One piece Another Nakama 2

ลำดับตอนที่ #247 : เจ็ดเทพโจรสลัด VS เจ็ดเทพโจรสลัด

ลอว์บอกโดฟลามิงโก้ว่าพันธมิตรกับหมวกฟางจบลงแค่นี้และต้องการล้างแค้นเรื่องในอดีตกับโดฟลามิงโก้

"จะล้างแค้นเรื่องเมื่อ13ปีก่อนงั้นเหรอ?"โดฟลามิงโก้ถาม

"อย่าบอกนะว่าแกลืม?"ลอว์ถาม

"แล้วจะทำอะไรโจล่า?"โดฟลามิงโก้ถาม"ในเมื่อแกรู้กฎของแฟมิลี่ฉันดีอยู่แล้ว"

"ใช่แล้วลอว์ ถ้าเพื่อนายน้อยฉันยินดีสละชีวิตอยู่แล้ว"โจล่ากล่าว

ลอว์สร้างรูมขึ้นมาและสลับโจล่ากับหินที่อยู่ข้างหลังโจ๊กเกอร์

"รีบหนีไปให้ไกลที่สุดซะ"ลอว์กล่าว

"จะให้ฉันคนนี้ทิ้งนายน้อยเอาไว้เนี่ยนะ"โจล่ากล่าว

"อย่ามายุ่ง"โดฟลามิงโก้ตะโกน

"คะ!!!!"โจล่ารีบวิ่งหนีไป

"เมื่อกี้นี่ขาดำมันโผล่มาถึงนี่ได้ ดูเหมือนว่าแผนการของฉันคงจะเจอปัญหาเข้าแล้ว"โดฟลามิงโก้กล่าว

"แกเสียไพ่ที่ชื่อซีซ่าร์ไปแล้ว ในระหว่างที่แกสู้กับฉันที่นี่ อีกไม่นานแกจะเสียโรงงานสไมล์ไปด้วย ทุกอย่างจบแล้ว แกมาได้แค่นี้แหละ"

"แกแค่ระบายความโกรธอย่างไร้สาระเท่านั้นแหละน่า ลอว์"โดฟลามิงโก้กล่าว

ปลานักสู้กระโจนขึ้นมาจากรอบสะพาน รูมวงใหญ่ปรากฎขึ้น

"นี่ไม่ใช่ความโกรธ ฉันมีชีวิตอยู่มาจนทุกวันนี้ ก็เพื่อสานต่อเจตนารมย์ของคนคนนึง"

ลอว์ฟันดาบตัดทุกอย่างใส่โดฟลามิงโก้ แต่โดฟลามิงโก้ใช้พลังด้ายปัดมันทิ้งไปฟันปลานักสู้เป็นชิ้นๆแทน

___________________

ด้านไวโอเล็ตหลังแยกกับซันจิแล้วขี่ม้าของเล่นวิ่งผ่านเห็นหน้าจอที่ฉายภาพการแข่งบล็อกD ซึ่งกำลังฉายภาพรีเบ็คก้าหลบดาบคู่ต่อสู้

"จัดการมันเลย"

"หนอยยัยรีเบ็คก้าเอ๊ย!!"

"รีบไปตายซะนังเด็กบ้า"

ไวโอเล็ตชักปืนออกมายิงหน้าจอระเบิดไปทำให้ทุกคนตกใจ

"คุณม้า"ไวโอเล็ตบอกม้าไม้"ช่วยพาไปที่วังหลวงที"

______________________

หน้าโคลอสเซียม โซโลกับคินเอมอนมองบาโธโลมีโอที่ร้องไห้อยู่บนตรงหน้าต่างลูกกรง

"ทำไมร้องไห้ล่ะขอรับ?"

"ทำไมนายรู้ตัวจริงของลูฟี่ คิรัวร์กับฉันล่ะห๊ะ!?"โซโลถาม

"อมเอ็นแอนอับ...(ผมเป็นแฟนคลับพวกคุณมาโดยตลอด)"

"หา หมอนี่พูดไม่รู้เรื่องเลย"โซโลกล่าว

"ขอลานเซ็นหน่อยครับ"

"ลายเซ็นเหรอ?"โซโลถาม

"ผมจะไปตามหารุ่นพี่ลูฟี่ให้ เพราะงั้นขอลายเซ็นทีนะครับ"

"จะไปตามหาให้เหรอ ฝากด้วยล่ะ"

"ผมจัดการเอง รออยู่นี่นะ ถึงต้องสละชีวิตผมก็จะหาเขาให้เจอ"บาโธโลมีโอพูดแล้ววิ่งหายไป

"สละชีวิตเลยเรอะ?"โซโลถาม

______________________

การแข่งบล็อกD

"การแข่งบล็อกDดุเดือดมากจริงๆ และคนที่โค่นศัตรูไปมากกว่าใคร คือนักสู้หน้ากากดำคนนี้!!!!"

"ดาบเปลวเพลิง"

"อ๊ากกกกกก!!!!!"

คิรัวร์ทำให้นักสู้หลายคนไหม้เกรียมลงไปกองกับพื้น

"กรี๊ดดดดด ท่านไค!!!!"

"สู้เขานะคะ!!!!"

คิรัวร์ตัดสินใจพักลงไปนั่งบนกองนักสู้ที่เขาจัดการล้มลงไปและเห็นรีเบ็คก้ากำลังสู้ เธอยกดาบแทงดาบนักสู้ที่วิ่งเข้าใส่และส่งตกเวทีไป

"เธอต่อสู้เงียบๆผิดกับไคที่ปล่อยของเต็มพิกัด เด็กสาวที่ถูกรังเกียจเหยียดหยามจากผู้คน เจ้าหญิงต้องสาปรีเบ็คก้า คนดูโห่ใส่แบบไม่ยั้งเลยครับ"

"บูวววว!!!!"

"ไม่เอาๆๆ"

"พยายามเข้ารีเบ็คก้า"คิรัวร์อีกคนนึงเชียร์อยู่บนที่นั่งคนดู ซึ่งก็คือร่างหลักเขานั่นเอง

"ทำไมมันเชียร์นังอีตัวนั่น--"

ฮาคิราชันถูกใช้ทำให้นักสู้กลุ่มนั้นสลบด้วยฝีมือคิรัวร์

"พูดถึงเธอแบบนั้นอีกครั้งแล้วฉันจะฆ่าพวกแก"

คิรัวร์พูดแล้วจับเหวี่ยงส่งมันฟาดพื้นแตกกระจายและเตะส่งลงทะเล

รีเบ็คก้ามองดูคิรัวร์ที่จัดการนักสู้ได้ง่ายดายอย่างชื่นชม

"ตายซะรีเบ็คก้า"นักสู้ถือขวานยกดาบฟาดเข้ามา

แต่เธอกระโดดยกดาบฟาดขวานหลุดจากมือและทำให้เขาล้มลง ก่อนเขาจะเข้าไปเก็บอาวุธก็โดนเตะตกลงน้ำไป

