ลำดับตอนที่ #228
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #228 : เจ็ดเทพโจรสลัดทราฟาลก้า ลอว์(100%)
คิรัวร์กับโรบินมาถึงปากทางเข้าโรงงานเก่าของเวก้าพังค์ เรือซันนี่และเรือลำอื่นหายไปหมดแล้ว
"ในที่สุดเราก็มาถึง"คิรัวร์พูดมองประตูเหล็กบานใหญ่ที่มีเขียนว่าPH-006
"เราจะเข้าไปได้ยังไง"
"ก่อนอื่นก็ตามมารยาท"คิรัวร์ยิ้มเจ้าเล่ห์กดออด
"ออดๆๆ"
"ยังทำงานได้อยู่"โรบินพึมพำ
ไม่ไกลนักพวกทหารเรือก็มาถึงพากันลงจากเรือ สโม๊คเกอร์ถอดหน้ากากออก
"คุณสโม๊คเกอร์"ดีโน่ ทาชิงิและทหารเรือร้อง
"อย่าแตกตื่นน่า"สโม๊คเกอร์กล่าว พ่นควันซิการ์ออกมา"กะแล้วเชียว"
ดีโน่ถอดหน้ากากออกบ้าง
"ไม่มีแก๊ส"ดีโน่กล่าว
ทุกคนได้ยินจึงถอดหน้ากากออกกันหมด
"ยังกับโกหกเลยแต่เป็นเรื่องจริง"
"งั้นปริมาณแก๊สตรงทางเข้านั่นมันอะไรกัน"
"เป็นฝีมือของพวกที่ไม่อยากต้อนรับเรายังไงล่ะ"สโม๊คเกอร์กล่าว
"มีคนพรรค์นั้นอยู่จริงๆเหรอ"
"มีใครอยู่หน้าทางเข้าประตูน่ะ นั่น....พวกมันคือนักดาบทมิฬ คิรัวร์กับเด็กปีศาจนิโค โรบิน!!!"นายทหารคนนึงตะโกน
สโม๊คเกอร์ ทาชิงิและดีโน่เบิกตากว้างเมื่อเจอศัตรูคู่ปรับ
"ไวท์ลันเชอร์!!!!"สโม๊คเกอร์เปลี่ยนตัวเองเป็นควันสีขาวพุ่งไปหาพวกเขา
คิรัวร์รีบผลักโรบินหลบออกไปชักดาบอารอนไดซ์
"วิชาดาบเดี่ยว เงาจันทรา!!!"คิรัวร์ฟันดาบเสริมฮาคิหยุดสโม๊คเกอร์ไว้และยกเท้าเตะมนุษย์ควันลอยขึ้นฟ้า
"พลโทสโม๊คเกอร์!!!!"G5ตะโกนเมื่อเห็นหัวหน้าถูกเตะกระเด็น
"คุณสโม๊คเกอร์"
"เจ้าคิรัวร์!!!"ดีโน่กล่าวยกแขนยิง"เฟลมรีปเปอร์!!!"
กระสุนมิสไซล์เพลิงสีแดงเลือดแผ่ออกมา คิรัวร์รู้ได้ทันทีไม่ใช่ไฟธรรมชาติ ทำให้ดาบเขาทำอะไรไม่ได้ และเมื่อดีโน่มันล่าหัวเขามันต้องไว้จัดการเขาเป็นพิเศษ
คิรัวร์โดดถอยหลบ แต่มิสไซล์พวกนั้นพุ่งตามมา
"เจ้านี้...มันไล่ตามเปลวไฟ"คิรัวร์คิด
เขาตวัดดาบสีดำไป คลื่นมังกรเพลิงไปด้านข้างขึ้นฟ้า
"ไม่มีประโยชน์--"
"กระจกแสง"คิรัวร์ชักดาบเอ็กซ์คาลิเบอร์ จากนั้นตัวเขาก็สลายไป
"ท่าของคุณคิซารุ"ทาชิงิร้อง
เพราะเสียการติดตามทำให้มิสไซล์ไล่ตามเพลิงมังกรระเบิดหายไปหมด
คิรัวร์หายตัวไปและมาอยู่ด้านหลังสโม๊คเกอร์ในพริบตาล็อคแขนเขาไว้และเริ่มหมุนตัวกลางอากาศลงสู่พื้น
"คาราเต้มนุษย์เงือก บัวในตม!!!"
