One piece Another Nakama 2

ลำดับตอนที่ #216 : องค์ราชันตื่น

ตอนนี้กองทัพของแอตแลนติส เซเบอร์และพรีสรวมพลด้านหน้าอาณาจักรของชาวพราย

"จำไว้ ชาวไพร์มมีพละกำลังและดุดัน หากว่าเราเด็ดหัวผู้นำของพวกเขาได้เราจะได้เปรียบ สยบราชาไพร์มได้ ท่านจะได้บัญชากองทัพที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกใบนี้"ราชาเนเรียสกล่าว

"วันนี้เรารวมอาณาจักรเป็นหนึ่ง พรุ่งนี้เราทำลายโลกเหนือน้ำ กอบกู้แอตแลนติส!!!!"

กองเรือใต้สมุทรของ3อาณาจักรบุก

ชาวไพร์มมีลักษณะเหมือนแมงป่องยักษ์และอาศัยอยู่ในเขตภูเขาไฟ ทัพของชาวไพร์มนำมาโดยราชาไพร์มตรีศูลหิน

"ฆ่าพวกแอตแลนติสอย่าให้เหลือ!!!!"

"ย๊ากกก!!!"โอมนำทัพบุกเข้ามา

"เราจะไม่ศิโรราบให้แอตแลนติส ศึกครั้งนี้จะต้องเป็นพวกมันที่ต้องจดจำจนวันตาย!!!"

ยานรบ ปืนใหญ่และปืนลำแสงของทั้งสองฝ่ายเริ่มยิงใส่กัน ยานรบของไพร์มปล่อยเหล่านักรบเกราะหนักของตนลงจากยานไปฆ่าฟันทหารแอตแลนติสที่เล็กกว่ามาก ลูกหินลาวาพุ่งไประเบิดทำลายยาน

โอมพุ่งออกจากฉลามที่เขาขี่และพุ่งไปสู้กับราชาไพร์ม ไม่ทันไรไพร์มก็โดนตรีศูลฟันแขนขาดไปข้างนึง

โอมจะแทงแต่เนเรียสห้าม

"อย่า เราต้องใช้เขา"

"สวามิภักดิ์หรือตาย"

"เจ้าหวังจะให้ข้าเรียกเจ้าว่าฝ่าบาทอย่างงั้นเหรอ?"

"ไม่ต้องเรียกข้าว่าฝ่าบาท เรียกข้าว่าเจ้าสมุทร"

"ต่อให้เจ้ายึดทัพจากข้าได้ เจ้าทากไร้กระดูกด้อยปัญญา แต่เจ้าจะไม่ได้ความเป็นพันธมิตรจากข้า"

"ก็ตามนั้น"โอมจะแทงราชาไพร์ม

แต่แล้วก็เกิดรอยแยกและแขนคราเคนยักษ์พุ่งขึ้นมาแยกทั้งสองจากกัน

จากนั้นทุกคนก็มองดูคราเคนในตำนานโผล่ขึ้นมาจากใต้ภูเขาไฟใต้ทะเล แขนคราเคนเข้ากระแทกยานรบแอตแลนติสหลายลำระเบิด

"ย๊าก!!!!"

และทุกคนมองเห็นคิรัวร์ยืนอยู่บนหัวคราเคนถือตรีศูลสีทองไว้ มีสายฟ้าสถิตแผ่ออกมา

"องค์ราชันตื่นแล้ว"วัลโก้ที่มองอยู่ยิ้มออกมา

คิรัวร์เริ่มเปลี่ยนรูปร่างตรีศูลให้กลายเป็นดาบปล่อยคลื่นเพลิงสีฟ้ากับประกายสีทอง

__________________

เกาะมนุษย์เงือก

ทุกคนเห็นภาพตรีศูลแอตแลนไปอยู่ในมือคิรัวร์

"บ้าน่า ลูกครึ่งมนุษย์ได้ครองตรีศูล"

"เป็นไปไม่ได้!!!"

"ถ้างั้นหมอนั้นก็เป็นราชาแล้วน่ะสิ"

"ทางนั้นใกล้จะจบแล้วสินะ งั้นเราก็เริ่มเอาจริงบ้างดีกว่า คิกๆๆ"เซียร์มองไปทางฮาซาน

หลังโดนคิรัวร์อัดกระเด็นไป ซันจิกับวาดาสึมิก็สู้กันต่อ และวาดาสึมิโดนลูกเตะทุบหัว

"ทำอะไรของแก?"วาดาสึมิถาม"มันเจ็บนะ"

"แกไอ้ซาลาเปาเน่า แกบังอาจเอาลมกระแทกคุณนามิงั้นเหรอ!!!!"

