One piece Another Nakama 2

ลำดับตอนที่ #21 : จับกุมซีซ่าร์สำเร็จ

ซีซ่าร์โดนลูฟี่อัดท้องกระแทกกำแพง

สโม๊คเกอร์กวาดตามองหาคนคนนึง

"เราน่าจะมาทางที่ใกล้ที่สุดแล้วนี่ อยู่ไหนล่ะเวอร์โก้"สโม๊คเกอร์คิดวิ่งออกจากห้องไป

"แกนี่มันดื้อด้านเป็นบ้า"ซีซ่าร์กล่าว

"จับตัวได้แล้ว"ลูฟี่โดดเข้าใส่หมายจับเขา

"ไม่มีทาง"ซีซาร์บินขึ้นหลบและจุดไฟที่ชนวนในมือสองข้าง

"มิโอคแก๊สแบบเผาไหม้"

เกิดเปลวเพลิงระเบิดใส่พื้นแต่ลูฟี่โดดหลบออกมาได้ทัน

"หมวกฟาง แกน่ะมีเหตุผลอะไรถึงมาเล่นงานฉัน?"ซีซาร์ถาม

"ก็ยังไม่รู้หรอก แต่ถ้าลักพาตัวนายไปได้ล่ะก็ท่าทางจะมีเรื่องสนุกๆน่ะสิ"ลูฟี่ตอบ

"ดูท่าจะเป็นพันธมิตรกันแล้วสินะ แผนการของลอว์ล่ะสิ หมอนั้นเชื่อใจไม่ได้หรอกนะ มันต้องหักหลังแกแน่นอนเลิกเถอะน่า"

"เรื่องนั้นน่ะฉันจะเป็นคนตัดสินเอง"

"ยังอยากเจ็บตัวอีกเรอะเจ้ามนุษย์ยาง แดนสูญญากาศ!!!"

อากาศรอบตัวลูฟี่หายไป เขาชกใส่ซีซาร์แต่ทะลุผ่านเพราะไม่ได้ใช้ฮาคิ

เขารีบโดดตีลังกาถอยไปอยู่นอกระยะ

"ระยะเท่านี้เหรอ"

"ชูโรๆๆ ใช่แล้ว จุดที่หายใจไม่ได้มีระยะที่แน่นอน แต่ว่าแกจะรักษาระยะเท่านี้เอาไว้ได้เหรอ?"

"เกียร์2 เจ็ทยางยืด"ลูฟี่ชกโดนซีซารเต็มหน้า

ซีซาร์กลายร่างเป็นก้อนแก๊สลอยไปหาหมวกฟาง

"อั๊ก...อีกแล้ว!!!"

"ถ้าฉันเข้าใกล้แก แกก็จะหายใจไม่ออก"ซีซ่าร์กล่าว"อึดอัดมากมั้ย นี่ไงออกซิเจนอยู่ตรงนี้"

เขาชักดาบเรืองแสงสีฟ้าออกมา

"บลูซอร์ด วิธีโจมตีแกที่แก๊สพิษใช้ไม่ได้ผลมีอีกตั้งหลายวิธี ตายซะ!!!"ซีซ่าร์ฟันดาบแก๊ส และเกิดเปลวเพลิงเผาไหม้ครึ่งห้อง

ลูฟี่เข้ามาด้านหลังซีซาร์

"หมัดปืนกลเจ็ท!!!"

"อ๊ากกกก!!!!"

@@@@@@@

ทางด้านซันจิ เวอร์โก้พุ่งมายกเท้าเตะแต่ซันจิป้องกันไว้

"ทำไมโจรสลัดถึงมาช่วยทหารเรือ"

"เพราะกัปตันเราเห็นพวกนี้เป็นเพื่อน"

"แจ้งจากตึกDทางศูนย์วิจัยที่3 ตอนนี้เจ็ดเทพโจรสลัดทราฟาลก้า ลอว์ ได้ลักลอบเข้าไปยังห้องผลิตSADแล้วครับ"

เวอร์โก้ได้ยินประกาศก็เลิกสู้กับซันจิแล้วโดดใช้เดินชมจันทร์พุ่งไปอย่างรวดเร็ว

"ลอว์ ที่มันร่วมมือกับหมวกฟางเพราะตั้งใจจะซุ่มโจมตี ที่เข้าเป็นเจ็ดเทพโจรสลัดก็เพื่อจะเข้าถึงห้องนั้นหรอกเรอะ ไอ้เด็กบ้านั่น ในหัวของมันวางแผนสุดเลวร้ายเอาไว้อยู่ มันตั้งใจจะทำให้นิวเวิร์ลปั่นป่วนอย่างงั้นเรอะ!!!!"

@@@@@@@@

ลอว์เดินผ่านประตูที่มียามโดนเขาผ่าเป็นชิ้นๆและเข้าไปห้องผลิตSAD ด้านในเป็นแท็งค์ขนาดใหญ่ที่เขียนว่าSAD มีท่อเชื่อมมากมายและมีของเหลวสีเขียวไหลเข้าไป

@@@@@@

ภายในตึกB เวอร์โก้ที่ลอยไปด้วยเดินชมจันทร์ใช้หอยทากจิ๋วติดต่อใครบางคน

"ลอว์จะเอาSAD"

"เออ ที่นี่ก็ยืนยันได้แล้วว่าลอว์ทรยศ"เวอร์โก้กล่าว

@@@@@@@

นิวเวิร์ล ประเทศเดรสโรซ่า

เกาะที่เต็มไปด้วยทานตะวัน และปราสาทตั้งอยู่บนหอคอยหินทรงอ้วนคล้ายเห็ด

ในสระว่ายน้ำมีชายคนนึงกำลังนั่งบนบัลลังก์ มีสาวคอยนั่งข้างๆและเสิร์ฟไวน์ เขาคือโดฟลามิงโก้ ดองกี้โฮเต้

ยังมีผู้หญิงตัวเล็กผมเขียว ตาสีลาเวนเดอร์กำลังนั่งทานผลไม้อยู่

เธอคือชูก้า สมาชิกดองกี้โฮเต้แฟมิลี่

"ฮึๆๆ คิดเอาไว้แล้วเชียว ฉันอุตส่าห์คิดว่ามันเป็นเหมือนน้องชาย คอยเฝ้ามองมันเติบโตมาตลอดแท้ๆ น่าเสียดายนะ

"ก็พอเข้าใจ"

"ห้องผลิตSADเหรอ"

เกิดระเบิดที่หน้าต่างใกล้ๆและมีหญิงสาวผมดำยาว แต่งกายชุดแม่บ้าน มีดาบกับไรเฟิลที่หลัง เธอเล็งแขนที่กลายเป็นปืนใส่โจ๊กเกอร์ และไม่รู้ทำไมเธอร้องไห้

"ถ้าเป็นฉันก็คงทำแบบนั้น"โดฟลามิงโก้เมินสาวที่เล็งปืนใส่"ก่อนอื่นก็ทำลายห้องนั้นให้ราบคาบ"

"กริ๊ก.....ตูม!!!"เกิดระเบิดขึ้น โดฟลามิงโก้หงายล้มลงไปด้านหลังแต่ดูไม่ได้รับบาดเจ็บ

"แล้วยังลักพาตัวซีซ่าร์อีกเรอะ ไม่เอาน่า ถ้าเป็นฉัน ฉันจะฆ่าทิ้ง ก็เพราะซีซ่าร์เป็นชายคนเดียวในโลกนี้ที่รู้การผลิตSADน่ะสิ"

โดฟลามิงโก้ลุกขึ้นนั่งพร้อมหลบแขนดาบที่ฟันลงมาของแม่บ้านสาว

"แต่ว่าถ้าขืนมันทำแบบนั้นละก็ คนที่ลำบากก็คือฉันนะเวอร์โก้"

"ปัง!!!"ผู้ชายสวมสูทสีดำ หมวกดำ หน้ากากขาวและแว่นตาบังลมสีฟ้ายิงปืนใส่ผู้หญิงทำให้เธอล้มลง แต่เธอไม่ได้เจ็บหนักอะไร

