแล้วที่เป็น1ในเสนาธิการของ4จักรพรรดิ คงชนะไม่ได้ง่ายๆ"คิรัวร์ถาม มันมีฝีมือเหนือกว่าเวอร์โก้หรือโดฟลามิงโก้ด้วยซ้ำ และจากนิสัยไม่น่ายอมอยู่ใต้คนที่กระจอกกว่า
"หึๆๆ ใช่ ฉันถูกส่งมาคอยช่วยเจ้าโดฟลามิงโก้ แต่โดนเปิดเผยความลับของประเทศ ก็ไม่แน่ใจว่าจะทำยังไงดีเหมือนกัน"โคเอ็นกล่าว
"ท่าทางฉันต้องเอาจริง"คิรัวร์พูด ออร่าสีดำทมิฬเริ่มปกคลุมตัวเขา
"ฉันก็เหมือนกัน"ร่างกายโคเอ็นขยายขึ้นเตรียมใช้ร่างไดโนเสาร์ตนเอง
_____________________
อุซปถูกไฮรูดินจับยกขึ้นมายกให้ทุกคนดู ในขณะนั้นเพดานพังทลายลงเพราะหมัดเพลิงจากด้านบน แสงสว่างลงมา จนเขาถูกเรียกว่าก็อดอุซป
อุซปพยายามพูดให้วางลง แต่กลายเป็นพูดจะนำทางให้เพราะบาดเจ็บหนัก
"เขาบอกว่าจะนำทางเรา"อับดุลลาห์กล่าว"เขาเป็นผู้กอบกู้ของเราจริงๆ
"สั่งมาได้เลยก็อดอุซป!!!"ไฮรูดินกล่าว
"งั้นก็ทำลายโรงงานข้างหลังนั่นที...แล้วก็ช่วยเพื่อนๆตัวเล็กออกมา"
"ได้ครับเดี๋ยวจัดให้!!"เจ็ทกล่าว
"อุโซแลนด์ๆๆๆ"ลีโอและเหล่าคนแคระตะโกน
ไม่ไกลนักเบอร์เจสดึงตัวเองขึ้นจากกองซากหิน
"ไอ้หมอนั้นไม่ใช่หมวกฟางนี่หวา"เบอร์เจสกล่าว"แถมยังกินผลเมระเมระที่ควรจะเป็นของเราไปอีก"
ไดอามานเต้ใช้พลังทำให้ตัวเองลอยเป็นธง
"โธ่เว้ย แบบนี้จะบอกกับดอฟฟี่ยังไงดี"ไดอามานเต้กล่าว
จากนั้นเขาเห็นฝุ่นตลบ เหล่าโจรสลัดกำลังวิ่งมาทางนี้
"อะไรฟะไอ้พวกนี้ พวกของเล่นที่อยู่ใต้ดินงั้นเหรอ?"ไดอามานเต้กล่าว
ซาโบ้ โคอาล่า และรีเบ็คก้าที่โดนซาโบ้พยุงไว้โดดลงมาเจอแฮ็คที่รออยู่ ก่อนที่บาโธโลมีโอจะวิ่งมาหา
"เดี๋ยวสิครับ ทิ้งผมไว้แบบนั้นไม่โหดร้ายไปหน่อยเหรอครับรุ่นพี่ใหญ่ ถึงผมจะเป็นลูกผู้ชายแล้วก็กางบาเรียได้ก็เถอะ"บาโธโลมีโอกล่าว
"ไม่รู้มาก่อนเลยว่าใต้ดินจะมีที่แบบนี้"รีเบ็คก้ากล่าว
"เหวอ"ซาโบ้เผลอทำถุงมือไหม้ไฟตกพื้น"อยู่ๆก็ไหม้เฉยเลย ควบคุมยากชะมัดเลยเนี่ย"
"พี่ชายของลูซี่สินะ พวกคุณเป็นใครกันแน่?"รีเบ็คก้าถาม
"พวกฉันคือนักสู้ของกองทัพปฎิวัติ"ซาโบ้แนะนำตัว"ลูฟี่เขาเป็นคนดีใช่มั้ยล่ะ ทั้งนิสัยบ้าบิ่นนั่น หมอนั่นไม่ได้เปลี่ยนไปเลยจริงๆ"
"ซาโบ้เองก็บ้าบิ่นเอาเรื่องนะ"โคอาล่าวางหมวกลงหัวเขา
"ฮะๆๆๆ"แฮ็คหัวเราะ
"ว่าแต่ว่าทำไมกองทัพปฎิวัติถึงมาที่ประเทศนี้ได้ล่ะ?"รีเบ็คก้าถาม
"อาวุธที่ออกมาจากประเทศนี้ทำให้สงครามยิ่งยืดเยื้อ พวกฉันก็เลยมาเพื่อหยุดมัน"ซาโบ้กล่าว
"กองทัพปฎิวัติเคยส่งคนลอบเข้ามาที่ประเทศนี้แล้วหลายครั้ง"โคอาล่าหยิบสมุดบันทึกขึ้นมา"แต่ทุกคนก็ถูกสาปให้เป็นของเล่นจนหมด เลยเปิดโปงตลาดมืดนี่ไม่ได้ซะทีน่ะสิ"
ลูกน้องของโดฟลามิงโก้ซ่อนตัวมองดูอยู่
"เฮ้ยๆ งานเข้าแล้วไง นั่นซาโบ้ใช่รึเปล่า? หมายเลข2ของกองทัพปฎิวัติมาที่นี่ทำไมเนี่ย!!?"
