One piece Another Nakama 2

ลำดับตอนที่ #234 : เหล่าผู้ที่คอยสังเกตการณ์

บนเกาะแห่งหนึ่งในนิวเวิร์ล ประชาชนกำลังร้องห่มร้องไห้ขอร้องทหารเรือ

"ช่วยตามหาเด็กๆของพวกเราทีเถอะ"

"ขอร้องล่ะครับแค่ครั้งเดียว"

"ไม่มีประโยชน์โว๊ย ไร้ค่าเกินไป!!!!"

พ่อแม่เด็กถือรูปของมอคค่าที่กำลังสะพายประเป๋าไปโรงเรียนและภาพซินด์ที่เล่นกับหมา

"ช่วยใช้พลังของทหารเรือตามหาพวกเขาให้ทีเถอะครับ ถ้าเป็นไปได้ขอคุยกับพลจัตวาดีโน่ด้วย"

"อย่ามาล้อเล่นนะ!!!"พลจัตวายกขาเตะทำรูปภาพของซินด์ตก พ่อรีบเข้าไปเก็บ

"ดูถูกกันมากไปแล้ว พวกเราก็เป็นทหารแห่งฐานทัพG-5เหมือนกันนะ พวกแกคลางแคลงใจกับรายงานของกองทัพ เลยแสดงความไม่พอใจพวกเราที่รับผิดชอบเขตนี้เหรอ!?"

"พลเรือจัตวาเกินไปแล้วนะครับ"

"พวกแกจำให้ขึ้นใจ ลูกๆของพวกแกตายด้วยอุบัติเหตุ คดีนี้น่ะ พลโทเวอร์โก้ผบ.ของG-5ยืนยันนับครั้งไม่ถ้วน ออกค้นหาเป็นหมื่นรอบแล้ว"

"พูดเว่อๆอีกแล้ว"ชาวบ้านคนนึงคิด

"ขืนวุ่นวายมากกว่านี้เดี๋ยวฆ่าทิ้งซะเลย และจะเผาเมืองพวกแกด้วย"

"ฮ่าๆๆๆ พลจัตวาแบบนั้นมันเกินไปนะครับ"

"ให้พาทาชิงิจังมางั้นเหรอ จะได้ใจเกินไปแล้ว ถ้าเธอเป็นลูกน้องฉันมันก็คงดีหรอก ดีเกินไปด้วย แต่น่าเสียดายที่เด็กคนนั้นเป็นลูกน้องของพลเรือโทสโม๊คเกอร์หน่วย01 เราไม่ว่างจะมายุ่งกับพวกแกเพื่อรื้อฟื้นคดีเก่าเมื่อ3ปีก่อนหรอก ไอ้พวกโง่"

"ฮ่าๆๆ พูดมากไปแล้วครับ"

พวกทหารเรือพากันเดินจากไป

"ไอ้พวกนั้นไม่ฟังเราเลยสักนิด ที่ว่าผบ.อย่างคุณเวอร์โก้รู้เรื่องนี้นี่จริงรึเปล่านะ"

"คนคนนั้นเคยช่วยปกป้องเกาะนี้จากโจรสลัดมาแล้วครั้งนึง เป็นทหารเรือสุภาพบุรุษที่นึกไม่ถึงว่าจะอยู่กับทหารเรือสวะอย่างG-5 คนคนนั้นก็บอกว่าเป็นอุบัติเหตุเหมือนกันเหรอ"

"เมื่อตอนนั้นลูกของฉันไปเล่นแถวบ้านก่อนจะรู้ตัวพวกเขาก็ได้ตายไปในอุบัติเหตุทางทะเล จะไปเชื่อเรื่องแบบนั้นได้ไง"

"จะต้องมีชีวิตอยู่แน่ พวกเด็กๆจะต้องมีชีวิตอยู่แน่นอน อยู่ที่ไหนสักแห่งแน่นอน"

_________________________

พังค์ฮาซาร์ด ซากสถาบันวิจัยที่1และ2 นามิ(ในร่างซันจิ)และอุซป

"อุซป รีบทำให้หลับเร็วเข้าสิ"นามิร้อง

"ก็ทำอยู่ แต่ใช่ว่าจะได้ผลไปตลอดนี่นา"

"เอาโซ่ออกไปพวกพี่ชาย!!!!"