ซันจิโดดขึ้นไปด้วยเดินชมจันทร์เตะวาดาสึมิ

ทางด้านนามิมีพวกศัตรูล้อมรอบและสร้างฟองอากาศที่มีเมฆสีดำข้างในเต็มบนฟ้า

"นี่เธอทำอะไรน่ะ"

"ระวังนะ มีลูกอะไรก็ไม่รู้ออกมาจากอาวุธของมัน"นามิพูดเตือน

"หรือว่ายัยนี้จะเป็นแม่มด"

"เรียกว่าผู้ใช้เวทมนตร์ดีกว่านะ แต่ที่ถูกต้องเรียกว่าวิทยาศาสตร์ที่ผ่านการคำนวณแล้วต่างหากล่ะ"นามิกล่าว

ฟองสบู่แตกไป เมฆดำมีกระแสไฟฟ้าแล่น

"เมฆเหรอ"

"กระบองสายฟ้า!!!!"

ไฟฟ้าจากกระบองคุริมะโดนพวกโจรสลัดมนุษย์เงือกรุ่นใหม่ช็อตเป็นทางยาวต่อเนื่อง

โจรสลัดคนนึงวิ่งไปใกล้อิคารอสทำให้เขาโดนช็อตด้วย

"อย่ามาเข้าใกล้เชียวเดี๋ยวฉันก็กลายเป็นหมึกแห้งหรอก หนอยแน่ะ นังผู้หญิงนั่นฮิ"อิคารอสกล่าว

"นี่อิคารอส"เซโอะเรียก

"มูฮิ?"

"พอผู้ชายสูทดำเห็นผู้หญิงนั้นได้แผลปุ๊บมันก็ออกอาการทันทีเลย ฉันว่ายัยนั่นน่าจะเป็นจุดอ่อนของพวกหมวกฟาง"

"อะไรนะ"

เซโอะเริ่มพรางกายหายไป

"ฉันจะไปจับขายัยนั่นไว้ พอมันวิ่งนายก็เอาหอกแทงเลย"

"รับทราบ มูฮิ"

เซโอะวิ่งมาโดยไม่มีใครเห็นและคว้าเท้านามิไว้

"เอ๋? อะไรเนี่ย ทำไมขยับขาไม่ได้"

อิคารอสเข้ามายกหอกขึ้น

"จงกลายเป็นปลาหมึกแห้งซะ"

"เดี๋ยวสิ ทำไมถึงขยับขาไม่ได้ล่ะเนี่ย คิรัวร์คุง ใครก็ได้!!!"

"คุณนามิ จริงสิ"บรู๊คพูดแล้วมองทางคิรัวร์ที่สู้กับคิซาเมะ"คุณคิรัวร์ไม่ว่างสินะครับ"

บรู๊คโผล่มาคั่นกลางระหว่างทั้งคู่

"ขอดูกางเกงหน่อยจะได้มั้ยครับ"

บรู๊คโดนทั้งหมัดของนามิและหอกของอิคารอส

"ไม่ได้ยะ!!!!"นามิตะโกน

"นี่พรรคพวกแกเหรอ จงแห้งตายตามเป็นปลาหมึกซะ ฮิ"อิคารอสกล่าว

อิคารอสพยายามแทงหอกใส่บรู๊คแต่ไม่เกิดอะไรขึ้น

"ทำไมกันฮิ เราดูดความชื้นจากตัวมันมาแล้วนี่ รีบๆแห่งไปสิ ฮิ"

"เอ่อ กระผมแห้งเหี่ยวไปแล้วครับ"บรู๊คตอบ

"เอ๋!!!!?"อิคารอสร้องตกใจ"มันมีคนแบบนั้นที่ไหนเล่าฮิ!!!"

ในตอนนั้นโชกุนแฟรงกี้เดินมาด้านหลัง

"ไม่มีใครพอฟัดพอเหวี่ยงบ้างเลยรึไง!!!"โชกุนแฟรงกี้ต่อยหน้าอิคารอสกระเด็นไป

"คุณอิคารอส!!!!!"พวกเขากรีดร้อง

"หนอย แกเป็นใครฮิ!!?"อิคารอสถาม

"พอดูดีๆแล้วแกเป็นระดับหัวหน้านี่ คงพอจะมีกึ๋นมีกระดูกอยู่บ้างสินะ"

"ถึงเป็นกระดูกแต่มนุษย์เงือกมีกระดูกอยู่แล้วฮิ!!"อิคารอสกล่าว

"เฮ้ย เจ้าโครงกระดูก รีบเขยิบออกจากตรงนั้นด่วนเลย"

"ครับ ทำไมเหรอครับ"

"ที่เท้าน่ะครับ"

