One piece Another Nakama 2

ลำดับตอนที่ #229 : นักวิทยาศาสตร์โฉดชั่วซีซ่า คลาวด์

ทหารเรือตกใจเมื่อเห็นทาชิงิโดนฟันแยกสองท่อนและล้มลงพื้น ขณะที่ขาของเธอยังยืนอยู่ ดาบของเธอก็หักครึ่งเช่นกัน ทหารG-5มองด้วยความตกใจ

"นาวาเอกจังโดนฟันขาดสองท่อน"

"เฮ้ย ยังไม่ตายใช่มั้ย?"

"ทาชิงิจัง!!!"

ทาชิงิเงยหน้าหันมามองลอว์ด้วยความโกรธ

"น่าอับอายจริงๆ"ทาชิงิพูด"โดนฟันไปแล้วแต่กลับมีลมหายใจอยู่ มาฟันแบบนี้ฆ่าเลยดีกว่าทราฟาลก้า!!!"

"มีแต่หัวใจที่เป็นนักดาบเต็มตัวงั้นเหรอ?"ลอว์ถาม"จำไว้ด้วยนะทหารเรือหญิง คนอ่อนแอเลือกวิธีตายไม่ได้หรอก"

ทาชิงิกัดฟันกรอด กลั้นเต็มที่ไม่ให้ร้องไห้ออกมา

"นี่แก!!!"ทาชิงิฟันชิงุเระที่หักไปแล้วใส่ แต่หวดแต่ลม

"ดาบพรรค์นั้นน่ะฟันไม่ถึงหรอก"

"ถ้าอยากนักละก็จะสับละเอียดให้มากกว่านี้"ลอว์ยกดาบขึ้นมา

"ปังๆๆๆๆ"ทหารเรือG-5เริ่มยิงใส่ลอว์

"อย่ามาทำร้ายนาวาเอกจังของเรานะเฟ้ย!!"

"อย่านะพวกนาย"ดีโน่ร้องห้าม

แต่ลอว์ขยับนิ้วเล็กน้อยกระสุนปืนก็พุ่งไปทางดีโน่กับทหารG-5แทน

"ทำไมกระสุนถึงได้ลอยกลับมาตรงนี้"

"แล้วกระสุนที่ยิงหายไปไหน"

"นั่นแหละกระสุนที่พวกแกยิง มันสับเปลี่ยนกระสุนกับหิมะแถวนี้ไงล่ะ"ดีโน่กล่าว

"ถูกต้อง"ลอว์ยืนยัน

"มันจะร้ายกาจเกินไปแล้ว"

"หมอบลงซะมันจะฟันอีกแล้ว"

"ไม่มีทางหยุดการฟันของหมอนั้นได้เลย"

ดีโน่เล็งแขนกลไปข้างหน้า

"เรลกัน"

"ตูม!!!"กระสุนสายฟ้าเล็กๆพุ่งมาด้วยความเร็วใกล้กับสายฟ้า"

"ตูม!!!"ลอว์โดนยิงกระเด็นล้มลง

"โอ้ คุณดีโน่!!!"

ดีโน่รีบยืดมือแขนกลพุ่งไปคว้าท่อนบนกับท่อนล่างมาใกล้พวกเขา

"ชิ รูม"ลอว์จะฟันอีกครั้ง

"เคร้ง!!!!"แต่สโม๊คเกอร์พุ่งมายกพลองเหล็กขวางดาบไว้

"สโม๊คยัน!!!!"

"ศัลแพทย์แห่งความตายทราฟาลก้าลอว์ เป็นโจรสลัดอย่ามาหยามกองทัพเรือนะ"

สโม๊คเกอร์กลายเป็นควันมาข้างหลังลอว์ แล้วจับคอลอว์กดลงพื้น

"เปรี้ยง!!!!"สโม๊คเกอร์ยกปลายพลองติดหินไคโรแทงที่ลอว์พื้นแตกกระจาย

"รู้สึกได้ถึงพลังอันน่ารังเกียจ ปลายพลองนั่นติดหินไคโรสินะ"ลอว์พูดแล้วตวัดดาบ

"เคร้ง!!!"สโม๊คเกอร์ยกพลองฟาด ดาบและพลองฟาดใส่ฟัน ดาบสะบัดไปด้านหลัง

"ฉัวะ!!!"แต่การฟันทำให้เกิดรอยผ่าใหญ่ที่เรือรบขาดอีกท่อน

"เรือรบจะตกลงมาแล้ว

"หนีสุดชีวิตเลย!!!!"

"ไปเร็วทาชิงิ"ดีโน่ยกท่อนบนทาชิงิไ

"คุณสโม๊คเกอร์!!!!"

"หนีไปกับเราเถอะนาวาเอกจัง ระดับเจ้านั้นกับเรามันต่างกันเกินไป

"ไวท์บ็อกซ์!!!"สโม๊คเกอร์ยกหมัดควันชกรัวใส่ลอว์

"รูม!!!!"ลอว์ควบคุมใหัชิ้นส่วนเรือรบชนกันเอง

"หนีเร็ว ออกจากวงกลมไปซะ!!"

______________________

กลุ่มของลูฟี่นั่งอยู่บนหลังจระเข้ของหนวดน้ำตาล เหล่าโจรสลัดต่างสวมเสื้อกันหนาวที่พวกเขาแย่งมา

"ได้ยินเสียงอะไรดังๆ พวกซันจิรึเปล่า?"ลูฟี่พูด เขาสวมเสื้อโค๊ทแดงสลับขาว"เฮ้ จระเข้ทอร์ แกไม่รู้เหรอว่าพรรคพวกเราอยู่ไหน?"

