ลำดับตอนที่ #209
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #209 : พี่น้องเผชิญหน้า(RE2)
ชาวเมืองกำลังตกใจเมื่อองค์หญิงชิราโฮชิมากับโจรสลัด
"องค์หญิงชิราโฮชิถูกลักพาตัวจริงๆด้วย!!!!"
"นี่ ยัยใจเสาะ ออกมาจากเจ้าฉลามทำไมเนี่ย"ลูฟี่ถาม
"ขอโทษคะ ท่านลูฟี่ได้โปรดอย่าโกรธเราเลยนะ ฮือๆๆๆ"ชิราโฮชิเริ่มร้องไห้
"บังอาจมาทำให้องค์หญิงร้องไห้เหรอไอ้โจรสลัดใจโฉด!!"
"องค์หญิงชิราโฮชิช่างน่าสงสาร"
"องค์หญิง? องค์หญิงเหรอ? อย่าบอกนะ"ซันจิได้ยินเสียงชาวเมืองและเสียงร้องของชิราโฮชิ
"ไม่ได้นะซันจิห้ามหันหลังไปเด็ดขาด ห้ามเด็ดขาด!!!!"
"แบบนี้แปลว่าถ้าฉันหันหลังไปละก็จะมีองค์หญิงเงือกอยู่จริงๆสินะ?"ซันจิถาม
"ก็มีน่ะสิ ใช่แล้วล่ะ เพราะงั้นอย่าหันหลังไปนะซันจินะ แค่เห็นนางเงือกธรรมดานายก็แทบจะตายอยู่แล้ว ถ้าเกิดได้เห็นองค์หญิงเงือกเข้าละก็มีหวังนายได้เสียเลือดหมดตัวไม่เหลือหลอ นายจะต้องตายนะซันจิ!!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
ซันจิไม่ได้ฟังช็อปเปอร์แต่หมกมุ่นในความคิดตัวเอง
"องค์หญิงเงือก สตรีที่งามที่สุดในโลก แม้แต่จักรพรรดินีโจรสลัดโบอา แฮนค็อกก็ยังไม่อาจเทียบ ผู้ที่งดงามสุดในหมู่นางเงือก ตอนนี้อยู่ข้างหลังเรา สิ่งที่เราไขว้คว้ามาตลอด หากพิชิตฝันนั่นได้ล่ะก็ชีวิตนี้คงไม่ไร้ค่าอีกต่อไป"
"ช็อปเปอร์"ซันจิกล่าว"ถ้าเพื่อความฝันแล้วล่ะก็ฉันเลือกที่จะตายเพื่อมันได้"
"ความฝันของนายคือออลบลูไม่ใช่เรอะ"ช็อปเปอร์ร้อง
ซันจิหันไปมองชิราโฮชิ
"อย่านะซันจิ!!!!"
"ตึกตักๆๆ"ซันจิหัวใจเต้นระรัวเมื่อเห็นชิราโฮชิ
"นี่มันเกิดกว่าที่คิดอีก งามอะไรปานนี้ งามขนาดไม่อาจถ่ายทอดเป็นภาพได้เลย สวยสุดยอด!!!!"
"แคร่ก!!!"ร่างของซันจิกลายเป็นหินไป
"กลายเป็นหินไปซะแล้ว!!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
"ฮือๆๆๆ"ชิราโฮชิยังร้องไห้อยู่
"พวกเราต้องช่วยองค์หญิง"
"แต่ว่าอีกฝ่ายเป็นกลุ่มหมวกฟางที่ยึดวังริวงูไว้นะ"
"นึกว่าจะเลือดกำเดาพุ่งซะอีก เป็นหินเรอะ อาการแบบไหนเลยแฮะ หรือว่าเป็นผลจากเลือดของกะเทย"ช็อปเปอร์กล่าว
"ไม่หรอก ฉันว่าต้องขอบคุณที่ซันจิเคยเจอแฮนค็อก ทำให้พลังของเธอทำงานได้"คิรัวร์กล่าว
"ท่านลูฟี่เราไม่รู้จะทำยังไงดี"
"นี่ บอกทีเถอะฮาจิ ใครเป็นคนทำร้ายนายกันแน่เนี่ย"ลูฟี่กล่าว
"เราต้องออกไปจากที่นี่"คิรัวร์ร้องเมื่อเห็นชาวเมืองเข้ามาพร้อมเชือกและตาข่าย
________________________
เวลาต่อมา ลูฟี่ ช็อปเปอร์ คิรัวร์ ซันจิและฮาจิถูกมัดเชือกไว้
"เย้ จับมันได้แล้ว"
"เราจัดการโจรสลัดหมวกฟางได้แล้ว"
"อย่ามาดูถูกชาวประมงแห่งเกาะมนุษย์เงือกนะ"
“คิรัวร์ ทำไมนายแพ้ง่ายจัง”
“หนวกหูโว๊ย ใครกันที่บอกว่าห้ามทำร้ายเจ้าพวกนี้!!!!”คิรัวร์ตะโกน เพราะคำสั่งนั่นเขาเลยต้องยอมให้จับ
"เฮ้ นี่พวกนายทำบ้าอะไร!!!!"ลูฟี่ตะโกน
"ฉันว่าฉันจำแกได้นะ"มนุษย์เงือกชี้ฮาจิ"แกเป็นอันธพาลที่เคยอยู่กับอารอนใช่ไหม?"
"ไม่เป็นไรแล้วนะคะองค์หญิง"
"ส่งไอ้พวกนี้ไปให้แอมโมไนท์กุดหัวให้หมดเลยดีกว่า"
"ไม่ใช่นะคะทุกท่าน ท่านลูฟี่น่ะจะช่วยพาเรา..."ชิราโฮชิพยายามอธิบาย
ขณะนั้นลูฟี่สังเกตบางอย่างบนฟ้า
"นี่พวกนาย มีอะไรบินมาด้วยน่ะ โน้นน่ะ"ลูฟี่กล่าว
"อะไร อย่ามาหลอกกันซะให้ยากเลยน่า"
"เฮ้ มีอะไรบินอยู่จริงๆด้วย"
ประชาชนมองเห็นปะการังและมีคนขี่มาด้วย
"ไม่จริงน่ะ นั่นมันฟานเดอ เดคเคนนี่!!!"