บรู๊คลงไปเห็นว่าเขาเหยียบหน้าเซโอะที่เริ่มคลายการล่องหน

"เอ๋ หมอนี่มันใกล้เนี่ย!!!?"นามิร้อง"ที่ฉันขยับไม่ได้ก็เพราะหมอนี่งั้นสิ"

"เอ่อ คุณคือใครเหรอครับ?"บรู๊คถาม

"ฮึ้ย เป็นไงละแก!!!"เซโอะตะโกน

"เอ๋!?"นามิกับบรู๊คงุงงง

"โดนท่าเฮดบลัดหลังเท้าคงเจ็บล่ะสิ"

"เอ๋!?"ทั้งสองพูดอีกครั้ง

"การโจมตีนี้จะค่อยๆให้ผลทีหลังอย่างช้าๆ"เซโอะกล่าว

"ดูท่าจะไม่ยอมรับว่าโดนเหยียบแฮะ"โจรสลัดมนุษย์เงือกรุ่นใหม่กล่าว

"ขอโทษที่เหยียบหน้าคุณนะครับ"บรู๊คเอาเท้าออก

"ท่านี้มีชื่อว่าซุปเปอร์เฮดบลัด"เซโอะลุกขึ้นมายกโซ่เหล็ก

ที่อีกแห่ง พวกโจรสลัดมนุษย์เงือกรุ่นใหม่กำลังตกดินที่ทรุดลงไปเรื่อยๆ

"เหวอ!! เดี๋ยวครับคุณดารุมะ"

"อย่าขุดอุโมงค์แถวนี้สิครับ"

"พวกผมพลอยโดนไปด้วยเลย"

ใต้ดินลงไปดารุมะขุดดินพยายามหาช็อปเปอร์ที่ขุดอยู่ไม่ไกลเช่นกัน

"แกอยู่ไหนเจ้าหัวปะการัง มาให้ฉันกินซะดีๆเคี๊ยะๆ ถ้าเป็นใต้ดินฉันไม่แพ้อยู่แล้ว ฉันสามารถเคลื่อนไหวได้ดังใจ

ด้านบนอุซปกำลังตะโกนเรียกช็อปเปอร์ ไม่ไกลโดซุนยืนมองอยู่

"ช็อปเปอร์ เสร็จรึยัง? มาตรงนี้ได้แล้ว"อุซปตะโกน

"โง่เป็นบ้าเลย มีคนไม่ระวังตัวอยู่ด้วยโดคอง เดี๋ยวจะฟาดให้แหลกคามือเลย"

"รับทราบ มาแล้วๆ"ช็อปเปอร์กำลังขึ้นมา

"โดนทับตายซะแก ซูกัน!!!"

"กลิ่นศัตรู อุซปหมอบลงเร็ว!!!"

"เขาปืนใหญ่เอลฟ์!!!"ช็อปเปอร์พุ่งขึ้นมาเขาฟาดโดซุนเต็มหน้า

"แจ๋งมากช็อปเปอร์ เชื่อมรูไว้แล้วใช่ไหม"

"อื้อ เรียบร้อยแล้ว"

"แจ๋ว"อุซปเล็งแบล็คคาบูโตะลงไปในหลุม"ท่าไม้ตายกระสุนดาวเขียว หญ้าระเบิดหัวกะโหลก!!"

"บรึ้มมมมม!!!!!!"เกิดระเบิดจากใต้ดิน ควันพุ่งขึ้นมาเป็นกะโหลกสีแดง แรงระเบิดทำให้ดารุมะพุ่งลอยขึ้นฟ้า

"เป็นไง ฝีมือระดับนี้ พวกฉันเคยสู้กับศัตรูที่ชอบขุดรูตอนไปอลาบาสต้ามาแล้วเฟ้ย ประสบการณ์ของเราเหนือชั้น"

"เคี๊ยกๆๆ"เสียงดารุมะดังขึ้นใส่อุซป"เมื่อกี้แกสินะ"

"หนอยแน่ไอ้หัวปะการัง!!!"โดซุนตะโกน

"ฉันจะกัดจมูกแกให้เละเลย"ดารุมะพูดกินเอเนอจี้สเตียรอยด์

"ถ้าทำได้ก็ลองดูสิ เป็นกองหนุนให้ทีนะช็อปเปอร์?"อุซปพูดแต่ไม่มีเสียงตอบ"ช็อปเปอร์?"

