ลำดับตอนที่ #229
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #229 : นักวิทยาศาสตร์โฉดชั่วซีซ่า คลาวด์
ทหารเรือตกใจเมื่อเห็นทาชิงิโดนฟันแยกสองท่อนและล้มลงพื้น ขณะที่ขาของเธอยังยืนอยู่ ดาบของเธอก็หักครึ่งเช่นกัน ทหารG-5มองด้วยความตกใจ
"อย่าพูดเป็นลางสิ ยัยเจ้าหญิงคิดแง่ลบ"
"ชิ สมเป็นสายโรเกีย ฟื้นตัวเร็วและซ่อนตัวไปแล้ว นี่เป็นสภาพแวดล้อมที่เธอชอบ รีบๆไปกันเถอะ"
"เอาล่ะจะเริ่มเล่าจากตรงไหนก่อนดี?"แฟรงกี้กล่าว
"ฮือๆๆ ทำร้ายร่างกายอันบอบบางของตัวเองซะแล้วสิ"นามิร้องไห้
"ท่อนล่างกลับมาหาข้าแล้วขอรับ ฮะๆๆๆ"ซามูไรที่หัวติดกับท่อนขาล่างกล่าว
"แล้วที่นี่ใครเป็นใครมั้งละเนี่ย?"ลูฟี่ถาม
"ฉันก็คือช็อปเปอร์นะ"ช็อปเปอร์พูดในร่างซันจิถือกระเป๋าตัวเองไว้"ใครเป็นแผลละก็ฉันจะรักษาให้เอง"
"ยังจำชื่อของพวกเด็กๆที่มาใหม่ไม่ได้เลย"
"ว่าแต่ว่าปัญหาคือหลังจากสัญญาณนั้นมันเกิดอะไรขึ้นล่ะ?"โซโลถาม
"ใช่ เป็นตั้งแต่เมื่อ2ปีก่อน พร้อมกับฉันและบากี้"คิรัวร์กล่าว
"สลับร่างกันซะงั้นเหรอเนี่ย"
"เออ ถ้าเป็นของที่ใช้อยู่ที่นี่ก่อนหน้านี้ มันจะต้องสลักว่าPHหรือไม่ก็พังค์ฮาซาร์ด จะต้องมีใครบางคนที่อยู่เบื้องหลังลอว์ และCCก็เป็นชื่อย่อของใครคนนั้น ที่คิดออกก็มีอยู่คนเดียว"
"นี่แกทำอะไรลงไปรู้มั้ยลอว์?"
"นาวาเอกจังโดนฟันขาดสองท่อน"
"เฮ้ย ยังไม่ตายใช่มั้ย?"
"ทาชิงิจัง!!!"
ทาชิงิเงยหน้าหันมามองลอว์ด้วยความโกรธ
"น่าอับอายจริงๆ"ทาชิงิพูด"โดนฟันไปแล้วแต่กลับมีลมหายใจอยู่ มาฟันแบบนี้ฆ่าเลยดีกว่าทราฟาลก้า!!!"
"มีแต่หัวใจที่เป็นนักดาบเต็มตัวงั้นเหรอ?"ลอว์ถาม"จำไว้ด้วยนะทหารเรือหญิง คนอ่อนแอเลือกวิธีตายไม่ได้หรอก"
ทาชิงิกัดฟันกรอด กลั้นเต็มที่ไม่ให้ร้องไห้ออกมา
"นี่แก!!!"ทาชิงิฟันชิงุเระที่หักไปแล้วใส่ แต่หวดแต่ลม
"ดาบพรรค์นั้นน่ะฟันไม่ถึงหรอก"
"ถ้าอยากนักละก็จะสับละเอียดให้มากกว่านี้"ลอว์ยกดาบขึ้นมา
"ปังๆๆๆๆ"ทหารเรือG-5เริ่มยิงใส่ลอว์
"อย่ามาทำร้ายนาวาเอกจังของเรานะเฟ้ย!!"
"อย่านะพวกนาย"ดีโน่ร้องห้าม
แต่ลอว์ขยับนิ้วเล็กน้อยกระสุนปืนก็พุ่งไปทางดีโน่กับทหารG-5แทน
"ทำไมกระสุนถึงได้ลอยกลับมาตรงนี้"
"แล้วกระสุนที่ยิงหายไปไหน"
"นั่นแหละกระสุนที่พวกแกยิง มันสับเปลี่ยนกระสุนกับหิมะแถวนี้ไงล่ะ"ดีโน่กล่าว
"ถูกต้อง"ลอว์ยืนยัน
"มันจะร้ายกาจเกินไปแล้ว"
"หมอบลงซะมันจะฟันอีกแล้ว"
"ไม่มีทางหยุดการฟันของหมอนั้นได้เลย"
ดีโน่เล็งแขนกลไปข้างหน้า
"เรลกัน"
"ตูม!!!"กระสุนสายฟ้าเล็กๆพุ่งมาด้วยความเร็วใกล้กับสายฟ้า"
"ตูม!!!"ลอว์โดนยิงกระเด็นล้มลง
"โอ้ คุณดีโน่!!!"
ดีโน่รีบยืดมือแขนกลพุ่งไปคว้าท่อนบนกับท่อนล่างมาใกล้พวกเขา
"ชิ รูม"ลอว์จะฟันอีกครั้ง
"เคร้ง!!!!"แต่สโม๊คเกอร์พุ่งมายกพลองเหล็กขวางดาบไว้
"สโม๊คยัน!!!!"