"ให้ตายเถอะจะหนังเหนี่ยวไปไหน รีเบ็คก้าล่อพวกเขาไปขอบเวที จากนั้นก็ใช้ความเร็วอาศัยแรงของอีกฝ่ายทำให้พวกเขาตกลงไปในน้ำ นี่แหละครับระบำดาบวารีหวนกลับ ใช่แล้วครับ รีเบ็คก้าใช้วิชานี้ต่อสู้มาเรื่อยๆโดยไม่ทำให้ใครบาดเจ็บเลยแม้แต่คนเดียว"

_______________________

"ยัยนั่นใช้ฮาคิแห่งการสังเกตอย่างงั้นเหรอ?"ลูฟี่ถาม

"ฮาคิ?"นักโทษถาม

"เธอไม่เคยบาดเจ็บจากคมดาบของใคร เป็นสาวไร้พ่ายที่ชนะทุกแมตซ์ด้วยการผลักคู่ต่อสู้ตกน้ำนั่นเอง"

"โอ้โห เจ๋งสุดๆไปเลย สู้เขานะรีเบ็คก้า"ลูฟี่ตะโกน

______________________

รีเบ็คก้าผลักคู่ต่อสู้ตกน้ำไปอีก

"วิธีสู้กับหญิงสาวคนนี้ช่างงดงามมากเหลือเกิน ถ้าจะให้พูดผมเกลียดไม่ลงเลยล่ะ"

"เห"คาแวนดิชมองอย่างประทับใจ ก่อนจะหันไปเห็นคิรัวร์ที่นั่งดูเธอสบายๆ

"ขาเธอสวยดีนะ"

"ว๊าย!!"รีเบ็คก้าหน้าแดงเกือบล้ม

"กรี๊ดดด ท่านไค"

เสียงเชียร์ทำให้คาแวนดิชโมโหอีก

"นามิคาเสะ มาตายซะดีๆ"คาแวนดิชพุ่งเข้าไป

"แกอีกแล้วเหรอ"คิรัวร์หลบดาบของคาแวนดิชและถอยไปด้านหลัง"อย่ายุ่งได้มั้ยฉันกำลังดูโชว์สนุกๆ"

"แต่จะใช้กับการประลองนี้ที่รอบกายมีแต่คนโหดๆที่รอบกายมีแต่คนโหดๆได้รึเปล่า เพราะไม่ได้มีแต่นักสู้ทั่วๆไปหรอกนะ ต้องติดตามชม"

โรลลิ่ง โลแกนเดินเข้ามาหารีเบ็คก้า

"เอาล่ะ ขอหักกระดูกเล่นหน่อยนะ แม่สาวน้อยน่ารังเกียจ"

_____________________

ในห้องรักษาของโคลอสเซียม

ถึงตาของไซที่ต้องเข้าห้องรักษาหลังประตูกั้นเหล็กใหญ่ที่มีช่องประตูธรรมดา

"คนต่อไปงั้นเหรอ? ปู่ของฉันที่พวกแกพาเข้าไปรักษายังไม่ออกมาเลยนะ"

"อ้อ นักสู้ชินเจียว"

"ปู่ของฉันตายไปแล้วรึไงห๊ะ พูดมา!!"ไซตะโกน

"อะไรฟะ หนวกหูเว้ยไอ้บ้ามวยจีน"เคลลี่ที่ตอนนี้ไม่ได้สวมร่างน้องชายเขาแล้ว

"ถึงปู่จะฆ่ายังไงก็ไม่ตาย แต่ปู่แกอายุมากแล้วนะ ถ้าปู่ตายแล้วก็พูดมาไม่ต้องปิดบัง!!!"ไซตะโกน

"เสียงดังชะมัดเลย"อิเดโอะกล่าว

"มอ"วัวคลั่งนอนอยู่ใกล้ๆร้อง

"ไม่ใช่หรอกนะครับ ที่นักสู้ชินเจียวยังไม่ออกมาที่ห้องนี้ เพราะมีทางออกอยู่อีกทางหนึ่ง คนที่รักษาเสร็จแล้วไม่ได้กลับมาที่ห้องนี้หรอกครับ"

"อ้อ เป็นอย่างงั้นเองหรอกเรอะเนี่ย ฮะๆๆ"

"เข้าใจแล้วสินะครับ เชิญด้านในได้เลยครับ"

"ขอโทษนะที่เข้าใจผิด ขอโทษจริงๆ"ไซคุกเข่าลง"ยกโทษให้ด้วยเถอะ"

"ไม่ต้องไปสนใจหรอก เขาเป็นพวกอารมย์แปรปรวนน่ะ"

ไซเดินเข้ามาด้านใน

"นักสู้ไซจากคาโนะคุนิสินะครับ เชิญนอนลงบนเตียงได้เลยครับ"

"ได้"ไซนอนลงบนเตียง

"เอาล่ะจะเริ่มรักษาแล้วนะครับ"

หมอดึงคันโยกแล้วเตียงเปิดออกทำให้ไซตกลงไปในหลุมลึกใต้เตียง

"อะไรฟะเนี่ย!!!!"

"คนต่อไป"หมอกล่าว

____________________

ไซร่วงตกลงมาในห้องมืดใต้ดินขนาดใหญ่

"โอ๊ย อะไรเนี่ย ของเล่นเหรอ?"ไซมองไปรอบๆเห็นของเล่นพังแล้วมากมาย"ภูเขาของเล่นรึไง?"

"ของเล่นกับนักสู้ต่างหาก"ร่างใหญ่ตรงหน้าพูด เขาคือไฮรูดิน

"แกมันไฮรูดินนี่"

ไซมองไปรอบๆเห็นนักสู้ที่แพ้จากบล็อกA BและC

"พวกแกทำไมมาอยู่ที่นี่"ไซหันมาเห็นปู่"อ๊ะ ปู่ ปลอดภัยดีสินะ ค่อยยังชั่ว"

"ค่อยยังชั่วกับผีสิไอ้หลานโง่!!!"ชินเจียวกล่าว

"ดูเหมือนว่า พวกมันจะทิ้งคนที่แพ้การประลองลงมาที่นี่หมดทุกคนเลย"ไฮรูดินกล่าว

"ว่าไงนะ หมายความว่ายังไง ทางออกล่ะอยู่ไหน?"ไซถาม

"ไม่มีทางออกหรอก พวกเราถูกโดฟลามิงโก้หลอกแล้ว"ดาคามะกล่าว"แบบนี้ต้องก่อสงคราม ท่านเอลิซาเบลโล"

"ขนาดหมัดราชาของฉันยังทำลายไม่ได้เลย"เอลิซาเบลโลกล่าว

"เฮ้ๆ อย่าลืมว่าพวกเราอยู่ใต้ดินน่ะ หมายความว่ากำแพงคือพื้นดินน่ะสิ"บลูกิลลี่กล่าว"ไม่ว่าหมัดแกจะทรงพลังแค่ไหน มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะทำลายกำแพงนี่"

"คิดว่าพวกมันจะทำอะไร เก็บพวกเราไว้ที่นี่เฉยๆเหรอ?"