แต่ช็อปเปอร์กำลังยุ่งกับโดซุน

"ฉันจะโชพลังที่ทำให้แกสิ้นหวังให้ดูเองเกียบัน"โดซุนกล่าวกินเอเนอจี้สเตียรอยด์

"ถ้าพลังละก็ทางฉันก็มี"ช็อปเปอร์กล่าว

ทางด้านวาดาสึมิยังสู้กับซันจิและจินเบ

"โอ๊ย ทำไมการโจมตีถึงเจ็บอย่างนี้ ตัวเล็กนิดเดียวแท้ๆ"วาดาสึมิกล่าว

กลุ่มโจรสลัดมนุษย์เงือกรุ่นใหม่มองดูอยู่

"ถ้าเกิดหัวหน้าโดนมันจัดการแล้วเราจะทำยังไงดีเนี่ย"

"อย่าเข้าไปขวาง ถอยออกมาคอยดูอยู่ห่างๆ"

ทางด้านประชาชนกำลังพยาบาลคนที่บาดเจ็บ

"โอ๊ย"

"เป็นไรไหมจะรีบทำแผลให้เดี๋ยวนี้เลย"

"หนอย โฮดี้ กล้าทำร้ายชาวบ้านที่ไม่มีทางป้องกันตัว"

"เจ้าหญิงทรงปลอดภัยดีรึเปล่า"

"มาดามเชอร์ลี่ เกาะมนุษย์เงือกจะเป็นยังไงต่อ จะพินาศจริงๆน่ะเหรอ"

เชอร์ลี่ไม่ตอบแต่มองท้องฟ้าอย่างกังวล

____________________

ในทะเลชิราโฮชิ ริวโบชิและมัมโบชิพยายามพาโนอาออกห่างจากเกาะเงือก ขณะที่ลูฟี่กับฟุคาโบชิพยายามจัดการโฮดี้ที่หัวเราะเยาะกับคำพูดของลูฟี่

"ฮ่าๆๆๆ จะปกป้องให้หมดอย่างงั้นเหรอ จะอวดดีเกินไปแล้วมั้งหมวกฟาง"โฮดี้กล่าว"แต่มันสายไปแล้ว"

"ถ้าเกิดเดคเคนที่อยู่ในเรือโนอาเกิดตายหรือหมดสติขึ้นมา"

"โนอาจะร่วงลงไปใส่เกาะ"ริวโบชิกล่าว

ชิราโฮชิกำลังว่ายหนีไปด้านบน

"ชิราโฮชิว่ายหนีไปด้านข้าง--"

"ฉัวะ!!!!"โฮดี้ว่ายเข้ามาฟันด้วยหนังฉลามหลังเขา

"อย่าสะเออะมาขวางแผนการของฉัน ฉันอยากให้พลังมันหายไปที่นี่ ฉันถึงได้จัดการมัน"โฮดี้กล่าว

"จริงด้วย ถ้ายังอยู่ตรงนี้ เรือโนอาก็จะหล่นไปใส่ทุกคนที่เกาะมนุษย์เงือก ทั้งๆที่ยัยใจอ่อนโฮชิพยายามดึงเรือออกมาแล้วแท้ๆ พี่ชายโฮชิ รีบไปหายัยใจอ่อนโฮชิกัน"

"ได้เลย"ฟุคาโบชิว่ายไป

แต่โฮดี้มาขวางด้านหน้าไว้

"ไม่ให้ไปหรอก ฉันจะทำลายพวกชาวเมืองไปพร้อมกับเกาะ แล้วก็นะหมวกฟาง รับรองว่าพรรคพวกของแกก็จะต้องตายตาม"โฮดี้กล่าว

"ชิราโฮชิ ว่ายหนีออกข้างซะ!!!"

ชิราโฮชิเริ่มว่ายหนีไปด้านข้าง

"โนอา ตามมาสิ เราอยู่นี่"ชิราโฮชิคิดในใจ

"ดูท่าชิราโฮชิจะรู้แล้ว"ริวโบชิกล่าว

"นางเงือกบ้า อย่าอวดดีนักเลย"โฮดี้กล่าวเริ่มว่ายตามไป"ไม่ยอมให้ทำหรอกน่า"

"หยุดนะ!!!"ลูฟี่ยืดมือไปคว้าโฮดี้หยุดไว้

"ปล่อยนะ!!!!"

"ไม่ปล่อยให้แกไปหายัยนั่นหรอก"ลูฟี่กล่าว

"โธ่เว้ย"