"หุบปาก ข้าไม่ปริปากบอกอะไรทั้งนั้นแหละ"หนวดน้ำตาลกล่าว

"งั้นวิ่งให้เร็วกว่านี้อีก"ลูฟี่กล่าว

"น่าอายนักไอ้เด็กเมื่อวานซืนนี้"หนวดน้ำตาลสบถ"ถอดเสื้อผ้าลูกน้องข้าอย่างต่ำช้า ไอ้พวกขี้ขโมย"

"เจ้าจระเข้นี้ไม่รักชีวิตตัวเองเรอะ"โซโลกล่าว

"อย่ามาพูดจาให้ร้ายเรานักน่า คนที่โจมตีพวกเราก่อนก็คือพวกแกเองนะ ไม่สำนึกผิดสินะไอ้จระเข้นี่"

"แต่ว่าบรู๊ค นายไม่มีผิวหนังก็ไม่น่าจะหนาวเลยนี่นา"อุซปมองบรู๊ค เขาสวมชุดม่วง

"มันอยู่ที่ความรู้สึกครับ"บรู๊คสวมชุดสีเขียวเข้มสลับอ่อน

"ถ้าพวกนามิถูกพาตัวไปด้วยเสื้อผ้าแค่นั้นก็อาจหนาวตายได้นะ"วีวี่สวมชุดสีชมพูมีลายสวมผ้าคลุมหัว

"อย่าพูดเป็นลางสิ ยัยเจ้าหญิงคิดแง่ลบ"

"ว่าไงนะอุซป

"เปล่านะ คือว่า...เพี๊ยะๆๆๆเปรี้ยงๆๆๆ"

__________________

"พายุหิมะต้องสาป"โมเน่สร้างพายุหิมะทอร์นาโดใส่พวกคิรัวร์

พายุหิมะโอบล้อมรอบเปลวเพลิงของคิรัวร์ เขากดมือไปข้างหน้า และปรากฎกำปั้นเพลิงขนาดใหญ่

"หมัดเพลิง!!!!"

"ตูมมม!!!!"หมัดเพลิงระเบิดใส่พายุหิมะกลายเป็นไอน้ำระเหยไป

"เฟี้ยว!!!"แต่ตอนนี้โมเน่หายไปจากทัศนวิสัยเขา เธอได้เปลี่ยนด้วยพลังผลยูกิยูกิและนี่เป็นเขตเกาะน้ำแข็ง

"ตับ ปอด กระดูกสันหลัง กระดูกไหปลาร้า หลอดเลือดดำ สมอง ไต และหัวใจ อยากให้ฉันเล่นงานเธอตรงไหนคิรัวร์คุง"

"โมเน่ เธอคิดว่าจะชนะฉันด้วยการโจมตีแบบนี้เหรอ"

"เรียกคุณโมเน่สิ!!"โมเน่พุ่งบินเข้ามาปล่อยลมหิมะ

"เฟี้ยว!!"คิรัวร์ฟันแต่เขาฟันผ่านหิมะ

"เปรี้ยง!!!"เซียร์ก็ชกโดนแค่หิมะเท่านั้น

"กรี๊ดดดดด!!!!"เสียงกรีดร้องทำให้พวกเขาหันไปมองด้านหลังและเห็นโมเน่สร้างดาบน้ำแข็งจับด้วยขานกแทงนักโบราณคดีสาว

"ฮิๆๆ คิดว่าฉันจะคิดสู้กับสัตว์ประหลาดอย่างพวกเธอสองคนเหรอ"โมเน่คลุมปีกรอบโรบินจับไว้เป็นตัวประกัน

"เชลู เฟลอว์"ในทันใดนั้นรอบตัวโมเน่ปรากฎแขนหลายข้างขึ้นมา

"เพี๊ยะๆๆกร็อบๆๆ"

"กรี๊ดดด!!!!"โมเน่โดนตบและหักปีก จากนั้นร่างโรบินที่เธอจับไว้ก็หายไป

"ฉันไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้นหรอกนะ"โรบินสร้างปีกบินอยู่ห่างออกไป"ต่อหน้าฉันความเร็วไร้ความหมาย

"กร็อบ!!!!"โรบินใช้พลังหักปีกของโมเน่ทิ้ง

"กรี๊ดดดดด!!!!"โมเน่ร่วงตกลงไปด้านล่าง

พวกคิรัวร์บินร่อนลงไปเพื่อจับตัวเธอไว้ แต่เธอหายไปแล้ว

"ใช้ฮาคิสังเกตหาไม่ได้เลย"เซียร์พยายามหาตัวเธอ

"ชิ สมเป็นสายโรเกีย ฟื้นตัวเร็วและซ่อนตัวไปแล้ว นี่เป็นสภาพแวดล้อมที่เธอชอบ รีบๆไปกันเถอะ"

พวกเขารีบไปหาตัวพวกลูฟี่

__________________

ภายมนสถาบันวิจัย มาสเตอร์กำลังดื่มไวน์แล้วมียามมารายงาน

"มาสเตอร์ จะทำยังไงดีครับ ลอว์กับสโม๊คเกอร์สู้กันดุเดือดมาก"

"ไอ้เจ้าลอว์นั่นมันคิดอะไรอยู่?"มาสเตอร์ถาม"แค่ไล่กลับไปก็น่าจะพอนี่นา"

"คือว่าพวกโจรสลัดที่หลบหนีอยู่พาพวกเด็กๆในบิสกิตรูมออกไปด้วย แล้วออกไปเจอพวกนั้นที่หน้าประตู"

มาสเตอร์ตกใจ

"กองทัพเรือเห็นตัวพวกเด็กๆแล้วอย่างงั้นเหรอ!?"เขาถาม"มันเป็นเรื่องที่ฉันกลัวที่สุด งั้นพวกนั้นก็คงสงสัยเกาะนี้เข้าแล้วสินะ""

"เพล้ง!!!!!"