"ฉันไม่คิดว่าพวกนั้นจะเก็บพวกเราไว้เฉยๆหรอกนะ"แฮ็คกล่าว มนุษย์เงือกคาราเต้กล่าว

"ถ้ามันออกมาแย่ล่ะก็โดฟลามิงโก้ ฉันจะเก็บความแค้นนี่ไปยังรุ่นหลานเลยคอยดู"ชินเจียวกล่าว

_____________________

ในสนาม รีเบ็คก้าถูกโรลลิ่ง โลแกน หมายหัว นักสู้คนนึงวิ่งเข้าโจมตีโลแกนด้านหลังแต่โดนจับตัวบีบหักกระดูก รีเบ็คก้าฉวยโอกาสวิ่งหนีไป

ดามัสพ่นไฟเผาคนอื่น คนนึงมาโดนรีเบ็คก้าทำให้เธอทำดาบหลุดมือตกพื้นและโลแกนเหยียบมันไว้

โลแกนพยายามคว้าเธอ รีเบ็คก้ากระโดดหลบมาบนแขนและพยายามโดดข้ามเขา แต่โลแกนคว้าผ้าคลุมส่งรีเบ็คก้าลงพื้นก่อนจะยกตัวเธอขึ้นมาบีบ

วิชา1ดาบ ดาบรัศมี

"เฟี้ยว!!!!"คลื่นดาบสีแดงพุ่งมาฟันใส่อกโลแกน

"ฉัวะ!!!....อ๊ากกกก!!!!"โลแกนร้องปล่อยรีเบ็คก้าลงพื้น

"แค่กๆๆ"รีเบ็คก้าไอออกมา

"ร้อนๆๆ"โลแกนดับไฟที่ลุกตามแผลที่อก

"ขะ...ขอบคุณ"

"สู้สิรีเบ็คก้า ถ้าเธอหนีก็ไม่มีทางชนะหรอกนะ"

"หนอยไอ้เด็กบ้า!!!"โลแกนจ้องคิรัวร์ และยกดาบจะชกใส่

"เคร้ง!!!!"อาคิเลียพุ่งมาเอาโล่รับหมัดโลแกนไว้

"อย่างที่เด็กคนนั้นพูดแหละรีเบ็คก้า สู้มันสิ"อาคิเลียกล่าว

"คุณอาคิเลีย"รีเบ็คก้ากล่าว

อาคิเลียยกขวานฟาดใส่โลแกนก่อนจะโดนชกที่ท้องทรุดลง รีเบ็คก้ากระโดดบนตัวอาคิเลียและพุ่งไปหาโลแกน เขาเอื้อมมือจะคว้าเธอแต่รีเบ็คก้าใช้ปลายดาบแตะแทนและพลิกตัวมาด้านหลังโลแกนที่จะล้ม

เธอกระแทกดาบที่เท้าทำให้โลแกนสะดุดไปทางขอบเวทีและตกลงน้ำไป

"ต้องอย่างงั้นสิ"คิรัวร์ยิ้ม รีเบ็คก้ายิ้มให้หน้าแดงเล็กน้อย ก่อนที่คิรัวร์จะวิ่งไปฟันศัตรู

"อ๊ากกก!!!!"เสียงร้อนจากนักสู้ที่เฉียดไปใกล้เขาดังขึ้น

____________________

"ลุยเลย รีเบ็คก้า คิรัวร์!!!"ลูฟี่ตะโกน

"แจ๋วมาก รีเบ็คก้า อาคิเลีย"พวกนักโทษตะโกนเชียร์

ตอนนั้นเองภาพคาแวนดิชโผล่มาบังรีเบ็คก้า

"เฮ้ย ไม่เอาเจ้ากระหล่ำปรีสิ เอารีเบ็คก้ามา"

"อยู่ตรงนี้มันดูไม่ถนัดนี่นา ขอฉันไปเชียร์รีเบ็คก้ากับคิรัวร์ใกล้ๆหน่อยนะ"ลูฟี่กล่าว

"อื้อ"นักโทษกล่าว

"อีกเรื่องหนึ่ง คนในประเทศนี้ดูมีความสุขก็จริง แต่เห็นพวกนายแล้วคงไม่ใช่แฮะ"ลูฟี่กล่าว

"ที่นายได้เห็นน่ะคือโลกอันแสนสุขของผู้ชนะ เจ้าโดฟลามิงโก้นั้นแบ่งแยกคนที่ฟังมันให้เป็นผู้ชนะ ส่งคนที่ฟังมันก็เป็นผู้แพ้ ทำเหมือนกับรัฐบาลโลกไม่มีผิดเลย ผู้แพ้จะถูกทำเหมือนขยะ ถ้าเอาขยะไปซุกไว้ในที่มืด ภาพลักษณ์ของประเทศก็ดูดีขึ้นใช่มั้ยล่ะ"

ลูฟี่นึกถึงภูเขาขยะในอาณาจักรโกอาบ้านเกิด

"เหมือนประเทศที่ฉันโตมาเลยนะ"

"ถ้าเริ่มสงสัยก็จะเห็นว่าประเทศมีอะไรแปลกๆ พวกฉันรู้สึกว่ายังมีอะไรดำมืดกว่านี้อีก นายเองก็ระวังตัวเอาไว้ให้ดี"

"เข้าใจแล้ว ไปก่อนนะ"ลูฟี่วิ่งไป

ลูฟี่วิ่งออกประตูมา ซึ่งบาโธโลมีโอกำลังตามหาเขาอยู่พอดี

"รุ่นพี่ลูฟี่!!!!!"

_____________________

"ตึงๆๆๆ"

มีนักสู้ที่แพ้ร่วงลงมาเรื่อยๆ

"โอ้โห มีนักสู้ร่วงลงมาไม่หยุดเลยแฮะ"ไซกล่าว

คนที่ร่วงตกลงมาคือเคลลี่ อิเดโอะ ออสเทเวียและบู

"ออสเทเวีย"เร็นเรียกกัปตันสาว

"เร็น นี่มันอะไรกัน?"เธอหันไปถาม

"ปู่นี่นา พี่ด้วย เหม็นชะมัดเลย"บูกล่าว

"มาแล้วเรอะบู"ไซกล่าว

"นี่มันที่ไหน ภูเขาของเล่นปนขยะรึไง?"บูถาม"ที่นี่มันยังไงกันน่ะพี่?"

"ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน เดี๋ยวจะมีคนตกลงมาอีก ถอยไปจากตรงนั้นซะ"ไซกล่าว

ริคกี้มองขึ้นไปที่เพดาน

"ใต้ดินของประเทศนี้มีบ่อขยะที่ใหญ่ขนาดนี้ด้วยนะเนี่ย"เขากล่าว

"ถ้าผมจำผิดต้องขอโทษด้วย"แทงค์ลุกขึ้นยืน"แต่ผมคิดว่าต้องใช้แน่ๆ คุณ...ไม่สิ ท่านน่ะน่าจะเป็น...ราชาริคุใช่มั้ยครับ?"