"เจอตัวแล้ว อย่างที่คิดเลยบาโฮๆๆๆ!!!"เดคเคนหัวเราะ"ชิราโฮชิ"
"ท่านฟานเดอ เดคเคน"ชิราโฮชิกล่าว
"ไอ้เจ้าคนที่ซ่อนตัวมันโผล่มาที่เกาะแล้ว!!!"
"รีบหนีไปครับองค์หญิง เดี๋ยวพวกเราจัดการดเอง"
"บาโฮๆๆ ตอบมาซะชิราโฮชิ ถ้าตอบ'เยส'เจ้าก็จะรอด บาโฮๆๆๆ จงแต่งงานกับฉันซะ!!!!"
"เจ้าคนที่ขว้างอาวุธหมายสังหารองค์หญิงตลอด10ปีนี่ยังตื้อขอแต่งไม่เลิกอีกเรอะ"
"จะล้อเล่นก็ให้น้อยๆหน่อย เพราะแกแท้ๆองค์หญิงถึงต้องกลัวมาตลอด10ปีนะรู้มั้ย"
"แกมันเหิมเกริมไปแล้ว"
"เอ้าตอบมาสิชิราโฮชิ ต้องเป็นเยสอยู่แล้วใช่มั้ย!"
"ขอโทษด้วยนะค่ะ แต่ท่านไม่ใช่สเป็คเราคะ"ชิราโฮชิตอบ
"จ๊าก!!!"เดคเคนตกใจที่โดนปฎิเสธ
"เนี่ยนะเหตุผล!!!"ชาวเมืองต่างคิด
"นังบ้าเอ๊ย มาเหยียบย่ำความรู้สึกตลอด10ปีที่มีให้ ใครอยากจะแต่งด้วยฟะ ในเมื่อเจ้าไม่มีใจให้ข้า แค่อยู่ก็ขวางหูขวางตาแล้ง ตายซะเถอะชิราโฮชิ!!!"
"รีบหนีเถอะครับองค์หญิงชิราโฮชิ"
"ไม่ต้องหนี อยู่ตรงนั้นแหละยัยใจเสาะ!!!"ลูฟี่ตะโกน
"พูดอะไรฟะ ใครจะไปเชื่อคำพูดโจรสลัดกัน!!"
"แกร่วมมือกับเดคเคนสินะ หวังจะให้องค์หญิงตายใช่มั้ยเนี่ย"
"ถ้าอยู่ห่างฉัน ฉันก็ปกป้องเธอไม่ได้น่ะสิ"ลูฟี่กล่าว
"ค่ะ จะอยู่ที่นี่คะ"
"องค์หญิงคะ!!!"
"บาโฮๆๆ รับไป"เดคเคนเตรียมขว้างขวาน
"แกกล้าดียังไงมาขู่องค์หญิงห๊ะ!!?"
"ไอ้โจรสลัดชั่ว!!!"
"พวกนายขวางทางฉันอยู่"ลูฟี่พูดแล้วเกิดแรงลมพุ่งทำให้ชาวเมืองสลบไป
ลูฟี่ยกเท้าลุกขึ้นยืนแม้มือกับขาจะโดนมัดไว้
"เกียร์2"ลูฟี่หายตัวไป
"ลูฟี่"ช็อปเปอร์กล่าว
ลูฟี่ไปโผล่ด้านข้างยืดขาเตะใส่ แต่เดคเคนยังหลบไปได้ขณะที่ปะการังโดนทำลายไป
"ไอ้เจ้านั่นถูกมัดไว้แท้ๆนี่นา"
"หนอย แกมาขัดขวางทางรักระหว่างฉันกับชิราโฮชิทำไม อีกอย่างแกเป็นคนพาตัวชิราโฮชิออกมาใช่มั้ย"
"หมับ!!!!"ขาลูฟี่มาจับมัดเดคเคนไว้
"แกเองสินะที่ขว้างอะไรต่อมิอะไรใส่ยัยใจเสาะนั่นน่ะ"
"จะฆ่าพวกแกทั้งคู่เลย!!!"เดคเคนตะโกน"เดี๋ยวจะสับพวกแก2คนออกเป็น4ท่อนเลย"
"ก็ลองดูสิ แฮมเมอร์เจ็ทยางยืด!!!"ลูฟี่จับเดคเคนยกขึ้นสูงแล้วฟาดลงพื้นเต็มแรงหัวฝังดิน
ชาวเมืองต่างเฝ้ามองด้วยความตกใจ
"เจ้านั่นชนะฟานเดอ เดคเคน!!"
"อึก..อา"เดคเคนพยายามดึงกับขึ้นมา
"ยังขยับได้อีก รีบไปจับมันตอนนี้เถอะ"
"เจ้าฉลาม ตื่นได้แล้ว"ลูฟี่ยกเท้าโดดก้าวไปข้างหน้าเอาหัวชนฉลาม
"ช่าห์"เมกาโล่ตื่นขึ้นมา
"ซันจิ เป็นอะไรรึเปล่า?"
"เมื่อกี้เป็นหินไปสักพักนึงน่ะ แต่ตอนนี้ท่าทางมีความสุขดียังได้สติอยู่"ช็อปเปอร์กล่าว
"งั้นเหรอ ดีแล้วล่ะ"ลูฟี่โดดไปหาชิราโฮชิ
ชิราโฮชิแก้เชือกให้ลูฟี่
"เร็วๆหน่อยยับใจเสาะ"
"ค่า! อย่าตะโกนเสียงดังใส่เรานักสิคะ เราตื่นเต้นมากเลย"ชิราโฮชิกล่าว
"ดูเหมือนว่าพวกที่เกาะนี้จะไม่ชอบพวกฉันสักเท่าไหร่ ต้องรีบไปจากที่นี่แล้ว"ลูฟี่กล่าว
เชือกลูฟี่โดนแก้ออก
"แต๊งกิ๊ว ไปกันเถอะยัยใจเสาะ!!!"
"ค่ะ"ชิราโฮชิตามไปที่เมกาโล่
"องค์หญิงทำไมแก้เชือกให้มันล่ะเนี่ย?"
"ไอ้โจรสลัดใจโฉดนั่นคงขู่อะไรองค์หญิงอีกแน่เลย"
"ขอโทษนะคะทุกท่าน เราจะกลับไปให้ทันเวลาอาหารเย็นคะ"ชิราโฮชิกล่าว เธอขึ้นไปอยู่บนเมกาโล่
"เอ๋?"