"รีบไปบอกนายน้อยกันเถอะ"
"ดูเหมือนพวกมันจะผลิตอาวุธจากที่อื่นน่ะนะ อาวุธนี่ถูกขนมาจากที่ไหนกันแน่ ถ้ารู้เรื่องนั้นละก็ คงได้ของขวัญดีๆไปฝากคุณดราก้อนแน่"ซาโบ้กล่าว
_______________________
ที่วังคิวรอสฟันลูกน้องโดฟลามิงโก้กระเด็น
"แกนะแกบังอาจทำนายน้อยเหรอ? จะเป่าให้ปลิวเลย"บัฟฟาโล่พุ่งเข้าหาคิวรอส
แต่คิวรอสคว้าตัวบัฟฟาโล่โยนเขาออกนอกหน้าต่าง
"บัฟฟาโล่!!!"เบบี้ไฟว์ตะโกน"หน่อยแน่แก!!"
"ปังๆๆๆ"เธอยิงกระสุนปืนใส่แต่คิวรอสใช้ดาบกันได้หมด
เบบี้ไฟว์ทำให้มือกลายเป็นเคียวฟันปะทะกับดาบ คิวรอสเป็นฝ่ายผลักเบบี้ไฟว์ไปกระแทกกำแพง
"หยุดนะหมวกฟาง ไวโอเล็ต อย่าหวังว่าจะทำอะไรนายน้อย"กราดิอุสโผล่มาที่หน้าต่างแล้วเห็นร่างไร้หัวของโดฟลามิงโก้"นายน้อย!!!!"
คิวรอสแทงดาบตัดโซ่ที่ล่ามราชาริคุ
ทันใดนั้นพื้นห้องสั่นสะเทือนและหินงอกออกมาเป็นพีก้า ทั้งลูฟี่ วิโอล่า ริคุและคิวรอสต่างล้มลง
"หึๆๆ ถูกเล่นงานหนักกว่าที่คิดอีกนะเนี่ย"โดฟลามิงโก้กล่าว
"มิงโก้มันยังไม่ตาย!!!!"ลูฟี่ตะโกน
"นายน้อย!!!"เบบี้ไฟว์และกราดิอุสตะโกน
"เป็นไปได้ยังไง!?"
"มันชักจะเลวร้ายเกินไปแล้ว คงต้องใช้กรงนกซะแล้ว"โดฟลามิงโก้กล่าว
ทุกคนต่างรู้สึกไม่ดีกับเรื่องนี้
"เราคงต้องเริ่มทำทันที"โดฟลามิงโก้กล่าว
"ไอ้ดื้อด้าน ทำไมแกถึงไม่ตายโดฟลามิงโก้"คิวรอสพุ่งเข้าจะฟันโดฟลามิงโก้
แต่กลับมีโดฟลามิงโก้อีกคนโผล่มาด้านหลังคิวรอส
"ฉันจะสอนวิธีฆ่าคนให้แกเอง"โดฟลามิงโก้กล่าว
"เจ้าทหาร!!!!"ลูฟี่ตะโกน
"ท่านพี่คิวรอส!!!"วิโอล่าตะโกน
"มันต้องทำแบบนี้"โดฟลามิงโก้ยกขาขึ้น
"คิวรอส!!!!"ริคุตะโกน
"ฉัวะ!!!!!!"ทั้งวังโดนตัดแบ่งครึ่ง
ลูฟี่พุ่งมากดหัวคิวรอสลงพื้นทำให้เขารอดมาได้
"หมวกฟาง"โดฟลามิงโก้กล่าว
โดฟลามิงโก้มีหัวและไร้หัวต่างพุ่งเข้าเล่นงานลูฟี่กับไครอส
"นายน้อยมีสองคน!!?"เบบี้ไฟว์ถาม
"ตูม!!!"ก่อนลูฟี่จะโดนด้ายเขาก็พุ่งหลบพาไครอสมาด้วย"
"โทษที ฉันประมาทไปหน่อย"
"หมัดยางยางยืด"ลูฟี่วิ่งไปหาโดฟลามิงโก้
"ฮาคิเกราะ"แขนและผ้าคลุมโดฟลามิงโก้กลายเป็นสีดำ
"เจ็ทปืนกล!!!"
"ผัวะๆๆๆเปรี้ยงๆๆๆ"ลูฟี่รัวหมัดชกใส่ แต่ฮาคิเกราะโดฟลามิงโก้กันไว้
ในตอนนั้นร่างไร้หัวของโดฟลามิงโก้ก็มาด้านหลัง
"ฉัวะ!!!!"เส้นด้ายฟันใส่หลังเขาเต็มๆ
"อ๊าก!!!"