"ศัลแพทย์แห่งความตายทราฟาลก้าลอว์ เป็นโจรสลัดอย่ามาหยามกองทัพเรือนะ"
สโม๊คเกอร์กลายเป็นควันมาข้างหลังลอว์ แล้วจับคอลอว์กดลงพื้น
"เปรี้ยง!!!!"สโม๊คเกอร์ยกปลายพลองติดหินไคโรแทงที่ลอว์พื้นแตกกระจาย
"รู้สึกได้ถึงพลังอันน่ารังเกียจ ปลายพลองนั่นติดหินไคโรสินะ"ลอว์พูดแล้วตวัดดาบ
"เคร้ง!!!"สโม๊คเกอร์ยกพลองฟาด ดาบและพลองฟาดใส่ฟัน ดาบสะบัดไปด้านหลัง
"ฉัวะ!!!"แต่การฟันทำให้เกิดรอยผ่าใหญ่ที่เรือรบขาดอีกท่อน
"เรือรบจะตกลงมาแล้ว
"หนีสุดชีวิตเลย!!!!"
"ไปเร็วทาชิงิ"ดีโน่ยกท่อนบนทาชิงิไ
"คุณสโม๊คเกอร์!!!!"
"หนีไปกับเราเถอะนาวาเอกจัง ระดับเจ้านั้นกับเรามันต่างกันเกินไป
"ไวท์บ็อกซ์!!!"สโม๊คเกอร์ยกหมัดควันชกรัวใส่ลอว์
"รูม!!!!"ลอว์ควบคุมใหัชิ้นส่วนเรือรบชนกันเอง
"หนีเร็ว ออกจากวงกลมไปซะ!!"
______________________
กลุ่มของลูฟี่นั่งอยู่บนหลังจระเข้ของหนวดน้ำตาล เหล่าโจรสลัดต่างสวมเสื้อกันหนาวที่พวกเขาแย่งมา
"ได้ยินเสียงอะไรดังๆ พวกซันจิรึเปล่า?"ลูฟี่พูด เขาสวมเสื้อโค๊ทแดงสลับขาว"เฮ้ จระเข้ทอร์ แกไม่รู้เหรอว่าพรรคพวกเราอยู่ไหน?"
"หุบปาก ข้าไม่ปริปากบอกอะไรทั้งนั้นแหละ"หนวดน้ำตาลกล่าว
"งั้นวิ่งให้เร็วกว่านี้อีก"ลูฟี่กล่าว
"น่าอายนักไอ้เด็กเมื่อวานซืนนี้"หนวดน้ำตาลสบถ"ถอดเสื้อผ้าลูกน้องข้าอย่างต่ำช้า ไอ้พวกขี้ขโมย"
"เจ้าจระเข้นี้ไม่รักชีวิตตัวเองเรอะ"โซโลกล่าว
"อย่ามาพูดจาให้ร้ายเรานักน่า คนที่โจมตีพวกเราก่อนก็คือพวกแกเองนะ ไม่สำนึกผิดสินะไอ้จระเข้นี่"
"แต่ว่าบรู๊ค นายไม่มีผิวหนังก็ไม่น่าจะหนาวเลยนี่นา"อุซปมองบรู๊ค เขาสวมชุดม่วง
"มันอยู่ที่ความรู้สึกครับ"บรู๊คสวมชุดสีเขียวเข้มสลับอ่อน
"ถ้าพวกนามิถูกพาตัวไปด้วยเสื้อผ้าแค่นั้นก็อาจหนาวตายได้นะ"วีวี่สวมชุดสีชมพูมีลายสวมผ้าคลุมหัว
"อย่าพูดเป็นลางสิ ยัยเจ้าหญิงคิดแง่ลบ"
"ว่าไงนะอุซป
"เปล่านะ คือว่า...เพี๊ยะๆๆๆเปรี้ยงๆๆๆ"
__________________
"พายุหิมะต้องสาป"โมเน่สร้างพายุหิมะทอร์นาโดใส่พวกคิรัวร์
พายุหิมะโอบล้อมรอบเปลวเพลิงของคิรัวร์ เขากดมือไปข้างหน้า และปรากฎกำปั้นเพลิงขนาดใหญ่
"หมัดเพลิง!!!!"
"ตูมมม!!!!"หมัดเพลิงระเบิดใส่พายุหิมะกลายเป็นไอน้ำระเหยไป
"เฟี้ยว!!!"แต่ตอนนี้โมเน่หายไปจากทัศนวิสัยเขา เธอได้เปลี่ยนด้วยพลังผลยูกิยูกิและนี่เป็นเขตเกาะน้ำแข็ง
"ตับ ปอด กระดูกสันหลัง กระดูกไหปลาร้า หลอดเลือดดำ สมอง ไต และหัวใจ อยากให้ฉันเล่นงานเธอตรงไหนคิรัวร์คุง"
"โมเน่ เธอคิดว่าจะชนะฉันด้วยการโจมตีแบบนี้เหรอ"
"เรียกคุณโมเน่สิ!!"โมเน่พุ่งบินเข้ามาปล่อยลมหิมะ
"เฟี้ยว!!"คิรัวร์ฟันแต่เขาฟันผ่านหิมะ
"เปรี้ยง!!!"เซียร์ก็ชกโดนแค่หิมะเท่านั้น
"กรี๊ดดดดด!!!!"เสียงกรีดร้องทำให้พวกเขาหันไปมองด้านหลังและเห็นโมเน่สร้างดาบน้ำแข็งจับด้วยขานกแทงนักโบราณคดีสาว
"ฮิๆๆ คิดว่าฉันจะคิดสู้กับสัตว์ประหลาดอย่างพวกเธอสองคนเหรอ"โมเน่คลุมปีกรอบโรบินจับไว้เป็นตัวประกัน
"เชลู เฟลอว์"ในทันใดนั้นรอบตัวโมเน่ปรากฎแขนหลายข้างขึ้นมา
"เพี๊ยะๆๆกร็อบๆๆ"
"กรี๊ดดด!!!!"โมเน่โดนตบและหักปีก จากนั้นร่างโรบินที่เธอจับไว้ก็หายไป
"ฉันไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้นหรอกนะ"โรบินสร้างปีกบินอยู่ห่างออกไป"ต่อหน้าฉันความเร็วไร้ความหมาย
"กร็อบ!!!!"โรบินใช้พลังหักปีกของโมเน่ทิ้ง
"กรี๊ดดดดด!!!!"โมเน่ร่วงตกลงไปด้านล่าง
พวกคิรัวร์บินร่อนลงไปเพื่อจับตัวเธอไว้ แต่เธอหายไปแล้ว
"ใช้ฮาคิสังเกตหาไม่ได้เลย"เซียร์พยายามหาตัวเธอ
"ชิ สมเป็นสายโรเกีย ฟื้นตัวเร็วและซ่อนตัวไปแล้ว นี่เป็นสภาพแวดล้อมที่เธอชอบ รีบๆไปกันเถอะ"
พวกเขารีบไปหาตัวพวกลูฟี่
__________________
ภายมนสถาบันวิจัย มาสเตอร์กำลังดื่มไวน์แล้วมียามมารายงาน
"มาสเตอร์ จะทำยังไงดีครับ ลอว์กับสโม๊คเกอร์สู้กันดุเดือดมาก"
"ไอ้เจ้าลอว์นั่นมันคิดอะไรอยู่?"มาสเตอร์ถาม"แค่ไล่กลับไปก็น่าจะพอนี่นา"
"คือว่าพวกโจรสลัดที่หลบหนีอยู่พาพวกเด็กๆในบิสกิตรูมออกไปด้วย แล้วออกไปเจอพวกนั้นที่หน้าประตู"
มาสเตอร์ตกใจ
"กองทัพเรือเห็นตัวพวกเด็กๆแล้วอย่างงั้นเหรอ!?"เขาถาม"มันเป็นเรื่องที่ฉันกลัวที่สุด งั้นพวกนั้นก็คงสงสัยเกาะนี้เข้าแล้วสินะ""
"เพล้ง!!!!!"
"ถึงเราจะจัดการสโม๊คเกอร์ไปตอนนี้ กองทัพเรือก็คงรู้อยู่ดีว่ามีเหตุผิดปกติ"
"จริงด้วย"
มาสเตอร์หันไปเห็นโมเน่กลับมาสภาพแย่เพราะโดนหักปีก
"รีบร้อนกลับมาทำไมน่ะโมเน่?"มาสเตอร์ถาม
"เป็นเจ้าพวกนั้นไม่ผิดแน่นอน หึๆๆ ควรจะต้องระวังให้มากกว่านี้หน่อยละมั้ง"ฮาร์ปี้โมเน่กล่าวอย่างไม่ร้อนรน
"หืม?"
"ใช่ๆ ฉันลืมบอกไปเลย มังกรของเวก้าพังค์กับหน่วยเซนทอร์ตรวจตราของหนวดน้ำตาลโดนเล่นงานแล้วล่ะ"โมเน่กล่าว
"ว่าไงนะ!!!?"มาสเตอร์ตกตะลึง
"อะไรกัน!?"ยามก็ตกใจ
"เจอนามิคาเสะ คิรัวร์กับนิโค โรบินแล้วใช่มั้ย เรือโจรสลัดที่นายลักพาตัวน่ะเป็นกลุ่มหมวกฟาง"
"ว่าไงนะ!!!!"
"แต่ฉันรู้สึกว่าเธอสนใจรองกัปตันนั่นมากนี่โมเน่ เห็นว่าจะออกไปทักทาย"มาสเตอร์กล่าว
"ฉันติดหนี้เขาน่ะ"โมเน่กล่าว
_____________________
ดีโน่ ทาชิงิและทหารG-5มองการต่อสู้ในโดมจากระยะไกล
"เรือโดนพัดไปอย่างกับใบไม้แหนะ"
"เป็นอะไรรึเปล่าคุณสโม๊คยัน"
"พลโทน่ะไม่เป็นไรหรอก"ดีโน่กล่าว
"นาวาเอกจังร่างกายเป็นไงมั้ง? ติดแน่นดีรึเปล่า?"
"ที่สำคัญแขนขวานายมันเป็นขาซ้ายฉันนะ"
"เอ๋?"
"มือสองข้างของฉันมันเป็นเท้าของใครเนี่ย?"
"โธ้เว้ย เรื่องใหญ่แล้วสิ ติดต่อใครก็ไม่ได้ เรือก็ไม่มี"
"เจ็ดเทพโจรสลัดไม่ได้เป็นพวกเราหรอกเหรอ?"
"ดีโน่ ทาชิงิ จำเอาไว้ โจรสลัดไม่ว่ายังไงมันก็เป็นโจรสลัดอยู่วันยังค่ำ"
"โจรสลัดก็คือโจรสลัด"ทาชิงิกล่าว
____________________
ด้านสโม๊คเกอร์ตีใส่ลอว์ท่ามกลางซากเรือรบ แต่เขาหลบได้
"ฉันไม่เคยเชื่อใจเจ็ดเทพโจรสลัดอย่างพวกแกหรอก"
"ก็ไม่ได้ขอให้ทำอยู่แล้ว"
ลอว์ยกนิ้วทำให้หินแหลมพุ่งขึ้นมา
"มาทำอะไรที่เกาะนี้ ใครอยู่เบื้องหลังกันแน่? มาทำอะำรที่เกาะนี้"
ควันพุ้งมาด้านหลัง ลอว์หันไปยกดาบรับลูกเตะ
สโม๊คเกอร์เข้ามาด้านหลังลอว์ตวัดพลอง ลอว์ยกดาบรับไว้
"เคร้งๆๆๆ"
"งั้นพวกแกก็ตอบมาก่อนสิ?"ลอว์พูดขณะยกดาบรับพลอง"พวกแกวางแผนอะไรกันอยู่"
สโม๊คเกอร์ยกพลองแทง แต่ลอว์ยกนิ้วให้หินพุ่งมาบังก้มหลบ
"ต้องเปลี่ยนมุมมองก่อน มีมุมที่แกยังมองไม่เห็นอยู่ เมส!!!"
