ลำดับตอนที่ #213
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #213 : กลุ่มหมวกฟาง VS ศัตรู100,000คน
ย้อนไปก่อนหน้านี้
ลูฟี่กับจินเบยังคงโต้เถียงกัน
"ข้ากับพวกเจ้าเป็นอะไรกัน?"จินเบถาม
"ก็เพื่อนไง"ลูฟี่กล่าว
"ใช่แล้ว แต่ที่ผ่านมามนุษย์เงือกกับมนุษย์ก็ไม่เคยสร้างสัมพันธ์อันเรียบง่ายนี่ได้ ที่ข้าบอกว่าอย่าไปสู้กับโฮดี้นั่นน่ะหมายความว่า อย่าไปหลับหูหลับตาสู้ อย่าพึ่งรีบร้อน ถ้าอยู่ๆไปจัดการโฮดี้ลงซะ คนบนเกาะจะมองว่าพวกเจ้าทำในสิ่งที่มนุษย์ใจเหี้ยมทำมาตลอดนั่นเองยังไงล่ะ พวกเจ้าช่วยมาเป็นฮีโร่ผู้มากอบกู้เกาะให้ที"
"เอ๋?"กลุ่มหมวกฟางหลายคนร้อง
"ฮีโร่เหรอ ไม่เอา"ลูฟี่ปฎิเสธ
"ว่าไงนะ!!?"จินเบตกตะลึง
"เฮ้อ"คิรัวร์ถอนหายใจ
"พวกฉันน่ะเป็นโจรสลัดนะ ถึงจะชื่นชอบฮีโร่แต่ก็ไม่ได้อยากจะเป็น นี่นายไม่รู้อะไรเกี่ยวกับฮีโร่เลยรึยังไง สมมุติว่ามีเนื้ออยู่ โจรสลัดจะเอาเนื้อไปกินเลี้ยง ฮีโร่จะแบ่งเนื้อแล้วยกให้คนอื่นๆ ฉันอยากจะกินเนื้อ"
"นิยามมันแปลกๆแฮะ"นามิกล่าว
"งั้นข้าจะให้เจ้ากินเนื้อถ้าเจ้าทำตามที่ข้าบอก"จินเบกล่าว
"เข้าใจก็ได้"
"เอ๋!!!? ตกลงซะงั้น!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
"สรุปง่ายๆก็คือพอข้าร้องขอความช่วยเหลือจากพวกเจ้า พวกเจ้าค่อยออกมาช่วยแล้วกัน"
"ช่วยเหรอ?"ลูฟี่ถาม
"ใช่ ขั้นแรกข้ากับเมกาโลจะบุกลุยเข้าไปให้พวกมันจับตัวไว้ ระหว่างนั้นพวกเจ้ารออยู่ในท้องเมกาโล"
"ช่า!!!"เมกาโลตกใจ
"พวกมันมีจดหมายรับรองจากมังกรฟ้ากับกุญแจไขโซ่ล่ามพวกราชาอยู่ พวกเจ้าต้องขโมยของพวกนี้มา มีใครทำได้บ้าง?"
"เรื่องขโมยฝากให้นามิกับโรบินจัดการได้เลย จริงมั้ย?"คิรัวร์หันไปยิ้มให้
"ใช่แล้ว"นามิตอบ"ฉันกับโรบินน่าจะทำได้นะ"
"อืม"โรบินตอบ
"พอปล่อยตัวราชาแล้ว ข้าจะขอแรงสนับสนุนจากลูฟี่คุง พอพวกเขาออกมาจากท้องเมกาโล และทุกคนจะเข้าใจว่าข้ากับพวกเขาร่วมมือกัน ส่วนเจ้าหญิงขอให้ลอยอยู่ในที่ปลอดภัยนอกลานก่อน พอชิงหนังสือรับรองกับช่วยราชาได้แล้วก็ให้รีบหนีไปพร้อมๆกัน ส่วนพวกเจ้าที่เหลือรีบไปที่วังริวงูช่วยพรรคพวกออกมาซะ พอรวมกันครบแล้วก็ให้รีบตามไปที่ลาน
ขณะที่คิรัวร์ เจ้าต้องไปกับวีวี่ไปยังอาณาจักรชาวทะเลทรายที่ว่ายังอยู่เพื่อขอเสียงสนับสนุน ส่วนวิธีช่วยพรรคพวกที่วังริวงูก็ เอ่อ ฝากหาวิธีหน่อยนะ"
"ไหงแผนมันหยาบงี้ล่ะ!!!"นามิร้อง
"ใช่ ชีวิตวี่วี่จังกับเซียร์จังอยู่ในอันตรายนะเฟ้ย!!!"ซันจิตะโกน
"เข้าใจแล้วเดี๋ยวจัดให้แบบซุปเปอร์ ทางนี้มีเรือซันนี่อยู่แล้ว เดี๋ยวหาทางทำอะไรให้เองนะ"แฟรงกี้กล่าว
"ขอเปลี่ยนนิดหน่อย ฉันจะใช้พลังแยกวิญญาณให้ร่างแยกฉันช่วยสู้ที่ลานและจับตาดูสถานการณ์"
"ร่างแยก?"หลายคนขมวดคิ้ว ยกเว้นนามิกับโรบิน
"ดูให้ดี"คิรัวร์หยิบดาบหินออกมาและยกมันขึ้น มันกลายสภาพเป็นดาบแสงสีฟ้า
"แยกวิญญาณ"
จากนั้นด้านข้างคิรัวร์ก็โผล่มาอีกคนนึง"
"ว้าว ยอดเลย!!!"ลูฟี่กับช็อปเปอร์ร้อง
"ไม่ต้องดีใจเลย....น่ากลัวจะตายไป"นามิพูดเสียงสั่นๆเมื่อนึกถึงฝันร้าย
"ทำไมเหรอ?"ช็อปเปอร์ถาม
"ไม่ใช่เรื่องที่เด็กควรรู้จ๊ะ"โรบินตัดบท
"อลิซ เธอก็ไปด้วย"เขายกแหวนขึ้นเรียกอลิซออกมา
"อลิซจัง!!!!"ซันจิพุ่งไปหาและโดนเธอยกขาเตะกระเด็น
"กำจัดเชื้อโรค....รับทราบคะ"อลิซในชุดเมดโผล่มาผงกหัว
"ถ้าตัวเจ้าอยู่ด้วยได้ก็ดี"จินเบกล่าว จะดีกว่าถ้าลูฟี่กับคิรัวร์อยู่พร้อมกัน
"แต่ว่าร่างแยกก็ต้องมีพลังด้อยกว่าใช่ไหม เกิดตัวนายโดนจัดการไม่แย่เอารึไงไอ้เจ้าชายไร้บัลลังก์"
"ฉันมีพลังแค่30% แค่นั้นมันมากพอจัดการแกด้วยซ้ำ"คิรัวร์ร่างแยกกล่าว
"หนอย แกว่าไงนะ ถ้างั้นฉันใช้พลังแค่10%ก็จัดการแกได้"
"ซันจิ นายกำลังเถียงกับอากาศอยู่นะ"โรบินพยายามเตือนให้พวกเขาหยุดทะเลาะ