"เปรี้ยง!!!!!"โดฟลามิงโก้ชกหมัดฮาคิส่งเขากระแทกกำแพง
ตอนนั้นเองร่างไร้หัวของโดฟลามิงโก้มีด้านคลายออกมา
"อะไรกัน ร่างแยกงั้นเหรอ"คิวรอสกล่าว
"มันเป็นหุ่นเชิดที่ทำจากเส้นด้าย ไม่เคยเห็นเรื่องแบบนี้มาก่อนเลย"วิโอล่ากล่าว
"ราชาริคุ"โดฟลามิงโก้หันไปมองอดีตราชา"จำความรู้สึกเมื่อ10ปีก่อนได้รึเปล่า ช่วงเวลาที่แกสูญเสียเหล่าประชาชนที่รักและเผาเมืองแกเองน่ะ"
"ฉันยังคงฝันร้ายถึงเรื่องนั้นอยู่ ฉันยังจำได้แล้วมันยังไง"ราชาริคุกล่าว
"โศกนาฎกรรมที่กำลังจะเกิดขึ้นตอนนี้มันเลวร้ายกว่านั้นเยอะ"โดฟลามิงโก้กล่าว
"อย่ามาพูดไร้สาระ แกวางแผนอะไรกันแน่ ใครจะยอมให้มันเกิดขึ้นอีก"ราชาริคุกล่าว
"ฉันจะปล่อยพวกแกไปแล้วกัน พีก้า โยนพวกมันออกไป"โดฟลามิงโก้สั่ง
พื้นสั่นสะเทือนทำให้ทุกคนล้ม จากนั้นพีก้าก็คว้าลูฟี่ คิวรอส วิโอล่าและราชาริคุโยนออกไปจากวัง
"โดฟลามิงโก้ ได้โปรดอย่าทำร้ายประชาชนอีกเลย"ราชาริคุกล่าว
"บอลลูนยางยืด"ลูฟี่ที่ลงพื้นพองตัวรับทุกคนไว้
จากนั้นร่างแยกของโดฟลามิงโก้ก็กลายเป็นเส้นด้ายพุ่งลอยขึ้นฟ้า
ลอว์วิ่งมาถึงสวนและพบลูฟี่กับพวกราชวงศ์
"ถูกขว้างลงมาในสวนเลยแฮะ"ลูฟี่กล่าว
"ตราบใดที่พีก้ายังอยู่พวกเราก็เข้าหาตัวโดฟลามิงโก้ไม่ได้"วิโอล่ากล่าว
"หมวกฟาง ทำลายโรงงานไปหรือยัง"ลอว์ถาม
"อ้าว โทราโอะ เรื่องนั้นพรรคพวกฉันกำลังทำอยู่"
"แย่หน่อย แต่พันธมิตรของเราจบแค่นี้"
"หา นายไม่มีสิทธิมาพูดแบบนั้น ฉันต่างหากเป็นคนตัดสินใจเงียบไปซะ"ลูฟี่กล่าว
"เรากลับมาเป็นศัตรูกันแล้ว ถ้ายังพูดหาเรื่องฉันฆ่านายทิ้งแน่"ลอว์กล่าว
ตอนนั้นเองลอว์ต้องเลิกสนใจเมื่อเห็นเส้นด้ายจำนวนมากพุ่งขึ้นฟ้า
"นั่นมัน กรงนก!!?"ลอว์กล่าว
_________________________
คิรัวร์กับโคเอ็นเตรียมจะสู้เต็มกำลัง แต่แล้วก็ไปเห็นฝนด้ายปกคลุมเกาะ
"เจ้านกบ้านั่น มันใช้กรงนกทั้งที่มีคนของไคโดและฉันอยู่เนี่ยนะ!!!"โคเอ็นคำราม
"กรงนก?"
"มันเป็นสิ่งที่จะตัดขาดทุกอย่างและหดเล็กลง คงตั้งใจลบทุกอย่างทิ้ง ถ้าไม่มีประเทศโดฟลามิงโก้ก็ไร้ค่าสำหรับเรา ซีซาร์ก็โดนพาตัวไปแล้ว ฉันไม่มีเหตุผลต้องสู้กับนายต่อ
"ว่าไงนะ!!!"คิรัวร์โมโห"ทั้งที่แกฆ่าพ่อฉัน--"
"นั่นเป็นแค่งานสำหรับฉันเจ้าหนู"โคเอ็นมองเขาเป็นเด็ก"โลกโจรสลัดก็แบบนี้แหละ ถ้าอยากสู้กับฉัน ก็มาที่วาโนะคุนิสิ แต่เตรียมใจตายไว้ด้วยล่ะ"ตอนนี้โคเอ็นเผยแววตาสีแดงฉานและ"โซล!!"
โคเอ็นหายตัวไป คิรัวร์กัดฟันและรีบวิ่งไปหาพรรคพวกเขา
_________________________
เส้นด้ายลอยขึ้นฟ้าและกระจายออกเป็นเหมือนกรงขังล้อมทั้งเกาะไว้
"กัปตัน นั่นมันอะไรน่ะ"ลูกเรือถามกัปตันเขา กลุ่มโจรสลัดกำลังวิ่งหนี
"จะไปรู้ได้ไงเล่า ออกไปจากเกาะนี้กัน ถึงจะเกลียดโดฟลามิงโก้ แต่อยู่ที่นี่ต่อไปคงไม่ดีแน่"
"กัปตัน ด้านหน้ามีบางอย่างครับ"
เมื่อกัปตันโจรสลัดพยายามวิ่งออกจากกรง หนวดของเขาก็โดนตัดและหัวโดนฟันเลือดพุ่ง
"อ๊าก!! เจ็บ!!!"