"ฉันว่าอาการลงแดงต้องทรมาณมากกว่าแน่เลย"

"แบบนี้จะทำยังไงดีล่ะ?"นามิถาม

"ยังไงเราก็ต้องคุมเด็กให้ได้ ช่วยหน่อยนะซันจิ"อุซปกล่าว

"นามิยะ!!!!"นามิตะโกน

"เออ จริงด้วย โธ่เอ๊ย หน้าตาอุตส่าห์ดูพึ่งพาได้แท้ๆเชียว"

"ขอโทษละกันนะยะ!!!!"นามิตะโกน

"พวกพี่ชาย"

"ลูกกวาด ขอลูกกวาดหน่อย"

"ปวดหัวไปหมดแล้ว"

"ถ้าได้กินลูกกวาดจะหายเจ็บ"

"เอาลูกกวาดมานะ"เด็กยักษ์เริ่มยกโลหะขึ้นมา

"โจมตีได้แล้วมั้ง"อุซปกล่าว

"ไม่ได้นะกล้าดียังไง เด็กทั้งนั้นเลยนะ"นามิตีหัว

"แต่ว่าเราคงหนีไปตลอดไม่ไหวหรอกนะ"

แต่แล้วพวกเด็กก็ชะงักไปเพราะซีซาร์โผล่มาด้านหลังพวกเขา

"มาสเตอร์นี่นา!!!"เด็กๆตะโกน

"เป็นอะไรรึเปล่าเด็กๆทั้งหลาย เอ้า กลับสถาบันวิจัยกันเถอะ ที่นี่อันตรายนะ อยากทานลูกกวาดใช่มั้ยล่ะ"

"มาสเตอร์ๆๆๆ"เด็กๆร้องเชียร์

"มะ...มาสเตอร์"พวกนามิมองซีซาร์

_________________________

ที่ทะเลสาบ กลุ่มหมวกฟางและคินเอม่อนมองดูสไลม์ที่ท่าทางโกรธ

"สไลม์มันโกรธแล้ว"บรู๊คกล่าว

"อะไรน่ะจู่ๆก็?"ซันจิถาม

"ไม่ใช่เพราะเมื่อกี้สไลม์จิ๋วทุกตัวมันดังระเบิดไปหมดเหรอ"โซโลกล่าว

"เป็นเหมือนแม่ลูกกันอย่างงั้นเหรอ แต่มันจำเป็นต้องทำนี่"คินเอม่อนกล่าว

มันเรียกว่าสไมล์ลี่ สัตว์เลี้ยงของซีซาร์ที่กินผลปีศาจซาระซาระกลายเป็นแอกโซลอเติลที่ดูเหมือนปลามีขา

"อะไรน่ะ กบเหรอ?"ซันจิกล่าว

"จิ้งเหลนไม่ใช่เหรอ?"โซโลกล่าว

ทันใดนั้นแก้มสไมล์ลี่ก็พองและยิงก้อนชิ้นส่วนตัวเองมา

"วิ่งเร็ว!!!!!"ซันจิตะโกน

พวกเขาต้องหนีหลบก้อนสไมล์อีกชิ้นที่ยิงมาชิ้นหนึ่งและอีกชิ้นหนึ่ง

"สร้างร่างแยกเท่าไหร่ก็ได้รึ?"คินเอม่อนกล่าว

"ไม่ครับ ผมรู้สึกว่าตัวที่อยู่อีกฝั่งเหมือนมันจะหดลงนะครับ"บรู๊คกล่าว

"งั้นสุดท้ายแล้วตัวที่อยู่อีกฝั่งมันจะหายไปงั้นเหรอ หรือว่ามันตั้งใจส่งตัวเองมาทางฝั่งนี้กัน"ซันจิกล่าว

"เดี๋ยวเจ้านั่นได้มาอาละวาดบนฝั่งนี้แทนน่ะสิ"เซียร์กล่าว

"นั่นสิ ฟันก็เป็นแก๊ส พอเผาก็ระเบิด แถมขนาดยังใหญ่กว่าเมื่อกี้นี่อีก"โซโลกล่าว"สถาบันวิจัยก็คงแย่เหมือนกัน"

"อะไรนะ ถ้างั้นต้องรีบแล้ว โมโมโนสุเกะ"

"พวกแกจะเอายังไง ฉันจะไปที่สถาบันวิจัยนะ"โซโลกล่าว

"งั้นพวกเราก็ต้องไปกับแกนั่นแหละ ถ้าแกหลงกับคินเอม่อนแล้วกลายเป็นเด็กหลงขึ้นมา พวกเราไม่ต้องวุ่นตามหาแกทั่วเกาะเหรอ!!!"ซันจิตะโกน

"ว่าไงนะ!!!"โซโลโกรธ

"โยโฮ่ๆๆ ผมเองก็อยากเห็นวิชาดาบของเขาเหมือนกันครับ ไปกันเถอะครับ ไปที่สถาบันวิจัย!!!!"บรู๊คตะโกน

_______________________

ด้านหน้าสถาบันวิจัยของซีซาร์ พวกG-5กำลังพยายามทำลายประตูโดยไม่สนใจสไมล์ลี่ด้านหลัง

"เอาสโม๊คยันกับคุณดีโน่คืนมานะโว๊ยซีซาร์!!!"