ในขณะนั้น ซันจิ ช็อปเปอร์และฮาจิต่างก็ขึ้นนั่งหลังเมกาโล่
"ไปเลยเจ้าฉลาม"ลูฟี่ตะโกน
เมกาโล่ว่ายขึ้นไปบนฟ้า
ตอนนั้นเองเดคเคนก็ออกมาและยกขวานฟาดพวกชาวเมืองกระเด็นไป
"ถอยไปไอ้พวกขยะ!!!"โฮดี้ตะโกนมองพวกลูฟี่ที่หนีขึ้นฟ้าไป
"ไม่ปล่อยให้หนีหรอก วาดาสึมิ!!!"
วาดาสึมิโผล่ขึ้นมาที่อ่าวทำให้ชาวเมืองตกใจ
"เจ้านั่นหน้าคุ้นๆแฮะ"
"เจ้าผีทะเลที่เล่นงานเรือซันนี่ไง มันเป็นลูกน้องของเดคเคน"คิรัวร์กล่าว
"นั่นมันยักษ์หัวล้านนี่นา"
"วาดาสึมิ!!!"
"ฟาดพวกมันให้ร่วงไปเลย"เดคเคนตะโกน
"รับทราบจ้า"วาดาสึมิยกมือจะฟาดพวกลูฟี่
"ฉันเอง.....หมัดกระเบื้องฉลาม!!"
คิรัวร์ชกหมัดไปข้างหน้าใส่อากาศเหมือนจะไม่มีอะไร
"เปรี้ยง!!!!"แรงอัดอากาศกระแทกวาดาสึมิทำให้ฟันเขาหลุดไปซี่นึง
"พลังจิตเหรอ!!!!!"ลูฟี่กับช็อปเปอร์ตาเป็นประกาย
"เอ่อ ไม่ใช่หรอก เรารีบไปกันดีกว่านะ"คิรัวร์กล่าว
"ท่านคิรัวร์ยอดเลยคะ"ชิราโฮชิชม
"เจ็บๆๆๆ"วาดาสึมินอนร้องเจ็บปาก
"ไอ้ตัวไร้ประโยชน์เอ๊ย!!"เดคเคนกล่าว
"ระเบิดมังกรวารี!!!!"
ในตอนนั้นเองกระแสน้ำมังกรยักษ์ก็พุ่งมาหาพวกเขา
"ระเบิดมังกรวารี!!!!"
มังกรวารีทั้งสองตัวพุ่งเข้าปะทะกันและระเบิดเกิดแรงสั่นสะเทือนไปทั่วเกาะ และมังกรน้ำที่ปรากฎทำให้ทุกคนตกใจ
"นี่มัน...."
"การต่อสู้ของชาวแอตแลนติส"
"แย่แล้ว ราชาโอมเข้ามาในเกาะริวงู"
"พวกหน่วยเฝ้าระวังทำอะไรอยู่เนี่ย"
ตอนนี้พวกลูฟี่มองดูโอมกับกองทหารแอตแลนติสหลายร้อยคน
"ทะ...ท่านราชาโอม"ชิราโฮชิกล่าว
"ชิราโฮชิ?"โอมมองอย่างแปลกใจ"ทำไมเจ้าถึงออกมาจากหอคอยโคคาคุ"
"คือว่า....ลูฟี่กับคิรัวร์พาฉันออกมาคะ"
"นี่คิดลักพาตัวลูกพี่ลูกน้องรึไงน้องชาย"โอมกล่าวมองคิรัวร์ ทำให้หลายคนตกใจ
"นามิคาเสะ คิรัวร์คือน้องชายของราชาโอม"
"เขาเองเหรอลูกครึ่งมนุษย์ที่ลือกัน"
"ไม่ใช่นะคะ ฉันตามออกมาเองเพราะอยากไปป่าแห่งทะเล"ชิราโฮชิพูดปกป้องทันที
"งั้นเรอะ หมวกฟางลูฟี่ จะพาเธอไปป่าแห่งทะเลก็ไม่ว่าอะไรหรอก แต่นามิคาเสะ คิรัวร์ แกจงมากับฉันซะ"โอมชี้ตรีศูลใส่"ไม่อย่างงั้น..."
"แกร็กๆๆ"เหล่าทหารแอตแลนติสต่างเล็งปืนใส่
"เหวอ!!!!"ช็อปเปอร์กับฮาจิร้อง
"จะจัดการพวกเราเหรอ?"คิรัวร์ถามเตรียมสู้
"ไม่หรอก ยังไงซะพวกนายก็เป็นกลุ่มโจรสลัดลือชื่อ ถ้าสู้กันที่นี่เกาะเงือกจะเสียหาย ฉันแค่เตือนว่าถ้าพวกนายไม่ยอมให้เราจับตัว เราจะทำลายล้างบ้านเกิดของพวกแกในกลุ่มหมวกฟาง หมู่บ้านฟูซา หมู่บ้านไซรัป หมู่บ้านโคโคยาชิ ดรัม อลาบาสต้า..."
"ทะ...ทำลายงั้นเหรอ?"ช็อปเปอร์ตกใจ"ฮึ้ย แกจะไปทำแบบนั้นได้ยังไงเล่า รัฐบาลโลกกองทัพเรือไม่อยู่เฉยแน่"
"ไม่หรอก ถ้าเป็นชาวแอตแลนติสใช้พลังรวมกัน พวกเขาสร้างสึนามิถล่มเกาะเล็กๆได้เลยนะ กองทัพเรือช่วยไม่ได้หรอก"ฮาจิกล่าว
"ถูกต้องแล้ว"โอมกล่าว
"หนอย พวกแก..."
"หยุดก่อนลูฟี่"คิรัวร์ยกมือห้าม"เข้าใจแล้ว แต่ขอเปลี่ยนเป็นจับฉันไปคนเดียว ถ้าฉันเปิดศึกต่อสู้พวกนายก็ลำบากเหมือนกันจริงไหม"
"คิรัวร์!!!"ลูฟี่กล่าว
"ก็ได้"โอมยอมรับ
ทหารแอตแลนติสสองคนเข้าไปใส่กุญแจมือคิรัวร์
"วูบๆๆ"ยานบินล่องหนปรากฎขึ้นมา
"ว้าว อะไรกันเนี่ย!!!!"