แทงค์คุกเข่าลง ทุกคนประหลาดใจเหลือบมองริคกี้

"ราชาริคุ ไม่จริงน่ะ"

"ราชาริคุจะบ้าเรอะ ราชาบ้านั่นตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ?"อับดุลลาห์กล่าว

"ฮะๆๆๆ ราชาองค์ก่อนของเดรสโรซ่าที่ทำเรื่องสุดโหดและถูกฆ่าตายไปแล้วอย่างงั้นใช่มั้ย"เจ็ทกล่าว

ริคกี้ถอนหายใจออกมา

"ในเมื่อหล่นมาลึกขนาดนี้ก็คงไม่ต้องปิดบังแล้วละมั้ง"เขาถอดหมวกเหล็กออก

ทุกคนมองใบหน้าใต้หมวกเหล็กด้วยความตกตะลึง

"อย่างที่เจ้าว่าแหละ แต่ไม่ต้องเรียกฉันว่าราชาหรอกนะนายกองแทงค์"

"ราชาริคุจริงด้วย"

"ยังมีชีวิตอยู่เรอะเนี่ย!!"

"ราชาริคุ โชคดีที่ท่านปลอดภัย"แทงค์กล่าว

"ตอนนี้ฉันก็เป็นแค่ตาแก่ธรรมดา เป็นคนบาปหนาที่ช่วยหลานสาวตัวเองยังไม่ได้"ราชาริคุกล่าว

"ไม่ได้พบท่านเสียนานเลย แต่ว่าตอนนี้ผมต้องเป็นลูกน้องของโดฟลามิงโก้"แทงค์กล่าว

"ไม่ต้องพูดหรอก ฉันเข้าใจ นายทำไปเพื่อที่จะคุ้มครองวิโอล่าใช่มั้ย ฉันไม่สงสัยคนมีคุณธรรมอย่างเจ้าหรอก ทำแบบนี้คงจะเจ็บปวดสินะ"

"ฮือๆๆ ไม่หรอกครับ เทียบกับท่านไม่ได้เลย"แทงค์กล่าว

"อ้าว นึกว่าใครราชาริคุเองเหรอ?"เอลิซาเบลโล่กล่าว

"โอ้ ราชาแห่งโพรเดนซ์"ริคุกล่าว

"ฮ่าๆๆๆ คิดถึงวันเก่าๆจัง ท่านเคยช่วยประเทศของเราไว้ไม่รู้กี่ครั้ง ดีใจจังที่ท่านปลอดภัย"เอลิซาเบลโล่เข้ามากอดริคุ

"เฮ้ๆ"ริคุกล่าว"ช่วยวางฉันลงเถอะ"

"พอไม่มีท่านอยู่ทุกอย่างก็วุ่นไปหมด ประเทศแถบนี้พากันเสียสมดุลจนมีแต่สงคราม เราเนี่ยเอื่อมจะแย่อยู่แล้ว"เอลิซาเบลโล่กล่าว

"เดี๋ยวก่อน เอลิซาเบลโล่"ไซกล่าวขึ้น"ท่านบอกว่าเบื่อว่าเอื่อม แต่เวลามีใครร้องไห้ก็จะมีคนที่หัวเราะนะ มีใครบางคนคอยยุให้เกิดสงครามระหว่างประเทศเพื่อกอบโกยผลประโยชน์มหาศาล"

"เพื่อจะขายอาวุธให้กับประเทศที่กำลังมีสงครามไงล่ะ"บูกล่าว

"เท่าที่รู้ นายหน้าคนนั้นชื่อโจ๊กเกอร์ ซึ่งเป็นชื่อในวงการของโดฟลามิงโก้ แต่ฉันไม่รู้หรอกว่าพวกมันไปแอบซุ่มผลิตอาวุธเหล่านั้นที่ไหนกัน ประเทศคาโนะของพวกฉันก็กำลังมีสงครามและกำลังลำบากเพราะศัตรูมีอาวุธเต็มมือเลย"

"ที่พวกฉันเข้าร่วมการประลองก็เพื่อมาหาแหล่งผลิตอาวุธที่ว่าเท่านั้นแแหละ เป้าหมายที่แท้จริงของกองทัพฮัปโปคือการทำลายวงจรการค้าอาวุธตามคำสั่งราชาคาโนะ"ไซกล่าว"ราชาริคุ นี่เป็นเพราะท่านทำเรื่องบ้าๆจนโดฟลามิงโก้ได้เป็นราชารู้มั้ย ประเทศเพื่อนบ้านถึงได้เดือดร้อนแบบนี้"

"ใช้แล้วครับท่านเอลิซาเบลโล่"ดากามะเดินมาหาราชา"จริงอยู่ว่าในอดีตเดรสโรซ่าเคยมีบุญคุณต่อพวกเรา แต่ตอนนี้ไม่จำเป็นต้องญาติดีกับชายคนนี้แล้ว เพราะชื่อของราชาริคุเดี๋ยวนี้น่ะ"

"หุบปากซะดากามะ"

"หา"

แทงค์จับคอเสื้อดากามะไว้

"คนที่ไม่รู้ความจริงของโศกนาฎกรรมเมื่อ10ปีก่อน ไม่มีสิทธิมาวิจารย์องค์ราชานะ!!!!"

"ช่างเถอะแทงค์ ตั้งป่านนี้แล้ว"ริคุกล่าว

"ท่านราชาริคุ ผมเองก็เป็นอดีตทหารในกองทัพครับ"

"ผมด้วยครับ"

"ผมด้วยครับราชาริคุ"

ตอนนั้นเองเหล่าของเล่นก็เริ่มขยับ

"พวกของเล่นเริ่มขยับแล้ว"

"มันไม่ได้พังไปหมดแล้วหรอกเรอะ?"

เหล่านักสู้และของเล่นพากันคุกเข่าให้ราชาริคุ

"อดีตทหารเดรสโรซ่ากับพวกของเล่นพากันคุพกเข่าให้เค้า"

"มันยังไงกันเนี่ย คนในประเทศน่าจะเกลียดราชาริคุนี่นา"

แฮ็คหยิบหอยทากจิ๋วออกมาคุยกับใครบางคน

"ถ้าลงมาแล้วมีพื้นที่กว้างขวางขนาดนี้ คิดว่าใต้ดินนี่น่าจะมีความลับอย่างอื่นอีกแน่"

"รับทราบ ช่วยสืบต่อด้วยนะ"

ทันใดนั้นบางอย่างเหนียวหนืดก็ห้อยลงมาจากเพดานจับไซยกขึ้นไป

"คราวนี้อะไรอีก"

"พี่!!!!"

"ไซ!!!"