"ใบมีดงั้นเหรอ!?"
"รั้วนี่มันอะไร!!?"
"มันคลุมทั้งเกาะเลย"
______________________
"กรงนกงั้นเหรอ หมายความว่ายังไงโทราโอะ?"ลูฟี่ถาม
"ก่อนที่ความจริงเบื้องหลังของประเทศนี้จะถูกเปิดเผย โดฟลามิงโก้มันคิดจะฆ่าทุกคนที่อยู่บนเกาะนี้"ลอว์กล่าว
"อะไรนะ!!?"
________________________
ด้านกองทัพเรือก็มองกรงนกที่คลุมทั้งเกาะ
"นี่มันอะไรกันดาระ?"บาสทีลถาม
"พลเรือโทบาสทีล ติดต่อศูนย์ใหญ่ไม่ได้เลยครับ"
"ผมก็เหมือนกันติดต่อฐานไม่ได้เลย ยังไม่ได้แจ้งอะไรไปเลย"
ตอนนั้นเองก็มีบางอย่างพุ่งใส่ประชาชน โจรสลัดและทหารเรือ
ฟูจิโทระก็มีบางอย่างพุ่งมา แต่เขายกมือคว้ามันไว้ก่อนโดน และมองเส้นด้ายในมือที่ยาวพอๆกับเข็ม
"ตูมมมมม!!!!"ทันใดนั้นก็มีทหารเรือยิงบาซูก้าใส่บ้านเรือน
"เฮ้ย ทำอะไรกับบ้านพวกนั้น"
"ฉันไม่รู้ ร่างกายของฉันขยับไปเอง"
มีทหารเรือโดนด้ายเข้าไปมากขึ้น
"ฉัวะ!!!"ทหารเรือชักดาบฟันเพื่อนข้างๆ
_______________________
"หุ่นเชิด"โดฟลามิงโก้พูดขณะควบคุมด้าย
______________________
"นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ดาระ?"บาสทีลถาม
"รายงานครับ มีหลายคนทำร้ายคนอื่นอย่างมั่นซั่วไปทั่วเดรสโรซ่า ทหารเรือบางคนก็เป็นแบบนั้นเหมือนกัน ถ้าไม่ทำอะไรล่ะก็ประชาชนได้ล้มตายเป็นผักปลาแน่ครับ"
__________________________
ตอนนั้นเองพื้นดินสวนก็เริ่มยุบลงไป
"เฮ้ย พื้นกำลังยุบแล้วนะ"
"ฝีมือพีก้า มันสามารรวมเข้ากับหินได้และเปลี่ยนภูมิศาสตร์"ลอว์กล่าว
ตัววังเคลื่อนลอยห่างออกไปจากแท่นหินใหญ่
"พระราชวังกำลังจะไปที่ไหน?"ลูฟี่ถาม"เดี๋ยวก่อนวัง
_______________________
ที่โคลอสเซียม โรงงานสไมล์ก็ลอยขึ้นไปสู่พื้นดิน
"โรงงานกำลังผุดขึ้นไป"
"เอ๋ เกิดอะไรขึ้นเนี่ย"
"ใครก็ได้หยุดฉันที"
ทุ่งดอกไม้ก็กำลังยืดลอยสูงขึ้น
"ที่ราบทุ่งดอกไม้กำลังยืดออก!!!?"
_______________________
"ประชาชนของเดรสโรซ่าและแขกทุกท่าน ฉันน่าจะปกครองพวกแกด้วยความหวาดกลัวตั้งแต่ต้น ในเมื่อพวกแกรู้ความจริงแล้วแบบนี้ ก็คงจะมีคนจำนวนมากอยากฆ่าฉัน เพราะแบบนั้นฉันจึงเตรียมเกมไว้ เกมเพื่อที่จะฆ่าฉัน"
"พอได้ยินแล้วก็ปล่อยผ่านงั้นเหรอ?"อิชโชกำดาบแน่"เสียงร้องที่เต็มไปด้วยความโกรธนี้ พวกเขาไม่ได้ร้องไห้แต่กำลังเคืองแค้น....คิดว่ารัฐบาลโลกเป็นพระเจ้ารึไง?"
"ฉันอยู่ที่วัง ฉันจะไม่หนีหรือซ่อน ถ้าสามารถฆ่าฉันได้ แน่นอนว่าเกมจะจบ"
กลุ่มหมวกฟาง คณะปฏิวัติ ทหารเรือ ชาวเมือง โจรสลัดต่างฟัง
"แต่ฉันเตรียมอีกวิธีที่จะจบเกมไว้ให้ด้วย ถ้าสามารถฆ่าคนที่ฉันเอ่ยชื่อไปหมด ฉันมีรางวัลสำหรับคนที่ฆ่าพวกมันได้"
"ฮ่าๆๆๆ"ดาคามะหัวเราะออกมา
"ฆ่าหรือถูกฆ่า ตอนนี้ผู้คนทุกคนของประเทศนี้เป็นนักล่ากันแล้ว หากอยากรอดก็ไม่มีทางเลือกนอกจากฆ่าคนอื่น"
เสียงร้องในเดรสโรซ่าที่เกิดจลาจลไปทั่วประเทศ
"อ๊าก!!!!!"