เขาคือกลาดิอุส สมาชิกดองกี้โฮเต้แฟมิลี่

"ถ้าซีซาร์ถูกฆ่าขึ้นมา ก็ไม่มีใครผลิตแก๊สนั่นได้อีก ธุรกิจของฉันก็จะพังเสียหาย"

ชายตัวใหญ่อ้วน มีผมและเคราทอง ง สวมชุดสีแดงที่เผยหน้าอกที่ขนเต็มและหมวกสีแดง เดินมาหาแม่บ้านสาว

"ใจเย็นหน่อยสิเบบี้ไฟท์ ทำอะไรกับนายน้อยแบบนั้นอิง"

"คราวนี้ฉันไม่ยกโทษให้แน่ ไอ้สวะพรรค์นี้ฉันจะฆ่ามันทิ้งซะเลย"เบบี้ไฟท์กล่าว

"ถ้าฉันลำบากแล้วจะเป็นยังไงเหรอ มันก็จะเกิดโชคร้ายต่อเนื่องเป็นลูกโซ่ไง"

"นายน้อยคิดจะทำอะไรไม่ทราบเหรอคะ กับลอว์จังแสนน่ารักคนนั้น"จอร่า หญิงแก่สวมตัวหน้ากากบริเวณตากำลังเล่นไพ่กับชายชราหัวล้านที่ชื่อลาวจี

"มันก็แหงอยู่แล้ว มันทำแบบนี้ถือเป็นปฎิปักษ์กับเรา ใช่มั้ยนายน้อย?"ลาวจีกล่าว

"ถึงนายจะลำบากใจก็เถอะเวอร์โก้ แต่ช่วยจัดการลอว์ให้เรียบร้อยที่นั่นแหละ เอาให้สำนึกเสียใจที่เกิดมาบนโลกนี้เลย ฆ่ามันอย่างทารุณที่สุด"

โดฟลามิงโก้หลบมือขวานของเบบี้ไฟท์

"รับทราบ จะถ่ายรูปส่งมาให้นายดูก็แล้วกันโดฟี่ ด้วยกล้องที่พึ่งซื้อมาจากเดรสโรซ่า"

"นายไม่ได้ซื้อกล้องไปสักหน่อยนี่"

"จริงด้วย ฉันไม่ได้ซื้อกล้องมาซะหน่อย"

โดฟลามิงโก้ทำให้เบบี้ไฟท์หยุดชะงักและคุมเหมือนหุ่นเชิด

"งั้นจะตัดหูไปฝากก็แล้วกัน"

"หึๆๆ แล้วฉันจะตั้งตารอนะ"

"กริ๊ก!!"

"ตรู๊ดๆๆๆ"

"ซีซ่าร์ ได้ยินรึเปล่า"

"โอ้ โจ๊กเกอร์"

"ลอว์น่ะแน่อยู่แล้ว แต่หมวกฟางกับนักดาบทมิฬก็ต้องระวังให้ดี ไอ้เจ้าเด็กนั่นเป็นคนที่มีฮาคิราชัน มันอาจจะเก่งกว่าลอว์ก็ได้ ก็มีแม่สาวเลือดเดือดอยู่คนนึงพอดีเลย"

เบบี้ไฟท์ยกนิ้วลำกล้องปืนเล็งหัวตัวเอง

"เดี๋ยวฉันจะให้เบบี้ไฟท์กับบัฟฟาโล่ไปรับที่นั่นก็แล้วกัน ถ้าจบเรื่องแล้วให้ทุกคนมาที่เดรสโรซ่า"

___________________

หนวดน้ำตาลและกลุ่มหมวกฟางเจอปัญหามังกรที่ตามมา แต่โซโลดูไม่กังวล

"ยุ่งยากกว่ามังกรตัวใหญ่อีกแฮะ เคลื่อนไหวเร็วชะมัด"โซโลกล่าว

"ยังมานอนเอกเขนกอีก รีบหยุดมังกรสิ!!"หนวดน้ำตาลตะโกน

"จัดให้"เท็ดมาจากด้านหลังพอดี

"ซูมมมมม!!!!!"มังกรพ่นไฟลงมาใส่ แต่เจอเสียงคำรามของอสุรกาย

"ก๊าซ!!!"มังกรตกใจจะบินหนีแต่สายไปแล้ว

"โจบอย"เท็ดปล่อยคลื่นน้ำกรดใส่มันละลาย

"ชนะขาดลอยเลยล่ะ"หนวดน้ำตาลกล่าว

เมื่อจัดการมังกรได้ คินเอม่อนกับบรู๊คก็เดินไปดูใกล้ๆ

"กระดูกน่าจะอร่อยนะครับ"บรู๊คกล่าว

"น่าหงุดหงิดนัก เจ้านี่ไอ้มังกร"คินเอม่อนกล่าวและเตะใส่ซากมังกร 

"คุณคินเอม่อนมันตายแล้วนะคะ"โคโค่บอกเขา

ทุกคนมองดูแปลกใจกับปฎิกิริยาของคินเอม่อน

"คุณคินเอม่อน ทำไมคุณถึงได้แค้นมังกรนัก มังกรมันฆ่าพ่อแม่คุณเหรอ?"บรู๊คถาม

"เออ มันก็ไม่ต่างจากการฆ่าพ่อแม่หรอก"คินเอม่อนกล่าว

หนวดน้ำตาลกำลังวิ่งไปต่อโดยไม่มีพวกเขา

"กรุณารอด้วยครับ!!"บรู๊คร้อง

บรู๊ครีบพาคินเอม่อนตามกลับขึ้นมาบนหลังหนวดน้ำตาล

"เดี๋ยวก่อนนะ ดูตรงนั้นสิ"นามิชี้

พวกเขามองขึ้นไปเห็นช็อปเปอร์ร่างมอนสเตอร์กำลังขวางทางเด็กๆที่คลั่งอยู่

"ช็อปเปอร์แปลงร่างเป็นมอนสเตอร์อยู่นี่"นามิร้อง

"หมอนั้นทำอะไรของมันน่ะ"โซโลกล่าว

@@@@@@@

ตึกC ชั้น4 ห้องวิจัยของซีซ่าร์

"เฮ้ ทำอะไรของแกเนี่ย"

ตอนนี้ลูฟี่โดนฝังไว้ในฝาครอบแก้วหนาและซีซ่าดึงคันโยกให้แก๊สไหลเข้าไปทำให้ลูฟี่เริ่มง่วง

"ฮ่าๆๆ ถึงจะต้านพิษได้ก็เถอะ แต่แก๊สยาสลบน่ะมันต่างกันนะ เท่านี้ก็เสร็จฉันล่ะเจ้าหมวกฟาง"ซีซ่าร์กล่าว

"หอกเจ็ทยางยืด!!!"ลูฟี่ดึงสติกลับมาเตะขาลงพื้นที่ไร้กำแพงแตกกระจาย

"ทำลายพื้น?"ซีซ่าร์ประหลาดใจ

"ฮิๆๆ จ๊าก!!!!"ลูฟี่หัวเราะก่อนจะตกลงไป

"พลังก้นบึ้งเหลือเชื่อจริงๆ แต่ถ้าตกจากตรงนี้จะผ่านท่ออากาศลงไปถึงกองขยะใต้ดิน ถ้าบินบนฟ้าไม่ได้ก็อย่าหวังจะขึ้นมาเลย อย่างนี้เขาเรียกว่าฆ่าตัวตายละนะ ลาก่อน ชูโรๆๆ"

ลูฟี่ตกลงไปกล่องขยะด้านล่างที่มืดสนิท

@@@@@@@

ตึกB ชั้น3 หน้าบิสกิตรูม

"โอ้!!!"ช็อปเปอร์ร่างมอนสเตอร์ร้องคำราม ตรงหน้าเขาเป็นเด็กคลั่งที่หยิบท่อเหล็กหรือใช้มือเปล่าโจมตีเขา

"ลูกกวาดนั่นน่ะจะกินอีกไม่ได้นะ อยากกลับบ้านไม่ใช่เหรอ ฉันรู้ว่าทุกคนคงทรมาณ ฉันไม่ให้ผ่านตรงนี้ไปหรอก จะไม่ให้ไปที่บิสกิตรูมแน่นอน"

"โอ๊ย!!"ช็อปเปอร์จับร่างเด็กไว้แรงทำให้ร้องขึ้น

"ขอโทษนะไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เจ็บ"ช็อปเปอร์กล่าว

"เปรี้ยง!!!!"เด็กฟาดท่อเหล็กใส่ขาช็อปเปอร์เต็มๆ

"โอ๊ยยย!!!"