"อืม ถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้ พวกเจ้าคิดว่าคนบนเกาะจะว่ายังไง?"จินเบหันไปถามเคมี่กับฮาจิ
"นิว คุณจินเบเป็นที่รู้จักและนับถือของคนบนเกาะ รวมทั้งในเขตเมืองมนุษย์เงือกของพวกเรา"ฮาจิกล่าว
"อื้อ ทุกคนรู้ว่าลูกพี่ฝากชีวิตไว้กับลูฟี่จินและคิรัวร์จินเพื่อมาช่วยองค์ราชา ทุกคนต้องเชียร์พวกลูฟี่จินแน่นอน"เคมี่กล่าว
"นี่ฉันยอมเพราะว่านายขอร้องนะจินเบ ต้องมาถูกคนเชียร์แบบนี้มันอึดอัดรู้มั้ย"ลูฟี่ชี้นิ้วใส่จินเบ
"ก็ปกติไม่มีนี่นา"นามิกล่าว
"ถ้ามีนางเงือกสาวๆคอยเชียร์ต่อให้เจอราชาปีศาจก็จะชนะให้ดู!!!"ซันจิร้อง
"ขอบใจนะ"จินเบกล่าว
"ท่าจะคุยกันจบแล้วนะ"โรบินกล่าว
"ในเมื่อเป็นแบบนี้ก็มีแต่ต้องลุย"
"อืม..."จินเบครุ่นคิดบางอย่าง
"มีอะไรต้องกังวลอีกเหรอ?"คิรัวร์ถาม
"ชื่อแผน"
"ของพรรค์นั้นไม่ต้องก็ได้ รีบเข้าเถอะน่า!!!"คิรัวร์ตะโกน เขาห่วงชีวิตภรรยาอีก2คนเช่นกัน
กลับมาปัจจุบัน
โฮดี้กับคิซาเมะนอนล้มอยู่ตรงกำแพงลืมตาขึ้นมา
"ถึงหมวกฟางลูฟี่กับนักดาบทมิฬคิรัวร์จะเป็นโจรสลัดมนุษย์แต่อยู่ข้างพวกเราสินะ"
"เจ้าหญิงชิราโฮชิขอให้พวกเขามาช่วย"
"พวกเขามาพร้อมลูกพี่จินเบเพื่อช่วยเหลืออาณาจักรนี้ยังไงล่ะ"
"หมวกฟาง!!!!!"
"นักดาบทมิฬ!!!"
"หึหึ เป็นที่ชื่นชมไม่น้อยนี่ แค่เอาตัวพวกราชาไปได้อย่าพึ่งได้ใจ แกมันแค่โจรสลัดมนุษย์!!!!"
แต่ดูเหมือนพวกเขาจะไม่ได้ยิน
"คุณเจ้าหญิงเงือก ช่างงดงามยิ่งนัก โทษทีนะครับ ขอดูกางเกงในหน่อยได้มั้ย"
"โป๊ก!!!"เซียร์ทุบหัวเขา
"หยุดเสียมารยาทกับเจ้าหญิงเงือกนะ"
"เซียร์จัง ผมไปช่วยพวกคุณออกมาได้แล้วนะ รักผมใช่มั้ย?"ซันจิจะโดดมากอด
"เปรี้ยง!!!"คิรัวร์มาฟาดมันกระเด็น
"แกเลิกมายุ่งกับภรรยาฉันได้แล้ว"คิรัวร์กล่าว
"เงียบไปไอ้ร่างแยก"ซันจิตะโกน
"คุณนามิ ผมช่วยเจ้าพวกบ้าออกมาได้แล้วนะ"ซันจิยังไม่วายหันมามองต้นหนเรือ
"จ้าๆ"นามิตอบส่งๆ
"เจ้าบ้า พวกฉันน่ะหาทางออกมากันเองต่างหาก"โซโลกล่าว
"เพราะฉันช่วยพวกนายไว้ต่างหากเล่า"ปั๊กปากุกล่าว
"แล้วเจ้าวาฬไปไหนแล้วล่ะ?"ช็อปเปอร์ถาม
"ได้อาวุธใหม่มาสองอย่างแล้ว มีใครอยากลองขับมั้ย?"แฟรงกี้ถาม
"ห๊า!! อาวุธใหม่เหรอ!!?"อุซปร้อง
"เมินกันเลยเหรอ!!?"ดารุมะกล่าว
"เพราะฉันจงใจพูดเบาน่ะสิ"เซโอกล่าว
"เอ้านี่ หนังสือรับรองของมังกรฟ้า"นามิยื่นให้ชิราโฮชิ
"ขอบคุณมากคะทุกๆท่าน"ชิราโฮชิรับไป"สิ่งนี้คือความหวังของเกาะมนุษย์เงือกที่ท่านแม่เหลือไว้ให้"
"แต่ฉันว่ายัยใจอ่อนโฮชิจะไม่ปลอดภัยนะ"ลูฟี่กล่าว
"อืม ที่เจ้าหญิงถูกจับมาด้วยเนี่ยไม่ได้อยู่ในแผน จะให้หนีไปคนเดียวมันก็ไม่ค่อยดี"
"เอ๋? เมื่อกี้ท่านลูฟี่...ปกติต้องเรียกเราว่ายัยใจเสาะ"
"ถึงจะไม่รู้ละเอียดมาก แต่เธอไม่ได้ใจเสาะอย่างที่คิดนะ เพราะงั้นจากนี้ไปเธอคือยัยใจอ่อนโฮชิ"ลูฟี่กล่าว
"ใช่แล้วล่ะครับเจ้าหญิงชิราโฮชิ ท่านคงทนทรมาณมาไม่รู้กี่ปี"จินเบกล่าว
"ต้องขอโทษจริงๆคะที่เราเอาแต่เก็บความจริงไว้กับตัวเราเพียงคนเดียวน่ะ"ชิราโฮชิกล่าว
"ดีแล้วล่ะ ท่านเป็นแบบที่เป็นอยู่น่ะดีแล้ว"จินเบกล่าวการหยุดส่งต่อความเกลียดชัง คือสิ่งที่ยอดคนเหล่านั้นหวังเอาไว้ หน่ออ่อนเล็กๆที่พำนักอยู่ในใจท่าน สักวันหนึ่งมันจะแผ่ขยายไปทั่วเกาะ หากวันที่ทุกคนคิดได้เช่นท่านมาถึง เมื่อนั้นความขัดแย้งก็จะจางหายไป ตรวนที่พันธนาการมนุษย์เงือกและมนุษย์ก็จะหายไปด้วย ไม่ใช่ว่าจะปฎิเสธหลายปีที่ท่านอดทนมาหรอกนะ หน่ออ่อนที่ท่านปกป้องมาถึงตอนนี้ คราวนี้ให้พวกข้าได้ปกป้องมันเถอะ"
"ขอบคุณทุกท่านมากคะ ฮือๆๆ"ชิราโฮชิร้องไห้
"ไม่ได้ใจเสาะแล้วแต่ยังขี้แยนะ"ลูฟี่กล่าว
"ตูมมม!!!!"เสียงระเบิดดังขึ้น โฮดี้กับคิซาเมะลุกขึ้นมาแล้ว
"ดูเหมือนพวกนั้นจะล้มเหลวนะกัปตัน"คิซาเมะกล่าว
"ใช้การไม่ได้เลยเจ้าฟานเดอร์ เดคเคน!!!"โฮดี้ตะโกน
"กัปตันโฮดี้ คุณคิซาเมะ!!!"
