ลำดับตอนที่ #22
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : ออกจากพังค์ฮาซาร์ด
หลังจัดการเบบี้ไฟว์กับบัฟฟาโล่และจับตัวซีซ่าร์ได้ พวกทหารG-5ได้วาดเส้นดำใหญ่แบ่งแยกกับกลุ่มหมวกฟาง
"ฟังนะพวกโจรสลัด เรือเป็นของพวกแก นี่คือเส้นแบ่งแยกความยุติธรรมและความชั่วร้าย ห้ามข้ามเส้นเข้ามาฝั่งนี้เด็ดขาดนะ เข้าใจมั้ยกลุ่มหมวกฟาง"
"ใครเขาสั่งให้ทำกัน แค่บอกว่าอย่าไปยุ่งกับโจรสลัด"สโม๊คเกอร์กล่าว ในมือเขาถือหอยทากสื่อสารไว้
"ถ้าจะทำต้องทำให้สุดขั้วไปเลยสิครับพลโทสโม๊คเกอร์"ทหารเรือกล่าว
"แต่ว่าไม่มีเส้นอาณาเขตสำหรับทีมแพทย์ครับ"
"ติดต่อฐานทัพG-5ได้แล้ว พวกเราจะรอเรือมารับตรงนี้"สโม๊คเกอร์กล่าว
"ครับ"ทั้งหมดทำความเคารพ
"เอ๋ หนวกน้ำตาล พวกนายจะโดนจับเหรอ น่าเสียดายอุตส่าห์เป็นเพื่อนกันแล้วเชียว"ลูฟี่กล่าว
"โวโฮ่ๆๆ ยังไงพวกเราก็โดนสารพิษทดลองมานิดหน่อยน่ะนะ ถ้าให้กองทัพเรือคุมตัวเขาก็จะรักษาให้"
"อ้อ อย่างงี้นี่เอง"ลูฟี่กล่าว
"เฮ้ หมวกฟางเมื่อกี้บอกแหม่บๆว่าห้ามข้ามมาฟังบ้างเปล่าเนี่ย!!!"ทหารเรือตะโกน
"เรื่องพรรค์นั้นใครจะไปสนเล่า พวกนายกำหนดกันเอาเองนี่"ลูฟี่กล่าว
"เอาน่า ดีกว่าโดนซีซ่าร์มันทำอะไรตามใจชอบ เข้าคุกมันก็ถูกแล้ว"หนวดน้ำตาลมองซีซ่า โมเน่ เบบี้ไฟว์และบัฟฟาโล่”พวกพ้องก็ไม่มีเหลือแล้วด้วย สะใจมากจริงๆที่เห็นนายต่อยซีซ่าซะกระเด็น ขอบใจมากเลยนะ"
"เอ้า ดึงเลย"อุซปเป่านกหวีด
G-5 แฟรงกี้และเท็ดช่วยกันดึงเสากระโดงเรือมาตั้งเหมือนเดิม
"ให้ตายสิถ้าจะใช้เรือบรรทุกนี่ก็น่าจะบอกกันตั้งแต่แรก ถ้ารู้ว่าต้องมาซ่อมทีหลังฉันไม่สู้กับมันที่นี่หรอก"แฟรงกี้กล่าว
บนดาดฟ้าเรือบรรทุก ทาชิงิคุยกับนามิเรื่องพาเด็กๆไป
"ฆาตกร!!!!!"ช็อปเปอร์ร้องวิ่งออกมา
"ลูฟี่ มาหยุดหมอนั้นทีสิ"
"มีอะไร?"
"ลอว์ไงล่ะ ฆะ ฆาตกรล่ะ!!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
"ฆาตกร?"บรู๊คหันไปทางนั้นและชนโดนร่างคินเอมอนล้มลงแตกเป็นเสี่ยงๆ
"อ๊าาาาา!!!!"
"ทางนั้นอะไรอีกล่ะ?"ซันจิถาม
"ผมเองก็ฆ่าคนไปซะแล้ว ไม่สิ ฆ่าคุณคินเอมอนที่ตายไปแล้ว ทำเขาแตกซะแล้วครับ!!!"