"เอาทาชิงิจังคืนมา"

"ตูม!!!"ปืนใหญ่ระเบิดใส่ประตูอีกครั้งแต่ไม่สะเทือน

"เปิดสิโว๊ย ไอ้ประตูสุดหนานี่มันอะไร ไม่สะเทือนเลย"

"บาซูก้าก็ไม่ได้ผลเหมือนกัน"

"ไปประตูหลังเป็นไง?"

"ที่ไหนก็ไม่ได้ มันปิดทุกด้านเลย"

"โธ่เว้ย ไอ้มนุษย์แก๊สบ้านั่น!! ไอ้เยลลี่น่าขยะแขยงนั้นเลิกตกลงมาจากฟ้าแล้ว"

ระวังตัวด้วย มันรวมตัวแล้วใหญ่ขึ้น เอายังไงต่อดี!? ขโมยเรืออื่นมาไม่ได้แล้วด้วย เส้นทางก็ถูกทำลายหมดแล้ว"

"ติดต่อที่ไหนก็ไม่ได้ เราถูกทิ้งในท่ามกลางความหนาวนี่งั้นเหรอ!!!!"

"เหมือนเราจะโดนขังไว้ด้านนอกนะค่ะ"

"ใช่แล้วอลิซ"

G-5หันกลับไปเห็นหนึ่งในชายที่เคยเป็นอดีต3ขั้วอำนาจ

"นักดาบทมิฬ!!!!"

"กับเมดสาว!!?"

"ฉันต้องหนีไปจากที่นี่!!!"

"เจ้าบ้าเอ๊ย แล้วคุณสโม๊คเกอร์ คุณดีโน่และทาชิงิจังล่ะ!!!"

คิรัวร์และอลิซเดินไปข้างหน้าพวกG-5แยกเป็นสองทางไม่กล้าขวาง

"บางชะมัด"คิรัวร์ฟันแล้วประตูถูกฟันเป็นสี่เหลี่ยมล้มลงไปด้านใน คิรัวร์กับอลิซเดินเข้าไป

"อ๊ะ เกือบลืมไป"คิรัวร์ชักดาบเอ็กคาลิเบอร์"อลิซช่วยปิดมันหน่อย"

"ค่ะ"อลิซใช้แรงเหนือธรรมดายกช่องเหล็กใหญ่ใส่ไว้ตามเดิม

"ลำแสงเพลิง"

ลำแสงพุ่งไปและเผาไหม้เหล็กละลายติดเพื่อล็อคประตูไว้ตามเดิม

________________________

ภายในสถาบันวิจัย เวอร์โก้คุยกับโมเน่

"ซีซาร์คิดจะทำอะไรกัน?"

"ไม่รู้สิ ยังไม่ได้ถามรายละเอียดเลย แต่การที่เขาปลุกสัตว์เลี้ยงอย่างสไมล์ลี่ขึ้นมา ก็แปลว่าจะทำการทดลองครั้งใหญ่ละมั้ง มันอาจจะกลายเป็นเรื่องที่อันตรายมากๆเลยก็ได้นะ"

เวอร์โก้ยกชาดื่ม

"ว่าแต่เวอร์โก้นายน่ะเมื่อเช้ากินแฮมเบอร์เกอร์มาเหรอ?"

"ทำไมถึงรู้ของโปรดฉันล่ะ?"เวอร์โก้ถาม

"มีเศษอาหารที่ข้ามปากนาย"

เวอร์โก้เอาเศษที่ติดมากินเข้าปากไป

"ฉันก็อยากเห็นการทดลองนั่นด้วยเหมือนกันนะ พวกข้างนอกน่ะตายกันหมดรึยัง?"เวอร์โก้ถาม

"น่าจะนะ ถ้าอยู่ในสถาบันวิจัยก็ปลอดภัยแล้ว"โมเน่กล่าว

"เฮ้ย เวอร์โก้ ทุกคนที่อยู่ข้างนอก ทั้งหมดเป็นทหารเรือG-5ลูกน้องของแกนะ แกยืนมองพวกมันตายเฉยๆอย่างงั้นเหรอ"

"เออ นั่นสินะ"

"ว่าไงนะ!!!"ดีโน่ตะโกน"ไอ้ทรยศ!!"