"ฉันต้องการตัวชิราโฮชิให้เร็วที่สุด"โฮดี้พูดเดินมาข้างหน้าช้าๆ"แต่กลับโดนแกหลอกเข้าอย่างจัง จินเบ ฉันน่าจะเอะใจตั้งแต่แรกว่าทำไมแกถึงยอมให้จับง่ายๆ"
จากนั้นเขาก็ตะโกน
"ท่าทางสนิทกับมนุษย์ใหญ่เลยนะ!!!!"โฮดี้ตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว"คนอย่างแกคือคนแบบที่ฉันเกลียดมากที่สุด ขนาดทั้งฟิชเชอร์ไทเกอร์และอารอนที่เป็นเหมือนพี่น้องแก ต่างก็ถูกมนุษย์เล่นงานมาแท้ๆ แทนที่จะล้างแค้นให้แต่กลับไปญาติดีกับพวกมัน แกกับเนปจูนนี่มันโง่เกินจะเยียวยาพอกัน!!!"
จินเบแค่มองเขาเงียบๆ
"พอฉันเป็นราชาของเกาะนี้ฉันจะเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง การประชุมโลกที่จะจัดขึ้นในปีนี้ถือเป็นโอกาสที่เหมาะเลย ฉันจะจัดงานละเลงเลือด ฆ่าพวกราชามนุษย์โลกในมารีจัวร์ เป็นการเปิดตำนานของราชาอาณาจักรใต้ทะเลที่น่าสะพรึงกลัว มนุษย์ทั้งโลกจะถูกลากลงมาใต้ผืนทะเลและก็กลายเป็นทาส ท้ายที่สุดจะไม่เหลือใครต่อต้านเผ่ามนุษย์เงือก โลกโจรสลัดจะเป็นแบบเดียวกัน"
โฮดี้ชี้ไปยังพวกทาสโจรสลัด
"ดูซะ สารรูปของโจรสลัดมนุษย์ที่ฉันจับอยู่ซะสิ นี่ละอนาคตของพวกแกล่ะกลุ่มหมวกฟาง ฉันนี่แหละที่เหมาะจะเป็นราชาโจรสลัด!!!"
"ราชาโจรสลัดเหรอ?"ลูฟี่กล่าว
"จาฮ่าๆๆๆ โจรสลัดแค่13คนจะไปทำอะไรได้ ทางฉันน่ะมี100,000คนเลย!!!"
"โอ้ววววววว!!!!!!"
"ศัตรูมีขนาดนี้ พวกหมวกฟางกับลูกพี่จินเบมีแค่13คนจะเอาอะไรไปสู้เนี่ย"
"ถ้าแพ้การต่อสู้นี้เกาะมนุษย์เงือกก็จะกลายเป็นของโฮดี้ แล้วพวกเราก็จะถูกไล่ออกจากบ้านเกิดของตัวเอง"
"ชนะนะหมวกฟาง นักดาบทมิฬ ลูกพี่จินเบ!!"
"ลุยมันเลยกลุ่มโจรสลัดมนุษย์เงือกรุ่นใหม่!!!"โฮดี้ตะโกน
"เฮ!!!!!!!"
"ว๊ากกกก!!!! 1แสนคนเลยเหรอ!!!!"ช็อปเปอร์ร้องขณะเขากับปั๊กปากุหลบหลังคิรัวร์"เยอะขนาดนี้แล้วจะสู้ได้ยังไงเล่ามากเกินไปแล้ว!!!"
"อยู่กับพวกนายนี่ไม่เคยมีเรื่องดีเลยสักเรื่องน่ะ"ปั๊กปากุร้อง
"ช็อปเปอร์ ฉันว่านายเคยพูดว่าจะไม่กลัว?"คิรัวร์ถาม
"คือ ฉันก็แค่"
"ไม่เป็นไร"คิรัวร์ยิ้มให้"ฉันจะเหลือเหยื่อไว้ให้บ้างจนกว่านายจะพร้อม อย่าฝืนตัวเองเกินไปล่ะ"
"ขอบคุณคิรัวร์"ช็อปเปอร์ยิ้ม
"ฉันกับจินเบจะคอยปกป้องเจ้าหญิง"เซียร์กล่าว
"ดีแล้ว เธอต้องมีคนคุ้มกัน"คิรัวร์กล่าว
"น่ากลัวว่าจะโดนเหยียบจนแบนก่อนที่จะได้สู้นะ"โรบินยกแขนเตรียมใช้พลัง
"แบนเลยเรอะ สยอง!!!"อุซปร้อง
"1แสนคน น่าตกใจจริงๆ ตาผมแทบจะหดลงเลย แต่ว่าผมไม่มีตาให้หดลงซะหน่อยนี่นา โยโฮ่ๆๆ"บรู๊คยังเล่นตลก
"1แสนแล้วไง ไม่ลองก็ไม่รู้หรอกน่า"นามิหลบอยู่หลังอุซป ซันจิ และคิรัวร์ที่เธอเกาะไหล่อยู่
"นี่นามิ อย่ามาใช้พวกฉันเป็นบังเกอร์สิ"อุซปร้อง
"ทางเรามี13คน ต้องจัดการคนละเกือบหมื่นงั้นเหรอ"ซันจิกล่าว
"จำนวนจะเท่าไหร่ก็ช่างสิ"โซโลกล่าวมือจับดาบ"ไม่ใช่พวกหัวกะทิของกองทัพเรือซะหน่อยจริงมั้ย"
"หนอย แกว่าใครกลัวฟะ เดี๋ยวเถอะไอ้หัวมอสงี่เง่า!!!"