"ตายแล้วก็ยังแตกอีกเหรอ!!!"ซันจิร้อง
"ตายแล้วก็แตก!!!"ลูฟี่ร้อง
แต่เปลือกแช่แข็งแตกเผยให้เห็นตัวคินเอมอนที่ยังไม่ตาย
"เหวอ!!!!!"
"จ๊าก!!!!"ลูฟี่ บรู๊คและซันจิร้อง
"ทำไมเอ็งยังไม่ตายอีก!!!"ซันจิเตะคินเอมอรกระเด็น
"ทำอะไรครับเนี่ยคุณซันจิ?"บรู๊คถาม
"ไม่รู้เฟ้ย นายโวยวายว่ามันตายแล้ว แต่มันยังมีชีวิตอยู่นี่"
"ไม่ถึงกับต้องเตะเลยนี่ครับ"บรู๊คกล่าว"แหม่โชคดีจังคุณคินเอมอน ผมนึกว่าคุณ"
"ดูสิ คนที่ตายเพราะแก๊สยังมีชีวิตอยู่ด้วย"ทหารG-5มองดู
"ท่านพ่อ!!!!"
คินเอมอนเห็นเด็กที่ไว้ผมมัดจุกและบริเวณศีรษะผมโดนตัดโล้น ไม่ได้สวมใส่อะไรเลย
"โมโมโนะสุเกะ!!"คินเอมอนเข้าไปกอดลูกชายไว้"โมโมโนะสุเกะ ปลอดภัยสินะ"
"ท่านพ่อ โฮ!!!!"
"หา โมโมโนะสุเกะเหรอ?"ลูฟี่ถาม"จริงสิ บอกว่าเดิมทีเป็นมนุษย์นี่นา"
"ลูกชายที่ซามูไรตามหรเหรอ?"เท็ดมองดูห่างออกไป
"นี่เจ้าตัวเปลือยเปล่างั้นรึ?"คินเอม่อนถาม
"เอ่อ"โมโมโนะสุเกะอาย
คินเอมอนเอาหินวางไว้บนหัวเขา
"โดรอน"ชุดกิโมโนกับผ้าพันคอปรากฎขึ้นมา
"สมกับเป็นเด็กผู้ชายของวาโนะคุนิ เหมาะสมกับกิโมโนซะเหลือเกิน ฮ่าๆๆๆ"
"แต่ว่าท่านพ่อรู้ได้ยังไงว่า...อยู่ที่นี่"เด็กผู้ชายถามแล้วท้องร้องล้มลงไป
"เหวอ โมโมโนะสุเกะ!!!"
ทางด้านช็อปเปอร์อยู่หน้าห้องที่เขาพาเด็กๆเข้าไป
"ลอว์ ออกมานะลอว์ นี่นายทำอะไรกับพวกเด็กๆกันแน่เนี่ย!!!!"ช็อปเปอร์ตะโกน"ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเด็กพวกนั้นละก็นายโดนแน่!!!"
ลอว์เดินออกมา
"ก็บอกว่าอย่าแอบดูไงเล่า ตอนนี้ร่างกายของพวกเด็กๆ ฉันเฉือนทิ้งหมดแล้ว"
"จ๊าก!!!"ช็อปเปอร์รีบวิ่งเข้าไปข้างใน
"ยากระตุ้นน่ะต้องใช้เวลาบำบัดนานและทรมาณมาก"
ช็อปเปอร์เข้ามาในห้องและเห็นเด็กยังมีชีวิตอยู่
"ทุกคนปลอดภัยเหรอ!?"