"โนอา มาทางนี้สิ"ชิราโฮชิคิด

"จะหมดแรงแล้ว"ลูฟี่พยายามจับแต่ไม่ไหว

โฮดี้สะบัดมือลูฟี่ออกไปและพุ่งไล่ตามชิราโฮชิไป

"ไปเร็ว!!!!"ลูฟี่บอก ฟุคาโบชิรีบไล่ตามไป

"เดคเคน รีบตายไปซะทีสิ"โฮดี้กล่าว

"ถึงหมอนั่นจะอาการหนักแต่ยังมีสติอยู่เรือถึงไม่ตกลงไปที่เกาะเงือก"ฟุคาโบชิกล่าว

ทุกคนเห็นเรือเปลี่ยนทิศไปด้านข้างตามชิราโฮชิไป

"เรือเริ่มเปลี่ยนทิศทางแล้ว"ฟุคาโบชิกล่าว

"ดีมาก ไปเลยยัยใจอ่อนโฮชิ"ลูฟี่ตะโกน

ในเรือโนอา เดคเคนยังมีชีวิตอยู่

"บัดซบ ไอ้เจ้าโฮดี้ ข้าไม่ให้อภัยแน่"เดคเคนกล่าว"เป้าที่มือซ้ายคือโฮดี้ จำเอาไว้ให้ดี ข้าจะทุ่มเททุกอย่างตามล่าไปจนกว่าแกจะตาย"

เดคเคนหยิบขวานขึ้นมา

"ข้าจะฆ่าแกให้ได้ ขวานของข้าเอ๊ย จงไปหาโฮดี้ซะ"

แต่เพราะขวานหนักเกินไป ทำให้โฮดี้ทำมันตกพื้นและหัวกระแทกโดนสันขวานอย่างรุนแรงหมดสติไป

______________________

เรือโนอาเริ่มตกลงไปที่เกาะมนุษย์เงือก

"โนอากำลังดิ่มลงไป!!!"มัมโบชิตะโกน

"ฮ่าๆๆ ทันเวลาพอดี"

"ไม่นะ"ลูฟี่ตะโกน

"เกาะมนุษย์เงือกตกอยู่ในอันตราย"ฟุคาโบชิตะโกน

"ไม่นะ!!!!"ชิราโฮชิร้อง

"จาฮ่าๆๆๆ ตายได้ซะทีนะ ที่นี่ความสามารถของฟานเดอร์ เดคเคนก็จะหมดไป แล้วโนอาก็จะดิ่งลงไปใส่เกาะมนุษย์เงือก ตายซะเถอะกลุ่มหมวกฟาง รวมทั้งไอ้พวกที่มาขวางการแก้แค้นครั้งนี้ด้วย"

"ไอ้หมอนี่"ลูฟี่กล่าว

"ถ้าโนอาชนเกาะมนุษย์เงือกทุกอย่างจบหมดแน่ ทั้งอาณาจักรรวมทั้งภารกิจปกป้องเรือโนอาที่ได้มอบหมายกันมาหลายร้อยปีด้วย"

ก่อนหน้านี้เนปจูนคุยกับลูกชายเขา

"ฟังนะลูกๆ เรือยักษ์โนอาไม่ใช่เศษซากจากประวัติศาสตร์หรอกจามอน เมื่อหลายร้อยปีก่อนพวกเราได้สัญญากับบุรุษผู้ยิ่งใหญ่คนหนึ่งเอาไว้ ว่าจะเก็บรักษาเรือนั่นไว้ใต้ทะเลเพื่อรอเวลา เรือนั่นยังไม่ถูกใช้ตามวัตถุประสงค์ของมัน จนถึงเดี๋ยวนี้ก็ยังเป็นปริศนาว่าเรือนั้นถูกสร้างมาทำไม จนกว่าจะถึงวันที่กำหนด ห้ามให้โนอาเสียหายเด็ดขาด"

"รับทราบครับท่านพ่อ พวกลูกจะสืบหาสาเหตุที่มันขยับแล้วจะจัดการแก้ไขและหยุดมันให้ได้"

จบการย้อนอดีต

"จาฮ่าๆๆ ลองหยุดโนอาดูสิ รึที่ว่าจะปกป้องทุกอย่างเป็นแค่ลมปากรึไงหมวกฟาง"

"ฉันจะหยุดให้ดู ฉันจะพังเรือนั้นให้กระจุยก่อนจะลงไปถึงเกาะ"

"ไม่ได้นะหมวกฟาง ต่อให้เจ้าบังเอิญทำได้ก็เถอะ แต่เราบอกเจ้าแล้วไงว่าโนอาคือเรือที่แบกรับประวัติศาสตร์และอนาคตเอาไว้"ฟุคาโบชิกล่าว

"แล้วมันมีวิธีอื่นที่จะช่วยเกาะได้ไหมเล่า ตอนนี้เราไม่มีเวลาแล้ว ฉันคิดออกแค่วิธีนี้เท่านั้น"

"เดคเคนอาจจะยังไม่ตายก็ได้ ถ้าเจ้านั่นได้สติพวกเราอาจจะเปลี่ยนทิศทางเรือแล้วช่วยทั้งสองอย่างไว้ได้"ฟุคาโบชิกล่าว