"ว่าแต่พวกที่เข้าไปอยู่ในกรงนี่"เวอร์โก้เดินมาหน้ากรงขัง ด้านในมีสโม๊คเกอร์ ลูฟี่ คิรัวร์(ร่างแยก) ลอว์ ทาชิงิ ดีโน่ โรบิน วีวี่และแฟรงกี้"มีแต่พวกตัวเป้งๆทั้งนั้นเลยนะ เป็นภาพที่ดีจริงๆ"

"ทำไมเธอดูมีความสุข?"ดีโน่มองโรบิน

"ฉันแค่จำว่ามันสนุกแค่ไหนตอนที่ทุกคนอยู่ในห้องขังและเธอแหกกรงหนีไป"โรบินยิ้ม

"สยอง"วี่วี่กล่าว มันไม่ใช่ความทรงจำที่เธอชอบเลย

"ใช่ๆ ฉันกับเจ้าควันเคยถูกพวกเธอจับตัวไว้ตอนอยู่ที่อลาบาสต้านี่นา"ลูฟี่กล่าวแล้วหัวเราะ

"พวกแกเงียบเถอะน่า!!!"สโม๊คเกอร์ตะโกน"ป่านนี้แล้วยังดูบรรยากาศไม่ออกรึไง"

"เอ๋!?"ลูฟี่งง

"คุณสโม๊คเกอร์ ฉันควรจะทำยังไงกับความรู้สึกนี้ดีละคะ"ทาชิงิกล่าว

"การคาดการณ์ของเธอถูกเผงในรูปการณ์ที่เลวร้ายที่สุด"สโม๊คเกอร์กล่าว"สรุปก็คือคดีที่ซีซาร์ลักพาตัวเด็กๆมา ถูกเปลี่ยนให้เป็นอุบัติเหตุทางทะเลด้วยน้ำมือของเวอร์โก้"

"ที่สำคัญก็คือผบ.ของฐานทัพเป็นตัวการคนสำคัญ มันอาจดูสมเป็นG-5 แต่มันทำลายศักดิ์ศรีของกองทัพเรือ"ดีโน่กล่าว

"มันช่วยไม่ได้หรอกที่พวกนายจะไม่รู้สึกตัว"ลอว์กล่าว"ไม่ใช่ว่าเวอร์โก้มันทรยศกองทัพเรือหรอกนะ"

"หรือว่า.."ดีโน่กล่าว

"เดิมทีหมอนั้นมันก็เป็นโจรสลัด ก่อนที่ชื่อเสียงจะโด่งดัง โจ๊กเกอร์ก็สั่งให้มันเข้ากองทัพเรือ ใช้เวลาประมาณ15ปีไต่เต้าเลื่อนยศขึ้นมาจากล่างสุด สำหรับโจ๊กเกอร์แล้ว ไม่มีทหารเรือคนไหนที่ใช้งานง่ายและเชื่อใจได้เท่ามัน เวอร์โก้น่ะมันเป็นพวกของโจ๊กเกอร์มาตลอดตั้งแต่แรกแล้วนั่นแหละ"

"โจ๊กเกอร์"สโม๊คเกอร์ทวน"ถ้าจำไม่ผิดนั่นเป็นชื่อนายหน้าใต้ดินนี่นา น่าสมเพชตัวเองนัก อยู่ใกล้ขนาดนี้ยังไม่ได้กลิ่นเหม็นสาปของหนูสกปรกอีก"

"ใช่ ไม่ต้องคิดแง่ลบก็ได้นะ อยากให้ชมที่หนูสกปรกหลุดรอดสายตานักล่าสีขาวมากกว่าสโม๊คเกอร์คุง ตั้งแต่วันที่นายย้ายมาจากศูนย์บัญชาการใหญ่ ฉันก็ระวังตัวอย่างเต็มที่ทีเดียวล่ะ พอคิดว่าจะได้หลุดพ้นจากความเครียดเหล่านั้นแล้วก็ดีใจนะ รู้ไหมถ้าความลับฉันถูกเปิดเผยจะเป็นยังไง?"