"ทานุกิมาแล้ว”
"เมื่อกี้พี่ชายหัวพองเขาเอายาที่ไม่ดีในร่างกายออกไปให้ด้วย"
"กลัวก็จริงนะแต่โล่งยังไงไม่รู้"
"ร่างกายแยกเป็นชิ้นๆก็สนุกดีนะ"
"งั้นเหรอ"ช็อปเปอร์โล่งอก
"โมจายังไม่ลืมตาขึ้นมาเลย"เด็กๆมองโมจาที่นอนยิ้มอยู่
"โมจาพยายามสู้เพื่อพวกเราใช่มั้ยล่ะ"
"เราไม่รู้เลยว่ามาสเตอร์จะเป็นคนชั่วร้ายขนาดนั้น"
"ลืมไปหมดก็จริง แต่จำได้ว่าโมจากระอักเลือดแล้วก็ล้มลงไป"
"นี่ทานุกิคุง โมจาไม่เป็นไรใช่มั้ย?"
"กวางเรนเดียร์ต่างหากเล่า"
"จะกลับบ้านพร้อมพวกเราได้ใช่มั้ยทานุกกิคุง?"
"แน่นอนสิ ออกจากโลกฝันร้ายกันเถอะ"ช็อปเปอร์กล่าว
"พี่สาวผมส้มอยู่ไหนเหรอ?"
"พี่สาวคนนั้นจะช่วยส่งเรากลับบ้านใช่มั้ยล่ะ"
"สวัสดีจ๊ะ"
ทุกคนหันไปเห็นทาชิงิ
"นับแต่นี่ต่อไป พวกเรากองทัพเรือจะคอยดูแลพวกเธอเองจ๊ะ"
"เอ๋? ไม่เอาๆ ทหารเรือน่ากลัว"
"หุ่นยนต์ล่ะ? มนุษย์ยางล่ะ? แล้วก็คิ้วม้วนๆ"
"มนุษย์เพลิงด้วย!!!"
"หือ? หอมมาก เจ้าซันจิทำอะไรนะน่าลุ้นจัง"อุซปกล่าว
อุซปหันไปเห็นนามิใส่เสื้อโค๊ทสีดำมองออกไปที่ทะเล
"เคลียร์กับกองทัพเรือแล้วเหรอ?"
"อืม ฝากให้กองทัพเรือจัดการแล้ว ถึงดันพูดไปว่าจะช่วยก็เถอะ แต่พวกเราเป็นโจรสลัดอาจทำให้เด็กๆเดือดร้อนก็ได้"
"ฮะๆๆ ก็คงโดนปรักปรำว่าลักพาตัวอย่างเคยนั่นแหละ ไม่มีอะไรมากหรอกนะ"อุซปกล่าว"ให้ทางฝ่ายธรรมมะเขาจัดการแหละ"
"นั่นสิ นอกจากนี้ฉันยังแพ้สายตาของคุณทหารเรือหญิงเขาด้วยสิ"นามิกล่าว
"ทหารเรือหญิงเหรอ?"
"อืม รู้สึกวางใจได้น่ะ"นามินึกถึงเบลเมล
"แม่นามิเป็นทหารเรือนี่นา"โคโค่กล่าว
"ถ้าจะขอความช่วยเหลือก็ต้องทหารเรือหญิงที่แข็งแกร่งและใจดีนี่แหละ"นามิกล่าว
"ฮะๆ มีเหตุผล"อุซปกล่าว
"นายอย่ามาพูดสิยะ"
"ฮึ้ย ไม่สิ เธอนั่นแหละที่พูด"อุซปกล่าว
ทางด้านซันจิทำอาหารเสร็จ หน้าเขาเป็นหม้อกระทะใบใหญ่และเขาถือตะหลิวเบ้อเริ่มไว้
"เคล็ดวิชาเพลงหมัดนิวคามะ วิชาสูตร99อาหารบำรุง เพื่อฟื้นฟูร่างกายที่เหนื่อยล้าและบาดเจ็บได้ดี ซุปเครื่องในใส่เนื้อหมูทะเล"
"โอ้!!!!"