"ช่วยด้วย!!!!!"
คิรัวร์วิ่งผ่านความวุ่นวาย ฟันพวกคนที่จะพุ่งมาทำร้ายเขาและมองการถ่ายทอด
"ฮ่าๆ ไม่มีใครมาช่วยหรอกและจะไม่มีใครหนีไปจากกรงนี้ได้ ติดต่อกับข้างนอกก็ไม่ได้ จะไม่มีใครข้างนอกเห็นว่าพวกแกกำลังจะตาย พวกผู้คนที่คลุ้งคลั่งทำร้ายคนไปเรื่อยๆแบบไม่เลือกหน้า ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวหรือว่าเพื่อนสนิท หรือประชาชนที่ควรปกป้อง ทุกคนจะตายหมดก่อนรึเปล่า หรือพวกแกจะจบเกมนี้ลงได้ก่อน"
อิชโชใช้พลังแรงดึงดูดกดเหล่าทหารเรือที่อาละวาดลงพื้น
"คุณอิชโช"
"เชิญหนีได้ตามใจชอบ แต่ไม่มีที่ไหนในกรงนกปลอดภัยหรอก ความกลัวจะดำเนินต่อไปไม่รู้จบ พวกแกทุกคนจะตายก่อนหรือจะสามารถจบเกมได้ก่อน"
_________________
ใต้ดินที่โรงงานถูกย้ายออกไปพวกที่เคยเป็นของเล่นเห็นทางออกไป
"ไอ้ชั่วโดฟลามิงโก้ มันจะทำอะไรของมันน่ะ"
"แบบนี้มันมีด้วยเหรอที่จู่ๆโรงงานก็ลอยหายไปน่ะ"
"แต่ว่าตอนนี้แหละคือโอกาส มีทางออกไปข้างนอกแล้ว ในที่สุดก็ได้ออกจากที่นี่สักที"
"ขอบคุณมากก็อดอุซป ไปกันเลยเร็ว!!!!"
ขณะที่พวกโจรสลัดพากันหนี คนกลุ่มนึงซึ่งก็คือพวกโรบินที่คินเอมอนมาพร้อมเผ่าคนตัวเล็กและอุซป
"ท่านโรบิน!!!!"
"คินเอมอน โล่งอกไปทีคุณปลอดภัยสินะ"โรบินกล่าว
สายตาคินเอมอนจ้องมองชุดเกราะที่รีเบ็คก้าสวม
"ชุดแบบนี้ นี่มันวัฒนธรรมต่างประเทศรึขอรับ สุดยอดไปเลย"
"รุ่นพี่โรบิน คือจมูกของคนคนนี้เหมือนโซเงคิงที่ยิงหอตุลาการเลยนะครับ"บาโธโลมีโอพูด
"นั่นแหละเขาล่ะ เขาชื่ออุซป"โรบินกล่าว
"ว่าแล้วเพื่อพรรคพวกหนึ่งคนถึงกับยอมเป็นศัตรูกับคนทั้งโลก ยิงเอนิเอสล็อบบี้ทะลุถึงหัวใจ เยสๆๆ"
"จะปลื้มอะไรนักหนาไอ้โรคจิตหนวกหูโว๊ย!!!"ซาโบ้ตะโกน
"อืม คนแบบนี้เรอะทำแขนเราหัก"แฮงค์มองแขนขวาตัวเอง
"ข้าน้อยขอส่งพวกนี้ให้ท่าน ถึงตัวจะเล็กแต่กล้าหาญยิ่งนัก"
"ขอบคุณนะผมชื่อเลโอ"เลโอแนะนำตัว
"เกิดอะไรขึ้นกับพวกเขาน่ะ"
"โดนลาวจีเล่นงานมาน่ะ คัป แรมโป ทุกคนกล้าหาญมาก"
___________________
บนพื้นดินในเมืองเดรสโรซ่าชาวเมืองและทหารหลายคนต่างฆ่าฟันคนอื่นต่อไป
"เหมือนกับเมื่อ10ปีก่อนเลย ในที่สุดก็รู้แล้ว ราชาริคุและกองทัพราชาริคุ ถูกโดฟลามิงโก้ควบคุม"
ที่พระราชวังริคุฟังเสียงร้องประชาชนที่เหมือนฝันร้ายเมื่อ10ปีก่อน แต่คราวนี้เลวร้ายกว่ามาก
"หยุดได้แล้วโดฟลามิลโก้"ริคุกล่าว
"คิดดูสิจะมาจัดการฉันไปพร้อมกับดองกี้โฮเต้แฟมิลี่ หรือจะไปจัดการกับไอ้พวกโง่15คนที่บังอาจต่อต้านฉัน ถ้าเลือกทางผิดเกมนี้จะไม่มีทางจบ สำหรับดาว1ดวง ฉันให้100ล้านเบรี"
"100ล้านเบรี!!!!"