"อย่ามาขวางนะไอ้ปีศาจ"เด็กอีกคนทุบทำให้เขาล้มลงพื้น

"ไม่เกี่ยวกับแกสักหน่อย"

"เอาลูกกวาดมา"

นั่นมันของพวกเรา"

"ไม่ไหว ถ้าไม่ใช้กำลังก็หยุดเด็กพวกนี้ไม่ได้"

เด็กบางคนวิ่งผ่านเขาไป

"ตอนนี้แหละพวกเรา"

"ไปบิสกิตรูมกันเลย"

"ไม่ได้นะห้ามไปทางนั้นนะ"

ทันใดนั้นช็อปเปอร์ก็เห็นว่ามือหดเล็กลง

"แย่แล้วสิ รัมเบิ้ลบอลหมดฤทธิ์ซะแล้ว"

ช็อปเปอร์กลับเป็นร่างเบรนพ้อยด์และขยับไม่ได้ ทำให้เด็กที่เราคงขวางต่างวิ่งผ่าน

"ไปกินลูกกวาดได้แล้ว"

"ไปเลย ไปบิสกิตรูมกัน"

"จะได้กินลูกกวาดแล้ว"

"นี่ทุกคนรอก่อนสิ ไม่ไหวแล้ว ขยับร่างกายไม่ได้เลย"

ทันใดนั้นก็มีคนคว้าเขาขึ้นมา ช็อปเปอร์เห็นว่าเป็นนามิและทุกคน

"ช็อปเปอร์ นี่มันเกิดอะไรขึ้นน่ะ?"

"นามิ ทุกคน"

"เด็กพวกนั้นเป็นอะไรไป?"เท็ดถาม

"แถมยังใช้กำลังอีกด้วย"โรบินกล่าว

"โมโมโนะสุเกะ อยู่ที่ไหนน่ะ!!!"คินเอม่อนตะโกนเรียก

"ดีจังเลยทุกคนมาหาฉันเหรอ"ช็อปเปอร์ร้องไห้

"บอกสถานการณ์มาซิช็อปเปอร์?"อุซปถาม

"ซีซ่าร์พยายามทำให้เด็กพวกนั้นตัวใหญ่ขึ้น แล้วใช้เป็นกองทหารหัวรุนแรง ฉันรับมือไม่ไหวแล้ว ยังไงตอนนี้รีบไปหยุดเด็กๆให้ที ทางซ้ายในสุดคือบิสกิตรูมน่ะ และที่นั่นก็มีลูกกวาดอยู่ เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อโมจามีอาการปกติแล้ว เราพยายามทำทุกอย่างเพื่อหยุดทุกคนแล้ว แต่ก็หยุดไม่ได้จริงๆ ตอนนี้เธอกำลังปกป้องลูกกวาดอยู่ในห้อง"

โมจาถือลูกกวาดก้อนโตไว้อยู่ขณะมองเด็กทุกคนกำลังวิ่งเข้ามา

"โมจาอยู่ในอันตราย!!!"ช็อปเปอร์กล่าว

"มิลเฟลอร์ ฮิกันเทสโคมาโน"

"เย้ ถึงบิสกิตรูมแล้ว

"ลูกกวาด!!!"

แต่มีมือใหญ่ขวางพวกเด็กๆไม่ให้เข้าไปห้องในสุด

"อะไร!!!?"

"มือนี้มาจากไหน!!"

"เกะกะจริงไอ้มือนี่"

เด็กๆเริ่มทุบตีกัดมือยักษ์ ทำให้โรบินสะดุ้งกับความเจ็บปวด

"ถ้าเป็นแบบนี้ก็หยุดไม่ได้ง่ายๆแล้วล่ะ"

เด็กหลายคนลอดผ่านมือไปได้

"แย่แล้ว พวกเขาหลุดเข้าไปไดั"โคโค่กล่าว

เด็กๆเริ่มวิ่งไปหาโมจาที่กอดลูกกวาดไว้

"โมจา เอาลูกกวาดมา"

"ลูกกวาดๆๆ"

"ส่งมาให้เรา"

"ไม่ได้นะทุกคนฉันให้ไม่ได้หรอก มันคือลูกกวาดไม่ดีนะ!! ทุกคนตั้งสติหน่อยสิ พวกช็อปเปอร์บอกว่าจะช่วยพวกเรานะ อยากกลับบ้านไม่ใช่เหรอ"

เด็กๆพยายามแย่งลูกกวาดจากโมจา

"เปล่าประโยชน์ หนีเร็วโมจา!!"ช็อปเปอร์ร้อง

@@@@@@@

"รูม"

เวอร์โก้ฟาดไม้ไผ่ใส่ก่อนลอว์จะได้สร้างรูม

"ต่อให้เสียแขนไปข้างนึงก็อย่าประมาทสิ"

"กับแกเหรอ ไม่อยู่แล้ว เคาน์เตอร์ช็อก"

"เปรี้ยงงง!!!"เวอร์โก้โดนไฟฟ้าช็อต แต่เมื่อควันจางก็เห็นเวอร์โก้ยังทนได้ แม้จะกระอักเลือดไหลจากปากกับจมูกก็ตาม

"โจ๊กเกอร์ฝากมาบอกว่าน่าเสียดาย"

"ไม่ได้ผลงั้นเหรอ"ลอว์คิดในใจ

"ฉันคำนวณไว้แล้วว่าจะขโมยหัวใจมาจากซีซ่าร์ยังไง ที่คำนวณผิดมีแค่การปรากฎตัวของแกเท่านั้น เวอร์โก้"

เวอร์โก้แสดงสีหน้าโกรธเอาไม้ไผ่แทงใส่ท้องให้ลอว์กระเด็นไป

"ตอนนี้กำลังยุ่งขอเวลาหน่อยได้มั้ยพลเรือโทสโม๊คเกอร์"

สโม๊คเกอร์มายืนอยู่ด้านหลังมองเขา

"ยังไงฉันก็ตั้งใจว่าจะปิดปากนายอยู่แล้ว"เวอร์โก้กล่าว

"รีบหน่อยดีกว่า เศษสวะที่เข้ามาอยู่ในสายตาเนี่ย ฉันทนมองดูไม่ได้ โจรสลัดเวอร์โก้"

@@@@@@@@

"อุซป บรู๊ค ฉันจะพยายามห้ามพวกเด็กๆเอาไว้ตรงนี้นะ ส่วนพวกเธอน่ะไปหากุญแจมือหินไคโรซะ"โรบินกล่าว

"กุญแจมือหินไคโรเหรอ?"อุซปทวน

"ทำไมเหรอครับ?"บรู๊คถาม

"ลูฟี่เขาขอมาน่ะ"โรบินกล่าว

"เราต้องใช้มันขังซีซ่าร์"เท็ดกล่าว

"เข้าใจแล้ว"อุซปกล่าว

"ถ้าเป็นเรื่องหาของวางใจผมได้เลยครับ"

"ข้าน้อยก็จะไปด้วย ต้องไปตามหาโมโมโนะสุเกะ"คินเอม่อนกล่าว

ทั้งสามรีบวิ่งออกไปด้านหลัง

@@@@@@@@

สโม๊คเกอร์มองดูห้องผลิตSAD

"อะไรกัน ไอ้ห้องท่าทางอันตรายนี่"

"เป็นเรื่องที่นายไม่จำเป็นต้องรู้หรอก"เวอร์โก้กล่าว

"สโม๊คเกอร์"ลอว์กล่าว

"เวอร์โก้ ฉันไม่อยากให้พวกลูกน้องรู้ตัวจริงของแกเลยจริงๆ เจ้าพวกนั้นรักเคารพแกไม่ต่างจากพ่อบังเกิดเกล้า แต่มาหักหลังกันแบบนี้"

"มันสายเกินไปแล้วล่ะ เมื่อกี้ฉันไปหาเจ้าพวกนั้นมาแล้วล่ะ"เวอร์โก้กล่าว

สโม๊คเกอร์พุ่งใส่คนทรยศ

"แกทำอะไรเวอร์โก้!!!!"