ซันจิวางจานซุปเนื้อหน้าโมโมโนะสุเกะและเทน้ำส้มใส่แก้วไวน์
"ไม่ได้กินอะไรมาหลายวัน เริ่มจากค่อยๆซดซุปลงท้องก่อนนะ"ซันจิกล่าว
"น่ากินจัง"ลูฟี่กล่าว
"โยโฮ่ๆๆๆ"บรู๊คหัวเราะ
"นายหิวอยู่ใช่มั้ยล่ะโมโมะ อาหารของซันจิน่ะสุดยอดไปเลยนะ"ลูฟี่กล่าว
โมโมะสุเกะอดกลั้นก่อนยกถ้วยซุปเนื้อเตรียมโยนทิ้ง
"ไม่ต้องการ ข้าน้อยไม่ได้หิวอะไรทั้งนั้น!!!!"
"เฮ้ย เดี๋ยวสิแก คิดจะทำอะไรกับถ้วยนั่นน่ะ ต่อให้เป็นเด็กแต่ใครที่ทิ้งขว้างอาหารฉันไม่ยกโทษให้หรอกนะ"ซันจิหยุดเด็กไว้
"จะทานล่ะขอรับ"
พวกเขาเห็นคินเอมอนเริ่มกินอาหารที่ซันจิวางไว้บนโต๊ะ
"เฮ้!!!"
"ท่านพ่อ"
"อร่อย อะไรกัน รู้สึกมีพลังขึ้นมา เป็นอาหารที่อร่อยอะไรเช่นนี้ รับบุณคุญอาหารนี่ไว้เถอะ ที่จริงพ่อเองก็ถูกช่วยไว้เช่นกัน เจ้าสามารถเชื่อใจคนเหล่านี้ได้ เจ้าเองอดทนได้ดี ทรมาณสินะ เชื่อคนพวกนี้ไม่เป็นไรแน่ มีชีวิตต่อไปกันเถอะโมโมโนะสุเกะ"
โมโมโนะสุเกะเริ่มกินจานตัวเอง
"อร่อย อร่อยมากๆเลย"โมโมโนะสุเกะร้องไห้
"อร่อยจนร้องไห้เลยเหรอ"ลูฟี่ถาม
"เจ้าบ้า มันคงมีเหตุผลพอควรแหละ เจ้าพวกนี้เจออะไรมานะ"ซันจิกล่าว
พวกเขาหันไปเห็นพวกG-5 เด็กๆและอดีตลูกน้องซีซ่าร์ต่างเดินมาน้ำลายไหลถือจานเปล่าไว้
"เส้นแบ่งความยุติธรรมกับความชั่วร้ายล่ะ?"ซันจิถาม
"พักรบครับลูกพี่"G-5กล่าว
"ฉันขอด้วย"เจริซกล่าว
"เอ้า พวกนายไปเอาเหล้ามาจากเรือซิ"โซโลบอกพวกG-5
"ได้เลยครับ"
"เฮ้ เจ้าหมวกฟาง"
ลูฟี่หันไปเห็นลอว์เดินมา
"ต้องรีบออกจากที่นี่แล้ว ขืนมัวแต่ระรื่นกินข้าวพวกมันตามทันแน่ ไปบอกพรรคพวกซะ"
"โอเค เข้าใจแล้ว"ลูฟี่กล่าว"เฮ้ พวกนายทุกคน!!!"
ทุกคนต่างหันไปมองลูฟี่
"เดี๋ยวจะมีคนไล่ตามมา เพราะงั้นเร่งมือเข้า จัดงานเลี้ยงกัน!!!!"
"เฮ้!!!!!"ทุกคนต่างเริ่มงานฉลอง เต้นรำและร้องเพลง
ลอว์มองด้วยความอึ้ง
"ทำใจซะเถอะ"เท็ดตบไหล่เขา"นี่แหละกัปตันเรา"
เท็ดเดินไปร่วมงานเลี้ยงโดยมีโรบินกับโคโค่ขนาบข้าง และเจริซก็ตีเนียนมานั่งใกล้ๆ
โมจาก็ฟื้นและมาร่วมงานเลี้ยงพร้อมช็อปเปอร์
"พลโทสโม๊คเกอร์!!!"ทหารG-5วิ่งมาหา"พวกเราจะเข้าไปในเกาะอีกครั้งครับ"
"มีอะไร?"