ไซหายไปในอุโมงค์มืด

____________________

เทรโบรมองไซที่มองอยู่บนเตียง

"เบเฮๆๆ เสร็จเรียบร้อยแล้วล่ะ ห้ามทำร้ายมนุษย์เชียวล่ะ แล้วต้องเชื่อฟังคำสั่งของแฟมิลี่ด้วย รักษากฎด้วยนะ ตรงไปที่ประตูนั้นมันจะเป็นทางไปโรงงานกับท่าเรือส่งสินค้า ตั้งใจทำงานไป พวกเข้าร่วมประลองล้วนแต่เก่งกาจทั้งนั้น คงไม่มีทางพังง่ายๆแน่"

ไซก้าวออกไปเงียบๆ เขากลายเป็นลิงของเล่นสวมแว่นตาถือฉาบไว้ในมือ

"อะไรกันเนี่ย ขยับร่างกายตามที่คิดไม่ได้เลย เราขัดขืนคำสั่งเจ้านั้นไม่ได้ เกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของเรากันแน่ล่ะเนี่ย"

________________________

ทุ่งดอกไม้ ฐานกองกำลังราชาริคุ

กันโจเล่าเรื่องดองกี้โฮเต้ที่หลอกลวงพวกเขามาเป็นทาสทำงานรับใช้ จนกระทั่งริคุได้ขึ้นเป็นราชวงศ์แทนหลังดองกี้โฮเต้ย้ายไปอยู่มารีจัวร์

ตระกูลริคุได้ปลดปล่อยพวกเขาเป็นอิสระ และทำให้พวกเขากลายเป็นภูติและผู้พิทักษ์ของเดรสโรซ่าและให้พวกเขาชิงของที่ต้องการได้และราชาก็อ้างว่าเป็นฝีมือภูติ ทำให้ตำนานภูติเกิดขึ้น

ต่อมาเมื่อโดฟลามิงโก้มา เขาได้ใช้พลังทำให้ราชาและทหารทำร้ายประชาชนและให้แฟมิลี่ของเขามาปราบกองทัพราชาและขึ้นปกครองประเทศแทน

ทหารขาเดียวบอกว่าเขาคือพ่อของรีเบ็คก้า เขาคอยดูแลรีเบ็คก้าหลังแม่ตายและพาเธอหนีไปเรื่อย แต่สุดท้ายก็โดนจับได้และตอนนี้เธอเป็นของโชว์ในโคลอสเซียม

แผนการของพวกเขาคือก่อจลาจลโดยช่วยแรงงานคนแคระ ทำลายโรงงานและเล่นงานชูก้า และบอกว่าจะทำศึกวันนี้ เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นตอนเช้าคือการประกาศสงคราม

"เมื่อเช้าเกิดอะไรขึ้นเหรอ?"อุซปถาม

"เรื่องที่โดฟลามิงโก้สละบัลลังก์ยังไงล่ะ"ทหารขาเดียวกล่าว

"อ้อ เรื่องนั้นฝีมือพวกฉันเอง"อุซปกล่าว

"จินตนาการออกไหมว่าพวกฉันดีใจแค่ไหน?"ทหารขาเดียวถาม"ถึงกับคิดว่านี่เป็นปาฎิหาริย์ พอมีการแจ้งข่าวว่าลงข่าวผิด พวกฉันรู้สึกเหมือนร่วงจากสวรรค์ตกลงไปในนรกเลยล่ะ การที่จะเลือกวันนี้เป็นวันตัดสินมันก็ไม่แปลกไม่ใช่เหรอ?"

"ขอโทษนะทุกคน"อุซป เซียร์ วีวี่ โรบินและแฟรงกี้ร้องมีสีหน้าตกตะลึง โดยเฉพาะโรบินที่หายากมาก

"พวกนี้บ้ารึไง"โมเน่พึมพำ

_______________________

โคลอสเซียมคอร์ริดา

ใต้ดินกองขยะเหลือแต่ราชาริคุกับชินเจียว

"เกษียนแล้วแต่ยังคอยคุมกองเรืออีกเหรอ?"

"เพราะไม่มีผู้สืบทอดกองทัพฮัปโปน่ะ นี่ถ้ามีลูกหลานก็คงจะดี"ชินเจียวกล่าว

"งั้นเรอะ โจรสลัดนี่ก็ลำบากเหมือนกันนะ"ริคุกล่าว

"คิดไปเองรึเปล่านะ แต่รู้สึกเหมือนลืมเรื่องสำคัญไป เป็นความรู้สึกแบบเดียวกับเมื่อ10ปีก่อน"

เหนือขึ้นไป พวกของเล่นกำลังเดินออกจากบ้านของเล่น

"เฮ้ยๆ ตัวเราจะเดินไปไหนเนี่ย ปู่จ๋าช่วยด้วย"บูกลายเป็นตัวตลก

"มันทำอะไรกับอับดุลลาห์ หมาป่าเดียวดายอย่างตูฟะเนี่ย"อับดุลลาห์กลายเป็นตุ๊กตาหมี

"นี่มันทำอะไรกับเจ็ท นักรบอิสระคนนี้ฟะ"เจ็ทกลายเป็นหุ่นของเล่น

_______________________

ลูฟี่วิ่งมาและเห็นโซโลกับคินเอมอนนอกหน้าต่าง

"เฮ้ย โซโล คินเอมอน!!!!"

"เจ้าบ้าตะโกนซะดังเชียว ถ้าถูกจับได้จะทำยังไง"โซโลกล่าว

"เจ้าหงอนไก่นำฉันมาที่นี่น่ะ"

"หมอนั้นไปไหนแล้ว"

"หายไปแล้ว"

เบลลามี่เดินมาด้านหลังมองเขาแล้วแสยะยิ้ม

"เจอตัวจนได้หมวกฟาง"

เบลลามี่เดินไปถือมีดไว้ แต่เขานึกถึงที่หมวกฟางช่วยเชียร์แล้วถอยออกมาก่อน

"เจอจนได้เบลลามี่ ลอบฆ่าเสร็จแล้วหรือยัง หึๆๆ ดูเหมือนจะยังสินะ"

เบลลามี่หันไปเห็นเด็กหนุ่มผมสีทอง สวมหมวกขาว สวมเสื้อสีฟ้าเข้มกับเขียวอ่อนลายคล้ายยีราฟและกางเกงขาสั้นสีฟ้า

"มีธุระอะไรเดลลิงเจอร์"เบลลามี่ถาม

"แหม่ จะมีธุระอะไรซะอีกเล่า ก็ต้องธุระเรื่องนายแหงอยู่แล้ว เรื่องลอบฆ่าหมวกฟางน่ะ"

"ว่าไงนะ!!!"