"ถึงเราจะจัดการสโม๊คเกอร์ไปตอนนี้ กองทัพเรือก็คงรู้อยู่ดีว่ามีเหตุผิดปกติ"

"จริงด้วย"

มาสเตอร์หันไปเห็นโมเน่กลับมาสภาพแย่เพราะโดนหักปีก

"รีบร้อนกลับมาทำไมน่ะโมเน่?"มาสเตอร์ถาม

"เป็นเจ้าพวกนั้นไม่ผิดแน่นอน หึๆๆ ควรจะต้องระวังให้มากกว่านี้หน่อยละมั้ง"ฮาร์ปี้โมเน่กล่าวอย่างไม่ร้อนรน

"หืม?"

"ใช่ๆ ฉันลืมบอกไปเลย มังกรของเวก้าพังค์กับหน่วยเซนทอร์ตรวจตราของหนวดน้ำตาลโดนเล่นงานแล้วล่ะ"โมเน่กล่าว

"ว่าไงนะ!!!?"มาสเตอร์ตกตะลึง

"อะไรกัน!?"ยามก็ตกใจ

"เจอนามิคาเสะ คิรัวร์กับนิโค โรบินแล้วใช่มั้ย เรือโจรสลัดที่นายลักพาตัวน่ะเป็นกลุ่มหมวกฟาง"

"ว่าไงนะ!!!!"

"แต่ฉันรู้สึกว่าเธอสนใจรองกัปตันนั่นมากนี่โมเน่ เห็นว่าจะออกไปทักทาย"มาสเตอร์กล่าว

"ฉันติดหนี้เขาน่ะ"โมเน่กล่าว

_____________________

ดีโน่ ทาชิงิและทหารG-5มองการต่อสู้ในโดมจากระยะไกล

"เรือโดนพัดไปอย่างกับใบไม้แหนะ"

"เป็นอะไรรึเปล่าคุณสโม๊คยัน"

"พลโทน่ะไม่เป็นไรหรอก"ดีโน่กล่าว

"นาวาเอกจังร่างกายเป็นไงมั้ง? ติดแน่นดีรึเปล่า?"

"ที่สำคัญแขนขวานายมันเป็นขาซ้ายฉันนะ"

"เอ๋?"

"มือสองข้างของฉันมันเป็นเท้าของใครเนี่ย?"

"โธ้เว้ย เรื่องใหญ่แล้วสิ ติดต่อใครก็ไม่ได้ เรือก็ไม่มี"

"เจ็ดเทพโจรสลัดไม่ได้เป็นพวกเราหรอกเหรอ?"

"ดีโน่ ทาชิงิ จำเอาไว้ โจรสลัดไม่ว่ายังไงมันก็เป็นโจรสลัดอยู่วันยังค่ำ"

"โจรสลัดก็คือโจรสลัด"ทาชิงิกล่าว

____________________

ด้านสโม๊คเกอร์ตีใส่ลอว์ท่ามกลางซากเรือรบ แต่เขาหลบได้

"ฉันไม่เคยเชื่อใจเจ็ดเทพโจรสลัดอย่างพวกแกหรอก"

"ก็ไม่ได้ขอให้ทำอยู่แล้ว"

ลอว์ยกนิ้วทำให้หินแหลมพุ่งขึ้นมา

"มาทำอะไรที่เกาะนี้ ใครอยู่เบื้องหลังกันแน่? มาทำอะำรที่เกาะนี้"

ควันพุ้งมาด้านหลัง ลอว์หันไปยกดาบรับลูกเตะ

สโม๊คเกอร์เข้ามาด้านหลังลอว์ตวัดพลอง ลอว์ยกดาบรับไว้

"เคร้งๆๆๆ"

"งั้นพวกแกก็ตอบมาก่อนสิ?"ลอว์พูดขณะยกดาบรับพลอง"พวกแกวางแผนอะไรกันอยู่"

สโม๊คเกอร์ยกพลองแทง แต่ลอว์ยกนิ้วให้หินพุ่งมาบังก้มหลบ

"ต้องเปลี่ยนมุมมองก่อน มีมุมที่แกยังมองไม่เห็นอยู่ เมส!!!"

มือของลอว์ทะลุผ่านหินพุ่งไปที่อก จากนั้นก็มีก้อนสี่เหลี่ยมพุ่งออกจากหลังเขาตกพื้น

"หัวใจเรา"

หัวใจบนพื้นหายมาอยู่ในมือลอว์

สโม๊คเกอร์ล้มลงพื้นหมดสติไป

"ฉันไม่มีหน้าที่ที่ต้องบอกอะไรแกทั้งนั้น"

ลอว์จะกลับเข้าสถาบันวิจัยพร้อมหัวใจสโม๊คเกอร์ แต่ก็มีเสียงคุ้นหูดังขึ้น

"นั่นมันเรือรบไม่ใช่เหรอ?"

"งั้นกองทัพเรือก็อยู่ที่นี่เหรอ?"