"ซีซ่าร์มันบอกจุดอ่อนของแก๊สพิษให้รู้แล้ว ถ้าเป็นตอนนี้ยังช่วยได้”
พวกทหารไปที่แล็บ
สโม๊คเกอร์มองลอว์ที่นั่งดื่มซุป
"ลอว์ ไม่น่าเชื่อว่าแกจะเชื่อว่าฉันจะรักษาสัญญากับโจรสลัดอย่างแก"สโม๊คเกอร์กล่าว"ถ้าหากแกคิดจะปิดปากฉันก็มีโอกาสตั้งหลายครั้งแล้ว คิดจะหลอกใช้หมวกฟางทำอะไรกันแน่?"
"หลอกใช้เหรอ? ใครกันแน่ที่โดนใช้?"
ย้อนอดีต
"แล้ว4จักรพรรดิคนไหนกันล่ะ?"ลูฟี่ถาม
"เจ้านั้นก็คือชายที่ชื่อไคโดร้อยอสูร"
"อืม ถ้าคนแรกไม่ใช่แชงคูสก็ได้อยู่หรอก เพราะฉันตั้งใจว่าจะโค่น4จักพรรดิใทั้งหมดอยู่แล้ว"
"จะโค่น4จักรพรรดิทั้งหมดเหรอ? ถึงจะมีผลประโยชน์ร่วมกันแต่อย่าดูถูกให้มากนัก พวกนั้นคือเหล่าจักรพรรดิแห่งท้องทะเลที่เคยแก่งแย่งชิงอาณาเขตกับหนวดขาว ซึ่งถูกกล่านขานว่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก"
"เอ๋? อะไรน่ะ ไม่ใช่มนุษย์เหรอ?"
"พันธมิตรระหว่างเราจะมีไปจนกว่าจะได้หัวไคโด ส่วนเปอร์เซ็นต์ที่แผนการจะสำเร็จคงสัก30%"
"แค่นั้นเอง ต่ำเกินไป"อุซปร้อง
"เรื่องพรรค์นี้ไม่มีค่าให้เสียเวลาหรอกลูฟี่"นามิกล่าว
"ดีล่ะ จัดไป"
"เดี๋ยวก่อน!!!!!"กลุ่มหมวกฟางร้อง
จบการย้อนอดีต
"การปล่อยให้แกมีชีวิตรอดไม่มีความหมายอะไรหรอกนักล่าสีขาว ไงซะฉันตั้งใจจะไปกรีนบิทอยู่แล้ว จากนี้ฉันจะคุมกลุ่มหมวกฟางอยู่รึเปล่านั่นแหละ"ลอว์เดินไปหาบัฟฟาโล่กับเบบี้ไฟว์
"ฉันนึกว่าพวกนายจะใช้เรือบรรทุกซะอีก”ลูฟี่กล่าว
"ใช่ที่ไหนเล่า ก็ช็อปเปอร์กับนามิพูดว่าถ้าไม่เช็คเรือที่เด็กๆไปเราจะไม่ออกเรือเด็ดขาดน่ะ จะให้รอกองทัพเรืออื่นที่ไม่ใช่พวกนายก็วุ่นวาย ใช้เรือนี่ไปส่งพวกเด็กๆก่อนเถอะ"อุซปกล่าว
"ขึ้นเรือเร็วพวกเด็กๆ"
"เย้ จะได้กลับบ้านแล้ว!!!"พวกเด็กๆวิ่งขึ้นเรือ
"กลุ่มหมวกฟางถ้าเรือเป็นของเราละก็"G-5วาดเส้นไว้อีกครั้ง"ที่นี่ก็อย่าข้ามมาฝั่งนี้เชียว นี่คือเส้นแบ่งความยุติธรรมกับความชั่ว"
"อีกแล้วเรอะ?"ลูฟี่ถามยังมีเนื้อในปาก"พวกเราพึ่งมีปาร์ตี้ด้วยกันเองไม่ใช่รึไง"
"เจ้าบ้าขอบใจมากที่เลี้ยง แต่พวกแกเป็นโจรสลัด เป็นความอับอายของมนุษย์"
พวกทหารธงผืนธงใหญ่บังสายตาเด็กๆไว้
"พี่สาวนามิ"
"ช็อปเปอร์จัง"
"หุ่นยนต์อยู่ไหน?"