"ช่วยไม่ได้เมื่ออีกฝ่ายคือเจ้านั่น แต่ถึงสำเร็จหรือไม่สำเร็จก็ไม่เป็นไรอยู่แล้ว"

"หมายความว่าไง?"เบลลามี่ถาม

"คำสั่งให้ไปฆ่าหมวกฟางนั่นเขาก็แค่คิดเล่นๆ เขาคงไม่อยากให้มีตัวน่ารำคาญตามป้วนเปี้ยนเลยบอกให้ฉันมาเก็บนายทิ้งซะ นายน้อยเป็นคนสั่ง"

"ว่าไงนะ?"เบลลามี่ตกใจ

"อ้อ เรื่องนี่พูดไม่ได้นี่นา"เดลลิงเจอร์กล่าว

______________________

สะพานส่วนหนึ่งโดนตัดเป็นชิ้นๆด้วยพลังของลอว์

"เมส"ลอว์พยายามดึงหัวใจโดฟลามิงโก้ออก แต่เขาหลบได้

"เปรี้ยง!!!"โดฟลามิงโก้เตะใส่ลอว์ เขาหลบไม่ได้เพราะเหนื่อยมากและโดนเตะกระเด็นไป

"กระสุนด้าย"

เขายิงปืนด้ายโดนไหล่ทำให้ลอว์กระเด็นล้มลงร้องออกมา ลอว์หอบออกมา

"เอาล่ะจะทำไงต่อล่ะลอว์ อีกนิดนึงก็จะถึงเดรสโรซ่าแล้วนะ?"โดฟลามิงโก้ถาม

"ปุริๆๆๆ"

หอยทากสื่อสารดังขึ้น ทำให้โดฟลามิงโก้หยิบหอยทากจิ๋วขึ้นมารับ เป็นสายจากไดอามานเต้

"เฮ้ ดอฟฟี่"

"อ๊ะ โทษที มีอะไรจะบอกงั้นเรอะ"โดฟลามิงโก้ถาม

"ไวโอเล็ทมันทรยศซะแล้วล่ะ"

"เห็นขาดำมันกลับมาทางนี้ ก็คิดอยู่ว่ามันมีเรื่อง"

"แทนที่พวกเราจะใช้พลังของผลกิโรกิโรดูแผนของกลุ่มหมวกฟาง ตอนนี้เลยอดรู้กันพอดี"

"อ้อ เรื่องนั้นไม่มีปัญหาหรอก ไดอามานเต้ ให้พวกลางจีไปรออยู่ที่หน้าโรงงานสไมล์ซะ"

"เฮ้ย พูดอะไรบ้าๆ เจ้าพวกนั้นต้องรอลงรอบชิงเพื่อให้การประลองมันคึกคักนะ"

"แค่นายคนเดียวก็เหลือเฟือแล้วน่า"

"อย่าน่า ทำอย่างกับฉันเป็นอัจฉริยะไปได้"ไดอามานเต้กล่าว

"ก็เพราะนายเป็นอัจฉริยะไม่ใช่เหรอ?"

"ถ้าพูดแบบนั้นฉันจะจัดการให้ก็ได้"

"โดฟลามิงโก้ ไอ้สารเลว"

"ลอว์ ระหว่างที่แกเอาตัวเองเป็นนกต่อล่อฉันเอาไว้ ก็ใช้ให้พวกหมวกฟางคนอื่นๆไปทำลายโรงงาน ถ้าทำลายโรงงานได้ต่อให้ตัวแกต้องตายไป แต่ถ้าไม่มีสไมล์แล้วไคโดต้องตามมาฉันแน่ แกคิดเอาไว้แบบนั้นใช่มั้ย"

โดฟลามิงโก้เดินเข้ามาหาลอว์

"แต่แกถ่วงเวลาได้ไม่มากอย่างที่หวังเอาไว้ พวกหมวกฟางก็เจอแต่เรื่องยุ่งยาก ถึงปากแกจะพูดว่าหลอกใช้พวกมัน แต่แผนที่แกคิดขึ้นต้องอาศัยความไว้เนื้อเชื่อใจพวกหมวกฟางไม่ใช่น้อยเลย ทำไมแกถึงเชื่อใจพวกหมวกฟางขนาดนั้น"

"Dจะต้องเรียกพายุมาอีกอย่างแน่นอน"ลอว์กล่าว

โดฟลามิงโก้โกรธเห็นเส้นเลือดบนหน้าผากปูดขึ้น

___________________

"ว่าแต่มีธุระอะไรเหรอโซโล?"

"นายกับคิรัวร์น่ะรู้ว่ามีการประลองแบบนี้ทำไมไม่ชวนฉันบ้างฟะ"

ระหว่างที่คุยกันพวกเขาลืมเรื่องทหารเรือที่ล้อมรอบโคลอสเซียม ทหารเรือรีบวิ่งไปแจ้งพลโทบาสทีล

"พลเรือโทบาสทีล ชายคนนั้นเป็นนักล่าโจรสลัด โซโล ตามที่คาดไว้ครับ ส่วนคนที่อยู่ในโคลอสเซียม น่าจะเป็นหมวกฟาง ลูฟี่ ครับ"

"ผู้ชนะของบล็อกC ลูซี่งั้นเหรอ?"บาสทีลพูดและมองไคที่กำลังแข่งอยู่"ในบล็อกDก็คือ นามิคาเสะ คิรัวร์ มิน่าล่ะพวกมันถึงได้เก่งนัก พวกมันอยู่ในประเทศนี้ตามข้อมูลองสโม๊คเกอร์จริงๆ"

"จับกุมเลยไหมครับ?"

"ไม่ต้อง ตอนนี้ปล่อยมันไว้ก่อน เพราะว่าในนั้นมีแต่พวกตัวแสบในนิวเวิร์ล ทั้งโจรสลัด นักล่าค่าหัว ทหารรับจ้าง เยอะแยะจนจบไม่หวาดไม่ไหว ถ้าเราก่อเรื่องโดยไปจับหมวกฟางกับเนตรแดง เดี๋ยวพวกมันจะไหวตัวทันซะหมด เราจะจับพวกมันที่บาดเจ็บอ่อนแอจากการแข่งให้หมด"

"พวกที่แข่งบล็อกCแต่แพ้ไปแล้วมีดอนชินเจียวแล้วก็.....ทำไมมีแต่ชื่อที่ไม่รู้จักล่ะเนี่ย มีโจรสลัดชื่อนี้ด้วยเหรอครับ?"

"นี่แกพูดอะไรของแกห๊ะ ไอ้พวกนั้นน่ะตัวป่วนประจำนิวเวิร์ลเลย!!!"บาสทีลตะโกน"เอ่อ...มีใครบ้างนะ"

"ไซ บู อับดุลลาห์ครับ"

"ไซ บู อับดุลลาห์ ใครกันหว่า?"

"ไม่เคยได้ยินชื่อเลยแฮะ แล้ว พวกเรามาจับใครกันหว่า?"บาสทีลถาม

______________________

"ปุริๆๆๆ"

"จากเรือซันนี่"ซันจิรับสาย

"นี่ฉันเอง"

"นี่อุซป"

พวกเขาแจ้งสถานการณ์แผนที่ต้องเปลี่ยนแปลง

_____________________

ตอนนั้นเองเสียงระเบิดดังขึ้นใกล้ๆ ดึงความสนใจทหารเรือและชาวเมือง

ทุกคนเห็นโดฟลามิงโก้ยืนอยู่พร้อมลอว์ที่บาดเจ็บหนัก

"โดฟลามิงโก้ โทราโอะ!!!!"