มือของลอว์ทะลุผ่านหินพุ่งไปที่อก จากนั้นก็มีก้อนสี่เหลี่ยมพุ่งออกจากหลังเขาตกพื้น
"หัวใจเรา"
หัวใจบนพื้นหายมาอยู่ในมือลอว์
สโม๊คเกอร์ล้มลงพื้นหมดสติไป
"ฉันไม่มีหน้าที่ที่ต้องบอกอะไรแกทั้งนั้น"
ลอว์จะกลับเข้าสถาบันวิจัยพร้อมหัวใจสโม๊คเกอร์ แต่ก็มีเสียงคุ้นหูดังขึ้น
"นั่นมันเรือรบไม่ใช่เหรอ?"
"งั้นกองทัพเรือก็อยู่ที่นี่เหรอ?"
"เอ๋ เมื่อกี้นี่ที่นี้ยังไม่มีอะไรเลย"
"มีคนอยู่ตรงนั้นด้วย"
"อ้าว เจ้านั่นนี่นา"ลูฟี่มองเห็นลอว์ยกมือโบก"ฉันเองนะฉันไง ตอนนั้นน่ะขอบคุณมากนะ"
"เจ้าหมวกฟางเรอะ"ลอว์กล่าว
"หมอนั้น คนที่เราเจอที่ร้านค้ามนุษย์ในชาบอนดี้นี่นา"โซโลกล่าว
"ทราฟาลก้า ลอว์น่ะ"วีวี่กล่าว"ตอนนี้เขาเป็น--"
"ใช่ๆ เจ้าทราฟี ทราฟาล ใช่แล้ว หมอนั้นแหละ คนที่ช่วยฉันหนีจากสงครามหนวดขาว แล้วก็ยังรักษาแผล"
"รักษาแผลเหรอ?"วีวี่ทวน
"ใช่ๆ หมอนั้นก็เป็นผู้มีพระคุณต่อฉันเหมือนกับจินเบนั่นแหละ เฮ้ย!!!"
ลูฟี่โดดจากหลังหนวดน้ำตาลวิ่งไปหาลอว์
"ไม่คิดเลยว่าจะได้มาเจอกันที่นี่น่ะ ตอนนั้นขอบใจนายมากเลยจริงๆนะ อ้าว แล้วเจ้าหมีพูดได้ไปไหนซะล่ะ?"
ลอว์นึกถึงเมื่อ2ปีก่อนที่เขาพาลูฟี่ คิรัวร์และจินเบหลบหนีจากมารีนฟอร์ด และตอนขึ้นฝั่งที่เกาะสตรี ที่ลอว์เตือนว่าถ้าลูฟี่แผลเปิดจะได้ตายจริงๆ
"รอดชีวิตมาจนได้นะเจ้าหมวกฟาง แต่ว่าไม่จำเป็นต้องสำนึกบุณคุญเรื่องเมื่อตอนนั้นหรอก ตอนนั้นฉันก็แค่ทำตามอารมณ์เท่านั้น
ทั้งฉันและพวกนายต่างเป็นโจรสลัดอย่าลืมซะละ"
"ฮี่ๆๆๆ นั่นสินะ ถ้าหมายปองวันพีชเราก็เป็นศัตรูกัน เมื่อ2ปีก่อนฉันติดหนี้คนอื่นอยู่หลายคนเลย ได้เจอนายต่อจากจินเบแบบนี้โชคดีจริงๆ"ลูฟี่กล่าว
"เฮ้ ทราฟาลก้า ช่วยฉันด้วย"หนวดน้ำตาลร้องเบาๆ
ตอนนั้นเองพวกเขาก็เห็นดีโน่ ทาชิงิและทหารG-5วิ่งมา
ดีโน่วิ่งมาแต่พบสโม๊คเกอร์นอนล้มกับพื้นหิมะ
"พลโทสโม๊คเกอร์!!!"ดีโน่ตะโกน
"ไม่จริง คุณสโม๊คเกอร์!!!!"ทาชิงิตะโกน
"กองทัพเรือ สองคนนั้นหรือว่าจะเป็น...."ลูฟี่กล่าว
"ซวยแล้วลูฟี่กองทัพเรือ!!!!"อุซปร้อง
"คุณดีโน่ นาวาเอกจัง เกิดอะไรขึ้น"
"สโม๊คยันปลอดภัยมั้ย?"
ดีโน่กับทาชิงิวิ่งเข้ามาหาสโม๊คเกอร์
"คุณสโม๊คเกอร์!!!"
"พวกเจ้าควันจริงๆด้วยนี่นา คิดถึงจังเลย"ลูฟี่ร้องทักทาย
"อย่าพูดเหมือนพวกมันเป็นเพื่อนนายสิเจ้าบ้า!!!"โซโลทุบหัวกัปตัน
"หมวกฟาง.....เจ้าหญิงวีวี่"ดีโน่หันไปมองเจ้าพวกตัวร้ายที่ไลล่ามาตั้งแต่ที่อีสต์บลู
"มีรูตรงหน้าอก"ทาชิงิกล่าว
เธอนึกถึงเรื่องที่ลอว์ส่งหัวใจโจรสลัด100ดวงให้ศูนย์ใหญ่เพื่อให้ได้เป็นเจ็ดเทพโจรสลัด
ทาชิงิมีน้ำตาไหลออกมา
"แกบังอาจ!!!!"ทาชิงิวิ่งเข้าหาลอว์
"เฮ้ๆ อย่าน่า เรื่องน้ำเน่าพรรค์นี้ฉันไม่ชอบ รูม!!"