คิรัวร์ร้องและยิ่งหมุนตัวด้วยความเร็วสูงกระแทกลงพื้นทำให้หินพังทลายฝุ่นควันลอยขึ้นมา
"คุณสโม๊คเกอร์!!!"G5 ทาชิงิและดีโน่ตะโกน
"กำแพงมือ"โรบินสร้างมือกำแพงยักษ์กั้นขวาง"ฉันไม่ปล่อยให้เข้าไปยุ่งในการต่อสู้ของคิรัวร์คุง"
"อย่าคิดว่าฉันจะยอมแพ้เธออีกครั้ง"ทาชิงิพุ่งเข้าไปหาโรบิน
"โอ้ เธอมันผู้หญิงที่ฉันชนะง่ายๆสมัยทำงานกับคล็อกโคไดล์"โรบินจำได้ และขยับตัวหลบการโจมตีของนักดาบสาว
"มันจะไม่เกิดขึ้นอีก!!!!"ทาชิงิคำราม
"นักล่าสีขาวไม่แกร่งสมชื่อ"คิรัวร์พูดขณะเดินออกจากกลุ่มควัน
"สมแล้วที่ได้รับตำแหน่งเจ็ดเทพโจรสลัด"เสียงหนึ่งดัง ทำให้เขาหันกลับไปมอง
สโม๊คเกอร์เดินออกมาด้วยรอยยิ้มและหอบเล็กน้อย เลือดไหลออกมาจากศีรษะลงมาด้านข้างจมูกเขาจนถึงริมฝีปาก
"มีสิ่งที่ฉันสงสัยตั้งแต่เจอกันครั้งแรก ทำไมคนที่แข็งแกร่งและฉลาดกว่าอย่างนายถึงเข้ากลุ่มหมวกฟางทั้งที่นายแกร่งกว่ามัน"
"รอดมาได้เหรอไอ้มนุษย์ควัน"
"แกคิดว่าการโจมตีอ่อนแอพรรค์นั้นจะจัดการฉันได้"สโม๊คเกอร์ยกมือดันจมูกให้กลับเข้าที่
"ไวท์เอาท์!!!"สโม๊คเกอร์ปล่อยควันสีขาวจากแขน
"นั่นไม่ได้ผล"
"ฉันจะโจมตีมันจากด้านหลัง"สโม๊คเกอร์คิด
"เงาทมิฬ"คิรัวร์พูดเบาๆ คลื่นสีดำแผ่ขึ้นรอบตัวคิรัวร์
"ไวท์โบรว์!!!"ฝ่ามือควันพุ่งเข้าหาคิรัวร์เพียงเพื่อทะลุผ่านไปเหมือนพวกสายโรเกีย
คิรัวร์ชักดาบแร็คนาร็อค เมื่อสโม๊คเกอร์เห็นดาบเล่มใหม่นั่นก็รู้สึกถึงอันตราย สัญชาตญาณบอกให้หลบมัน
"ดาบเทพเจ้า1ดาบ ผ่ามิติ!!!"คิรัวร์ตวัดดาบฟันทีเดียว เกิดคลื่นดาบฟันเป็นคลื่นมากมาย สโม๊คเกอร์ใช้ฮาคิเกราะป้องกัน
"ฉัวะๆๆๆ....อ๊ากกกก!!!"
"ฉัวะๆๆๆ"ภูเขาหิมะเกินครึ่งถูกสับเป็นก้อนสี่เหลี่ยมเล็กๆ
อีกด้านนึง ดีโน่และG5ต้องเจอกับพวกกองทัพคนตาย เหล่าอัศวินเกราะสีดำที่แข็งแกร่งมาก ดีโน่ต้องเจอกับไอ้ตัวสูงใหญ่และแกร่งที่เหมือนกับหัวหน้า
"ตายซะ!!!"ทาชิงิโกรธโจมตีโรบินอีกครั้งเมื่อสโม๊คเกอร์พุ่งชนกำแพง
"เชน ฟลอร์"โรบินงอกแขนหอกข้างมาล็อกรอบแขนขาและมือเธอไว้
"โรบินอย่าพึ่งฆ่าเธอ"คิรัวร์โดดเข้ามาหา
"เธอเป็นศัตรูนะคิรัวร์คุง"
"เธอรู้ว่าทำไม"คิรัวร์กล่าว เขารู้ลูฟี่ถูกใจทหารเรือบางกลุ่ม พวกสโม๊คเกอร์เป็นหนึ่งในนั้น
"ได้"โรบินถอนหายใจปล่อยเธอ
"อืม เธอสวยและเซ็กซี่กว่าครั้งที่แล้วนะ"คิรัวร์กล่าว
จากนั้นคิรัวร์ก็เข้าไปลวนลามลูบไล้ตัว ไม่ลังเลจะจับส่วนสำคัญเช่นก้นหรือหน้าอก
"กรี๊ดดดด!!!!"ทาชิงิร้องและสบถสาปแช่ง"XX$$%#@...อุ๊บ"
สุดท้ายเธอยังโดนจูบและปล่อย
"เป็นไง"โรบินถาม
"ไม่เลว แต่แค่นามิยังเทียบไม่ได้เลย"
"นามิคาเสะ คิรัวร์ แกมัน..."ทาชิงิโกรธไม่รู้จะสรรหาคำด่าอะไร เมื่อโดนลวนลามแล้วยังโดนหาว่าสาวคนอื่นดีกว่า
"ทาชิงิจัง!!!!"G5ร้อง
"ฉันจะฆ่าแก!!!"ดีโน่กับสโม๊คเกอร์พุ่งมาทางนี้
คิรัวร์รู้สึกว่ามีใครบางคนมารีบคว้าตัวโรบินและกระโดดไปที่เรือ พวกอัศวินดำหายตัวลงพื้นกลับสู่ความว่างเปล่า
"นี่มันวิชาบ้าอะไร"ดีโน่คิด
"พวกมันไปไหนแล้ว"
"กลัวพวกเรารึไง"
"หาตัวมันให้เจอ ต้องแก้แค้นให้กัปตันจัง!!"
"แอ๊ด!!!"
พวกทหารเรือตกใจเมื่อเห็นคนที่เดินออกมาพิงประตู
"มีธุระอะไรกับบ้านพักตากอากาศฉันรึไง นักล่าสีขาว"เขาถาม"เจ้านั่นกับแฟนรู้สึกถึงการโจมตีฉันก่อนจะได้ใช้"
เขาคือทราฟาลก้า ลอว์ 2ปีผ่านไปเขามีค่าหัวถึง440ล้านเบรี แต่มันเป็นอดีตเพราะเขาเป็น1ใน7เทพโจรสลัด
ลอว์เห็นคิรัวร์กับโรบินลงจอดบนเรือห่างออกไป
ตอนนี้เขาสวมเสื้อกันหนาวสีดำ มีสัญลักษ์ธงโจรสลัดของเขาที่แถบด้านล่าง หมวกสีขาวที่เขาสวมมีลักษณะคล้ายหมวกแกป
"ทราฟาลก้า ลอว์!!!!"
"ทำไมเจ็ดเทพโจรสลัดมาอยู่ที่นี่!!!"