"ไอ้เด็กเปรต"โดฟลามิงโก้กล่าว

"เฮ้ย โทราโอะ ทำไมนายมาอยู่กับมิงโก้!!?"ลูฟี่ถาม

โดฟลามิงโก้เล็งปืนไปที่ลอว์

"ปังๆๆๆ"

ก่อนที่โดฟลามิงโก้จะยิง เงาสีดำพุ่งผ่านมาเข้ามา

"เคร้งๆๆ"

กระสุนทุกนัดถูกตัดร่วงลงพื้น คิรัวร์ร่างหลักมาคุกเข่าอยู่ด้านหน้าลอว์ ดาบอารอนไดซ์ปะทะกับดาบของอิชโชที่พุ่งมาเช่นกัน

"แกคือพลเรือเอกที่มาแทนตำแหน่งอาโอคิยิสินะ?"คิรัวร์ถาม

"ถูกต้อง"อิชโชตอบ

"ตึง!!!!!"อิชโชสร้างแรงถ่วงน้ำหนักใส่คิรัวร์ทำให้พื้นปริแตก

"ซาบานิส!!!!"คิรัวร์ทำให้มือขวาเสริมฮาคิยืดพุ่งไปหาอกซ้ายของอิชโช

"หัวใจของเรา"อิชโชต้องหยุดใช้พลังกับคิรัวร์

"เปรี้ยง!!!"ดาบเขาปะทะมือขวาของคิรัวร์เกิดเสียงเหล็กกระทบกัน

"ฉันน่าจะเดาได้ตั้งแต่ที่คาสิโน"คิรัวร์กล่าว

"คุณพลาดเองแหละครับ"ฟูจิโทระกล่าวแล้วยกดาบขึ้น

"ฟิ้ว!!!!"อุกกาบาตร่วงตกลงมา

"เฮ้ย ล้อเล่นน่า!!!!"โซโลตะโกน

"นี่ใจกลางเมืองนะขอรับ"คินเอมอนร้อง

"ลุงตาบอดสุดยอดเลย!!!"ลูฟี่ร้อง

"กรี๊ดดดดด!!!!"ชาวเมืองกรีดร้อง

"มังกรเพลิงทมิฬ!!!!"คิรัวร์ชักดาบอารอนไดซ์มาฟัน

มังกรเพลิงดำที่ใหญ่กว่าเดิมและพุ่งขึ้นฟ้าไปหาอุกกาบาต

"บรึ้มมมมมมม!!!!!!"อุกกาบาตระเบิดกลางอากาศแตกละเอียดไป

"เฮ้ๆ นี่มันประเทศฉันนะโว๊ย"โดฟลามิงโก้ตะโกน

"แค่ทดสอบดูเท่านั้นแหละครับ สมแล้วล่ะที่เป็นเจ็ดเทพโจรสลัด"

"หึ แกน่ะคิดไว้แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ไม่ใช่เรอะถึงกล้าปล่อย"คิรัวร์พูดขณะยกลอว์ขึ้นพาดบ่า"แต่ก็เกินคาดแฮะ"

"วางมันลงซะไอ้หนู ใครอนุญาติให้แกพาหมอนั้นไป"โดฟลามิงโก้ตวัดด้ายเข้ามา

"หอกเพลิงชิรานุย!!!!"คิรัวร์ตวัดดาบเกิดหอกเพลิงคู่

"เปรี้ยง!!!!!!....ตูม!!!"ด้ายของโดฟลามิงโก้ถูกหอกเพลิงแทงเข้าป้องกันไว้

"ดีกัลควอร์!!!!!"มือซ้ายคิรัวร์ขยายกลายเป็นหมัดเกล็ดมังกรแดงและกลายเป็นสีดำเพราะฮาคิ

"ฉัวะ!!!!!!"คิรัวร์ฟันใส่พื้นเกิดเป็นหลุมใหญ่ ฟูจิโทระกับโดฟลามิงโก้ต่างต้องหลบถอยห่างไป

"ลาก่อน โซล!!!!"คิรัวร์หายตัวไป

โดฟลามิงโก้โดดไล่ตามไปบนหลังคาบ้าน

"โอเวอร์ฮีท"

"ตูม!!!!"โดฟลามิงโก้ตวัดแส้ด้ายยักษ์ใส่

"ตูมมมมม!!!!"มันผ่าทำให้บ้านแยกเป็นสองท่อน

ท่ามกลางฝุ่นควันคิรัวร์ได้หายตัวไปแล้ว

"ไอ้เด็กเปรต!!!!!!"โดฟลามิงโก้โกรธจัดเมื่อคิรัวร์หนีหายไปพร้อมลอว์

โดฟลามิงโก้กวาดตามองรอบๆก่อนจะบินกลับไปหาอิชโชด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว

ลงไปด้านล่างที่ม้านั่งสวนสาธารณะ คิรัวร์ปลอมตัวสวมหมวกและเคราปิดบัง รวมทั้งใช้เนตรปีศาจสร้างภาพปลอมๆมองโดฟลามิงโก้บินจากไป

คิรัวร์มองไปทางพุ่มไม้ที่เขาซ่อนตัวลอว์ไว้ในนั้น

"อัญเชิญนักบวชมืด"เขาแทงดาบอารอนไดซ์ลงพื้น

ลอว์เห็นพวกสวมผ้าคลุมดำมีไอมืดโผล่มาจากหลุมมืดเหมือนพวกพ่อมด

"หัวหน้า"พ่อมดเรียกคิรัวร์

"ไม่มีเวลาแล้ว พวกนายรักษาเขาได้มั้ย?"คิรัวร์ถาม

"เราจะพาไปรักษาและซ่อนเขาไว้ครับ"

คิรัวร์พยักหน้าโดดหายไปบนฟ้า ขณะที่พวกออโตมาต้าพาลอว์ลงหลุมมิติไป

"เฮ้ย เดี๋ยวนามิคาเสะ โอ๊ย!!!"ลอว์ตะโกนเรียกแต่โดนดึงหัวลงไป

ทันใดนั้นเองคิรัวร์ก็ได้ยินเสียงจากหอยทากจิ๋วว่าเรือซันนี่โดนโจมตีโดยเรือของกลุ่มบิ๊กมัม

ลูฟี่ตกลงให้โต้กลับเรือของบิ๊กมัมไปและให้พวกเขามุ่งหน้าไปที่โซก่อน

_______________________

อีกด้านนึงในโคลอสเซียม บาโธโลมีโอใช้บาเรียปกป้องเบลลามี่ที่กำลังจะโดนเดลลิงเจอร์ฆ่า

"ฉันได้ยินที่คุยกันแล้วล่ะ"บาโธโลมีโอกล่าว

"หลีกไปนะ แกไม่เกี่ยวด้วยสักหน่อย"เดลลิงเจอร์เตะยังไงก็ทำลายบาเรียไม่ได้

ไดอามานเต้ติดต่อมาบอกว่าเขาไปช่วยพวกลาวจีคุ้มกันโรงงาน ทำให้เขาต้องรามือไป

______________________

ที่ฐานของกองกำลังราชาริคุ ทหารขาเดียวกำลังอธิบายแผนการ

"แผนการเดรสโรซ่าSOP"ทหารขาเดียวชี้ที่กระดาน"ที่ประเทศนี้มีโลกใต้ดินขนาดใหญ่ที่ไม่มีใครล่วงรู้ ที่นั่นมีทั้งท่าเรือลักลอบขนสินค้า รวมทั้งโรงงานปริศนาตั้งอยู่"