เขาสร้างโดมขึ้นมารอบตัว และแทงดาบให้ดีโน่กับทาชิงิชะงัก หัวใจพุ่งออกมา
"แชมเบิ้ล"หัวใจพวกเขาไขว้สับเปลี่ยนกัน
"พลจัตวาดีโน่!!!"
"ทาชิงิจัง!!!"
"สโม๊คยันก็ล้มไปแล้วด้วย"
"เมื่อกี้หมอนั้นทำอะไร?"วีวี่มองอย่างสงสัย
"ไอ้พวกไม่รู้จักจำ อย่าเครียดกันนักเลยน่า"
"คุณดีโน่ ทาชิงิจัง!!!!"
"ลูฟี่ วีวี่ เร็วเข้า ที่นี้ท่าจะไม่ดีแล้ว!!!!"อุซปตะโกนเรียก
"ทราฟาล ฉันมีเรื่องอยากถาม"ลูฟี่กล่าว
"วกไปประตูหลังของสถาบันวิจัย ของที่พวกนายกำลังตามหาอยู่ที่นั่น"ลอว์กล่าวเดินกลับประตูสถาบันวิจัย"เดี๋ยวเราคงได้เจอกันอีก เราต่างมีสิ่งที่ควรเอากลับมาอยู่"
"โฮ่ๆๆ หมายถึงเราสินะ อยู่ที่นี้ไม่ได้แล้วเราเองก็เป็นอดีตโจรสลัดนะ"หนวดน้ำตาลรีบวิ่งหนี กลุ่มหมวกฟางต่างกลับขึ้นหลังจระเข้มัน
"จะเป็นไรมั้ยนะพวกเจ้าควัน ดูเหมือนแพ้เจ้าทราฟาล"ลูฟี่กล่าว
"ใครสนพวกนั้น"โซโลกล่าว
"นั่นมันหมวกฟางลูฟี่กับกลุ่มมัน"
"ยิงมัน!!"
"หยุดนะนี่ไม่ใช่เวลาทำแบบนั้น เราต้องช่วยสโม๊คยัน คุณดีโน่กับนาวาเอกจังนะ ถอยก่อน!!!"
_________________
พวกคิรัวร์บินอยู่บนฟ้า และสังเกตเห็นเจ้าคนครึ่งจระเข้มีคนคุ้นหน้าเกาะหลัง
"ลูฟี่!!!! ทุกคน!!!!"เซียร์ตะโกน
"โอ้ คิรัวร์!!!"ลูฟี่ทักทาย
"เจ้าบ้า ไปไหนมาฟะ!!!"โซโลตะโกน
"คิรัวร์คุง"วีวี่เข้าไปกอดเขาก่อนตบหน้าเขา"ไหนบอกจะคุ้มครองฉันยะ!!!"
__________________
ภูเขาด้านหลังสถาบันวิจัย พวกกลุ่มหมวกฟางและเด็กๆกำลังหนี
"หนาวตาย? ไม่สนหรอกโว๊ย จะพวกเด็กๆหรือซามูไรฉันก็ไม่สนทั้งนั้น!!!"
"ห๊า!!!?"
ซันจิกำลังดีใจที่ได้อยู่ในร่างของนามิ
"มีกล้องอยู่แถวนี้มั้ย อยากถ่ายรูปก่อนคืนร่าง!!!"ซันจิในร่างนามิที่มีทิชชู่ปิดจมูกที่กำเดาไหลและตาเป็นรูปหัวใจ
"นี่คิดจะทำอะไรยะ!!!"นามิในร่างแฟรงกี้ตะโกน"แล้วเลิกกำเดาไหลในร่างคนอื่นสักที"
"ที่สำคัญกว่านั้นนามิ อย่ากดปุ่มเสื้อฮาวายของฉันเซ่!!!"แฟรงกี้ในร่างช็อปเปอร์ตะโกน
"เกิดอะไรขึ้นน่ะ พวกพี่ๆถูกสลับสมองกันเหรอ!?"
"เป็นอะไรรึเปล่า? เด็กๆต้องหนาวมากแน่ อดทนไว้ก่อนนะ ร่างกายมนุษย์เนี่ยหนาวง่ายจริงแฮะ"ช็อปเปอร์ในร่างซันจิกล่าว
"พี่คิ้วม้วน พอเห็นพี่พูดแบบนี้มันคลื่นไส้ยังไงไม่รู้"
ตอนนั้นเองก็มีเด็กล้มลงไป
"อ๊ะ ทุกคนรอก่อน"
"ผมหนาว!!"
"ไปต่อไม่ไหวแล้ว"
"หนูด้วย"
"หนูจะแข็งตายอยู่แล้ว"
"ทำไงดีล่ะ เด็กๆถึงขีดจำกัดแล้วนะเนี่ย"
"ดีล่ะ ถลกหนังอันนี้แล้วเอาไปให้"แฟรงกี้กล่าว
"หยุดนะ นั่นมันร่างของฉันนะ!!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
"ว่าแต่แถวนี้ก็ไม่มีเสื้อโค๊ตอุ่นๆซะด้วยสิ ไม่มีกระท่อมภูเขาตรงไหนสักที่เลยเหรอ"นามิถาม
"แล้วก็กล้องกับกระจกด้วย ห้องอาบน้ำด้วยก็แจ่ม!!!"ซันจิร้อง
"นี่นายเดี๋ยวจับมัดซะหรอก!!!!"นามิตะโกน
"ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเจ้าทุกคนเอาใบไม้วางไว้บนหัวซะ"ซามูไรกล่าว
"เวลาแบบนี้มาพูดอะไรเนี่ย เด็กๆกำลังหนาวตายกันอยู่แล้วนะ"แฟรงกี้กล่าว
"แถมเกาะนี้ก็ไม่มีต้นไม้อยู่ด้วย ไม่มีใบไม้อยู่หรอก"ช็อปเปอร์กล่าว
"งั้นใช้หินหรืออะไรสักอย่างที่มันแทนกันได้เซ่"ซามูไรกล่าว
สักพักทุกคนทำตามที่ซามูไรบอก
"เสร็จแล้วยังไงต่อ?"ซันจิถาม
"ถ้าบอกว่านี่เป็นคาถาทำให้อุ่นฉันเอาแกตายแน่"แฟรงกี้กล่าว
"ปูฟ!!!!"