"แล้วพวกโจรสลัดคนอื่นล่ะ?"
"พวกแกเนี่ยกวนโอ๊ยชะมัด เพื่ออะไรฟะ"ซันจิกล่าว
"กั้นเอาไว้อย่ามองพวกโจรสลัดนะ!!!"
"พวกแกก็ไม่ต่างจากเราหรอกG-5"
"แต่ดูเหมือนจะออกเรือได้อย่างปลอดภัยแล้ว"นามิกล่าว
"ด้วยความถูกต้องของพวกเรา เราจะจัดการพยกโจรสลัดที่ทำให้ผู้คนต้องร้องไห้"
พวกเขายังนึกถึงเวอร์โก้ที่โจมตีพวกเขา
"พวกโจรสลัดเป็นเศษสวะของโลก"
"เห็นว่าเรื่องการบำบัดพิษลูกกวาดจะปรึกษาเวก้าพังค์ให้น่ะ"โคโค่กล่าว
"จริงเหรอโชคดีจังเลย"ช็อปเปอร์กล่าว
"จริงเหรอโชคดีจังเลย"ช็อปเปอร์กล่าว
"แฟรงกี้ จะว่าไปเรือมินิแมรี่ล่ะ?"เท็ดถาม
"อ้อ สบายดี นายถามเป็นคนที่5แล้วนะ"แฟรงกี้ยิ้ม
"ดีล่ะ เราก็ไปกันมั้งเถอะ"ลูฟี่กล่าว
"เฮ้ย เจ้านั่นจะมาด้วยเรอะ?"โซโลถาม
"อ๊ะ นายยังไม่รู้เรื่องพันธมิตรนี่นะ"อุซปกล่าว
"พวกเราคือความถูกต้อง"
"ไม่ยอมให้พวกเด็กๆเห็นพวกโจรสลัดหรอก"
"พี่ชายคิ้วม้วน"
"กองทัพเรือเกะกะ"
"หลีกไปนะ"โมจาร้อง
พวกทหารG-5เล็งปืนไปทางพวกเด็กๆ
"เด็กที่ทักทายพวกโจรสลัดคือเด็กไม่ดี"
"ใครพูดขอบคุณมันจะไล่ลงจากเรือแล้วทิ้งไว้ที่เกาะนี้ซะเลย"
เด็กทุกคนเงียบไป
"ฟังนะโจรสลัดมันชั่วร้าย กองทัพเรือต่างหากคือความถูกต้อง"
"โจรสลัดมันสร้างความหวาดกลัวให้กับโลกนี้มากแค่ไหนแล้ว ถึงเป็นเด็กก็น่าจะเข้าใจ"
"แต่ว่าพอพวกเราขอให้ช่วย เค้าก็ช่วยเราเอาไว้นะ"โมจากล่าวร้องไห้
ทาชิงิมีสีหน้าลำบากใจ ขณะที่นามิยื่นเนื้อแล้วลูฟี่เข้ามางับใส่ปาก
"ทั้งที่ไม่รู้เรื่องราวอะไรของเราด้วยเลย อุตส่าห์พาพวกเราที่ตัวใหญ่ขนาดนี้มาด้วยโดยไม่บอกว่าเกะกะน่ะ"
เด็กคนอื่นๆเริ่มร้องไห้
"ทั้งที่ไม่มีใครมาเกาะที่ไม่มีใครมาเลยแบบนี้ แต่เขาก็อุตส่าห์มา"
ขณะที่เด็กร้องไห้G-5ยังโห่ร้องยกธงตะโกนดูถูกโจรสลัด
"โจรสลัดคือศัตรู โจรสลัดชั่วช้า!!!"