"ถึงนายจะพูดอย่างงั้นแต่ถ้าเจ้านั่นตายแล้วจะทำยังไง"

"แตกคอกันแล้วรึไง ระหว่างที่พวกแกทะเลาะกันอยู่นี่ดูสิ โนอาจะไปถึงเกาะแล้ว จาฮ่าๆๆ"

"หยุดก่อนคะโนอา บนเกาะมีคนที่สำคัญสำหรับฉันอยู่"ชิราโฮชิว่ายไปหาโนอา"ท่านเดคเคน ถ้ายังมีชีวิตอยู่โปรดเล็งโนอามาที่เราเถอะคะ โปรดละเว้นเกาะมนุษย์เงือกด้วยเถอะคะ"

"ชิราโฮชิอย่าเข้าไปใกล้เรือนะ"

"คาราเต้มนุษย์เงือก..."

"ชิราโฮชิ!!!!"มัมโบชิรีบว่ายมา

"พลองทะเล!!!!"

หมัดคาราเต้กระแทกโดนมัมโบชิที่เข้ามาขวาง

"ท่านพี่มัมโบชิ"

"จาฮ่าๆๆๆ คราวนี้ถึงตาแกบ้างแล้ว คาราเต้มนุษย์เงือก"โฮดี้เตรียมโจมตี

"โฮดี้ เกียร์2"

"หมวกฟาง"

"เปรี้ยง!!!!"

"ฉึก!!!"

หมัดของลูฟี่อัดใส่ท้องโฮดี้ แต่โฮดี้ก็กัดฟันแหลมคมที่ไหล่ของลูฟี่

"เจ็ตพิสตอล!!!!"ลูฟี่ต่อยหมัดคู่ใส่โฮดี้กระเด็นออกไปกระแทกโนอา

"โธ่เว้ย ถึงฮาคิเกราะจะป้องกันแรงฟาดได้ แต่กันไอ้นี้ยังไม่ไหวแฮะ ฮาคิเรายังไม่ถึงขั้น"ลูฟี่เอาฟันแหลมที่คาไหล่ออก

โฮดี้ที่ไปกระแทกเรือโนอา ฟันของเขางอกขึ้นมาใหม่

"คิดจะมาสู้บนเรือที่กำลังจะร่วงนี่สินะ สิ่งที่แกต้องการน่ะคืออากาศบนดาดฟ้าเรือ"

โฮดี้ใช้ดาบฉลามที่หลังฟันตัดฟองสบู่ครอบเรือโนอา

"เฮ้ย!!!"ลูฟี่ตกใจ

"ว่าแล้ว มันทำจริงๆ"ฟุคาโบชิกล่าว

"ฟองพวกนี้มันทนรอยตัดกว้างๆไม่ได้อยู่แล้ว จาฮ่าๆๆๆ"โฮดี้หัวเราะเยาะ

"บ้าจริง อากาศบนดาดฟ้าเรือไม่เหลือแล้ว"ลูฟี่กล่าว

"จาฮ่าๆๆๆกะอีแค่หายใจในน้ำมนุษย์ยังทำไม่ได้ แกควรจะรู้ได้แล้วว่ามนุษย์เงือกน่ะสูงส่งกว่า ไม่ต้องพูดถึงหยุดโนอาเลย แค่ล้มฉันแกยังทำไม่ได้ด้วยซ้ำ"

"โฮดี้ แกอย่ามาขัดขวางพวกเรานะ รู้บ้างมั้ยบนเกาะมีคนตั้งเท่าไหร่"ฟุคาโบชิจับทะเลไว้"อุลตร้ามารีน!!!!"

คลื่นน้ำพุ่งใส่โฮดี้ แต่ตัวโฮดี้ว่ายได้รวดเร็วหลบได้สบายและพุ่งใส่ฟุคาโบชิ ฟุคาโบชิพยายามชกโฮดี้

"ทำไมต้องทำเรื่องโหดร้ายขนาดนี้ด้วยโฮดี้ อุลตร้ามารีน"

"ใบมีดฉลาม"

"ฉัวะ!!!!!"ใบมีดฉลามฟันผ่านฟุคาโบชิมา

"ท่านพี่ฟุคาโยชิ!!!!"ชิราโฮชิตะโกน

"พี่ชายโฮชิ"

โฮดี้พุ่งไปหาชิราโฮชิ แต่ฟุคาโบชิคว้าตัวเขาไว้

"โฮดี้ แกเป็นอะไรกันแน่ แกเคยพร้ำบอกมนุษย์เงือกให้หันไปแก้แค้นมนุษย์ แต่ตอนนี้แกกลับทำลายเผ่าเดียวกันไปพร้อมกับเกาะมนุษย์เงือกเนี่ยนะ แกทอดทิ้งกระทั่งพวกเขตเมืองมนุษย์เงือกที่โตมาด้วยกัน แล้วแกรู้บ้างรึเปล่าว่าตัวแกเองกำลังทำอะไรอยู่น่ะ"