"ก็นะ"เวอร์โก้ยกไม้ไผ่ขึ้นมาเสริมฮาคิ ยกมันรับพลองเหล็กไว้

"โกรธขึ้นมาเลยนี่นาสโม๊คเกอร์คุง"เวอร์โก้กล่าว"หรือว่าจะเป็นห่วงเจ้าพวกแหกคอกของกองทัพเรือนั่นเข้าแล้ว หัวหน้าฐานทัพอย่างฉันจะทำอะไรกับลูกน้องสวะก็แล้วแต่ฉันสิ"

สโม๊คเกอร์ได้ยินแล้วโกรธ

"พวกแกดังรู้ถึงตัวตนของฉันแล้ว ไม่ว่ายังไงก็ต้องลบทิ้งให้หมด"

เวอร์โก้หายตัวด้วยโซลมาด้านหน้าสโม๊คเกอร์ ยิงเป่ากระสุนจากไม้ไผ่ใส่ แต่สโม๊คเกอร์หลบได้ มันไประเบิด ด้านหลังแทน

สโม๊คเกอร์กลายเป็นควันมาด้านหลังฟาดใส่ แต่เวอร์โก้หงายหัวมาด้านหลังหลบพ้น

เวอร์โก้ยกขาเตะ สโม๊คเกอร์ยกขาสกัด เวอร์โก้หันมาฟาดไม้ไผ่ สโม๊คเกอร์ลอยหลบไปและพุ่งมาด้านหน้า

"เปรี้ยง!!!!"หมัดฮาคิต่อยใส่หน้าเวอร์โก้กระเด็นไปอัดราวกั้นล้มลงพื้น

"ไม่ว่าแกจะอยู่กับเจ้าพวกนั้นมานานแค่ไหน หรือจะเป็นหัวหน้าฐานทัพที่ยิ่งใหญ่แค่ไหน แต่เมื่อออกห่างจากฐานทัพ ชีวิตของหน่วยจะฝากไว้กับหัวหน้าหน่วย อย่ามาแส่กับลูกน้องของฉัน!!!!"

@@@@@@@

ซันจิกับG-5ในตึกB

พวกเขามองดูทางเดินที่โดนทำลายด้วยไฟมังกร

"นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย?"ซันจิถาม

"ร้อนๆๆ"

"ที่นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?"

"เร็วเข้าให้คนเจ็บไปก่อน"ทาชิงิกล่าว

"พาพลจัตวาไป"G-5แบกเจริซที่บาดเจ็บหนักไป

"แล้วก็ปกป้องทาชิงิจังด้วย"

"โอ้!!!!!"

"หยุดเลยนะคะ อย่าไปตีซี้สิเขาเป็นศัตรูนะ!!"

"มันเป็นสิ่งที่สังคมกำหนด โจรสลัดน่ะมีอิสระเสรีนะจ๊ะ"ซันจิกล่าว

"แต่ว่าตอนลูกพี่เตะตัวปลอมหงายเกงเนี่ยผู้ชายก็ยังตกหลุมรักพี่เลยนะ"

"ใช่ๆ เท่มากเลยนะลูกพี่"

"หนวกหู บอกแล้วไงว่าพวกผู้ชายไม่ต้องมาเชียร์"

"หยุดเรียกโจรสลัดว่าลูกพี่เดี๋ยวนี้เลยนะคะ!!"ทาชิงิร้อง

"บรึ้มมมมมมม!!!!"แท็งขนาดใหญ่ระเบิด

มันทำให้ผนังเป็นรูใหญ่และชิโนะคุนิไหลเข้ามา

"แย่แล้วสิ กำแพงชั้นนอกเป็นรู"ซันจิกล่าว

"ตูมๆๆ"อีกหลายที่ก็ระเบิด

"ฝั่งตรงข้ามก็ด้วย นี่มันอะไรเนี่ย?"G-5ร้อง

"วิ่งเร็วพวกแก แก๊สสังหารเข้ามาแล้ว ถ้าไม่อยากตายก็รีบวิ่งซะ!!!"

ทหารG-5พากันวิ่ง แต่พวกด้านหลังที่ช้าโดนแช่แข็งไป

"ขนาดตึกBที่กว้างขนาดนี้ แก๊สยังไหลเข้ามาเต็มในทันที"ทาชิงิกล่าว

"ทาชิงิจังรีบไปก่อนเลย มัวแต่ชักช้าเดี๋ยวก็ตายกันหมด ห้ามวิ่งผิดทางเด็ดขาดนะ"

ซันจิวิ่งไปด้านหลังไปหาพวกรั้งท้าย

"ขาดำ"ทาชิงิตะโกน

"เร็วเข้าพวกแก ชักช้าเดี๋ยวก็ตายหมดหรอก"ซันจิตะโกน

@@@@@@@@

ตึกR ห้องแห่งความลับ

ซีซ่าร์มองทุกอย่างผ่านมอนิเตอร์

"ชูโรๆๆ หน้าโง่กันเหลือเกินเจ้าพวกนี้ ดันเอาชิโนะคุนิเข้ามาเองเฉยเลย แต่ว่าถึงพวกแกตายไปทั้งอย่างงั้นโชว์การทดลองของฉันก็ไม่สำเร็จลุล่วง"

ซีซาร์หันไปสั่งทหาร

"เฮ้ ปิดเกทของตึกDกับตึกCซะ"

"ครัว ตึกRละครับ?"

"เปิดไว้แค่ตรงนั้นก็พอ ฉันจะล่อเจ้าพวกโง่นั่นเข้ามาไง ที่ตึกRชั้น1 ไม่ว่ายังไงเจ้าพวกนั้นก็ต้องมุ่งมาที่เกท66ตึกRแน่ ฉันก็เลยจะนำทางให้ จะได้ไม่หลงไปทางอื่นยังไงล่ะ ชูโรๆๆๆ"

ซีซ่าร์ถอนหายใจพิงเก้าอี้ที่รอบๆเต็มไปด้วยเอกสารวิจัย

"ให้ตายสิ ห้องนี้เป็นห้องที่น่ารำคาญเป็นบ้า ตึกRชั้น2ห้องลับ ห้องพรรค์นี้ไม่อยากเข้ามาเลยจริงๆ แต่ว่ายกโทษให้พวกหมวกฟางไม่ได้เด็ดขาด มันจะได้ใจกันมากไปหน่อยแล้ว โจ๊กเกอร์หนุนหลังฉันอยู่นะ ถ้ามันมาถึงที่นี่ฉันจะฆ่ามันหมดทุกคนจนสะใจเลย"

"มาสเตอร์เตรียมพร้อมรบเรียบร้อยแล้วครับ"

ด้านหลังซีซ่าร์เป็นเหล่าทหารลูกสมุนราว100คน

"แต่ว่าทำไมถึงเป็นห้องเวก้าพังค์ ผู้อำนวยการคนเก่าที่คุณเกลียดละครับ"

"อุบัติเหตุเมื่อ4ปีก่อนที่เวก้าพังค์มันก่อขึ้นสำหรับพวกเรามันคือศัตรู และพวกเราน่ะยืนเฉยตรงนี้ไม่ต้องสู้กับพวกมันจะดีเหรอครับ?"