"กลับกันเถอะคุณสโม๊คเกอร์ ผมไม่อยากไปยุ่งกับไอ้หมอนี่ ไอ้หมอนี่มันบ้า มันส่งหัวใจโจรสลัด100ดวงมาที่ศูนย์ใหญ่เพื่อได้เป็นเจ็ดเทพโจรสลัด"
"ก็ไม่ต่างจากที่นามิคาเสะ คิรัวร์ ปลอมตัวมาเป็นเจ็ดเทพโจรสลัดเพื่อรอกลับมารวมกับพรรคพวกหรอก"ดีโน่กล่าว มองลอว์อย่างไม่ไว้ใจหลังพึ่งปะทะกับคนหนึ่งเมื่อกี้
"ทำไมแกถึงมาอยู่ที่นี้ได้ ที่นี้เป็นเกาะห้ามคนเข้าออกไม่ว่าจะเป็นกองทัพหรือรัฐบาลโลกนะ ลอว์"สโม๊คเกอร์ถาม
"หึ พวกแกเองก็ด้วยนะ"ลอว์กล่าว
นามิกับช็อปเปอร์วิ่งพาเด็กๆหลบหนี
"โอย ลงผิดท่าไปหน่อย หือ พวกนายมัน"เซียร์มองพวกคุ้นตา
"โทษที"
"หือ นั่นอะไร"
"นี่ เมื่อกี้พวกนายบอกว่าหายป่วยแล้วใช่มั้ย?"ช็อปเปอร์หันไปถามเด็ก"ที่ว่าป่วย ป่วยเป็นอะไรล่ะ? ทุกคนดูไม่เหมือนคนป่วยเลยนี่นา"
"ไม่รู้สิ แต่พวกเขาบอกว่าพวกเราป่วยอยู่"เด็กคนนึงบอก"1ปีถึงจะหายน่ะ บอกเอาไว้แบบนี้"
"1ปีถึงจะหายป่วยงั้นเหรอ?"
"แล้วที่นี่พวกคุณพ่อแม่ขอร้องไหว้วานให้ช่วยรักษาเรา แล้วพาเรามาที่นี่น่ะสิ"
"งั้นพ่อแม่ก็บอกให้มาที่นี่อย่างงั้นเหรอ?"นามิถาม
"เปล่า จู่ๆพวกนั้นก็มาบอกตอนที่อยู่ข้างนอกบ้านแล้วก็มาที่นี่เลย เพราะเดี๋ยวโรคจะไปติดคุณพ่อคุณแม่เข้าน่ะ ไม่ได้พูดบอกลาเลยแท้ๆ"
"คนอื่นด้วยเหรอ?"นามิถาม
"อื้อ"
"หนูด้วย"
"เป็นไปได้ไม่ นี่มันลักพาตัวชัดๆเลย"นามิคิดในใจ
"ถูกคนไม่รู้จักพาตัวมาโดยยังไม่ทันได้เจอหน้าพ่อแม่สักนิดเดียว นี่มัน...หรือว่าจะเป็นโรคร้ายแรงงั้นเหรอ"ช็อปเปอร์กล่าว
"นี่นายโง่รึเปล่าเนี่ย!!!"นามิตบหัวช็อปเปอร์
"แต่ว่าสัญญา1ปีก็เลยมาแล้วนี่ ช็อปเปอร์เดี๋ยวช่วยตรวจให้ทีนะ ลองตรวจดูเดี๋ยวก็รู้"นามิกล่าว
"เข้าใจแล้ว"ช็อปเปอร์กล่าว
ด้านหน้าพวกเขาเห็นประตูเหล็ก
"แย่แล้วทางตัน!!"
"โฮช่า!!!!"ช็อปเปอร์ยกขาเตะให้ประตูเปิด
"พลังเต็มร้อยเลยนะ"
"เท่มาก ทานุกิจัง"
"แฮะๆ ฉันไม่ใช่ทานุกิสักหน่อย"ช็อปเปอร์ร้อง
"ทุกคนรีบไปกันเถอะ"นามิพูด
แต่แล้วลมหนาวในห้องก็พัดเข้าใส่
"หนาว!!!.....ช็อปเปอร์ขอยืมขนหน่อยสิ"
"เข้าใจแล้ว...มันถอดได้ที่ไหนกันเล่า!!!"
"ที่นี่มันอะไรกัน ข้างนอกเหรอ มืดจนมองอะไรไม่เห็นเลย"นามิกล่าว
"สำหรับฉันแล้วอากาศกำลังดีเลย"
"ดีจังนะโตมาในเกาะฤดูหนาวเนี่ย"
"อ๊ะ มองเห็นแล้วข้างในมีประตู"นามิชี้ประตูที่อยู่ในห้อง"ไปกันเถอะ ไม่ใช่ทางตันล่ะ"
"พี่สาวคะ!!!"เด็กผมดำเรียก"ที่นี่น่ากลัวไม่เอานะ!!!"
"เอ๊ะ เป็นอะไรไปน่ะทุกคน?"นามิถาม
"เดี๋ยวมันก็ตามมาทันหรอก"
"เส้นทางนี้เราเคยผ่านแล้วตอนที่มาที่นี่ครั้งแรกน่ะ"เด็กผู้หญิงผมดำกล่าว
"จริงเหรอ งั้นมันต้องผ่านไปถึงทางออกได้แน่ ถึงจะหนาวก็เถอะ ทุกคนอดทนไว้นะ"นามิกล่าว
"ไม่ใช่นะ รอบๆน่ะ"
พวกเขามองไปรอบๆมันไม่ใช่กำแพงน้ำแข็งธรรมดาแต่เต็มไปด้วยนักโทษที่โดนแช่แข็ง
"เส้นทางนี้มีพวกคนร้ายแช่แข็งอยู่"
"นี่มันอะไรกันเนี่ย"
"ซากศพ!!!"
"ข้างล่างก็มีด้วย!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
"ม่ายยยยย!!!"พวกเขารีบวิ่ง
"อ๊ะ พี่สาวอย่าทิ้งพวกเราไว้สิคะ"
"คอยพวกเราด้วย!!!!"