"ไอ้เจ้าพวกนั้นถือเป็นอาชญากรสำหรับเดรสโรซ่า ก่อนอื่นระดับ1ดาว"
"นักดาบจากกลุ่มนักโทษของคอร์ริดาโคลอสเซียม รีเบ็คก้า"
"โจรสลัดกลุ่มหมวกฟาง เด็กปีศาจ นิโค โรบิน"
"โจรสลัดกลุ่มหมวกฟาง เจ้าหญิงโจรสลัด เนเฟลตาลี วีวี่"
"ซามูไรจากวาโนะคุนิ จิ้งจอกเพลิงคินเอมอน"
"อดีตเจ้าหญิงแห่งเดรสโรซ่า วิโอล่า"
"โจรสลัดกลุ่มหมวกฟางไซบอร์ก แฟรงกี้"
"ต่อไประดับ2ดาว"
"อดีตหัวหน้ากองแห่งเดรสโรซ่า คิวรอส"
"โจรสลัดกลุ่มหมวกฟาง แม่มดขาว อนาตาเซีย"
"ผู้ทรยศดองกี้โฮเต้แฟมิลี่ ภูติหิมะ โมเน่"
"โจรสลัดกลุ่มหมวกฟาง นักล่าโจรสลัด โซโล"
"หัวหน้ากองคิวรอส"ทหารราชาคิคุกล่าว"ลืมไปเลยนะเนี่ยนักดาบไร้พ่ายคนนั้นน่ะ"
"มีโจรสลัดอยู่ด้วย พวกกลุ่มหมวกฟางล่ะ"
"ไวโอเล็ตที่เป็นผู้บริหารของแฟมิลี่คือเจ้าหญิงวิโอล่าเหรอ?"
"ฮ่าๆๆๆ ส่วนพวกตัวหัวหน้าของแต่ละกลุ่ม เอาไปเลย3ดาว"
"เย้!!!!"โจรสลัดหลายคนร้องดีใจ
"กองทัพปฎิวัติ เสนาธิการ ซาโบ้"
"กัปตันกลุ่มหมวกฟาง หมวกฟางลูฟี่"
"กัปตันกลุ่มโจรสลัดฮาร์ท เจ็ดเทพโจรสลัด ศัลแพทย์แห่งความตาย ทราฟาลก้า ลอว์"
"รองกัปตันกลุ่มหมวกฟาง เจ็ดเทพโจรสลัด นักดาบทมิฬ นามิคาเสะ คิรัวร์"
"อดีตราชาแห่งเดรสโรซ่า ริคุโดที่3"
"300ล้าน!!!!!!"
"ลอว์กับหมวกฟาง พันธมิตรโจรสลัดที่คนเขาฮือฮากันอยู่นี่"
"ราชาริคุ ท่านยังมีชีวิตอยู่"ทหารราชาริคุร้องไห้
"มีคนใหญ่คนโตของกองทัพปฎิวัติด้วย ขั้นเสนาธิการเลย"
"ข่าวไปไวดีนะ"แฮงค์กล่าว
"ฉันด้วยเรอะ"ซาโบ้แปลกใจ
"เย้!!!!"
"รอดไปที มันไม่รู้ว่ามีเรา"อุซปคิดในใจ
"แล้วก็ยังมีคนที่วันนี้ทำให้ฉันโมโหมากที่สุด มันคือต้นเหตุที่ทำให้พวกแกต้องเจอกับเกมส์โหดๆนี่ ใครที่จัดการกับเจ้านั่นได้ จะได้500ล้านเบรี!!"
แล้วภาพอุซปก็ฉายขึ้นมา
"โจรสลัดกลุ่มหมวกฟาง ก็อดอุซป 5ดาว!!"