"โจรสลัดขี้โกงและสกปรกด้วย"
"ถ้าไม่ยอมให้เราขอบคุณพวกเขาละก็ อย่างกองทัพเรือน่ะ--"
"เดี๋ยวก่อนขอโทษนะ"ทาชิงิร้อง
"กองทัพเรือกล้าหาญชาญชัยและยุติธรรม--"
"หยุดเดี๋ยวนี้ พวกนายทุกคนน่าอายที่สุด!!!"ทาชิงิตะโกน
ทหารG-5ยอมหยุด บางคนเริ่มร้องไห้
"แต่ว่านะทาชิงิ ถ้าเราไม่ด่ามันมันต่อไปเรื่อยๆละก็ พวกเราทุกคนก็จะรู้สึกชอบเจ้าพวกผิดกฎหมายพวกนี้น่ะสิ เป็นโจรสลัดแท้ๆ"
พวกG-5พากันร้องไห้ สโม๊คเกอร์เอือมระอา ขณะที่ทาชิงิกับเจริซหัวเราะ
"ฮะๆๆ กองทัพเรือพิลึก"ลูฟี่กล่าว
เรือบรรทุกเริ่มแล่นออกไป มีทหารเรือบางส่วน ทาชิงิและเจริซอยู่บนเรือ
"ขอบคุณนะพี่ชายโจรสลัด"คงบุกล่าว
"ขอบคุณนะที่ช่วยพวกเรา"ซินด์กล่าว"พอเป็นผู้ใหญ่แล้ว
"พวกเราจะต้องเป็น...โจรสลัดอย่างแน่นอน!!!!"เด็กๆตะโกนพร้อมเพรียง
"ห้ามเป็นนะ!!!!!"ทหารG-5และเจริซตะโกน
"รักษาตัวด้วยนะ"นามิตะโกน
"พักผ่อนให้เยอะๆละเด็กๆ"ช็อปเปอร์ตะโกน
"กลับบ้านแล้วไปอ้อนคุณพ่อกับคุณแม่เยอะๆเลยนะ"โคโค่ตะโกน
"เจ้าพวกเด็กน้อย กินของดีๆมีประโยชน์ด้วยล่ะ"ซันจิตะโกน
"เอ้า ไปกันเถอะ"ลูฟี่กล่าว กลุ่มหมวกฟางเริ่มเดินไปที่เรือ
"หมวกฟาง เจอกันครั้งหน้าระวังไว้ให้ดีล่ะ"
"ต่อไปเป็นศัตรูนะ ล้างคอรอไว้เลย"
"ไว้เจอกัน ฮะๆๆ"ลูฟี่หัวเราะ
"เราจะจับพวกนายแน่นอน!!!!"
ลอว์มองแล้วยิ้มออกมาเล็กน้อย
เรือเธาซันต์ซันนี่แล่นเรือออกจากพังค์ฮาซาร์ดไป
@@@@@@@@
โดฟลามิงโก้ยังบินผ่านบนท้องฟ้า
"ท่าทางจะพกโชคดีมานะไอ้พวกเด็กเวร ไม่น่าเชื่อว่าถนนบนฟ้าจะขาดกลางคัน"
เขาเห็นเรือแพลำนึงลอยมีควันลอยมาให้สังเกตง่ายๆ เขาบินไปดูก็เห็นหัวของเบบี้ไฟว์กับบัฟฟาโล่
"นายน้อย!!!!"บัฟฟาโล่กล่าว
"โธ่เว้ยเจ้าลอว์ มันเป็นคนทรยศจริงๆด้วยค่ะ"เบบี้ไฟว์กล่าว
"ขอโทษด้วยครับอยากจะตายไถ่โทษ"
"อุตส่าห์มีคนเห็นว่าฉันจำเป็นแต่กลับตอบรับไม่ได้"
"นี่มันเรือชูชีพจากเรือบรรทุกนี่นา"โดฟลามิงโก้กล่าว
"น่าอับอายจริงๆ สุดท้ายแล้วหลังจากนั้น"
"น่าอับอายจริงๆ สุดท้ายแล้วหลังจากนั้น"
"เอาน่า ไม่ต้องพูดแล้ว พวกนายก็แค่ทำตามคำสั่งของฉันเท่านั้น"
โดฟลามิงโก้หันไปเห็นถังไม้ที่มีตัวจุดควันและที่จับเวลา เขากระแทกถังไม้แตกไป
"น่าตกใจจริงๆ บอสอุตส่าห์มาด้วยตัวเองเลยเชียว"
โดฟลามิงโก้มองหอยทากสื่อสารที่ดูคล้ายลอว์
"ลอว์เรอะ ไม่ได้เจอกันนานแท้ๆ เจอกันไม่ได้งั้นสินะ"โดฟลามิงโก้กล่าว
"ถ้าตามหาซีซ่าร์อยู่ละก็ มันอยู่กับตัวฉัน"
"โจ๊กเกอร์มาช่วยฉันด้วย!!!!!"