____________________
ด้านพวกซันจิกับแฟรงกี้ต้านพวกยามไว้
"เฮ้ เมื่อกี้รู้สึกถึงเสียงคุณนามิร้องตะโกนอยู่ในใจ ไม่แน่ว่าเธออาจสารภาพรักฉันก็ได้"
"เธอแต่งงานแล้ว"แฟรงกี้เตือน
"อ็อก!!!"ซันจิรู้สึกหัวใจถูกขยี้
"ว่าแต่เจ้าพวกนั้นมันอะไรกัน ท่อนล่างเป็นแกะไม่ใช่เหรอ มีสัตว์ในจินตนาการพรรค์นี้ด้วยเหรอ?"แฟรงกี้ถาม
"ตอนนี้ถึงคิดไปก็ไม่มีประโยชน์หรอกจนกว่าเราจะรู้เรื่องของที่นี่ทั้งหมด ตอนนี้เรื่องคุณนามิสำคัญกว่า"ซันจิกล่าว
"รอก่อน ทิ้งข้าน้อยไว้แล้วไปซะข้าจะอยู่ที่นี่ ในหมู่เด็กๆที่หนีไปไม่มีลูกชายของข้าอยู่ น่าจะมีห้องอื่นอยู่อีก ทิ้งข้าน้อยไว้จะได้ไปหา"หัวซามูไรพูด
"แล้วนายจะเคลื่อนไหวยังไงล่ะ ขืนทิ้งนายไว้ก็ไม่ต่างจากปล่อยให้ตาย เดี๋ยวมันจะรู้สึกผิดทีหลังไม่เอาด้วยหรอก"ซันจิกล่าว
"แต่ตัวข้าน้อยมาที่นี่เพื่อตามหาลูกชายขอรับ"หัวซามูไรดื้อดึง
"ฮึ้ย เจ้าตัวน่าหงุดหงิด ขอร้องกันตรงๆเลยสิว่าช่วยหาลำตัวให้ที มันอยู่ที่ไหนล่ะลำตัวของนาย?"ซันจิถาม
"ข้าจะไม่ติดหนี้บุญคุณโจรสลัด ต่อให้ตายก็จะไม่ขอร้อง"ซามูไรตะโกน
เขาเงียบไปสักพักก่อนจะพูดเสียงอ่อนลง
"แต่หากว่าเจ้าอยากจะตามหาลำตัวของข้าล่ะก็จะตามหาก็ไม่ว่าหรอกนะ"
"ไอ้เจ้านี้!!!"ซันจิยกมันเตรียมทิ้งลงพื้น"เป็นแค่หัวบังอาจพูดจาวางก้าม!!!"
"ข้าไม่รู้สึกผิดหรอก เรื่องอะไรต้องไปขอให้คนเลวช่วย!!!"
"เฮ้ พอซะทีเถอะน่า"แฟรงกี้จับหัวซามูไรไว้"ขยี้หัวที่ตอบโต้ไม่ได้แล้วจะอารมณ์ดีขึ้นรึไง"
"โธ่เว้ย!!!"ซันจิสบถ
"ตอนที่พาออกมาจากห้องนั้นนายก็แพ้แล้วล่ะซันจิ"
"แบร่"หัวซามูไรแลบลิ้นใส่
"โธ่เว้ย!!!"ซันจินอนลงพื้นเอามือกุมหัว"ไม่น่าเห็นใจมันเลย ไม่อยากช่วยมันแล้ว!!!!"
"หวังว่าจะไม่ทิ้งข้าจนกว่าจะหาร่างเจอนะขอรับ"หัวซามูไรพูดอย่างได้ใจ
เวลาต่อมาซันจิวิ่งไปพร้อมหัวที่โดนอัดเละ
"จำไว้นะ กลับร่างได้เมื่อไหร่น่าดู"ซันจิกล่าว
"อั๊ก ไม่ออมมือสักนิดเลยนะ เออ จริงสิ สงบปากสงบคำสักหน่อยดีกว่า"หัวซามูไรกล่าว
_____________________
ที่ด้านหน้าสถาบันวิจัย พวกG-5หยิบหอยทากดำออกมา
"ซ่าๆๆ...ฮัลโหล ชื่อของฉันคือมังกี้ D ลูฟี่ ชายที่จะเป็นราชาโจรสลัด"
"รับเร็วแล้วยังพูดมากอีก!!!"
"อ๊า ช่วยผมด้วย!!!"
"เกิดอะไรขึ้นน่ะ"
"ผมหนาว บอสเหรอครับ?"
"เปล่า ไม่ใช่บอสหรอกนะ"
"พวกพ้องของเราโดนตัดหัวไปทีละคน เราจะโดนซามูไรฆ่าแล้ว!!!!"
"ที่นั่นอยู่ไหนน่ะ?"
"ใครก็ได้ช่วยเราที ที่นี่คือพังค์ฮาซาร์ด!!!"
"ชื่อของเกาะนี้ อากาศบอกว่าหนาว เจ้าของเสียงส่งสัญญาณมาจากเกาะนี้ไม่ผิดแน่นอน"
"รู้จักหมวกฟางลูฟี่กับนักดาบทมิฬ คิรัวร์ใช่มั้ย? 2ปีก่อน คดีเผ่ามังกรฟ้าตระกูลลอสวอลด์ที่เกิดขึ้นที่ชาบอนดี้ แกกับคิด นามิคาเสะและหมวกฟางร่วมกันต่อสู้ ยิ่งไปกว่านั้นในมหาสงคราม นายช่วยหมวกฟางกับนามิคาเสะที่ถูกอาคาอินุไลล่าให้หนีไปได้"
"มีธุระอะไร? สัญญาณฉุกเฉินปลอมนั่นทหารเรืออย่างพวกแกถนัดนักนี่"ลอว์กล่าว
"น่าเสียดาย นั่นไม่ใช่กับดักที่เราทำหรอก"
"จะยังไงกันแน่ฉันก็ไม่รู้หรอก ถือว่าจบเลยละกัน"ลอว์กล่าว
"อย่าให้ถามอะไรน่าเบื่อ ให้พวกเราดูสถาบันวิจัยซะ"สโม๊คเกอร์กล่าว
"ตอนนี้มันเป็นบ้านพักของฉันขอปฎิเสธ"ลอว์กล่าว"เกาะที่พวกแกทิ้งไปแล้ว โจรสลัดอย่างฉันจะมาอยู่มันผิดตรงไหน คนที่อยู่ที่นี่มีแค่ฉันคนเดียว ถ้าพวกหมวกฟางมันมาที่นี่ฉันจะล่าหัวมันเอง กลับไปซะ!!"