"หา!!?"อุซปและเหล่าคนตัวเล็กต่างตกใจ
ในตอนนั้นเองคิรัวร์โดดลงหลุมมาใต้ดินใกล้พวกเขา เขาวิ่งตามกลิ่นมาและเจอโรบินและคนอื่นในกลุ่ม
"รุ่นพี่คิรัวร์!!!!"บาโธโลเมโอตะโกน
"ใครเนี่ย"เขางงหนัก ก่อนที่โมเน่กับเซียร์จะเข้ามากอดหนุ่มน้อย
"คิรัวร์คุง"เซียร์จูบแก้มเขา
"ทุกคนปลอดภัยใช่ไหม"คิรัวร์ถามพลางจูบปากสองสาว
ในขณะนั้นเหล่าโจรสลัดวิ่งมาหมายล่าค่าหัวพวกเขา
"ก็อดอุซปโทษทีนะช่วยตายทีเถอะ"
"5ดาวก็500ล้าน"
"มี1ดาว2ดาวและ3ดาวด้วย"
"น่ารำคาญ"คิรัวร์ใช้ฮาคิราชันทำให้พวกมันล้มลงไปหมด
"มาเร็ว"คิรัวร์วิ่งไป ทุกคนรีบวิ่งตามยกเว้นคินเอมอน
"ท่านคิรัวร์ ข้าขอแยกไปหาตัวคันจูโร่นะขอรับ"
"ระวังตัวด้วยนะ"โรบินกล่าว คินเอมอนวิ่งแยกไป
"ไม่มีเวลาลังเลหรอกนะ ยิ่งช้าก็จะยิ่งมีคนตาย เมืองก็จะไหม้ไปเรื่อยๆ จะมาฆ่าฉันหรือว่าจะไปฆ่าพวกคนร้าย16คนนั้น เอ้า เริ่มเกมกันได้แล้ว ฮ่าๆๆ"
"ตรู๊ดๆๆๆ"
"โซโลเหรอ?"โรบินหยิบหอยทากสื่อสาร
"เออ"
"ตอนนี้อยู่ไหน?"เธอถามก่อนได้ยินเสียงคนอื่น
"นั่นโรบินใช่มั้ย?"เสียงลูฟี่
"ฉันอยู่กับพวกลูฟี่ คิรัวร์อยู่กับพวกเธอใช่มั้ย?"โซโลถาม
"ใช่"
"แถวนี้น่าจะเรียกว่าวัง เกิดเรื่องยุ่งยากขึ้นจนได้"
ลูฟี่แย่งหอยทากสื่อสารจากโซโล
"โรบินเหรอ? เมื่อกี้ได้ดูมั้ย มิงโก้นี่น่าเตะชะมัดแต่เรื่องอุซปนี่ขำกลิ้งเลยแฮะ"
"ว่าไงนะลูฟี่!!!!"อุซปตะโกน แต่ยังขยับไม่ได้
"ฮ่าๆๆ เห็นชื่อรีเบ็คก้าอยู่ในลิสต์ด้วย ยัยนั่นไม่เป็นไรใช่มั้ย"
"ถ้ารีเบ็คก้าละก็อยู่กับพวกเรา"
รีเบ็คก้าวิ่งมายืนข้างคิรัวร์พูดใส่หอยทาก
"โอ้ ได้จังหวะพอดี ตอนนี้หุ่นทหารก็ อ้าว ไปไหนแล้ว?"
"คุณทหารล่ะ คุณทหารก็กลับเป็นมนุษย์แล้วใช่มั้ย? นี่ลูซี่เขาดูเป็นยังไง?"
"ดูเป็นยังไงงั้นเหรอ? ไหงถามเงี้ย หุ่นทหารขาเดียวนั่นน่ะคือพ่อแท้ๆของเธอนะ"
รีเบ็คก้าชะงักไป
"คนที่เป็นรูปปั้นสำริดในโคลอสเซียมไง ดีแล้วที่เจอกัน"
รีเบ็คก้าร้องไห้เข้าซุกอกคิรัวร์ร้องไห้ใหญ่
"ตอนนี้หุ่นทหารไปไหนแล้วก็ไม่รู้"
คิรัวร์ช่วยจับพาเธอวิ่งไปขณะลูฟี่ยังพูดต่อ
"ฟังนะรีเบ็คก้า อย่าพึ่งร้องไห้ หุ่นทหารไม่ตายหรอก เธอดูแลตัวเองให้ดีซะ ฉันขอโทษที่ทำให้เธอไม่ได้กินผลเมระเมระ แต่ว่านะฉันจะจัดการซัดโดฟลามิงโก้ให้เธอเองไม่ต้องห่วง อยู่ใกล้พรรคพวกฉันเอาไว้ ฉันจะปิดฉากเกมส์นี้ให้เอง"
พวกเขาปีนไปต่อเพื่อขึ้นไปยังโรงงานสไมล์ที่ยกตัวสูงขึ้นด้วยพลังของพีก้า
"ลูฟี่ ช่วยบอกทีนะว่าทางนั้นมีใครบ้าง"โรบินกล่าว
"ที่อยู่กับฉันมีโซโลกับโทราโอะ แล้วก็..."