"ชิ"ดีโน่แค่นเสียง ทาชิงิกัดฟันกรอด ขณะที่สโม๊คเกอร์จ้องเขาเงียบๆ

"พลเรือโทสโม๊คเกอร์ พลจัตวาดีโน่ นาวาเอกทาชิงิ พวกเธอจะต้องตายที่นี่ จะต้องปิดปากของพวกเธอให้สนิท พวกลูกน้องที่อยู่ข้างนอกฉันจะยกให้ซีซาร์ จากนั้น ฉันจะทำให้มันเป็นอุบัติเหตุเหมือนทุกที"

"เวอร์โก้"สโม๊คเกอร์พูดเสียงโกรธ

"เฮ้ เจ้าทราฟาล โจ๊กเกอร์นี่ใคร?"ลูฟี่ถาม

"เมื่อก่อนฉันเองก็เป็นลูกน้องของหมอนั้น เพราะงั้นฉันถึงรู้จักเวอร์โก้ โจ๊กเกอร์น่ะเป็นแค่ชื่อที่ใช้สำหรับงานนายหน้าใต้ดิน ตัวจริงของมันคือชายที่ทั่วโลกรู้จักดี หนึ่งในเจ็ดเทพโจรสลัด ดองกี้โฮเต้ โดฟลามิงโก้"ลอว์กล่าว

ทุกคนตกตะลึง ยกเว้นแฟรงกี้ที่ยังนอนหลับอยู่

_______________________

อีกด้านนึงคิรัวร์ร่างจริงก็รู้ข่าวด้วย ตอนนี้เขาอัดพวกซีซ่าคนนึงสลบและเรียกอลิซจ่อกระบอกปืนไว้

"หืม โดฟลามิงโก้เหรอ"คิรัวร์พึมพำ

"เดินไปข้างหน้าซะไอ้นักโทษ"

"โอ๊ย เบาๆกับผู้หญิงหน่อยสิ"อลิซบ่นหลอกๆ พอดีกับที่ลูกน้องซีซ่าร์สวนทางมา

"เฮ้ พวก ยัยนี่ใครน่ะ"ลูกน้องซีซ่าร์ถาม

"อ้อ พวกของกลุ่มหมวกฟาง มาสเตอร์ให้พาตัวไปยังห้องขังแต่ดังหลงทางน่ะ"เขาโกหก

"ถ้าที่ที่มาสเตอร์พาไปละก็ทางนั่นเฟ้ย"

"ขอบคุณครับ"คิรัวร์พูดและรีบคุมตัวพาไป

_______________________

ซากสถาบันวิจัยที่1และ2 นามิ อุซปและเอลซ่าพบกับซีซาร์

"มาสเตอร์!!!"

"มาสเตอร์ขอลูกกวาด"

"งั้นนายก็คือคนร้ายที่ลักพาตัวเด็กมาสินะ"นามิกล่าว

"ทำไมถึงอยู่ที่นี่?"อุซปถาม"สวนทางกับพวกลูฟี่อย่างงั้นเหรอ?"

"ชูโรๆๆๆ พวกแกทำเรื่องน่าสงสารซะได้"ซีซาร์กล่าว

"น่าสงสารเหรอ?"นามิถาม

"ทำไมถึงพาเด็กๆออกมา พวกเด็กๆกำลังทรมาณไม่ใช่รึไง"ซีซาร์กล่าว

"ว่าไงนะ!!!"

"เฮ้ย ยัยบ้า!!"อุซปร้อง"หยุดนะนามิ เจ้านั่นคือสายโรเกียค่าหัว300ล้านนะ!!!"

"ใครกันแน่ที่ทำให้เด็กๆต้องทรมาณน่ะ!!!"นามิไม่สนใจผลักอุซปออกไป"นายเอาอะไรให้เด็กๆตัวเล็กๆแค่นี้กินกัน ทุกคนอยากกลับบ้านกันแล้วนะ พ่อแม่ของพวกเขาจะต้องตามหากันอยู่ตลอดแน่ พวกฉันจะพาเด็กๆพวกนี้หนีไปจากที่นี่ให้ได้!!"

"มาสเตอร์ขอขนมหน่อย!!!"