"ดีแล้วล่ะ"ซีซ่าร์กล่าว"สำหรับฉันน่ะพวกเธอคือกำลังรบที่สำคัญมาก ไม่อยากให้เสียเลือดเสียเนื้อไปเปล่าๆ"

"มาสเตอร์"ทหารคนนึงร้องไห้

"ถ้างั้นจะอธิบายแผนการอีกรอบนึงนะ CกับDเราจะปิดสองเกทนี้ตามที่บอกไป ทางเดินในสถาบันวิจัยทั้งหมดจะเชื่อมมาที่ชั้น1ตึกRใต้ห้องนี้ กลุ่มหมวกฟาง, G-5, พวกเด็กๆ ไม่ว่าจะมิตรหรือศัตรู ผู้รอดชีวิตทั้งหมดจะต้องไปที่ห้องใต้นี้เท่านั้น ที่ชั้น1ตึกRมีท่อระบายอากาศภายนอกอยู่ หรือก็คือเราจะส่งชิโนะคุนิเข้าไปไม่มีทางหนีไปไหนได้อีก แล้วที่นี่ก็จะไม่มีใครรอดชีวิตได้อีก ในห้องที่เกทปิดตายหมด ห้องรมควันขนาดยักษ์ ภาพในห้องนั้นก็จะถูกฉายไปให้นายหน้าใต้ดินทั่วนิวเวิร์ลได้รับชม และได้แสดงพลังที่แท้จริงของฉันให้โลกใต้ดินเห็นแล้ว ชูโรๆๆๆ"

ซีซ่าร์หัวเราะโดยที่ทหารของเขามองอย่างกังวล

"ขอประทานโทษนะครับมาสเตอร์ซีซ่าร์ ไอ้แก๊สพิษน่ากลัวนั่นมาสเตอร์เป็นคนสร้างเหรอครับ มันเหมือนแก๊สพิษของเวก้าพังค์ที่กระจายไปทั่วเพราะอุบัติเหตุเมื่อ4ปีก่อนเลย พวกเรารู้สึกไม่ดีเลย"

เสียงหัวเราะของซีซ่าร์เงียบไปและแทนที่ด้วยเสียงกระซิก

"นี่คือการล้างแค้นของวิทยาศาสต์ เหล่าลูกน้องเอ๋ย"ซีซ่าร์พูดหลั่งน้ำตาออกมา

"เอ๋?"

"เมื่อวันนั้น ฉันหยุดมันแล้วนะ เจ้าเวก้าพังค์นักวิทยาศาสตร์วิปริตนั่นน่ะ บอกว่าถ้าอาวุธระเบิดขึ้นมาเหล่าผู้คนบนเกาะนี้จะเป็นยังไงกันล่ะ!? หยุดเถอะเวก้าพังค์!!!"

เหล่าลูกน้องฟังเรื่องเล่าอย่างตกตะลึง

"แต่ว่าก็เกิดอุบัติเหตุจนได้ ซ้ำร้ายมันยังอยู่ตำแหน่งท็อปวิทของกองทัพเรืออีก ในฐานะนักวิทยาศาสตร์อันดับ1ของโลก ฉันจะไม่ยกโทษให้มัน มันทำร้ายเธอ เป็นคนเลวทรามต่ำช้า มันยังกล้ากู่ร้องว่าเป็นนักวิทยาศาสตร์อันดับ1ของโลกได้อีกเหรอ!!?" 

"มาสเตอร์"เหล่าทหารร้องไห้

"เพราะฉะนั้นถึงต้องพิสูจน์ ต้องสร้างอาวุธสังหารหมู่ที่ไม่อยากจะสร้างเลย ให้รู้ว่าฉันต่างหากที่เป็นนักวิทยาศาสตร์อันดับ1ของโลก!!"

จากนั้นซีซาร์ก็เริ่มเช็ดน้ำตา

"พอทหารเรือยอมรับฉันเมื่อไหร่ก็จะได้ยืนอยู่จุดสูงสุดของหน่วยวิท จะได้ปกป้องโลกด้วยวิทยาศาสตร์ของฉันซะที"

"เย้ มาสเตอร์!!!"

"ขอโทษนะครับที่ไปสงสัย"

"คุณคือพระผู้ช่วยของเรา!!!"

ทหารซีซ่าร์ต่างเชื่อคำพูดของเขา

แต่ความจริงคือซีซ่าร์สร้างอาวุธร้ายแรงโดยไม่สนว่าผู้คนบนเกาะจะได้รับอันตรายไปด้วย

เวก้าพังค์สั่งปลดซีซ่าร์จากหน่วยวิทย์ ซีซ่าร์ที่โกรธและพุ่งไปกดให้อาวุธทดลองตนทำงาน และทำให้เกิดรถเบิดครั้งใหญ่

"ระเบียงจากตึกDถึงBถูกปิด ระเบียงจากตึกCถึงBถูกปิด"

@@@@@@@

ตึกCห้องเก็บขยะ

"นี่แกพูดได้งั้นเหรอ แกเป็นตัวอะไรกันเนี่ย?"

ตรงหน้าลูฟี่คือมังกรจีนตัวเล็กสีชมพู

"เจ้านั่นแหละเป็นใครขอรับ?"

"โมโมโนะสุเกะ?"

"นั่นคือชื่อของข้า"

"เหมือนเคยได้ยินชื่อนายที่ไหนมาก่อนแฮะ แต่ที่ไหนนะ?"

"ข้าจะไปรู้เรอะ เจ้าคงจำผิดคนแล้วล่ะ แต่ก่อนหน้านั้นเจ้า…”

"โครกคราก"ลูฟี่จ้องโมโมโนะสุเกะท้องร้องและน้ำลายไหล

"เลิกน้ำลายไหลสักที"มังกรน้อยตะโกน"ข้าไม่ใช่อาหาร ข้าต่างหากที่จะกินเจ้า ถอยไปนะ"

"เอ๋ โมโมโนะสุเกะติดอยู่งั้นเรอะ และยังพูดด้วยการตด"ลูฟี่คว้าเขามังกร

"เฮ้ย ทำอะไรของเจ้าเนี่ย?"

"อะไรเนี่ยปลาไหลพูดได้เหรอ?"

"เลิกน้ำลายไหลลสักที ข้าไม่ใช่ปลาไหล!!"

โมโมโนะสุเกะอธิบายว่าเขามาที่นี่ได้ไงและหลงไปในห้องกินผลไม้ปีศาจเทียมเข้าไปและได้ยินแผนของซีซ่าร์เข้า

"ซีซ่าร์"ลูฟี่มองด้านบนด้วยความโกรธ"โอเคโมโมะ ออกไปจากที่นี่กันเดี๋ยวฉันพาไปเอง"

"เอ๋ แต่ยังไง?"

"เราจะไต่กำแพงขึ้นไปเกาะฉันไว้ เด็กๆปลอดภัยดี พรรคพวกของฉันไปช่วยไว้แล้ว ถ้าพวกนั้นบอกว่าจะทำได้ก็ทำได้แน่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก"ลูฟี่กล่าว

"จริงงั้นเหรอ ทำเอาข้าโล่งใจเลย เห็นมั้ยเจ้าไม่ได้เป็นโจร...."โมโมโนะสุเกะฟุบลงอีกครั้ง

"เฮ้ยๆ แข็งใจไว้ เห็นมั้ย นายเองก็หิวเหมือนกัน"ลูฟี่กล่าว

โมโมโนะสุเกะที่จะหมดสติเพราะความหิวยังได้ยินเสียงของลูฟี่ แต่เขากลับได้ยินเสียงของโดฟลามิงโก้แทน

"ว๊ากกก!!!!!"โมโมโนะสุเกะโดดและบินขึ้นฟ้า ลูฟี่เกาะตัวมังกรน้อยไว้

"โอ้ว พวกเรากำลังบินอยู่!!!"