ฟุคาโบชิยิงอุลตร้ามารีนทำให้หอกสามง่ามของโฮดี้กระเด็นไป

"ฉันรู้ว่าแกเกลียดชังมนุษย์มากจนสูญเสียความเป็นตัวเองไปแล้ว แกเคยโดนทำอะไรมารึไง แกโดนมนุษย์ทำร้ายมารึไง คนที่แกรักถูกมนุษย์ฆ่าตายรึไง ตัวแกในอดีตเคยโดนมนุษย์ทำอะไรกันแน่ ตอบมา"

โฮดี้เปิดปากตอบแล้วฟุคาโบชิเบิกตากว้างตกตะลึง

"ฉัวะ!!!"โฮดี้แทงฟุคาโบชิด้วยดาบฉลามอีกครั้ง ทำให้ฟุคาโบชิแพ้ไป

"ท่านพี่ฟุคาโบชิ!!!!"ชิราโฮชิกรีดร้อง มือเธอจับลูฟี่ไว้อยู่

"ตรู๊ดๆๆๆ"

ลูฟี่หยิบหอยทากสื่อสารมาจากกระเป๋า

"คุณลูฟี่หมวกฟาง หน่วยแอร์แท็งพูดครับที่เราเจอกันเมื่อกี้"

"อ้อ พวกนายเองเหรอ"

"พวกเราเข้าใจสถานการณ์ที่น่าเหลือเชื่อนั่นแล้ว โนอาที่จะร่วงใส่เกาะอยู่ในทัศนวิสัยแล้ว ตอนนี้เตรียมการตามที่นัดไว้แล้วครับ"

ย้อนไปก่อนหน้านี้

"ฉันก็จะไปดาดฟ้าเรือ"โฮดี้ว่ายผ่านนำหน้าฟุคาโบชิไป

"รีบตามไปเร็ว"

"เดี๋ยว รอก่อนหมวกฟาง"

"จะรออะไรอยู่อีกเล่า"

"เจ้ารู้ดีอยู่แล้วว่าถ้าสู้ใต้น้ำ โฮดี้ที่เป็นเผ่ามนุษย์เงือกจะได้เปรียบ"

ฟุคาโบชิไปยังประตูหน้าที่ยังมีทหารเนปจูนหลายคนอยู่

"เจ้าชายฟุคาโบชิ"

"ฟังนะพวกเจ้า อีกเดี๋ยวเราอาจต้องใช้อากาศจำนวนมาก รีบไปจัดเตรียมซะเร็วเข้า"ฟุคาโบชิสั่ง

"ไม่เป็นไรหรอกน่า บนดาดฟ้าเรือก็มีอากาศอยู่นี่ ถ้าเป็นที่นั่นฉันซัดมันได้สบาย"

"กับเดคเคนอาจจะใช่นะ แต่คิดเหรอว่าคนอย่างโฮดี้จะยอมเหลือที่ให้เจ้าสู้สบายๆ ยังไงก็เผื่อไว้ก่อน"ฟุคาโบชิส่งหอยทากสื่อสารให้"นี่หอยทากสื่อสารเล็ก เก็บติดตัวไว้ซะ เตรียมตัวให้พร้อมย่อมจะดีกว่า"

ลูฟี่พยักหน้าเก็บหอยทากสื่อสารจิ๋วไว้ในกระเป๋า

จบการย้อนอดีต

"ท่านลูฟี่จะทำยังไงกับโนอาดีคะ"ชิราโฮชิถาม

"ได้ยินมั้ย ต้องทำยังไงถึงจะได้อากาศที่ว่า"ลูฟี่ถามทหารเนปจูน

"ทางนี้จะส่งอากาศทั้งหมดจากแอร์แท็งไปครับ และยิงมันให้ครอบเรือทั้งหมด แต่เนื่องจากฟองไม่ก่อให้เกิดแรงพยุง โนอาจะไม่ลอยอยู่ดี ผมรู้ว่าคุณมีเรื่องถามเยอะแต่เราไม่มีทางเลือกแล้ว"

"ถึงจะเป็นเรื่องยากแต่ไม่ลองก็ไม่รู้ใช่มั้ย จัดการไปเลย ถ้ามีอากาศคงทำอะไรได้บ้าง"

"รับทราบ คุณลูฟี่ ฝากเกาะมนุษย์เงือกด้วยนะครับ"