ลูฟี่หันไปมองวิโอล่ากับริคุ วิโอล่าพูดแทน
"ริคุโดที่3กับฉันวิโอล่า"
"เรอะ 5คนสินะ"โรบินกล่าว
"ลูฟี่ ฉันจะรีบกลับไปทางนั้นทันที"คิรัวร์พูดจากด้านหลัง โรบินหันไปมองเขาทันที
"ไม่ได้ อุซปหมดสภาพสู้ เซียร์บาดเจ็บจากการสู้กับเทรโบร เราต้องให้เธออยู่ช่วยทางนี้"
"คิรัวร์คุง"โมเน่ชี้ให้เธอมองซาโบ้กับโคอาล่าแยกไปคนละทาง
"เอาเป็นว่าอุซป รีเบ็คก้า เซียร์ โมเน่ คิรัวร์คุงอยู่นี่ เดี๋ยวพวกฉันจะตามไปทางนั้นนะ"โรบินบอก
_______________________
"แกเข้าใจรึเปล่าเจ้าหมวกฟาง?"ลอว์นั่งอยู่ถามมองลูฟี่
"แผนของพวกเราคือทำลายโรงงานสไมล์เพื่อให้โดฟลามิงโก้กับไคโดขัดคอกันเอง ถ้าจัดการโดฟลามิงโก้ตอนนี้ ไคโดที่สูญเสียโรงงานสไมล์จะเอาความโกรธมาลงที่พวกเรา พวกเราต้องปะทะกับ4จักรพรรดิตรงๆเลยนะ"
"เรื่องนั้นยังมาไม่ถึงไว้คอยกังวลทีหลัง นายดูประเทศนี้ให้ดีสิ ถ้าฉันหยุดตอนนี้มันจะเป็นยังไง"
ลอว์ได้แต่อึ้งเพราะหมวกฟางไม่ยอมฟัง
____________________
ประชาชนพยายามหาอาชญากรให้เจอเพื่อหยุดเกมโหดร้ายของโดฟลามิงโก้ เพราะพวกเขารู้ว่าไม่อาจสู้เจ็ดเทพโจรสลัดได้
"คุณอิชโชไม่จับกุมโดฟลามิงโก้เรอะครับ?"บาสทีลถาม
"เราต้องควบคุมคนที่ออกอาละวาดก่อน อีกอย่างเป้าหมายของเราคือพันธมิตรโจรสลัดหมวกฟางกับลอว์"อิชโชกล่าว
บาสทีลทำตามคำสั่งอิชโช
ในขณะนั้นคนมากมายที่ถูกขังอยู่ใต้ดิน ทั้งโจรสลัด ทหารเรือ คนของรัฐบาล นักล่าค่าหัว นักสู้คอริดาโคลอสเซียมต่างพากันวิ่งออกมาจากหลุมที่เปิดไว้
เมนาร์ดที่ฟื้นหลังโดนบาโธโลมีโอจัดการก็วิ่งมาหาบาสทีล
"เมนาร์ด ใครบอกให้นายแฝงตัวเข้างานประลอง อย่าทำตามใจชอบได้ไหม ดีเท่าไหร่แล้วที่ยังรอดกลับมาได้"บาสทีลกล่าว
"แต่ว่าคุณบาสทีล เพราะว่าเข้าไปนี่แหละถึงได้เห็นตั้งแต่ต้นจนจบ ถ้าเราจับโดฟลามิงโก้ โลกอาจจะพลิกกลับเลยก็ได้"เมนาร์ดกล่าว
______________________
โคอาล่ามุ่งหน้ากลับมาที่ท่าเรือใต้ดิน
"คิดถูกที่กลับมา จะได้ตรวจสอบโดยที่ไม่มีใครรบกวน"
โคอาล่าไปเปิดกล่องลังแล้วพบอาวุธมากมาย เธอปิดฝากล่องมองสติ๊กเกอร์โจรสลัด
"นี่มัน"เธอแกะออกเห็นสัญลักษณ์มงกุฎทองเขียนว่าDERและเอาหอยทากถ่ายภาพมาถ่ายไว้
"เรือสินค้าของอาณาจักรโดเลน่าที่ปลอมเป็นเรือโจรสลัด ความดำมืดจากหลายประเทศมารวมกันที่นี่"
"เป็นแบบนี้จะทำยังไงดีเนี่ย"
โคอาล่าได้ยินเสียงจากดาดฟ้าเรือเห็นพวกลูกเรือกลับมาและพูดถึงทำลายเรือเพื่อไม่ให้เหลือหลักฐาน
โคอาล่ากระโดดขึ้นมาที่ดาดฟ้ามองชายหลายคนถือคบเพลิงไว้
"ไม่ให้ทำหรอก"เธอพูดทำให้พวกเขาหันมามอง
"แกเป็นใคร?"
โคอาล่าตั้งท่าคาราเต้และพุ่งต่อยพวกมันล้มลงหมดและรับคบเพลิงไว้
"ให้ตายเถอะ อย่าเผาหลักฐานสำคัญชิ้นใหญ่นี่สิ"โคอาล่าโยนคบเพลิงลงน้ำ
___________________
อิชโชเดินไปตามถนนและหยุดเมื่อเมนาร์ดพูดขึ้น
"ทำไมละครับคุณอิชโช ไอ้โดฟลามิงโก้เป็นเจ็ดเทพโจรสลัดไม่ได้แล้ว รีบจับมันตอนนี้เถอะครับ"เมนาร์ดกล่าว
"กองทัพเรือคงทำเรื่องแบบเดียวกันยังงี้มาตลอดสินะ"ฟูจิโทระพูดท่ามกลางความวุ่นวาย"คุณน่ะอยู่กองทัพเรือมานานแล้วสินะพลโท"
"เอ๋?"
"พอได้ยินแล้วก็ปล่อยผ่านงั้นเหรอ?"อิชโชกำดาบแน่"เสียงร้องที่เต็มไปด้วยความโกรธนี้ พวกเขาไม่ได้ร้องไห้แต่กำลังเคืองแค้น....คิดว่ารัฐบาลโลกเป็นพระเจ้ารึไง?"
เมนาร์ดตกใจกลัวล้มลงพื้นพูดไม่ออก
"ทำตามที่ฉันสั่งนั่นแหละ"อิชโชกล่าว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น