"ร่างกายของเบบี้ไฟว์กับบัฟฟาโล่อยู่ที่ไหนล่ะ?"โดฟลามิงโก้ถาม
"ไม่รู้สิ อย่าถามอะไรที่ไม่เข้าเรื่องเลย มาทำธุรกิจกันดีกว่า"
โดฟลามิงโก้คลายยิ้มเล็กน้อยแล้วหัวเราะเบาๆ
"หึๆๆ เฮ้ย ลอว์ ใจเย็นหน่อยสิ เป็นเด็กอย่ามาทำตัวเลียนแบบผู้ใหญ่นะ ตอนนี้อยู่ที่ไหนล่ะ อย่าทำให้ฉันโกรธเชียวนะ"
"ทำให้โกรธเหรอ? สำหรับนายแล้วคู่ค้าคนสำคัญที่สุดตอนนี้คือ1ใน4จักรพรรดิ ไคโดร้อยอสูร นายต่างหากล่ะที่ห้ามทำให้ผู้ชายคนนี้โกรธอย่างเด็ดขาด"
เป็นไปตามที่ลอว์กล่าว โดฟลามิงโก้ดูไม่มีสีหน้าโกรธแต่กลัวขึ้นมา
"ถ้าหมอนั้นเกิดรู้ว่านายผลิตสไมล์ไม่ได้แล้วจะเป็นยังไง ไม่ใช่คนที่จะคุยกันรู้เรื่องด้วยสิ คงต้องสู้กันรุนแรงเลยล่ะ"
"นายน้อย สีหน้านายน้อย"บัฟฟาโล่กล่าว
"นายจะโดนฆ่าทิ้ง"
"เฮ้ย ล้อเล่นกันแรงไปแล้วลอว์ ทำยังไงถึงจะคืนตัวซีซ่าร์ รีบบอกเงื่อนไขมาซะทีสิ"โดฟลามิงโก้กล่าว
"ก็เลิกเป็นเจ็ดเทพโจรสลัดซะสิ"
"ไอ้เด็กนี่บังอาจนัก"บัฟฟาโล่กล่าว
"งั้นก็จะอยู่ที่เดรสโรซ่าไม่ได้น่ะสิ"เบบี้ไฟว์กล่าว
"อะไรกัน ก็แค่ทิ้งตำแหน่งที่ก่อร่างสร้างตัวมา10ปีแล้วกลับไปเป็นโจรสลัดเท่านั้นเอง แต่ว่าถ้าเป็นแบบนั้นแล้วคราวนี้พวกพลเรือเอกศูนย์ใหญ่แห่งกองทัพเรือคงไม่ปล่อยนายไปแน่ ช้าสุดคือหนังสือพิมพ์ฉบับเช้า ถ้าหากหนังสือพิมพ์ลงข่าวการถอนตัวจากเจ็ดเทพโจรสลัดของนาย ทางนี้จะติดต่อไปหาอีกที ถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้นการเจรจาก็ล้มเหลว ไปล่ะ"
"เฮ้ย เดี๋ยวก่อนสิลอว์!!"
"แกร็ก"แต่ลอว์วางหูไปแล้ว
"แฮ่กๆๆ"โดฟลามิงโก้นั่งหอบหายใจด้วยความโกรธ
"นายน้อย"เบบี้ไฟว์กล่าว
"ไอ้เด็กบ้าเอ๊ย!!!!"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น