"พรรคพวกชาวทอนทัตต้ารวมทั้งคนที่ถูกสาปให้เป็นของเล่น ต่างถูกใช้แรงงานอยู่ในนั้น เราจะบุกเข้าไปที่นั่นด้วยเส้นทางใต้ดินที่ขุดกันมากกว่า1ปี จากนั้นก็ช่วยทุกคนออกมา จากนั้นก็ทำลายสิ่งก่อสร้าง จัดการกับโดฟลามิงโก้แฟมิลี่และมอบเดรสโรซ่าคืนให้ราชาริคุ"

"นี่แหละเป้าหมายของแผนการในครั้งนี้"

"พูดเหมือนง่ายไปแล้ว ที่สำคัญแบบนั้นโดฟลามิงโก้คงเตรียมการคุ้มกันอย่างแน่นหนา"เทียร์กล่าว

ทหารขาเดียวพยักหน้าและพูดต่อ

"สิ่งแรกที่ต้องทำคือหาลูกน้องโดฟลามิงโก้คนที่เปลี่ยนพวกเรากลายเป็นของเล่น ต้องทำให้ผู้ใช้พลังผลโฮบิโฮบิหมดสติ"

______________________

คิรัวร์โดดเข้ามาข้างในโคลอสเซียมและมาด้านหน้าลูฟี่

"รุ่นพี่คิรัวร์ๆๆ โอ้ มือขวาของว่าที่ราชาโจรสลัด!!!!"

คิรัวร์มองไปเห็นบาโธโลมีโอแบกเบลลามี่ที่บาดเจ็บหนักเข้ามา

"ฉันไม่ยกผลเมระเมระให้นายหรอกหมวกฟาง ลูฟี่"

บาโธโลมีโอเข้าไปด่าว่าใส่ชายคนนั้นก่อนโดนผลักออกไป เขาเข้ามาหาลูฟี่

คิรัวร์มองเขาคุยกับลูฟี่ก่อนเขาจะมีน้ำตาไหลซึมและมีสีหน้าตกใจ

"ซาโบ้!!!!!?"

ต่อมาคิรัวร์สวมเสื้อคลุมและฮู้ทสีขาววิ่งไปพร้อมลูฟี่ โซโล คินเอมอน ที่ใส่ชุดสัตว์ทำให้ทหารเรือที่กระจายไปทั่วเมืองคิดว่าเป็นของเล่น ลูฟี่ร้องไห้และอธิบายเรื่องพี่ชายอีกคนที่คิดว่าตายไปแล้ว

______________________

ที่อีกด้านนึงมีเด็กผู้หญิงผมสีส้ม หัวรูปไข่ สวมหมวกสีแดงที่มีแว่นตา หน้าประดับรอยยิ้ม สวมเสื้อสีชมพู กำลังคุยโทรศัพย์กับใครอยู่

"ได้ยินว่าคุณโรบินก็มาที่ประเทศนี้ด้วย คิดถึงจังไม่ได้เจอตั้งนาน ส่วนทางนั้นได้เจอกันก็ดีแล้วล่ะ"

"ฮึก...นึกว่าจะโดนชกเข้าแล้วนะเนี่ย"

"ร้องไห้อยู่เหรอ?"

"ฉันเนี่ยนะจะร้องไห้"

"ถ้านายอยู่ที่นั่นจะมีอะไรเปลี่ยนไปหรือไง เรื่องแบบนั้นไม่มีใครรู้หรอก"

"ไว้รู้เรื่องโลกใต้ดินแล้วช่วยบอกด้วยนะ"

"จ๊ะ"

"ไม่ว่ายังไงก็ต้องเอาผลเมระเมระมาให้ได้ พวกเราจะสานต่อเจตนารมย์ของหมอนั่นเอง"

____________________

ใต้ดินทุ่งดอกไม้ กองทัพคนแคระเริ่มเคลื่อนพลผ่านอุโมงค์ที่ขุดไว้ แต่แฟรงกี้มีขนาดใหญ่เกินไป

ทหารขาเดียวบอกให้แฟรงกี้ผ่านไปหน้าบ้านของเล่นแทน เพราะเขาทำตัวเป็นของเล่นได้

"ไว้เจอกันที่นั่นดีกว่า"วีวี่กล่าว

แฟรงกี้พยักหน้า แต่เขาบอกว่าจะล่อศัตรูไปหาเขาเพื่อให้พวกเขาเล่นงานชูการ์ได้

_____________________

แฟรงกี้ไปถึงหน้าบ้านของเล่นและเจอซินญอผิ้งที่ล้อมรอบไปด้วยเหล่าหญิงสาวสวมชุดบิกินี่ เขาสวมชุดสีชมพูแบบเด็กทารกไม่โต

"ไอ้โรคจิตนั่นมันใคร"

"แกกล้าพูดแบบนั้นได้ไง"

"นี่บ้านของเล่นประตูตะวันออก พวกมันโผล่มาแล้ว!!!"

"ให้ฉันเข้าไปข้างในเวพ่อนเลฟ!!!!"แฟรงกี้ยิงกระสุนปืนออกไป

"มันคือกลุ่มหมวกฟาง ไซบอร์ก แฟรงกี้"

"คู โด วัง!!!!"แฟรงกี้ส่งแรงอัดลมกระแทกพวกลูกน้องดองกี้โฮเต้กระเด็น

________________________

ใต้ดิน ชูก้ากำลังฟันเสียงร้องจากหน้าประตู"

"อ๊ากกก!!!"

"บ้านของเล่นถูกโจมตีล่ะ"ชูก้ากล่าว

"เบเฮะๆๆ อย่าไปสนใจเลย เป้าหมายของพวกหมวกฟางน่ะคือโรงงานสไมล์ แต่ต่อให้พวกมันเข้ามาที่นี่ก็เถอะ ตัวเองก็สาปให้เป็นของเล่นให้หมดเลยสิ"

"อืม"ชูก้ากินองุ่นต่อ

"เบเฮะๆๆ พวกมันไม่รู้หรอก ไม่มีใครรู้หรอกว่ามีตัวเองอยู่ด้วยจริงมั้ยล่ะ"

"จริงด้วย หึๆๆ"

______________________

โคลอสเซียม บล็อกD

รีเบ็คก้าหลบดาบของสุไลมานและโดดจากดาบเขา ดาบของสุไลมานเฉือนเส้นผมเธอ

รีเบ็คก้าหยุดที่ขอบเวทีพยายามผลักดันให้เขาตกเวที แต่สุไลมานใช้ดาบกันเอาไว้

_________________________

กลุ่มกองกำลังคนแคระ ทหารขาเดียว โรบิน วีวี่ อุซป เซียร์และโมเน่ ได้ลอบเข้ามาในโรงงานสำเร็จ

พวกเขาพบเมืองท่าขนาดใหญ่ใต้ดิน พวกของเล่นกำลังแบกของที่หนักเกินไปสำหรับพวกเขา และโดนจับตาดูจากทหารของดองกี้โฮเต้ ขณะที่ทหารดองกี้โฮเต้อีกกลุ่มกำลังคุยธุรกิจกับโจรสลัด