"ยานบินล่องหนน่ะ นี่เป็นแค่ลำเดียวเองนะ"ฮาจิกล่าว
"ไม่ต้องห่วง ฉันไปไม่นานก็กลับมาแล้ว"คิรัวร์กล่าว ก่อนจะเข้ายานที่เริ่มเคลื่อนไปทางออกและเริ่มเลือนหายไปอีกครั้ง
ลูฟี่มองด้วยสายตานิ่งเงียบ
"ท่านพี่คิรัวร์กับท่านพี่โอม จะเป็นยังไงนะ"ชิราโฮชิกังวล
"ไปกันเถอะยัยใจเสาะ ไปป่าแห่งทะเลกัน"ลูฟี่กล่าว"คิรัวร์บอกแล้วนี่ว่าเดี๋ยวก็กลับมา"
"คะ"ชิราโฮชิกล่าว
_________________________
ที่วังริวงู มี3ร่างว่ายน้ำออกไปจากวัง
"ลูกพี่โฮดี้ ผู้หญิงและนางเงือกหนีออกไปจากวังริวงูแล้วครับ"
"ปล่อยมันไป ยังไงพวกมันไม่มีเรือก็หนีจากเกาะนี้ไปไม่ได้อยู่ดี"
โฮดี้จ้องโซโลเขม็ง
"ถ้าจัดการเจ้านี่ได้จะเหลือแค่ตาแก่หน้าโง่กับพวกกระจอก ค้อนฉลาม!!!"
โฮดี้สาดน้ำเข้าใส่โซโล
__________________________
นามิกอดเคมี่ที่ช่วยว่ายพาเธอออกจากวัง มีฟองสบู่ครอบหัวเธอไว้
"นามิจินจะดีเหรอที่ทิ้งพวกโซโลจินไว้แบบนั้นน่ะ"
"ก็พามาทุกคนไม่ได้อยู่แล้วนี่"นามิกล่าว
"มันก็ใช่อยู่หรอก"
"ไม่ต้องห่วงหรอก แค่นั้นไม่ใช่เรื่องถึงกับต้องเป็นห่วงหรอกน่า"
"ก็รู้หรอกว่าทุกคนน่ะเก่ง แต่ฮัจจินบอกว่าโฮดี้น่ะเก่งกว่าที่คิด แถมยังเป็นตัวอันตรายด้วย"เคมี่กล่าว
"ช่วง2ปีที่ผ่านมาเนี่ย ทุกคนเก่งกว่าที่เคมี่เคยรู้เยอะเลยนะ เพราะงั้นไม่ต้องห่วงหรอก ว่าแต่อดีตเจ็ดเทพโจรสลัดจินเบเป็นคนยังไงกันเหรอ?"นามิถาม
"ถึงลูกพี่จินเบจะเป็นโจรสลัดแต่ก็ได้รับความไว้วางใจให้เข้าออกวังริวงูได้น่ะ"เคมี่กล่าว
"เหรอ? แต่เขาเคยอยู่กลุ่มโจรสลัดเดียวกับอารอนนี่ เมื่อกี้เจ้าโฮดี้นั่นบอกว่าจะเป็นคนสานต่อปฎิธานของอารอน"นามิกล่าว
"จินเบกับอารอนเป็นลูกน้องในกลุ่มโจรสลัดไทโยของฟิชเชอร์ไทเกอร์ที่ปลดปล่อยเหล่าทาส เขาเป็นคนดี"เคมี่กล่าว
"อืม"นามิพยักหน้า
"จินเบฝากข้อความว่าอย่าสู้กับโฮดี้ ฉันว่าฉันพอจะเข้าใจความหมายแล้วล่ะ"นามิกล่าว
"เอ๊ะ ไม่ใช่เพราะว่าอันตรายเหรอ?"เคมี่ถาม
"ในเมื่อเรื่องกลายเป็นแบบนี้ไม่แปลกเลยที่โฮดี้จะแค้นเคืองกลุ่มหมวกฟาง ยังไงซะฉันก็ต้องไปป่าแห่งทะเลเพื่อพบจินเบตามสัญญา เขาบอกว่าจะรอที่ป่าแห่งทะเลสินะ เรื่องที่เกิดคงฝังรากลึกมานานจนเกรงว่าจะทำให้อาณาจักรนี้สั่นคลอน ฉันว่าจินเบน่ะคงจะรู้เรื่องราวทั้งหมดแน่"
"ลูกพี่จินเบน่ะนะ"เคมี่กล่าว
"เคมี่ ช่วยพาพวกเราไปที่ป่าแห่งทะเลที"นามิกล่าว
"อื้ม!!!"เคมี่ว่ายไปข้างหน้าเร็วขึ้น
________________________
ภายในวังริวงูน้ำเกือบขึ้นไปถึงเพดาน
"ทหารทุกคนจงฟัง"
"ครับ จะรีบจัดการโฮดี้กับกลุ่มโจรสลัดนั้นครับ"
"ไม่ใช่จามอน"เนปจูนตะโกน"ตอนนี้เราสู้อย่างเต็มที่ไม่ได้ จะทำให้พวกเจ้าต้องบาดเจ็บล้มตายกันเปล่าๆ เราควรจะทิ้งปราสาทให้พวกมันไป พอสมทบกับพวกฟูคาโบชิแล้วค่อยกลับมาสู้ใหม่"
"ทิ้งปราสาทอย่างงั้นเหรอครับ?"
"เจ้าบ้าโซโล คิดจริงเหรอว่าจะเอาชนะมนุษย์เงือกใต้น้ำได้เนี่ย"
"คุณวี่วี่ คุณอุซป ผมไม่มีแรงเหลือแล้วครับ ดูท่าจะใกล้ตายแล้วล่ะ"บรู๊คกล่าว
"คุณตายไปแล้วไม่ใช่เรอะ"วี่วี่กล่าว
"จริงด้วยนะครับ"บรู๊คกล่าว
อุซปดำน้ำลงไป เห็นโซโลกำลังยกดาบ3เล่มรับศรฉลาม
"เคร้งๆๆๆๆ"
"คงเริ่มทรมาณแล้วสินะ มนุษย์อย่างแกนี่มันกระจอกจริง จาฮ่าๆๆๆ"
"โซโลจะขาดอากาศหายใจแล้ว หรือว่ามันเล็งจุดนั้นเอาไว้"
โฮดี้ว่ายพุ่งมาด้านหลังเอาตรีศูลกระแทกท้องทำให้โซโลพุ่งไปกระแทกพื้น
"โซโล...อุ๊บ!!!"อุซปร้องทำให้ต้องรีบกลับขึ้นไปด้านบน
"เจ้านักดาบนั่นใกล้จบเห่แล้ว"
"เป็นมนุษย์แท้ๆแต่กลับมาคิดสู้กับมนุษย์เงือกใต้น้ำ แค่คิดก็ผิดแล้ว"
"หาเรื่องให้เหนื่อยอยู่ได้ แต่คงจบกันแค่นี้ ลงนรกไปซะไอ้เผ่าพันธุ์ชั้นต่ำ"โฮดี้พุ่งเข้าหาโซโล
ในขณะเดียวกันวี่วี่เห็นอุซปขึ้นมาและบอกว่าโซโลกำลังแย่
"เฮ้ วี่วี่"อุซปเรียกเมื่อเธอดำลงไป
วี่วี่ลงมาแล้วตกใจเมื่อเห็นเลือดในน้ำ เธอหวังว่าจะไม่ใช่ของโซโล
และเธอก็เห็นว่าเป็นโซโลที่ฟันโดนโฮดี้ที่พุ่งมได้
"กัปตันโฮดี้!!!!!"