@@@@@@@@

บิสกิตรูม โมจายังวิ่งหนีเด็กคนอื่นๆอยู่ พวกนามิพยายามขัดขวางไว้

โมจากำลังจะโดนแย่งลูกอมไปเลยกลืนมันทั้งหมดเข้าปากไป กลุ่มหมวกฟางตกใจ โมจาไอเป็นเลือดออกมาทำให้เด็กๆกลัวและเริ่มสงบ

พวกซันจิและG-5มาถึงและช่วยจับกุมเด็กๆให้ช็อปเปอร์ฉีดยา

ช็อปเปอร์รีบพาโมจาไปห้องพยาบาล

@@@@@@@@

ตึกC ชั้น1 ห้องทิ้งขยะ

ลูฟี่วิ่งเข้ามาในประตูR-66แล้วเห็นซีซ่าร์และคนของเขายิงหนวดน้ำตาลก่อนจะใช้เกียร์3ชกหมัดคนยักษ์ ซีซ่าร์แทบจะหลบไม่ทัน หมัดทุบโดนกำแพงแทน

"ลูฟี่ เจ้านี่แหละขอรับที่ทำร้ายพวกเด็กๆจิตใจดี"เขาตะโกน

"ฉันรู้แล้ว"ลูฟี่กล่าวจ้องมองนักวิทยาศาสตร์"ทุกคนถูกหลอกให้มาอยู่ที่นี่สินะ ไอ้เกาะนี่มันอะไรกัน"

"ชูโรๆๆๆ นั่นสินะ จะบอกให้คนที่ไม่รู้เรื่องอย่างแกหน่อยแล้วกัน ความลับของที่นี่น่ะ ก็เหมือนแก๊สไงล่ะ เกาะที่เหมือนไม่มีอยู่จริง เพราะงั้นถึงมีความสัมพันธ์แน่นแฟ้นกับโลกใต้ดิน ที่นี่คือฐานที่มั่นวิทยาศาสตร์ใต้ดิน ทั้งการทดลองต้องห้าม ทั้งการจัดหาเหยื่อทดลองที่จำเป็นก็ทำได้ตามใจชอบเลย ด้วยเกราะป้องกันอันแข็งแกร่งที่หนุนหลังฉัน ทุกอย่างที่ฉันทำจะถูกลบล้างออกไป กลายเป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นจริง ไม่ว่าจะกรีดร้องร่ำไห้หรือตะโกนดังเท่าไหร่ ก็ไม่มีใครมาช่วยถึงที่นี่หรอก

______________________

ห้องพยาบาลช็อปเปอร์และหมอG-5ช่วยกันรักษาโมจา

ทางด้านเท็ดล่วงหน้าคนอื่นไปคิดถึงกรณีเลวร้ายที่สุด

"ลอว์ส่งหัวใจสโม๊คเกอร์ให้ซีซ่าร์ แต่ตอนนั้นลอว์มีหัวใจของโมเน่อยู่ ถ้าเกิดเขาคืนให้และหวังให้ซีซ่าร์....ทำไมไม่คิดให้เร็วกว่านี้นะ!!!"

@@@@@@

"แกมันไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรในเกาะนี้เลยหมวกฟาง ดันแส่หาเรื่องด้วยความรู้สึกครึ่งๆกลางๆจะเอาชีวิตไม่รอดเอานะ ร่วมมือเป็นพันธมิตรกับลอว์ด้วยนี่ หมอนั้นมันคิดจะเข้าไปยุ่งกับSAD คนที่สร้างมันได้มีแค่ฉันคนเดียว มันถึงวางแผนให้แกมาลักพาตัวฉันไงล่ะ SADน่ะนะหมวกฟาง มันจะเปลี่ยนเป็นผลไม้ที่มีชื่อว่าสไมล์

ที่โรงงานของดองกี้โฮเต้ โดฟลามิงโก้ ชายผู้อันตรายที่สุดในเจ็ดเทพโจรสลัด สไมล์ก็คือผลปีศาจเทียมสายโซออนไงล่ะ ผลไม้ที่คนต้องการพลังต้องอยากได้ โดฟลามิงโก้ใบ้สไมล์นี่ทำการค้าขายกับคนใหญ่คนโตในนิวเวิร์ล 

ได้ยินมาว่า1ใน4จักรพรรดิได้ใช้สไมล์สร้างองค์กรกลุ่มผู้มีพลังผลปีศาจหลายร้อยคนแล้วด้วย เสียวสันหลังวาบเชียวล่ะ ชูโรๆๆ"

ลูฟี่นิ่งเงียบขณะที่ซีซ่าร์พูดต่อไป

"เข้าใจแล้วรึยังว่ามันยุ่งยากขนาดไหน รู้ไหมว่าจะมีคนใหญ่คนโตสักเท่าไหร่ที่ไม่พอใจถ้าพวกแกเข้ามาขัดขวางธุรกิจของโดฟลามิงโก้น่ะ หากพวกคนใหญ่คนโตเคลื่อนไหวโลกก็จะสั่นสะเทือน ลอว์มันมีเป้าหมายอย่างงั้นแหละ โง่เง่าเอ๊ย กับพวกแกน่ะไม่มีพลังพอจะทำได้หรอก มาจับฉันให้ได้สิ มีคนปกป้องฉันอยู่นะ โดฟลามิงโก้ 4จักรพรรดิ พวกแกน่ะมีความกล้าจะไปสู้กับคนพวกนั้นด้วยเหรอ"

"ตูม!!!!"ลูฟี่ยกหมัดฮาคิอัดซีซ่าร์กระเด็นกระแทกผนัง

"พวกพรรค์นั้นฉันซัดมาแล้วไม่รู้เท่าไหร่"

"มาสเตอร์!!!!"ทหารซีซ่าร์ร้อง

"ทำบ้าอะไรของแกน่ะบ้าเอ๊ย"ซีซ่าร์ตะโกน เสียงเขาเปลี่ยนเพราะจมูกกับปากแตก"แกได้ฟังที่ฉันพูดรึเปล่า? ฉันมีโจรสลัดบ้าคลั่งโดฟลามิงโก้หนุนหลังนะโว๊ย!!"

ลูฟี่ยังใจเย็นได้ไม่สนสิ่งที่ซีซ่าร์พูด

"หมอนั้นนี่แหละคือผู้ควบคุมธุรกิจใต้ดินในนิวเวิร์ล อาวุธยุทธโธปกรณ์ ยาเสพติด สิ่งชั่วร้ายทั้งหมดเกี่ยวข้องกับหมอนั้นทั้งสิ้น ชูโรๆๆๆ สรุปคือหมอนั้นเป็นต้นเหตุความชั่วร้าย มีความสัมพันธ์กับคนใหญ่คนโตในโลกใต้ดิน ฉันไม่มีวันยกโทษให้แกแน่ ขอโทษฉันเดี๋ยว ถ้าแกแตะต้องฉันจะทำให้ปีศาจมากมายขนาดไหนไม่พอใจ รู้มั้ย"

ลูฟี่ยังนิ่งเฉย

"แก๊สทิล!!"

"บรึ้มมมมมม!!!"ระเบิดแก๊สกินพื้นที่เกินครึ่งห้อง

"ชูโรๆๆ เอาไปกิน!!!"ซีซ่าร์หัวเราะ

"ออกมาแล้ว แก๊สระเบิดที่ละลายเหล็กกล้า"

"ลอยไปแล้วสิ แว๊ก!!!"