"ก็เอาสิฟะ ไอ้ตัวเลือดกำเดาพุ่ง"โซโลตะโกน
"หลีกไป"คิรัวร์กับลูฟี่ผลักทั้งคู่ออกเดินไปข้างหน้า
"เฮ้!!"โซโลเรียกพวกเขา
"เฮ้ย ลูฟี่ เจ้าจิ้งเหลน"ซันจิเรียกเหมือนกัน
"พวกเขากำลังทำอะไรน่ะ?"วี่วี่สงสัย
"ลูฟี่คุง คิรัวร์คุง"
"ท่านลูฟี่ ท่านคิรัวร์"ชิราโฮชิกล่าว
โจรสลัดมนุษย์เงือกรุ่นใหม่ต่างวิ่งเข้ามา
"ขอรับค่าหัว400ล้านกับ412ล้านไปล่ะ"
"ต้องฉันเฟ้ย!!!"
"ใครจะยอมง่ายๆฟะ"
"ฮ่าๆๆๆ ฆ่าพวกมันเลย"โฮดี้หัวเราะ
ทันใดนั้นคิรัวร์กับลูฟี่เงยหน้าขึ้นมาและใช้พลังฮาคิราชัน ทำให้โจรสลัดมนุษย์เงือกและมนุษย์กว่า60,000คนล้มลงพื้น
"แว๊ก อะไรฟะเนี่ย!!!!"
โฮดี้จ้องมองด้วยความตกตะลึง
"ยังไม่ได้ทำอะไรเลยแต่ล้มพวกเราไปตั้งเยอะ"
"ตั้งใจหน่อยสิวะพวกแก!!!"
"บ้าเอ๊ย แค่พริบตาเดียวโดนเล่นไปเกินครึ่งแล้ว"
"แค่สองคนล้มไปตั้ง60,000 เจ้าพวกนั้นมันทำอะไรฟะ!!!"
"นี่น่ะเหรอฮาคิราชัน"เซียร์พูดอย่างประหลาดใจ
"แค่2ปีได้ขนาดนี้เลยเหรอ"จินเบกล่าว
โรบินอึ้งไปไม่น้อยแต่ไม่ได้ตกใจ ยิ้มมองคิรัวร์
"นั่นแหละสามีฉัน"โรบินพูดเบาๆ
"ฮาคิราชัน เป็นพรสวรรค์ติดตัวของพวกนั้นจริงๆเลย"ซันจิกล่าว
"ถ้าแค่นี้ทำไม่ได้คงต้องเปลี่ยนตัวกัปตันกับรองกัปตันแล้วล่ะ"โซโลกล่าว
"ยอดไปเลย ท่านลูฟี่ ท่านคิรัวร์"ชิราโฮชิกล่าว
"แกชื่อโฮดี้ ฉันคงต้องซัดแกให้ปลิวซะแล้ว แกจะไปเป็นราชาที่ไหนในโลกก็ตามใจแก แต่ราชาโจรสลัดมีคนเดียวก็พอแล้ว"
"หึหึ"จินเบยิ้มออกมา
"เกียร์3"ลูฟี่โดดทำให้แขนขยายใหญ่ขึ้น
"มาแล้ว"
"หมัดอะไรกันน่ะ"
"กระดูกลูกโป่ง คนยักษ์ยางยืด!!!"
"ตูมมมม!!!!!"ลูฟี่ชกใส่กลุ่มโจรสลัดเงือกรุ่นใหม่ด้วยกำปั้นยักษ์
"จะกี่พันล้านคนก็เข้ามา"ลูฟี่ตะโกน
"โอเค พวกเราก็ลุยกันเลย"คิรัวร์กล่าว
"จะให้พวกมันยอมหมดก่อนหรือถูกฆ่าหมดก่อนดี"โซโลยิ้มโหดเหี้ยม
"ฉันไม่ยอมให้นายทำลายสวรรค์ของนางเงือกหรอก"ซันจิกล่าว
"มีประวัติศาสตร์ล้ำค่าของโลกอยู่ที่นี่"โรบินยกแขนขึ้น
"รู้สึกว่าอารมณ์นักดนตรีพลุ่งพล่านมาแล้วครับ"บรู๊คกล่าว
"เข้มแข็งไว้วี่วี่ ถึงเวลาแสดงผลการฝึกแล้ว"นามิพึมพำแม้ยังกังวลอยู่
"มีสู้เหลือเฟือเลย"เซียร์ยังลอยอยู่บนไม้กวาดแม่มด
ภายในซันนี่
"โอเค เตรียมใช้อาวุธใหม่ของโซลเดอร์ด็อคซินเต็มได้!!"แฟรงกี้กล่าว
"สั่นสู้จังเลยแฮะ"นามิกล่าว
"ฉันขอบังคับ"
"ฉันนะ ขอฉันเถอะ"ช็อปเปอร์ร้องตาเป็นประกาย
กลุ่มโจรสลัดเงือกรุ่นใหม่โกลาหลังโดนจัดการไป60,000 แต่เซโอยังไม่มีท่าทีกังวล
"ถึงจะโดนเล่นงานไป6หมื่น แต่เรายังมีกันอีก4หมื่น"เซโอกล่าว"พวกหมวกฟางมันคอยทำลายความทะเยอทะยานของพวกเรามาตลอด เป็นศัตรูตัวฉกาจ ส่วนเจ้าจินเบนั่น เป็นพวกฝักใฝ่มนุษย์แบบที่โอโตฮิเมะต้องการ เป็นพวกที่เลวที่สุดต่ออนาคตของเผ่ามนุษย์เงือกเลยทีเดียว"
"ใช่แล้ว หมวกฟางกับนักดาบทมิฬแล้วไง มันก็แค่มนุษย์"
"จินเบ มันทรยศเผ่าพันธุ์ของเรา จัดการมันเลย"
"โอ้วววว!!!!"
"ลูฟี่ คิรัวร์ เล่นกันไป6หมื่นไม่แบ่งกันเลยนะ"โซโลพูดสวมผ้าคาดหัว
"อ้าวเหรอ โทษที"
"กลุ่มจอมอ่อนหายไป"คิรัวร์ชี้ว่านามิ อุซป ช็อปเปอร์ที่หายไปกับแฟรงกี้
"ไปลองอาวุธใหม่ของแฟรงกี้น่ะ"เซียร์กล่าว
"กระเหี้ยนกระหือรือกันนะแก ส่วนของฉันคือ3หมื่น เข้าใจไหมไอ้หัวมอส ไอ้จิ้งเหลน"ซันจิกล่าว
"เงียบไปเลยไอ้เลือดกำเดา"คิรัวร์กล่าว
"แกว่าไงนะไอ้ซากปลาดุกเน่าเหม็น"ซันจิตะโฏน
"แกน่าจะเป็นศพเลือดหมดตายไปซะ"คิรัวร์ตะโกนด่ากลับแถมเตะเขากระเด็น
"โอ๊ย"
"ฉันต้องการเวลาเตรียมการสักหน่อย ฝากคุ้มกันทีนะ"คิรัวร์พูดแล้วเดินถอยไปแทงดาบอารอนไดซ์ลงพื้น
"แบล็คโฮล"ปรากฎหลุมสีดำขึ้นบนพื้น ทุกคนรู้ดีว่าไม่ควรก้าวเข้าไป
"ทำอะไรน่ะ?"โรบินกล่าว
"ความลับ"คิรัวร์ยิ้ม เธอหน้าแดงเล็กน้อยหันไปจริงจังเรื่องตรงหน้า
"เอาเถอะ ทุกคน สู้สุดกำลังเลย"จินเบตะโกน
โฮดี้สร้างน้ำขึ้นที่ฝ่ามือ
"ถ้าคิดว่าปกป้องนางเงือกยักษ์ที่เด่นกลางลานกว้างได้ ก็ทำให้ดูหน่อยเซ่ กระสุนน้ำ!!!"