"ลูกกวาดเหมือนเคย"

เด็กๆพากันวิ่งไปหาซีซาร์

"ชูโรๆๆๆ ไหนเหรอเด็กที่อยากกลับไปน่ะ?"ซีซาร์ดเยาะเย้ย

"เฮ้ หยุดนะพวกเธอ อยากกลับไปที่สถาบันวิจัยรึไง"อุซปกับเอลซ่าเข้าไปห้าม

"หลีกไปนะ!!!!!"เด็กต่อยอุซปกระเด็นล้มลงพื้น

"อุซป!!"นามิร้อง

"ชูโรๆๆๆ ใช่แล้ว กลับมาเถอะเด็กๆทั้งหลาย"ซีซาร์กล่าว

"พวกเธอหยุดเดี๋ยวนี้นะ"นามิพยายามจับเด็กยักษ์ไว้"ห้ามไปหาเจ้านั่นเด็ดขาดนะ อยากกลับบ้านไม่ใช่เหรอ?"

"อย่ามาจับนะไอ้แมลงสาบ!!!"เด็กยักษ์ต่อยนามิล้มลงพื้น

"นามิ!!!!"อุซปร้อง"เป็นอะไรรึเปล่า?"

"เปล่า"

"หนอย ต้องใช้กำลังหยุดเอาไว้เท่านั้นแหละ เจ้าพวกนี้เห็นภาพหลอนอยู่นะ เรียกเธอว่าแมลงสาบด้วย"อุซปเตรียมจะยิง

"เด็กๆพวกนี้เป็นเหยื่อนะ พวกเขาไม่ผิดสักหน่อย"นามิกล่าว

"ทรมาณ!!!"

"แก้โซ่ที!!!"

"แต่เราต้องทำอะไรสักอย่าง ไม่อย่างงั้นเราโดนเล่นงานแน่เลย"

"ถ้าอย่างงั้นเอาความโกรธนี้ไปเล่นงานมัน"นามิมองไปทางซีซาร์

"เอาโซ่ออกไปนะ!!!"

"ว๊าก!!!!"

"แกร๊งงงง!!!!"โซ่ที่ล่ามไว้ขาดกระจุย

"เหวอ!!! โกหกน่า!!!"อุซปร้อง

"กระชากโซ่ขาดแล้ว"นามิกล่าว

"ชูโรๆๆๆ วิเศษมาก เติบโตจนมีพลังมากเท่านี้แล้วงั้นเหรอ!!!!"ซีซาร์กล่าว

"ฮึ่ม เจ้าหมอนี่"นามิโกรธ

"ไอ้บ้าเอ๊ยคอยดูเถอะ สิ่งที่ได้ผลกับแก๊ส ไฟเยอร์เบิร์สสตาร์!!!"

อุซปยิงกระสุนนกเพลิงพุ่งเข้าหาซีซาร์

"พวกเด็กๆถอยออกไปก่อน"นามิร้อง

กระสุนเพลิงพุ่งไปโดนซีซาร์ แต่มันกลับมอดอย่างรวดเร็วและกลายเป็นนกเพลิงเล็กๆทะลุผ่านและหายไป

"เอ๋!!?"อุซปงุงงง

"ชูโรๆๆๆ คิดว่าฉันจะติดไฟจนระเบิดเหรอ รู้สินะว่าฉันเป็นผู้มีพลังจากผลก๊าซ แต่น่าเสียดาย ฉันดับไฟไปก่อนจะมาถึงตัวแล้ว!!!"

"เอ๊ะ"

"ไม่ใช่แค่ก๊าซพิษอย่างเดียวที่เป็นก๊าซสักหน่อย อากาศที่ล่องลอยอยู่ตรงนี้เช่นกัน มันคือก๊าซ ฉันสามารถควบคุมอากาศในขอบเขตที่กำหนดได้"

"อากาศก็ยังควบคุมได้เหรอ"เอลซ่ากล่าว

"ชูโรๆๆๆ ถ้าเอาออกซิเจนออกก็จะไม่มีอากาศเผาไหม้และพวกแกก็จะหายใจไม่ออกด้วย"

ซีซาร์หายตัวมาอยู่ด้านหลังพวกเขา

"ชูโรๆๆๆ แบบนี้ไงเล่า"

"อั๊ก!!!"อุซปทรุดลงพื้นหายใจไม่ออก

"อุซป!!!"นามิร้องมองซีซาร์ตวัดกระบอง"แบล็คบอล!!!"