"ตูมมมม!!!"
เกิดเสียงระเบิดดังขึ้นมา ตรงกลางระหว่างพวกเขาคืออนาตาเซียร์ที่ลงพื้นมา
"โอย ลงผิดท่าไปหน่อย หือ พวกนายมัน"เซียร์มองพวกคุ้นตา
"อนาตาเซียร์"
"อะไรกันนักหนานะ"ลอว์กล่าว
"แกมันศัลแพทย์แห่งความตายที่หมู่เกาะชาบอนดี้ แต่ในเมื่อมานิวเวิร์ลก็เป็นศัตรูแล้ว"
"เดี๋ยวก่อน ฉัน..."ลอว์จะพูด
"ฮาคิปราณมังกร!!!"เซียร์ยกหมัดไปข้างหน้า ซึ่งถุงมือสีดำที่เธอสวมเปล่งแสงพลังเวทแผ่มังกรเขียวพุ่งไปอัดลอว์
"อั๊ก....อ๊าก!!!!"ลอซ์ยกดาบต้านและพุ่งไปอัดกระแทกกับกำแพง
"ฮึ่ม ตาบ้านั่นไปไหน"เซียร์หงุดหงิดมองไปรอบๆ"คิรัวร์คุงไปไหน
"ทางนั้นครับ"G-5กลัวชี้ไปทางเหนือ
"ฉันจะไม่ฆ่าแกวันนี้"เซียร์พูดและมุ่งหน้าไปทางเดียวกับคิรัวร์
"ผู้หญิงคนนั้นน่ากลัวจัง"ทหารเรือคนนึงพูด คนอื่นๆพยักหน้า
"แงๆๆ"
"นั่นไงประตู เราจะออกจากที่นี่ได้แล้ว"
"เย้!!!!!"
"จริงด้วย มีใครบางคนอยู่ข้างใน"ทหารG-5กล่าว
"ฮัดช่า"ช็อปเปอร์เตะประตู"ออกมาข้างนอกได้แล้ว"
"ข้างนอก...อูย หนาว!!!"นามิโผล่มาแล้วกอดตัวเอง
"เย้ ออกมาข้างนอกได้แล้ว จะได้กลับบ้านแล้วพวกเรา"
"จะได้เจอพ่อกับแม่แล้ว!!!"
"หนาวจัง!!!"
"แฟรงกี้แท็ง ทุกคนหลีกทางไป"แฟรงกี้ที่ขาเป็นรถถังโผล่มาพร้อมซันจิ
"ซูเปอร์!!!!!"แฟรงกี้ ช็อปเปอร์และเด็กๆทำท่า แม้กระทั่งซันจิกับซามูไร
"กลุ่มหมวกฟางอีกแล้ว"ทาชิงิกล่าว
"เป็นพวกเข้าใจยากเหมือนเดิม"ดีโน่กล่าว
"ทานุกิยักษ์ บิกินี่ฤดูหนาว เด็กยักษ์ หุ่นยนต์ หัวขาด ความฝันเหรอเนี่ย"
ตอนนั้นกลุ่มหมวกฟางก็สังเกตเห็นลอว์และทหารเรือ
"ฉันจำนายได้!!!"นามิร้อง
"จริงด้วย คนที่อยู่ที่ชาบอนดี้นี่นา"ช็อปเปอร์เสริม
"หรือว่าคนที่ขังเด็กๆไว้ก็คือนาย ไอ้คนเถื่อน ฉันไม่คืนเด็กๆให้หรอกนะ"นามิกล่าว
"เฮ้ย นี่แกนึกว่าเป็นคนชั่วที่ไหนซะอีก สโม๊คเกอร์ ดีโน่..."
สายตาและน้ำเสียงซันจิเปลี่ยนเมื่อมองทาชิงิ
"แล้วก็สาวสวยคนเดิม"
"ทำไมมีเด็กๆอยู่ที่นี่?"ทาชิงิถาม
"แย่ล่ะ ที่นี่อยู่ไม่ได้แล้ว เปลี่ยนทางออกกันเร็ว ทุกคนเข้าไปข้างใน!!!!"
กลุ่มหมวกฟางและเด็กๆต่างวิ่งกลับไปในสถาบันวิจัย
"ทำไมทหารเรือมาที่นี่?"
"จะไปรู้เหรอ ยังไงก็หนีกันก่อนเถอะ"แฟรงกี้กล่าว
"เอ๋ ทหารเรือน่ะเป็นคนดีไม่ใช่เหรอ?"
"นั่นสินะ งั้นไปหาสิ"
"คนพวกนั้นเหมือนยากูซ่าเลยน่ากลัว"
กองทัพเรือG-5มองอย่างอึ้งๆกับเหตุการณ์เมื่อกี้
"มีคนอยู่นี่นา ไหนว่าอยู่คนเดียว?"สโม๊คเกอร์ถาม
"มีจริงด้วย ฉันก็ตกใจเหมือนกัน"ลอว์กล่าว
"ทุกคนไปจับกลุ่มหมวกฟาง!!!"ดีโน่สั่ง
"แย่แล้ว ตกใจเกินไปหน่อย"ทาชิงิกล่าว
"ตามคุณดีโน่และนาวาเอกจังไปเลย"
"โอ้!!!!"
"เฮ้ย เดี๋ยวก่อน"
"รูม"ลอว์สร้างโดมสีฟ้าใหญ่คลุมไปถึงเรือรบ
"แท็ค"ลอว์ขยับนิ้ว ทำให้เรือรบและน้ำทะเลในวงกลมลอยขึ้นฟ้า
"เรือรบลอยอยู่กลางอากาศ!!!!"