"วิชาดาบเดียวอิไอ ชิชิซุนซุน"โซโลเก็บดาบซังไดคิเทสึไป
เหล่าโจรสลัดเงือกรุ่นใหม่มองอย่างตกตะลึง
"ทำไมมนุษย์ถึงเคลื่อนไหวใต้น้ำได้เร็วกว่ามนุษย์เงือกล่ะ"มนุษย์เงือกคนนึงกล่าว"ไอ้หมอนั่นเป็นใครกันแน่เนี่ย?"
"ถึงขีดจำกัดแล้ว"โซโลว่ายขึ้นไปด้านบน
"หนอยมันบังอาจทำลูกพี่ ไม่ต้องไปกลัว อีกฝ่ายมันเป็นเพียงแค่มนุษย์ มันใกล้หายใจได้ไม่นานหรอก"
"อย่าให้นักดาบนั่นรอดไปได้"
"ใช้เอเนอจี้ สเตียรอยด์เพิ่มพลังเลย"
พวกมนุษย์เงือกกินยาเข้าไปทำให้พลังเพิ่มมากขึ้นและว่ายตามโซโลมา
"อะไรเนี่ย จิตคลุ่มคลั้งเกินธรรมดาพวกนี้"เนปจูนกล่าว
"เคร้งๆๆๆ"พวกมนุษย์เงือกกำลังโจมตี
"อะไรน่ะผู้หญิงมนุษย์"มนุษย์เงือกบางคนเห็นวี่วี่
"ฆ่ามันเลย!!!!"
"พายุทราย!!!"วี่วี่สร้างพายุทรายสีดำที่ก่อตัวได้แม้ในน้ำทำให้โจรสลัดมนุษย์เงือกร่วงไป
ทั้งโซโลและวี่วี่ต่างรีบขึ้นมาเหนือน้ำ
"โซโล วี่วี่!!!!"อุซปตะโกน
"น้ำใกล้จะท่วมเต็มวังแล้ว เจ้ารีบมาเกาะตัวเราไว้เถอะเนปจูนกล่าว
"อ๊าก!!!!"ในตอนนั้นทหารเนปจูนคนนึงโดนลากลงน้ำและโดนจัดการไป
"จัดการทหารฝีมือดีได้ง่ายๆเลยเหรอ เจ้าพวกนี้มีพลังที่น่ากลัวเหลือเชื่อ เราต้องรีบพาทหารทั้งหมดออกจากวังโดยเร็ว"
"เอ้า ใช้นี้สร้างอากาศซะจามอน"
"โอเค ขอบใจมาก"อุซปรับปะการังสีชมพูเล็กๆไว้
"เกาะตัวเราไว้ให้แน่นๆล่ะจามอน"เนปจูนกล่าว
"โซโล วี่วี่ มาทางนี้มาเกาะลุงแกไว้"อุซปกล่าว
ทุกคนต่างเข้ามาเกาะตัวเนปจูนที่ดำลงทะเลและเจอพวกโจรสลัดมนุษย์เงือกที่ตาแดงก่ำ
"นี่มันอาจจะสร้างภาระให้หลังผุๆของฉันไม่น้อย เอาล่ะเหล่าทหาร เราจะเปิดทางให้ออกไปนอกวังซะ ไม่ต้องสู้"
"หน่วยรบมนุษย์เงือกเนปจูนจับน้ำทะเลรอบตัวไว้เหมือนจินเบ
"โซโล วี่วี่ ใช้นี่ซะ"อุซปโยนปะการังสร้างฟองให้
"นั่นเจ้าเนปจูนกำลังทำอะไร"
"วารีพิโรธ!!!!"คลื่นน้ำวนใหญ่พุ่งกระแทกใส่พวกโจรสลัดมนุษย์เงือกส่งบินลอยออกไปนอกวัง
"รีบหนีไปเร็วเข้า!!!"เนปจูนตะโกน พวกทหารต่างเข้ากระแสน้ำวนช่วยพาไปข้างนอกอย่างรวดเร็ว
"พวกมันหนีไปแล้ว!!!"
มนุษย์เงือกคนนึงว่ายเข้ามาใกล้โฮดี้
"ลูกพี่โฮดี้รีบกินไอ้นี่เร็ว!!!"เขาเอาเอเนอจี้สเตียรอยด์ใส่ปากโฮดี้
พวกทหารริวงูต่างว่ายออกจากวังไปที่สะพานเชื่อมไปเกาะมนุษย์เงือก แต่ไม่ใช่ทุกคนที่ออกไปได้ เนปจูนยังอยู่ในวังกับโซโล อุซป วี่วี่ เซียร์และบรู๊ค
"นี่ลุงแข็งใจเอาไว้ก่อนสิ"เซียร์ร้อง
"เราก็ไม่ได้อยากแพ้สังขารแบบนี้หรอก เราขยับตัวอีกไม่ไหวแล้วจามอน"
"ว่าไงนะ!!!"อุซปร้อง
พวกทหารริวงูหันไปและเห็น
"องค์ราชา!!"
"ราชาเนปจูน!!"
ตอนนั้นเองโฮเอ้ ปลาวาฬสัตว์เลี้ยงของราชาว่ายเข้ามาทำให้เนปจูนรีบคว้าเชือกให้มันช่วยพาไป
"โทษทีนะ ร้าวจนขยับตัวไม่ได้เลย"เนปจูนกล่าว
"ไปเลย!!!"อุซปตะโกน
"กลั้นหายใจไม่ไหวแล้ว"โซโลคิดในใจ
แต่แล้วตอนนั้นโฮดี้ก็คว้าหางเงือกของเนปจูนทำให้โฮเอ้ว่ายพาราชาไปข้างหน้าไม่ได้
"องค์ราชา!!!!"