กระสุนน้ำพุ่งไปหาชิราโฮชิ แต่แล้วก็มีกระสุนน้ำอีกลูกพุ่งมากระแทกมันสลายไปด้วยกัน
"อ๊า!!!"ชิราโฮชิร้องเพราะตกใจ
"อะไรกัน"
"ดูท่าจะไม่ต้องห่วงแล้วสินะ"ลูฟี่กล่าว
มีหยดน้ำออกมาจากมือของจินเบ
"เคี๊ยะๆ"ดารุมะกล่าว"มันหยุดกระสุนน้ำที่แรงเป็นบ้าเป็นหลังของกัปตันที่แปลงร่างแล้วด้วยท่ากระสุนน้ำแบบเดียวกัน เจ้านั่นมันเป็นสัตว์ประหลาดชัดๆ"
"เจ้าไปได้พลังมาจากไหนข้าไม่รู้ แต่คาราเต้มนุษย์เงือกของเจ้ามันก็แค่ลูกเจี๊ยบ"จินเบกล่าว
"นั่นมันมนุษย์เงือกคนแรกที่ถูกแต่งตั้งเป็นเจ็ดเทพโจรสลัด"
"แถมพอเลิกเป็นเจ็ดเทพ ค่าหัวยังสูงกว่า400ล้านอีก"
"แล้วพวกเราจะไปสู้กับคนระดับนั้นได้ยังไงกันเนี่ย"
"หยุดพูดมากแล้วก็บุกเข้ามาได้เลย ถ้าจะทำอะไรเจ้าหญิงก็ต้องข้ามศพพวกข้าไปก่อนล่ะ"จินเบตะโกน
"หน่วยปืนใหญ่เล็งไปที่ชิราโฮชิซะ!!!"ฮาซานตะโกน พวกมนุษย์เงือกเล็งบาซูก้าไปที่ชิราโฮชิ
ชิราโอชิตกใจแต่บรู๊คก้าวออกมา
"โยโฮ่ๆๆ ทำอย่างงี้มันไม่งามนะครับ จะทำร้ายเจ้าหญิงเงือกที่คนทั้งโลกฝันถึงอย่างงั้นเหรอ ปาร์ตี้มิวสิค!!!!"
จากนั้นบรู๊คเริ่มเล่นดนตรี
แต่ครู่ต่อมาทุกคนก็เห็นท้องฟ้าเหนือหน่วยปืนใหญ่กลายเป็นแสงสีเหมือนงานเทศกาลและพวกนั้นก็เคลิบเคลิ้มไปกับมัน
"ขอต้อนรับเข้าสู่เทศกาลกลางดึก"
"เอ๋? นี่พวกเราฝันกันอยู่งั้นเหรอ?"
"เอ้า ยิงดอกไม้ไฟกันเลยครับ"บรู๊คตะโกน
พวกโจรสลัดต่างยิงบาซูก้าขึ้นฟ้าและเห็นเป็นดอกไม้ไฟ
"ยะฮู้ว"
"สนุกสุดๆ"
"สวยเป็นบ้า!!!"
คนที่มองภาพลวงตาออกคือฮาซาน
"เฮ้ย บอกให้เล็งไปที่ชิราโฮชิไงเล่า!!!!"ฮาซานตะโกน
"แหม่แต่คุณฮาซาน วันนี้เป็นเทศกาลแสนสุขนะครับ"
"ฟันเรียบร้อยแล้วนะครับ"
บรู๊คมายืนอยู่ด้านหลังพลางเก็บดาบ
"คินโตเทียส แฟนตาเซีย"
"ฉัวะ!!!!"พวกหน่วยปืนใหญ่โดนฟันล้มลงพื้น
ด้านโซโลกำลังเจอกับพวกมนุษย์เงือกที่ถือสิ่งที่เหมือนกระดองเต๋าทำจากเหล็ก
"ไปเลยกองโล่เหล็ก!!!"
"วิชา3ดาบ โคคุโจออทาซึมากิ"
"เฟี้ยว!!!!!"เกิดแรงลมขนาดใหญ่ขึ้นมาพัดพวกหน่วยกองโล่เหล็กขึ้นไปด้านบน พวกเขาพบว่าโล่ไร้ประโยชน์
"เหล็กของกระดองเต๋าถูกตัดได้อย่างง่ายๆ"
"การโจมตีนั้นมันอะไรกัน มันถูกตัดด้วยอะไรกันเนี่ย"
"ยังไม่หยุดเลยด้วย!!!!"พวกโจรสลัดมนุษย์เงือกยังโดนพัดอยู่
"พายุดาบนั้น!!!!"
"หนีเร็ว ไม่งั้นโดนหั่นเป็นชิ้นๆแน่!!!"
"เมื่อไหร่มันจะหยุดกันเนี่ย?"
"ก็จนกว่าจะตายกันหมดนั่นแหละ"โซโลกล่าว ทำให้พวกโจรสลัดมนุษย์เงือกตกใจและกลัว
ทางด้านเซียร์กำลังลอยอยู่บนฟ้าโดยยืนบนไม้กวาด แขนเธอสวมปลอกแขนเหล็กรูปโครงกระดูก
"เฟลมแอโรว์!!!!"ปากของโครงกระดูกปล่อยเปลวไฟออกมา
"บรึ้มมมมม!!!!"เปลวเพลิงสีแดงขาวระเบิดใส่พวกมนุษย์เงือก
"ฮึ่ม ยิงมันเลย!!!!"
กระสุนน้ำจำนวนมากพุ่งไปหาเซียร์
"เซียร์จัง!!!"ซันจิร้อง
"ฮาคิ....ฮาเมล!!!"เซียร์ยกไม้กวาดขึ้นลอยกลางอากาศ ตัวไม้กวาดเคลือบด้วยฮาคิและมีแสงสีม่วงส่องออกมา
"ป๋องๆๆๆ"จากนั้นกระสุนทั้งหมดก็โดนเปลี่ยนเป็นนกพิราบนับพันแทน
"เอ๋!?"