"เอ๋ เมื่อกี้นี่ที่นี้ยังไม่มีอะไรเลย"

"มีคนอยู่ตรงนั้นด้วย"

"อ้าว เจ้านั่นนี่นา"ลูฟี่มองเห็นลอว์ยกมือโบก"ฉันเองนะฉันไง ตอนนั้นน่ะขอบคุณมากนะ"

"เจ้าหมวกฟางเรอะ"ลอว์กล่าว

"หมอนั้น คนที่เราเจอที่ร้านค้ามนุษย์ในชาบอนดี้นี่นา"โซโลกล่าว

"ทราฟาลก้า ลอว์น่ะ"วีวี่กล่าว"ตอนนี้เขาเป็น--"

"ใช่ๆ เจ้าทราฟี ทราฟาล ใช่แล้ว หมอนั้นแหละ คนที่ช่วยฉันหนีจากสงครามหนวดขาว แล้วก็ยังรักษาแผล"

"รักษาแผลเหรอ?"วีวี่ทวน

"ใช่ๆ หมอนั้นก็เป็นผู้มีพระคุณต่อฉันเหมือนกับจินเบนั่นแหละ เฮ้ย!!!"

ลูฟี่โดดจากหลังหนวดน้ำตาลวิ่งไปหาลอว์

"ไม่คิดเลยว่าจะได้มาเจอกันที่นี่น่ะ ตอนนั้นขอบใจนายมากเลยจริงๆนะ อ้าว แล้วเจ้าหมีพูดได้ไปไหนซะล่ะ?"

ลอว์นึกถึงเมื่อ2ปีก่อนที่เขาพาลูฟี่ คิรัวร์และจินเบหลบหนีจากมารีนฟอร์ด และตอนขึ้นฝั่งที่เกาะสตรี ที่ลอว์เตือนว่าถ้าลูฟี่แผลเปิดจะได้ตายจริงๆ

"รอดชีวิตมาจนได้นะเจ้าหมวกฟาง แต่ว่าไม่จำเป็นต้องสำนึกบุณคุญเรื่องเมื่อตอนนั้นหรอก ตอนนั้นฉันก็แค่ทำตามอารมณ์เท่านั้น

ทั้งฉันและพวกนายต่างเป็นโจรสลัดอย่าลืมซะละ"

"ฮี่ๆๆๆ นั่นสินะ ถ้าหมายปองวันพีชเราก็เป็นศัตรูกัน เมื่อ2ปีก่อนฉันติดหนี้คนอื่นอยู่หลายคนเลย ได้เจอนายต่อจากจินเบแบบนี้โชคดีจริงๆ"ลูฟี่กล่าว

"เฮ้ ทราฟาลก้า ช่วยฉันด้วย"หนวดน้ำตาลร้องเบาๆ

ตอนนั้นเองพวกเขาก็เห็นดีโน่ ทาชิงิและทหารG-5วิ่งมา

ดีโน่วิ่งมาแต่พบสโม๊คเกอร์นอนล้มกับพื้นหิมะ

"พลโทสโม๊คเกอร์!!!"ดีโน่ตะโกน

"ไม่จริง คุณสโม๊คเกอร์!!!!"ทาชิงิตะโกน

"กองทัพเรือ สองคนนั้นหรือว่าจะเป็น...."ลูฟี่กล่าว

"ซวยแล้วลูฟี่กองทัพเรือ!!!!"อุซปร้อง

"คุณดีโน่ นาวาเอกจัง เกิดอะไรขึ้น"

"สโม๊คยันปลอดภัยมั้ย?"

ดีโน่กับทาชิงิวิ่งเข้ามาหาสโม๊คเกอร์

"คุณสโม๊คเกอร์!!!"

"พวกเจ้าควันจริงๆด้วยนี่นา คิดถึงจังเลย"ลูฟี่ร้องทักทาย

"อย่าพูดเหมือนพวกมันเป็นเพื่อนนายสิเจ้าบ้า!!!"โซโลทุบหัวกัปตัน

"หมวกฟาง.....เจ้าหญิงวีวี่"ดีโน่หันไปมองเจ้าพวกตัวร้ายที่ไลล่ามาตั้งแต่ที่อีสต์บลู

"มีรูตรงหน้าอก"ทาชิงิกล่าว

เธอนึกถึงเรื่องที่ลอว์ส่งหัวใจโจรสลัด100ดวงให้ศูนย์ใหญ่เพื่อให้ได้เป็นเจ็ดเทพโจรสลัด

ทาชิงิมีน้ำตาไหลออกมา

"แกบังอาจ!!!!"ทาชิงิวิ่งเข้าหาลอว์

"เฮ้ๆ อย่าน่า เรื่องน้ำเน่าพรรค์นี้ฉันไม่ชอบ รูม!!"

เขาสร้างโดมขึ้นมารอบตัว และแทงดาบให้ดีโน่กับทาชิงิชะงัก หัวใจพุ่งออกมา

"แชมเบิ้ล"หัวใจพวกเขาไขว้สับเปลี่ยนกัน

"พลจัตวาดีโน่!!!"

"ทาชิงิจัง!!!"

"สโม๊คยันก็ล้มไปแล้วด้วย"

"เมื่อกี้หมอนั้นทำอะไร?"วีวี่มองอย่างสงสัย

"ไอ้พวกไม่รู้จักจำ อย่าเครียดกันนักเลยน่า"

"คุณดีโน่ ทาชิงิจัง!!!!"