"แม่น้ำก็ขึ้นมาด้วย!!!"
"พวกแกออกไปจากเกาะนี้ไม่ได้แล้ว โทษทีที่บอกว่าไม่มีคนอยู่นะ"ลอว์กล่าว
"หมอนี่น่ากลัวจริงด้วย!!!!"
"โจรสลัดก็คือโจรสลัด"สโม๊คเกอร์หยิบพลองเหล็กของเชาออกมา"ถอยมาซะ ฉันจะจัดการมันเอง"
_______________________
ทางด้านบอสหนวดน้ำตาลกับพวกเซนทอร์ต่างยิงบาซูก้าใส่ วีวี่กับโซโลต่างตวัดดาบป้องกันเรือ
"ลูกโป่งยางยืด"ลูฟี่พองตัวเด้งกระสุนระเบิดไป
"ร่างกายนั่นมันอะไรกัน"
"ผู้มีพลังงั้นเหรอ โฮ่ๆๆๆ งั้นเรื่องก็ง่าย เตรียมยิงปืนใหญ่"หนวดน้ำตาลกล่าว
"จะยิงมาอีกแล้วเหรอ"โซโลกล่าว
"ไอ้พวกไม่หลาบจำ ช่วยหน่อยนะพวกนาย"อุซปกล่าว
"เดี๋ยวก่อนคะ"วีวี่เพ่งมองดูดีๆ"เจ้าพวกนั้นกำลังเล็งที่ผิวน้ำ คงตั้งจะให้เรือของพวกเราล่มน่ะ"
"อะไรนะ!!!"อุซปร้อง
"ทางนี้มีผู้มีพลังนั่งอยู่ด้วยนะคะ"วีวี่ร้อง
"เล็งให้ดี เป่ามันตกทะเลไปทุกคนเลย พวกผู้มีพลังที่น่ารังเกียจ"หนวดน้ำตาลกล่าว
"ตูม!!!!"ระเบิดซัดเรือพลิกลอยขึ้นฟ้าตกลงทะเล
"เย้ สำเร็จแล้ว!!!"
"เรือคว่ำไปแล้ว!!!"
"โฮ่ๆๆๆ เจ้าพวกโง่ พวกแกควรเล็งน้ำตั้งแต่แรกแล้ว"หนวดน้ำตาลกล่าว
"ซ่า!!!!"กลุ่มหมวกฟางพากันขึ้นมาจากน้ำ
โซโลจับคอเสื้อยกลูฟี่ขึ้นมากอดไม่ให้ตก วีวี่คุกเข่ากอดตัวด้วยความหนาว อุซปที่ขึ้นมากอดแขนร้องด้วยความหนาว
"เย็นจัง ขืนอยู่ตรงนี้อีกไม่กี่นาทีมีหวังแข็งแน่!!!!"อุซปร้อง
"ไม่นึกเลยว่ามันจะยิงน้ำ"โซโลกล่าว
"โทษที พอแล้ว ไม่ชวนมาเป็นเพื่อนแล้ว"ลูฟี่กล่าว
"เอ้า ปิดฉากมันเลย เตรียมพร้อม!!!"หนวดน้ำตาลสั่ง พวกนั้นเล็งปืนมาทางพวกเขา
"อุซป ฝากลูฟี่ที"โซโลโยนให้"จะฟันไอ้พวกนี้ให้หมดเลย"
"เร็วๆนะ"อุซปร้อง
แต่แล้วโซโลก็จมลงไป
"เฮ้ย!!!"อุซปตะโกน
"โซโล"วีวี่ร้อง
อุซปก้มหน้าลงไปเห็นฝูงฉลาม หนึ่งในพวกนั้นกัดขาของโซโลไว้
"ฉลาม ทำไมใต้แม่น้ำมีฉลาม!!!"อุซปร้อง
"ฉลาม!!?"ลูฟี่ โรบิน โซโลและวี่วี่ตกใจ
"โฮ่ๆๆ เจ้าพวกโง่ ที่จริงแล้วที่นี่น่ะเป็นทะเล มันเป็นศูนต์กลางที่อาคาอินุกับอาโอคิยิสู้กัน และน้ำทะเลก็ไหลผ่านรอยแยกขนาดใหญ่เข้ามาในเกาะนี้ยังไงเล่า จะมีสัตว์ทะเลอยู่มันก็ไม่เห็นจะแปลกอะไรเลย"
"ฉลาม ฉันกลัวฉลาม โซโลโดนฉลามกินไปแล้ว!!!"
"เล็งให้แม่นๆ พวกมันทำอะไรไม่ได้แล้ว"หนวดน้ำตาลกล่าว
"อะไรกันเล่า ไม่นึกเลยว่าชีวิตจะจบสิ้นที่นี่"
"ปังๆๆๆ.....ตูมๆๆๆ!!!!"พวกเขายิงแล้วปืนเกิดระเบิด
"อะไรกัน!!!?"
"บรู๊ค!!!"
"สายลมแห่งนรกที่เย็นยะเยือกยิ่งกว่าลมหนาวใดๆ"
"หนอย นี่แก...ฝีมือแกเองเหรอ"
"มาเตือนช้าไปหน่อยครับ ผมทำให้ลำกล้องปืนเป็นน้ำแข็ง ถ้ายิงมันจะระเบิดใส่เอานะครับ"
"นี่แกเป็นใครกันไอ้หน้ากระดูก!!!"