"ปุ้ง!!!"ปรากฎควันแล้วพวกหินบนหัวกลายเป็นเสื้อโค๊ตกับกางเกงกันหนาว
"เอ๋!?"
"เสื้อโค๊ทกับรองเท้า!!?"
"ทำได้ยังไง นายทำอะไรกันแน่?"นามิถาม
"อุ่นจังเลย"
"ที่จริงข้ากินผลไม้ประหลาดเข้าไปน่ะ"ซามูไรกล่าว"ตั้งแต่ตอนนั้นมาข้าก็กลายเป็นผู้ที่ใช้เวทมนตร์ได้ ข้าสามารถแปลงร่างตัวเองหรือคนอื่นได้ ข้าไม่ค่อยรู้เรื่องเสื้อผ้าของชาวต่างชาติหรอกนะ ข้าขอเตือนด้วยความหวังดีว่าถึงจะเป็นเวทมนตร์ แต่หากเจ้าถอดชุดออกแล้ว มันก็จะหายไปเลย"
"สุดยอด ขอบคุณฮะคุณหัวขาด"
"นายเป็นผู้มีพลังจากผลปีศาจงั้นเหรอ"นามิกล่าว
"แล้วทำไมไม่บอกให้เร็วกว่านี้ละโว๊ย"แฟรงกี้ทุบตีซามูไร
"ก็ข้าไม่อยากคลุมเจ้าสายรัดหน้าอกนั้นนี่"ซามูไรตอบ
"จะบ้ารึไง!!!"นามิทุบตีซามูไรบ้าง
"นี่นายจะไม่ยอมรับเหรอว่าตัวเองหนาวหรือเจ็บอยู่น่ะ?"ช็อปเปอร์ถาม
"ข้าคือ...ซามูไร"
"นั้นไง พวกนั้นอยู่นั้น!!!"
พวกเขาเห็นพวกลูฟี่บนหลังหนวดน้ำตาล
"ทุกคนเป็นอะไรรึเปล่าครับ โยโฮ่ๆๆ"บรู๊คถาม
"ทำไมพวกนั้นถึงมาอยู่ที่นี่กันได้ล่ะ?"นามิถาม
"อ้อ เจ้าพวกนั้นนี่เอง"แฟรงกี้กล่าว
"พวกลูฟี่นี่นา"ช็อปเปอร์ดีใจ"โซโล โรบิน วี่วี่ คิรัวร์ อุซป บรู๊ค ดีใจจริงๆที่ได้เจอพวกนาย!!!!"
นามิอ้าปากค้างเมื่อเห็นซันจิจ้องหน้าอกเธออีกครั้ง
"ร่าเริงอะไรของมันฟะเจ้ากุ๊ก หนาวขนาดนี้อ
แท้ๆ"โซโลกล่าว
"อะไรน่ะ เด็กเผ่าคนยักษ์งั้นเหรอ!?"อุซปถาม
นามิยกแขนจะทุบหัวซันจิ แต่ในมุมมองพวกเขาเห็นว่าแฟรงกี้กำลังจะทำร้ายนามิ
"เฮ้ ทำอะไรน่ะ อย่านะแฟรงกี้!!!?"คิรัวร์ตะโกน
คิรัวร์พุ่งด้วยความเร็วเทียบเท่าสายฟ้าไปขวางกั้นระหว่างนามิกับซันจิและผลักหุ่นยนต์ออกไป
"แฟรงกี้ นายคิดจะทำอะไร?"คิรัวร์ถาม
"แต่คิรัวร์คุง...นั่นไม่ใช่ฉัน"นามิกล่าว
"หา แฟรงกี้เสียงนายเปลี่ยนไปเหมือน...นามิ"คิรัวร์มองอย่างอึ้งๆ
"ฉันนามิ และตอนนี้ซันจิอยู่ในร่างฉัน"นามิกล่าว
"อ๊า!!"ซันจิกำลังร้องอย่างยินดียกเสื้อดูหน้าอกร่างของนามิ
"ตาย!!!!"คิรัวร์ตะโกนยกดาบขึ้น"เปลวเพลิง"
"ตูม!!!!"
เวลาต่อมาพวกเขามาอยู่ในถ้ำหลบอากาศหนาว แต่มันไม่ใช่ถ้ำอย่างที่พวกเขาคิด เป็นซากอาคารเก่าๆที่พังทลาย
"อาคารและสิ่งของคล้ายกับที่เมื่อกี้เลยนะ"วีวี่กล่าว
"แต่ว่าโทรมเชียวนะ เหมือนร่องรอยหลังการระเบิดครั้งใหญ่เลย"โรบินกล่าว
"ถ้ากันลมกับหิมะได้ก็พอแล้วล่ะ"คิรัวร์กล่าวเสียงหงุดหงิด"แล้วสรุปทำไมกลายเป็นแบบนี้?"