"ลูฟี่ วีวี่ เร็วเข้า ที่นี้ท่าจะไม่ดีแล้ว!!!!"อุซปตะโกนเรียก

"ทราฟาล ฉันมีเรื่องอยากถาม"ลูฟี่กล่าว

"วกไปประตูหลังของสถาบันวิจัย ของที่พวกนายกำลังตามหาอยู่ที่นั่น"ลอว์กล่าวเดินกลับประตูสถาบันวิจัย"เดี๋ยวเราคงได้เจอกันอีก เราต่างมีสิ่งที่ควรเอากลับมาอยู่"

"โฮ่ๆๆ หมายถึงเราสินะ อยู่ที่นี้ไม่ได้แล้วเราเองก็เป็นอดีตโจรสลัดนะ"หนวดน้ำตาลรีบวิ่งหนี กลุ่มหมวกฟางต่างกลับขึ้นหลังจระเข้มัน

"จะเป็นไรมั้ยนะพวกเจ้าควัน ดูเหมือนแพ้เจ้าทราฟาล"ลูฟี่กล่าว

"ใครสนพวกนั้น"โซโลกล่าว

"นั่นมันหมวกฟางลูฟี่กับกลุ่มมัน"

"ยิงมัน!!"

"หยุดนะนี่ไม่ใช่เวลาทำแบบนั้น เราต้องช่วยสโม๊คยัน คุณดีโน่กับนาวาเอกจังนะ ถอยก่อน!!!"

_________________

พวกคิรัวร์บินอยู่บนฟ้า และสังเกตเห็นเจ้าคนครึ่งจระเข้มีคนคุ้นหน้าเกาะหลัง

"ลูฟี่!!!! ทุกคน!!!!"เซียร์ตะโกน

"โอ้ คิรัวร์!!!"ลูฟี่ทักทาย

"เจ้าบ้า ไปไหนมาฟะ!!!"โซโลตะโกน

"คิรัวร์คุง"วีวี่เข้าไปกอดเขาก่อนตบหน้าเขา"ไหนบอกจะคุ้มครองฉันยะ!!!"

__________________

ภูเขาด้านหลังสถาบันวิจัย พวกกลุ่มหมวกฟางและเด็กๆกำลังหนี

"หนาวตาย? ไม่สนหรอกโว๊ย จะพวกเด็กๆหรือซามูไรฉันก็ไม่สนทั้งนั้น!!!"

"ห๊า!!!?"

ซันจิกำลังดีใจที่ได้อยู่ในร่างของนามิ

"มีกล้องอยู่แถวนี้มั้ย อยากถ่ายรูปก่อนคืนร่าง!!!"ซันจิในร่างนามิที่มีทิชชู่ปิดจมูกที่กำเดาไหลและตาเป็นรูปหัวใจ

"นี่คิดจะทำอะไรยะ!!!"นามิในร่างแฟรงกี้ตะโกน"แล้วเลิกกำเดาไหลในร่างคนอื่นสักที"

"ที่สำคัญกว่านั้นนามิ อย่ากดปุ่มเสื้อฮาวายของฉันเซ่!!!"แฟรงกี้ในร่างช็อปเปอร์ตะโกน

"เกิดอะไรขึ้นน่ะ พวกพี่ๆถูกสลับสมองกันเหรอ!?"

"เป็นอะไรรึเปล่า? เด็กๆต้องหนาวมากแน่ อดทนไว้ก่อนนะ ร่างกายมนุษย์เนี่ยหนาวง่ายจริงแฮะ"ช็อปเปอร์ในร่างซันจิกล่าว

"พี่คิ้วม้วน พอเห็นพี่พูดแบบนี้มันคลื่นไส้ยังไงไม่รู้"

ตอนนั้นเองก็มีเด็กล้มลงไป

"อ๊ะ ทุกคนรอก่อน"

"ผมหนาว!!"

"ไปต่อไม่ไหวแล้ว"

"หนูด้วย"

"หนูจะแข็งตายอยู่แล้ว"

"ทำไงดีล่ะ เด็กๆถึงขีดจำกัดแล้วนะเนี่ย"

"ดีล่ะ ถลกหนังอันนี้แล้วเอาไปให้"แฟรงกี้กล่าว

"หยุดนะ นั่นมันร่างของฉันนะ!!!!"ช็อปเปอร์ร้อง

"ว่าแต่แถวนี้ก็ไม่มีเสื้อโค๊ตอุ่นๆซะด้วยสิ ไม่มีกระท่อมภูเขาตรงไหนสักที่เลยเหรอ"นามิถาม

"แล้วก็กล้องกับกระจกด้วย ห้องอาบน้ำด้วยก็แจ่ม!!!"ซันจิร้อง

"นี่นายเดี๋ยวจับมัดซะหรอก!!!!"นามิตะโกน

"ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเจ้าทุกคนเอาใบไม้วางไว้บนหัวซะ"ซามูไรกล่าว

"เวลาแบบนี้มาพูดอะไรเนี่ย เด็กๆกำลังหนาวตายกันอยู่แล้วนะ"แฟรงกี้กล่าว

"แถมเกาะนี้ก็ไม่มีต้นไม้อยู่ด้วย ไม่มีใบไม้อยู่หรอก"ช็อปเปอร์กล่าว

"งั้นใช้หินหรืออะไรสักอย่างที่มันแทนกันได้เซ่"ซามูไรกล่าว

สักพักทุกคนทำตามที่ซามูไรบอก

"เสร็จแล้วยังไงต่อ?"ซันจิถาม

"ถ้าบอกว่านี่เป็นคาถาทำให้อุ่นฉันเอาแกตายแน่"แฟรงกี้กล่าว

"ปูฟ!!!!"

"ปุ้ง!!!"ปรากฎควันแล้วพวกหินบนหัวกลายเป็นเสื้อโค๊ตกับกางเกงกันหนาว

"เอ๋!?"