"ชื่อผมคือบรู๊คครับ"บรู๊คตอบ"ฟื้นคืนจากดินแดนยมโลก กระดูกขาวซึ่งฝากชีวิตที่2ไว้กับกัปตันหมวกฟาง ผู้คนเรียกขานว่าโซลคิง"
"ปืนโดนเล่นงานตั้งแต่เมื่อไหร่"
"ไม่ยกโทษให้หรอก"
"ไม่ยกโทษให้? มันคือคำพูดของทางนี้ต่างหาก"บรู๊คตะโกน
บรู๊คพุ่งแทงดาบใส่พวกเซนทอร์
"ผมจะไม่ยอมเสียพวกพ้องไปอีกแล้วละครับ"
"เร็วมาก หมอนี่ไม่ใช่เล่นๆเลย"
หนวดน้ำตาลสังเกตเห็นซากฉลามเกลื่อนเต็มทะเล
"ฉลามโดนเล่นงานเหรอน่ะ ไอ้พวกเมื่อกี้มันหายไปไหนแล้ว"
"แฮ่กๆ อยู่นี่ไง"
"มาได้จังหวะพอดีเลยนะบรู๊ค"
"โยโฮ่ๆๆ โชคดีที่ปลอดภัยนะครับ พอดีว่ามีคนประหลาดไล่ตามมาเลยหนีมาจนถึงที่นี่"
"เอาเรื่องเลยนี่หว่า เราไม่ได้ฝึกมาอ่อนขนาดที่จะโดนฉลามงาบไปกินได้ง่ายๆหรอก"
จากนั้นก็เห็นว่าพวกกลุ่มหมวกฟางทุกคนต่างแทบจะโดนแช่แข็งจากลมหนาว
"จะแข็งแล้วๆ"ลูฟี่กล่าว
"ตาก็เริ่มเพลียแล้ว"โซโลกล่าว
"ก็เพราะพวกนายใส่ชุดแบบนี้มากันน่ะสิ"อุซปกล่าว
"แต่ว่าดูสิ พวกเรายังดวงดีนะ"วีวี่กล่าว"ต้องขอบคุณนะที่ได้เจอกับพวกเขานะคะ"
"บอส พวกมันอยู่ตรงนั้น"ลูกน้องชี้
"รอเดี๋ยวข้าจำเจ้าพวกนั้นได้"หนวดน้ำตาลกล่าว
"ฉันเอาคนที่4จากทางขวา"โซโลกล่าว
"ฉันเอาของคนข้างๆก็ได้"ลูฟี่กล่าว
"ฉันขอของผู้หญิงที่อยู่ริมซ้ายสุดนั่นคะ"วีวี่กล่าว
"หือ พูดอะไรน่ะ?"
"เสื้อผ้าท่าทางอุ่นดีนะ"วีวี่ ลูฟี่และโซโลพูดพร้อมกันยิ้มชั่วร้าย
"ไปเอามาให้ฉันด้วยล่ะ"อุซปกล่าว
พวกฝูงเซนทอร์รู้ตัว
"เจ้าพวกนั้นเล็งเสื้อโค๊ทของเราอย่างงั้นเหรอ!!?"
"นิสัยชั่วมาก ขี้ขโมยนี่!!!"
"นึกออกแล้วหมวกกับเสื้อนั้น เมื่อ2ปีก่อนนั่นน่ะ รุกกี้แห่งยุคสมัยที่เลวร้ายที่สุด จริงสิ น้องชายของหมัดอัคคี โจรสลัดค่าหัว400ล้าน หมวกฟางลูฟี่ มันยังมีอดีตเจ็ดเทพโจรสลัด ค่าหัว412ล้าน นักดาบทมิฬ นามิคาเสะ คิรัวร์เป็นรองกัปตันด้วย"
"400ล้าน!!!!!"
"เจ็ดเทพโจรสลัด!!!!"
จากนั้นกลุ่มหมวกฟางก็โจมตี
"หมัดปืนเจ็ทยางยืด!!!"
"เขี้ยวหมาป่า"
"ดาบปราบพยัคฆ์!!!"
"ตุบตับๆๆๆ"บรู๊คมองหนวดน้ำตาลและฝูงเซนทอร์โดนรุมยำ
"ทุกคนแข็งแรงกว่าที่คิดอีกนะครับ"บรู๊คกล่าว
_____________________
ทางด้านพวกคิรัวร์ที่รวมกับเซียร์ ทั้ง3คนถอยหนีไป
"คิรัวร์คุง ทำไมเราไม่จัดการกับสโม๊คเกอร์และลอว์"
"ฉันจะให้เด็กๆและพวกนามิบาดเจ็บไม่ได้"คิรัวร์ตอบ พวกเขาบินอยู่เหนือพื้น เซียร์อยู่บนไม้กวาด คิรัวร์บินด้วยปีกมังกร
"เธอรู้ได้ยังไง"
"ฮาคิสังเกต"คิรัวร์พูด โรบินหน้าแดงด้วยความอับอาย
"ฉันลืมได้ยังไง"นักโบราณคดีสาวพึมพำ
"นายทิ้งเพื่อนได้ไง"
"ลอว์ไม่ได้ตามล่าเรา เธอนั่นแหละไปหาเรื่องเขา"คิรัวร์ทุบหัวเซียร์
"โทษที"
"หือ นั่นอะไร"
ที่เห็นตรงหน้าคือฮาปี้สาวผมสีเขียว
"ไม่ได้เจอกันนานนะคิรัวร์คุง"โมเน่เรียกอย่างสนิทสนม
"หวัดดีคุณโมเน่"คิรัวร์กล่าว
"คิรัวร์คุง ไม่ได้เจอกันนานนะจ๊ะ"โมเน่ยิ้มหวานเปลี่ยนเป็นสีหน้าเย็นชา"และลาก่อน...หิมะเยือกแข็ง"
"คลื่นเปลวเพลิง
หิมะและเปลวเพลิงพุ่งปะทะใส่กัน
"สองคนนี้ทักทายและโจมตีใส่กัน นี่มันยังไงกัน"สองสาวคิด
_____________________
หน้าสถาบันวิจัย สโม๊คเกอร์เผชิญหน้ากับลอว์ ขณะที่เรือรบลอยอยู่บนฟ้า
"ดูสิคุณสโม๊คเกอร์ ถึงบอกไงว่าไม่อยากยุ่งกับหมอนี่!!!"