"ไอ้เจ้าโฮดี้มันน่าจะบาดเจ็บหนักจนแพ้ไปแล้วนี่นา"
"ห้ามกลับมานะ รีบไปตามพวกฟูคาโบชิมา!!!"เนปจูนตะโกน
"อย่ามัวยืดยาด รีบทำตามพระบัญชา!!!"
"ครับท่าน"
รัฐมนตรีขวา โฮเอ้และทหารริวงูต่างหนีไป
"ลูกพี่จะให้ตามไปไหมครับ"โจรสลัดมนุษย์เงือกถาม
"ปล่อยมันไป ทหารที่ละทิ้งราชาจะไปทำอะไรได้ ตอนนี้มัดราชานี่ไว้ก่อน"โฮดี้กล่าว
โซโลหมดแรงกลั้นหายใจไปแล้ว วพกมนุษย์เงือกต่างชี้อาวุธใส่กลุ่มหมวกฟางและเนปจูน
"ขอโทษด้วย เราจะไม่ปล่อยให้พวกเจ้าตายเด็ดขาด"
"นี่มันอะไรเนี่ย?"
บรู๊คลอยตัวออกจากราชาเนปจูน โจรสลัดมองดูโครงกระดูก
__________________
คิรัวร์ถูกคุมขังอยู่ในห้องขังสะพานเดินเรือที่มองเห็นอาณาจักรแอตแลนติสได้จากตรงหน้า มันมียานบินรบใต้น้ำและป้อมปืนใหญ่เทคโนโลยีชั้นสูง
สิ่งที่น่าประหลาดใจคือ ตัวยานสามารถวาร์ประยะไกลมาถึงกลางนิวเวิร์ลได้ในพริบตา
"นี่คือระบบวาร์ปเกตที่ไว้ติดต่อระหว่างอาณาจักรต่างๆ แต่ต้องวาร์ปห่างจากอาณาเขตดินแดนอื่นไม่ต่ำกว่า10กิโล ไม่งั้นจะเข้าข่ายรุกราน"วัลโด้อธิบาย
"ไม่ได้เจอกันนานนะครับอาจารย์"คิรัวร์กล่าว
"ไม่เห็นเจ้ามาสิบปี เจ้าโตขึ้นมากและยังชอบใช้แต่ดาบเหมือนเดิม"วัลโก้กล่าว
ยานบินเข้ามาข้างในจนถึงวังสีขาวที่ถูกย้อมเป็นสีน้ำเงินอมเขียวด้วยน้ำทะเล
คิรัวร์ถูกคุมตัวมาถึงในท้องพระโรง วัลโด้ไปนั่งอยู่ข้างบัลลังก์ที่อีกข้างมีหญิงสาวผมสีแดง และบัลลังก์ที่ยังว่างอยู่ ขณะที่คิรัวร์โดนใส่โซ่ตรวนใหญ่มัดตรึงไว้อย่างแน่นหนา มันแข็งพอๆกับหินไคโร ด้านหน้าเขามีตรีศูลของแม่วางไว้ ทหารด้านหลังถือดาบของเขา
ตอนนั้นเองก็ปรากฎลิฟท์เลื่อนขึ้นมาจากใต้พื้นเหมือนกับลิฟท์ คิรัวร์มองโอมที่สวมชุดเกราะสีทองอร่าม
"ยินดีต้อนรับสู่แอตแลนติส น้องชาย ไม่อยากเชื่อเลยนายมาจนได้ ฉันได้ยินเรื่องราวของนายมามากมาย ตลอดหลายปีฉันอับอายที่แม่ใฝ่ต่ำทอดกายให้กับมนุษย์ ฉันอับอายความจริงที่มีน้องชายที่ฉันอยากเอาตรีศูลเสียบหัวใจเขา แต่พอนายมาอยู่ที่นี่ต่อหน้าฉัน ฉันต้องยอมรับว่า--"
"ย๊ากกกก!!!!!"คิรัวร์พุ่งไปข้างหน้า ทหารฉุดไว้ไม่อยู่ แต่เขาหยุดชะงักตรงหน้าประชิดโอมพอดีเพราะโซ่ยาวสุดแค่นั้น
"ฉันรู้สึกสับสน"โอมแสยะยิ้ม
"ถ้านายอยากหายสับสนก็ปลดโซ่ให้ฉันสิไอ้พี่ชาย จะได้เห็นว่าใครเสียบใคร"คิรัวร์กล่าว
"ใช่ ฉันเห็นแล้วว่านายมีอาวุธของแม่ นั่นเป็นเหตุผลที่นายรอนานถึงจะมาที่นี่เพื่อฆ่าฉันเหรอ?"
"ฉันมาหยุดไอ้บ้าคนนึงไม่ให้ทำลายโลก"
"เข้าใจล่ะ แล้วนายมีแผนจะหยุดความป่านเถื่อนไม่หยุดหย่อนของพวกชาวบกยังไงบ้าง?"
ตอนนั้นเองก็มีภาพโฮโลแกรมใต้ทะเลฉายขึ้นรอบๆ
"หลายร้อยปีแล้ว พวกเขาสร้างมลภาวะในน้ำ เป็นพิษต่อลูกหลานเรา ตอนนี้ท้องฟ้าแผดเผา มหาสมุทรเร่าร้อน นายมาถึงที่นี่เลือกข้างเป็นศัตรูกับพวกตัวเองเรอะ"
"สงครามอย่างนี้ไม่มีฆ่า"
"นายเลือกข้างชัดเจนและมาที่นี่เพื่อชิงบัลลังก์"
"ถ้ามันหยุดไม่ให้นายก่อสงครามได้"คิรัวร์กล่าว
"นี่นายท้าประลองศึกกับราชาเหรอ?"
"จะเรียกให้หรูยังไงก็ช่าง แต่ก็ได้เลย"คิรัวร์กล่าว
"งั้นเราก็จัดการให้ตามนั้น"
"เดี๋ยวก่อนฝ่าบาท"
"ธีออนได้โปรด"
"ไม่เข้าใจเหรอ? ถ้าข้าชนะลูกชายคนเล็กของแอตแลนต้าในการปราบดาภิเษกต่อหน้าทุกคน อาณาจักรทั้ง7ก็จะยอมรับโดยดุษดีว่าข้าคือราชาที่แท้จริง"
"ฝ่าบาท ชนะผู้ไม่รู้ไม่ใช่ชัยชนะที่แท้จริง"เมเนสซ่ากล่าว
"ฝ่าบาท เขาไม่รู้ธรรมเนียมของเรา"วัลโด้กล่าว
"งั้นเขาก็กำลังจะได้เรียนรู้ นายต้องการท้าฉันใช่ไหม?"