"เสื้อโค๊ทกับรองเท้า!!?"

"ทำได้ยังไง นายทำอะไรกันแน่?"นามิถาม

"อุ่นจังเลย"

"ที่จริงข้ากินผลไม้ประหลาดเข้าไปน่ะ"ซามูไรกล่าว"ตั้งแต่ตอนนั้นมาข้าก็กลายเป็นผู้ที่ใช้เวทมนตร์ได้ ข้าสามารถแปลงร่างตัวเองหรือคนอื่นได้ ข้าไม่ค่อยรู้เรื่องเสื้อผ้าของชาวต่างชาติหรอกนะ ข้าขอเตือนด้วยความหวังดีว่าถึงจะเป็นเวทมนตร์ แต่หากเจ้าถอดชุดออกแล้ว มันก็จะหายไปเลย"

"สุดยอด ขอบคุณฮะคุณหัวขาด"

"นายเป็นผู้มีพลังจากผลปีศาจงั้นเหรอ"นามิกล่าว

"แล้วทำไมไม่บอกให้เร็วกว่านี้ละโว๊ย"แฟรงกี้ทุบตีซามูไร

"ก็ข้าไม่อยากคลุมเจ้าสายรัดหน้าอกนั้นนี่"ซามูไรตอบ

"จะบ้ารึไง!!!"นามิทุบตีซามูไรบ้าง

"นี่นายจะไม่ยอมรับเหรอว่าตัวเองหนาวหรือเจ็บอยู่น่ะ?"ช็อปเปอร์ถาม

"ข้าคือ...ซามูไร"

"นั้นไง พวกนั้นอยู่นั้น!!!"

พวกเขาเห็นพวกลูฟี่บนหลังหนวดน้ำตาล

"ทุกคนเป็นอะไรรึเปล่าครับ โยโฮ่ๆๆ"บรู๊คถาม

"ทำไมพวกนั้นถึงมาอยู่ที่นี่กันได้ล่ะ?"นามิถาม

"อ้อ เจ้าพวกนั้นนี่เอง"แฟรงกี้กล่าว

"พวกลูฟี่นี่นา"ช็อปเปอร์ดีใจ"โซโล โรบิน วี่วี่ คิรัวร์ อุซป บรู๊ค ดีใจจริงๆที่ได้เจอพวกนาย!!!!"

นามิอ้าปากค้างเมื่อเห็นซันจิจ้องหน้าอกเธออีกครั้ง

"ร่าเริงอะไรของมันฟะเจ้ากุ๊ก หนาวขนาดนี้อ

แท้ๆ"โซโลกล่าว

"อะไรน่ะ เด็กเผ่าคนยักษ์งั้นเหรอ!?"อุซปถาม

นามิยกแขนจะทุบหัวซันจิ แต่ในมุมมองพวกเขาเห็นว่าแฟรงกี้กำลังจะทำร้ายนามิ

"เฮ้ ทำอะไรน่ะ อย่านะแฟรงกี้!!!?"คิรัวร์ตะโกน

คิรัวร์พุ่งด้วยความเร็วเทียบเท่าสายฟ้าไปขวางกั้นระหว่างนามิกับซันจิและผลักหุ่นยนต์ออกไป

"แฟรงกี้ นายคิดจะทำอะไร?"คิรัวร์ถาม

"แต่คิรัวร์คุง...นั่นไม่ใช่ฉัน"นามิกล่าว

"หา แฟรงกี้เสียงนายเปลี่ยนไปเหมือน...นามิ"คิรัวร์มองอย่างอึ้งๆ

"ฉันนามิ และตอนนี้ซันจิอยู่ในร่างฉัน"นามิกล่าว

"อ๊า!!"ซันจิกำลังร้องอย่างยินดียกเสื้อดูหน้าอกร่างของนามิ

"ตาย!!!!"คิรัวร์ตะโกนยกดาบขึ้น"เปลวเพลิง"

"ตูม!!!!"

เวลาต่อมาพวกเขามาอยู่ในถ้ำหลบอากาศหนาว แต่มันไม่ใช่ถ้ำอย่างที่พวกเขาคิด เป็นซากอาคารเก่าๆที่พังทลาย

"อาคารและสิ่งของคล้ายกับที่เมื่อกี้เลยนะ"วีวี่กล่าว

"แต่ว่าโทรมเชียวนะ เหมือนร่องรอยหลังการระเบิดครั้งใหญ่เลย"โรบินกล่าว

"ถ้ากันลมกับหิมะได้ก็พอแล้วล่ะ"คิรัวร์กล่าวเสียงหงุดหงิด"แล้วสรุปทำไมกลายเป็นแบบนี้?"

"เอาล่ะจะเริ่มเล่าจากตรงไหนก่อนดี?"แฟรงกี้กล่าว

"ฮือๆๆ ทำร้ายร่างกายอันบอบบางของตัวเองซะแล้วสิ"นามิร้องไห้

ซันจิในร่างนามิมีรอยโดนไฟไหม้และหัวโดนทุบ

"ฉันจะรักษาให้เดี๋ยวนี้แหละนะ"ช็อปเปอร์จะถอดเสื้อกันหนาวเธอเพื่อตรวจร่างกาย

"แกไอ้กุ๊กหึ่น จะทำอะไรกับร่างกายของภรรยาฉัน!!!!"คิรัวร์ตะโกน

"คิรัวร์ นี่ฉันช็อปเปอร์เองนะ"ช็อปเปอร์กล่าว

"ท่อนล่างกลับมาหาข้าแล้วขอรับ ฮะๆๆๆ"ซามูไรที่หัวติดกับท่อนขาล่างกล่าว

"อาชิมาโระ ขาหลังของฉัน"ลูฟี่หดหู่

"ก็บอกแล้วว่ามันไม่มีสิ่งมีชีวิตพรรค์นั้นหรอก"อุซปกล่าว

"เหนือธรรมชาติจังนะ"โรบินพูด ตอนนี้เธอมานั่งข้างคิรัวร์

"ทราฟาลก้า ฉันน่าจะฆ่ามันซะ"คิรัวร์กำลังเดือดดาลที่ลอว์เปลี่ยนให้ซันจิไปอยู่ในร่างนามิ