"เอาล่ะจะเริ่มเล่าจากตรงไหนก่อนดี?"แฟรงกี้กล่าว
"ฮือๆๆ ทำร้ายร่างกายอันบอบบางของตัวเองซะแล้วสิ"นามิร้องไห้
ซันจิในร่างนามิมีรอยโดนไฟไหม้และหัวโดนทุบ
"ฉันจะรักษาให้เดี๋ยวนี้แหละนะ"ช็อปเปอร์จะถอดเสื้อกันหนาวเธอเพื่อตรวจร่างกาย
"แกไอ้กุ๊กหึ่น จะทำอะไรกับร่างกายของภรรยาฉัน!!!!"คิรัวร์ตะโกน
"คิรัวร์ นี่ฉันช็อปเปอร์เองนะ"ช็อปเปอร์กล่าว
"ท่อนล่างกลับมาหาข้าแล้วขอรับ ฮะๆๆๆ"ซามูไรที่หัวติดกับท่อนขาล่างกล่าว
"อาชิมาโระ ขาหลังของฉัน"ลูฟี่หดหู่
"ก็บอกแล้วว่ามันไม่มีสิ่งมีชีวิตพรรค์นั้นหรอก"อุซปกล่าว
"เหนือธรรมชาติจังนะ"โรบินพูด ตอนนี้เธอมานั่งข้างคิรัวร์
"ทราฟาลก้า ฉันน่าจะฆ่ามันซะ"คิรัวร์กำลังเดือดดาลที่ลอว์เปลี่ยนให้ซันจิไปอยู่ในร่างนามิ
"ฮือๆๆ"นามิเดินไปร้องไห้เสียใจ ก่อนที่เด็กจะโดดเข้ามาเกาะร่างหุ่นยนต์
"พี่สาวหุ่นยนต์!!"
"นี่ แปลงเป็นรถถังหน่อยสิ"
"ปล่อยบีมออกมาด้วยนะ"
"เงียบซะ!!!"นามิตะโกน
"ข้างในเป็นใครกันน่ะ?"เด็กๆถาม
นามิยื่นบุหรี่ให้ซันจิ
"เอ๋ จะดีเหรอ?"ซันจิถาม
"ทนอยู่ใช่มั้ยล่ะ ยังไงก็ทุกคนทำใจให้สงบแล้วค่อยมาคุยกัน"นามิกล่าว
"แล้วที่นี่ใครเป็นใครมั้งละเนี่ย?"ลูฟี่ถาม
"ก่อนอื่นฉันคือแฟรงกี้"แฟรงกี้พูดในร่างช็อปเปอร์"ใครบาดเจ็บก็อย่ามาพึ่งฉันก็แล้วกัน"
"ฉันก็คือช็อปเปอร์นะ"ช็อปเปอร์พูดในร่างซันจิถือกระเป๋าตัวเองไว้"ใครเป็นแผลละก็ฉันจะรักษาให้เอง"
"ฉันคือนามิ"นามิพูดในร่างแฟรงกี้"บีมอะไรนั้นให้ตายก็ปล่อยไม่เป็นหรอก"
"สุดท้ายก็ฉันเอง"ซันจิถอดเสื้อโค๊ทของนามิ"คุณนามิไง!!!!"
"แจ่มเลย!!!"อุซปกับบรู๊คร้อง
"คิรัวร์คุง!!!!"นามิสั่ง
"หยุดทำแบบนั้นกับภรรยาของฉัน!!!!"คิรัวร์ตะโกน
"โป๊ก!!!!"คิรัวร์ทุบศีรษะของซันจิ รวมทั้งอุซปและบรู๊ค
"โอ๊ย"
"ฉันทำท่าทุเรษขนาดนั้นเชียวเหรอ"นามิร้อง
"ใช่"คิรัวร์กล่าว
"ขอโทษ....แต่ฉันหยุดตัวเองไม่ได้"ซันจิกล่าว
"ขืนแตะต้องตัวฉันละก็2แสนเบรีนะยะ ถ้าแอบมอง1แสน"นามิจดบันทึก
"แต่คุณนามิ นี่โอกาสครั้งเดียวในชีวิตของผมนะ"
"หุบปาก!!!"คิรัวร์กับนามิตะโกน
"ฮะๆๆๆ"ลูฟี่กับอุซปพากันหัวเราะ
"ฮะๆๆๆ"ลูฟี่กับอุซปพากันหัวเราะ
"จะหัวเราะไปไหนกันยะ แค่เห็นเป็นเรื่องชาวบ้านสินะ"นามิร้อง
เวลาต่อมาอุซปบรรยายสรุปสถานการณ์ปัจจุบัน ขณะที่พวกเด็กๆเล่นปั้นตุ๊กตาหิมะ
"สรุปถ้าจะอธิบายสั้นๆแต่แรกก็คือ หมอนี้คือซามูไรจากวาโนะคุนิที่ว่าสินะ สัญญาณฉุกเฉินที่เราได้รับมันส่งมาบอสเจ้าจระเข้ทอรัส เป็นสัญญาณที่ส่งมาจากลูกน้องนั่นเอง สาเหตุทั้งหมดมาจากเจ้าซามูไรนี่ไปฟันพวกเซนทอร์เข้าไงล่ะ"
"แต่ว่าข้าน้อยแค่มาช่วยโมโมโนะสุเกะ ลูกชายข้าที่หายตัวไป"ซามูไรกล่าวอ้าง"ก็เลยฟันพวกที่มาขวางทาง มองที่ความจริงสิ เด็กๆพวกนี้ถูกขังไว้ที่อาคารนั้น โมโมโนสุเกะจะต้องอยู่ในนั้นแน่"
"ใช่ฮะ ที่อยู่ที่นั่นไม่ใช่เด็กทั้งหมดหรอกนะ"
"ยังจำชื่อของพวกเด็กๆที่มาใหม่ไม่ได้เลย"
"ว่าแต่ว่าปัญหาคือหลังจากสัญญาณนั้นมันเกิดอะไรขึ้นล่ะ?"โซโลถาม
"ผู้ชายคนเมื่อกี้ขอรับ พวกคนรอบข้างเรียกเขาว่าเจ็ดเทพโจรสลัดด้วย
"เอ๋ ทราฟาลน่ะเหรอ หมอนั้นเป็นเจ็ดเทพโจรสลัดแล้วเหรอ?"ลูฟี่ถาม
"ใช่ เป็นตั้งแต่เมื่อ2ปีก่อน พร้อมกับฉันและบากี้"คิรัวร์กล่าว
"ใช่ๆ....เดี๋ยวก่อนนะ"นามิชะงักและมองคิรัวร์"เธอบอกว่าบากี้ถูกเลือกเป็นเจ็ดเทพโจรสลัด?"