"อ่อนหัดจริง ใช้ฮาคิไม่ได้สักคนก็ไม่มีทางต้านพลังแปรรูปได้หรอก เดอะฟาลคอน!!!"
จากนั้นพวกนกพิราบนับพันก็พุ่งรวมตัวกัน เพราะเดิมทีพวกมันเป็นน้ำและกลายเป็นพญาอินทรี
"ก๊าซซซซ!!!!"
"ว๊ากกกกก!!!!!"
พวกมนุษย์เงือกโดนอินทรีน้ำเข้าโจมตี แต่มันก็จะละลายหายไปในไม่กี่นาทีเพราะเดิมทีสร้างจากพลังของพวกอ่อนหัดหลายพัน
"มีวิธีใช้ฮาคิแบบนั้นด้วยเหรอ?"โซโลถาม เขาพึ่งเห็นฮาคิประหลาดก็คราวนี้
"พลังของแม่มดก็ลึกลับแบบนี้แหละ"เซียร์กล่าว
ตอนนี้พวกโจรสลัดบางคนใช้เครื่องสร้างฟองน้ำพาตัวเองลอยขึ้นไปและบินตรงไปหาชิราโฮชิ
"โจมตีจากด้านบนแล้วฆ่าเจ้าหญิงชิราโฮชิซะ!!!"ดารุมะสั่ง
ด้านซันจิเจอกับหน่วยที่ตัวเป็นเหล็กแหลม
"หน่วยที่นำโดยฮาริเซบอน หน่วยเม่นทะเล จัดการไอ้มนุษย์ใช้ลูกเตะเลย!!!"ดารุมะตะโกน
"ฮาริเซนบอน!!!"พวกหน่วยเม่นพากันล้อมรอบซันจิ
"คุณซันจิอันตรายครับ ทำไมยังใจเย็นอยู่ละครับนั่น!!!"
ซันจิเงยหน้ามองท้องฟ้านึกย้อนไปตอนอยู่เกาะนิวคาม่า
"นึกดูแล้วก็ชวนให้คิดถึงตอนที่วิ่งหนีจากสัตว์ประหลาดที่หวังจะจับตัวเรา ทั้งวันฝนตก ทั้งวันหิมะตก ฟ้าผ่า ได้แต่ วิ่ง วิ่ง แล้วก็วิ่ง"
"เจ้าคนใช้ขาแกเสร็จฉันล่ะ!!!"หน่วยเม่นทะเลพุ่งเข้ามา
"วันหนึ่งเราถูกต้อนจนไม่มีที่ให้หนี.."
"ฟุ่บ!!!"อยู่ๆซันจิก็หายไป
"ฉึกๆๆๆ"พวกเม่นทะเลพุ่งเข้ามาเสียบกันเอง
"เราเลยหนี โดดขึ้นไปบนฟ้า!!!!"
"อยู่ข้างบน"
"เอ๋"
"สกายวอร์ค!!!"ซันจิกล่าว
"สุดยอด ซันจิลอยอยู่บนฟ้า เหมือนเจ้าพวกนั้นเลย"ลูฟี่กล่าว
"เทรนเต้ ฟลอ!!"โรบินใช้มือหักคอพวกโจรสลัดมนุษย์เงือกล้มลงมองซันจิ
"นั่นมันท่าของCP9 เดินชมจันทร์"
"โห ไม่นึกว่าอย่างมันจะฝึกได้"คิรัวร์กล่าว เขายังขีดเขียนอะไรอยู่
"ได้ยินนะโว๊ย"ซันจิตะโกนลงมา
"ไงพวกแก"ซันจิมาขวางพวกโจรสลัดมนุษย์เงือก"ถ้าอยากคุยกับชิราโฮชิจังก็ต้องผ่านฉันไปก่อน อัศวินของคุณมาแล้วครับ"
"ท่านซันจิจิน"ชิราโฮชิกล่าว
จากนั้นซันจิก็หมุนตัวในอากาศและขาร้อนขึ้น
"เดียเบิ้ลจัมป์ สเป็กเตอร์!!!"
ซันจิเตะพวกมันลงด้านล่าง เปลวเพลิงสีรุ้งพุ่งจากขาตกลงไปโดนพวกด้านล่างด้วย
กลุ่มอื่นก็กำลังเจอปัญหา
"นี่มันอะไรเนี่ย"
ที่พวกเขาเห็นคือขายักษ์ มันเป็นขาที่เกิดจากขาปกตินับพัน
"กิกันเทสควอมาโน่"โรบินกล่าว
"กิกันเทสควอมาโน่"โรบินกล่าว
"นั่นขาเหรอ?"
"สตอมป์!!"
"ตึงๆๆ"ขาพุ่งลงมากระแทกพวกกลุ่มโจรสลัดมนุษย์เงือก
______________________
ทางด้านยานของคิรัวร์ร่างต้นกับวีวี่ก็กำลังโดนพวกยานของชาวแอตแลนติสตามล่าหลายลำเพราะพวกเขาปล้นยานไป
"ตามตื้อชะมัด"
"ให้ฉันจัดการเองนะ"วีวี่อาสาและจะเดินไปด้านหลังยาน
"ไม่ต้องออกไปประตูหลังก็ได้"
"เอ๋....อ๊า!!!"วีวี่สงสัยและโดนคิรัวร์กอดไว้
"เดี๋ยวสิคิรัวร์คุง นี่ไม่ใช่เวลา.....หือ?"วีวี่สังเกตว่าตัวเธอโดนหุ้มไว้ด้วยประกายสีทองจากดาบเอ็กซ์คาลิเบอร์
"กระจกแสง"คิรัวร์กล่าว
เธอมองเห็นกระจกด้านหน้าเธอ ซึ่งเธอเห็นพวกชาวแอตแลนติสที่ตามมาด้านหลัง
"นั่นอะไรน่ะ?"
พวกทหารแอตแลนติสสังเกตกระจกบานสีทองโผล่มาด้านหลัง
"เนบิวล่าแบล็คสตอร์ม!!!!"
"อ๊ากกกกก!!!!"พวกทหารแอตแลนติสโดนพายุทรายสีดำพัดกระจัดกระจายไป
"เริ่มทำการวาร์ปได้แล้วครับ"
"ลงมือเลย"คิรัวร์สั่ง
จากนั้นยานก็เริ่มวาร์ปมุ่งเข้าไปในมิติ
"มันหนีไปจนได้ รีบแจ้งท่านโอมเร็ว"
เนื่องจากไม่มีอะไรต้องทำในตอนนี้ คิรัวร์พาวีวี่เข้ามาในห้องพักและเริ่มกอดจูบเธอ
"พลังเธอเกือบจะคล้ายคล็อกโคไดล์เลยนะ"เขาแสดงความเห็น
"เลิกพูดถึงเจ้านั่นซะ ไม่งั้นฉันหมดอารมณ์จริงๆนะ"
"ครับฝ่าบาท"คิรัวร์ยอมแพ้ ก่อนที่วีวี่จะจูบกลับ
คิรัวร์หงายหลังล้มตัวบนเตียงและวีวี่ขึ้นคร่อมทับเขาเริ่มบทเพลงรัก
______________________
"ครืนนนนนนน!!!!!"