"ฮือๆๆ"นามิเดินไปร้องไห้เสียใจ ก่อนที่เด็กจะโดดเข้ามาเกาะร่างหุ่นยนต์

"พี่สาวหุ่นยนต์!!"

"นี่ แปลงเป็นรถถังหน่อยสิ"

"ปล่อยบีมออกมาด้วยนะ"

"เงียบซะ!!!"นามิตะโกน

"ข้างในเป็นใครกันน่ะ?"เด็กๆถาม

นามิยื่นบุหรี่ให้ซันจิ

"เอ๋ จะดีเหรอ?"ซันจิถาม

"ทนอยู่ใช่มั้ยล่ะ ยังไงก็ทุกคนทำใจให้สงบแล้วค่อยมาคุยกัน"นามิกล่าว

"แล้วที่นี่ใครเป็นใครมั้งละเนี่ย?"ลูฟี่ถาม

"ก่อนอื่นฉันคือแฟรงกี้"แฟรงกี้พูดในร่างช็อปเปอร์"ใครบาดเจ็บก็อย่ามาพึ่งฉันก็แล้วกัน"

"ฉันก็คือช็อปเปอร์นะ"ช็อปเปอร์พูดในร่างซันจิถือกระเป๋าตัวเองไว้"ใครเป็นแผลละก็ฉันจะรักษาให้เอง"

"ฉันคือนามิ"นามิพูดในร่างแฟรงกี้"บีมอะไรนั้นให้ตายก็ปล่อยไม่เป็นหรอก"

"สุดท้ายก็ฉันเอง"ซันจิถอดเสื้อโค๊ทของนามิ"คุณนามิไง!!!!"

"แจ่มเลย!!!"อุซปกับบรู๊คร้อง

"คิรัวร์คุง!!!!"นามิสั่ง

"หยุดทำแบบนั้นกับภรรยาของฉัน!!!!"คิรัวร์ตะโกน

"โป๊ก!!!!"คิรัวร์ทุบศีรษะของซันจิ รวมทั้งอุซปและบรู๊ค

"โอ๊ย"

"ฉันทำท่าทุเรษขนาดนั้นเชียวเหรอ"นามิร้อง

"ใช่"คิรัวร์กล่าว

"ขอโทษ....แต่ฉันหยุดตัวเองไม่ได้"ซันจิกล่าว

"ขืนแตะต้องตัวฉันละก็2แสนเบรีนะยะ ถ้าแอบมอง1แสน"นามิจดบันทึก

"แต่คุณนามิ นี่โอกาสครั้งเดียวในชีวิตของผมนะ"

"หุบปาก!!!"คิรัวร์กับนามิตะโกน

"ฮะๆๆๆ"ลูฟี่กับอุซปพากันหัวเราะ

"จะหัวเราะไปไหนกันยะ แค่เห็นเป็นเรื่องชาวบ้านสินะ"นามิร้อง

เวลาต่อมาอุซปบรรยายสรุปสถานการณ์ปัจจุบัน ขณะที่พวกเด็กๆเล่นปั้นตุ๊กตาหิมะ

"สรุปถ้าจะอธิบายสั้นๆแต่แรกก็คือ หมอนี้คือซามูไรจากวาโนะคุนิที่ว่าสินะ สัญญาณฉุกเฉินที่เราได้รับมันส่งมาบอสเจ้าจระเข้ทอรัส เป็นสัญญาณที่ส่งมาจากลูกน้องนั่นเอง สาเหตุทั้งหมดมาจากเจ้าซามูไรนี่ไปฟันพวกเซนทอร์เข้าไงล่ะ"

"แต่ว่าข้าน้อยแค่มาช่วยโมโมโนะสุเกะ ลูกชายข้าที่หายตัวไป"ซามูไรกล่าวอ้าง"ก็เลยฟันพวกที่มาขวางทาง มองที่ความจริงสิ เด็กๆพวกนี้ถูกขังไว้ที่อาคารนั้น โมโมโนสุเกะจะต้องอยู่ในนั้นแน่"

"ใช่ฮะ ที่อยู่ที่นั่นไม่ใช่เด็กทั้งหมดหรอกนะ"

"ยังจำชื่อของพวกเด็กๆที่มาใหม่ไม่ได้เลย"

"ว่าแต่ว่าปัญหาคือหลังจากสัญญาณนั้นมันเกิดอะไรขึ้นล่ะ?"โซโลถาม

"ผู้ชายคนเมื่อกี้ขอรับ พวกคนรอบข้างเรียกเขาว่าเจ็ดเทพโจรสลัดด้วย

"เอ๋ ทราฟาลน่ะเหรอ หมอนั้นเป็นเจ็ดเทพโจรสลัดแล้วเหรอ?"ลูฟี่ถาม

"ใช่ เป็นตั้งแต่เมื่อ2ปีก่อน พร้อมกับฉันและบากี้"คิรัวร์กล่าว

"ใช่ๆ....เดี๋ยวก่อนนะ"นามิชะงักและมองคิรัวร์"เธอบอกว่าบากี้ถูกเลือกเป็นเจ็ดเทพโจรสลัด?"