"หมวกฟาง ชิราโฮชิ ว่ายตามโนอาห์ไปจะทำอะไรได้ พวกแกก็แค่มนุษย์กับเจ้าหญิงเงือกโง่ๆ"โฮดี้กล่าวแล้วพุ่งเข้ามาหา"ใบมีดฉลาม"

แต่ลูฟี่โดดเข้ามาดันโฮดี้หยุดเขาไว้ แล้วขึ้นไปบนหลังบีบใบมีดแตกและยกหมัดขึ้นใช้ฮาคิคลุมมือ

"เปรี้ยง!!!!"โฮดี้โดนต่อยเต็มหน้ากระเด็นไป

แต่เขาใช้ยาเอเนอจี้สเตียรอยด์อีกเพิ่มพลังมากขึ้น

"ย๊ากกกก!!!"

"หนอย เจ้านั่นมันอึดจังแฮะ"ลูฟี่กล่าว

"ไอ้มนุษย์ จงยอมแพ้ซะไอ้มนุษย์ แค่ฉันเห็นหน้าพวกแกก็จะอ๊วกแล้ว ต่อให้ชีวิตต้องสั้นลง หรือต้องสังเวยอะไรเท่าไหร่ก็ตาม ฉันจะต้องล้างแค้นมนุษยอย่างแกให้จงได้"

ทหารเนปจูนที่ประตูหน้าเตรียมยิงแอร์แท็ง

"อย่าพลาดเชียวละ โอกาสมีแค่ครั้งเดียว ถ้าพลาดเกาะมนุษย์เงือกจบแน่

"หมวกฟางได้ยินรึเปล่า"

"เสียงท่านพี่ฟุคาโบชินี่"

"พี่ชายโฮชิ ปลอดภัยดีรึเปล่า"ลูฟี่ถาม

"คงไหวมั้ง แต่ช่างเถอะฟังให้ดีนะ ฉันรู้แล้วล่ะ ตัวตนที่แท้จริงของโฮดี้โจน"ฟุคาโบชิกล่าว

________________

คิรัวร์สะบัดตรีศูล เหล่าอสูรร่องสมุทรจำนวนมากกับพวกชาวทะเลทรายต่างพุ่งเข้าโจมตีทัพชาวแอตแลนติส เซเบอร์และพรีส

"เขาควบคุมอสูรร่องสมุทรได้"

"เป็นไปไม่ได้"

"นั่นชาวทะเลทรายนี่!!!"

คิรัวร์พุ่งลงพื้นมาข้างราชาไพร์มมีวีวี่เคียงข้าง

"ยังไม่ตายสินะราชาไพร์ม"

"เจ้า....ได้ตรีศูลแอตแลนมาจริงเรอะ"

"คิรัวร์!!!!!"เสียงตะโกนโอมดังมาแต่ไกล

"เอาเป็นว่าตอนนี่เป็นเรื่องพี่น้องทะเลาะกัน ขอโทษที่ทำให้ท่านมาเกี่ยว"

วีวี่ยื่นมือไปทางราชาไพร์ม จากนั้นทรายสีดำเข้ามาเกาะติดเชื่อมแขนที่หักไป

"พาราชาไพร์มไปแนวหลัง"

"เอ่อ ครับ"ทหารทำตาม

"นายไปจัดการพี่ชาย ฉันจะเข้าร่วมรบ"วีวี่กล่าว

"ได้"

ทั้งสองจูบกัน ก่อนที่คิรัวร์จะพุ่งว่ายไป

วีวี่พุ่งตรงเข้าสู่สนามรบ

"กระสุนทรายดำ"

คิรัวร์พุ่งมาเข้ากระแทกโอมตกจากพาหนะฟาดฟันกันด้วยตรีศูล

"ตรีศูลไม่ได้เปลี่ยนสิ่งที่เจ้าเป็น"

"ข้าไม่แคร์หรอกใคระชจะพูดยังไง"

หอกตรีศูลของทั้งสองของทั้งคู่ฟาดฟันใส่กัน เห็นได้ชัดว่าโอมฝีมือหอกและเคลื่อนไหวได้รวดเร็วกว่า แต่คิรัวร์ก็ไหวตัวหลบได้ดีและทักษะต่อสู้เขาดีกว่า

ถึงอย่างงั้นก็ตาม โอมเริ่มเป็นฝ่ายรุกไล่โจมตีส่งคิรัวร์ด้วยทักษะสู้ใต้น้ำที่เหนือกว่า

"เจ้าเป็นนักรบฝีมือเยี่ยมน้องชาย แต่ไม่ใช่ในท้องทะเล"

โอมพุ่งเข้ากระแทกคิรัวร์พุ่งลงไปยังลาวาเดือดด้านล่าง

เปลวเพลิงอนันตกาล

"ตูมมม!!!!"