ตอนนั้นก็เกิดแรงสั่นสะเทือน ทำให้การต่อสู้หยุดชะงัก ทุกคนหันไปมองคิรัวร์ที่มีไอความมืดแผ่ขึ้นมาจากวงแหวนที่เขาขีดเขียนและยันต์สีดำ
"นั่นมันอะไรน่ะ"
"รู้สึกไม่ค่อยดี"
"นามิคาเสะ?"โฮดี้กล่าว
"ได้เวลาออกโรงแล้วสินะ"โรบินยิ้ม
"ซูมมมมมม!!!!!"
เปลวเพลิงสีดำแผ่พุ่งขึ้นฟ้าสลายไป และปรากฎเป็นร่างอสูรเกราะเหล็กหลายสิบตัว แต่ละตัวต่างสูงราว2-3เมตร
และยังมีอสูรเกราะเหล็กยักษ์ถือขวานยักษ์กับหมัดเหล็กคมหนามเป็นอาวุธด้านหลังอีก2ตัว
"นั่นมันตัวบ้าอะไรฟะ?"ซันจิถาม
"นั่นคาถาอัญเชิญของเนโครแมนเซอร์"เซียร์กล่าว เธอรู้จักโลกเวทมนตร์ดีกว่าใครในกลุ่ม
"ออกมาได้เลย"อลิซตะโกน
จากนั้นก็ปรากฎอลิซที่สวมอาวุธและชุดเกราะต่างกันไปถึง50คน
"ว้าว อลิซจัง!!!"ซันจิเลือดพุ่งออกมา
"แกเลิกบ้าซะทีเฟ้ย!!!"โซโลตะโกน
"ซูม!!!!"ดาบดารอนไดซ์มีเพลิงดำลุกไหม้ แผ่ออร่าดำทมิฬที่น่ากลัว
"เริ่มอาละวาดได้"คิรัวร์กล่าว
"เปรี้ยงๆๆๆฉัวะๆๆๆ"เพียงแค่คิรัวร์พูดจบ เหล่าอสูรเกราะดำนับสิบตัวและอลิซพร้อมร่างตุ๊กตากล50ตัวก็โดดกระจายไปในสนามรบและทุบตีเหล่ามนุษย์เงือกในลานกว้าง
"อะไรกันเนี่ย พวกนี้แข็งแกร่งมากเลย"นามิกล่าว
"...."โรบินเงียบแต่เธอก็อึ้งเหมือนกัน
"พวกนายก็ไปร่วมวงได้แล้ว เซนกิ โคกะ"คิรัวร์บอกเจ้าเกราะยักษ์2ตัวหัง
พวกมันโดดไป และยกขวานและหมัดเหล็กทุบลงไป
"บรึ้มมมมม!!!!"เกิดระเบิดใหญ่ทำให้ทหารนับพันกระเด็น
"อ๊ากกกก!!!!"
"ช่วยด้วยหัวหน้า มันแกร่งเหลือเกิน"
"ย๊ากกก!!!!!"ลูฟี่ยกหมัดเตะพวกมันกระเด็นไปมาก
"หมัดมังกร มัจฉาคลั่ง"คิรัวร์ยกหมัดที่มีเกล็ดมังกรผุดขึ้นและขยายใหญ่
"ตูมมมมม!!!!!"มนุษย์เงือกมากมายโดนแรงอัดอากาศกระเด็นไป
"ฉัวะๆๆๆๆๆ"โซโลฟันใส่พวกนั้น
"เปรี้ยงๆๆๆๆ"ซันจิหมุนตัวเตะพวกนั้นล้มลงไปมากและแอ็คท่าหล่อ
เซียร์บินด้วยไม้กวาดลอยอยู่ด้านบนและกำลังร่ายเวท ปรากฎวงเวทพร้อมลูกศรธนู
"บลัดแอโรว์ วอลคาโน"
"บรึ้มมมม!!!!!"พวกมนุษย์เงือกกลุ่มใหญ่นับร้อยโดนเซียร์ยิงฝนธนูเลือดลงมาระเบิดตามด้วยภาพลาวาลวงตา คนที่เชื่อว่าเป็นของจริงโดนเผาไหม้ไปมากมาย
ซันจิกับโซโลหันไปมองดูฝีมือของคิรัวร์
"ฮึ ของฉันน่ะได้เยอะแล้วนะ"คิรัวร์กล่าว ชี้ไปยังเหล่าอสูรของเขาที่ไล่จัดการกลุ่มโจรสลัดมนุษย์เงือก
"ไอ้พวกที่อสูรแกกับที่สลบไปเพราะฮาคิราชันไม่นับเฟ้ย"โซโลตะโกน
"การแข่งมันจากนี้ไปต่างหากไอ้ปลาดุก ไอ้หัวมอส!!!"ซันจิตะโกน
"ฉันไม่แพ้หรอกไอ้เลือดกำเดา ไอ้นักดาบขี้หลงทาง!!!"คิรัวร์ตะโกน
"ย๊าก!!!!"ทั้งสามพุ่งไปข้างหน้าและมอบความพินาศให้พวกที่ขวางทาง
"จะแข่งกันทำไมล่ะน่ะ?"จินเบถาม
"ย๊าก!!!"มนุษย์เงือกคนนึงวิ่งเข้ามาจะฟันจินเบทีเผลอ
"ผลุบ...กร็อบ!!!"แต่แขนโผล่ขึ้นมาหักคอเขาทรุดลงพื้น
"ไม่ต้องสนใจหรอก เป็นแบบนั้นประจำแหละ"โรบินกล่าว
"เฮ้อ"จินเบถอนหายใจ
"หน่วยพิษร้ายลุย!!!"ดารุมะตะโกน
จากนั้นพวกโจรสลัดมนุษย์เงือกที่ถืออาวุธแตกต่างกันต่างเดินขึ้นหน้ามา
"แขนขาแกจะใหญ่ขนาดไหนก็ช่าง ถ้าเจอพิษพวกฉันเข้ารับรองเดี้ยงแน่!!!"