"ถูกต้อง ฉันท้านาย และเมื่อฉันชนะ--"
"ถ้าฉันชนะ ฉันหยุดการกระทำทั้งหมดทันที สงครามจบทันที แต่ถ้าฉันชนะนายก็จบ"
"ได้เลย"
"แต่นายต้องไปหาเสียงสนับสนุนให้อาณาจักรอื่นยอมรับให้ได้เกินครึ่ง คงไม่คิดว่านายที่เป็นโจรสลัดจะมาท้าทายราชาได้ทันทีหรอกนะ"
"หึ"
"ถ้านายทำได้ก็จะได้เข้าเวทีประลองไฟ พาตัวไป"
"เดี๋ยว เวทีประลองไฟคืออะไร"คิรัวร์ถามแต่ไม่ได้คำตอบก็โดนพาตัวไป
"จะมีการประชุมระหว่างราชาอีก24ชั่วโมง รีบเข้าล่ะ"โอมกล่าว
__________________
ทางด้านพวกลูฟี่ก็มาถึงป่าแห่งทะเลแล้ว
"โอ้โห ที่นี่สวยเป็นบ้าเลย นี่เหรอป่าแห่งทะเล"
"เราอยากจะมาที่นี่ให้ได้ตั้งนานแล้วคะ ขอบคุณจริงๆคะท่านลูฟี่"ชินาโฮชิร้องไห้
"ถ้าเป็นที่นี่คงค่อยๆรักษาได้"ช็อปเปอร์กล่าว
ตอนนั้นเองลูฟี่สังเกตเห็นเรือซันนี่
"อ๊ะ นั่นเรือซันนี่"ลูฟี่กล่าว
"เฮ้!!!!"แฟรงกี้ตะโกนเรียก
"เฮ้ แฟรงกี้ นายอยู่ที่นี่เองเรอะ!!!!!"ลูฟี่ตะโกนเรียก
"อ้าว ลูฟี่เองเรอะ แถมพาสาวติดมาด้วย"แฟรงกี้กล่าว
สักครู่เมกาโล่ก็ว่ายลงมาข้างเรือซันนี่
"จะแนะนำให้รู้จักนะ นี่คือยัยใจเสาะ"ลูฟี่กล่าว
"เหรอ ยัยใจเสาะงั้นเหรอ ทำตัวให้มั่นๆหน่อยสิเจ๊"แฟรงกี้กล่าว
"คะ ขอโทษนะคะ เรามีชื่อว่าชิราโฮชิคะ"ชิราโฮชิกล่าว
"แฟรงกี้ ที่นี่มีแค่นายงั้นเหรอ?"
"เออ ที่จริงตะกี้โรบินก็เข้ามานะ แต่เห็นบอกว่ากำลังหาอะไรอยู่น่ะ แล้วก็เดินเข้าไปในดงปะการังนั่น"แฟรงกี้กล่าว
"ลูฟี่คุง"
"โอ้ จินเบเองเหรอเนี่ย!!!"ลูฟี่ร้อง
"น่าคิดถึงจังนะ ดูร่าเริงดีนะเกือบจำไม่ได้เลย"
"ได้ยินว่านายไม่อยู่นึกว่าจะไม่ได้เจอแล้วนะเนี่ย"ลูฟี่กล่าว
"อะไรกัน ไม่ได้มาเพราะคำพูดที่ข้าฝากบอกหรอกเหรอ?"จินเบถาม
"พูดอะไรน่ะ ไม่เห็นรู้เรื่องเลย"
"ลูกพี่จินเบ"ชิราโฮชิทักทาย
"โอ้ องค์หญิงชิราโฮชิก็อยู่เหรอครับ ไม่ได้พบท่านตั้ง--"จินเบพูดก่อนจะชะงักไป"องค์หญิงชิราโฮชิ!!! ทำไมท่านมาอยู่นี่ได้ล่ะ!!!"
"นี่แฟรงกี้ ฉันจะเอาซันจิกับฮาจิลงขอแรงหน่อยสิ"ช็อปเปอร์ตะโกนเรียกจากบนเมกาโล่
"โอ้ว เจ้าปลาหมึกไม่ใช่เหรอเนี่ย นายไปโดนอะไรมาเนี่ยห๊ะ"แฟรงกี้เอาตัวฮาจิลงมา
"นิว..."
"ฮาจิ!!!"จินเบตะโกนและรีบวิ่งเข้าไป
"ทำไมนายบาดเจ็บได้ขนาดนี้ เดี๋ยวสิว่าแต่ทำไมเจ้าไปอยู่ที่เกาะมนุษย์เงือกล่ะ ข้านึกว่าเจ้าถูกจับไปพร้อมกับอารอนแล้วซะอีกนะ"
"นิว...คุณจินเบ"ฮาจิกล่าว
ช็อปเปอร์จะพาซันจิลงมาแต่เขาลุกและโดดลงมาเอง
"โอ้ องค์หญิงเงือก เมื่ออยู่ต่อหน้าคุณแล้วผมก็เป็นดั่งจิตกรไร้ฝีมือ ผมไม่อาจถ่ายทอดความเจิดจรัสของคุณออกมาเป็นภาพได้เลย"
ช็อปเปอร์เห็นซันจิไม่มีเลือดกำเดาออกมา
"อาการอย่างที่เคยเป็นกับสาวๆแล้วนี่นา ซันจิหายดีแล้ว!!!"ช็อปเปอร์ร้องไห้
"ไม่อาจนำความงามของเธอบรรจุลงผืนผ้าใบ"
"เย้ กลับมาเป็นซันจิประหลาดๆเหมือนเดิมแล้วไชโย!!"ช็อปเปอร์ร้อง
เด็นออกมาที่ดาดฟ้าเรือเห็นองค์หญิงเงือก
"เอ๋!!? ทำไมองค์หญิงชิราโฮชิถึงอยู่ที่นี่?"เด็นถาม
"เฮ้ นายเป็นใครน่ะทำไมไปอยู่บนเรือซันนี่?"ลูฟี่ถาม
"นั่นเด็นน้องชายคุณทอมอาจารย์ของฉัน เขากำลังช่วยครอบเรือให้ใหม่น่ะ"แฟรงกี้อธิบาย
"อย่างงั้นเองเรอะ"ลูฟี่กล่าว"อาจารย์ที่ครอบน้องชายของแฟรงกี้นั่นเอง"
แฟรงกี้นิ่งเงียบไปหลายวิกับความเข้าใจผิดของกัปตัน
"เอ่อ ก็คล้ายๆกันแหละ"แฟรงกี้ตอบ
"ว่าแต่องค์หญิงชิราโฮชิ ถึงข้าจะเข้าใจจุดประสงค์ของท่าน แต่ยังไงท่านก็ไม่ควรออกจากหอคอยโคคาคุแบบนี้"
ตอนน้นเองขวานยักษ์ลอยมา ลูฟี่โดดไปเตะมันกระเด็นลงพื้นไป
"เจ้านั่นเองเหรอ"ลูฟี่มองขวานยักษ์"ขี้ตื้อเป็นบ้าเลย"
"ทำอะไรของเจ้าทำไมพาองค์หญิงมาที่นี่ห๊ะลูฟี่คุง!!!"