แต่ซีซาร์หายตัวมาด้านหลังอีกและทำให้อากาศรอบตัวนามิหายไป ทำให้เธอล้มลงพื้นไป

"มาสเตอร์ ขอลูกกวาดหน่อย"

"ลูกกวาด"

"ชูโรๆๆๆ แกบอกว่าฉันคลาดกับพวกหมวกฟางอย่างงั้นใช่รึเปล่า เราเจอกันแล้ว หมวกฟางกับอีก4คน ฉันทำให้มันหายใจไม่ออกไปแล้ว"

ซีซาร์หันไปมองเด็กๆ

"เด็กๆทั้งหลาย มีแค่เด็กดีที่ยอมกลับสถาบันวิจัยเท่านั้นถึงจะได้ลูกกวาดนะ"

พวกเด็กๆพากันพยักหน้า

"ถ้างั้นก่อนอื่นเราต้องกำจัดพวกเลวทรามที่พาพวกเธอหนีออกมาจนทำให้อาการแย่ลงต้องทรมาณแบบนี้"ซีซาร์กล่าว

"กำจัด"เด็กๆพึมพำแล้วเริ่มเคลื่อนไหว

"เอาท่อยักษ์ที่อยู่ตรงนั้นตีหัวมันให้แหลกเลย"ซีซาร์กล่าว

เด็กยักษ์ยกท่อเหล็กขึ้นมาจะฟาดหัวพวกนามิ

"หยุดนะ"นามิกล่าว

"หัวเบลอไปหมด"อุซปกล่าว

แต่ในตอนนั้นหนวดน้ำตาลที่โซ่ชาดแล้วพุ่งเข้ามาคว้าโซ่จากเด็กต่อยพวกเขากระเด็นไป

"ซีซาร์!!!!"หนวดน้ำตาลฟาดท่อเหล็กใส่ มันทะลุผ่านก๊าซอย่างเขาไป

"แฮ่กๆๆ"พวกนามิได้อากาศกลับมาอีกครั้ง

"ชูโรๆๆๆ"ซีซาร์กลายร่างเป็นควันก๊าซ

"สีน้ำตาล"นามิกล่าว

"หนวดน้ำตาลเฟ้ย!!"อุซปแก้ไข

"กลุ่มหมวกฟาง ข้าตาสว่างแล้วนะ"หนวดน้ำตาลฟาดก๊าซซีซาร์ต่อไป แต่มันไร้ประโยชน์ถ้าไม่ใช้ฮาคิ

"หมอนี้ใครกันนะ อ้อ จริงสิ ลูกน้องผู้เก่งกาจของเราหนวดน้ำตาล ไหงตัวดำจนดูไม่ได้แบบนั้นล่ะ"

"เพราะแกจ้างพวกมันมาฆ่าข้าไง!!!"หนวดน้ำตาลตะโกน

"หนวดน้ำตาลสินะ แกก็อยู่ในลิสต้องฆ่าเหมือนกัน"ซีซ่าร์กล่าว

"มันโง่เลยใช้งานง่ายก็จริง แต่มันก็เป็นตัวถ่วงไปแล้ว ไม่เอาแล้วล่ะ ฆ่าทิ้งซะ"

"คูลบราเธอร์เหรอ ชูโรๆๆ ก็เลยไหม้ไปทั้งตัวแบบนี้งั้นเหรอ"ซีซาร์เยาะเย้ย

"ข้าอุตส่าห์เคยเชื่อใจแก"หนวกน้ำตาลกล่าว

"อย่าโกรธไปเลยนะ โดนกระสุนของคูลบราเธอร์เข้าไปแล้วยังมีชีวิตรอดเนี่ย แกเนี่ยดวงดีจริงๆเลยนะ"

"หุบปากซะซีซาร์!!!"หนวดน้ำตาลฟาดใส่ และเกือบโดนเด็กๆทำให้พวกเขาแตกหนีกระเจิง

"นี่ เด็กๆทั้งหลายที่นี่อันตรายมาก รีบๆขึ้นบอลลูนก๊าซลอยฟ้าที่อยู่ข้างนอกเร็ว เอ้า รีบหนีไปจากที่นี่เถอะ"

พวกเด็กๆต่างพากันวิ่งหนีไป

"รอก่อนทุกคนห้ามไปเด็กขาดนะ!!!"นามิร้องห้ามแต่ไร้ผล

"ซีซาร์ เรื่องที่ข้าโดนแกหลอกนะช่างมันเถอะ ข้าน่ะไม่สนใจแล้ว แต่ว่าคืนพวกลูกน้องข้ามาซะ ข้าจะไม่ยอมให้พวกมันต้องเจอเรื่องแบบข้าเด็ดขาด"

"หา?"ซีซาร์เยาะเย้ย"โง่เง่า แกไม่มีลูกน้องอีกต่อไปแล้ว ทุกคนรวมทั้งแกก็เป็นลูกน้องของฉันไม่ใช่รึไง จะทำตัวเป็นกัปตันไปถึงเมื่อไหร่ โจรสลัดขยะที่ถูกนิวเวิร์ลบดขยี้"