ซีซ่าร์ตกใจเมื่อลูฟี่มายืนอยู้ด้านหลัง

"ก็ได้ แกไม่รู้เรื่องเลยสินะว่าเราคุยเรื่องใหญ่แค่ไหนกันอยู่ เรามีสัตว์ประหลาดในห้องทดลอง ไม่มีใครสู้ฮาคิเสริมกำลังของหมอนั้นได้หรอก ทั้งสโม๊คเกอร์ ทั้งลอว์จะตายกันหมด พวกของแกก็ด้วย--"

"เปรี้ยงงง!!!"ซีซ่าร์โดนลูฟี่ชกอีกหมัดลอยกระเด็น

@@@@@@@

ตึกD ห้องผลิตSAD

ลอว์ฟื้นตัวขึ้นมาสู้กับเวอร์โก้ขณะที่สโม๊คเกอร์หมดสภาพไปแล้ว

ในกระเป๋ากางเกงเวอร์โก้มีหอยทากจิ๋วของโดฟลามิงโก้ฟังทุกอย่างอยู่

"หึหึหึหึ"

"เวอร์โก้น่ะจบสิ้นแล้ว แกจะเสียลูกน้องที่มีค่าที่สุด หมวกฟางจะจัดการซีซ่าร์ลง สรุปก็คือแกจะเสียSADทั้งหมด อย่างแกคงไม่มีวันนึถึงสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด เพราะแกมันมั่นใจจนเกินไป ฉันมาคิดถึงการเคลื่อนไหวต่อไปของแกในขณะที่แกมัวแต่หัวเราะอยู่ แต่แกก็หัวเราะได้อีกไม่นานหรอก เพราะพวกเราไม่มีทางที่จะเป็นไปตามที่แกคิด"

เกิดความเงียบชั่วครู่ก่อนเสียงหัวเราะจะดัง

"หึหึหึ แกกำลังยั่วโมโหเวอร์โก้ที่อยู่ด้านหน้าของแกงั้นเหรอ!?"

เวอร์โก้ถอดเสื้อเพื่อให้เห็นกล้ามเนื้อโตบึกบึนที่ตอนนี้ทั้งร่างสวมฮาคิเกราะไว้

"จำได้รึเปล่าว่าเกิดอะไรขึ้นในอดีต เกิดอะไรขึ้นพอแกยั่วโมโหเวอร์โก้ หึหึหึ บาดเจ็บสาหัสเลยใช่มั้ยล่ะ? คงยังไม่หายไปหรอกใช่มั้ย ความกลัวของแกที่มีต่อเวอร์โก้"

ลอว์เงียบขณะชักดาบออกมา

"ฮาคิของเจ้านั่นสามารถป้องกันได้แม้แต่พลังตัดของแก"

ลอว์ใช้รูมขณะที่เวอร์โก้ยกไม้ไผ่พุ่งเข้ามา

"ทั้งพลังและความอึดแกเทียบกับเวอร์โก้ไม่ได้เลยแม้แต่น้อย!!!"

"ฉัวะ!!!!!!!"

ลอว์เป็นฝ่ายฟันเวอร์โก้ขาดเป็น2ท่อน เขายังฟันห้องผลิตขาดแยก2ส่วน และฟันตัดครึ่งทั้งสถาบันวิจัยและภูเขา

"นี่มันก็2ปีมาแล้วหลังจากสงคราม แกกำลังพูดถึงใครอยู่? แกน่ะมันเอาปต่อยู่อย่างสงบสุข

หอยทากจิ๋วเงียบ

"หนวดขาวก็แค่จบยุคสมัยก่อนลงเท่านั้น"ลอว์กล่าว"ทหารเรือเองก็ได้เตรียมตัวสำหรับการต่อสู้ครั้งใหม่ พวกมันไม่ได้ไปหาเรื่องกับพวกมีชื่อเสียงเหมือนกำลังเตรียมการอะไรบางอย่างอยู่ สงครามนั้นมันก็แค่จุดเริ่มต้น แกพูดอยู่ตลอดว่าคลื่นที่หยุดไม่ได้จะมารวมตัวกัน ยุคสมัยใหม่แห่งความยิ่งใหญ่กำลังจะมา ฉันได้ทำลายฟันเฟืองไปแล้วและจะไม่มีใครทำให้มันกลับคืนมาได้"

@@@@@@

"อ๊า!!!!"

"กรี๊ด!!!"

"เพดานมันลอยขึ้นไป!!!!"ซันจิตะโกน

"แก๊สเริ่มเข้ามาจากรอยตัดแล้ว"

"แย่ล่ะสิ!!"

"พี่สาวหนูกลัว"

"เฮ้ย เด็กๆ ไม่ใช่เวลามากลัวนะ รีบลุกขึ้นมาแล้วหนีเร็ว!!"

ในตอนนั้นพวกเขาเห็นโซโลวิ่งมาด้านหน้า

"โซโล ไหงวิ่งมาจากด้านหน้าล่ะ"โคโค่กล่าว

"โซโลผิดทางแล้ววิ่งกลับไป!!"นามิตะโกน

@@@@@@@@

ตึกD ห้องผลิตSAD

ชิ้นส่วนต่างๆของเวอร์โก้ถูกติดไว้กับราวกั้น

"บ้าเอ๊ย แล้วพรุ่งนี้จะกินข้าวเช้ายังไง ถูกแก้แค้นอย่างไม่เป็นท่าซะได้ โหดร้ายซะจริงเลยนะลอว์ ฉันโกรธมากเลยล่ะ แต่แกจะต้องเสียใจกับเรื่องนี้แน่"

ลอว์เดินไปขณะที่เวอร์โก้พูด

ฟังให้ดีล่ะ แกน่ะไม่ได้รู้ถึงอดีตของโจ๊กเกอร์เลย มันจะทำให้แกถึงฆาต"

ลอว์ไม่เข้าใจว่าเวอร์โก้พูดถึงอะไร

"โลกไม่ได้อ่อนหัดขนาดจะให้คนรุ่นใหม่ที่สร้างชื่อได้แค่นิดหน่อยขึ้นมาแทนที่ ช่วยสอนมันหน่อยเถอะสโม๊คเกอร์ สอนไอ้พวกเด็กจอมอวดดีให้รู้ถึงโลกที่หยั่งรากลึก--"

เวอร์โก้โดนฟันหัวแยกเป็นสองส่วนหยุดพูดไป

"แกไม่ต้องมาเป็นห่วงฉันหรอก เอาเวลาไปห่วงตัวเองดีกว่า อีกเดี๋ยวห้องนี้ก็จะระเบิด"ลอว์กล่าว

"ลาก่อนโจรสลัดเวอร์โก้"สโม๊คเกอร์กล่าว เขากับลอว์ออกจากห้องนี้ทิ้งเวอร์โก้ไว้ตามชะตากรรมเขา

@@@@@@@

ตึกR ชั้น1 ซีซ่าร์เห็นว่าเกิดอะไรขึ้นก็ตะโกนใส่ลูกน้องให้เปิดประตูปล่อยแก๊สเข้ามา เมื่อลูกน้องบอกเรื่องพรรคพวกยังอยู่ในห้อง ซีซ่าร์เลยพลั้งปากเรียกว่าตัวทดลองไร้ค่า

ลูฟี่โดดไปหาซีซ่าร์หลังจากแก๊สเข้ามาและพองแขนเสริมฮาคิ

"หมัดยางยืดแม็กนัม!!!"

ลูฟี่กระแทกหมัดอัดซีซ่าร์ผ่านประตูออกไป

@@@@@@@

หอยทากสื่อสารยังฉายไปยังแหล่งใต้ดินในนิวเวิร์ล

"โทรหาหม่าม้ากันเลย"ทามาโกะกล่าว

"กรร"พีคอมส์คำราม

"โจ๊กเกอร์จะต้องเคลื่อนไหวแน่"ชายชราที่สวมหมวกนักบินกล่าว

"ไปบอกแจ็คเรื่องนี้"ไคโดสั่ง

"จะดีเหรอครับเดี๋ยวจะซวยเอา"

"มันคงจะเป็นพันธมิตร"ชายสวมหมวกกล่าว"รีบแจ้งให้ทั้งโลกรู้"

@@@@@@@

ทุกคนมาถึง บรู๊คแบกคินเอม่อนที่แช่แข็งเพราะพยายามกลับไปหามังกรที่โดนฆ่าหลังได้ยินโมโมโนะสุเกะกลายเป็นมังกร และเท็ดแบกโมเน่ที่โดนจับด้วยหินไคโร