"ไม่ต้องห่วงนะมีฉันอยู่ทั้งคน"ลูฟี่บอกชิราโฮชิ
"คะ!!!"ชิราโฮชิยิ้มตอบ
"คิดง่ายไปมั้ง"จินเบกล่าว
______________________
กลุ่มหมวกฟาง เด็น จินเบ และฮาจิอยู่ตรงเรือซันนี่ ขณะที่ชิราโฮชิคุกเข่าลงตรงหน้าสุสานสีขาว
"นั่นน่ะเหรอสุสานที่ยัยนั่นพูดถึงน่ะ"ลูฟี่กล่าว"ทำแบบนั้นอยู่นานแล้วนะเนี่ย"
"ที่นี่คือที่ที่ราชินีโอโตฮิเมะ พระมารดาขององค์หญิงหลับไหลอยู่ ตอนที่ฟานเดอ เดคเคนเริ่มตามตื้อองค์หญิง นั่นเป็นช่วงที่ราชินีพึ่งเสียไปพอดี ด้วยเหตุนี้องค์หญิงถึงไม่ได้ร่วมพิธีศพของพระมารดาและต้องอยู่แต่ในหอโคคาคุตลอด10ปี สิ่งที่องค์หญิงอยากจะบอกกับแม่คงมีเต็มไปหมดเลยล่ะ"
"ลูฟี่จิน!!!!!"
ลูฟี่หันไปเห็นรถเมลปลาบนทางน้ำมี2คนนั่งมา
"อ้าว นามิ เคมี่!!!"ลูฟี่ตะโกนเรียก
เมื่อทั้งสองออกมาจากรถเมลปลาแล้วเคมี่ก็ต้องตกใจ
"เอ๋ องค์หญิงเงือกก็อยู่ ตกใจหมดเลย!!!!"เคมี่ร้อง
"นามิ งานเลี้ยงเริ่มแล้วเหรอ?"ลูฟี่ถาม
"มังกี้ D ลูฟี่"ต้นหนเรือเดินไปหากัปตัน
"ไอ้เจ้าบ้านี่!!!!"
"ตุบตับๆๆฉัวะๆๆๆๆ"
"คุณนามิ!!!"ซันจิตะโกน
"หายดีสมบูรณ์แล้ว"ช็อปเปอร์กล่าว
"แล้วคิรัวร์คุงล่ะ?"นามิถาม
"โดนแอตแลนติสจับไปน่ะ"
"ว่าไงนะ!!!!"นามิกับจินเบร้อง นามิทุบใส่กัปตันต่อ
_____________________
เวลาต่อมานามิอธิบายเรื่องที่เกิดที่วังริวงูให้ฟัง และลูฟี่ก็พูดเรื่องราชาโอม พี่ชายต่างแม่ของคิรัวร์ให้ฟังเช่นกัน
"คิรัวร์เป็นลูกชายแอตแลนต้าจริงๆสินะ"จินเบกล่าว เขาสงสัยตั้งแต่เห็นตรีศูลของคิรัวร์เมื่อ2ปีก่อนแล้ว
"เกิดอะไรขึ้นกับเธอเนี่ยฮาจิ?"เคมี่ถาม
"นิว"
"ที่พูดนั่นน่ะจริงเหรอเจ้าโฮดี้นั่นน่ะ?"จินเบถาม"ไม่นึกเลยว่าจะเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนั้นในวังริวงูได้น่ะ"
"แล้วพวกโซโลล่ะเป็นยังไงบ้าง?"ลูฟี่ถาม
"ไม่รู้เหมือนกัน ฉันกะว่าพอเจอนายก็จะรีบกลับไปน่ะ"นามิกล่าว
"อะไรกัน ท่านพ่อถูกจับตัวไปเนี่ยนะ เราเชื่อไม่ลงหรอกคะ แงๆๆ"ชิราโฮชิร้องไห้
"ลูฟี่คุง ขอโทษนะ ที่ข้าฝากข้อความไว้ให้เพราะไม่อยากให้พวกเจ้าเจอกับปัญหา แต่ดูท่าพวกเจ้าจะติดร่างแห่ไปด้วยแล้ว นี่เป็นเรื่องด่วนและสำคัญก็จริง แต่ก็เป็นเรื่องที่ข้ามิอาจบอกใครตอนที่เจอกับลูฟี่คุงและคิรัวร์คุงเมื่อ2ปีก่อนได้ ข้ารู้สึกขอบคุณเหล่าคนที่ช่วยหยุดยั้งกลุ่มอารอนที่อาละวาดในทะเลอีสต์บลูมาตลอดเลย คนพวกนั้นคือพวกเจ้าเองเหรอเนี่ย ขอบใจมาก โปรดรับคำขอบคุณจากข้าพร้อมกับคำขอโทษไปด้วยเถอะนะ"
"นิว คุณจินเบ"ฮาจิกล่าว
"เมื่อ11ปีก่อน คนที่ต้องรับผิดชอบเพราะไล่อารอนไปยังทะเลอีสต์บลูคือข้าเอง"จินเบกล่าว
กลุ่มหมวกฟางทุกคนตกใจ แต่ไม่มีใครตกใจไปมากกว่านามิ เธอจ้องมองสัญลักษณ์พระอาทิตย์สีแดงที่หน้าอกของจินเบ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น