"โซลเดอร์ด็อคซิสเต็มแชนเนล4"
อาวุธชิ้นใหม่ออกมาจากเรือซันนี่ มันคือมอเตอร์ไซล์ยักษ์สีแดงที่ขับโดยแฟรงกี้ ประกอบด้วยล้อใหญ่3ล้อ มีส่วนหน้าเป็นเหมือนเขาแรดสีแดง
"แรดดำ FR-U หมายเลข4"แฟรงกี้ประกาศชื่อ
"เท่สุดยอด มีมอไซด์แรดขับด้วย!!!!"ลูฟี่ตาเป็นประกาย
"เมื่อกี้บอกว่าใช้พิษเหรอ?"แฟรงกี้ถามขับแรดดำไปข้างหน้า
"นั่นอะไรน่ะ?"
"แทงเข้าก็ลองแทงดูเซ่!!!!"แฟรงกี้ตะโกน"เจ้านี้คือมอนสเตอร์เหล็กกล้านะเฟ้ย!!!"
แฟรงกี้พุ่งชนพวกโจรสลัดมนุษย์เงือกใหม่ไปเรื่อย
พวกโจรสลัดมนุษย์เงือกรุ่นใหม่เตรียมใช้ลูกตุ้มเหล็กใส่แรดดำ
"เหล็กมันต้องเจอกับเหล็ก ปล่อยให้ฉันจัดการเอง"
"ตูมมมม!!!"
มีบางอย่างวิ่งออกมาจากเรือซันนี่ รูปร่างมันดูเหมือนรถถังและปากกระบอกเป็นหัวไดโนเสาบราซิโอซอรัสและช็อปเปอร์นั่งอยู่เพดานด้านบนของรถถัง
"นิวแชนเนลนัมเบอร์ บราซิโอ้ หมายเลข5ออกตัวแล้ว!!!!"แฟรงกี้ประกาศชื่อ
"มาแล้วไดโนเสา!!!!"
"สุดยอดเลยครับ!!!"
"ตายซะเถอะพวกแก"
"ตูมๆๆๆๆ"อุซปยิงกระสุนรถถังไปใส่พวกมัน
ด้านในห้องคนขับมีอุซปขับอยู่และนามิกับปั๊กปากุก็อยู่ด้วย
"เห็นมั้ย ฝีมือการยิงของฉัน"อุซปกล่าว
"ดูท่าจะมีฟังชั่นเจ๋งๆเยอะเลยแฮะ"นามิกล่าว
"แต่ว่าหมอนั้นเป็นช่างต่อเรือนะ"ปั๊กปากุกล่าว
ด้านบนรถถังช็อปเปอร์ร้องไห้อย่างมีความสุขยกมือทำความเคารพ
"กระผมคือผู้บัญชาการช็อปเปอร์ขอรับ!!"ช็อปเปอร์พูดแล้วชี้ไปที่ศัตรู"ยิง!!!"
"ตูม!!!!"อุซปยิงใส่พวกโจรสลัด
"ยิง"ช็อปเปอร์สั่งอีกครั้ง
"ตูม!!!!"อุซปยิงใส่พวกโจรสลัด
"ยิง"ช็อปเปอร์สั่งครั้งที่3
"ตูม!!!!"อุซปยิงใส่พวกโจรสลัดครั้งที่3
"ผู้บัญชาการเท่ไปเลย"ลูฟี่วิ่งไล่ตามมา
"กลับไปสู้ต่อสิเฟ้ย!!!"โซโลตะโกน
ประชาชนชาวมนุษย์เงือกมองอย่างตกตะลึงและเกรงกลัวที่กลุ่มหมวกฟางที่ต่อสู้กับกลุ่มโจรสลัดมนุษย์เงือกรุ่นใหม่ได้
"ยอดจริงๆ พวกนั้นสุดยอดเลย"
"มีแค่13คน แต่สามารถสู้กับคน1แสนคนได้"
"กลุ่มหมวกฟาง"
"ลูกพี่จินเบ!!!!"
โฮดี้ คิซาเมะและเหล่าหัวหน้ากลุ่มโจรสลัดมนุษย์เงือกรุ่นใหม่ฟังเสียงประชาชนเกาะเงือก
"ได้ใจใหญ่เชียวนะ"โฮดี้ลุกขึ้นยืน"มานี่คราเคน!!!"
ซุรุเมะที่ได้ยินคำสั่งโฮดี้ก็คลานเข้ามาในลานกว้าง
"มันมีแค่13คน เหยียบมันให้แบนซะ แค่นั้นก็หมดเรื่องแล้วเร็ว!!!"โฮดี้ตะโกน
คราเคนเริ่มขยับไปข้างหน้า
"แย่แล้ว มันเรียกคราเคนอสูรในตำนานมาแล้ว!!!"
"ต่อให้พวกหมวกฟางเก่งขนาดไหน ก็คงไม่พ้นต้องถูกอสูรนี้ขยี้เอาแน่"
โจรสลัดมนุษย์เงือกรุ่นใหม่ดีใจ
"ฮ่าๆๆ กลัวหัวหดเลยเหรอ"
"เจ้านี่แข็งแกร่งสุดยอดเลย"
"ฮ่าๆๆๆ ให้พวกมันรู้ซึ่งถึงความน่ากลัวของอสูรทะเลซะ!!!"
คราเคนยังลังเลไม่เข้าไปโจมตีกลุ่มหมวกฟาง
"แกมัวทำอะไรอยู่"โฮดี้ตะโกนอย่ามัวชักช้า ฉันอุตส่าห์ไปลากแกมาจากขั้วโลกเหนือเชียวนะ แกน่ะเป็นทาสของฉัน ตั้งใจทำงานซะ"
"อ๊ะ ซุรุเมะ นี่ฉันเองนะ"ลูฟี่ร้องทักทาย
คราเคนมองดูลูฟี่
"จำฉันไม่ได้เหรอ ครั้งหนึ่งแกเป็นสัตว์เลี้ยงของฉัน เราเป็นเพื่อนกันไง"ลูฟี่กล่าว
คราเคนยกหนวดขึ้นมาทุบที่ลูฟี่ ทุกคนเชื่อว่าลูฟี่โดนทุบไปแล้ว จนกระทั่ง...
"ฮ่าๆๆๆ"ลูฟี่โดนคราเคนจับที่รักแร้จั๊กจี้เขา"หยุดได้แล้วมันจั๊กจี้ พอได้แล้วพอ"
"เอ๋!!!!?"ทุกคนแปลกใจ
ลูฟี่ไปอยู่บนหัวของซุรุเมะ
"โอเคซุรุเมะเดินหน้าโลด"
จากนั้นซุรุเมะก็เข้าโจมตีกลุ่มโจรสลัดมนุษย์เงือกรุ่นใหม่
"คราเคนมันทรยศเรา"
"หยุดซะทีคราเคนไอ้ปลาหมึกบ้า!!!!"
"ช่วยด้วยกัปตันโฮดี้!!!!"
โฮดี้มองอย่างโกรธแค้นเมื่อเขากำลังจะชนะแต่กลุ่มหมวกฟางเริ่มทำลายชัยชนะของเขา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น