"ใช่"คิรัวร์ยืนยัน"บากี้ได้รับค้างคาวส่งสาส์นจากรัฐบาลโลกให้แทนตำแหน่งจินเบ"

เมื่อได้ยินที่คิรัวร์พูด ทำให้เหล่าสมาชิกหมวกฟางที่เคยสู้กับกลุ่มบากี้มองคิรัวร์กันหมด

"นี่มันเรื่องน่าหัวเราะสุดๆ"เซียร์กล่าว

"ช่วยบอกฉันทีว่านายล้อฉันเล่น"โซโลกล่าว

"เจ้าตัวตลกโง่นั่นแทนที่จินเบจัง"นามิกล่าว

"จากการที่เรื่องเขาเป็นลูกเรือของโรเจอร์โดนเปิดเผย ซึ่งนั่นทำให้รัฐบาลโลกอยากได้เขาเป็นพันธมิตร"คิรัวร์กล่าว

"มันก็แค่นั้น"นามิส่ายหัว"ไอ้งี่เง่านั่นไม่มีค่าอะไรเลย"

"โทษที คุยต่อเถอะ"คิรัวร์ตัดบท

"ข้าถูกฟันแยกเป็นสามส่วน หัวไปอยู่ในอาคาร ลำตัวตกอยู่ตรงนั้น ส่วนขาก็ดังเป็นเหยื่อของสัตว์ร้ายเข้า ขณะวิ่งหนีไปรอบๆโดยพึ่งสัญชาตญาณก็ไปติดหนึบกับอะไรสักอย่าง"ซามูไรบอก

"มันก็คือหลังของมังกรยังไงล่ะ"อุซปกล่าว

"จะว่าไปตอนนั้นได้ยินพูดว่าเจ็ดเทพโจรสลัดด้วยนี่นา"ลูฟี่กล่าว

"เอ๊ะ เป็นท่อนล่างนี่นา ทำไมพูดได้ด้วยล่ะ"นามิถาม

"เออ จะว่าไปก็จริงด้วยสิ"โซโลกล่าว

"อ้อ นั่นคือตดน่ะขอรับ"ซามูไรตดออกมา"ที่จริงแล้วมันเป็นความสามารถพิเศษของข้าน้อยเอง"

"ตดหรอกเหรอเนี่ย โอ๊ย ทุเรษที่สุด!!"อุซปร้อง

"อยู่ในห้องแล้วเหม็นมากเลย"ลูฟี่กล่าว

"โยโฮ่ๆๆ ว่าแต่มีแค่หัวกับขานี่ประหลาดจังนะครับ กลับกันเมื่อกี้ผมเจอคนที่มีแต่ลำตัวด้วยล่ะ"บรู๊คกล่าว

"นั่นคงเป็นลำตัวของหมอนี่"คิรัวร์กล่าว

"จริงด้วยสิ เจ้าเจอแล้วอย่างงั้นเหรอ!!?"ซามูไรร้อง

________________________

ทางด้านG5ย้ายไปอยู่ในถ้ำและกำลังคุยกับทาชิงิในร่างดีโน่

"เอ่อ คือว่า ทาชิงิจัง"

"คะ"ทาชิงิพูดในร่างดีโน่

"เอ๋? ทาชิงิจังจริงๆด้วยเหรอ!!?"

"สลับร่างกันซะงั้นเหรอเนี่ย"

"มันยังไงกันเนี่ย ทำไมเป็นแบบนี้"

"แล้วไม่มีหัวใจไม่เป็นไรเหรอคุณดีโน่?"ทหารเรือถาม

"อื้อ ก็แปลกๆอยู่"ดีโน่กล่าว

"รู้สึกว่าคุยกับทาชิงิจังกับคุณดีโน่ลำบากแฮะ"

"มีเครื่องหมายเขียนว่าCCบนเรือที่ถูกซ่อนไว้ด้านข้างของสถาบันวิจัย"สโม๊คเกอร์กล่าว

"มีของแบบนั้นด้วยเหรอครับพลเรือโท"

"เออ ถ้าเป็นของที่ใช้อยู่ที่นี่ก่อนหน้านี้ มันจะต้องสลักว่าPHหรือไม่ก็พังค์ฮาซาร์ด จะต้องมีใครบางคนที่อยู่เบื้องหลังลอว์ และCCก็เป็นชื่อย่อของใครคนนั้น ที่คิดออกก็มีอยู่คนเดียว"

สโม๊คเกอร์อยู่ในร่างทาชิงิและปลดเสื้อเผยให้เห็นหน้าอกกับหน้าท้องเธอมากขึ้นและสูบซิกาห์ แม้มันจะน่ามองแต่มันดูน่ากลัวมาก

"ถ้าหากหมอนั้นอยู่ที่เกาะนี้จริงๆแล้วละก็ ก็มีหลายเหตุผลที่ยอมรับได้ อดีตเพื่อนร่วมงานของเวก้าพังค์ นักวิทยาศาสตร์ซีซาร์ คลาวด์"

_______________________

ภายในห้องแล็บที่ลอว์เดินเข้ามา ร่างแก๊สสีม่วงหลอมรวมเป็นชายผมสีดำ

"นี่แกทำอะไรลงไปรู้มั้ยลอว์?"

"คนที่ควรบ่นคือฉันต่างหากซีซาร์"