"เฮ้ นามิ ตามพวกเด็กๆไปเร็ว"อุซปแนะนำ

"อื้อ"พวกเขารีบวิ่งไป

"พวกนั้นยังเชื่อว่าฉันเป็นพระเจ้าผู้ช่วยให้รอดและตามก้นฉันอยู่เลย เพราะโง่เง่าก็เลยไม่รู้ตัว"ซีซาร์กล่าว"ไม่รู้ว่าตัวเองถูกเลี้ยงไว้เป็นหนูทดลองไงเล่า!!!"

"นี่แก!!!"หนวกน้ำตาลยกท่อเหล็กฟาด

"แก๊ซทาเน็ต"

"บรึ้มมมมม!!!!"

"หนวดน้ำตาล!!"อุซปร้อง

ในตอนนั้นซีซาร์ก็ลอยมาคว้าตัวพวกเขาไว้

"บรึ้มมมม!!!!"

_____________________

เรือลอยฟ้ากำลังมุ่งหน้ากลับสถาบันวิจัย พวกสมุนซีซาร์คอยคุมเด็กๆ

"ลูกกวาด"

"ขอลูกกวาดหน่อย"

"มาสเตอร์อยู่ไหนเหรอ?"

"นี่ซีซาร์พูด ชิงตัวเด็กๆกลับมาได้โดยสวัสดิภาพ เตรียมอาหารให้สไมล์ลี่รึยัง"

"ของทุกอย่างที่สั่งมาเตรียมไว้เรียบร้อยแล้วคะ"

"ถ้างั้นเมื่อสไมล์มาถึงเมื่อไหร่ก็แปลว่าจะเริ่มถ่ายทอดการทดลองอันน่าสนุกได้สินะ"

"ค่ะ"

"ดีมาก ตอบเครื่องรับสัญญาณได้เลย"

___________________

ในถ้ำ นามิ อุซปและหนวดน้ำตาลนอนล้มอยู่ใต้เศษซากสถาบัน

____________________

ซีซาร์พูดกระจายเสียงและภาพ

"เหล่านายหน้าค้าของผิดกฎหมายที่อยู่ทุกที่ ขออภัยที่เริ่มการทดลองกระทันหัน พวกคุณจะได้เห็นมันกับตาช่างโชคดีนัก...."

_______________

โซโล เซียร์ ซันจิ บรู๊คและคินเอม่อนยังหนีสไมล์กันอยู่

"อาวุธก๊าซพิษที่จะได้ชมต่อไปนี้"

______________________

ภายในห้องทดลอง พวกลูฟี่ยังอยู่ในห้องขังโดยที่แฟรงกี้ฟื้นแล้ว

โมเน่กับเวอร์โก้ดื่มกาแฟและมีของติดแก้มเวอร์โก้เหมือนเคย

"ได้บวกรวมความร้ายกาจใหม่ให้กับเจ้านั้นเมื่อ4ปีก่อน เป็นสิ่งที่เจ้าพวกโง่เง่าของรัฐบาลไม่มีทางสร้างมันออกมาได้แน่"

ช็อปเปอร์ซ่อนตัวอยู่โดยที่ถือถุงกับหนังสือไว้

"พอดีมีแขกแปลกหน้าไม่ได้รับเชิญหลงมาที่เกาะของเรา เราจึงได้เริ่มดำเนินการทดลองนี้ขึ้น"

พวกG-5ยังพยายามทำลายประตูที่คิรัวร์ปิดไว้เหมือนเดิมเข้ามา

_____________________

ทุกพื้นที่ในนิวเวิร์ล เหล่าผู้ค้าอาวุธปิดกฎหมายกำลังมองมอนิเตอร์ หนึ่งในนั้นคือบารอนทามาโกะและพีคอมส์แห่งกลุ่มโจรสลัดบิ๊กมัม

"บุกรุก สงคราม ปกครอง นำไปใช้ได้หลากหลาย หากคุณถูกใจละก็เราก็มาซื้อขายกันได้เลย"

"สนใจอาวุธสังหารหมู่เหรอ?"ใบหน้าสวมหน้ากากสีขาวกับฟ้าคุ้นเคยกล่าว

"เปล่า รู้เอาไว้หน่อยก็ไม่เสียหายนี่"เขาเป็นชายผมแดงหน้าเถื่อนๆ

___________________________