"ใช่"คิรัวร์ยืนยัน"บากี้ได้รับค้างคาวส่งสาส์นจากรัฐบาลโลกให้แทนตำแหน่งจินเบ"
เมื่อได้ยินที่คิรัวร์พูด ทำให้เหล่าสมาชิกหมวกฟางที่เคยสู้กับกลุ่มบากี้มองคิรัวร์กันหมด
"นี่มันเรื่องน่าหัวเราะสุดๆ"เซียร์กล่าว
"ช่วยบอกฉันทีว่านายล้อฉันเล่น"โซโลกล่าว
"เจ้าตัวตลกโง่นั่นแทนที่จินเบจัง"นามิกล่าว
"จากการที่เรื่องเขาเป็นลูกเรือของโรเจอร์โดนเปิดเผย ซึ่งนั่นทำให้รัฐบาลโลกอยากได้เขาเป็นพันธมิตร"คิรัวร์กล่าว
"มันก็แค่นั้น"นามิส่ายหัว"ไอ้งี่เง่านั่นไม่มีค่าอะไรเลย"
"โทษที คุยต่อเถอะ"คิรัวร์ตัดบท
"ข้าถูกฟันแยกเป็นสามส่วน หัวไปอยู่ในอาคาร ลำตัวตกอยู่ตรงนั้น ส่วนขาก็ดังเป็นเหยื่อของสัตว์ร้ายเข้า ขณะวิ่งหนีไปรอบๆโดยพึ่งสัญชาตญาณก็ไปติดหนึบกับอะไรสักอย่าง"ซามูไรบอก
"มันก็คือหลังของมังกรยังไงล่ะ"อุซปกล่าว
"จะว่าไปตอนนั้นได้ยินพูดว่าเจ็ดเทพโจรสลัดด้วยนี่นา"ลูฟี่กล่าว
"เอ๊ะ เป็นท่อนล่างนี่นา ทำไมพูดได้ด้วยล่ะ"นามิถาม
"เออ จะว่าไปก็จริงด้วยสิ"โซโลกล่าว
"อ้อ นั่นคือตดน่ะขอรับ"ซามูไรตดออกมา"ที่จริงแล้วมันเป็นความสามารถพิเศษของข้าน้อยเอง"
"ตดหรอกเหรอเนี่ย โอ๊ย ทุเรษที่สุด!!"อุซปร้อง
"อยู่ในห้องแล้วเหม็นมากเลย"ลูฟี่กล่าว
"โยโฮ่ๆๆ ว่าแต่มีแค่หัวกับขานี่ประหลาดจังนะครับ กลับกันเมื่อกี้ผมเจอคนที่มีแต่ลำตัวด้วยล่ะ"บรู๊คกล่าว
"นั่นคงเป็นลำตัวของหมอนี่"คิรัวร์กล่าว
"จริงด้วยสิ เจ้าเจอแล้วอย่างงั้นเหรอ!!?"ซามูไรร้อง
________________________
ทางด้านG5ย้ายไปอยู่ในถ้ำและกำลังคุยกับทาชิงิในร่างดีโน่
"เอ่อ คือว่า ทาชิงิจัง"
"คะ"ทาชิงิพูดในร่างดีโน่
"เอ๋? ทาชิงิจังจริงๆด้วยเหรอ!!?"
"สลับร่างกันซะงั้นเหรอเนี่ย"
"มันยังไงกันเนี่ย ทำไมเป็นแบบนี้"
"แล้วไม่มีหัวใจไม่เป็นไรเหรอคุณดีโน่?"ทหารเรือถาม
"อื้อ ก็แปลกๆอยู่"ดีโน่กล่าว
"รู้สึกว่าคุยกับทาชิงิจังกับคุณดีโน่ลำบากแฮะ"
"มีเครื่องหมายเขียนว่าCCบนเรือที่ถูกซ่อนไว้ด้านข้างของสถาบันวิจัย"สโม๊คเกอร์กล่าว
"มีของแบบนั้นด้วยเหรอครับพลเรือโท"
"เออ ถ้าเป็นของที่ใช้อยู่ที่นี่ก่อนหน้านี้ มันจะต้องสลักว่าPHหรือไม่ก็พังค์ฮาซาร์ด จะต้องมีใครบางคนที่อยู่เบื้องหลังลอว์ และCCก็เป็นชื่อย่อของใครคนนั้น ที่คิดออกก็มีอยู่คนเดียว"
สโม๊คเกอร์อยู่ในร่างทาชิงิและปลดเสื้อเผยให้เห็นหน้าอกกับหน้าท้องเธอมากขึ้นและสูบซิกาห์ แม้มันจะน่ามองแต่มันดูน่ากลัวมาก
"ถ้าหากหมอนั้นอยู่ที่เกาะนี้จริงๆแล้วละก็ ก็มีหลายเหตุผลที่ยอมรับได้ อดีตเพื่อนร่วมงานของเวก้าพังค์ นักวิทยาศาสตร์ซีซาร์ คลาวด์"
_______________________
ภายในห้องแล็บที่ลอว์เดินเข้ามา ร่างแก๊สสีม่วงหลอมรวมเป็นชายผมสีดำ
"นี่แกทำอะไรลงไปรู้มั้ยลอว์?"
"คนที่ควรบ่นคือฉันต่างหากซีซาร์"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น