ลอว์กับสโม๊คเกอร์ลากรถเข็นขนาดใหญ่ซึ่งจะใช้หนีไปข้างนอก ลอว์เดินมาหาลูฟี่

"ซีซ่าร์อยู่ไหน?"เขาถาม

"ฉันซัดมันลอยกระเด็นไปพร้อมประตูแล้ว ไปไกลแค่ไหนนะ"ลูฟี่กล่าว

"เฮ้ย แกสัญญาว่าจะลักพาตัวไม่ใช่เรอะ!!!!!"ลอว์ตะโกน

"ฉันจัดการเจ้านั่นแล้วคงไม่ยุ่งยากที่จะจับแล้วละน่า"

"แต่นั่นเป็นแผนนะเฟ้ย ถ้ามันหนีไปได้จะทำยังไง!!!"ลอว์ตะโกน

"ฉันจะไปจับมันไว้เอง"เท็ดวางโมเน่ลงใช้เดินชมจันทร์พุ่งไป

"ว้าว เขาบินได้"เด็กๆร้อง

@@@@@@@

ด้านนอกเบบี้ไฟท์ที่กินผลอาวุธกับบัฟฟาโล่ ชายตัวใหญ่อ้วนปากกว้างที่กินผลใบพัดก็มาถึงพังค์ฮาซาร์ดและเจอโชกุนแฟรงกี้ที่อัพเกรดเพิ่มแล้ว

"โชกุนไรท์อาร์ม"แฟรงกี้ยิงกระสุนปืนใส่

"ตูมๆๆๆ"บัฟฟาโล่โดนยิงร่วง

"เป็นไรไหมบัฟฟาโล่?"เบบี้ไฟท์ถาม

"หมอนั้นมันอะไรน่ะ?"

"ฉันจะไปรู้ได้ยังไงเล่า แต่จู่ๆยิงเข้ามาแบบนี้ นั่นมันอะไรน่ะ แปซิฟิสต้าเหรอ? ไม่ใช่สินะ ซีซ่าร์ไม่น่าจะสนใจอาวุธมนุษย์นี่นา บัฟฟาโล่!!"

"ได้เลย"บัฟฟาโล่จับเบบี้ไฟท์ขว้างไปหาโชกุนแฟรงกี้

"จะเป็นใครฉันไม่รู้หรอกนะ ถ้าอยากโดนนักละก็ฉันก็จัดให้"

"ปังๆๆๆๆๆ"ปืนแกตลิงถล่มใส่โชกุนแฟรงกี้ แต่ผลคือหุ่นยนต์ไม่เป็นไรเลย

"โชกุนโอเค"

"ไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วนเลยงั้นเหรอ!!!"

"ต่อไปเอานี่ไปกิน ขุนพลชิลด์"แฟรงกี้ให้โชกุนหยิบโล่ขนาดเล็กออกมา

"ช้าไปแล้วยะ!! แล้วก็เล็กไปด้วย"เบบี้ไฟท์ร้อง

"ขุนพลชิลด์บูมเมอแรง"แฟรงกี้ขว้างโล่

"ขว้างมาแล้ว!!!"บัฟฟาโล่ร้อง

"งั้นเหรอ คงไม่พอใจกับแค่ของเล่นสินะ บุกิโมลฟอร์เซ่ เอสปาด้าเกิร์ล!!!"

เบบี้ไฟท์กลายเป็นดาบยักษ์และให้บัฟฟาโล่ถือหมุนดาบเป็นใบพัดและตัดเจเนรัลชิลด์ขาดสองท่อน

"ไปกันเลยมั้ยเบบี้ไฟท์?"บัฟฟาโล่ถาม

"ปิดฉากในนัดเดียวเลย"เบบี้ไฟท์กลายเป็นมิสไซล์"มิสไซล์โกลด์!!!!"

มิสไซล์เบบี้ไฟท์พุ่งลงมา

"เจเนรัลเลฟ!!!"แฟรงกี้ยิงปืนกล

"บรึ้มมมมมมม!!!!"เกิดระเบิดอย่างรุนแรง

ทางด้านซีซ่าร์ฟื้นขึ้นมา

"เบบี้ไฟท์กับบัฟฟาโล่เหรอ รอดแล้ว ไอ้บ้าพวกนั้นทำทุกอย่างพังหมด!!!"

ซีซ่าร์หยิบหัวใจขึ้นมา

"ชูโรๆๆๆ สโม๊คเกอร์ อย่างน้อยก็มีแกที่ฉันพาไปลงนรกได้"

"คงให้ทำอย่างงั้นไม่ได้"เท็ดมาถึงและหยุดมือซีซ่าร์ก่อนจะแทงแล้วเอาหินไคโรล็อคมือมันไว้บีบหัวใจเล็กน้อย

เขาใช้ฮาคิสังเกตและรู้สึกได้ว่าโมเน่กระอักเพราะหัวใจโดนบีบ

เท็ดเห็นว่าตอนนี้หัวใจโมเน่ปลอดภัยแล้ว เขาเงยหน้ามองพวกเบบี้ไฟว์และโดดขึ้นหา

"นะ นั่นใคร..."

"ว้าว เขาน่ารักจัง ช่วยแต่งงาน"

"ฉัวะ!!!!!"

บัฟฟาโล่และเบบี้ไฟว์โดนฟันร่วงลงพื้น

@@@@@@

ในห้องผลิตSADที่กำลังถล่ม เวอร์โก้ยังอยู่ที่เดิม

"โทษทีนะคู่หู่ นายเป็นคนที่คบหากันมานานที่สุดแล้ว"

เวอร์โก้เงียบ

"ขอบคุณทุกอย่างที่ผ่านมานะ"

เวอร์โก้ยิ้มออกมาก่อนที่ห้องนี้จะถล่มไป

@@@@@@

ทางด้านพวกลูฟี่

"ฉันเกือบลืมไป"ลอว์เดินมาหาสโม๊คเกอร์ยื่นหัวใจให้ โมเน่ขมวดคิ้วเฝ้ามองอันที่น่าจะเป็นหัวใจของเธออยู่ในมือทหารเรือ

"ลอว์ นายทำอะไรส่งหัวใจฉันมา!!"โมเน่ลุกขึ้นยืน ทุกคนตัวสั่น ฮาร์ปี้สาวน่ากลัวเมื่อโกรธ

"นี่ไม่ใช่หัวใจของเธอ"ลอว์พูดอย่างใจเย็นกลับไปนั่ง"นี่เป็นของสโม๊คเกอร์ หัวใจเธออยู่กับซีซ่าร์มาตลอด"

โมเน่นึกย้อนไปตอนลอว์มอบหัวใจให้ซีซ่าร์โดยอ้างว่าเป็นของสโม๊คเกอร์ แต่ถ้ามันอยู่กับซีซ่าร์...

"ไอ้เด็กเวร!!!"โมเน่ร้องด่าแทบอยากฆ่าลอว์เดี๋ยวนี้"ฉันว่าตัวเองโชคดีมากที่หัวใจฉันไม่ถูกทำลายระหว่างหมวกฟางสู้กับซีซ่าร์!!"

"บอกตามตรง ฉันผิดหวังจริงๆที่มันไม่เกิดขึ้น"ลอว์ยังพูดอย่างใจเย็น

"ถึงคราวฉันเมื่อไหร่ ฉันจะขยี้หัวใจนาย"โมเน่ตะโกน

@@@@@@@

เดรสโรซ่า

"นายน้อย!!! นายน้อยไม่อยู่แน่ะ"ชูก้ากล่าว

"อยู่ห้องชั้น4ไม่ใช่เหรอ?"ลาวจีถาม

"ไม่นะไม่อยู่ หน้าต่างเปิดเอาไว้ด้วย"ชูก้ากล่าว

"อา งั้นเหรอ งั้นก็ไม่รู้แล้ว ไม่ยอมเอาลูกน้องไปด้วยอีกแล้ว"ลาวจีกล่าว

@@@@@@@

บนท้องฟ้าเหนือทะเลโดฟลามิงโก้บินอยู่

"สรุปคือทั้งเกาะทั้งเจ้าพวกนั้นยังไม่หายไปสินะ พวกนายจัดการฆ่าเจ้านั่นทิ้งซะ ฉันกำลังไป"