สโม๊คเกอร์ ดีโน่และทาชิงิจ้องมองเจ็ดเทพโจรสบัดที่มองไปทางกลุ่มหมวกฟางและเด็กๆ
"คงปล่อยพวกนั้นไปไม่ได้เหมือนกัน"ลอว์กล่าว"เจ้าซามูไรนั้นก็ด้วย"
"เร็วเข้า ทางนี้เลยพวกเด็กๆฮัชโช่!!!!"ช็อปเปอร์กล่าว
"ไปทางประตูหลังเร็ว"ซันจิกล่าว
"รอเดี๋ยวก่อน"หัวซามูไรกล่าว"ผู้ชายคนเมื่อกี้ขอรับ ผู้ชายคนที่ฟันข้า"
"เอ๋? จริงเหรอ?"แฟรงกี้ถาม"งั้นหมอนั้นก็เก็บลำตัวของนายไว้น่ะสิ"
"ไม่ ข้าว่าไม่น่าจะเป็นเช่นนั้น"หัวซามูไรกล่าว
"ยังไงก็ไว้คุยกันทีหลัง"
"รอก่อนเถอะ อาจจะมีเบาะแสอะไรก็ได้"ซามูไรกล่าว
"เราจะต้องหาประตูหลังให้เจอก่อน กลับไปหาพวกทหารเรือไม่ได้หรอก
"รูม"
โดนมาคลุมครอบกลุ่มหมวกฟางและเด็กๆไว้
ลอว์แทงดาบไปในอากาศ4ครั้งทำให้หัวใจกลุ่มหมวกฟางเด้งออกจากอก
"แชมเบิ้ล!!!"ลอว์ทำอะไรบางอย่าง แต่ทั้ง4คนดูปกติดี
"อะไรกัน รู้สึกแปลกๆ แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามามัวคิด รีบๆวิ่งกันเร็วเข้า....อ้าว ทำบุหรี่ตกไปเหรอ?"นามิพูดเป็นเสียงซันจิ
"ฮัชช่า ฮัชโช่ ตามมาเร็ว...แค่กๆๆ นี่มันอะไรกันช่ะเนี่ย"
"ในเวลาแบบนี้มัวทำบ้าอะไรกันอยู่น่ะซันจิ"แฟรงกี้พูดเป็นเสียงนามิ
"สัปดาห์นี่ฉันก็ซุปเปอร์ ประตูหลังเดี๋ยวก็หาเจอ"
"ช็อปเปอร์ นายพูดแปลกๆนะ"นามิกล่าว
"ทำไมเราถือไอ้นี่"ซันจิถือก้อนบุหรี่
"พวกพี่ดูแปลกไปจริงๆนะ"เด็กๆมองดู
________________________
"ถอยก่อนเถอะคุณสโม๊คเกอร์ พลังของหมอนี่มันร้ายกาจเกินไป"
"ดูสิครับ ครึ่งนึงของเรือติดอยู่กับก้อนน้ำแข็งบนเกาะ กลายเป็นอะไรไปแล้วก็ไม่รู้"
"โธ่เว้ย ไม่มีเรือก็กลับฐานไม่ได้น่ะสิ"
"เจ็ดเทพโจรสลัดขึ้นตรงกับรัฐบาล นี่แกมาโจมตีพวกเราแบบนี้มันผิดข้อตกลงนะ"
"ทราฟาลก้า เราจะฟ้องกองบัญชาการ แกโดนถอดจากตำแหน่งแน่"
"ไม่จำเป็นต้องห่วง"ลอว์ชักดาบออกเล็กน้อยและเลื่อนดาบ"สแกน"
มีแสงส่องจากตัวทหารตามรูมที่ผ่านตัว
"อะไรกันเนี่ย หยุดนะ"
ลอว์ขยับมือแล้วก็มีหอยทากสื่อสารโหล่มาวางกองด้านหลังลอว์
"หอยทากสื่อสารไม่มี"
"ของฉันด้วย!!!"
"ไอ้ที่อยู่ตรงนั้นมันของพวกเรานี่!!!"
"หอยทากสื่อสารโดนขโมยไปหมดเลย"
"ฉันไม่ให้แกรายงานสิ่งที่เห็นบนเกาะนี้ให้กองบัญชาการใหญ่และรัฐบาลหรอก"
สโม๊คเกอร์กลายเป็นควันพุ่งเข้าหาลอว์
"พลังดัดแปลงโครงสร้างร่างกายอิสระจากผลโอเปะโอเปะสินะ"
สโม๊คเกอร์ฟาดพลองแต่ลอว์หลบและตวัดดาบ สโม๊คเกอร์บินหลบไปด้านบน
"พวกแกอย่าเข้ามาในรัศมีดาบนะ!!!"
"เอ๋?"
"ฉัวะๆๆๆ"แต่สายไปแล้ว ทหารเรือต่างโดนฟันขาด
"โดนฟันแล้ว...อ้าว แล้วทำไมยังไม่ตายละเนี่ย"
"ก็ดังไปยืนอยู่ในนั้นน่ะเซ่ ออกมาจากวงกลมซะ!!!"สโม๊คเกอร์สั่งขณะพุ่งลงพื้น"ตราบที่อยู่ในวงกลมที่ลอว์สร้าง แกก็คือคนไข้ที่ถูกจับนอนบนเตียงผ่าตัด ที่นี้คือห้องผ่าตัด หมอนี้สามารถลงมีดได้ตามในชอบในพื้นที่นี้ ถึงได้ชื่อว่าศัลยแพทแห่งความตาย"
"ทราฟาลก้า ถ้ายังทำแบบนี้ฉันจะจับแกเอง
"หยุดนะทาชิงิ ฮาคิของเธอสู้มันไม่ได้หรอก!!!"ดีโน่ตะโกน
แต่จังหวะทาชิงิโดดใส่ก็โดนฟันผ่าครึ่ง
"นาวาเอกจัง!!!!"ทหารG-5ตะโกน
"ไม่!!!"ดีโน่ตะโกน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น